'ငါ့အကိုငြိမ်နေတယ်အောင်းမေ့တာသူကဒီလိုကို. . .' ကျွန်တော်လည်း ညီမဝတ်မှုံ့၏ကြားသည်နှင့် လန့်ဖြန့်သွားပါသည်။ သို့သော် သခင်မမိုးယုကတော့ တုပ်တုပ်မလှုပ်ဘဲ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်တွင်ထိုင်မြဲအတိုင်း ထိုင်နေသဖြင့် ကျွန်တော်မှာလည်းလှဲနေလျက်ပင်ရှိနေပြီး ဘာမျှမလုပ်နိုင်ပါ။ 'နင့်အကိုကငါကျွန်ကြီးလေဟာ ဘယ်လိုလဲငါပြောတာယုံပြီလား' 'ယုံပါပြီဟာ. .မိုးယုတို့ကတော့တော်လိုက်တာဟာ' ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်မှထ၍ သူမ၏ဘောင်းဘီအားပြန်ဝတ်ရင်းးးး 'ဟဲ့ကျွန်နင့်ကိုဘယ်သူကထခိုင်းနေလို့လဲပြန်လှဲနေစမ်း' ထမယ်လုပ်သောကျွန်တော်သည်ပင်မထဖြစ်တော့ဘဲ ဆက်လက်လှဲနေလိုက်ပါသည်။ 'ကဲဝတ်မှုံ့ငါနိုင်ပြီနော် ပြောထားတဲ့အတိုင်းလုပ်တော့' 'အေးပါဟာငါကတိတည်ပါ့မယ်' 'ဒါဆိုလည်းစတော့လေဟာ ငါလည်းအချက်ပေးလိုက်အုန်းမယ်' သူတို့ပြောနေသည်များကို ကျွန်တော်နားမလည်ပါ သို့သော်နားစွင့်နေမိပါသည်။ 'ကျွန်ကြီး. . .' 'ငါ့သူငယ်ချင်းသေးပေါက်မလို့ သခင်မတုန်းကလိုဘဲ ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟပေးထားလိုက်စမ်း' ကျွန်တော်တော်တော်လေးကို တုန်လှုပ်သွားမိပါသည်။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သေးပေါက်မည့်မိုးယုသူငယ်ချင်းသည် ကျွန်တော့်ညီမဝတ်မှုံ့ပင်ဖြစ်ပါသည်။ တုန်လှုပ်နေမိသော်လည်း နောက်ဆုတ်ဖို့လမ်းမရှိတာမို့ လှဲနေရင်းကပင် ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်လေးဟပေးလိုက်ပါသည်။ ဝတ်မှုံ့သည် သူမဝတ်ထားသောဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်ပြီးနောက် ကျွန်တော့်ဆီသို့လာကာ မျက်နှာဘက်ကိုဖင်ပေး၍ ခွလိုက်ပါသည်။ 'ထိုင်ချလိုက်တော့လေဝတ်မှုံ့ဘာလုပ်နေတာလဲမထိုင်ဘဲနဲ့' 'ကန်တော့နော်ကိုကြီး. . .' ပြော်ချော်ချော်နှင့်ကန်တော့ဟုပြောကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ထချလိုက်ပါသည်။ သူမမထိုင်ခင်လေးတွင်တော့ သူမ၏မွေးရာပါအဖုတ်လေးကို ကျွန်တော်သေချာကြည့်နေမိပါသေးသည်။ ကျွန်တော့်၏ဖွားဖက်တော်လေးသည်လည်း မာတောင်လျှက်ရှိနေပါသည်။ သူမထိုင်ပြီးခဏအကြာတွင်. . . 'ထွက်လာတော့မယ်နော်' ဟူသောသတိပေးစကားလေးပြောပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက် ကျယ်ကျယ်ဟ၍ သူမအဖုတ်ဝနှင့်တေ့ထားသော ကျွန်တော့်ပါးစပ်အတွင်းသို့ အရည်ပူများတိုးဝင်လာပါတော့သည်။ မိုးယုတခါပေါက်ထည့်ဖူးသော်လည်း အတွေ့အကြုံမရင့်သေးတာမို့ ဘေးဘက်ပါးပြင်ပေါ်သို့အမြှုပ်များနှင့် အရည်ပူများ လျှံထွက်ခဲ့ပါသည်။ သေးပေါက်ပြီးချိန်တွင်တော့ မိုးယု၏အမိန့်ကြောင့် ဝတ်မှုံ့၏အဖုတ်အား သေးများပြောင်စင်အောင်ဆက်လက်လျှက်ပေးနေရပါတော့သည်။ အဖုတ်ကိုလျှက်ပေးနေရင်းမှကျွန်တော်စဉ်းစားမိတာကတော့ ငါခုနကသောက်လိုက်တာ ငါ့ညီမဝတ်မှုံ့ရဲ့သေးတွေဖြစ်ပြီး ငါအခုလျှက်နေတဲ့အဖုတ်ဟာလည်း ငါ့ညီမအဖုတ်ဖြစ်နေပါလားး။ သို့တိုင်အောင် ကျွန်တော့်ဖွားဖက်တောင်ကမာတောင်ဆဲ။ 'ကဲတော်ပြီတော်ပြီ မလျှက်နဲ့တော့ပြောင်လောက်ပါပြီ' 'မိုးယုငါကတိတည်တယ်နော် နင်သာငါ့အကိုပါးစပ်ထဲသေးပေါက်ထည့်နိုင်ရင် ငါလည်းနင့်ရှေ့မှာတင် ငါ့အကိုပါးစပ်ထဲသေးပေါက်ထည့်မယ်ဆိုတာလေ' 'အေးပါဟာ ငါလည်းနင့်ကိုယုံသွားပါပြီ' 'ဟဲ့ကျွန်ကြီးငါ့သူငယ်ချင်းရဲ့သေးကသောက်ရတာကောင်းရဲ့လားး' ကျွန်တော်အားမထီမဲ့မြင်ပုံစံဖြင့်ပြောဆိုပါတော့သည်။ ကျွန်တော်သည်လည်းထိုသို့ပြုမူသည်ကိုပင် အရသာတွေ့၍နေပါတော့သည်။သူတို့လေးတွေအတွက်တော့ ကျွန် (၅)
'ငါ့အကိုငြိမ်နေတယ်အောင်းမေ့တာသူကဒီလိုကို. . .' ကျွန်တော်လည်း ညီမဝတ်မှုံ့၏ကြားသည်နှင့် လန့်ဖြန့်သွားပါသည်။ သို့သော် သခင်မမိုးယုကတော့ တုပ်တုပ်မလှုပ်ဘဲ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်တွင်ထိုင်မြဲအတိုင်း ထိုင်နေသဖြင့် ကျွန်တော်မှာလည်းလှဲနေလျက်ပင်ရှိနေပြီး ဘာမျှမလုပ်နိုင်ပါ။ 'နင့်အကိုကငါကျွန်ကြီးလေဟာ ဘယ်လိုလဲငါပြောတာယုံပြီလား' 'ယုံပါပြီဟာ. .မိုးယုတို့ကတော့တော်လိုက်တာဟာ' ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်မှထ၍ သူမ၏ဘောင်းဘီအားပြန်ဝတ်ရင်းးးး 'ဟဲ့ကျွန်နင့်ကိုဘယ်သူကထခိုင်းနေလို့လဲပြန်လှဲနေစမ်း' ထမယ်လုပ်သောကျွန်တော်သည်ပင်မထဖြစ်တော့ဘဲ ဆက်လက်လှဲနေလိုက်ပါသည်။ 'ကဲဝတ်မှုံ့ငါနိုင်ပြီနော် ပြောထားတဲ့အတိုင်းလုပ်တော့' 'အေးပါဟာငါကတိတည်ပါ့မယ်' 'ဒါဆိုလည်းစတော့လေဟာ ငါလည်းအချက်ပေးလိုက်အုန်းမယ်' သူတို့ပြောနေသည်များကို ကျွန်တော်နားမလည်ပါ သို့သော်နားစွင့်နေမိပါသည်။ 'ကျွန်ကြီး. . .' 'ငါ့သူငယ်ချင်းသေးပေါက်မလို့ သခင်မတုန်းကလိုဘဲ ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်ဟပေးထားလိုက်စမ်း' ကျွန်တော်တော်တော်လေးကို တုန်လှုပ်သွားမိပါသည်။အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော် သေးပေါက်မည့်မိုးယုသူငယ်ချင်းသည် ကျွန်တော့်ညီမဝတ်မှုံ့ပင်ဖြစ်ပါသည်။ တုန်လှုပ်နေမိသော်လည်း နောက်ဆုတ်ဖို့လမ်းမရှိတာမို့ လှဲနေရင်းကပင် ပါးစပ်ကိုကျယ်ကျယ်လေးဟပေးလိုက်ပါသည်။ ဝတ်မှုံ့သည် သူမဝတ်ထားသောဘောင်းဘီကိုချွတ်ချလိုက်ပြီးနောက် ကျွန်တော့်ဆီသို့လာကာ မျက်နှာဘက်ကိုဖင်ပေး၍ ခွလိုက်ပါသည်။ 'ထိုင်ချလိုက်တော့လေဝတ်မှုံ့ဘာလုပ်နေတာလဲမထိုင်ဘဲနဲ့' 'ကန်တော့နော်ကိုကြီး. . .' ပြော်ချော်ချော်နှင့်ကန်တော့ဟုပြောကာ ကျွန်တော့်မျက်နှာပေါ်ထချလိုက်ပါသည်။ သူမမထိုင်ခင်လေးတွင်တော့ သူမ၏မွေးရာပါအဖုတ်လေးကို ကျွန်တော်သေချာကြည့်နေမိပါသေးသည်။ ကျွန်တော့်၏ဖွားဖက်တော်လေးသည်လည်း မာတောင်လျှက်ရှိနေပါသည်။ သူမထိုင်ပြီးခဏအကြာတွင်. . . 'ထွက်လာတော့မယ်နော်' ဟူသောသတိပေးစကားလေးပြောပြီးသည်နှင့်တပြိုင်နက် ကျယ်ကျယ်ဟ၍ သူမအဖုတ်ဝနှင့်တေ့ထားသော ကျွန်တော့်ပါးစပ်အတွင်းသို့ အရည်ပူများတိုးဝင်လာပါတော့သည်။ မိုးယုတခါပေါက်ထည့်ဖူးသော်လည်း အတွေ့အကြုံမရင့်သေးတာမို့ ဘေးဘက်ပါးပြင်ပေါ်သို့အမြှုပ်များနှင့် အရည်ပူများ လျှံထွက်ခဲ့ပါသည်။ သေးပေါက်ပြီးချိန်တွင်တော့ မိုးယု၏အမိန့်ကြောင့် ဝတ်မှုံ့၏အဖုတ်အား သေးများပြောင်စင်အောင်ဆက်လက်လျှက်ပေးနေရပါတော့သည်။ အဖုတ်ကိုလျှက်ပေးနေရင်းမှကျွန်တော်စဉ်းစားမိတာကတော့ ငါခုနကသောက်လိုက်တာ ငါ့ညီမဝတ်မှုံ့ရဲ့သေးတွေဖြစ်ပြီး ငါအခုလျှက်နေတဲ့အဖုတ်ဟာလည်း ငါ့ညီမအဖုတ်ဖြစ်နေပါလားး။ သို့တိုင်အောင် ကျွန်တော့်ဖွားဖက်တောင်ကမာတောင်ဆဲ။ 'ကဲတော်ပြီတော်ပြီ မလျှက်နဲ့တော့ပြောင်လောက်ပါပြီ' 'မိုးယုငါကတိတည်တယ်နော် နင်သာငါ့အကိုပါးစပ်ထဲသေးပေါက်ထည့်နိုင်ရင် ငါလည်းနင့်ရှေ့မှာတင် ငါ့အကိုပါးစပ်ထဲသေးပေါက်ထည့်မယ်ဆိုတာလေ' 'အေးပါဟာ ငါလည်းနင့်ကိုယုံသွားပါပြီ' 'ဟဲ့ကျွန်ကြီးငါ့သူငယ်ချင်းရဲ့သေးကသောက်ရတာကောင်းရဲ့လားး' ကျွန်တော်အားမထီမဲ့မြင်ပုံစံဖြင့်ပြောဆိုပါတော့သည်။ ကျွန်တော်သည်လည်းထိုသို့ပြုမူသည်ကိုပင် အရသာတွေ့၍နေပါတော့သည်။
Post a Comment