){kind=link}
ဆန္ဒ ( ကပ်ကိုး စာအုပ် )
ရေးသားသူ - htunye
အခန်း (၂၂)
“မင်းကို လွမ်းလိုက်တာ…..”
ကာမဆန္ဒ ပြီးမြောက်ခြင်း၏ သုခချမ်းသာတွင် အားပါးတရဖြင့် ငြိမ်သက်စွာ စီးမျောနေ သော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖုန်းခေါ်သံကြားမှပင် လူးလွန့်လှုပ်ရှားလာရသည်။
သည်အသံက ချစ်သူဖြစ်သော မင်းသူဆီမှ ဖုန်းခေါ်သံ။ ချက်ခြင်းမထနိုင်ရှာ။
မျက်နှာပေါ်ကပ်နေသော စာရွက်ကို အရင်ဖယ်ရသည်။
“အို…ဟင့်..…”
ဦးအောင်ကျော်ရေးခဲ့သော စာကိုဖတ်မိသည့်တွင် ရမ္မက်အပြုံးနွမ်းလျလျလေးက ဖျပ်ခနဲ ပွင့်သည်။ စိတ်အစုံကို တုန်လှုပ်စေသည်။ ပါးစပ်မှ အာမေဋိတ်သံပင် ထွက်ရသည်။
မျက်နှာပေါ်တွင် ပေကျံလူးပွနေသော သုတ်ရည်အဖြူအနှစ်တို့ကို စာရွက်လေးဖြင့်ပင် သုတ်လိုက်သည်။
နှုတ်ခမ်းအထက်မှ သုတ်ရည်အဖြူနှစ်တို့ကိုလည်း စာရွက်ဖြင့် သုတ်လိုက်သည်။
လှို်ငလှိုင်သင်းသော ညှီစို့ပြင်းသည့် လီးရည်နံ့တို့သည်ပင် အနံ့ယဉ်ကာ မွှေးသယောင် ထင်မိတော့သည်။
ပါးစပ်နှင့်လည်ချောင်းအတွင်း ကပ်ကျန်နေသော လီးရည်တို့ကို ချောင်းဟန့်ကာရှင်းရင်း လိုက်သည်။
သုတ်ရည်အလူးလူးပေသောစာရွက်ကို ဖြဲကာ လုံးခြေ၍ စားပွဲဘေးအမှိုက်ပုံးအတွင်း ပစ်လိုက်သည်။
ခြေလက်တို့ကား ကွေးကောတ် အကြောဆွဲ၍ အားပါးတရ ပြီးမြောက်ထားရာ ချက်ခြင်း မထနိုင်။
ဒူးကွေး၊ ခြေဆန့်၊ ခြေဖျားတို့အား လက်ဖြင့်နှိပ်နှယ် သွေးလည်ပတ်စေရန် ပြုရသေး၏။
ပါးစပ်မှလည်း တအင်းအင်းဖြင့် ညည်းညူရသေးသည်။ ကာမသုခ၏ နောက်ဆက်တွဲ ခံစားချက် ဝေဒနာလေးများကို လိုလိုလားလား ခံစားမိ၏။
စောက်ပက်မှသည် ဖင်ဝဆီထိ အမျှင်မပြတ် စီးထွက်နေသော စောက်ရည်များကို ထဘီ ဖြင့်ပင် ခပ်သွက်သွက်သုတ်ရသည်။
“ရှီး….ကျစ်….အာ့”
ခြေမထိုးကလိသွားသော စောက်ပက်လေးက အာတာတာ ကျိန်းတိမ်းတိမ်း။ ဦးအောင်ကျော်က ခြေမမသွင်းပဲ သက်ညှာ၍သာ တော်ပေသေး၏။ ရမ္မက်စိတ်ကြွ ထန် သည့်အခါက မိမိကိုယ်တိုင်ပင် ဦးအောင်ကျော်ခြေမကြီးရှိရာ ဖင်ကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် စောက်ပက်အတွင်း ခြေမသွင်းစေရန် ပြုမူမိပေ၏။
ဦးအောင်ကျော်သာ မရှောင်ပဲ ခြေမကြီးသာ ငြိမ်ထားလျှင် ယခုအချိန် စောက်ပက် လေးကား ပြဲစပ်ကာ အဆတရာ နာရရှာပေမည်။ လီးတုတ်သလို ခြေမကြီးကလည်း ကြီးလှပေခြင်း။
ဦးအောင်ကျော်ဖြင့် လိမ္မာပါးနပ်စွာ စောက်ပက်အတွင်း ခြေမ မဝင်စေရန် ရှောင်ဖယ်တိမ်း ရင်း စောက်စေ့ကို ခြေမဖြင့် ညှပ်ကလိပေး၍သာ ခံသာတော့၏။ သို့မဟုတ်က လီးထည့် မခံရပါဘဲ စောက်ပက်ပြဲမလေး ဖြစ်ချေတော့မည်။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မိမိပါးစပ်အား လီးထည့်လိုး၍ လီးရည်ဖျန်းသွားသူ ဦးအောင်ကျော်ကိုပင် ကြိတ်၍ ကျေးဇူးတင်မိတော့၏။
ပြုဖွယ်ကိစ္စ အဝဝကို ဆောင်ရွက်ပြီးသည့်အခါ မင်းသူဆီမှ ဖုန်းခေါ်သံ ရပ်သွားသည်။
ရေတစ်ခွက်ကို ခပ်၍ သောက်လိုက်သည်။ အာခေါင်နှင့်လည်ချောင်းတွင် သုတ်ရည်အနှစ် တို့ကပ်နေသည်ထင်။ သုတ်ရည်နံ့ ချိုအီအီကို ရရှိခံစားမိသည်။
“ဟွန့်…အကျင့်မကောင်းတဲ့လူကြီး၊ သူများကို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်သွားတာ…”
တစ်ကိုယ်တည်း တီးတိုးရေရွတ်မိ၏။ ရေတစ်ဝသောက်ရင်း ပလုတ်ကျင်းလိုက်သည်။
ပေကပ်ခြောက်သွေ့စပြုသည့် မျက်နှာပေါ်ရှိ သုတ်ရည်အကြွင်းအကျန်များကိုမူ မျက်နှာသစ်၍ သန့်ရှင်းရန် ပြင်စဉ်မှာပင် မင်းသူ၏ ဖုန်းထပ်၍ ဝင်လာပြန်သည်။
ဖုန်းပြောပြီးမှ အေးအေးဆေးဆေး သန့်ရှင်းရေးလုပ်တော့မည် တွေးကာ ဖုန်းကိုင်လိုက် ၏။
“ဟေ..သဲ…သဲ..ဖုန်းခေါ်နေတာကွာ…မကိုင်တော့ စိတ်ပူနေတာ….”
မင်းသူအသံမှာ စိတ်လှုပ်ရှား တုန်ယင်စွာ။
“အာ…ကိုကလည်း ဘာစိတ်ပူစရာ ရှိလို့လည်း…သဲ ပြန်ခေါ်ပါမယ်ဆိုကွာ…အတင်းပဲ ခေါ်နေ..”
ဖြူလဲ့သွယ် ကုတင်ပေါ် ပစ်လှဲရင်း မင်းသူအား ပြောလိုက်၏။
“အာ…စိတ်ပူတာပေါ့…သဲ…တစ်ယောက်တည်းလား…ဟိုလူကြီးရော…”
“အင်း…ပြန်ပြီ…”
“ဟင်…ဒါဆို…ဒါဆို…သဲ အသံကလည်း တိုးပြီး နွမ်းနေတာပဲကွာ….သဲ…သဲ..ကို ဟို…ဟို….ဟာ….”
မင်းသူမှာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့။ စကားကို ဖြောင့်အောင်မဆိုနိုင်ရှာ။ ရင်ခုန်ခြင်း၊ စိတ်လှုပ်ရှားခြင်း၊ နှမြောဝန်တိုခြင်း ခံစားချက်အစုံတို့က ဗြောင်းဆန်အောင် ဖြစ်ရ တော့သည်။
“ကိုကလည်းကွာ….ဘာလည်း..တဟိုဟိုနဲ့….”
စိတ်မရှည်သောလေသံဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ် ဆိုမိသည်။
“အာ….သဲရ…အင်း…သဲကို ဟိုလူကြီး လိုးသွားတာလား…အကြာကြီးပဲကွာ…တစ်နာရီ လောက်ရှိမယ် သဲရယ်”
မင်းသူမှာ မချိတင်ကဲ…။ စိတ်ဆန္ဒတွေ ထရသလို ပက်ပက်စက်စက်အလိုးခံနေရမည့် ချစ်သူလေးအတွက် သနားလည်း သနားမိရသည်။
“ဟိ…ကိုကလည်း…သူက အဖော်ပါတယ်ကွ…နှစ်ယောက်တောင်လာတာ…”
အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ဖြစ်နေသော မင်းသူအား စ နောက်ခြင်စိတ်ဖြစ်ကာ ဖြူလဲ့သွယ် ပြောလိုက်သည်။
“ဘာ….ဘယ်လို…..နှစ်ယောက်တောင်…”
မင်းသူအသံမှာ အလန့်တကြား…။
“အင်းလေ….ဦးအောင်ကျော်ကြီးက သဲဆီလာတာ….၊ လမ်းမှာ အလှူအိမ်ကဟင်းလာ ပို့တဲ့သူနဲ့ တွေ့လို့ နှစ်ယောက်လာတာလေ..ဘာလဲ ဟွန့်…သဲကို နှစ်ယောက်လိုးတယ် ထင်နေတာလား…ဟိ…ရှက်ပါတယ်ကွာ…ကိုတစ်ယောက်တော့”
ဖြူလဲ့သွယ် ခပ်မြူးမြူးလေးစတော့မှ မင်းသူ သက်ပြင်းချနိုင်တော့၏။
“ဟီး…တော်သေးတာပေါ့..သဲရယ်…နှစ်ယောက်တောင်ဆိုလို့ လန့်သွားတာ…”
“အမယ်….သဲက သိပါတယ်နော်…လန့်တာနည်းနည်း..သူ့မိန်းမ နှစ်ယောက်ဝိုင်းလိုး တာလားဆိုပြီး ထန်တာ များများပါကွာ…..ကိုကို ကပ်ကိုးကြီးကကွာ….ဟွန့်”
“ဟားဟား…မဟုတ်ပါဘူး…သဲရ…ပြောပါဦး..သဲကို ဟိုလူကြီး လိုးသွားပြီလား…”
“မလိုးပါဘူး…ကိုရယ်…၊ ဒါပေမယ့် မနက်ဖြန် လိုးမယ်လို့ ပြောသွားတယ်…၊ သဲ…ခံ မယ်နော်…ကို…၊ သဲလေ သူနဲ့တွေ့တိုင်း ခံချင်စိတ်တွေ ထိန်းမရဘူး ကိုရယ်..”
“တော်သေးတာပေါ့…သဲရာ..၊ ကိုလည်း ခံစေချင်ပါတယ်…ဒါပေမယ့်..”
မင်းသူက တွေးတွေးဆဆဖြင့် ခပ်လေးလေးပြော၏။
“ဘာလဲ…ကိုက….မခံစေချင်တော့ဘူးလား…၊ ဟိုက လိုးတော့မယ်ဆိုမှ ကိုက စိတ် ပြောင်းသွားတာလား..ဟင်”
ဖြူလဲ့သွယ်အသံက စိတ်ပျက်ခြင်းတစ်ဝက်၊ သိချင်စိတ်တစ်ဝက်။
“မခံစေချင်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူးသဲရာ…၊ သေချာအောင်ပါ…၊ကဲ…ဒါဆို ကိုမေးတာတွေကို အကုန်အမှန်အတိုင်းဖြေမလား….”
မင်းသူမှာ ဘဝလက်တွဲဖော်အထိရည်မှန်းကာ အချစ်ကြီးချစ်ရသောသူမို့ သေသေချာချာ ဆုံးဖြတ်နိုင်ရန် ပြောရ၏။
“အင်း…သဲက..ကို့ ဘယ်တုန်းကညာဖူးလို့လဲ၊ အကုန်…ကို့သဘောပဲ…၊ ကိုက မခံနဲ့ဆိုရင် မခံဘူး…သိလား..၊ သဲက…ကို့ အရမ်းချစ်တာ”
“သိပါတယ်သဲရ…ကိုကလည်း ချစ်လို့ အကုန်သေချာ အောင်မေးတာပေါ့ အရူးမလေးရ”
“ဟိ….ပြီးရော….ကို….မေးလေ”
မင်းသူ ခေတ္တငြိမ်သွား၏။ ထို့နောက်
“သဲ…အဲလူကြီးကို ချစ်လား.”
“ချစ်ပေါင်ဘူး….ကိုရဲ့၊ ကို့တစ်ယောက်ပဲချစ်…မေးစရာကို မလိုတာ..”
“ဟိ…ချစ်လိုက်တာသဲရာ…၊ အင်း…ဒါဆို အဲလူကြီးလိုးတာ ခံချင်လား…”
“အင်း….ခံချင်တယ်..”
ဖြူလဲ့သွယ်အသံက တုန့်ဆိုင်းခြင်းမရှိ။
“တော်တော် ခံချင်တာလား…သဲက”
“အင်း….တော်တော်ကြီး ခံချင်တယ်ကွာ၊ အမှန်ပြောရရင် သူက သဲကို စိတ်အရမ်း ထအောင် လုပ်နိုင်တယ်၊ ချစ်တာလုံးဝမဟုတ်ဘူးကွာ…ဒါပေမယ့် သူနဲ့ပြော ရရင် လွတ်လွတ်လပ်လပ် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးရှိတယ်ကွာ၊ သူလိုးတာခံရရင် အရမ်းအား ရမယ်လို့ ထင်တယ်၊ လုံခြုံမှုရှိတယ်လို့လည်း ခံစားရတယ် ကိုရာ၊ ကိုမသိအောင် ခိုးခံလို့လည်းရ တာပဲလေ၊ ဒါပေမယ့် သဲက ကို့ကို သစ္စာမဖောက် ပါဘူးနော်….သဲ ဘယ်လောက်ပဲ ခံချင်ပစေ….ကိုသဘောမတူရင် ရပ်မှာ၊ သဲ ဆန္ဒကတော့ သူနဲ့ တစ်ခါလောက်တော့ နေကြည့်ချင်တာပဲ”
ဖြူလဲ့သွယ်အဖြေက ရှင်းလင်းသည်။ စိတ်ခံစားချက်အတိုင်း ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ဗွင်းဗွင်းပြော ပြခြင်း ဖြစ်သည်။
“သူ လိုးတာခံပြီးရင် ကို့ကို အချစ်လျော့မှာလားကွာ”
“မဆိုင်တာ ကိုရယ်…သူလိုးတာခံတာက ရမ္မက်စိတ်သက်သက်လေကွာ…၊ ကိုလည်းထန်..သဲလည်းထန်..လေကွာ…ကို စိတ်ချ ဟောဒီကမ္ဘာမှာ ကိုကလွဲ ဘယ်သူ့ မှ မချစ်ဘူး….”
“အင်း..ဒါဆို အဲလူကြီးလိုးတာ ခံချင်တာက ကို့ထန်စေချင်လို့လား…၊ သဲကိုယ်တိုင်က ခံချင်နေတာလား…သဲရ”
မင်းသူအသံမှာ အရေးကြီးသော ဆုံးဖြတ်ချက် မချခင် အရာရာကို စေ့စေ့စပ်စပ် မေးမြန်း စုံစမ်းနေသူနှယ်…။
“အင်း….အစကတော့ ကို့ထန်စေချင်လို့ နည်းနည်းလေး သူ့ကိုစရင်း၊ မထိတထိပြောတာ ပဲ၊ အမှန်ဝန်ခံရရင် နောက်တော့ သဲကိုယ်တိုင်က အရမ်းခံချင်လာတာကွာ…သိလား..”
“အား…သဲရယ်”
မင်းသူမှာ ခရေစေ့တွင်းကျမေးရင်း လီးကတောင်လာပြန်ရသည်။
“ဟို…ရီရီ ယောကျ်ားနဲ့တုန်းက သဲ ဟန်ဆောင်ပြောတာလေ ကို အသေကောင်းတယ် မလား…၊ သဲသိတယ်…ဦးအောင်ကျော်နဲ့သာ သဲနေရင်လေ ကို အရမ်းကောင်းမှာ”
“အင်း….ကိုလည်း သိတော့သိပါတယ်…အဲလူကြီးလိုးတာ သဲစိတ်ပါနေတာကို..”
“စိတ်ပါပြီလား ကိုရယ်… သိလား…အရမ်း စိတ်ထန်အောင်လုပ်နိုင်တာ…အခုလည်း သဲကို လိုးသာမလိုးသေးတာ သဲစောက်ရည်ပန်းပြီး ပြီးအောင်လုပ်သွားတာ နှစ်ခါရှိပြီ..ကိုရ…”
“ဟေ…ဟုတ်လား…ခုနတုန်းက သဲ ပြီးအောင်လုပ်သွားတာလား…ဘယ်လိုလုပ်တာလဲ သဲရ”
“ဟိဟိ…စိတ်ဝင်စားပြန်ပါပြီကွာ…ဒီလိုပဲပေါ့ ကိုရယ်… ဟိုကွာ…အဖော်တစ်ယောက် ပါတော့လေ…အဖော်က အိမ်ရှေ့မှာ၊ ဦးအောင်ကျော်က ကုလားထိုင်မှာထိုင်တာ၊ သဲက စားပွဲဘေးကြမ်းမှာ ထိုင်တာကွာ….၊သူက သဲစောက်ပက်ကို ခိုးပြီး ခြေမနဲ့ ကလိတယ်၊ သဲကတော့ သူ့လီးကြီးကို ကွင်းထုပေးမိတယ် ကိုရယ်..သူ့ လီးကြီးကလေ... တောင့်တောင့်ထွားထွားကြီး အကြောတွေပြိုင်းပြိုင်းထလို့ အားရစရာကြီးကိုရာ...”
မင်းသူမှာ ဖြူလဲ့သွယ်အပြောတွင် လက်က မရည်ရွယ်ဘဲ လီးလေးကို ကိုင်ကာ ထုမိရ၏။
ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ဦးအောင်ကျော် ပုံစံကိုလည်း အတွေးတွင် ပုံဖော်မိ၏။
“သဲရယ်…ထန်လိုက်တာ…ကွာ”
“အင်းဆို..အသေထန်တာ…စောက်ရည်တွေလည်းပန်း…သူ့လီးကလည်း အရည်တွေ ပန်းထွက်တာ အများကြီးကိုရာ…”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ချစ်သူအား လိမ်ညာလိုခြင်းမရှိသော်လည်း လီးစုပ်ပေးရသော အကြောငွွးအား အလုံးစုံမပြောဖြစ်။ တစ်နေ့ တည်း စောက်ရည်ချောင်းစီး နှစ်ချီနှစ်မောင်း အူအသည်းဗြောင်းဆန်စွာ ပြီးထားရကား နားချင်စိတ်က ကြီးစိုး၏။ ပင်ပန်းနွမ်းနယ်မှုကြောင့် အစအဆုံးမပြောချင်။
နောက်မှသာ အေးအေးဆေးဆေးပြောမည်တွေးလိုက်၏။ ထင်မထားလောက်အောင် ထန်လွန်းသော မိမိ အဖြစ်ကို အစအဆုံးပြန်ပြောရန်လည်း အနည်းငယ်တော့ ရှက်မိသည်သာ။
လိမ်ညာခြင်း မဟုတ်သော်လည်း အထန်ကြီးထန်၍ လီးစုပ်မိခြင်း၊ ပါးစပ်အလိုးခံမိခြင်း တွင် အလိုတူအလိုပါ ဖြစ်ခြင်းကို ပြော၍ ချစ်ရသူ အထင်သေးမည်ကိုတော့ စိုးရိမ်မိ၏။
“အား…သဲရယ်….သဲက ကွင်းထုပေးတာလား ဟင်…သူ့ကိုလေ…”
တတ်ကြွသော မင်းသူအသံကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မင်းသူကို သနားပိုရမိသည်။
“အင်းဆို…ကို သိလား ကို့လီးထက် အရမ်းတုတ်တာ…လီးဒစ်ကြီးဆိုတာလေ….မဲညိုပြီး တုတ်ထွားနေတာ ကိုရယ်..သဲဖြင့် ကြက်သီပါထတယ်…ကို ဒစ်လေးဆို ဖြူရဲရဲလေး လေ ၊ ကလေးပေါက်စနလီးလေး လိုလေ…ဟီး….”
“အား…ကျစ် သဲရယ်….ဟို… ကွင်းပဲထုပေးရတာလား... လီးစုပ်ပေးရသေးလား ကွာ…”
“ဪ...ကိုကလည်းကွာ... bull နဲ့ hotwife ပါဆို.. နည်းနည်းပါးပါးတော့ ရှိတာပေါ့ကိူရဲ့.....ကို့မိန်းမပါးစပ်လေးထဲ သူ့လီးညိုထွားကြီး သွင်းပြီးသွားပြီ....ဟွန့်...”
“အ်ုး........သဲရာ....ရှီး”
လီးခြင်းနှိုင်းယှဉ်၍ တစ်ခြားလီးကြီးကို အသားပေးပြောဆိုသော ဖြူလဲ့သွယ်စကားတွင် ထူးဆန်းစွာပင် မင်းသူမှာ အူတိူရင်းကပင် လီးက အတောင်ကြီးတောင်ရ၏။
“လီးကြောတွေဆိုတာ မြင်မကောင်းဘူး၊ အပြိုင်းပြိုင်းထတာ ကိုရဲ့၊ သူက ပြောသေးတယ် သဲစောက်ပက်ကို လီးဒစ်ကချဲ့သွင်းမှာ၊ လီးကြောတွေက သဲ စောက်ပက် အတွင်းသားတွေ ရစ်ခွဲလိုးမှာတဲ့…ဟင့်…သဲ စောက်ပက်လေး ပြဲမှာလားဟင်…ကို”
ချစ်သနားပို၍ မင်းသူထုကောင်းစေရန် ဖြူလဲ့သွယ် တစ်စွန်းတစ်စ ပြောပြသည်။ မင်းသူမှာ စကားမပြန်နိုင်သေး…။ လီးသေးသေးလေးအား အသဲအသန်ထု၏။
“အ..အား..ကျစ်..ဟူး…သဲ..သဲ..ကောင်း..နေ…”
“ဟင်..ထု…ထု..ကို..အသေထု…ကျစ်..သဲ ခံမှာနော် သိလား..၊ သူ့ လီးညိုထွားကြီး ကို့မယား စောက်ပက်လေးထဲ သွင်းလိုးနေတာကို မှန်းပြီးထု ကို…ဟင့်…ကိုရယ်…”
“အား……သဲ….အ..အာ့…အား…”
မင်းသူမှာ ကွင်းထုရင်း သုတ်ရည်များ ပန်းထွက်သည်။ အကောင်းကြီး ကောင်းရ သည်။ စကားမပြောနိုင်….တဆက်ဆက်တုန်ကာ လီးကိုညှစ်ရင်း….လက်ကျန် အရည် များကို ညှစ်ထုတ်သည်။
ဦးအောင်ကျော်၊ ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်မင်းသူ တို့ သုံးဦးသား ကာမဆန္ဒပြီးမြောက်၍ သုတ်ထွက်၊ စောက်ရည်ထွက်သည်ကတော့တူ၏။ လီးနှစ်ချောင်းမှ သုတ်ရည်ထွက်ပုံခြင်းကားတူ၏။ သို့သော်မတူ။ တူသယောင်ယောင်နှင့် မတူ။
ဦးအောင်ကျော်ကား မင်းသူ၏ချစ်သူဖြစ်သော ဖြူလဲ့သွယ် မျက်နှာ၊ပါးစပ်၊ ဦးခေါင်းမကျန် လီးရည်ဖြန်းကာ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ် သုတ်ထွက်၏။
ဖြူလဲ့သွယ်၏ တရားဝင်ချစ်သူဖြစ်သော မင်းသူကား ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ဦးအောင်ကျော်တို့ အကြောင်းနားထောင်ရင်း ကိုယ့်လီးကိုထု၍ လီးထိပ်မှ လီးရည်များကာ ပုဆိုးအတွင်း ပန်းထွက်ရရှာသည်။
ဦးအောင်ကျော်ကား ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်၏ လီးစုပ်မှုတွင် သုတ်ထွက်၏။ ဖြူလဲ့သွယ် ပါးစပ်လှလှလေးကို လီးညှောင့်လိုးရင်း လီးရည်ကို အားပါးတရ ပန်းထုတ်သည်။
မင်းသူမှာတော့ ဖြူလဲ့သွယ် ပါးစပ်မှ ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးနှင့် ခံချင်ကြောင်း ပြောသည်ကို နားထောင်၍ ကွင်းထုကာ သုတ်ထွက်ရရှာ၏။
ဦးအောင်ကျော်ကား သုတ်ထွက်ကာနီး ဖြူလဲ့သွယ်ပါးစပ်ကိုလိုးကာ သုတ်ပန်းရ၏။
မင်းသူကား လက်ဖြင့် တွင်တွင်ထုရင်း သုတ်ပန်းကာ အကျေနပ်ကြီးကျေနပ်ရ၏။
သူ့အရာသာနှင့်သူ၊ သူ့ခံစားချက်နှင့်သူ၊ သူ့ဟာနှင့်သူ အကောင်းကြီးကောင်းကြသည်သာ။
“ဟိ…….သဲသိသား…ပဲ၊ သဲ အဲလူကြီး လီးနဲ့ကုန်းရင် ကိုထန်တာကို…. ဟွင့်….ကျေနပ်ပြီမလား……အိပ်တော့…ကို့ ချစ်တယ်..ကိုထန်တာလည်း သဘော ကျတယ်… ၊ ဟိ ဟိုလူကြီးနဲ့လည်း ခံချင်တယ်… နော်”
ဖြူလဲ့သွယ်က ခပ်မြူးမြူးလေး ပြော၏။
“အင်း….ပါ…သဲ ကလည်း”
နှစ်ကြိမ်နှစ်ခါ ပြီးသွားသော မင်းသူက မယုတ်မလွန် ပြောသည်။
“ဟွန့်..ကိုကို အူတိုကြီး…သူကျကောင်းချင်…သဲကျ မကောင်းစေချင်ဘူးလားကွ”
“ဟိ…အဲလူကြီးတတ်ခွလိုးမှာ သဲကို နှမြောတယ်ကွ”
“နှမြောရုံပဲလား….မထန်ဘူးလား ကိုရယ်…ညိုညိုထွားထွားကြီး..သဲလက်နဲ့ တောင် မဆန့်ဘူးကွာ…ပါးစပ်ထဲလည်း ပြည့်နင့်နေတာ..ဒါတောင် ဒစ်ပဲစုပ်ခိုင်းလို့.... တချောင်းလုံးသာဆို လည်ပင်းထိ ဝင်မလားပဲကိုရ.......ဟိ.”
“ထန်တာတော့ အသေထန်တယ်…ဒါပေမယ့် နှမြောလည်းနှမြော..သဝန်လည်းတို တယ်…ဟင်း…မလိုးခင်ကတည်းက သဲလေးဖင်ကို ရိုက်နေတာ……ပါးစပ်လေးထဲ လီးသွင်းလိုက်သေး.....လိုးများလိုးရင် ဘယ် လောက်တောင် ဆော်လိုက်မလဲ မသိဘူး သဲရာ…”
“အင်းနော်..ကို…အသေလိုးလောက်တယ်…သဲတော့ တစ်ခါလောက် ခံကြည့်ချင်တယ် ကွာ…သူခပ်ကြမ်းကြမ်းလိုးတာကိုလေ ရင်ခုန်တယ်ကိုရ…ကိုဆို သဲကို ကြမ်းမလိုးဘူး လေ၊ သဲအော်ရင် အရှိန်လျော့လျော့လိုးတာ.. သူကတော့ သဲအော်လေ လိုးလေဖြစ်မယ်နဲ့ တူတယ်၊ ချစ်သူမဟုတ် ဘာမဟုတ် လိုးမှာဆိုတော့လည်း ဘယ်သနားမလဲနော် ကို… အပေါက်စုံ လိုးလောက်မယ်ထင်တင်နော်.........ပြောရင်း သဲ ယားတယ်ကွာ… တစ်ခါလောက် ခံကြည့်ရမလားဟင်…ကို….ခံချင်တယ်ကိုရာ”
“အင်း………ပါ”
“ဟွန့်…အင်းပါ ဆိုပဲ…သူပြီးတော့ လေသံကတစ်မျိုး…ဟိဟိ…ကပ်ကိုးလေး သူ့မယား အလိုးခံရခါနီးလေ ထန်လေ၊ အူတို ဖြစ်နေတာပါကွာ၊ ကိုလည်းအိပ်တော့ ချစ်တယ်…. အရမ်း… ဂွတ်နိုက်… ကို…စိတ်ချ…ကို့မပြောဘဲ၊ ကိုမသိဘဲ မခံဘူးနော်..အာဘွား….”
မင်းသူမှာ ချက်ချင်းစကားမပြောနိုင်ရှာ။
“ဟူး….သဲရာ…အရမ်းကောင်းတာပဲကွာ…မျော့သွားတာပဲ”
“ဟိ…သဲလဲ အတူတူပဲ မျော့ပြီး နွမ်းနေတာ…ကိုရဲ့၊ ဒါနဲ့ ဘယ်လိုလည်း ခံရမှာလား၊ မခံရဘူးလား….၊ မနက်ဖြန် ဦးအောင်ကျော်ကြီးကတော့ လိုးမယ်ပြောသွားတယ်ကို…”
အဆုံးအဖြတ်စကားကို မကြားရသေးသော် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ နောက်ဆုံးတော့လည်း သည်ဘူတာသို့ပင်ဆိုက်၏။
“အင်း…ပေးခံမှာပါ သဲရ..”
“ဝေး….ဒါမှ ကိုကွ၊ ချစ်လိုက်တာ..မွမွ”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဟန်မဆောင်နိုင်အောင်ပင် ဝမ်းသာအားရဆိုမိတော့သည်။
“အမယ်..အမယ်…သူ့လူကြီးနဲ့ အလိုးခံရမှာဆိုပြီး ပျော်နေတာကွာ၊ နေဦးကွ ….ပြောစရာတော့ ကျန်သေးသကွ”
မင်းသူက စ၏။
“အမယ် သဲလူကြီးမဟုတ်ပါဘူးနော်၊ ကို့မယားကို လိုးမယ့်လူကြီးပါ၊ ကို့မယားကို လိုးပြီးတော့ ကို့လီးသေးသေးလေးတောင်အောင်လုပ်ပေးမယ့် လူကြီးပါကွ..ဘာကျန် သေးလို့လည်း…”
ဖြူလဲ့သွယ်ကလည်း အားကျမခံ၊ ပြန်၍စ၏။
“မနက်ဖြန်တော့ မရလောက်ဘူးကွ၊ ဒီလိုကွာ..သဲက ကို့ချစ်သူ၊ ကို့ဇနီးလောင်းလေးလေ၊ မကြာခင် ယူတော့မှာလေ၊ ကို့မယားချောလေးကို သူများပေးလိုးရမှာ လွယ်လွယ်တော့ မရဘူးလေကွ၊ သူက Privancy စိတ်ချရလား”
“အရမ်းစိတ်ချရ၊ ပြောရရင် သဲကအရမ်းထန်လို့ လိုးပေးပါဆိုတာတောင် သဲအရှက်ကွဲ မစိုးလို့ မလိုးပေးဘူးလေ၊ သဲတောင် စိတ်ဆိုးမိသေး…၊ သူမဟုတ်ဘဲ တစ်ခြားလူသာဆို ကို့မယားလေး စောက်ပက်ပြဲနေပြီ သိရဲ့လား…ဟွန့်..”
ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်လိုလက်ရလေး ပင်ပြောမိသည်။ မင်းသူဆီမှ ကြည်ကြည်သာသာ ခွင့်ပြု ချက်ရတော့ စိတ်ချမ်းသာ ဝမ်းသာရသည်လေ။
“အင်း..ပါ….အရေးကြီးတာက…သူ ဆေးစစ်ဖို့လိုသေးတယ်..၊ ကို့မယားကို အလကား လည်းပေးလိုးရမှာလေ…၊ သူ့မှာ ရောဂါဘာညာ ကင်းဖို့လိုတယ် သဲရ”
မင်းသူက သူ့ခံစားချက် အတွေးကိုပြောသည်။
“အင်း…ဒါတော့ ဟုတ်တယ်..သဲ သတိမထားမိတာ၊ သဲလည်း ကြောက်တော့ကြောက် တယ်….၊ သူကလေ…သူ့အပြောကတော့ မိန်းမ သုံးယောက်ပတ်လိုးနေတာတဲ့….အင်း နော်…ဘာနေနေ ဆေးစစ်ပြီး အကုန်ရှင်းမှ အလိုးခံသင့်တာပါလေ…၊ ဘယ်တတ်နိုင်မ လဲ၊ မနက်ဖြန်မှ…သဲ ပြော…ကြည့်မယ်လေ..”
မင်းသူပြောသည်မှာ မှန်သည်မို့ ဖြူလဲ့သွယ် လက်ခံရသည်။ အမျှော်လင့်ကြီးမျှော်လင့် ထားရာမှ မနက်ဖြန်မဟုတ်…ရက်ကြာဦးမည်ဆိုတော့ အနည်းငယ်တော့ အားလျော့ ရ သည်ပင်။
“အင်း…ဆေးစစ်တာကို လက်မခံရင်၊ ဆေးစစ်လို့ ရောဂါမကင်းရှင်းရင် လုံးဝမခံရဘူး၊ နောက်ပြီး ဆေးမစစ်ခင်ကြားထဲ လုံးဝအလိုးမခံရဘူး….ကို့စကားနားထောင်ရမယ်၊ အဲ ဒါသဲကို ချစ်လို့…၊ ကို့မိန်းမအဖြစ် တစ်သက်တာရည်ရွယ်ထားလို့ပဲ….”
မင်းသူက နောက်ဆုံးသော ဆုံးဖြတ်ချက်ကိုချမှတ်၏။
“အင်းပါ…ဆရာကြီးရဲ့…ဟိ…ဒါနဲ့လေ…သူဆေးစစ်တာ ကြာမှာလား၊ နောက်ပြီး ဆေးမစစ်ခင်ကြားထဲ အလိုးမခံဘူးဆိုပေမယ်…နည်းနည်းပါးပါးတော့ ရတယ်မလား… ဟိ…ဟိုတို့တို့၊ ဒီတို့တို့လောက်လေးလေ…နော် ကို….နော်….နော်.”
ဖြူလဲ့သွယ် လျှာကလေးထုတ်ကာ ဈေးဆစ်၏။ ဦးအောင်ကျော်အကြောင်းသိသည်လေ။ မလိုးသည့်တိုင် အပြုအစု၊ အနှူးအဆွ၊ အယုအယ များက အသဲခိုက်စေသည်။ ရှောင်ရန် လွယ်မည် မထင်။ ရှောင်လည်းမရှောင်ချင်….။
အလိုးမခံသည်စပ်ကြား သည်လို အထိအတွေ့၊ အပြောဆို၊ အပြုအမူလေးများဖြင့် စိတ်ဆန္ဒ ခံစားချက်များကို နိုးကြားနေစေချင်သည်။
“အင်း..ရတယ်ပဲ ထားပါတော့..၊ သဲ လူကြီးကို ဆေးစစ်ဖို့ပြောရမှာကဲ သဲတာဝန်ပဲ…၊ အဲ…ဆေးစစ်ပြီးလို့ ကင်းရှင်းရင်…သဲတို့နေဖို့ပြုဖို့ စီစဉ်ပေးဖို့က ကို့တာဝန်ထား..”
“ဟိ…အင်းပါ ကိုရဲ့၊ ဆေးစစ်ပြီး ရောဂါကင်းရင် ကိုက ဘယ်လိုစီစဉ်မှာလည်း…ဟင်”
မင်းသူ ငြိမ်သွားသည်။ ပျော့ကျနေသော လီးက အနည်းငယ်ပြန်၍ ထလာသည်။ ချစ်ရ သူအား တစ်ခြားလီးကြီးဖြင့် အလိုးခံရစေရန် ကြံစည်ပြောဆို စီစဉ်ရသည်ကိုကပင် အမျိုး အမည်ဖော်ပြရန်ခက်သော ကာမစိတ်က ပြင်းထန်စွာထကြွရ၏။
“ဒီလိုကွာ…သဲက ကိုလိုးရင်တောင် အရမ်းအော်တာ….အဲဒီလူကြီး လိုးရင် ဘယ်လောက် တောင် အော်လိုက်မလဲကွာ….”
“အော်ရမှာပဲကိုရဲ့…သိတဲ့အတိုင်း သူ့လီးကြီးက ကို့ဟာလေးထက် အရမ်းထွားတာ”
“ကိုကတော့ သူဆေးစစ်ပြီးလို့ အဆင်ပြေရင် သဲတို့လိုးဖို့အတွက် ရွာမှာမဟုတ်ဘဲ မြို့မှာပဲ စီစဉ်မယ် တွေးထား တယ်…”
“ဟင်…တကယ်လား.. ကို”
“အင်းပေါ့…မြို့က ဟိုတယ်မှာကွာ.. အခန်းနှစ်ခန်းယူထားမယ်…သဲနဲ့အဲဒီလူကြီးက တစ်ခန်းပေါ့၊ ကိုက ဘေးခန်းမှာလေ…”
“ကိုရယ်….ကိုပြောတာနဲ့တင် စိတ်တွေထလာပြီကွာ…ကိုက သဲခံနေတဲ့အချိန် ဘေးခန်းမှာ ထုနေမှာလားဟင်”
ဖြူလဲ့သွယ်အသံက တကယ်ပင် တုန်ယင်လှိုက်မောနေရသည်။
“ဟီး..ထုမှာပေါ့….ကိုကကွာ သဲတို့က လိုးနေတဲ့ ဘေးခန်းကနေ မှန်းပြီး ထုမှာ..”
“ဟယ်…ကိုရယ်… ရှက်စရာကြီးကွာ…. နောက်ပြီး သဲ အလိုးခံနေရတာကြီး ကိုက ဘေးအခန်းမှာ ရှိနေတာ ဖြစ်ပါ့မလား.ကိုရယ်…”
“သဲရာ…ဖြစ်ပါတယ်ကွာ….ကိုရှိမှန်းတော့ ဟိုလူကြီးကတော့ ဘယ်သိမလဲကွ…သဲက မထန်ဘူးလားကွ…..”
“ဟိ….ဟုတ်ဘူး….အရမ်းထန်လို့… အသံတွေတော့ မကြားရလောက်ပါဘူးနော် ကို..”
“မကြားရပါဘူးသဲရ..ဟိုတယ်ကောင်းကောင်းမှာ စီစဉ်မယ်လေ”
မင်းသူအပြောတွင် ဖြူလဲ့သွယ် ငြိမ်သွားရ၏။
“ကိုရယ်..ကြားရတာနဲ့တင် သဲ အရမ်းခံချင်နေပြီ သိလား..၊ ကိုရှိမှန်းသိတော့ သဲလည်းပိုအားရှိတာပေါ့…၊ ကို့သဘောကွာ….သဲကတော့ ဘယ်နေရာ ဖြစ်ဖြစ် ခံရမှာပဲ”
“သဲရော ကိုသိနေတာသိပြီး အဲလူကြီးလိုးတာမခံချင်ဘူးလား…ဘယ်လိုနေမလဲ”
“သဲကတော့ နည်းနည်းတော့ရှက်မှာပေါ့၊ ဒါပေမယ့် လီးဝင်ပြီးရင်တော့ ခံမိမှာ ကိုရဲ့၊ တစ်မျိုးပဲ ကိုကလည်းကွာ…မသိတော့ဘူးကိုရာ… အရမ်းစိတ်ပါနေပြီကွာ”
“အင်းပါ…ဒါဆို လောလောဆယ် အဲလိုပဲ စီစဉ်ထားမယ်ကွာ…ဟီး… မနာလိုလည်း ဖြစ်တယ်၊ ထန်လည်းထန်တယ်သဲရာ…ကိုရောပဲ ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိဘူး..”
“အင်းဆို…ကိုက ကို့မိန်းမအလိုးခံနေတာကို စီစဉ်ပေးပြီး ဘေးကနေ ထုနေရမယ့် ကပ်ကိုးလေးပေါ့လေ၊ သဲက တော့ ဦးအောင်ကျော်ကြီးလိုးတာ ခံရမယ့် ဟော့ဝှိုက်ကြီးပေါ့ ဟုတ်လား….၊ ကိုရယ်….အရမ်း ချစ်တာပဲ… သဲတော့ အရမ်းကို စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်နေပြီ သိလား…ဟင့်…တွေးကြည့်ရင်တော့ ကို့ရှေ့ သူများအလိုးခံရသလိုကြီး ဖြစ်မှာ ကိုရဲ့..နော်”
“အား……သဲရာ…ထန်လိုက်တာ…..ကျစ်..”
“ကို….. အရမ်း စိတ်လှုပ်ရှားရမှာနော်…ကို..၊ ဟိ…ရင်တုန်ချင်စရာကြီးပါကွာ…..၊ ကိုမို့ ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ တွေးတတ်တယ်….ကွာ၊ သွား…..အရူးကပ်ကိုးကြီး.. ဟွင့်..၊ ….ချစ်လိုက်တာ အရမ်းပဲ…. အိပ်တော့နော်….ကို အရမ်းချစ်… မွမွ …အာဘွား… ဆက်မထုနဲ့တော့နော်…အသေး စိတ်ကို နောက်ရက်မှ ဆက်ပြောမယ်…သဲလည်း သူ့ကိုဆေးစစ်ဖို့ ပြောဦးမယ်…”
မင်းသူ၏ အကြံအစည်များကို ကြားပြီးသည့်နောက် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တအံ့တဩဖြစ်ကာ နှုတ်မှပင် ချီးကျူးမိသည်။ ထိုအကြံအစည်များကို လက်တွေ့မြန်မြန် အကောင် အထည်ဖော်ရန်၊ ်စိတ်ဇောသန်မိ၏။
မနက်ဖြန်အလိုးမခံရသေးခြင်းအတွက် စိတ်ပျက်အားလျှော့မှုများမှာ ပိန်းကြာဖက်တွင် ရေမတင်သလို၊ နေလာနှင်းပျောက်သလို ပျောက်ရတော့သည်။
ချစ်သူ၏ ရင်ခုန်ကြည်နူးဖွယ်ရာ ချစ်သက်လက်ဆောင်….၊
အစွမ်းကုန်ချစ်ခြင်းကို ဖော်ညွှန်းသော ချစ်မေတ္တာ…..၊
အရာရာထက်ပိုသော သံယောဇဉ်……၊
ယုံကြည်မြတ်နိုး တန်ဖိုးထား၍ပေးအပ်သော တုနိုင်းမဲ့အချစ်….၊
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ကား မင်းသူ၏ ချစ်မေတ္တာဖြင့် ထုံမွှမ်းချယ်သထားသော ချစ်သက်လက်ဆောင်အတွက် ရင်ခုန်ဝမ်းသာ အပျော်ကြီး ပျော်နေရတော့၏။
တစ်ကယ်တမ်း မင်းသူ့အကြံအစည်များကို အကုန်အစင်သာ သိလျှင်တော့ဖြင့်……။
မင်းသူကို နှုတ်ဆတ်ပြီး ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော့် လီးရည်များကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပြီးနောက် အိပ်သည်။
မင်းသူ၏ အကြံအစည်များအပေါ်တွင် ရင်ခုန် စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းသောစိတ်ကြောင့် တလူးလူးတလိမ့်လိမ့်ဖြင့် ချက်ချင်းအိပ်မပျော်။
အတွေးထဲတွင် ဦးအောင်ကျော်နှင့် သူ့လီးကြီးက တရစ်ဝဲဝဲ ထင်ထင်ရှားရှား။
ကိုနှင့် လီးသေးလေး…က ဝိုးတဝါး။
စောက်ပက်လေးက အဆမတန်ယားယံလာရသည်။ နို့သီးထိပ်တွေ စူရွလာရသည်။ နို့အုံတွေ တင်းလာရသည်။
ထိုးသွင်း ပွတ်နှိုက်ချင်စိတ်ကို ထိန်းရသည်။ နို့ကို ခပ်တင်းတင်း အဆုပ်အနယ်ခံချင်သည်။ ဦးအောင်ကျော်စကားသံတွေကို နာခံချင်မိသည်။ ဖင်ကျိန်းကျိန်းလေးကို အရိုက်ခံချင်မိ သည်။ ဆန္ဒဇောတွေကား အတောမသတ်နိုင်။
ကိုသိပ်သဘောမကျသော ဦးအောင်ကျော်၏ အလိုးခံမည့်အပေါ် စိတ်လှုပ်ရှားမိသည်။ ခံလည်းခံချင်သည်။ ကို့အပေါ်တွင် သဝန်တိုသည်သာမက ကပ်ကိုးစိတ်ခံစားချက်ကို ပေး နိုင်သည့်အတွက်လည်း ကျေနပ်မိသည်။
မိမိကို သိပ်ချစ်သောကို၏ ချစ်သက်လက်ဆောင် စိတ်ကူးစိတ်သန်းလေးများအတွက် ကို့အား ဆထက်တံပိုး အချစ်တိုးရသည်။
ချစ်သည်ကားသက်သက်၊ ရမ္မက်က သက်သက်။ မတူချေ။
သိပ်ချစ်ရသောကိုက သိပ်တပ်မက်ရသော ရမ္မက်အတွက် ကြည်ဖြူလိုလား စီစဉ်ပေး မှတော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ သိန်းရာထောင်ချီ ထီပေါက်သောသူထက်ပင် ပျော်ရတော့သည်။
ဦးအောင်ကျော်နှင့်အလိုးခံလိုခြင်း၏ အဓိကကျသော အခြားအကြောင်းရင်းကား….လုံခြုံ စိတ်ချရခြင်း၊ ချစ်သူကို့၏ သိက္ခာတရား မထိခိုက်ခြင်း ကြောင့် ဖြစ်သည်။ ကာမအမှုတွင် ခံစားမှုအပြည့်ပေးနိုင်မည်ဟုလည်း ယုံကြည်မိသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ သူ့လီး ငေါငေါ ကြီးသာ အသွင်းခံရလိုက်လျှင်ဖြင့်…… ကိုကလည်း ကြည့်နေဦးမည်…။
“အ…မ….လေး…..ဟင့်…..အသေအော်ရမှာ….”
တွေးရင်းဖြင့် ဖက်လုံးကို သာပေါင်ကြားခွ၊ စောက်ပက်လေးဖြင့်ဖိပွတ်ကပ်၍ အာသာဖြေ၊ ရသေ့စိတ်ဖြေရသည်။
“ဟင့်….ကျစ် အာ…အ.ခံချင်လိုက်တာ…ဦး…ကြီး…ရယ်… လိုး….ပေး..ပါ…တော့… ဟင့်… .ဟင့်..”
ညာတာကရှည်လှသည်။ ထို့အတူ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးကို တမ်းတမှန်း ဆ၍ အလိုးခံလိုစိတ်ကလည်း အတောမသက်နိုင်။ အတွေးအာရုံတွင် ဦးအောင်ကျော် လီးကြီးကိုသာ မှန်းဆမိသည်။ မျက်လုံးမှိတ်၍ အိပ်စက်သည့်တိုင် လီးညိုထွားကြီးက ထင်ထင်ရှားရှား….။
“ဟင့်…ဦးကြီး….ရယ်….ဖြူလဲ့ကို လိုးပေးပါတော့…”
နှုတ်မှဖွဖွ တသသ ရွတ်ဆိုညည်းရသည်။ စောက်ပက်လေးကလည်း ရှုံ့ချီပွချီ ညှစ်ရသည်။ ခွဖက်ထားသော ဖက်ခေါင်းအုံးလေးပင် စိုတော့၏။ ကာမဝဲဂယက်တွင် မည်မျှမျောပါ သည်မသိရ။ အတော်ကြာမှ ဖြူလဲ့သွယ် မှေးခနဲအိပ်ပျော်သည်။ အိပ်မက်ထဲတွင် ဦးအောင်ကျော်က သူမကို အားပါးတရလိုးနေသည်။
သူမက……
သူမက လေးဘက်ကုန်းကာ ခါးခွက်၍ ခေါင်းဝပ်ပေးနေရသည်။
လီးသွင်းလာမည့် အချိန်ကို စောင့်စားနေရသည်။
စောက်ပက်လေးက ရွစိရွစိ ဖြစ်ရသည်။
ဟင့်…လီးသွင်း ပေးတော့လေ…ဦး..ကြီး ဟု ပြောရသည်။
ဦအောင်ကျော်က……
ဦးအောင်ကျော်က လီးတန်းလန်းကြီးဖြင့် လျှောက်လာသည်။
လီးငေါငေါယမ်းယမ်းကြီးဖြင့် သူမဖင်ပေါ် တတ်ခွသည်။
လီးတန်မာမာကြီးက သူမ ဖင်တွေကို ထိုးမိသည်။ တွန့်ခါယမ်းရသည်။
လီးဒစ်ဖူးညိုရဲကြီးက စောက်စေ့လေးကို ထိုးကလော်သည်။
သူမ…အမေ့…အမလေး တရသည်….။
နို့တွေ စုံကိုင်ဆွဲညှစ်ခံရသည်။ ညည်းညူရသည်။
သူ့လီးတန်တုတ်တုတ် ညိုညိုထွားကြီးက ဖြူဖြူစေ့စေ့ စောက်ပက်လေးကို နောက်မှနေ၍ တစ်တစ် ရစ်ရစ် ခွဲကာ ထိုးသွင်းနေ၏။
နားထင်ကြောတွေထောင်နေအောင် ခံရသည်။
ငယ်သံပါအောင် အော်ကာ လီးသွင်းခံနေရသည်။
ဖင်အစုံကိုကိုင်ကာ ဖင်ဖြဲခံရသည်။
လီးတန်အတောင့်လိုက်ကြီးက စောက်ပက်လေးအား ဖြဲထစ်ရစ်သွင်းသည်။
လီးကြောကြီးတွေက စောက်ပက်သားနုနုနံရံလေးတွေကို ပွတ်တိုက်သည်။
အသေအော်ရသလို အသေခံလို့ကောင်းလှသည်။ စောက်ပက်ကို တင်းနေအောင် ညှစ်ရသည်။
လီးမာမာကြီးကလည်း ကြပ်ကြပ်တည်းတည်း စောက်ပက်ပေါက်လေးကို မရမက ထိုးသွပ်သည်။ ကျေနပ်စွာ အားပါးတရ ပြုကျင့်သည်။
ကိုက …….။
ကိုက ဘေးနားမှနေ၍ မိမိလက်လေးတွေကို ဆုပ်ကိုင်အားပေးသည်။
မိမိဆံနွယ်လေးတွေကို ပင့်သပ်ပေးသည်။
နဖူးလေးကို အနမ်းဖွဖွလေး ပေးသည်။ သူမ အားတွေပြည့်လာရသည်။
ကိုက သူမ ဖင်လေးကို ကိုင်သည်။ သူမကို ကြည့်သည်။ အကြည့်တွေကို နှစ်ဦးသား နားလည်သည်။
သူမ…..အံလေး ကြိတ်ကာ ဖင်လေးကို နောက်ပြန် ပြန်ဆောင့်မိသည်။
နောက်တွင်ကား သူမစောက်ပက်လေးကို စိုက်ထားသော ဦးအောင်ကျော်၏ လီးကြီး..။
“ဘွိ…ဘွတ်…ဇွိ…ဗြစ်…ဗြစ် ဗြိ..”
“အမလေး…ကိုရဲ့…ဖြေး….ဖြေး…..အီး…..ကြီး….ကြီး..လိုက်တဲ့…လီး”
ကိုက…လီးလေးကို ထုနေရှာစဉ် စောက်ပက်အတွင်းမှ ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးက အဆမတန် တုတ်ထွားလာသည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားတွေက ဦးအောင်ကျော်လီး ကြီးကို အငမ်းမရ ညှစ်ပေးသည်။ စောက်ပက်တစ်ခုလုံး ပူနွေးသွားရသည်။ ဦးအောင်ကျော် လီးမှ သုတ်ရည်နွေးနွေးများ……လျှံကျ၊ ပြဲအာ၊ ပူနွေး…..ကော့ပျံ။
အို………။
ပူးနွေးသော သုတ်ဖျန်းခြင်းအား မူးမေ့စွာ ခံစားနေစဉ် အေးစိမ့်ကြင်နာသော အထိအတွေ့က ကျိန်းစပ်ပြဲလန်သော စောက်ပက်အာအာကြီးအာ တယုတယထိ တွေ့ ခံစားရမိသည်။
“ဟင့်…”
ဦးအောင်ကျော်လိုး၍ လီးရာထင်ထင်း ဟပြဲပြဲဖြစ်နေသည့် အရည်စိုစိုရွှဲရွှဲ စောက်ပက် ပြဲပြဲလေးအား ကိုက ယုယုယယ ယက်ပေးနေပါလား….။
အား…ဟင့်….တခြားလီးထွားကြီး နဲ့အထိုးအနှုတ် အသွင်းအဆောင့် ခံရလို့ ဖူးယောင်း ကျိန်းအာနေတဲ့ စောက်ပက် လေးက ကို့လျှာဖျား လေးအောက်မှာ နွေးနွေးထွေးထွေး။
ကောင်းလိုက်တာ…။ ကိုရယ် လျှာဖျားလေး စုပြီး စောက်ပက်သားနုနုလေးတွေ လီးဒဏ် ခံရတာ သက်သာအောင် ပြုစုပေးပါ….ရှီး…ဟင့်…။
ကို…ကို…ကိုရယ်….သူများလီးနဲ့လိုးသမျှခံထားတဲ့ မိန်းမစောက်ပက်လေးကို မြတ်မြတ်နိုးနိုးလေး ယက်နေလိုက်တာလေ……သဲလေ….တစ်မျိုးကြီးကွာ..ဟင့်။ အရမ်း ဖီလ်းတတ်လိုက်တာ….။
အား….ကို သဲလေ…အရည်တွေညှစ်ချလိုက်မယ်နော်…။ ကိုရယ်..ကိုလျှာလေးက နွေးလိုက်တာ…သဲလေ ဘူလ်းလီးလိုးခံရလို့ ပင်ပန်းသမျှ ပြေသွားတာပဲ..။ ဘူလ်းအရည်တွေလည်းပါမှာ… သဲအရည်တွေရောပဲ…သဲအရမ်းပြီးတော့မယ်..အား…အ ဖယ်…ကို..ဖယ်…။
အို ကိုရယ်…သူများလိုးထားတဲ့ စောက်ပက်လေးလေကိုရဲ့
အာ…. သူများအရည်တွေက ကို့ပါးစပ်ထဲ ဝင်တော့မယ်…
အို ကိုရဲ့ ဖယ်ပါဆို…..ကွာ…အား…ရှီး…ရှီး အီ..။
ဟင့်..ကိုကလေ ပြောမရဆိုမရလေးပါကွာ…ဝင်ကုန်ပြီ….သူများအရည်တွေရော သဲအရည်တွေရော…။
.ဟင်…ကြိုက်တယ်ပေါ့လေ…ဟိဟိ… ချစ်တယ်…ကိုရယ်…။
နောက်ဆို ကို့အတွက်လက်ဆောင်ယူလာပေးမယ်။ နောက်အလိုးခံတိုင်း ဘူလ်းကို သဲစောက်ပက်လေးထဲ အမြဲ ပန်းခိုင်းမယ်….၊ပြီးရင် ကို့လျှာလေးနဲ့ သဲကဇိမ်ယူပြီးညှစ်မယ်….ချစ်တယ်ကိုရာ….သိပ်ပြုစုပေးတတ်တာပဲလို့…။
ရှီး….ကိုရယ်…..ချစ်လိုက်တာ……ကွာ..။
အိပ်ပျော်နေသောဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖက်လုံးလေးအားခွရင်း Wet Dream ဆန်ဆန် စောက်ပက်လေးညှစ်ကာ စောက်ရည်လေးများထွက်နေတော့၏။
အပြာရောင်လွှမ်းသော အချစ်ည၏ ရမ္မက်ကြွကြွ အိပ်မက်လှလှလေးပါတကား….။
အိပ်မက်ဆိုသည်မှာ စိတ်စွဲလန်းခြင်းကြောင့်ဖြစ်သော ရှေ့ပြေးနိမိတ်လေလား….။
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်နေရင်းမှ ပြုံးလျက်သား…..။
ဆောင်းတွင်းအိပ်မက်မဟုတ်၍ ကယောင်ကယက် ခြောက်အိပ်မက်မဟုတ်သည် ကတော့ သေချာတော့၏။
.........
အခန်း (၂၃)
“ဒုန်း…ထုပ်….ဒုန်း…”
သံရိုက်သံ၊ သစ်သားလွှဖြတ်သံများကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်ယာမှ နိုးလာခဲ့သည်။ နာရီကို ကြည့်မိတော့ မနက် ခြောက်နာရီ ထိုးလုထိုးခင်။ မထသေးဘဲ လှဲကာ ပျင်းကြောဆန့် နေမိသေးသည်။ ဖုန်းကိုကြည့်တော့ မင်းသူဆီမှ မက်ဆေ့…။
“ချစ်တယ်နော် အခြေအနေပြောပြ..ဦး သဲလေး”
မက်ဆေ့များကိုကြည့်ရင်း ဖြူလဲ့သွယ် ပြုံးမိသည်။ ကို့ကိုတော့ မထိတထိ စ ရပေဦးမည်။
“ဟွင့်…ဘာလဲကွာ…သဲထက် ကိုကပိုပြီး တတ်ကြွနေတာလားကွာ…အရူးကြီး ဟွန့် သူ့မယားကို သူများပေးလိုးဖို့ တောတော်ဖြစ်နေ”
မင်းသူဆီ မက်ဆေ့ပို့ရင်း ပြတင်းတံခါးကို ဖွင့်ကြည့်တော့ တမာပင်ရိပ်အောက်တွင် စာသင်ခုံများကို ပြင်ဆင်နေ သော ဦးအောင်ကျော်ကို တွေ့လိုက်ရ၏။
“တီ…..တီ…..တီ…”
မင်းသူဆီမှ ဖုန်းခေါ်သံ။
“ဟဲလို…ကို…. ….ဟိ…”
“ဟားဟား….သဲမက်ဆေ့ရလို့ကွ ထပြီလား အိတ်ပုတ်လေးရ….”
“ထပြီကိုရေ….ဟိုလူကြီးပေါ့ တဒုန်းဒုန်းနဲ့ ခုံတွေပြင်နေလို့ သဲနိုးလာတာလေ”
“ဟုတ်လား…အင်းလေ ကို့ချစ်သူလေး အိပ်နေတာ နှောင့်ယှက်တယ်ကွာ”
“အမလေးကိုရယ်….အခုမှနှောင့်ယှက်တာမဟုတ်ဘူး သိလား…အိပ်မက်ထဲထိ လာနှောက်ယှက်တာ….”
“ဘယ်လို…သဲ”
ဖြူလဲ့သွယ်က အိပ်မက်အကြောင်းပြောပြသည်။ သူမစောက်ပက်လေးတွင် ညကထွက်သော စောက်ရည် လေးတွေက ခြောက်နေ၏။
“ကိုရယ်…သူ့ဟာကြီးက အကြီးကြီးပဲသိလား…၊ သဲ စောက်ပက်လေးထဲ အတောင့်လိုက်ကြီးဝင်နေတာ…..သဲဖြင့် လန့်တောင်လန့်တယ်၊ ငရုတ်ကျဉ်ပွေ့ကြီး လားတောင် ထင်မိတာကွာ…ပြည့်နင့်နေတာပဲ.”
“အိုး…အဲလောက်တောင် ထွားတာလား…ကို့ဟာနဲ့ဆို ဘယ်လိုကွာလဲ”
“အာ..ကိုကလည်း ဘာမှမဆိုင်ဘူး….သဲ စိတ်ထင် ကို့နှစ်ဆလောက်ရှိမယ်၊ ကို့ဟာက သေးတာကိုး…”
“ကျစ်..ကျစ်…အဲလောက်ကြီးတဲ့ဟာဆို သူလိုးရင် သဲစောက်ပက်လေး ဆန့်ပါ့မလား.. သဲရာ”
“ဟင့်..ကိုကလည်း…ဘယ်လိုလုပ် ဆန့်မှာလည်းလို့..သဲဟာလေး အရမ်ပြဲမှာ နော်..”
“သဲလေးကကွာ…လီးစထည့်ကာစ ပြဲတာပါ၊ ဝင်သွားရင်တော့ သဲညှစ်နေရမှာ..”
“ညှစ်ရမှာ…အိပ်မက်ထဲတင်ု သဲ အရမ်းထန်တယ်ကိုရဲ့ သိလား…ကိုကလည်း တော်တော့ မမေးနဲ့တော့၊ သဲ ခံမိလိမ့်မယ်…၊ ခုတောင် သူအိမ်ရှေ့ ခုံတွေပြင်နေပြီ”
“ဟေ…ဝိရိယတယ်ကောင်းနေ အဲဒီလူကြီးကတော့ကွာ…သဲ..သူ့ပုံကို ခိုးရိုက်ပြီး အခု ပြစမ်းပါ၊…ကို့မိန်းမကို အိပ်မက်ထဲထိ လိုက်လိုးတဲ့လူကြီး”
“အင်း…ဟုတ်တယ်…ကို့မိန်းမကို လိုးမယ့်လူကြီးကို ကိုကကြည့်ပြီး မှန်းချင်နေတာ လား…သဲ ရိုက်ပေးမယ်…မက်ဆင်ဂျာကနေ ပြလိုက်မယ်…ကို..သဲက ဒီနေ့ သူနဲ့ ရှိနေမှာ….ကိုမှန်းပြီး မထုရဘူးနော်….သဲ ထုဆိုမှ ထုရမယ်…ဒါပဲနော်..ကို…အာဘွား… ချစ်တယ်”
ဖြူလဲ့သွယ် ဖုန်းချလိုက်သည်။
ပြတင်းပေါက်မှနေ၍ ဦးအောင်ကျော်ပုံကို သုံးလေးငါးပုံခန့် ခိုး၍ ရိုက်လိုက်သည်။
မက်ဆင်ဂျာကိုဖွင့်၏။
“ကို…အဲဒီမှာကြည့်၊ ကို့ မိန်းမကို လိုးမယ့် လူကြီး…ဟိ၊ အားကောင်းမောင်းသန်ကြီးနော် ကို…ဟိဟိ…ကို့ထက်သန်တာတော့ အသေအချာပဲ…..နော်…ကို”
မင်းသူအား မက်ဆေ့ပို့ပြီးနောက် မျက်နှာသစ်၊ သနပ်ခါးရေကျဲလေးလိမ်း၊ ဆံပင်လေးဖီးကာ၊ ဘုရားရှိခိုးပြီးနောက်… ထမင်းကြော်လိုက်သည်။
ဖြူလဲ့သွယ်တစ်ယောက် မြူးကြွနေ၏။ မြင်းဇောင်မှ လွှတ်လိုက်သော မြင်းမကလေး သဖွယ်ပင်။
+++++++++++++++++
“ဦးကြီး….အစောကြီးပဲ”
မနေ့ညကအဖြစ်အပျက်ကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ်ရှက်မိသလို ဖြစ်သော်လည်း ရှေ့ဆက်ကြုံ ရဦးမည် ဖြစ်ရာ မျက်နှာပူပူဖြင့်ပင် ဦးအောင်ကျော်အနားသွား၍ နှုတ်ဆက်လိုက်သည်။
သစ်သားဖြတ်နေသော ဦးအောင်ကျော် မော့ကြည့်သည်။
“စောတယ် မဟုတ်ပါဘူး ဆရာမလေးရာ၊ နေမပြင်းခင် ပြီးတန်သလောက် ပြီးအောင် လုပ်နေလိုက်တာ၊ သနပ်ခါးရေကျဲလိမ်းထားတော့လည်း ဆရာမလေးက လှနေတာပါပဲ”
ဖြူလဲ့သွယ် ရှက်ပြုံးပြုံးကာ…
“ကဲပါ..လူကိုမြှောက်မနေပါနဲ့ကွာ၊ လူတစ်ကိုယ်လုံး လုပ်ချင်သလိုလုပ်ပြီး ဆရာမလေးလို့ ခေါ်မနေပါနဲ့ ဟွန့်….၊ ဆရာမ လေးလို့ခေါ်တာ လူရှေ့သူရှေ့ ခေါ်ပေါ့၊ ခုလိုကြ ဖြူလဲ့ လို့ပဲခေါ်လေ ဦးကြီး…နော်”
“အင်း….ဖြူလဲ့ လို့လည်း မခေါ်ချင်ဘူး…”
“ဒါဆို ဦးကြီးက ဘယ်လိုခေါ်ချင်လို့လည်း”
“ဖြူလေး…..လို့ ခေါ်မယ်”
“ဖြူလေး..ဖြူလေး…ဟိ….အင်း မဆိုးပါဘူး၊ ဦးကြီး သဘော၊ ခေါ်ချင်သလိုခေါ်… ဖြူလဲ့…က အသက်ငယ်လို့ ဖြူလေး လို့ခေါ်တာလား”
“ဟား..ဟား…မဟုတ်ဘူး…”
“ဒါဆို ဘာလို့လည်း ပြောပြ..ဦးကြီး…”
ဦးအောင်ကျော် တူကို ချလိုက်သည်။ ပုဆိုးကိုပြင်ဝတ်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် အနားသို့ တိုးသည်။
“အင်း… ဖြူလေး…ဖြူ ဆိုတာ ဖြူလဲ့သွယ်၊ လေး ဆိုတာ ကျုပ်ရဲ့ လေးယောက်မြောက် မယား၊ ကျုပ် လိုးမယ့် လေးယောက်မြောက် မိန်းမ ဆိုတဲ့ အဓိပ္ပါယ်…”
ဦးအောင်ကျော်က တစ်တစ်ခွခွ ပြောသည်။
“အို…ဦးကြီးကလည်း….လျှောက်ပြောနေ…ဖြူလဲ့ ရှက်…”
ဖြူလဲ့သွယ် စကားမဆုံးသေး ဦးအောင်ကျော်က
“ဖြူလေးလို့ ပြော၊ နှစ်ယောက်တည်းရှိတဲ့အချိန် ဖြူလေး လို့ပဲ ပြော၊ ကြားလား ဖြူလေး”
“ဟုတ်….”
ဖြူလဲ့သွယ်၏ တိုးလျသောအသံလေး ထွက်လာရသည်။
“ဘာ ဟုတ်တာလည်း.. ဖြူလေး”
“ဖြူ…ဖြူ..လေး….လို့ ပြောရမယ်ဆိုတာ…”
“ဖြူလေးက လိမ္မာလိုက်တာ..ကဲ…ဖြူလေး ဆိုတာ ဘာလို့ခေါ်တာလည်း ပြောစမ်းပါဦး”
“အာ…ဟို..ဟိုလေ…ဦး ကြီး ရဲ့ လေး ….ယောက်..မြောက်…..”
ဖြူလဲ့သွယ် ရှက်ရပြန်ချေပြီ။ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့နှင့်ပြောမထွက်။
“ကိုင်း ပြောစမ်းပါ ဖြူလေးရ”
ဦးအောင်ကျော် လေသံက ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင်။
“ဟို…ဟို..ဦးကြီး လုပ်မယ့် လေးယောက်မြောက်..မိန်းမ….”
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ် ရှက်အားပိုရပါသည်။ ဦးအောင်ကျော် ဘယ်စကားကို ပြောစေချင် မှန်း သိပါသည်။ သိသော်လည်း ပြောကားမထွက်။
“အင်း…တိတိကျကျ ပြောစမ်းပါ ဖြူလေးရ”
ဦးအောင်ကျော် လေသံက အနည်းငယ်မာသယောင် ဖြစ်လာ၏။ ဖြူလဲ့သွယ် ဒီစကားကို မပြောမချင်းမေးနေတော့မည်။ အားယူကာ မဝံ့မရဲလေသံလေးဖြင့်
“ဟို….ဖြူ ဆိုတာက ဖြူလဲ့….လေး ဆိုတာကဦးကြီး လိုးမယ့် လေးယောက်မြောက် မိန်းမ ကို ပြောတာပါ”
လိုးဆိုသည့်အသံလေးပြောသည့်ခဏ ဖြူလဲ့သွယ် ရင်ဖိုရသည်။ ဦးအောင်ကျော်ရှေ့ ဒီလို ပြောထွက်မိသည့် မိမိကိုယ်ကို အံ့ဩမိသည်။
ထို့အတူ ကာမစိတ်လေးငွေ့ငွေ့နှင့်အတူ ရှက်ရွံ့သော တဏှာကို ခံစားရမိပြန်သည်။ စောက်ပက်လေးပင် ယားလာရ၏။
“အင်း ဖြူလေးက ဉာဏ်ကောင်းသားပဲ..ကိုင်း…သဘောတူတယ်မလား”
“အင်း..ဟို…အာ ..မသိတော့ဘူး ဦးကြီးကလည်း….”
“ကဲ..ဖြေစမ်းပါ ဖြူလေးရ”
“ဟုတ် ဖြူလေး သဘောတူပါတယ်….တော်ပြီ ဖြူလေး ရှက်လာပြီ ဦးကြီးနော်…၊ လာ ခဏနားဦး ရေနွေးကြမ်းလေးဘာလေးသောက်….ဦးလေ…”
ဖြူလဲ့သွယ် ရှက်ရှက်နှင့်ပြောကာ အပြေးလေးထွက်သွား၏။
ရှက်ရမည်လေ။ သည်လူကြီး လိုးတာခံမည့် လေးယောက်မြောက်မိန်းမ အဖြစ် သဘော တူပါသည် အကြောင်းပြောရသည်ကိုး။
ချစ်စကား၊ ကြိုက်စကား မဆို။ ချစ်သည်၊ ကြိုက်သည်မပြော။
မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ဦးအောင်ကျော်ကို မချစ်၊ မကြိုက်။
ဦးအောင်ကျော်လည်း မိမိကို ချစ်ကြိုက်မည်မထင်။
တဏှာရာဂ၊ ကာမ သက်သက် ဆက်ဆံကြခြင်းကို နှစ်ဦးသား သိရှိနေရသည်။
သို့ပေမင့် သာယာသည်။ ဦးအောင်ကျော် အပြောအဆို၊ အပြုအမူတွေက ယဉ်ယဉ်လေး ဖြင့် လွှမ်းမိုးချုပ်ကိုင်သည်။
တွေးခေါ်စဉ်းစားချိန်မရှိ။ သူ့စကား၊ သူ့အမိန့်တွင် မျောကာ မျောကာဖြင့် ရမ္မက်စိတ်တွေ ကြွလာရသည်။
ရုန်းထွက်ဖို့ အင်အားမရှိ။ အင်အားရှိသည်ထား ကိုယ်တိုင်ကလည်း ရုန်းမထွက်ချင်။
ဦးအောင်ကျော် ကြိုးဆွဲရာ ပါရရှာသည်။ ဒါကိုပေ ကျေနပ်သာယာရသည်။
ယခုလည်းကြည့်။ လိုးမည့်မိန်းမအဖြစ် သတ်မှတ်ကာ ဖြူလေး ဟု ခေါ်သည်။ လိုးတာကလည်း ရိုးရိုးမဟုတ်။ လေးယောက်မြောက် အလိုးခံရမည့် မိန်းမ။
မိမိကလည်း သဘောတူမိသည်။ မငြင်းဆန်နိုင်။
နှုတ်မှဖွင့်ဟကာ သဘောတူကြောင်းပင် ပြောရသေး၏။
ဘယ်လို တွေဆက်ကြုံလိမ့်မည်မသိ။ ဆန္ဒရမ္မက်တွေကတော့ ထကြွလာရသည်။
ဖြူလေးလို့ ပြောတိုင်း ဦးအောင်ကျော်လိုးတာခံမည့် လေးယောက်မြောက် မိန်းမ ဆိုသည့် အသိက ရင်ကို လှိုက်ဖိုစေ၏။
+++++++++++++++
“ခုံတွေပြင်တာကတော့ တစ်ရက်လောက် ကောင်းကောင်းလုပ်လိုက်ရင် ပြီးနိုင်ပါတယ်”
ဦးအောင်ကျော်က ခုံတွင်ထိုင်ကာ ပြောသည်။ ခုံက မနေ့ညက ဖြူလဲ့သွယ်ပါးစပ်လိုး၍ သုတ်ပန်းခဲ့သောခုံပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မျက်နှာကလေးရဲ၍ ရှက်ရွံ့မိသည်။ တဏှာရာဂ ပြင်းပြချိန်တွင် အရှက်မရှိပြုမူခဲ့မိများအတွက် နောင်တမရသော်ငြား မျက်နှာပူ၍ ရှက်ရ မိ၏။
“ဟုတ်…ဦး…ကြီး”
“ဒါပေမယ်… ဒီ ပိတ်ရက် သုံးရက်လုံးလုံး အချိန်ယူပြင်မယ် စိတ်ကူးတယ်၊ ဖြူလေး လည်း ကျုပ်အနားအမြဲရှိနေအောင်လေ…”
ဖြူလဲ့သွယ် မျက်စောင်းထိုးသည်။
“ဟွင့်….ဦးကြီးက အကြံကြီးနဲ့..”
“ဟော…မျက်စောင်းထိုးပြန်ပြီ… ဒီတစ်ခါ မျက်စောင်းထိုးရင်တော့ ဖြူလေး တစ်ကိုယ်လုံး ဆွဲညှစ်ရမှာပဲ ဟား…ဟား”
“ဟွန်း…သက်သက်မဲ့ ဖြူလေးကို အနိုင်ကျင့်..တာ”
ဖြူလဲ့သွယ် မျက်စောင်းထိုးမည် ပြင်ပြီးမှ မထိုးဖြစ်။ တော်ကြာ သူ့အားကြီးဖြင့် တစ်ကယ် ထညှစ်နေမှ ခက်ချေမည်။
“ဪ …ဒါနဲ့…မနေ့ညက ဖြူလေးဟာကို ခြေမနဲ့ကလိပေးလိုက်တာ စိတ်မဆိုးနဲ့ကွ၊ ကျုပ်က သေချာလိုးပေးချင်တာ၊ လက်နဲ့ကလည်း နှိုက်လို့ကမရ၊ ဖြူလေးကလည်း ပြီးချင်နေတာဆိုတော့ ဟိုကောင်မသိအောင် ခြေမနဲ့ပဲ ကလိပေးလိုက်ရတာ..”
မနေ့ညက တဏှာထန်သော အဖြစ်အပျက်အတွက် ဦးအောင်ကျော်က တောင်းပန်သည့် စကားဆိုသည်။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရှက်အားပိုရသည်။ မျက်နှာလည်းပူရသည်။
“ဟုတ်…ဖြူလေးနားလည်ပါတယ်….”
မယုတ်မလွန်သော စကားကိုပြောရသည်။
“အင်း…ကျုပ်က ဖြူလေးကို နှိမ့်နှိမ့်ချချ၊ ညစ်ညစ်ပက်ပက်လုပ်တာတော့ မဟုတ်ပါဘူး ကွာ…၊ ဘာနေနေ ဖြူလေး ကောင်းဖို့ပါပဲ”
“အွင်း……သွားပါ….သူလုပ်ချင်တိုင်း လုပ်သွားပြီးတော့များ…ဟွန့်..”
မိမိကိုယ်မိမိ ဖြူလေးဟု လိုလိုလားလား သုံးမိ၏။ သူလိုးတာခံမည့် လေးယောက်မြောက် မိန်းမ…။ ဖြူလေးလို့ သုံးတိုင်း သည်အသိက စောက်ပက်လေးကို ယားစေသည်။ မည်သို့ ပင်ဖြစ်စေ ဦးအောင်ကျော်နှင့် ပြောရင်း သူမ၏ ရှက်ရွံ့မှုတွေကို သက်သာစေသလို၊ ရမ္မက် တွေကလည်း တိုးသည်ထက်တိုးစေသည်။
“ဟား..ဟား…ဖြူလေးက လှတာကိုး ”
ဘာဆိုင်သည်မသိသော်လည်း ဖြူလဲ့သွယ် ကျေနပ်မိသည်။ ဦးအောင်ကျော်က ရေနွေးကို တဖူးဖူးမှုတ်၍ သောက်သည်။ ပြီးမှ..
“အလှူအိမ်က ဖြူလေးကို လာဖိတ်သွားတယ်၊ ဖြူလေးမနိုးသေးလို့ ဦးကြီးကို ပြောသွား တယ်..၊ ရေမိုးချိုးပြီး စောစောသွား၊ စောစောပြန်လာပေါ့ကွာ…ပြန်လာမှပဲ…”
ဦးအောင်ကျော်က စကားအဆုံးမပြောဘဲ ရပ်ကာ ဖြူလဲ့သွယ်ကို စူးစူးရဲရဲကြည့်၏။
သည်အကြည့်၊ သည်သဘောကို ဖြူလဲ့သွယ် နားလည်ပါသည်။ နားလည်သလို စောက်ပက်ကလည်း တဆစ်ဆစ်ယားရသည်။
“ဟုတ်…….ပြန်လာရင် ဖြူလေး လည်း ဦးကြီးကို ပြောစရာတွေရှိသေးတယ်”
မျက်လွှာကလေးချ၍ ဦးအောင်ကျော် ခြေအစုံကို ခိုးကြည့်ရင်း ပြောမိသည်။
“ဒီမှာ အလှူအိမ်သွားရင် ပန်ဖို့နှင်းဆီပန်း၊ အိမ်ကနေခူးလာခဲ့တာ….၊ အင်း…ကိုင်း…ရေသွားချိုးတော့ ဖြူလေး၊ ဦးကြီးလည်း ခုံတွေဆက်ပြင်လိုက်ဦးမယ်”
ဖြူလဲ့သွယ် ရေမိုးချိုး အလှပြင်သည်။ အလှူပွဲသွားရမည် ဖြစ်ရာ အဝတ်အစားသစ်လေး များကို ဝတ်ဆင်သည်။
ဦးအောင်ကျော်ပေးသော နှင်းဆီပန်းအဝါရောင်လေးနှင့် လိုက်ဖက်ညီစေရန် အဝါနုရောင် မြန်မာဝတ်စုံ လေးကို တင်းတင်းရင်းရင်း သပ်သပ်ရပ်ရပ်ဖြစ်အောင်ဝတ်လိုက်သည်။
ရိုးရိုးယဉ်ယဉ် ဖြူဖြူချောချောနှင့် တပတ်ရစ်ဆံထုံးတွင် ဦးအောင် ကျော်ပေးသော နှင်းဆီပန်း ဝါဝါလေးဖြင့် ပနာသင့်လှသည်။ ချောလွန်းလှသည်။ ယဉ်လွန်းလှသည်။
အချောတွင် အယဉ်ဆင့် အသွင်တင့် ဝင့်ဝင့်သွယ်သွယ် ကြီးငယ်ရှိုက်ဖို အထိုထိုကား နတ် ကညာအလား ထင်မှတ်မှားစရာပင်။
“ကိုရေ…သဲဒီနေ့ လှလှပြင်ထားတာ…လှလား ကြည့်ပေးဦး”
မခို့တရို့လေးပြုံးကာ ဓာတ်ပုံရိုက်၍ မင်းသူဆီပို့ရင်း မက်ဆေ့ဖြင့်မေးလိုက်၏။
“ဝိုး…..သဲရာ….အရမ်းလှတယ်ကွာ….ဘာလဲ ဟိုလူကြီးကို မြူဆွယ်ဖို့လား ဟင်း….”
“ဟွန့်…ကိုကလည်း ဒါကြည့်ပဲတွေးနေနော်….အလှူသွားရမှာမို့လို့ပါကိုရဲ့…ဟိ..ဟိ သိလားကို…. သူက အလှူကပြန်လာရင် လိုးဖို့ချောင်းနေတာ…ဟီး…၊ ခံလိုက်ရ မလားကွ…”
“အာ…သဲနော်…. ကိုက..စတာကိုး”
“ရတော့ဘူး ကိုရေ…မြူဆွယ်ပြီပဲ ဟီးဟီး..”
“ဟိတ်…အရူးမလေး… ဆေးမစစ်ရသေးခင် နိုးပဲနော်….”
“ဟိ…အင်းပါ ကိုရဲ့… ၊ သဲ သွားပြီနော်”
မင်းသူနှင့် ဖုန်းပြောပြီး အလှူအိမ်သို့ တန်းမသွား။ ဦအောင်ကျော်အနားသို့ သွားသည်။
“ဦးကြီး….ဖြူလေး အလှူပွဲသွားတော့မယ်…”
ယဉ်စစလေး ပြုံးကာ ဦးအောင်ကျော်အားပြောသည်။
“လှလိုက်တာ ဖြူလေးရာ….၊ အသက်ရှုဖို့တောင် မေ့တယ်….ဘာလို့ ဒီလောက်တောင် လှရသလဲကွာ…၊ ရွာထဲက ကာလသားတွေတော့ ငေးတော့မှာပဲ…ဟင်း”
“အမယ်…ဟိ ပိုလိုက်တာကွာ… ဖြူလေး ချစ်သူတောင် အဲလို မပြောတတ်ဘူးရှင့်”
ဖြူလဲ့သွယ် ပြုံးပြုံးလေး ပြော၏။
“တကယ်..တကယ်…အပိုမပြောဘူး ဖြူလေးရ…ဟောကြည့် နေမင်းကြီးတောင် ဖြူလေးအလှကို မပြိုင်ရဲလို့ ထွက်ပြေးတာ မိုးအုံ့ပြီ….”
“ဟီး….ဦးကြီး…နော်…ပေါက်ကရ…. သူ့ဘာသာ တိမ်ဖုံးလို့ မိုးအုံ့တာကို..ဟွင့် အဲဒီ အပြောတွေနဲ့ပဲ….သူများကို လုပ်ချင်သလိုလုပ်နေတာပါကွာ….”
တိမ်ဖုံး၍ မိုးအုံ့သည်ကိုပင် ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်အလှနှင့်ယှဉ်ကာ ပြောဆို ချီးကျူး၏။ ဆိုတော့ အဘယ်အမျိုးသမီးမျှ သဘောမကျဘဲ နေနိုင်ပါအံ့နည်း…။
“ဒါနဲ့ ဖြူလေး စာသင်တော့ အတန်းထဲ ပြောစကားနားမထောင်တဲ့ ကလေးတွေရှိလား”
ဘာသဘောဖြင့် မေးသည်မသိသော်လည်း ဖြူလဲ့သွယ် ဖြေမိသည်။
“ဟုတ်..ရှိတယ်လေ….ဦးကြီး”
“အဲဒီအခါကျ ဖြူလေး ဘာလုပ်လည်း”
“အင်း ဖြူလေးလည်း တခါတလေတော့လည်း ဆူရ၊ အပြစ်ပေးရတာပေါ့၊ စာမလုပ်ခဲ့တာတို့ ဘာတို့ဆိုရင်တော့ တစ်ခါတစ်လေ ရိုက်ရတယ်၊ ရိုက်တာတော့ ရှားပါတယ်”
အာလပ္ပသလ္လာပ စကားပြောရင်း ဖြူလဲ့သွယ် ပြောရဆိုရ လွတ်လပ်ပေါ့ပါးလာရ၏။ ဖြူလေး ဆိုသည့် အသုံးကိုပင် အလွယ်တကူ ပြောဆိုနေနိုင်ချေပြီ။
“အင်း…. ဖြူလေးကိုလည်း အပြစ်ပေးရမယ်ကွ”
“ဟင် ဘာဆိုင်လို့လည်း ဦးကြီးကလည်း…ဖြူလေးဖြင့် ဘာမှမလုပ်ဘဲနဲ့များ….”
ဖြူလဲ့သွယ် မျက်စောင်းမထိုးရဲ။ မျက်စောင်းလေးဝင့်ကာ ပြော၏။ နေခြည်ဝင်းဝင်းပင် ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဖြူဝင်းသောအလှအောက်တွင် မှေးမှိန်ရတော့၏။
“ဟိုး…အရင်တစ်ခါတုန်းက ကျုပ်ရှေ့ ဖြူလေးစောက်ပက်လေးညှစ်ပြီး ပြီးတာမှတ်မိ လား၊ ကျုပ်က ညနေပြန်လာမယ် ဖြူလေးစောက်ပက်မဆေးနဲ့ အရည်စိုစိုလေးအတိုင်း နေလို့ ပြောတာ နားမထောင်ဘူးမလား၊ နောက်အပြစ်က ထဘီစိမ်း အဟောင်းပါးလေး ဝတ်ထားလို့ ပြောတာ နားမထောင်ဘူးလေ..ကိုင်း ဖြူလေး အပြစ်ရှိလား…”
ဦးအောင်ကျော်က ရေနွေးကြမ်းကို သောက်ရင်း ခပ်အေးအေးပြောသည်။
ဒီတော့မှ ဦးအောင်ကျော် စကားလမ်းကြောင်းခင်းခြင်းကို ဖြူလဲ့သွယ် သိတော့သည်။ တော်တော် လည်သည့်လူကြီး
Post a Comment