Myanmar Apyar Books Only [အပြာစာအုပ်]

ဆန္ဒ ( အခန်း ၆ မှ ၁၀ အထိ )

ရေးသားသူ - htunye

ကပ်ကိုး အပြာစာအုပ် ဖြစ်သည်။

အခန်း(၆) 

ဦးအောင်ကျော် ထွက်လာရင်း တွေးမိသည်။ အခြေအနေတွေက ထင်တာထက်ပို၍ ကောင်းနေသည်။ ဆရာမလေး၏ အခြေအနေဟန်ပန်ကို အကဲခပ်ရန်လာခဲ့သော်လည်း ဆရာမလေး၏ အိန္ဒြေသိက္ခာကို တစ်ဆင့်ချင်းစီ ချွတ်ခွာနိုင်ခဲ့၏။ ဒီ လောက်မြန်မြန် ခရီးရောက်မည်ဟု မှန်းမထား။ ဆရာမလေးကိုယ်တိုင် ဆာလောင်မွတ်သိပ်ခံစားမှု ပြင်းထန်နေသောကြောင့် ဖြစ်ပေမည်။ ထန်းသီးကြွေခိုက် ကျီးနင်းခိုက် ပဲဆိုဆို၊ ဘုန်းကြီးရူးနှင့်လှေရူးကြုံသည်ပဲပြောပြော ဆရာမလေးကိုတော့ အရူးအမဲသားကျွေးသလို ဖြစ်အောင် လုပ်ရပေမည်။ ယုတ်မာသည် ဟုတော့ မိမိကိုယ်မိမိ လက်မခံ။ လိုအပ်နေသည့် ဆရာမလေး၏ ကွပ်လပ် တစ်စုံတစ်ရာအား ဖြည့်ဆည်းပေးသည့် အနုပညာဖန်တီးမှုတစ်ခုဟုသာ သတ်မှတ်သည်။ သူပုံဖော်ဖန်တီးသည့် ပုံစံခွက်လေးထဲတွင် ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ် ပျော်ရွှင်မြူးထူးစွာ၊ လိုလားတပ်မက်စွာ အံဝင်ခွင်ကျစွာ ကူးခပ်နေစေရမည်။ ဆရာမလေးကိုယ်တိုင် လိုလိုချင်ချင် ဖြစ်နေစေရမည်။ သို့တိုင် ထိုမိန်းကလေး၏ ဖြစ်တည်မှု၊ ရပ်တည်မှုကို လေးစားရမည်။ တန်ဖိုးထားရမည်။ တဏှာရာဂက သပ်သပ်၊ အလုပ်နှင့်ဖြစ်တည်မှုက သပ်သပ်။ သို့မှသာ ရေရည် အဆင်ပြေနိုင်ပေမည်။ အိန္ဒြေသိက္ခာနှင့် နေရသော မိန်းမသားများအား အိန္ဒြေသိက္ခာကိုခွာချ ပေးနိုင်ပါက ပုံမှန် မိန်းမသားများထက် ပို၍ထန်သော၊ တဏှာရာဂအား ပြင်းပြင်းပြပြ ခံစားသော မိန်းမသားများ ဖြစ်သွားတတ်ကြသည်ကား သူ့ လက်တွေ့။ မိဘမှ ထိန်းချုပ်လွန်သော သား၊ သမီးများ …မိဘအုပ်ထိန်းမှုအောက်လွတ်သည်နှင့် တာတေလံအောင် ဆိုးသွားကြ သည်၊ အရက်သောက်၊ ဖဲရိုက် မလုပ်ဘူးရာ မှန်သမျှ အကုန်လုပ်ကြသည်မှာလည်း သည်သဘော။ ထို့နည်းတူတူ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်သည်လည်း ဆရာမလေးဆိုသည့် သိက္ခာ၊ တစ်ရွာလုံးမှ လေးစာသည့် ဂုဏ် စသည့်စသည့်…. တို့အောက်တွင် သွေးသား၏ လိုလားတပ်မက်မှုက ပြာဖုံးမီးခဲလို အထဲတွင် တရဲရဲလှိုက်စား နေ၏။ သူက ပြာလေးဖယ်ရုံ၊ လောင်စာလေးထည့်ရုံမျှသာ… တရှဲရှဲနှင့်မီးတောက်လေး ဖြစ်လာသည်။ သည် မီးတောက်လေးကို မီးတောက်ကြီးဖြစ်အောင်၊ ကောတ်ရိုးမီးမဖြစ် အောင် ကြိုးကိုင်ထိန်းသိမ်းပေးရမည်က သူ့အလုပ်။ တစ်နည်း သူ ကျွမ်းကျင်သော အလုပ်။ အရှက်သည်းစေရမည်။ ရမ္မက်ကဲစေရမည်။ ပြင်းပြသောဆန္ဒတို့ တညီးညီး လောင်မြိုက်နေစေရမည်။ ထို့အတူ လုံခြုံမှုကို ခံစားစေရမည်။ လူအများကြားတွင် အရှက်သိက္ခာကို တစ်စက်လေးမျှ မပေစွန်းစေရဆိုသော ခံစားမှုကို ရရှိစေရမည်။ အချိန်၊ နေရာ၊ အခြေအနေ၊ လုံခြုံမှု၊ အရှက်သည်းမှု၊ ရမ္မက်ကဲမှု၊ ပြင်းပြဆာလောင်မှု လောင်စာများ အချိန်ကိုတ်ထိုးပေးပါက ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ဟူသော ဖယောင်းရုပ်လေး အရည်ပျော်ရမည်မှာ ဧကန်မလွဲ။ သည်သို့ဆိုလျှင် ထိုင်ဆို ထိုင်၊ ထဆို ထ၊ ကဆို ကမည့် ကြိုးဆွဲရုပ်လေး နောက်တစ်ရုပ်ကို သူပိုင်ဆိုင်ပေမည် မဟုတ်ပါလား။ ဦးအောင်ကျော် တွေးရင်း လမ်းလျှောက်နေရာမှ ရုတ်တရက် ရပ်ကာ နောက်လှည့်ကြည့် လိုက်၏။ ဖြူလဲ့သွယ် ဦးအောင်ကျော် ကျောပြင်ကို သတိလက်လွတ် ငေးကြည့်နေရာမှ ဆတ်ခနဲ တုန်သွားရသည်။ ဦးအောင်ကျော် တစ်ခဏမျှ ဖြူလဲ့သွယ် မျက်လုံးအား စူးစိုက် ကြည့်ရင်း လက်ဟန်ဖြင့် အိမ်ထဲဝင်ရန် ညွှန်ပြလိုက်၏။ ဖြူလဲ့သွယ် မျက်လုံးလေး ချလိုက်ရသည်။ ဦးအောင်ကျော်၏ စူးစိုက်ကြည့်မှုကို ရင်ဆိုင် မကြည့်ရဲ။ ခန္ဓာကိုယ်လေးက ဖြေးညှင်းစွာလှုပ်ရှားလာရသည်။ လဘက်ပန်းကန်နှင့် ရေ နွေးအိုးကို ယူ၍ အိမ်သို့ သွား၏။ စေးကပ်စိုထိုင်းသော အဖုတ်လေးနှင့် ပေါင်းကြားအသားတို့က တစ်လှမ်း လှမ်းတိုင်း တစိစိဟုပင် မြည်နေသလို…ဟင် ဒါဆို အရည်တွေထွက်တာ ဖင်နောက်မှာများ ကွတ်စိုနေ မလား၊ သူမ ဖင်တွေကို ဦးအောင်ကျော်များ ကြည့်နေမလား….။ သည်အတွေးက သူမစိတ်ကို လှုပ်ရှားစေသည်။ ဒူးတွေပင် မခိုင်ချင်သလို တုန်ယင်ရသည်။ ဒါကလည်း မိန်းကလေးတွေ၏ မွေးရာပါ အာရုံသိ။ တစ်စုံတစ်ဦးက မိမိ၏ ဖင်၊ရင်၊ တင်တွေကို ကြည့်နေပါက အလိုလိုသိနေတတ်သော သဘော။ ထို တစ်စုံ တစ်ဦး၏ လီးညိုထွားကြီးကို ကြည့်ရင်း သူ့ရှေ့မှာပင် စောက်ပက်ညှစ်ကာ တစ်ချီတစ်ခါ ပြီးခဲ့ရသော မိမိလို ဆရာမလေး အနေဖြင့် အရှက်ကုန်ခဲ့ပြီးချေပြီ။ သို့သော် ထိုလူက မိမိ ဖင်တွေကို စူးစိုက်ကြည့်နေသလား…. ဖြူလဲ့သွယ် ခေါင်းလေး ငဲ့စောင်း ကြည့် လိုက်မိသည်။ “အို….” အဲဒီလူကြီး သူမ ဖင်တွေကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့်နေပါလား။ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ပေါက်လေး ရှုံ့ခနဲ အဖုတ်လေးက စူပွပွ တင်ပါးလေးတွေပါ တင်းတင်းလေး ဖြစ်ရ၏။ ခြေလှမ်းတွေမှားကာ ခလုတ်တိုက်မိ မလိုလို။ မျက်စောင်းကြီး ထိုးပစ်လိုက်သည်။ ရှက် မျက်စောင်း….။ “ဟွန်း” ပြုံးပြုံးကြီး ကြည့်နေတာ မုန်းစရာကြီး။ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်လေးရှုံ့ကာ အိမ်ထဲ အပြေးဝင်ခဲ့ရတော့သည်။ “ဟင်း…..” အိမ်ထဲရောက်မှ သက်မကို ရဲရဲချရတော့သည်။ ဦးအောင်ကျော်ကို တံခါးကြား မှ ချောင်းကြည့်တော့ ငိုက်စိုက် ငိုက်စိုက်ဖြင့် သွားချေပြီ။ ဖြူလဲ့သွယ် ကုလားထိုင်ပေါ် ခြေပစ်လက်ပစ် ထိုင်ချလိုက်သည်။ ဦး အောင်ကျော် ရှေ့မှောက်တွင် အနေခက်လှသည်။ သို့သော် ထိုအနေခက်ရသည်ကိုပင် မသိစိတ်က လိုလားနှစ်သက်နေမိပြန်သည်။ စိတ်ကလည်း အခက်သား။ ယခု လွတ်လွတ်လပ်လပ် အေးအေးဆေးဆေးနေရတော့လည်း ပေါ့တော့တော့ ကြီး။ ဆားမပါသော ဟင်းကိုစားရ သလိုလို။ အဆီထုတ်ထားသော လုံးတီးဆန်ကိုပဲ စားရ သလိုလို၊ ဖွယ်တယ်တယ် ဟာတာတာ။ ဦးအောင်ကျော်၏ အသံကိုပဲ ကြားမိသလိုလို၊ အကြည့်စူးစူးတွေကိုပဲ မြင်ယောင်မိသလိုလို…။ ဖြူလဲ့သွယ် ချစ်သူဖြစ်သူ မင်းသူဆီ ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။ ဖုန်း မကိုင်။ ထိုင်ရာမှ ထကာ ရေသောက်လိုက်၏။ အိမ်သာသို့သွားကာ ရှုး ပေါက်လိုက်သည်။ အဖုတ်လေးအား ရေဆေးမည် ပြင်စဉ် ဦးအောင်ကျော်စကားကို သတိရလိုက်မိ၏။ “အို..ငါ့ ဘာသာ ဆေးတာ ဘာဖြစ်လဲ၊ သူ့စကားနားထောင်စရာကြလို့…၊ နောက်ပြီး သေးပေါက်ပြီးတိုင်း ဆေးနေကြပဲဟာ…” တစ်ကိုယ်တည်း တီးတိုးပြောရင်း ရေခွက်လေးကို ကိုင်လိုက်၏ ပေါင်စုံခွကြား အဖုတ်က လေးကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကိုင်ကြည့်မိသည်။ စေးကပ် စေးကပ် အဖြူနှစ်လေးတွေက လတ်လတ်စက်စက်…။ “ဆရာမလေး..ပြီးသွားပြီ မလား၊ အနံ့လေးက သင်းနေတာပဲ၊.. အော်… အရည်လေးတွေ မဆေးနဲ့ ဒီအတိုင်း လေးနေနော်၊ ညနေကျုပ်ပြန်လာရင် မနက်က လုံခြည်စိမ်းလေး ဝတ်ထား ဖြူလဲ့၊ ဟုတ်ပြီနော် ဆရာမလေး” ဦးအောင်ကျော်စကားသံတွေကို ကြာယောင်မိ၏။ အရည်လေးပေနေသော လက်က အဖုတ်လေးဆီမှခွာကာ နှာခေါင်းလေးဆီ ရောက်လာ၏။ နမ်းရှိုက်မိသည်။ အဖြူအရည်လေးတွေကညှီသလိုလို.. သေးနံ့သင်းသင်း လေးတွေက စူးရှရှ..။ “ဟွန်း… မွှေးတာလဲ မဟုတ်ဘဲ” ဘာရယ်မသိ လက်ကလေးပဲဆေးကာ အိမ်သာမှ ထွက်လာခဲ့သည်။ အနံ့လေးတွေ စုံနေ သော ပေါင်ကြားတစ်ဝိုက်နှင့် အဖုတ်လေးကြောင့် စိတ်ထဲတစ်မျိုးလေး ခံစားရသည်။ မနေတတ်သော်လည်း စိတ်ထဲကျေနပ်နေမိသလိုလို…။ အိပ်ယာထက်လှဲကာ မင်းသူဆီဆက်သော်လည်း ဖုန်းမကိုင်ပြန်။ ဖြူလဲ့သွယ် မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ လှဲနေမိသည်။ အိပ်ကားမပျော်။ သည်တစ်ရက်၊ နှစ်ရက်အတွင်း အဖြစ်အပျက်တွေကို တွေးမိ၏။ ကို့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူအား အမွှေးရိတ်သည့်ကိစ္စ မမျှော်လင့်ဘဲ ပြောမိရာမှ မိမိတို့ချစ်သူ နှစ်ဦး၏ စိတ်ဆန္ဒ အထူးအဆန်းတွေကို သိလိုက်ရသည်။ ကို့သူငယ်ချင်းဖြစ်သူ ကိုထူးခန့် အား မှန်း၍ အလိုးခံသည်အထိ ကိုနှင့်ပွင့်ပွင့်လင်းလင်း ပြောကြ၊ လိုးဖြစ်ကြသည်။ ကိုက အရမ်းကျေနပ်အားရနေသလို မိမိလည်း စိတ်ဆန္ဒတွေ ပြင်းထန်ရသည်။ ဟော…သည်နေ့ကျတော့ အညာသာ မုဆိုးဖိုကြီး ဦးအောင်ကျော်ရှေ့ ထဘီကျွတ်ကျ သည်မှစကာ အိမ်ရှေ့ တမာပင်အောက် သူ့လီးကြီးကြည့်ကာ စောက်ပက်လေးကိုညှစ်၍ ပြီးခဲ့ရသည်။ မိမိကိုယ်တိုင်က အရှက်ပိုသော ကိစ္စများတွင် စိတ်တွေထန်နေသလား။ က လေးတွေကို အမိန့်ပေးစာသင် နေကြမိမိက ၊ အမိန့်ဆန်ဆန် စကားသံတွေကို နာခံရင်း အရှက်ပိုရသည်ကို သဘောကျနေပြီလား…။ ဦးအောင်ကျော်လို မိမိထက် ထက်ဝက်မကကြီးသော အညာသာကြီးရှေ့တွင် စိတ်ဆန္ဒ တွေ ထိန်းမရ သိမ်းမရ ဖြစ်ရသည်။ ဒီလူကြီးက စကားအပြောကောင်းလှသည်။ မိမိကို လွှမ်းမိုး၍ တစ်ဆင့်ခြင်း အရှက်ကုန်စေခဲ့သည်။ ဆရာမလေးဟူသည့် အသိကိုပင် မေ့စေသည်ထိ စိတ်ဆန္ဒတွေကို ပြင်းပြစေသည်။ မိမိ၏ အရှက်သိက္ခာတွေ သူ့ရှေ့တွင် လုံးဝကွာကျရ၏။ သူကတော့ ဘယ်သူမျှ မပြောပါဆိုသော်လည်း မိမိကထိန်းရမည်လေ။ ဦးအောင်ကျော်လို အသက်ကြီးကြီး အညာသားမုဆိုးဖိုကြီးအား မချစ်သည်မှာ လုံးဝသေချာသည်။ ဦးအောင်ကျော်နှင့် ပတ်သက်သမျှမှာ ငုံ့လျှိုးနေသော ကာမဆန္ဒသက်သက်ပင်။ မိမိမှာလည်း ရည်ရွယ်ထားသော ချစ်သူရှိ သည်ပဲ မဟုတ်လား။ ဟုတ်သည် မည်သို့ပင်ဖြစ်စေကာမူ သည်ထက်ပို၍ နယ်မကျွံအောင် ထိန်းရမည်။ မိမိကာမဆန္ဒတွေကို ထိန်းသိမ်းရမည်။ ချစ်သူအား အကျိုးအကြောင်း ပြောပြရမည်။ အရှိန်ပြင်းပြင်းစီးဆင်းနေသော တောင်ကျရေပမာ ကာမတဏှာတွေကို တာတမံနှင့်တူ သော အသိစိတ်ချွန်းဖြင့် ထိန်းအုပ်တားဆီးနိုင်မည် ထင်ပါသည်လေ။ တွေးရင်းတွေးရင်းဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ် မှေးကနဲ အိပ်ပျော်သွားရသည်။ အခန်း(၇) နွားဆွဲလဲသံ တညံညံ၊ ဆိတ်အော်သံ တသာသာ၊ လယ်ယာလုပ်ငန်းသိမ်းချိန် ဟိုမှ သည်မှ အော်သံခေါ်သံ တို့ဖြင့် တနေ့လုံး ငြိမ်သက်နေသော အညာရွာလေးကား လှုပ်ရှား သက်ဝင်လာခဲ့ချေပြီ။ နေလုံးနီနီကား အနောက်ဂေါ်ယာကျွန်းသို့ မေးတင်လုလု။ ပန်းချီ ကားတစ်ချပ်သဖွယ် လှပလွန်းပေစွ။ ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်ယာမှထ ရေမိုးချိုးပစ်လိုက်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးလန်းဆန်းသွားသည်။ ကျောင်းစိမ်းလုံခြည်ဟောင်းလေးကိုပါ လျှော်ပစ်လိုက်သည်။ ရေနွေးအိုးတည်ပြီးနောက် အိမ်ရှေ့တွင် စာအုပ်ဖတ်ရင်း အညာညနေခင်းရှုခင်းကို ဖြူလဲ့သွယ် ငေးမောကြည့် မိသည်။ ဖြတ်သွားဖြတ်လာ နှုတ်ဆက်သူများကိုလည်း ပြန်၍နှုတ်ဆက်ရသည်မှာ အလုပ်တစ်ခု။ ဟော..အဝေးဆီမှ ပေါက်တူးထမ်း၍ စိုက်စိုက် စိုက်စိုက် ပြန်လာသော ဦးအောင်ကျော် ကို မြင်ရ၏။ စာအုပ်ကို ချကာ အိမ်ရှေ့နားတွင် တံမြတ်စီးလှဲနေလိုက် သည်။ “ဆရာမလေး…တံမြက်စည်းလှဲနေတာလား” အနားရောက်လာသော ဦးအောင်ကျော်က နှုတ်ဆက်လိုက်၏။ အသံက ခပ်မြူးမြူး.. “မဟုတ်ဘူး ဦးကြီး၊ တံမြတ်စည်းက ဟန်ပြလှဲနေတာ၊ တကယ်က ဦးကြီးနဲ့စကား ပြောချင်လို့” ဖြူလဲ့သွယ်က တံမြတ်စည်းကို ကိုင်ရင်း တည်တည်ငြိမ်ငြိမ် ပြန်ပြော၏။ တံမြတ်စည်းလှဲ ရင်း၊ ယာထဲမှ ပြန်လာသော ဦးအောင်ကျော်နှင့် ခဏတဖြုတ် လမ်းကြုံ စကားရပ် ပြောနေသည့် ပုံစံ။ “အော်…ဟုတ်ကဲ့ ဆရာမလေး ပြောပါ” ဦးအောင်ကျော် အသွင်ကား မနက်ကနှင့်တစ်ခြားစီ။ ပေါက်တူးကိုလက်တစ်ဖက်မှ ကိုင်ရင်း ခပ်ရို့ရို့ရပ်နေသော ဦးအောင်ကျော်အသွင်ကား ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်အား ရိုသေလေးစားမှု အပြည့်။ “ ဒီလို…ပါဦးကြီး ဘယ်လိုပြောရမလဲဆို…” “ရပါတယ် ဆရာမလေးရဲ့… ပြောစရာရှိတာ အားမနာဘဲ ပွင့်ပွင့်လင်းလင်းပြောပါ” “အင်း..ဦးကြီး..ပြောရရင်၊ ကျွန်မ ဦးကြီးရှေ့မှာ အရှက်ကုန် ဖြစ်ခဲ့ရပါတယ်၊ ကျွန်မ အမှားတွေပါပဲ၊ ဒါပေမယ့် ကျွန်မ ဆက်မတိုးချင်ဘူး၊ အမှန်အတိုင်းပြောရရင် ဦးကြီး အပြောတွေ အပြုအမူတွေမှာ ကျွန်မ သာယာမိတာ ဝန်ခံပါတယ်၊ စိတ်တွေလည်း ပါမိ ပါတယ်၊ ဒါပေမယ့်လေ.. ကျွန်မချစ်သူကို သစ္စာဖောက်မိသလို ခံစားရတယ် ဦးကြီး၊ နောက်ပြီး ကျွန်မ ကြောက်တယ်၊ သူများတွေပါးစပ်မှာ ဆရာမ တန်မဲ့ ဒီလိုပါလို့ အပြောခံရမှာ အရမ်းကြောက်တယ်၊ ဦးကြီး သူများတွေပြောမှာ အရမ်းကို ကြောက်မိတယ်၊ ကျွန်မကို နားလည်ပေးပါ၊ ဒီကိစ္စတွေ ဒီမှာတင်ရပ်ကြရအောင်လို့ တောင်းပန်ချင်လို့ပါ ဦးကြီး…..” အစခက်သော်လည်း ပြောမယ့်ပြောတော့ ဖြူလဲ့သွယ် မရပ်မနား တရစပ်ပင်။ ဖြူလဲ့ သွယ် စကားဆုံးတော့ ဦးအောင်ကျော် တစ်ယောက် ဖြူလဲ့သွယ်ကို စူးစူးစိုက်စိုက်ကြည့် ရင်း… “ ဒီမယ်..ဆရာမလေး…” ဦးအောင်ကျော် အသံက ခပ်ပြတ်ပြတ်။ “ စိတ်မဆိုးပါနဲ့… မဖြစ်သင့်လို့ ပြောတာပါ ဦးကြီး” ဖြူလဲ့သွယ်ကား မတုန်မလှုပ်။ “ဆရာမလေးက ကျုပ်ကို သိပ်အထင်သေးတာပဲ၊ စိတ်ချ ဆရာမလေးနဲ့ကိစ္စကို ကျုပ်အုတ်ဂူထဲထိ ယူသွားမှာပါ၊ ကျုပ်ပါးစပ်က တစ်စက်မထွက်စေရဘူး..” “ကျေးဇူးပါ ဦးကြီး” “ဆရာမလေး ကျုပ်စကားကို အဆုံးထိနားထောင်ပေးပါ၊ ကျုပ်တစ်သက် ကျုပ်မိန်းမ အပြင် သုံးယောက်နဲ့ ပတ်သက်ဘူးတယ်၊ ကျုပ်မိန်းမသေတော့မှ နောက် သုံးယောက်နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့တာ…၊ အခုတော့ နှစ်ယောက်ပေါ့၊ ထားပါ ဒါက အရေးမကြီးပါဘူး၊ ကျုပ်ပြောချင်တာက ကျုပ် ဘယ်မိန်းမမှ အတင်းမလုပ်ခဲ့ဘူး၊ အကြပ် မကိုင်ခဲ့ဘူး၊ လင်ငုပ်တုပ်နဲ့ ကြာမခိုခဲ့ဘူး၊ ကျုပ်နဲ့ ပတ်သက်ခဲ့သမျှ လွတ်ကင်းတဲ့ မိန်းမ တွေပဲ၊ ဒီမယ်ဆရာမလေး…ကျုပ်ကို အညာသား တောသား စာမတတ်ပေမတတ် အထင်သေးလို့ရပါတော့ စော်တော့ မစော်ကားပါနဲ့ဗျာ” “ဦးကြီးကို မစော်ကားပါဘူး…” “ထားပါ..ဆက်ပြောရရင် ကျုပ်ပတ်သက်ခဲ့တဲ့ မိန်းမ သုံးယောက်မှာ၊ တစ်ယောက်က ယောကျ်ားရသွားတယ်၊ ကျုပ် သူ့ကို လက်ဖျားနဲ့တောင်မထိတော့ဘူး၊ အဲလိုပဲ ဒီ မိန်းမ သုံး ယောက်အနေနဲ့ ကျုပ်ကြောင့် သူများအပြောမခံစေခဲ့ရဘူး၊ ကျုပ်ကြောင့် သူတို့ ကျေနပ် စေရမယ်၊ သာယာစေရမယ်၊ လုံခြုံစေရမယ်၊ ဒါပဲလေ၊ ကျုပ်လိုးနေတဲ့ ကောင်မတွေဆိုပြီး မလေးမစား တစ်ခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူးဗျ၊ သူတို့ စိတ်မပါဘဲ ကျုပ်တစ်ခါမှ မလုပ်ခဲ့ဘူး ဆရာမလေး ရှင်းလား၊ ကျုပ် လိုးလို့ရတိုင်း အမြဲလိုးနေတာမဟုတ်ဘူး၊ သူတို့ စိတ်အခြေ အနေ၊ လုံခြုံမှု အမြဲ ဦးစားပေးတယ်၊ သူတို့သာယာဖို့ ဦးစားပေးတယ်၊ ဒီမိန်းမ သုံးယောက်ကို ကျုပ်လိုးနေတာ နှစ်ပေါက်ပြီ၊ ရွာထဲ ဘာသတင်းထွက်တာ ဆရာမလေး ကြားဖူးလဲ…” ဦးအောင်ကျော် ဒေါသအနည်းငယ်ပါသည်ဆိုတော့ ပြောချင်ရာ စွတ်ပြောသည်။ ဆရာမ အပျိုလေးမှန်း၊ဘာမှန်း ထိန်းမနေတော့ “လိုး” ဆိုသည့် စကားတွေပါ ပြောပစ်လိုက်၏။ “အဲလို..သဘော..မဟုတ်ပါဘူး” ဖြူလဲ့သွယ် မျက်နှာလေးနီနီ ဖြင့် ပြော၏။ ယောကျ်ား ရင့်မာကြီးတစ်ဦးက “လိုး” စကားများလှိုင်လှိုင်သုံး၍ ပြောမှတော့ ဆရာမအပျိုလေး ရှက် ရသည်လေ။ ဦးအောင်ကျော် သတိမထားမိပါ…။ “ရပါတယ် ဆရာမလေး… စိတ်ချပါ ကျုပ် ဆရာမလေးနဲ့ ဘာမှ ထပ်မပတ်သက်စေရဘူး၊ ဖြစ်ခဲ့တဲ့ ကိစ္စ ကျုပ်သေတဲ့ထိသယ်သွားမှာ…” “ဦးကြီးကို ယုံပါတယ်၊ ကျွန်မ အဲလိုသဘောပြောတာမဟုတ်ပါဘူး အပြောမတတ်လို့ပါ စိတ်လည်းမဆိုးပါနဲ့” “စိတ်မဆိုးပါဘူး ဆရာမလေးရာ၊ ဖြစ်ခဲ့သမျှ ကျုပ်ဖန်တီးလို့ပါ၊ ဆရာမလေးက အပြစ်ကင်းပါတယ်၊ ဆရာမလေးလည်း ချစ်သူနဲ့ မြန်မြန်ပေါင်းဖက်နိုင်ပါစေဗျာ၊ ကဲ ကျုပ်သွားပြီ” ဟူး….. ဖြူလဲ့သွယ် သက်ပြင်းကြီးချလိုက်သည်။ စိတ်လက်ပေါ့ပါးသွားသည်ကားအမှန်။ ဘာပဲနေနေ တိုက်ပွဲကြီးတစ်ပွဲကို အောင်မြင်စွာ ဖြေရှင်းလိုက်နိုင်သည်ကိုး။ လေပြေညှင်းလေးက တသော့သော့တိုက်ခက်နေသည်။ နေမင်းကြီးလည်း စုံးစုံးဝင်ချေပြီ။ ဆူညံသံတွေ တိတ်ဆိတ်၍ ညဦးယံအချိန် လေးကား သာသာယာယာ…။ အမှောင်ပြီးက အလင်း။ အလင်းပြီးက အမှောင်၊ တစ်လှည့်စီ ပြောင်းလဲနေသည်ကိုက လောကသဘာဝ ဖြစ်တော့သည် မဟုတ်ပါလား။ ဖြူလဲ့သွယ် လေးတိလေးတွဲဖြင့် ညစာစားနေ၏။ စိတ်ကားမပါ။ ကလေးလေးတစ် ယောက် ဆော့ကစားရာ အရုပ်လေးပျောက်သည့် ခံစားမှုနှယ်။ မိမိကိုယ်ကိုလည်း နားမ လည်။ စာဖတ်တော့လည်း စိတ်မပါ။ ထမင်းစားတော့လည်း အရသာမခံစားမိ….ထိုစဉ် “မင်း….ကို လွှမ်း လိုက်တာ….” ဖုန်းသံမြည်လာ၏။ ကို့ဆီမှ ဖုန်း။ “ဟဲလို…ကို” “အင်း..သဲ..ဆောရီးကွာ..ကို တစ်နေကုန် ရုံးမှာ HR က သင်တန်းသွားတတ်နေရလို့ ဖုန်း မကိုင်တာ…သဲကို လွှမ်းနေတာ” “တော်ပါ….ပစ်ထားတာက ပစ်ထားတာပဲကိုး…အခုလည်း မိုးချုပ်မှ ပြန်လာတာကိုများ” “ပစ်မထားပါဘူး သဲလေးရ…အပြန် ဟိုကောင် ထူးခန့်လေ..ဘီယာအတင်းတိုက်လို့ ခဏ သောက်နေတာ… ရောက်ရောက်ခြင်း သဲကို ဖုန်းဆက်တာ” “ဟွန်း…သူ့ယောက်ဖနဲ့တွေ့တာနဲ့ သဲကို မေ့နေတာများ… ကို့..မုန်းလိုက်တာကွာ” “အွန်း…ယောက်မဖ ပါဘူး သဲ ရ” “ဘာ မဖ ရမှာလဲ သူ့ယောက်ဖမလို့ ဦးစားပေးနေတာမလား” “ယောက်ဖ မဟုတ်ပါဘူးသဲရာ၊ ကိုတို့နှစ်ယောက်ဇာတ်လမ်းထဲက သဲစောက်ပက်လေးကို လိုး လိုးနေတဲ့ သူပါ သဲရ…ဟီး…” “တော်…တော်…ဒါမျိုးပြောဖို့ပဲ တတ်တယ် ဟွန်း။ …သဲသိပါပြီ၊ သဲကိုမချစ်တော့လို့ သူများပေး ပေးလိုးနေတာ..ဟင့်..” “ဟော..သဲကလည်း မချစ်လို့ မဟုတ်ပါဘူးဗျာ….သိပ်ချစ်လို့ ပေးလိုးတာ သဲလေးရ၊ တကယ်တော့လည်း ပေးလိုးပါ့မလား” “မချစ်လို့ပေါ့ သူများလီးနဲ့ လိုးခိုင်းနေတာပေါ့လို့၊ သဲကို တန်ဖိုးမထားလို့ပေါ့.. ကို့ မချစ်တော့ဘူးကွာ..သွား…. ကိုထူးခန့်နဲ့လည်း လာမလိုးခိုင်းနဲ့ကွာ၊ ဘာမှလည်း ဇာတ်လမ်း ဆင်လာမပြောနဲ့ကွာ.. မှန်းလည်းမမှန်းခိုင်းနဲ့ကွာ.သွားကွာ…ကွာ…ကွာ ကွာ…..….သဲကို ပစ်ထားလို့ မခေါ်ဘူးကွာ” “ဟော….ကလေး ကျလို့..ကဲပါဗျာ… သဲကို ခဏနေကျ ချော့မယ်၊ ချစ်လည်းချစ်မယ်.. အခု ကို ရေချိုးလိုက်ဦးမယ် သဲ… မက်ဆင်ဂျာမှာ လင့်တွေပို့လိုက်မယ်၊ သဲ ကို့စောင့်ရင်း ဖတ်ကြည့် နေ သဲ” “အင်းပါ မဟုတ်က ဟုတ်ကပို့လို့က အသေပဲ၊ ရေမြန်မြန်ချိုးနော် ကို အအေးမိမယ်” သမီးရည်းစားချစ်သူဘဝ တီတီတာတာပြောရသည်ကိုက ကြည်နူးစရာ။ ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်တို့ ရွှင်လန်းလာရ၏။ ညစာထမင်းကို လက်စသပ်လိုက်၏။ အိမ်တံခါးပိတ်၊ အိပ်ယာထက်လှဲရင်း မင်းသူကို စောင့်နေလိုက်သည်။ ပျင်းပျင်း ရှိသည်နှင့် ဖုန်းသုံးရင်း မင်းသူ ပေးလိုက်သော လင့်များကို ဖွင့်ကြည့်လိုက်သည်။ အင်္ဂလိပ်လို ရေးသည့် Web Page၊ မြန်မာလို ရေးသည့် Web Page အစုံပင်။ တစ်ခုပြီးတစ်ခု ဖွင့်ဖတ်လိုက်သည်။ Cuckold Husband ဆိုသည်မှာ ထူးခြားဆန်းကြယ်သော အချစ်ဖြင့် ချစ်သောသူ။ မိမိ မိန်းမကို တခြားလူတစ်ဦးဖြင့် ကာမဆက်ဆံစေခြင်းဖြင့် စိတ်ကျေနပ်မှု ရသောသူ။ Hot Wife - ယောကျ်ားဖြစ်သူ စိတ်ကျေနပ်မှု ရစေရန် (သို့) မိမိကိုယ်တိုင် စိတ်ကျေနပ်မှု ရစေရန် တခြားလူတစ်ဦးဖြင့် ကာမဆက်ဆံသူ။ Bull - Cuckold Husband ၏ မိန်းမအား ကာမဆက်ဆံခြင်းဖြင့် ထို မိန်းမနှင့်ယောကျ်ား အား လိင်မှုကိစ္စ သာယာမှုရစေရန် ဆောင်ရွက်ပေးသူ….။ ထိုမှတစ်ဆင့်.. Cuckold Husband အမျိုးအစားများ… Hot Wife အမျိုးအစားများ..။ လိုက်နာသင့်သည့် အခြေခံစည်းမျဉ်းများ…. စသည် စသည်ဖြင့်။ ထူးခြားဆန်းပြားသောအချစ်။ ဆန်းသစ်သော ရင်ခုန်သံ။ ခံစားမှုနှင့်တွဲပါလာသည်ကလှိုက်မောဖွယ် ရမ္မက်။ စည်းတစ်ခု၏ ဘေးတစ်ဖက်မှ အဖြူထည်သက်သက် ပေးဆပ်သော အချစ်စစ်စစ်။ ထိုပေးဆပ်မှု နောက်ကွယ်မှ အဆုံးအစမရှိ ရရှိခံစားသော အရသာ။ ထိုထိုသည်သည် ရောင်စုံသော အချစ်တို့၏ အလယ်မှာကား Cuckold Couple ၏ ရှက်ရွံ့မှု၊ မှီခိုလိုမှု၊ လွှမ်းမိုးခြယ်လှယ်ခံရမှု တစ်စွန်းတစ်စပါဝင်သော အပြာရောင် ရစ်မူးရင်ခုန် ကကြိုးစုံသည့် အချစ်ညများ။ လွတ်လပ်သောအချစ်။ လုံခြုံမှုရှိသောအချစ်။ နှိမ့်ချလိုသောအချစ်။ ချုပ်နှောင်ခြင်းအလျဉ်းမရှိသော အချစ်။ အဆုံးစွန် နားလည်ခြင်း၊ အဆုံးစွန် ပေးဆပ်ခြင်း။ အဆုံးစွန် ချစ်ခြင်း။ နားလည်လေလေ….ပေးဆပ်လေလေ….ချစ်ခြင်းတရားကြီးမားလေလေ… ခံစားမှုတွေ ပြင်းထန်လေလေ….။ ညွှန်းဆိုဖွဲ့သီ…စာမမှီနိုင်တော့။ ပန်းလေးတစ်ပွင့်အား ပျားထီးများ တစ်ကောင်ပြီးတစ်ကောင် လာရောက် ဝတ်မှုန်ကူး လေ ကူးလေ၊ ပို၍ လှပလေ၊ လှပလေ။ အစွမ်းကုန် ဖူးပွင့်လေလေ။ ပျားတို့အတွက် လည်း ပျားရည်လေးတွေရလေလေ။ ဤကား လောကသဘာဝ၊ ထိုနည်းတူတူ ပန်းကလေးနှင့်တူသော မိန်းကလေးတို့ပွင့်ချပ်လွှာစောက်ပက်လေးအား ပျားထီးနှင့်တူ သော အခြားယောကျ်ားတို့၏ လီးကြီးများဖြင့် တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် လိုး လေလေ….. Bull အတွက်လည်း ကျေနပ်နှစ်ထောင်း လိုး၍ကောင်းစေ။ Cuckold Couple ၏ အချစ်တို့ကား အသစ်အသစ်သော ရင်ခုန်သံများဖြင့် သာယာကြည် နူးလေလေ။ Cuckold Couple တို့သာ ရရှိခံစားနိုင်သော အချစ်မျိုး…။ အချစ်ဇာတ်လမ်းစုံစုံ တို့ကလည်း ခံစားမှုကတစ်မျိုးတစ်ဘာသာ။ အို… ဖတ်ရတာ ကြက်သီးမွှေးညှင်းများပင် ထပါဘိ။စကားလုံးအသစ်အဆန်းများ..က လည်း ရင်တုန်ရပါကောလား။ မိမိတို့ ချစ်သူနှစ်ဦး၏ အဖြစ်အပျက်များ၊ ခံစားချက်များနှင့် တူညီနေသည်လား။ ထိုသို့ဆိုလျှင်.. “ကို” ကား ကပ်ကိုးလေလား။ “ကို” က ကပ်ကိုး ဟုတ်ပါပြီတဲ့ မိမိကရော Hot Wife ပေါ့။ ဒါဆို Bull က…..။ ဘူးလ် လီးကြီးက…….။ ညနေကမြင်ခဲ့ရသော လီးညိုညိုထွားထွားကြီးက မဖိတ်ခေါ်ပါဘဲ အတွေးထဲ ဖျပ်ခနဲ။ အချိန်တွေမည်မျှ ကြာသွားသည်မသိ။ ဖြူလဲ့သွယ်တစ်ယောက် ချစ်သူဖြစ်သော မင်းသူပေးလိုက်သော လင့် များတွင် စိတ်ဝင်တစား။ နို့အုံလေးကလည်း တင်းတင်း ကားကား။ စောက်ပက်လေးကလည်း စိုတိုတို ယားတားတား။ .......... အခန်း (၈) “ကလောင်” ဖြူလဲ့သွယ် စာကို စိတ်ဝင်တစားဖတ်နေရာမှ မက်ဆင်ဂျာမှ မက်ဆေ့ဝင်လာည့် အသံကြောင့် မက်ဆင်ဂျာကို ကြည့်လိုက်၏။ “ဟေ…သဲ….ကို..ရေချိုး၊ ထမင်းတစားပြီး အလုပ်လေး လက်စသပ်နေလို့ ကြာနေတာ” “ဝေး…ကပ်ကိုကြီး… :P….ကိုကို ကပ်ကိုးကြီး….ဟိ” ဖြူလဲ့သွယ်၏ ခပ်မြူးမြူး မက်ဆေ့ကို ဖတ်လိုက်တော့ မင်းသူ စိတ်တွေလှိုက်ခနဲ။ “ဟားဟား…သဲက ကပ်ကိုးတွေဘာတွေ သိနေပြီပေါ့လေ ဟော့ဝှိုက်လေးရေ…:P” “သိတာပေါ့လို့…ကိုကိုကပ်ကိုးကြီးပဲ စာတွေပို့ဖတ်ခိုင်းထားပြီးတော့” “သဲကတော်လိုက်တာကွာ…အာ..ဘွား….ကို့ရဲ့ ဟော့ဝှိုက်လေး” “ဟိ..တော်ရမယ်လေ..သဲ က ဆရာမကြီးပဲဟာ……ကိုရာ..သဲက ဟော့ဝှိုက်လေး မလုပ်ချင်ပါဘူးနော် ဟွန့်…” “လုပ်ချင်ဘူးလား..ဒါဆို သဲက ဘာလုပ်ချင်… ” “ဟိ..ဟော့ဝှိုက်ကြီးပဲ လုပ်မှာ၊ ကိုက ကပ်ကိုလေးလုပ် ..ဟိ..ဟိ..” “ဟေ…” အပြန်အလှန်ချက်နေရင်း မင်းသူ လီးတောင်လာရသည်။ ခံစားခက်ကတစ်မျိုးလေး။ ဖြူလဲ့သွယ် စနေမှန်းသိနေသော်လည်း ခံစားချက်က ထိထိ မိမိ။ “ဟေ..မနေနဲ့ကွာ..မရဘူးကွာ..သဲက ဟော့ဝှိုက်ကြီးပဲ နော်.ကို..နော်လို့” “အင်းပါဗျာ..သဲသဘော….သဲသဘော.. သဲကဟော့ဝှိုက်ကြီး ကိုက ကပ်ကိုးလေး..ဟုတ် ပြီလား…” “ဟိ…ပြီးရော…ကို..သဲပြောပြစရာရှိတယ်.. ဖုန်းခေါ်လိုက်ကွာ..စာရိုက်ရတာ အားမရဘူး ကို..” “အင်း..သဲ..ခဏနေခေါ်လိုက်မယ်…” “အခုခေါ်ကွာ…ခဏဆို ကြာဦးမှာမလား….” “မကြာဘူး ခဏလေးပဲ… လီးတောင်နေလို့ သေးပေါက်၊ ညအိပ်ဝတ်စုံလဲမလို့..” “ဟိ… ကပ်ကိုလေး လီးတောင်နေပါတယ်ဗျို့၊ လာကြည့်ကြပါဗျို့..ဟိဟိ:P မြန်မြန်နော် ကို” ဖြူလဲ့သွယ် အပြောတွင် မင်းသူလီးက ဆစ်ခနဲ။ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင်လည်း ချစ်သူနှင့် ပြောရသည်မှာ ခါတိုင်းထက်ပို၍ အူမြူးနေရသည်လေ။ သိပ်မကြာ.. မင်းသူ ဖုန်းခေါ် ၍ ဖြူလဲ့တို့ ချစ်သူနှစ်ဦး ဖုန်းပြောကြသည်။ ညကတိတ်တိတ်ဆိတ်ဆိတ်။ ချစ်သူနှစ်ဦး၏ တီတီတာတာ ချစ်ကြည်နူးရာ အချစ်ညလေး ဖြစ်တော့၏။ (ဤ နေရာမှ စတင်ကာ ယခုအခန်းဆုံးသည်ထိ ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်မင်းသူ (အမည်လွှဲ) တို့ လင်မယား ပေးပို့ထားသည့် ရီကော်ဒါအသံဖိုင်အား နားထောင်၍ ၎င်းတို့ချစ်သူနှစ်ဦး (ယခုဇနီးမောင်နှံ) အပြန်အလှန်ပြောထားသည့်အတိုင်း ပြင်ဆင်ဖြည့်စွက်ခြင်း မရှိဘဲ ရေးသားတင်ပြပေးသွားမည် ဖြစ်ပါသည်။) “ဒီခါ မြန်လိုက်တာကွာ…သေးပေါက်ပြီး သေချာရောဆေးခဲ့ရဲ့လား ကို” “ဆေးခဲ့ပု..သဲ ဆေးပေး” “ဟွန်း….ကိုညစ်ပက်” “ဟား…ဟား” “ရီနေ…သဲပြောစရာရှိတယ်ကိုရဲ့” “ပြောလေ သဲ…ဘာလဲ..ဟိုကောင်ထူးခန့်လိုးတာ ခံချင်လို့ ပြောမလို့လား..ဟား..ဟား” “အွင့်…တော်တော်ကို သူများပေးလိုးချင်နေ ကိုကတော့ကွာ၊ ကဲ..နားထောင်မှာလားလို့” “စတာပါ သဲရ.. ပြောစေဗျာ…” “မနေ့ညကလေ ကိုနဲ့နေပြီး သဲ အိပ်ပျော်သွားတာ” “ထူးခန့်နဲ့ နေတာပါသဲရ” “အင်း..ကိုထူးခန့်လိုးတာခံပြီး အိပ်သွားတာ..ဟွန်း..ဒါကြားချင်နေတာမလား ကိုကို ကပ်ကိုးကြီး…” “ဟီး….သဲပြောတာ နားထောင်တာနဲ့ ထန်လာပြီကွာ…” “နေဦး ထန်နဲ့ဦး၊ မနက်ကွာ..သဲ တပည့်မလေး အလှူလုပ်လို့ ထမင်းချိုင့်လာပေးတာ.. သဲက ထဘီစိမ်းလေး ရင်လျှားပြီး အိပ်နေတာကိုး…ကလေးမလေးဆိုတော့ ဒီတိုင်းပဲ ထယူလိုက်တာကွာ” “အင်း…ဒါနဲ့” “ဒါနဲ့ကိုရာ…ကလေးမလေးအပြန် ချက်ချင်းပဲ ဦးအောင်ကျော်ဆိုတဲ့ လူကြီး ငါးတွေလာ ပေးတာပေါ့” “အော..သဲက ရင်လျှားလေးနဲ့ပေါ့” “အင်းပေါ့.. ချက်ချင်းကြီးဆိုတော့..သဲလည်း ငါးတွဲယူပြန်အဝင်ကွာ.. ငါးတွေကအရှင် တွေ ဖြစ်နေတာကိုရဲ့” “အဲတော့ကျ” “ကိုလည်းသိသား…သဲက အဲလိုကောင်တွေ ကြောက်တတ်တာ၊ ငါးတွေက လှုပ်ပြီး တဖျပ်ဖျပ် လူးပြီး လှုပ်ကြ ခုန်ကြတာကွာ..သဲလည်း လန့်ပြီး လွှတ်အချ၊ ထမင်းချိုင့်နဲ့ ညှိပြီးကွာ..သဲလေ…ထဘီပါကျွတ်ပြီး တုံးလုံးလေး ဖြစ်တာ..ရှက်လိုက်တာဆိုတာကွာ” “ဟေ….အဲလူကြီးရှေ့ မှာလား” “အင်းပေါ့.. သဲက ရုတ်တရတ် မသိသေးဘူးကွာ..ကြောက်လန့်ပြီး ရပ်နေတာ..သူ ထဘီ ကျွတ်နေတယ်ပြောမှ သိတာ ကိုရာ..ရှက်ဖို့ကောင်းတာ ကိုရယ်” “အင်းလေ..အဲဒီလူကြီးက သဲကို အကုန်မြင်သွားမှာသဲရ၊ သဲနို့တွေ၊ သဲစောက်ပက်လေး တွေကိုလေ..” “မြင်မှာပေါ့ ကိုရာ၊ သဲနို့တွေမှာ သဲလက်နဲ့ညှစ်ထားတာ အရာတွေရှိနေတာ..သဲလက်နဲ့ နို့တွေဖုံးတာပေါ့၊ ပြီးမှ စောက်ပက်လည်း ဟောင်းလောင်းလေးလေ သဲလည်း ရှက်ရှက်နဲ့ ထိုင်ချ လိုက်ရတာ..” “ဟင်..အဲကျ သဲ ထိုင်ရင် စောက်ပက်လေး ပြူးပြူးလေး ဖြစ်မှာပေါ့” “မသိတော့ပါဘူး ကိုရာ.. အဲဒါ သူက ထဘီကို ကောတ်ယူပေးတယ်သိလား.. ဟင့် ကို သိလား..သဲထဘီမှာ သဲအရည်တွေပေနေတာ သူသိသွားတယ်ထင်တာပဲ..သဲလေး ရှက်လည်းရှက် ကြောက်လည်းကြောက်နဲ့” “သဲရာ..အဲလူကြီးတော့ သဲကိုကြည့်ရင်း လီးတောင်နေမှာပဲ” “ဟင့်..ကိုကလည်း…သူ့လီးကြီး ပုဆိုးထဲမှာငေါငေါကြီးတော့ သဲ သတိထားမိတယ်၊ ပြီးတော့လေ…သူ့လက်က သဲ ဖင်ကို ကိုင်သွားသေးတယ် ကိုရာ” “အိုး…သဲက အကိုင်ခံလိုက်ရတာပေါ့…သဲရာ ထန်လိုက်တာ သူသဲကို လိုးချင်နေမှာပဲ” “သိပု…ကိုကလည်းကွာ…ကို့ချစ်သူ အရှက်လည်းကွဲ. အကိုင်လည်းခံရတာ ထန်နေပြန် ပြီကွာ….ဟင်း…” “ဟီး..ဟုတ်ပါ့…ဖွဖွ…မရှက်နဲ့တော့သဲ..အဲဒါ ဘာဆက်ဖြစ်” “သူ ငါးတွေယူ ပြန်သွားတယ်ကွာ..ပြန်လာပေးမယ်ဆိုပြီး ပြောသွားတာ” “ဟုတ်လား…အင်း သူလဲ မှန်းပြီးထုလောက်မှာ သဲရာ” “ဟင့်…ကိုကလဲ…၊ ကို သိလား…သဲကို သူ့လီးကြီးပြတယ်” “ဟေ..ဘယ်လို…ဘယ်လိုသဲ” “အတိုချုံးပြောမယ်ကွာ၊..သူငါးတွေပြန်လာပေးရင်းနဲ့ စကားစမြည်ပြောတယ်၊ လူကြီးက တောသား သာဆိုတယ် စကားတတ်ချက်ကိုရေ.. ဟိ..သဲကိုလည်း လှတယ်တဲ့..အဲဒါ ပြောရင်းပြောရင်းလေ.. အိမ်ထဲမှာ နှစ်ယောက်တည်း လူမြင်မကောင်းဖြစ်မယ်ဆိုပြီး အိမ်ရှေ့ တမာပင်အောက်မှာ ပြောနေတာလေ” “အင်း…” “ကိုရာ..သဲလေ သူနဲ့ပြောရင်း အရမ်းခံချင်နေတာ..သူသိလားမသိဘူးကွာ…သဲနို့တွေ လည်းသေချာကြည့်တာ သဲအရမ်းယားတာပဲ” “အင်းလေ..သဲက မနေ့ညကတည်းက ဆာနေတာကိုး” “အ်..အင်းလေ၊ ကိုရာ ပြန်ခါနီး ထပြီး မပြောမဆို သူ့လီးကြီး ထုတ်ပြတာ ကိုရာ…အတုတ်ကြီးပဲသိလား..ကို ညိုညိုထွားထွားကြီး ငေါထွက်နေတာ၊ သဲလေ.. အရမ်းကြောက်တာပဲ သူ့လီးကြီး ကြည့်ရတာ” “ဟာ..အဲဒီလူကြီး သဲကို သက်သက်ဂွင်ဆင်တာပေါ့လေ..သဲက ကြောက်ကြောက်နဲ့ သူ့လီးကြီးကြည့်နေရတာပေါ့၊ သူ့လီးကြီးကကို့ထက်ကြီးလား” “အင်း..သဲ ကြည့်နေရတာပေါ့..၊ ကြီးတယ်ကိုရာ၊ တုတ်တုတ်ကြီး လီးကြောတွေထနေတာပါ မြင်ရတာ သဲမျက်နှာနဲ့ နီးနီးလေးဆိုတော့လေ” “အား…သဲရာ..ထန်လိုက်တာ..သဲကိုလိုးသွားရောလား” “အာ…ကိုကလည်းကွာ…မလိုးပါဘူး၊ ဒါပေမယ့်လေ…သဲကို လီးဆာနေတဲ့ဆရာမလေး လို့လည်းပြောတယ်၊ သူ့လီးကြီးငေါ့ငေါ့ပြပြီး ဒီလီးကြီး စောက်ပက်ထဲအထည့်ခံခင်နေ တာလားလည်းမေးတယ် ဟင့်” “အိုး…တော်တော်ကို ထန်တဲ့လူကြီးကွာ..သဲလေးကို…သဲလေးကဘာပြန်ပြော” “မသိတော့ပါဘူးကိုရာ…သူ့လီးကြီးကြည့်ခိုင်းပြီး သဲကိုလေ…စောက်ပက်ကိုညှစ်ခိုင်းတယ်…ဟင့်…သဲလေ..သဲ စိတ်တွေမထိန်းနိုင်ဘူး ကိုရာ..” “အား..သဲရာ..သဲကလီးလည်းဆာနေတာ၊ သူ့လီးကြီးလည်း မြင်နေရ..ညှစ်နေရမှာပဲပေါ့” “ဟင့်..ကို..သဲလေ…သူ့ရှေ့ တချီပြီးသွားတာ..ဟင့်..သဲ အခု ကို့ပြောရင်း အရမ်းယားနေ ပြီ ကို….ကို သဲကို ချစ်ပေးကွာ..” “အား..ကိုလည်း လီးအရမ်းတောင်တယ်ကွာ…သဲက အရမ်းထန်နေမှာ” “ကို့..ကို…ဆို သဲ ခံ ချင်တယ်…လုပ်ပေးဆို ဟင့်” မင်းသူမနေနိုင်တော့..တောင်မက်နေသော လီးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်သည်။ “သဲ…ကို ပြောသလိုလုပ်စမ်း..မျက်လုံးလေးမှိတ်” “ဟုတ်..ကို …မှိတ်ပြီး..” “သဲကကွာ..ကျောင်းစိမ်းထဘီလေး ရင်လျှားလေး၊ ဟိုလူကြီးက ငါးလာပေးတာလေ၊ သဲကလန့်ပြီး သူ့ရှေ့တုံးလုံးလေး..” “ဟင့်..အ..တုံးလုံးလေး..” “လူကြီးကကွာ…သူ့လီးငေါငေါကြီးနဲ့ သဲကို ပွေ့ ကုတင်ပေါ်တင်တာ…သဲ ဖင်အောက် ခေါင်းအုံးလေးခုပြီး ပေါင်လေး ဖြဲတာကွာ….သဲ ဖင်အောက်ခေါင်းအုံးခု.. တုံးလုံးချွတ်လိုက်ဦး” “ကိုရယ်..သဲ ထန်လိုက်တာ… ချွတ်ပြီးပြီ…သဲ ဖင်အောက်ခေါင်းအုံးခုပြီး ပေါင်ဖြဲလိုက်ပြီ…ဟင့် သဲ စောက်ပက်လေး အာအာလေး ဖြစ်နေပြီ ကို..ကျစ်…” “ဟို လူကြီးကကွာ သဲစောက်ပက်ကို ဖြဲကြည့်နေတာ..အိုး….” “အား…ကိုရယ်..လိုးပေး….ဟင့် လီးထည့်ပေးတော့ကွာ..ရှီး” “ကို မဟုတ်ဘူးလေ..အဲဒီလူကြီးကို…ပြောလေ…” “ဟင့်..ကို…ဦးအောင်ကျော် ..ဦးကြီး..လီးထည့်ပေးပါ ဟင့်.ဟင့် အ.” “ဦးကြီးတဲ့လား…သဲရေ အဲဒီလူကြီး လီးညိုညိုထွားထွားတုတ်တုတ်ကြီး….သဲ မြင်ခဲ့တဲ့ လီးကြီလေ…လီးကြီးကိုကိုင်…..သဲစောက်ပက်ပြူးပြူးလေးကို ဖက်ဖက်ဖက်နဲ့ ရိုက်..အိုး…သဲ…ရှီး…..” “ဟင့်…ကို…သဲ…မ..ရ….လီးထည့်လိုးပေး….သဲ ညှစ်…ချင်..တာ” “အား..ရှီး…သဲ စောက်ပက်လေး..ဦးအောင်ကျော် လီးကြီး ဘွတ်…ဘွတ်နဲ့ ထိုးထည့် လိုးနေတာ..” “အီး…ကောင်း…တယ်..အ…ဟင့် ဆောင့်ပေး….ကို…ဟင့်…လီးကြီးနဲ့ဆောင့်ပေးပါ… အား…..ဦး..အရမ်းစောင့်….ဖြူလေးကိုဆောင့်ပေး…အာ့ အာ့ ဟင့်…အ” “အိုး ဖြူလေးတဲ့လား…ဖြူလေး ဦးကြီးအသေလိုးပြီ…ဖောင်းဖောင်း ဘွတ်…အင့် အား..သဲ..အား ကို အရမ်းထန်ပြီးချင်နေပြီ” “အီး..အ…ကို တူတူပြီးအောင်၊ သဲ လည်း ပြီးချင်နေပြီ နာနာလေးဆောင့်..ဖြူလေးကို ဆောင့်လိုးပါ…နာနာလေးဆောင့်ပေး ဦးကြီး..အအာ့..ဟင့်…ဖြူလေးစောက်ပက်ယား လို့…အအာ့…” “ဟိုလူကြီး သူ့လီးတုတ်ကြီးနဲ့ သဲလေးကို ပက်ပက်စက်စက်လိုးနေပြီ..တဖောင်းဖောင်းနဲ့ ကွာ…အား သဲ…ညှစ်..အား အား ရှီး….ပြီး…..ကို ပြီး…” “ကျစ်…ရှီး….အ… သဲ ညှစ်နေပြီ..ပြီး…အား…သဲ စောက်ပက်ကို ဦးကြီးလီးနဲ့လိုး…လိုး..အား..ကို…ကို့…သဲ…ဟင့် ရှီး…အ ပြီး.ပြီး” ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေးမှ ပြစ်ကနဲ ပြစ်ကနဲ စောက်ရည်လေးများ ပန်းမတတ်ထွက် ကုန်သလို မင်းသူ လီးထိပ်မှလည်း တဗြစ်ဗြစ်ဖြင့် လီးရည်တွေက သေးပန်းသလိုပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် မင်းသူတို့ ချစ်သူနှစ်ဦး စကားမဆိုနိုင်။ အသက်ကိုလုရှု၊ မောဟိုက်တုန် ယင်စွာ…တွန့်လိမ်ကော့လန်လျက်။ မင်းသူ လီးထိပ်မှ လရည်တွေ တဖျောဖျော စီးနေရသလို။ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေးကလည်း စောက်ရည်လေးတွေ တသွင်သွင် စီးလျက်သား။ ပေါင်တွင်းကြောလေးများ တဆက်ဆက်တုန်ကာ မူးမူးမေ့ မေ့ဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ် ကာမအရသာ၏ ထူးခြားဆန်းပြားသောခံစားမှုကို ရင်ခုန်လှိုက်မော ဖွယ်ရာ ပက်လက်ကလေး မလှုပ်မယက်။ ထိုနည်းတူစွာ မင်းသူမှာလည်း ဒူးတွေယိုင်ခွေ လီးကို တဆစ်ဆစ်ကော့ထိုးညှစ်၍ သုတ်ရည်တွေ တစိစိ ပန်းလျက်သား။ စကားမပြော နိုင်အား။ နှစ်ယောက်သား ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်လျက်….။ မောဟိုက်တုန်ရီလျက်။ အကြောတွေ တဆစ်ဆစ် တဖျစ်ဖျစ် မြည်မတတ် အားကုန်ညှစ်လျက်။ အချိန်တွေ မည်မျှကြာသွားသည်မသိ။ ဦးစွာ သတိတရ အသိစိတ်ဝင်လာသူကား ဖြူလဲ့သွယ်။ ထဘီလေးကို ယူ၍ စောက်ပက်လေးအား သုတ်လိုက်သည်။ ပေါင်ကြား၊ စောက်ပက်၊ ဖင် အို…စိုစိုရွှဲနေပါလား၊ အိပ်ယာခင်းလည်း ရွှဲရွှဲစိုနေသည်။ မထချင်တော့၊ ထဘီလေးအား ရင်လျှားရင်း စောင်လေးလွှမ်းခြုံရင်း ဖုန်းကိုယူလိုက်၏။ ဖုန်းသည်ပင် မကျသေး။ မင်းသူအား ခေါ်လိုက်သည်။ “ဟဲလို….ကို…ကိုရေ” “ဟူး….သဲရာ….အရမ်းကောင်းတာပဲ လရည်တွေပန်းတာမှ အများကြီး…” “ဟိ…သဲရောပဲ၊ အရည်တွေပန်းတာ ပန်းတာ အိပ်ယာခင်းလည်း ရွှဲလို့..ပြီးချက်က မျော့သွားတာပဲ ကိုရာ၊ ကိုက အလိုးတော်ချက်” “ဟား…ဟား..ဘယ်သူ ဦးအောင်ကျော် အလိုးတော်တာပါ” “ဟီး…ဟီး..ဟုတ်ပါဘူးကွာ…ကိုကို ကပ်ကိုးလေးက အလိုးတော်တာပါ ဟီး..” “ဟား..ဟား ဟုတ်ပါပြီ ဟော့ဝှိုက်ကြီး ဒေါ်ဖြူလဲ့ရာ.. ဒီညတော့ တစ်ချီဆို တစ်ချီဆို သလောက် မျော့သွားတာပဲ သဲရာ..သဲ..ဒီညလိုးတာနဲ့ မနေ့ညကလိုးတာ ဘယ်ဟာပိုကြိုက်လဲ” “အင်း…..ဒီည ပိုကြိုက်တယ် ကို” “ဟိ..ဦးအောင်ကျော်လိုးတာ ပိုကြိုက်တယ် ဆိုပါတော့” “အွင်း…ဟီး…ဟုတ်တယ်ကွာ ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးနဲ့လိုးတာ အရမ်းကြိုက်တယ်ကွာ၊ ဘာဖြစ်လဲကွာ၊ ကို လာစနေနော်….သဲက တကယ်အပြင်မှာ အလိုးခံပစ်မှ တကယ့် ကပ်ကိုးလေး ဖြစ်နေမယ်” “ဟန် သဲ အပြင်မှာ တကယ်အလိုးခံချင်တာလား…ကိုတော့ လီးပြန်တောင်လာပြီဟီး” “ကို့သဘော…ကိုခံဆိုခံမှာပဲ သဲက ဟွင့်…သိသား ဟိုတောသားအညာသားကြီး သဲကို လိုးတာတွေးရင်း တောင်နေတာမလား” “ဟီး..နှမြောပါတယ်ကွာ..သူ့လီးအတုတ်ကြီးနဲ့ဆို သဲစောက်ပက်လေး ပြဲလိမ့်မယ်..ခံခိုင်းပါဘူးကွာ…” “အွန်း…ကို့သဘောဆို…တကယ်မခံခိုင်းရရင် လာမစနဲ့ကွာ… သူက အပြောကောင်း တယ်၊ ဂွင်တွေ လည်း အရမ်းဆင်တတ်တာ၊ သဲက အလိုးခံချင်နေတာနဲ့… ကိုက အပြင်လာမလိုးပေးဘဲ ဖုန်းပြောပြီး သူအနေနဲ့လိုးလိုးနေရင်း စိတ်ကိုစွစွကလိပေး… ကြာရင် သဲ တကယ် အလိုးခံမိလိမ့်မယ် ကိုရဲ့..သိရဲ့လား ဟွန်း၊ ပြီးရင် သူပဲနှမြော…” “ထန်တာကိုး…သဲရ…သဲ စောက်ပက်လေး အဲလူကြီး တစ်တစ်ခွခွလိုးနေတာတွေးရင် ကိုလီး အရမ်းတောင်တာ….နှမြောတာက နှမြောတာပဲ.လေ သဲရ. သပ်သပ်စီ” “ မသိဘူးကွာ…..သူ ဆက်ပြီး ဂွင်ဖန်ရင် သဲတော့ ခံ ပစ်လိုက်မှာပဲ၊ ဘယ်လိုလဲ…ကို” “ဟီး…သဲက အဲဒီလူကြီးကို တကယ်အလိုးခံချင်တာလား သဲရ” “မသိတော့ဘူး ကိုရာ၊ ထားပါ ကိုလည်းအိပ်တော့၊ သဲလည်းအိပ်တော့မယ်၊ စိတ်ချ ကို့မပြောဘဲ သဲဘာမှမလုပ်ပါဘူး ကိုရဲ့၊ သဲက ကို့ပဲချစ်တာ၊ ကို စိတ်ချမ်းသာဖို့ ပျော်ဖို့ပဲ သဲကဂရုစိုက်တာ၊ ကျန်တာ ဖွဲဆန်ကွဲ…” “အမယ်…ကို့မိန်းမ စကားတွေတတ်..အင်းပါ နောက်မှ ဆက်ပြောမယ်၊ သဲလေး ဟိုလူကြီးကို တကယ်ခံချင်တယ်ဆိုရင်လည်း ကိုကစဉ်းစားပေးမှာပါ၊ ကိုမသိဘဲတော့ ဘာမှမလုပ်ရဘူးနော်…” “အင်း…ဘာမှစဉ်းစားမနေနဲ့..သဲက ဦးအောင်ကျော်ကို ရှေ့ဆက်မတိုးဖို့ ပြောပြီးပြီ.. သူကလည်း နောက်မပတ်သက်တော့ဘူတဲ့ ကတိပေးသွားပြီ….” “ဟေ…ဟုတ်လား..အင်းပါ အခြေအနေအရပေါ့၊ ကဲ…သဲလည်းအိပ်တော့,,,,ကိုလည်း အိပ်မယ် အရမ်းချစ်တယ်နော် သဲ အာဘွား…….” “ဟုတ်ကို….ချစ်တယ်နော်…ကို… လီးတောင်နေတာ ဆက်မထုနဲ့တော့ အားပြတ်နေမယ်၊ နောက်ရက်မှ ထပ်နေကို…မွမွ အာဘွား…..ဂွတ်နိုက်” ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်လိုက်သည်မှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်။ အားတွေကုန်ထားရသည်ကိုး။ အခန်း(၉) ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်ပျော်သွားသော်လည်း မင်းသူကား အိပ်မပျော်နိုင်သေး။ ပြင်းပြ သော ဆန္ဒရမ္မက်တို့နှင့်အတူ အတွေးနယ်ချဲ့နေမိ၏။ ဖြူလဲ့သွယ် နှင့် သမီးရည်းစားဘဝ၊ ချစ်သူဘဝ၊ ထိုမှတစ်ဆင့် မိဘတွေအထိပါ သိရှိပြီး သဘောတူထားသည့် အခြေအနေ။ အေးဆေးတည်ငြိမ်သော ဖြူလဲ့သွယ်အား မိမိ၏ မိဘတွေအပါအဝင် ညီမဖြစ်သူကလည်း သဘောတူကြည်ဖြူခဲ့သည်။ သည်နှစ်ကုန်တွင်ပင် လက်ထပ်ဖို့ စီစဉ်ထားသည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်က ချစ်ခင်မြတ်နိုးသလို ဖြူလဲ့သွယ်ချစ်သည်ကိုလည်း သံသယမရှိ။ စွန့်လွှတ် ဖို့လည်း မြူတစ်မှုံမျှ စိတ်ကူးမရှိကြ။ ထို့အတွက်ပင် ချစ်သူဘဝ သက်တမ်း ၂ နှစ်ခန့်တွင် ဖြူလဲ့သွယ်၏ အပျိုစင်ပန်းဦးကို ဆွတ်ခူးခဲ့သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကား တည်ငြိမ်အေးဆေးသော်လည်း အိပ်ယာထက် သွေးကြွ စဉ်တွင် မထင်ထားလောက်အောင် လိုက်ပါစီးမျောသူ။ သည်မှအစ ဖြူလဲ့သွယ် နယ်မပြောင်းခင် တစ်လတစ်ကြိမ်ခန့် ရမ္မက်ဆန္ဒနောက် နှစ်ဦးသား လက်တွဲညီညီ ကူးခပ်ခဲ့ကြသည်ပင်။ ဆိုရလျှင် တည်ငြိမ်အေးဆေးစွာ လှပသော ဖြူလဲ့သွယ်.. အပြန်အလှန် အချစ်ကြီးချစ်ခဲ့ကြသော ဖြူလဲ့သွယ်.. အိပ်ယာထက်တွင် တတ်ကြွသော ဖြူလဲ့သွယ်… မိမိအား ဆိုးနွဲ့လွန်းသလို အားကိုးအလိုလိုက်သော ဖြူလဲ့သွယ်.. အချစ်ကြီးချစ်၍ မိမိလိုးသောအချိန်တွင် အံကြိတ်ကာ စိတ်ပါလက်ပါရှိသော ဖြူလဲ့သွယ်. စိတ်ပါလာသော အချိန်တွင် အတင်းဆောင့်ခိုင်းကာ၊ နည်းနည်းဆောင့်က ကယောင်က တန်းဖြင့် များများအော်ကာ အအော်သန်သော ဖြူလဲ့သွယ်.. သိပ်ချစ်သောသူမို့ မကြမ်းရက်ပါ။ နည်းနည်းလေး အရှိန်တင်လိုးသည်နှင့် အာပြဲစိန် ချစ်သူကိုသနား၍ ကြမ်းချင်ရမ်းချင်စိတ်ကို ချွန်းအုပ်၍ နူးညံ့ငြင်သာ ယုယစွာဖြင့် ဖြေးဖြေးဖွဖွသာ လိုးပေးစမြဲ…။ သူမ၏ ပန်းဦးလေးအား ဆွတ်ချွေနိုင်သော်လည်း ပါးစပ်ဖြင့် စုပ်ခိုင်း၍မရ၊ အနောက်ဆို အထိပင်မခံသည့် အရှက်အကြောက်ကြီး၍ အသန့်ကြိုက်သော ဖြူလဲ့သွယ်… ထိုထိုမည်သော မိမိချစ်သူ ဖြူလဲ့သွယ်… မမျှော်လင့်ထားဘဲ သူငယ်ချင်း ထူးခန့်နှင့် ဖုန်းမှား ပြောရာမှတစ်ဆင့် ထူးခြား ဆန်းပြားသော ချစ်ရမ္မက်တွင်းသို့ နှစ်ဦးသား လက်တွဲညီစွာ ကူးခပ်ပျော်ပါး ဖြစ်ခဲ့ကြသည်။ တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ပွင့်လင်းစွာ ခံစားချက်တွေ ဖလှယ်ခဲ့ကြ၊ ပေါင်းကူးခဲ့ကြ၏။ တွဲလက် တွေပို၍ ခိုင်မြဲခဲ့ကြသည်ပင်။ တစ်ခါတစ်လေတော့လည်း ချစ်သူကို ကာမကြမ်းကြမ်း ခရီးလမ်းကို တရွတ်ဆွဲ၍ သွားစမ်းစေချင်မိ၏။ သည်စိတ်ကြောင့်ပင် မိမိမကြမ်းရက်သမျှ တခြားတစ်ယောက်၏ လက်တွင်း တစ်ခဏတာပေးအပ်ကာ ကာမခရီးကြမ်းကြမ်းတွင် ဖြူလဲ့သွယ်ဟူသော ချစ်သူလေးအား ဖြူခါကျသည်ထိ ကဆုန်ပေါက် မြည်းစမ်းစေချင်သည်လား…..။ သဲ၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှ မတော်တဆ မြင်မိရသည်မှစကာ ဦးအောင်ကျော်ဆိုသော အညာသား၊ တောသားကြီး ပါဝင်လာပြီးနောက် Cuckold၊ Hotwife အသွင်သို့ တဖြည်းဖြည်းချင်း မသိမသာ ကူးပြောင်းခဲ့ရသည်။ ကူးပြောင်းမှုကိုပင် ရင်ခုန်ခဲ့ကြရသည်။ ကြည်နူးခဲ့ရသည်။ လွတ်လပ်စွာ မျှဝေခံစားစေ သောအချစ်၊ အချစ်မပါ တဏှာရမ္မက်သပ်သပ်ဖြင့် ဖွဲ့တည်သော ဇာတ်လမ်းတွင် မင်းသမီး ကချစ်သူ၊ ဇာတ်ပို့ကား မိမိ၊ မင်းသားကား ထူးခန့်တစ်ခါ ဦးအောင်ကျော်ကား လက်စွဲ။ ထူးခန့်မှသည် ဦးအောင်ကျော်ဆီ ဇာတ်အိမ်တည်ကာ ဖုန်းပြောရင်း မိမိတို့ချစ်သူနှစ်ဦး ပျော်မြူးစွာ ကာမအရသာ ခံစားခဲ့မိကြသည်။ သဲပြောပုံအရ ထိုလူကြီးကား မ ကျမ်းကြေပုံပင်။ တစ်ခဏတွင်း သဲ၏ စိတ်အစုံကို လွှမ်းမိုးနိုင်ခဲ့သည်။ ရပ်ပစ်လိုက်ဖို့ စဉ်းစားတိုင်း ညဖက်ရောက်လျှင် မနေနိုင်ကြ၊ မိမိက အစပြုသည်… ဖြူလဲ့သွယ်က တစ်ပါးတည်းလိုက်သည်။ မရပ်နိုင် မနားနိုင်၊ မမောနိုင် မပန်းနိုင်… စွဲမက်ဖွယ်အရသာကား သောက်၍မပြေ ဆားငန်ရေ…။ လှိုင်းလုံးများသဖွယ် တစ်လှိမ့် ပြီးတစ်လှိမ့်၊ တစ်ဆင့်ပြီးတစ်ဆင့်….ပိုမြင့်လေလေ….ပို၍ ရင်ခုန်ရလေလေ…။ ထိုသို့ဆိုပါမူ အပြင်မှာ တစ်ကယ်ပင် ပေး၍ အလိုးခံ မည်ဆိုလျှင်… သူငယ်ချင်း…ထူးခန့်လား… ဦးအောင်ကျော်ဆိုသော အညာသားကြီးလား.. သူငယ်ချင်း ထူးခန့်ဆိုပါစို့.. အင်း….သဲတော့မသိ.. ဟိုကောင်ကရော လိုးပါ့မလား.. ရှက်ရှက်နှင့်ပဲ လိုးကြဆော်ကြမည်လား…. ချစ်လည်းချစ်သည်…ပေးလည်း မလိုးရက်..။ ခံစားချက်က ရိုးတိုးရွတ။ ဒါဆို ဟိုအညာသားကြီးပဲ ထားပါတော့.. အိုး…သဲပြောတော့ လီးအတုတ်ကြီးတဲ့…ကြောက်စရာကြီးပြော၏…မိမိထက်လည်း အများကြီး တုတ်သည်ဆိုပဲ….. မိမိလီးကိုပင် ဖြူလဲ့သွယ် အတော်အော်ရသည်။ ဟိုလူကြီးနဲ့ဆို သဲ စောက်ပက်လေး ဆန့်ပါ့မလား…… နောက်ပြီး တောသား၊ အညာသားကြီး မတရားလိုးမည်က အသေအချာ၊ ကျစ်…ရှီး…သဲတော့ စုတ်ပြတ်နေအောင် အဆော်ခံရမည်မှာမလွဲ..။ ဟူး…..မင်းသူလီးက မတရား တင်းမာလာရသည်။ မမြင်ဖူးသော ဦးအောင်ကျော်ကို မှန်းဆကာ ဖြူလဲ့သွယ်လို သေးသေးသွယ်သွယ် ဖြူဖြူ မြို့သူဆရာမလေးအား အသားညိုမဲမဲ လီးတုတ်ထွားထွား လူကြီးက အတင်းဖြဲကား ဖင်ထောင်ဆွဲလိုးငြား…… အား….သဲလေးတော့ ငယ်သံပါအောင်အော်ကာ စောက်ပက်သေးသေးလေး ပြဲအာတော့မှာ…. အရမ်းညှစ်နေတော့မှာပဲ…. မချိမဆန့် ခံစားရတော့မှာပဲ… နောက်မှ လီးထွားကြီးက ခွ၍ခွ၍ ဖင်ခွလိုးပါက တစ်တစ်ခွခွ မဆန့်မပြဲ… ..အ….အ အား…အား…သဲရယ်… ရှီး….သဲ… သဲ ဖင်လေး ယမ်းနေချေတော့မည်။ စောက်ပက် သေးသေးလှလှ၊ ဖင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ် ဖြူဖြူလေးခမျာ အသားညိုမဲ အညာသားကြီး ပေါင်ခွကြားထဲ ရှေ့တိုးနောက်ငင်၊ ဘယ် ညာ ယိမ်းခါ လီးဆာမိနေပြီ နို့တစ်တစ်လေးကလည်း တွဲရရွဲလေး ဦးအောင်ကျော့် လီးဆာမိပြီး တဘွတ်ဘွတ်နဲ့ လီးသွင်း ဘွတ်ခံနေရ..အား…သဲရာ…ဖားမလေးလို ဖင်ကုန်းလေး ရှီး..လီးတုတ်ထွား ကြီးက မညှာမတာ သွပ်ပြီး ဘွတ် ဘွတ်နဲ့…ဘွတ်နေ..အီး…ကျစ်.. သဲလေး….ပိုးစိုးပက်စက် ခံနေရပြီ…အား…..သဲလေး.. ဖင်ကုန်းမလေး… ဟိုလူကြီးလီးတုတ်ကြီးရှေ့ အရှက်ကုန် ဖင်ကုန်းပေးပြီး ပက်ပက်စက်စက် အလိုးခံ နေတာ….အား…ကျစ်….သဲ..အ…အ.. သဲ စောက်ပက်လေး ပြဲလန်ပြီ….အိုး…ဟိုလူကြီး လီးရာကြီး သဲစောက်ပက်မှာ အကွင်းလိုက်ကြီး… အိုး…ရှီး သဲ…သဲလေး.. ဖင်ကုန်းမလေး.စောက်ပက်ပြဲမလေးသဲ..အ အ….ကျစ်..ရှီး… လီးဆာမလေး….အိုး..ရှီး…ကျစ်….လီးဆာနေတဲ့သဲလေး… ခွေးမလေးလို အညာသာ ကြီး လီးညိုထွားကြီးအောက် ကုန်းကုန်းကွကွ ကောတ်ကောတ်လေး…အား…. သဲလေး..ဆောင့်ပေးပါလို့ အောင်နိုင်ပါတော့မည်လား…မထင်…ငိုညည်းရင်းများ ဖြည်းဖြည်းလိုးပါ ဦးကြီးရဲ့လို့ ရှိုက်သံလေးနဲ့ လီးထွားကြီးပိုင်ရှင် အညာသားကြီးကို တောင်းပန်ရလေမလား။ အာ…တွေးလေ…မှန်းလေ..မင်းသူလက်ကမြန်လေ….ခံစားမှု အရသာက တလိပ်လိပ်….။ အား…သဲရ,ယ်…ကျစ်…အားး ကုန်းကုန်း….ခွေးမလေးလို ဖင်ကုန်းပြီး အသေခံကွာ.. အား အ… အ..ရှီး…အား မင်းသူ ဂွင်းထုရင်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြင့် တစ်ချီ ထပ်ပြီးသွားရပြန်သည်။ အတွေးတွေက ယောက်ယက်ခက်လို့။ ဟူး…. ငါကိုယ်တိုင်ကရော… သဲကို အညာသားကြီးလိုးတာကို သဘောမတူပါ။ နှမြောသည်၊ ဝန်တိုသည်။ သဲကိုယ်တိုင် ထူးခန့်လီးထက် ဦးအောင်ကျော်လီးကို ပိုသဘော ကျသည်ကိုလည်း မကြိုက်။ သို့ပါလျက်ကယ်နှင့် သဲကိုဦးအောင်ကျော်လိုးသည်ဟု မှန်းလျှင် လီးကတောင်လာရသည်။ မထိန်းနိုင်။ ခက်တော့ခက်ချေပြီ။ ဖြစ်နိုင်လျှင်တော့ သဲကို ဘယ်သူ့မှ ပေးမလိုးနိုင်ပါ။ ပေးအလိုးခံခြင်းခံတော့ ပညာတတ်၊လူရည်တတ်၊ သန့်သန့်ပြန့်ပြန့် ထူးခန့်ကိုသာ ပေး၍ လိုးစေချင်၏။ ဦးအောင်ကျော်လို အသက်ကြီးကြီး အညာသားလူကြီးလိုးတာတော့ မခံစေချင်။ ခက်သည်က မိမိကိုယ်တိုင်ကိုက နှမြောပါလျက်နှင့် ပေးလိုးသည်တွေးတိုင်း ကာမစိတ်တွေ ပြင်းပြလာရသည်။ စိတ်ဆန္ဒနှစ်ခုက လွန်ဆွဲ လျက်သား…။ သဲကိုလည်း ယုံသည်။ မိမိမသိဘဲ လုပ်မည်မဟုတ်။ ထိုလူကြီးနှင့် မပတ်သက်တော့ဟုပင် ပြောပြီးနေချေပြီ။ အင်း…ဒါဆို…ဒီလိုလေးပဲ သဲကို အတွေးလေးနှင့်ပဲ..မှန်းရုံ..လိုးကြရုံ... ကြာလာလို့ သဲ ပြောသလို သဲ ကိုယ်တိုင်က အလိုးခံချင်သည်ဟု ကလေးလေးလို ပူဆာလာမည်ဆိုပါက.. ချစ်သူသက်တမ်းတစ်လျှောက် သဲ ချွဲနွဲ့ပူဆာလျှင် တစ်ရက်မခံ ဖြည့်ဆည်းအလိုလိုက် ပေးတတ်သည့် မိမိ… အင်း…. ထိုသို့ပူဆာလာခဲ့သည်ရှိသော်……. လက်ခံပေးရမည်လား… အဖြေမရသော်လည်း ပြီးခါစ လီးက ခပ်ပျော့ပျော့အနေအထားတွင်ပင် ငေါ့တော့တော့ လေး ဖြစ်သွားရပြန်သေးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကို လိုးစဉ်ကပင် တစ်ချီတစ်မောင်းလိုးပြီး ပျော့နေတတ်သော မိမိလီးက ထူးခန့်နှင့်ဦးအောင်ကျော် ပေါ်လာကတည်းက ညစဉ်ရက် ဆက် အတောင်မပြတ်။ အထူးသဖြင့် ဦးအောင်ကျော်…ကနေ့ည ၂ ချီ ၂လား ပြီးခဲ့ပြီ။ သို့တိုင် လီးထိပ်က ခပ်ယားယား..။ မတောင်တော့သည့်တိုင် ခံစားမှုကောင်းလွန်းသည့် အတွေးတို့ကြောင့် မာန်ကမကျချင်…။ သဲနှင့်ဦးအောင်ကျော်လို့ ဆက်မတွေးမှ။ တွေးလျှင် ဆုံးမည်မဟုတ်တော့…ဟော အခုပင် ခပ်ပျော့ပျော့လီးလေးက ခေါင်းပြူချင်ချင်….။ သည်အဖြစ်၊ သည်ခံစားချက်၊ သည်အတွေးတွေကို စာစီရေး၍ ဖြူလဲ့သွယ့် မက်ဆင်ဂျာ ဆီ ပို့လိုက်၏။ ဆန္ဒရမ္မက်နှင့် နှမြောမှု၊ ဝန်တိုမှု၊ သနားမှု၊ ခံစားစေချင်မှု မျဉ်းပြိုင်နှစ်ခု၏ လွန်ဆွဲမှုကြား အဖြေမပေါ်ဘဲ မင်းသူ အိပ်ပျော်သွားရ၏။ အဝေးတစ်နေရာ တောရွာလေးမှ ကျောင်းလေးတစ်ကျောင်း၏ စာသင်ခန်းဟောင်းလေး အား အိမ်အဖြစ် ဖန်တီးထားသော အိမ်လေး၏ အိပ်ယာထက်တွင် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့ သွယ်ကား နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေဆဲ…။ ထိုရွာလေးမှ ဝေးကွာသော မြို့ကြီးတွင်လည်း ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်၏ ချစ်သူ မင်းသူသည်လည်း အိပ်စက် အနားယူဆဲ။ အကာလညအခါကား မှောင်မိုက်နေ၏။ မာယာများသောညပေလား၊ တိတ်ဆိတ်ငြိမ် သက်သော ညပေလား။ အလင်းသစ်တို့ဝေဖြာလှပ၊ သာယာမှုအဝဝတို့ဖြင့် ပြီးပြည့်စုံ သော မနက်ခင်းလေး ဖြစ်စေရန် ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်စွာဖြင့်အားယူနေခြင်းပေပဲလား။ မုန်တိုင်းမလာခင် တိတ်ဆိတ်ခြင်းမျိုးလား…..။ မသိနိုင်။ မသိနိုင်ပါ။ အခန်း(၁၀) “အောက်…အီး….အီး…..အွတ်” လင်းကြက်တွန်သံနှင့်အတူ ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်နေသော အညာရွာလေးကား လှုပ်ရှား သက်ဝင်လာခဲ့ချေလေပြီ။ နွားမောင်းသံ၊ ဆိတ်ကျောင်းသံ.. ဟိုမှ သည်မှ နာမည်တကြော်ကြော်အော်ကာ လယ်ယာ လုပ်ငန်း၊ ထန်းလုပ်ငန်း စသည်ဖြင့် လုပ်ငန်းခွင်ဝင်ရန် နှိုးဆော် ခေါ်သံတွေကလည်း တညံညံ။ နေ့သစ်တစ်ရက်ကား ရောင်နီမထွန်းခင်ကပင် စတင်နေတော့၏။ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်ယာထက်တွင် ဟိုမှသည်သို့ ဘယ်ညာစောင်း၍ လှဲနေသည်။ နိုးနေသော်လည်း မထသေး။ သည်ရွာလေးရောက်မှ ညစောစောအိပ် မနက်စောစောထ သည့် အကျင့်ရခဲ့သည်။ မနက်စောစော မထချင်လည်း အိပ်၍မရ။ ဆူဆူညံညံ လှုပ်ရှားသံများဖြင့် နိုးထရစမြဲပင်။ နောက်တော့ လည်း အကျင့်ရသွားသည်သာ။ ရောမရောက်တော့ ရောမလိုကျင့်ရမည်လေ။ ယခုလည်း မထသေးသည့်တိုင် အိပ်၍မရတော့။ ထုံးစံအတိုင်း လှဲနေရင်း ဖုန်းကို ကိုင်၍ အင်တာနက်ဖွင့်…၊ ဟိုကြည့် သည်ကြည့် သတင်းဖတ်နေရင်း ကို့ ဆီမှ မက်ဆေ့များကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ပို့သည့်အချိန်ကြည့်လိုက်တော့ ည ၁၂ ခွဲ ၁ နာရီခန့်…..။ “ဟော…ကြည့်စမ်း..ည စောစောအိပ်ပါဆိုတာ မအိပ်ဘဲ..အဲဒီ ကို ဟာလေ..” တစ်ဦးတည်း တီးတိုးရေရွတ်ရင်း ကို့ ပို့ထားသည့် စာများကို ဖတ် လိုက်၏။ သာမန်သာ ဖတ်ရင်းမှ … စိတ်ဝင်တစား…။ “ကိုကတော့လေ.. ထပ်မထုပါနဲ့ဆိုတာကို..ထုဖြစ်အောင်ထုတယ် ကြည့်စမ်း အိပ်ရေးက ပျက် အားကနည်းနဲ့ နေမကောင်းမှ ..ပြောမရဆိုမရပါကွာ..” မင်းသူဆီ စာပြန်ရေးပြီး ဆက်၍ ဖတ်နေလိုက်သည်။ ဖတ်ရင်း ဖတ်ရင်း မင်းသူ၏ ခံစားချက်တွေကို ပို၍ ပို၍ နားလည်လာခဲ့သည်။ ထို့အတူ ဆုံးဖြတ်ချက်တစ်ခုကို ခိုင်ခိုင် မာမာ ချမှတ်လိုက်ရင်း မင်းသူဆီ သို့ စာရေးပို့လိုက်၏။ “ကို..သဲကတော့ ကို့ကို သိပ်ချစ်တာပဲသိတယ်၊ ကို့ကိုဆိုးချင်တယ်၊ ချစ်တယ်၊ ကို့ကို ပျော်စေချင်တယ်၊ သဲဘဝက ကိုပဲ…၊ ကိုပျော်ရင် သဲ ပျော်တာပဲ” “ဟို ကိစ္စက အပြင်မှာတော့ သဲလည်းကြောက်တာပေါ့၊ တကယ်လည်း မလုပ်ရဲပါဘူး ကိုရာ၊ ဒါပေမယ့် ကို့သဘောပဲ သိလား၊ ကိုစိတ်တွေပါတယ်၊ ထန်တယ်ဆို..သဲလည်း ထန်တာပဲ ကိုရဲ့၊” “ကို့ကို မရှက်တမ်း ဝန်ခံရရင်၊ ကို အဲလို လိုးပေးတာ သဲတကယ်စိတ်ပါတယ်၊ အရမ်း လည်းထန်တာ၊ သဲကြောက်တာက စိတ်တွေအရမ်းပါပြီး အပြင်မှာတကယ်ခံချင် သွားမှာဆိုးတာကိုရဲ့” “အဲလိုကြီးတော့ သဲ ကြောက်ပါတယ်၊ နောက် ရှက်လည်း ရှက်တယ်၊ ခံလည်းမခံပါဘူး ကိုရာ…စိတ်တော့ အရမ်းပါတယ်၊ နောက်တစ်ချက်က…အဲလိုတွေပြောပြီး နေတော့ လေ သဲနဲ့ကို..ပိုပြီးနီးစပ်တယ်၊ ရင်ခုန်သံတွေ ပိုနီးသလိုပဲ ” “ကို သိပါတယ်၊ ဒီလိုကိစ္စတွေ မတိုင်ခင် ကိုက သဲကို ပစ်ထားတာလေ၊ အလုပ်တွေ အကြောင်းပြပြီးလေ…၊ ကိုချစ်တာတော့ ယုံပြီးသား၊ ဒါပေမယ့် ကိုက နည်းနည်းတော့ ပစ်ထားနေတာလေ ဟွန်း… ခုကျမှ ညတိုင်းကို ဖုန်းဆက်လို့…မဆက်ရမနေနိုင်ကို ဖြစ်လို့လေ..အရူးကြီးက သူ့မယား သူများပေးလုပ်နေတာ သဘောတွေကျလို့ ဟွင့်… ကပ်ကိုးအရူးကြီး” “အေးနော်…ကိုကတော့ သဲကလွဲ ဘယ်ကောင်မလေးမှ မလုပ်ရဘူး၊ လုပ်လို့ကတော့ နာပြီသာမှတ်၊ သဲမကြိုက်ဘူးနော်..ကို တစ်ခါတည်းအပြတ်ပြောထားတာ၊ ဟီး…သဲပဲ သူများ(ဦးအောင်ကျော်) နဲ့ ခံမယ် :p :p ၊ သဲကို ပစ်ထားရဲရင် ပစ်ထားကြည့်…. ကိုမကြိုက်တဲ့ ဟိုလူကြီးကိုမြူဆွယ်ပြီး အလိုးခံပစ်မယ်မှတ် ဟွန့်…(ဟိ..ကို့ လီးသေးသေးလေး တောင်လာအောင် ပြောတာ..တောင်လာတယ်မလား မှန်မှန်ပြော ဟီး.. တကယ်မခံဘူး နော် ကို …..စတာ ဟိဟိ…)” “ကိုထူးခန့်နဲ့ ဦးအောင်ကျော်…ယှဉ်တွေး ရွေးတာက ကိုရာ၊ ကိုထူးခန့်ကျ ကို့သူငယ်ချင်း အရင်းကြီးပဲကွာ၊ ကို့ကိုလည်းသိနေတာ၊ စကားအရပြော ရရင်ကွာ…တကယ်သာ သဲ ကိုထူးခန့်ကို အလိုးခံရင် ကို့အထင်သေးမှာပေါ့…ဒီလိုကွာ.. ကိုထူးခန့်က သဲကိုလည်း သိတယ်..ကို့ကိုလည်းသိတယ်လေ… ကိုပေးတဲ့ စာတွေထဲမှာ ဘူးလ်ရှာရင် မသိတဲ့သူတွေ ကို ရှာသင့်တယ် ပြောထားတယ်လေ ကိုရ” “ဦးအောင်ကျော်ဟာကြီးကျ သဲက မျက်မြင်လေ၊ သူ့ရှေ့လည်း အရှက်ကုန် တုံးလုံးဖြစ်ပြီးပြီ၊ တစ်ချီတောင် မထိန်းနိုင်ဘဲ ညှစ်ပြီးတာ ကိုလည်းအသိလေ၊ နောက်ပြီး အဲဒီလူကြီးက နှုတ်လုံ စိတ်ချရ တယ်လေကွာ…” “ကိုကလည်း သူလိုးတယ်လို့ ပြောပြောလိုးရင် အပြောလည်းကောင်းတာ…သဲကလည်း သူ့ဟာမြင်ဖူးတော့ မှန်းခံလို့ကောင်းတယ်ကွာ…နောက်ပြီး ကို့လည်း သူကမသိဘူး လေကွာ၊ နောက်ဆုံး ကုန်ကုန်ပြောရရင် သဲနဲ့ ဦးအောင်ကျော် လိုးကြတယ်ဆိုရင်တောင် ကို့ကိုလည်း အထင်သေးစရာမရှိဘူးကွာ..မဟုတ်ဘူးလား ကိုရာ မွမွ…ကိုကို အူတိုကြီး” “နောက်ပြီး သဲ သိတယ်၊ သဲ… ဦးအောင်ကျော်နဲ့ အလိုးခံတာ ..ကို က ပိုပြီးထန်တယ် မလား၊… သဲလည်း အတူတူပါပဲ ကိုရာ… ဘာလို့လည်းတော့မသိ…ကိုက ဦးအောင်ကျော် လို့ ဇာတ်လမ်းဆင်လိုးရင် သဲလည်း စိတ်တွေ အရမ်းထန်လာတာပဲ..မှန်းခံလို့ အရမ်း ကောင်းတာပဲ ကိုရယ်..” “ဒီလိုပြောလို့…သဲ အပြင်မှာထိ အလိုးခံချင်နေတာလားလို့ သဲကိုမမေးနဲ့၊ သဲက ကို့ချစ်သူကို သူများအထင်သေးတာ မခံနိုင်တာပဲ ရှိတာ၊ …အပြင်မှာတွေ၊ အပြင်မမှာ တွေက ကို့သဘောပဲ သဲကို…ကိုတစ်ယောက်တည်းပိုင်တာ…အကုန် ကို့စိတ်တိုင်းကျပဲ” “အဲလိုဆိုကွာ….ကို့ စိတ်တိုင်းကျ ဇာတ်လမ်းဆင်ပြီး ည..ည ဆို သဲတို့ နေကြမယ်လေ… ကိုထူးခန့်ပဲ ကိုသဘောကျတယ်ဆိုရင် သဲလည်း ကြိုက်တယ်သိလား၊ ကျန်တာ ဘာမှမတွေးနဲ့၊ အပြင်မှာ သဲ က ကိုကလွဲပြီး ဘယ်သူနဲ့မှ မနေဘူး၊ ကိုမှ ကို ပဲ နော်…အရာရာ ကို့ စိတ်တိုင်းကျ၊ ကို့သဘော… နော်… အရမ်းချစ်တယ်.. လူဆိုးကြီး..ဟွန့်…..အာဘွား…….” ဖြူလဲ့သွယ် တစ်ယောက် မင်းသူဆီ စာပို့ပြီး အိပ်ယာထ…အပေါ့အပါးသွား၊ မျက်နှာသစ်၊ ရေမိုးချိုး၊ ဘုရားရှိခိုး၊ မနက်စာစားလိုက်သည်။ နေ့ခင်းအတွက် ငါးဟင်းပါတစ်ခါတည်း ချက်ပြီးနောက် ကျောင်းဝတ်စုံလေး လဲလိုက်၏။ ကနေ့ တနင်္လာနေ့ ကျောင်းဖွင့်သည် ကိုး။ ၈ နာရီပင်ထိုးလုပြီ။ ရီရီ..မရောက်သေး…။ နောက်ကျနေသည်ထင်..။ မစောင့် တော့ပါဘူးလေ တွေးရင်း ဆွဲခြင်းလေးကိုင်ကာ မနီးမဝေးရှိ စာသင်ဆောင်ဆီသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့အရောက်မှာပင် ရီရီဦး ကို တွေ့ရသည်။ ဆိုင်ကယ်မောင်းလာသည့် အမျိုးသားတစ်ဦးကို နောက်မှ ခါးဖက်လျက်..။ ရီရီဦး ကဆိုင်ကယ်ပေါ်မှဆင်းရင်း “နောက်ကျနေတာ ဖြူလဲ့ရေ၊….ဖြူလဲ့ ကျောင်းရောက်ပြီ မှတ်နေတာ” “ဟုတ်တယ်..ရီရီကိုစောင့်နေတာ…နောက်ကျပြီဆိုပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်တာ” “ဖြူလဲ့ရေ…မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်..ဒါ.ရီရီအမျိုးသား ကိုဥက္ကာဖြိုးလေ…မောင်..ဒါ ရီရီ အချစ်ဆုံးသူငယ်ချင်း ဖြူလဲ့လေ…” ရီရီက မိတ်ဆက်ပေး၏။ ဖြူလဲ့သွယ် ပြုံးလျက် “တွေ့ရတာ ဝမ်းသာပါတယ် ကိုဥက္ကာဖြိုး… ကျွန်မ ဖြူလဲ့သွယ်ပါရှင်” ဥက္ကာဖြိုးက ဆိုင်ကယ်ပေါ်မှ ဆင်းလိုက်ကာ “ဟုတ်ကဲ့ပါဆရာမ၊ ရီရီ ပြောလို့ သိနေတာတော့ကြာပါပြီ၊ ခုမှပဲ လူချင်းတွေ့ဖူးတော့ တယ်” “ကဲ..မောင်..ဖြူလဲ့လည်း ကျောင်းနောက်ကျမယ်၊ ရီရီလည်း အမြန်သွားရတော့မှာ… နောက်မှ အေးအေးဆေးဆေး ပြောကြတာပေါ့… ဖြူလဲ့ရေ..သွားနှင့်လိုက်နော်..ရီရီ လိုက်လာခဲ့မယ်” ရီရီဦးက သူမယောကျ်ားကိုပြောရင်း ဖြူလဲ့ကိုပါ တစ်ပါးတည်းပြောလိုက်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်လည်း ပြုံးပြနှုတ်ဆက်၍ ကျောင်းသို့ထွက်လာခဲ့၏။ နောက်မှ အေးဆေးပြော ကြမည်ဟု ရီရီ ပြောသည်။ သို့ဆိုလျှင် ရီရီယောကျ်ားက မပြန်သေးဘူးလား။ ဘယ်လိုလည်းမသိ။ တွေးရင်းလျှောက်လာခဲ့သည်မှာ ကျောင်းစာသင်ဆောင်ရှေ့နား အရောက်.. “မြန်မြန်လုပ်ကြဟေ့..နောက်တောင်ကျနေပြီဟေ့…နောက်ကျတာက သေတာတစ်ခုပဲ ကောင်းတာဟ” “အမလေးတော်…ဒီမုဆိုးဖိုကြီးနဲ့ ခက်ပါ့ကော….ဘယ်သူ့အတွက် ရှာနေတာလဲတော်… ဖြည်းဖြည်းပေါ့” “အင်းလေ..ဟီး..ဟီး..ဦးအောင်ကျော်ကြီး စွတ်ရှာနေ..မိန်းမလိုချင်နေပြီထင်တယ်တော့..” “ အေးဟေ့..ညည်းတို့အတွက်..ညည်းတို့အကုန်လုံးအတွက် ဟုတ်ပြီလား…ပြောလိုက်ရ မကောင်း…ပိုက်ဆံလိုတာနဲ့…ညည်းတို့တွေ ငါ့ဆီလာလာယူကြတာမလား၊ ပြန်ပေးဖို့ တော့သတိမရကြဘူး…ညည်းတို့လင်တွေကို ဟိုဟာ လုပ်ဖို့ပဲ အားကိုးနေတာလားဟေ့” “ဒါပေါ့တော်…ဟီး…ဟီး…” “ကြည့်စမ်း…ဦးအောင်ကျော်ကြီးက ညစ်စုတ်တယ်တော့…” ဦးအောင်ကျော်နှင့် အပျို၊အအို တစ်သိုက် ဆူညံဆူညံ စကားသံများ သံပြိုင်ပြောကာ အုပ်စုလိုက်ကြီး လျှောက်လာကြ၏။ တောဓလေ့မို့ ဆူညံဆူညံ၊ စကားနိုင်လုသံများကား လက်ပက်ပင်ဆက်ရက်ကျသကဲ့သို့။ သည်လို အပြောအဆို အစအနောက်များကား သူတို့တွေအဖို့ ထမင်းစားရေသောက်ပမာ။ ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ကား နားရှက်စရာ။ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ရင်ဆိုင်မိမှ မီးခဲကို ရေနှင့်လောင်းသလို ရှဲကနဲ တိတ်ဆိတ်သွားကြသည်။ တစ်ခဏမျှသာ “ဆရာမလေး…ကျောင်းလား…” “ဆရာမလေးက ကျက်သရေ ရှိလိုက်တာတော်” “ဖြူဖြူသွယ်သွယ် လှလှလေး အဖြူအစိမ်းလေးနဲ့ လှချက်တော်…ကျုပ်တို့များနဲ့ကွာပ ” “ဆရာမလေးရေ..ကန်တော့..ကန်တော့…ဟိုညစ်စုတ်ကြီးနဲ့ စကားနိုင်လုပြောနေရတာ နဲ့ မကြားဝံ့မနာသာတွေ ကြားတော့မှာပဲ…တစ်ကယ်ပဲဆရာမလေးရေ….သူ့လယ်လေး စပါးရိတ်ဖို့ နည်းနည်းနောက်ကျနေတာကို..ပြောဆိုနေလို့လေ..ဟောကြည့် ခုလည်း ဆရာမလေးတောင် နှုတ်မဆက်နိုင်ဘူး လောလောနဲ့ သွားနေတာ” တစ်ယောက်တစ်ပေါက် အလုအယက်နှုတ်ဆက်ကြသည်။ ရိုးသားဖြူစင်သော တောသူမ တစ်တွေ ချီးကျူးစကားကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ်ပင် မနေတတ် ဖြစ်ရသည်။ သို့သော် ဦးအောင်ကျော်ကား နှုတ်ဆက်သည့်အထဲတွင်မပါ။ တစ်ချက်လေးပင်မကြည့်။ ဆေးပေါ့လိပ်ကြီး ခဲကာ ရှေ့မှ သုတ်သုတ် သွားနှင့်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် တောသူတစ်သိုက်ကို ရီမောနှုတ်ဆက်ရင်း စာသင်ခန်းထဲဝင်ခဲ့၏။ “ဟွန်း..နေပေါ့..သူ နှုတ်မဆက်တော့ရော ငါက ဘာအရေးလဲ..သူ့ကိုယ်သူများ ဘာမှတ် နေလည်းမသိဘူး…ကောင်မလေးတွေနဲ့ ဟိုဟိုသည်သည်ပရောပရီ ပြောနေရတော့ ပျော်နေမှာပေါ့ လူကြီးကိုက မုန်းဖို့ကောင်းလိုက်တာ၊ ဟွန်း….သူ လိုး လိုးနေတဲ့ မိန်းမ သုံးယောက်ဆိုတာ ဒီကောင်မလေးတွေထဲကနေမှာပေါ့…မျက်နှာကြီးက ပြုံးဖြီးနေတာ… အသိသာကြီး.. အလကား လူကြီး.. အို ..ငါကရော ဘာတွေလျှောက်တွေးနေ…သူ့ဟာသူ ဘယ်သူ့ လိုးလိုး ပေါ့” ဖြူလဲ့သွယ် မကျေမနပ် ဖြစ်ရသည်။ ဘာကိုလည်းဆိုတော့လည်း မရေရာ။ ခလုတ်တိုက် မိသော ခဲ (ဂဲ) ကိုပင် ခြေဆောင့်၍ တတ်နင်းမိသည်။ အ..ကနဲ နှုတ်ခမ်းမှ ညည်းမိသည်။ ခြေထောက်က နည်းနည်းအောင့်နာသွားရသလို၊ နို့လေးတွေလည်း အထက်အောက် တုန်တုန်လေး ဖြစ်သွားသည်။ ဖင်ကျစ်ကျစ်လေးလည်း ဘောလုံးလေးသဖွယ် လှုပ်ခါသွားသည်ကိုး။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြင့် ဘေးဝဲယာ ကြည့်မိ၏။ တော်သေး…ဘယ်သူမှမရှိလို့။ တော်ကြာ ဆရာမလေး အိန္ဒြေသိက္ခာအပြည့်နဲ့ကို ဖင်လှုပ် ရင်လှုပ် ပြတယ် ထင်နေကြမှ။ ဖြူလဲ့သွယ် နှုတ်ခမ်းလေးတစ်ချက်တွန့်ရင်း စာသင်ခန်း သို့ ဝင်လိုက်သည်။ ထို နှုတ်ခမ်းလေးတွန့်လိုက်ခြင်းကား မဲ့လေသလား၊ ပြုံးပဲနေသလား.. သူမကိုယ်တိုင်လည်း ဝေခွဲမရ။ အခန်း (၁၁ မှ ၁၅အထိ ဖတ်ရန် )