ဆန္ဒ ( အခန်း ၁၆ မှ ၁၉ အထိ )
ရေးသားသူ - htunye
ကပ်ကိုး အပြာစာအုပ် ဖြစ်သည်။
အခန်း (၁၆)
မျော့မျော့လေးကျန်သည်အထိ စိတ်ထ၍ ပြီးရသည့်အရှိန်နှင့် အိပ်ဆေးသောက် ထားသည်တို့ပေါင်း၍ ဖြူလဲ့သွယ် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်သွားရ၏။ မနက်တိုင်း စောစောထ၍ ဘုရားဝတ်ပြုခြင်းကိုပင်မလုပ်နိုင်သေး။
“ဖြူလဲ့ရေ…ထတော့….အေးအေးဆေးဆေး ရေမိုးချိုးလိုက်….ထမင်းနဲ့ကြက်ဥကြော်၊ နွားနို့ပါ ပူပူလေးသောက်လိုက်၊ ရီတို့ အကုန်ပြင်ထားပေးတယ်…”
တောင့်တောင့်လှလှ ဆရာမလေးရီရီဦး အဖြူအစိမ်းလေးဝတ်ကာ အခန်းသို့လာနှိုးမှ ပင် ဖြူလဲ့သွယ် နိုးတော့သည်။ ဖြူဖျော့ဖျော့မျက်နှာလေးကား အိပ်ရေးဝသည်ထင် မို့မို့ပြည့် ပြည့်။ သွေးအေးသွားချိန်တွင်တော့ ရီရီဦးအား စေ့စေ့မကြည့်ရဲ။ ညကအဖြစ်အပျက်များ အတွက် ရှက်ရသည်။
ဒါကို ရီရီဦးနားလည်ပါသည်။
“အမလေးနော်…ဒေါ်ဖြူလဲ့ ကျုပ်ကိုဘာမှ ရှက်မနေပါနဲ့တော်….ကျုပ်လင်ကိုတောင် ဘာမှမပြောပါဘူး ဟွန်း…မထဘူးပေါ့လေ..တကဲထဲ ရှက်နေရင် လာပြီ…ဟိဟိ..”
ရီရီဦးက ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောဆိုကာ ဖြူလဲ့သွယ် စောင်လေးကိုဆွဲခွာသည်။
“ပြစမ်း…ပြစမ်း…ညက အသေကဲတဲ့ ညီမလေး…ဟိ..ဟိ”
စောင်ကိုသာမက ဖြူလဲ့သွယ် ထဘီလေးကိုပါ ဆွဲခွာသည်။
“အို..မလုပ်ပါနဲ့ ရီရဲ့..လွှတ်ပါ…ဟဲ့..အော် ရီရီ..ဆို ထပြီ..ထပြီ၊ ကိုဥက္ကာကြားရင်ကွာ…”
“ဟွန်း… ဖြူလဲ့မျက်နှာပူအနေခက်မဆိုးလို့ ကျုပ်လင်ကို ဦးကြီးအောင်ကျော်တို့ လယ်ထဲသွားတာ လိုက်ကြည့်ချင်ကြည့်ဆိုပြီး ရှောင်ခိုင်းထားပါတယ်တော်၊ ညကအ ကြောင်း မောင်ဘာမှမသိဘူး…၊ ရီက ဖြူလဲ့နေမကောင်းဘူးပဲ ပြောထားတာ”
“ကျေးဇူးပါ ရီရယ်၊ အဲတုန်းကသာ စိတ်တွေထိန်းမရတာ၊ ခုလိုကျ ဖြူလဲ့အရမ်းရှက်ရမှာ”
နားလည်သိတတ်သော ရီရီဦးအား ဖြူလဲ့သွယ် လှိုက်လှိုက်လှဲလှဲ ကျေးဇူးစကားဆိုသည်။
“ရှက်စရာမဟုတ်တာ ဖြူလဲ့ရယ်…ကဲ ဖြူလဲ့ အေးအေးဆေးဆေးမှ လိုက်ခဲ့၊ ဖြူလဲ့အတန်း ရီရီ ကူထိန်းထားမယ်၊ ဆရာကြီးကိုလည်း ဖြူလဲ့နေမကောင်းချင်သလို ဖြစ်လို့ နည်းနည်းနောက်ကျမယ့်အကြောင်းပြောထားမယ်”
“ဟိ…ဟုတ်..ကဲ့…ပါရှင့်…ချစ်တာ ရီကို”
စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာ ကလေးတစ်ယောက်လို ဖြူလဲ့သွယ်ဆိုသည်။
“လောလောလောလော လုပ်မနေနဲ့ဦး၊ အစားလည်းသေချာစား၊ ကြက်ဥလည်းစား၊ နွားနို့လည်းသောက်…ဖြူလဲ့က ညက အားပြတ်ထားတာ၊ ဟိဟိ… အရည်တွေဘယ် လောက်တောင် ပန်းလည်းမသိကွာ…ဟောဟိုမှာ စိုနေ ကွတ်နေတုန်း ဟိ…. အရည်ရွှမ်းမလေးပါ….ကွာ..ဟားဟား…”
ရီရီဦးကစသည်။ ရီရီဦးပြရာ ကြမ်းပြင်သို့ ကြည့်တော့ ဟုတ်သည်။ အချို့အရည်တွေက မခြောက်သေး။ အထင်းသား။
“အာ…ရီကလည်းကွာ…ဟွန့်..ဘယ်သိမလဲ..သူ့ဘာသာ ပန်းထွက်တဲ့ဟာ..”
ဖြူလဲ့သွယ် နှုတ်ခမ်းလေးစူကာပြော၏။
ရီရီဦးနှင့် ဖြူလဲ့သွယ်ကား ယခင်ကထက်ပို၍ ရင်းနှီးသွားသလိုလို။ ဘာကိုမျှ ပုန်းလျှိုးဝှက်ထားစရာမရှိ။ ပကတိ အရှိအတိုင်း ပြောနိုင် ဆိုနိုင်၊ အားလုံးပွင့်လင်းစွာ သိနေ၊ ဆိုနေသည်ကပင် ရင်းနှီးမှု့ ဆက်ဆံရေးအခြေအနေကို မြင်နိုင်ပေသည်။ ညီအစ်မထက်ပိုသော၊ သူငယ်ချင်းထက်ပိုသော ဆက်ဆံရေးမျိုးဟု ဆိုရချေမည်။
+++++++++++++++++++++++++++++++
ရီရီဦးကျောင်းသို့သွားပြီး ခဏကြာမှ ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်ယာကထရန်ပြင်၏။ အိပ်ယာမထခင် ဖုန်းကိုကြည့်မိတော့ မင်းသူဆီမှ ဖုန်းခေါ်ထားသည့် မစ်ကောများ….။ အချိန်ကိုကြည့်တော့ နံနက် ၃ နာရီ၊ ၄ နာရီခန့်အချိန်က ခေါ်ထားခြင်း။ သည်အချိန် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်မောကျနေခြင်းကြောင့် မနိုးခြင်းဖြစ်လိမ့်မည်။
“ဟွန်း…..မုန်းလိုက်တာ…အခုမှ အသဲအသန် ပြန်ခေါ်ထားတယ်”
တစ်ကိုယ်တည်းပွစိပွစိပြောကာ ပြန်၍ခေါ်လိုက်သည်။ ဒီတစ်ခါတော့ မင်းသူချက်ခြင်း ကိုင်သည်။
“ဟဲလို…..သဲ…”
“သွားပါ…တစ်ညလုံးပစ်ထားပြီး ကို့ကို မုန်းလိုက်တာကွာ…”
“ပစ်မထားပါဘူးကွ…ညက ဟိုကောင်လေ ထူးခန့်ရောက်လာပြီး ဘီယာသောက်ရင်း များသွားတာနဲ့ ကိုအစောကြီးအိပ်ပျော်သွားလို့ပါ သဲရ…”
“မသိဘူးကွာ…ကို့ကို အရမ်းစိတ်ဆိုးတယ် သိလား…ဟွန်း…သူ့သူငယ်ချင်းနဲ့တွေ့တာနဲ့ သဲကို ပစ်ထားတာ…ကောင်းသလား..ပြော”
“ဟား..ဟား…၊ ဟုတ်ပါ့ ကိုက တော်တော်ဆိုး…မကောင်းပါဘူးဗျာ…ဖွ..ဖွ..စိတ်မဆိုးနဲ့ တော့….လိမ္မာတယ် သဲက၊ ကိုမနက်အစောကြီး နိုးတာနဲ့ ပြန်ခေါ်တာ၊ သဲ အိပ်ပျော်နေလို့နေမယ်”
ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်ယာထက်တွင် လူးလွန့်ကာ အညောင်းဆန့်ရင်း
“ဟင်း…..ပြန်ခေါ်တာကဖြင့် မနက်သုံးလေးနာရီကြီး….၊ သဲ သေမယ်ဆို နောင်ဘဝ တောင် ရောက်ရော့မယ် ကိုရဲ့…မပြောချင်ဘူး ဟွန်း….”
“ဟော….မပြောကောင်းမဆိုကောင်း…..ဖွဖွ လွဲပါစေဗျာ၊..ပြောပါဦး သဲက ဘာတွေဖြစ် လို့ ကို့ စိတ်ကောက်နေလဲကွ၊ အရင်ကလည်း တစ်ခါတစ်လေ ကိုမအားရင် ဖုန်းမကိုင်ဖြစ်ဘူးလေ သဲလေးရ”
“အွင်း…..ခါတိုင်းလို မဟုတ်ဘူး ကိုရဲ့…ဒီလို……….”
ဖြူလဲ့သွယ်က မင်းသူအား အခြေအနေအရပ်ရပ်ကို စီကာပတ်ကုံး ပြောပြသည်။ ကြားရသူ မင်းသူမှာ စိတ်တွေထကြွကာ တအံ့တအော။ ပြောသမျှကို နားထောင်ကာ စုပ်တသပ်သပ်။ သိလိုသမျှ ခရေစေ့တွင်းကျပြန်မေးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကလည်း မခြွင်းမချန် အမှန်အတိုင်း အလုံးစုံပြောပြ၏။
“အဲဒါပဲ ကိုရာ…..ကို့ကြောင့်လေ သဲမှာ ခံချင်စိတ်ကို ထိန်းရလွန်းလို့ ငိုတောင်ငိုမိတယ် သိလား ဟွန့်၊ ကို့ကို အရမ်း စိတ်ဆိုးတာပဲ…”
“အာ. သဲလေးရာ…ကို့ဖုန်းဆက်မရလဲ သွားခံလိုက်ရမှာကိုကွာ….ပြီးမှ ပြန်ပြောလည်း ရတာကို.. ကိုက သဲကို တခြားလူလိုးမှာ သဘောတူတာ သိသားနဲ့ကို…ဖွဖွ… စိတ်မဆိုးနဲ့ တော့်နော်….လိမ္မာတယ် သဲ က..”
ဖြူလဲ့သွယ်အိပ်ယာထက်တွင်လှဲနေရာမှ ထထိုင်ကာ ဖက်လုံးလေးအားဖတ်လိုက်သည်။
“သဲကကွာ…ကိုသဘောတူတာတော့ သိတာပေါ့၊ ကိုမသိဘဲ မခံချင်တာ ကို့အရမ်းချစ်လို့”
“ချစ်လိုက်တာသဲရာ…ကိုကလည်းသဲကိုချစ်လို့ သူများကိုပေးလိုးတာပေါ့သဲရဲ့”
“အင်း..သဲသိပါတယ်…နောက်ပြီး ကိုကသဲကိုပေးလိုးတယ်ဆိုတာ ကိုဥက္ကာတို့ ရီရီတို့သိရင် ကိုသိက္ခာကျမှာလည်းစိုးရိမ်တယ်ကွာ သိလား၊ ရီရီကတော့ နည်းနည်းရိပ် မိတယ်၊ သူ့ယောကျ်ားကိုတော့ မပြောပါဘူး၊ နားလည်မှုရှိတယ် ရီရီက”
“သဲ…ဒါဆို ဒီည အလိုးခံပါလား၊ ကိုလည်းသဘောတူတယ်…ဟိ..ဟိုမုဆိုးဖို တောသား ကြီးလိုးတာခံရမှာထက် ရီရီယောကျ်ား ပညာတတ်မြို့သားလိုးတာဆိုတော့ ကိုက ပိုတောင် အလိုးခံခိုင်းသေး သဲရဲ့”
“ဟိ…သိသေးပု၊ အခြေအနေအရပဲကွာ…အမယ်..ဘယ်သူဖြစ်ဖြစ် အလိုးခံတာ အလိုးခံတာပဲ မဟုတ်ဘူးလားကိုရဲ့၊ နေပါဦး …သဲကို ကိုဥက္ကာအလိုးခံခိုင်းပြီး၊ ကိုက ရီရီကို လိုးချင်နေတာလား…ဟွင်း..မရဘူး နော်….ကိုက သဲကလွဲပြီး ဘယ်သူမှ မလိုးရဘူး…သဲကမရဘူးနော်…ရီလို မဟုတ်ဘူး”
စူအောင်အောင့်လေသံလေးဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ်ကပြောသည်။ ဒီတော့လည်း မင်းသူက ပျာပျာသလဲဖြင့်
“အော်..မလိုးဘူး..သဲတစ်ယောက်တည်းချစ်တာ သဲပဲလိုးမှာနော်…ဒါနဲ့ ရီက Cuckequeen ဖြစ်မယ်ကွ၊ သူ့ယောကျ်ားတစ်ခြားမိန်းမလိုးတာ ကြည့်ပြီး စိတ်ထတာ မျိုးလေ”
“ဟိ..ကို… ဒါဆိုရင် သဲကျတော့ ကိုစိတ်ထအောင် တစ်ခြားသူလိုးတာခ ံမယ့် HotWife ပေါ့.. ဦးအောင်ကျော်ဖြစ်ဖြစ်၊ ကိုဥက္ကာဖြစ်ဖြစ် သဲက ခံပစ်မှာပဲကွာ….ဟိ..ဟိ”
“အော…မတူဘူးလေ ကို့ချစ်သူ ချောချောလှလှလေးကို မုဆိုးဖိုအညာသားကြီး လိုးတာထက် ပညာတတ်လူငယ် လိုးတာပိုခံစေချင်တာပေါ့…ဟိုက တောသား ကြီး…ပြီးတော့ မုဆိုးဖို…ငတ်ငတ်နဲ့ ကို့မိန်းမ အချောလေးကို နွားသိုးကြိုးပြတ် ဆော်မှာ”
“အွင်း…ငတ်တော့နေမှာမဟုတ်ပါဘူးကိုရာ…သူ ဆော်နေကျ မိန်းမတွေရှိနေတာပဲဟာ.. သူဆာရင် သွားသွား လိုးနေမှာပေါ့ ကိုရဲ့…ဟိ… သဲရော သူဆော်နေကျ မိန်းကလေးဖြစ် ရင်ရော ခဏခဏ လာလာလိုးမလားမသိနော်….ကို”
“ဟော…ပြောလေဆိုးလေ..ဟိုတစ်ယောက်နဲ့ပဲ ခံပါဆို သဲရ…”
“ဟိ…မသိပုကွာ..မသိပုကွာ..မုဆိုးဖိုကြီးပဲအလိုးခံမယ်ကွာ…ဟိ…ကို့အပြစ်ပဲ၊ ရီယော ကျ်ားနဲ့ခံဖို့ ကို့ဖုန်းဆက်သားပဲ…ကို့ဘာသာဖုန်းမကိုင်တာ…ဟိဟိ..ဒီတော့ ဦးအောင် ကျော်လိုး တာပဲ ခံမယ်ကွာ…နွားသိုးကြိုးပြတ်မကလို့..ဘာဖြစ်ဖြစ်..ခစ်…ခစ်…”
ဖြူလဲ့သွယ်က ရယ်မောရင်း စသည်။
“အွင့်…သဲ နော်….မစနဲ့..”
“ဟော..စ စရာလား…သဲက ဦအောင်ကျော်လိုးတာ တကယ်ခံမှာ ဟိဟိ…သဲသာ ဦးအောင်ကျော်ကြီးလိုးတာခံရင် ကိုလည်းထန်တာပဲကိုး…ဟိ ရှက်.နေ..ကိုကို ကပ်ကိုးလေး ဟိ…သူ့မယား အညာသားကြီးလိုးမှာ အူတိုနေပါတယ်ဗျို့ ကိုကိုကပ်ကိုးကြီး…ဟိဟိ”
ဖြူလဲ့သွယ်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး စသော်လည်း မင်းသူမှာ လီးတောင်လာရသည်။ သိစိတ်က ဦးအောင်ကျော်အားပေးမလိုးစေလိုသော်လည်း မသိစိတ်က သည်လိုတွေးတိုင်း၊ ကြားတိုင်း လီးကတောင်ရသည်။
စိတ်တွေလှုပ်ရှားရသည်။ ယခုလည်း ဖြူလဲ့သွယ် စ မှန်းသိသိဖြင့် လီးက အလိုက်ကမ်းဆိုးမသိ တောင်လာရ၏။ စကားပင်မပြန်နိုင်အောင် စိတ်လှုပ်ရှားရသည်။
“ကိုရဲ့ သဲက စတာပါ….ဦးအောင်ကျော်လိုးတာ မခံပါဘူး၊ စရုံလေးရှိသေး အူတိုပြီး စကားတောင် ပြန်မပြောနိုင်ဖြစ်နေ…ဟွန်း၊ တစ်ကယ်သာခံရင် ဘယ်လိုနေမလဲမသိ…၊ ကဲပါ.သဲကကိုလိုးပေးတာ ခံချင်နေပြီ၊ ညကဆို အရမ်းဖြစ်တာ… အရည်တွေ ပန်းထွက်တာ…အလိုးတော့ တော်တော်ခံချင်နေပြီ ကိုရဲ့၊ ကိုလာလိုး ပေးလှည့် နော်”
“အင်းပါ…သဲစမှန်း သိပါတယ်ကွ…ကိုလည်း လိုးချင်တာပေါ့ကွာ၊ ရုံးမှာ HR ဘက်က နိုင်ငံခြားသားတွေ သင်တန်းလာပို့ချနေတော့ လာဖို့မလွယ်သေးလို့သဲရ.. အရမ်းခံချင်နေရင် ကိုပြောသလို ဒီည အလိုးခံလိုက်လေ သဲ…၊ သဲခံရင် ကိုလည်းထန်တယ်..ခုကို လီးတောင်နေတာကွ”
“ဟွင့်..သိသား သဲကိုလိုးဖို့ထက်..သူများလိုးတာ မှန်းပြီး ဖီလ်းတတ်ချင်နေတာမလား.....ဒါနဲ့ သဲက ဘယ်သူ့အလိုးခံရမှာလည်း ဦးအောင်ကျော်လား ဟိ..”
“အာ…မဟုတ်ဘူး ရီရီယောကျ်ား..ဘယ်သူ…ကိုဥက္ကာလား သူလိုးတာ ..ဟင်း..ဒီကောင်မလေး ဟိုလူကြီးလီးပဲ ခံချင်နေလားမသိပါဘူးကွာ…အရူးမလေး…”
“အမလေး…ကို မသိလို့နော်၊ ကိုဥက္ကာက အသေလိုးတာ၊ ရီရီဆို အပေါက်စုံခံရတာကိုရဲ့…”
“ဟေ…ဟုတ်လား သူကရော အတော်ကြမ်းသလား သဲ”
မင်းသူမေးသံက အလန့်တကြား။
“ကြမ်းတယ်ကိုရာ.. ရီပါးစပ်ကိုလေ လိုးတာ..လီးတဆုံးထိပဲသိလား…မျက်နှာကိုလည်း လီးနဲ့ပွတ်တယ်ကို…ပြီးတော့လေ ပါးစပ်ကိုလည်း အဖုတ်လိုးသလို ဆောင့်ဆောင့်လိုး တာ ဟင့်….ရီဆို တအုအုနဲ့ကွာ….ပက်ပက်စက်စက်ပဲ”
ဖြူလဲ့သွယ်ပြောရင်း မနေ့ညက ရီရီဦးနှင့်ဥက္ကာဖြိုးတို့၏ ပုံရိပ်များကို ပြန်၍ မြင်ယောင် လာမိသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အပြောတွင် မင်းသူမှာလည်း တအံ့တဩ။
“အိုး…တကယ်ကြီးလား…သဲကိုလည်း အဲလိုတွေ လိုးမယ်ထင်တယ်”
“ဟင့်..ဘယ်သိမလဲလို့… အလိုးခံပါပြီဆိုမှတော့ သူလိုးသမျှ ခံရမှာ မဟုတ်ဘူးလား”
“ခံတာတော့ ခံတာပေါ့ ..ဒါပေမယ့် သဲက ကို့ လီးတောင် မစုပ်ဖူးသေးတာ...
ပါးစပ်အလိုးခံနိုင်မှာလားလို့... ရီရီတော့ သနားပါတယ်ကွာ... ”
“အမလေး မသနားနဲ့ကိုရေ…ဒင်းက ပါးစပ်ထဲကနေ လီးကိုအချွတ်မခံတာ..ဥတွေပါ စုပ်တာ ကိုရဲ့ သိလား၊ ကိုဥက္ကာဆောင့်လိုးလေ ပါးစပ်ဟ မော့ပြီးကို ခံတာကွာ..”
“ဟေ..ဟုတ်လား….မိုက်တာသဲရာ…သဲကရော သူလိုးတာခံရင် လီးစုပ်ပေးမှာလား...”
“အော်..ကိုကလည်းကွာ...သူလိုးတာခံနေတုန်းတော့ သူခိုင်းသမျှ လုပ်ပေးရမှာလေ...ကိုရော...သဲ သူ့လီးစုပ်ရင် မထန်ဘူးလား....လို့... သဲ လီးစုပ်ပေးဖြစ်လောက်တယ် ကို....”
“အိုး….ရှစ်..သဲရာ လီးအသေတောင်နေပြီ”
“ဟင့်..ကိုသိလား..အဲဒီထက်မိုက်တာ…ဖင်လိုးဖို့ဆိုပြီး ရီရီကို အစာအမာမစားခိုင်းထား ဘူး၊ ဖင်လိုးမယ့်နေ့ ဝမ်းပျော့ဆေးသောက်ခိုင်းပြီး ဝမ်းရှင်းထားတာဆိုပဲ.. ကိုရယ်..သဲဖြင့်ကြက်သီးပါထတယ် ရီရီ ဖင့်ကို လီးကြီးတေ့ တော့လေ ကျစ်..”
“အင်း..သဲရော ကြည့်နေရင်း မခံချင်ဘူးလား အဲအချိန်”
“ဟင့်…ကိုကလည်းကွာ…. အရမ်းခံချင်တာပေါ့လို့…ဖင်တော့မခံရဲဘူးကိုရယ်… ကို စိတ်မဆိုးနဲ့နော် လီးတော့စုပ်ချင်တယ် နောက်ပြီး စောက်ပက်လည်းအရမ်းယားပြီး သွားအလိုးခံဖို့ ခဏခဏ စိတ်ကူးတာ…ကို့ကြောင့်”
“ကျစ်…သဲ…ထန်လိုက်တာ…ကိုလီးစုပ်ခိုင်းတော့ကျ မစုပ်ဘဲ၊ တစ်ခြားလီးမှ စုပ်ချင်နေ တာလား သဲရ….ရှီး”
ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်မင်းသူတို့ ချစ်သူနှစ်ဦး အပြောတွေက အရိုင်းဆန်စွာ ပွင့်လင်းလာသည်။ သိတ်ဆန္ဒတွေက ထကြွလွန်းနေရသည်လေ....။
“အင်း….အဲလိုတော့ မဟုတ်ဘူးကိုရာ…ကိုနဲ့လိုးတုန်းက သဲက မကျွမ်းဘူးလေ၊ ခုက ကြည့်နေရင်းနဲ့ အရမ်းစိတ်ပါလာတာကိုးလို့..ဟွင့်..ဘာလဲ သူများလီးကျ မစုပ်ရဘူးလား..သူပဲ သူများနဲ့လိုးခိုင်း မှန်းခိုင်းပြီးတော့”
“ဟိ..ဟုတ်ပါဘူး စုပ်ခိုင်းပါတယ်..စုပ်စုပ်…ကိုက သဲအားရရင်ပြီးရော… သဲကို သူများတတ်လိုးရင် ကိုက အသေဖီလ်းထနေတာ...လေ…ဒါမို့ ဒီညကျ သွားခံလို့ ပြောတာ သဲရ”
“အွင်း…ပြီးရော မသိသေးဘူးကိုရာ… ညကျမှ ခံဖြစ်ရင် ကို့ပြောလိုက်မယ်၊ ခုလောလော ဆယ်တော့ ကျောင်းသွားဖို့ သဲနောက်ကျနေပြီ ရေမိုးချိုးဦးမယ်၊ ကိုလည်း မထုနဲ့တော့၊ အားတွေစုထား…၊ ဟိ ညကျမှ သဲအလိုးခံနေတုန်း ကိုက ကို့လီးလေးကို အားရပါးရထု နော်…”
မင်းသူအကြိုက် ဖြူလဲ့သွယ်က ပြောသည်။
“ဟိ…အင်းသဲ..တစ်နေကုန် တောင်နေတော့မှာပဲ၊ ခု တစ်ချီ ထုလိုက်မယ်လေကွာ”
“အာ..မထုရပါဘူးဆိုကွာ၊သဲစောက်ပက်လေးကို သူများလိုးခါနီးထိ ကို့ကို တောင်နေစေချင်တာ… ကို့ကိုကွာ သဲ သူများလီးနဲ့အလိုးခံရတော့မှာကို … တစ်နေကုန် စိတ်ရောက်ပြီး ထန်နေစေချင်တာ..နော်..ကို….၊ သဲကို ချစ်ရင် မထုနဲ့နော်..၊ ညကျမှ ကိုဥက္ကာလီးစထည့်တော့ ကိုက အားရပါးရထု နော်၊ သဲ သူ့လီးစုပ်နေတုန်း ကိုက အသေမှန်းထုနော်...နော် ကို....ချစ်တယ်နော်…ကို..သဲစကား နားထောင်နော် လိမ္မာတယ် ကိုက..အာဘွား…”
ဖြူလဲ့သွယ်က ရမ္မက်သံပါပါ တက်ကြွစွာ ပြော၏။
“အင်းပါ သဲရဲ့ ကိုလည်းချစ်တယ်..အာဘွား….နော်”
ချစ်သူနှင့် ကြည်နူးစွာဖုန်းပြောရတော့လည်း စိတ်ဆိုးစိတ်ကောက်သမျှ ပျောက်ရသည်။ လောလောဆယ်တော့ ညကသောင်းကျန်းထားသမျှ သန့်ရှင်းရေးလုပ်ရဦးမည်။ ဖုန်းချ အပြီး အိပ်ယာမှထကာ လမ်းအလျှောက်
“အာ့…ကျစ် ကျစ်…”
လက်နှစ်ချောင်းပူး ခပ်ကြမ်းကြမ်းနှိုက်ထားသဖြင့် စောက်ပက်လေးက ကျိန်းတိန်းတိန်း ခံစားရ၏။ ပါးစပ်မှ စုပ်သပ်ရင်း ကွတ ကွတလေး လျှောက်ကာ ရေချိုးခန်းသို့ သွားရသည်။
သည်ညအဖို့ အခြေအနေပေးလျှင်ဖြင့် ကိုလည်းကြည်ဖြူ သဘောလည်းတူ သည့် ဥက္ကာဖြိုး၏လိုးခြင်း ခံမိပေမည်။ ကာမစိတ်တတ်ကြွစရာများ မြင်တွေ့ ကြုံလာလျှင် ထိန်းနိုင်စွမ်းတွေ လျော့နည်းရသည်။ အလိုးခံလိုစိတ်တို့ ပြင်းပြရသည်။
ချစ်သူ၏ အလိုးကိုသာ ခံလိုသော်လည်း၊ ချစ်သူက လာ၍ မလိုးပေးနိုင်အား။ ထို့အပြင် ချစ်သူက တစ်ခြားသူလိုးခြင်းအား အားပေးအား မြှောက်ပြုသည်။ ခွင့်ပြုသည်။ သဘောတူကြည်ဖြူသည်။ မိမိမှာလည်း ဆာလောင်နေရသည်မှာ ကြာပြီ။ ဆိုတော့…..။
ချစ်သူနှင့်လိုးချင်သော်လည်း တစ်ခြားလူလိုးခံရခြင်းက ပို၍ ရမ္မက်ထန်ရမည့် မိမိစိတ်ကို သေချာပေါက်သိနေ၏။ မသိစိတ်က ချစ်သူထက် တစ်ခြားလူနှင့်ပင် ပို၍ အလိုးခံချင် နေသယောင်ယောင်။
အချစ်မပါ ရမ္မက်တဏှာသက်သက်မှန်းတော့လည်း သိပါ၏။ သို့ပေမင့် ထိုရမ္မက်ကိုပင် အရှောက်ခက်ရသည်။
မိမိအား တစ်ခြားသူလိုးခြင်းဖြင့် ချစ်သူအားလည်း တဏှာရမက်တို့ တတ်ကြွနေ စေရမည်။ မိမိကိုယ်တိုင်လည်း ကျေနပ်အားရစွာ ခံစားမည်။ ဒါသည်ပင် ရင့်သန်လာသော ဟော့ဝှိုက်တစ်ယောက်အဖြစ် တိကျစွာ ရုပ်လုံးပေါ်လာခြင်းဖြစ်၏။
ချစ်သူအားမဖောက်ပြားဘဲ အချစ်စိတ်ကသက်သက်၊ တစ်ခြားသူအလိုးအပေါ် ကာမအာရုံခံစားသော စိတ်ကသက်သက်ပင်။ ဆိုရလျှင် ချစ်သူနှစ်ဦးကြား ပိုမိုနွေးထွေး ပွင့်လင်းကာ ပို၍နားလည်လာသလို၊ ပို၍ ချစ်လာသည်ဟု ဆိုရပေမည်။
တူနှစ်ကိုယ် စိတ်ကူးယဉ်၍ တစ်ခြားလူအားမှန်း၍ လိုးကြတုန်းက အကောင်းကြီး ကောင်းရသည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်း လက်တွေ့ကမ္ဘာထိ မသိမသာ ရောက်လာသည့်အခါ သာ၍ကောင်းလွန်းလှသည်။ ခံစားချက်က ပြောမကုန်နိုင်။
ညတုန်းကဆို တစ်ခါမျှမပန်းဘူးသည့် အရည်တွေ ပန်းရသည့်အဖြစ်။ လက်နှစ်ချောင်း ပူးထိုးထည့်ကာ အာသာဖြေရသည့်အဖြစ်။
တခြားသူနှင့်လိုးမည့်အရေး စိတ်အားထက်သန်စွာ လီးတောင်စွာဖြင့် ပြောနေသော ချစ်သူ၏ အလိုဆန္ဒကိုလည်း ဖြည့်ဆည်းပေးလို၏။ မိမိကလည်း စိတ်ပါ၏။
သည်ညသာဆိုလျှင်……။ ခံမည်။ သေချာပေါက် အလိုးခံမိမည်ထင်၏။
ထို့ကြောင့်ပင်လျှင် အလိုးမခံဟု မငြင်းဘဲ မတင်မကျပြောထားခြင်း ဖြစ်၏။ ညကျ အလိုးခံရလျှင် စောက်ပက်လေးက ခုထက်များ ကျိန်းနေမည်လား မပြောတတ်။ အတော်ကြီးတော့ ခံရခက်ပေလိမ့်မည်။
အတွေးများနှင့်ရေချိုးရင်း စောက်ပက်လေးအား သန့်ရှင်းနေအောင် သေချာဆေးမိသည်။ ကိုမဟုတ် သည့် ကို့ထက်ကြီးသော တစ်ခြားလီးကြီးလိုးသည့်အခါ စောက်ပက်ကလေး သန့်သန့်ရှင်းရှင်းလှလှလေး ဖြစ်နေစေချင်ပါသည်လေ။ ခန္ဓာကိုယ်လေး သန့်သန့်ရှင်းရှင်း လေး ဖြစ်နေစေချင်၏။
ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ ရေချိုးရင်း၊ စောက်ပက်လေးအားဆေးကြောရင်း၊ ခန္ဓာကိုယ်၏ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အသွယ်သွယ်ကို ပွတ်သပ်ဆေးကြောရင်းက အထိအတွေ့များကြောင့် ရောက်လာမည့် ညအခါကိုပင် စောင့်မျှော်နေရှာမိသယောင်ယောင်။
တဏှာကွန်ရက် ရှောင်ရန်ခက်လှချေတကား….။
…….
အားပေးဖတ်ရှုသူအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
နေ့စဥ်ပုံမှန် မရေးနိုင်လို့ ကြာနေတာ အားနာပါတယ်။
........
အခန်း (၁၇)
လောကကြီးတွင် ဖြစ်ချင်သည့်အရာတိုင်းသာ ဖြစ်ရလျှင် ပျော်ရွှင်ခြင်းဆိုသည်မှာ ဆားမပါသော ဟင်းနှယ် အရသာပေါ့ပျက်ပျက် ဖြစ်ချေမည်။ လိုချင်တပ်မက်သည့် အရာကို မမျှော်လင့်ဘဲရခြင်း၊ ခက်ခက်ခဲခဲရခြင်း စသည့်အခြေအနေတွင်မှ ပျော်ရွှင် ခြင်းကို တန်ဖိုးထားခံစားမိပေမည်။ မည်သို့ဖြစ်စေကာမူ ဖြစ်ချင်တာလည်း မဖြစ်ရ၊ မဖြစ်ချင်တာလည်း ဖြစ်ရ၊ ဒါသည်ပင် လောကသဘာဝဖြစ်တော့သည် မဟုတ်ပါလား။
စာသင်သံ၊ လယ်ယာလုပ်ငန်းခွင်မှ စကားပြောသံ၊ ကျွဲနွားများ၏ အော်သံဟစ်သံ တို့ဖြင့် အညာရွာလေး၏ မနက်ခင်းကား လှုပ်ရှားသက်ဝင် နိုးထခဲ့ချေပြီ။
နေမင်းကြီး၏ ပူပြင်းလှသော အပူဒဏ်ကြောင့် လယ်ယာတောစပ်သစ်ပင်ရိပ် အောက်မှ သူသူငါငါ ထမင်းစားသံ၊ သီချင်းလေးဟစ်ကာ ခေတ္တာအနားယူသံ၊ ကျောင်းသားကျောင်းသူများ၏ မနက်ခင်းထမင်းစား ကျောင်းဆင်း၍ ပြေးလွှားလှုပ်ရှား သံ တို့သည်ကား အညာရွာလေး၏ နေ့လည်နေ့ခင်း သရုပ်သဏ္ဍန်။
ထိုမှသည် နွားရိုင်းသွင်းချိန်၊ လယ်ယာလုပ်ငန်းခွင်သိမ်း၍ အိမ်ပြန်သံ၊ နေဝင်ရီတ ရော အိပ်တန်းတက် ကြက်ငှက်တို့၏အသံ စသည်တို့ကား အညာရွာလေး၏ မရိုးနိုင်သော ချုပ်ညရီရှုခင်းများ…။ မရိုးနိုင်သော နေ့တဓူဝ လုပ်ငန်းစဉ်များသာ။
အချိန်တွေကား မနက်မှသည် နေ့လယ်၊ နေ့လည်မှသည် ညဦးပိုင်းထိ တဖြည်းဖြည်းခြင်း ပြောင်းလာခဲ့၏။
“တုံ….တုံ….တုံ…တုံ…တုံ…တုံ…တုံ”
ရွာဦးကျောင်းမှ တုံးမောင်းခေါက်သံ ခုနှစ်ချက်ရှိလေပြီ။
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ကား အိပ်ယာထက်တွင် ငြိမ်သက်စွာ လဲလျောင်း နေသည်။ အတန်ကြာ တွေဝေစဉ်းစားနေရာမှ
“ဟင်း…..” ကနဲ သက်ပြင်းတစ်ချက် ချလိုက်သည်။
ဘာပဲဖြစ်ပါစေ…၊ ချစ်သူကိုအား ပျော်ရွှင်စေချင်ပါသည်လေ။ တစ်စုံတစ်ရာကို ပိုင်နိုင်စွာ ဆုံးဖြတ်ချက်ချလိုက်သည့်ဟန်ဖြင့် အိပ်ယာနံဘေးရှိ ဖုန်းကို ယူလိုက်၏။
“တီ…တီ…တီ..”
တတီတီနှိပ်ရင်း မင်းသူ ဆီသို့ မက်ဆေ ပို့လိုက်သည်။
+++++++++++++++++++++++++++++++++++
“ကလောင်..”
ဖုန်းမှ မက်ဆေ့ဝင်သည့် အချက်ပေးသံကြောင့် မင်းသူ ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်သည်။
ဖြူလဲ့သွယ် ဆီမှ။
လုပ်လက်စအလုပ်ကို ခနရပ်ကာ အိပ်ယာပေါ်ကျောဆန့်ရင်း မက်ဆေ့ကို ဖွင့်ဖတ်လိုက်၏။
“ကို…ည ၈ နာရီ၊ ရီတို့ဆီသွားမယ်၊ ဖုန်းမဆက်နဲ့နော်၊ အားလုံးပြီးမှ သဲ ခေါ်ပြီး အကြောင်းစုံပြောပြမယ်နော်၊ ကို့ အရမ်းချစ်တယ်…. အခု သဘောတူမတူ ပြောနော်… သဲက ကို့သဘောပဲ”
“ဝိုး……”
ဖြူလဲ့သွယ်မှ မိမိကို အသိပေးသည့် မက်ဆေ့။ တစ်နည်း မိမိချစ်သူအနေဖြင့် တစ်ခြားသူတစ်ယောက်၏ လီးကြီးဖြင့် အလိုးခံတော့မည်ဖြစ်ကြောင်း မိမိကို အသိပေး ထားခြင်းပင်။ ဝမ်းသာရမည်လား…ဝမ်းနည်းရမည်လား... မခွဲခြားနိုင်အား။
စိတ်တွေ လှုပ်ရှားသွားရသည်ကတော့ အမှန်။ နာရီကြည့်တော့ ၇ နာရီကျော်ကျော်။ သိပ်မကြာခင် ဖြူလဲ့သွယ် တစ်ခြားတစ်ယောက်၏ လီးကြီး လိုးသည့်၊ ဆော်သည့်အောက်တွင် အော်ဟစ်ညည်းညူ အလိုးခံရတော့မည်။
မင်းသူတစ်ယောက် ကတုန်ကယင်ဖြစ်လာသလိုလို၊ ရေပဲဆာသလိုလိုနှင့် အရေးထဲ လီးက မက်နေအောင် တောင်လာရသည်။
ကြိုတင်သဘောတူထားသည် ဆိုသော်ငြား လက်တွေ့ဖြစ်လာသည်ကို ရင်ဆိုင်ရတော့ ခံစားချက်က ပြောရခက်လှသည်။
စိတ်လှုပ်ရှားရသည်။ ရင်ခုန်ရသည်။ ရူးချင်သလို....ဟိုလိုလို ဒီလိုလို...။လေထဲပဲ ပျံနေသလိုလို....။ လိုလိုတွေသာ များနေသည် ဘာကိုမှတိတိပပ မပြောတတ်။ သေချာသည်က လီး တောင်မက်နေရခြင်း။
ကတုန်ကယင်ဖြစ်ရသည်။ မနာလိုသလို ရင်တဖိုဖို ဖြစ်ရသည်။
တားဆီးချင်တာလားဆိုတော့လည်း မဟုတ်ပြန်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကို တစ်ခြားလီးဖြင့် ပျော်ပါးစေခြင်းကို မိမိကိုယ်တိုင်က လိုလိုလားလား။
သို့ပေငြား ကျေနပ်သည်လားဆိုတော့လည်း မဟုတ်သေး။ အူတိုစိတ်လေးကလည်း ရှိချေသေးသည်။
တစ်ခြားသူ လီးအားကုန်းရင်း မိမိလိုးသည်ထက် ပိုကြိုက်သွားမည်လား….။ တခြားလီးအား အငမ်းမရ စုပ်များပေးနေမလား….။ မနာလို အူတိုစိတ်လေး ရေးရေးဖြစ်ရသည်။
ရက်ရှည်လများ အိပ်မက်.... အကောင်အထည်ပေါ်လို့ ဝမ်းသာရမည်လား...။
မိမိချစ်သူအား တစ်ခြားလူမှ အားရပါးရ သားမယားပြုကျင့်၊ လိုးဆော်မည့်အပေါ် နှမြောရမည်လား...။ မသိ၊ မင်းသူ သေချာမသိပါ။
မိမိပိုင် တန်ထိုးထားရသောအရုပ်လေးအား တစ်ပါးသူမှ စိတ်ကြိုက်စားသုံးခြင်းကို ဘေးမှ အားပေးကြည့်နေရမည့် အခြေအနေမျိုး။
စိတ်ဆန္ဒ ခံစားလိုမှုက ပို၍ မြင့်မားလာရ၏။
လိုးမည့်၊ ဆော်မည့် လူကလည်း ချစ်သူမဟုတ်၊ မိန်းမမဟုတ် ဆိုတော့ သိပ်ညှာမည်မထင်။ အားရပါးရ အသေလိုးမည်ပင်။
ခံချင်၍ လာခံသည့် မိန်းကလေးအား စောက်ပက်ပြဲပါစေ ပယ်ပယ်နယ်နယ် လိုးလွှတ် လိုက်မည်မှာ သံသယရှိစရာမလို။
ပညာတတ် ရုပ်ချော ဆရာမလေးအနေဖြင့် ချစ်သူရည်းစားကမလိုးပေးနိုင်၍ ကြိုက်ကုန်းဆန်ဆန် အလိုးခံသည့်အပေါ် လိုးမည့်လီးမှာ အဘယ်နည်းမျှ ညှာစရာအကြောင်းမမြင်။
ထို့အပြင် တန်ဖိုးထား၍ လိုးမည်မဟုတ်။ အပေါစားဆန်ဆန် ဆက်ဆံ၍ လိုးချင်တိုင်း လိုးလိုက်မည်သာ။
မိမိ ချစ်သူလေး နင့်နေအောင် ခံရရှာတော့မည်။
ကြိုက်ကုန်းမလေးလိုတမျိုး၊ ဖာသည်မလေးလို တသွယ် အလိုးခံရရှာတော့မည်။
မိမိတန်ဖိုးထားမြတ်နိုးရသည့် ချစ်သူအား တစ်ခါးလူမှ ဖာသည်မလိုသဘောထား၊ လိုးချင်တိုင်းလိုးသွားမည့်အပေါ် ခံစားရသည်က …… လီးအသေတောင်ရ၏။
ဒါကိုပင် ခံစားလိုခြင်း……။ မျှော်လင့်မိခြင်း…။
မိမိက မလိုးရက်၊ မကြမ်းရက် တစ်ခါတစ်လေမှသာ ယုယုယယကြင်ကြင်နာနာ ချစ်မြတ် နိုးစွာ လိုးသည်ကိုသာ ခံရှာဖူးသည့် ချစ်သူလေးအား တစ်စိမ်းလီးကြီးမှ မညှာမတာ လိုး ဆော်မည်ကိုတော့ စိုးရိမ်မိသော်လည်း အသိစိတ်က ဆန္ဒရမ္မက်ကို မလွန်ဆန်နိုင်ရှာ။
“ကို သဘောတူတယ် နော် သဲ…၊ ….သဲခံနေတုန်း…ကို့သတိရနော်…”
လက်တုန်၊ ခြေတုန် ကတုန်ကယင်ဖြင့် မက်ဆေ့ပြန်ပို့လိုက်သည်။ မိမိကိုယ်တိုင် သဘောတူ ကြည်ဖြူစွာ ချစ်သူအား တစ်ခြားလီးနှင့်အလိုးခံဖို့ သဘောတူကြောင်း ပြောရ သည်ကပင် လီးက အစွမ်းကုန်တောင်မက်ရသည်။
ခဏကြာ တစ်ကယ်သာလိုးခံရရင်တော့ဖြင့်…။
“ဟူး…ကျစ်…...”
မင်းသူ အလုပ်ဆီအာရုံမရောက်နိုင်တော့။ ဒီရက်ပိုင်း HR သင်တန်းများဖြင့် အလုပ်များ နေသောကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ်ဆီ ခါတိုင်းလို ဖုန်းခဏခဏ မဆက်ဖြစ်။
ဖြူလဲ့သွယ်က တော့ အကြောင်းစုံပြောပြပါသည်။ မိမိအနေဖြင့် စိတ်ရှိသော်လည်း အလုပ်ကိစ္စတွေ တစ်ဖက်၊ HR သင်တန်းကတစ်ဖက်ကြောင့် ခေါင်းချသည်နှင့် အိပ်ပျော်သွားရသည်။
သင်တန်းကလည်း နိုင်ငံခြားသားများကိုယ်တိုင်လာ၍ သင်ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြည်တွင်း၌ ခန့်ထားသော နိုင်ငံခြားသားများနေရာတွင် နိုင်ငံသားများအား အစားထိုးခန့်ထားမည့် စီမံကိန်းအား အကောင်အထည်ဖော်နေသည်ဖြစ်ရာ မိမိအနေဖြင့် ရာထူးတိုးရန် များစွာ မျှော်လင့်ချက်ရှိနေသည်။
ထို့အတွက်ပင် အလုပ်ကို အသေးစိတ်မှစကာ ဂရုစိုက်နေရခြင်း ဖြစ်သည်။ ရာထူးတိုး၊ လစာတိုးလျှင် ချစ်သော ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် မြန်မြန် နီးစပ်နိုင်မည် မဟုတ်ပါလား။
ထိုသို့ အလုပ်ကိုဖိကြိုးစားနေဆဲ မိမိနှင့်ဖြူလဲ့သွယ်၏ အရောင်စုံသောအချစ်က နှစ်ကိုယ်တူကြည်နူးစွာ ရင့်သန်လာခဲ့၏။ မူလစိတ်ကူးယဉ်ကမ္ဘာမှ လက်တွေ့ကမ္ဘာဆီ ဆိုင်းမဆင့်ဘုံမဆင့် ရောက်လာခဲ့ရသည်။
သဲအား တစ်ခြားလီးဖြင့် ခံစေလိုသည်။
နာမှာလည်း စိုးရိမ်သည်။
တစ်ခြားလီးအောက် ကော့လန်တွန့်ပျံအောင်၊ စောက်ရည် တောက်တောက် ကျနေအောင် ခံစေခြင်သည်။
မိမိကမပေးနိုင်သည့် အားမာန်အပြည့်ဝစွာကာမဆက်ဆံ အလိုးခံရခြင်း၏ အရသာကို ချစ်သူအား ခံစားဖူးစေခြင်သည်။
ရောဂါတွေလည်း စိုးရိမ်သည်။ မိမိတို့ နှစ်ဦးက အပျော်ချစ်မဟုတ်။ တစ်သက်တာ လက်တွဲမည့် ချစ်သူများ။
“အရမ်းကြီး မခံနဲ့နော်၊ နာရင် မခံနဲ့နော် သဲ.”
“ ဖင်တော့ မခံနဲ့ဦးနော်…ရီရီနဲ့အတူတူခံ မှာလား.”
“ကွန်ဒုံးစွပ်လိုးခိုင်းနော်...သဲ....”
“ဖြည်းဖြည်းလိုးဖို့ ပြောနော်..သဲ.. သဲက..နုတာ…ကြောက်တတ်တာ ပြောပြဦး”
“လီးစုပ်ရင်လည်း တစ်ခါမှမစုပ်ဖူးသေးတာပြော…တဆုံးမစုပ်နဲ့နော်…”
“အပြင်မှာ ပြီးခိုင်းသဲ..စောက်ပက်ထဲ လရည်အပန်းမခံနဲ့…”
“လီးတန်းထည့်ပြီး မဆောင့်ခိုင်းနဲ့…. ဖြည်းဖြည်းချင်း အ၀င်အထွက် လုပ်ခိုင်းပြီးမှ ဆောင့်ခိုင်းနော်…သဲ…”
မင်းသူ စိတ်လှုပ်ရှားလာသည်။ မက်ဆေ့တွေတရစပ်ပို့မိသည်။
တစ်ခြားလီးကုန်းတော့မည့် ချစ်သူအပေါ် စိုးရိမ်စွာ မှာတမ်းခြွေမိ၏။
ဖုန်းဆက်ချင်သော်လည်း အနှောက်အယှက်ဖြစ် မည်ကို မလိုလား။ မှာချင်သည်ကလည်း အများသား။ လီးကလည်း ယားယံစွာ တောင်နေသည်။
Cuckold အချစ်ကား ဆန်းကြယ်ပေစွ။ ထက်သန်သော စိတ်နှင့်အတူ စိုးရိမ်စိတ်လေးက တွဲပါနေသည်။
တစ်ခြားလူလီးကြီးက မိမိချစ်သူ့စောက်ပက်လေးထဲ နက်ရှိုင်းစွာ ထိုးသွင်း၍ အရသာခံ၊ အညှစ်ခံလိုးနေချိန် ၊ ပိုင်ရှင်ဖြစ်သူ မိမိမှ တောင်နေသောလီးအား လက်ဖြင့်ထု၍ အာသာဖြေရမည်ကပင် ကိုယ်တိုင် လိုးသည်ထက် ပို၍ ထူးခြားကောင်းမွန်သော ကာမအရသာ…။
ပြောပြဖို့ခက်သည်။နားလည်မှုရှိရှိ၊ သိပ်ချစ်ကြသည့် cuckold ယောကျ်ားများသာ သိရှိခံစားနိုင်မည့် ကာမခံစားမှုမျိုး…။
ဖြူလဲ့သွယ်ဆီမှ စာမပြန်လာ။ အတန်ကြာမှ
“ကို..သဲကို လိုးဖို့ခေါ်နေပြီ၊ သွားပြီ ကို....ဖုန်းပိတ်ထားခဲ့တယ်…၊ ..ထု ရင်းစောင့်နေနော် ကို…”
မင်းသူ အိပ်ယာထက်တွင်လှဲကာ ဖုန်းမက်ဆေ့လေးကို စူးစူးစိူက်စိုက် ကြည့်မိသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် မက်ဆေ့က မိမိမေးသမျှ၊ မှာသမျှ ၊ စိတ်ပူသမျှ ဘာတစ်ခုမှ အကြောင်းမပြန်။ လိုးဖို့ခေါ် နေလို့သွားရတော့မည်။ ဖုန်းပိတ်ခဲ့သည်။ ထုနေနှင့်ဆိုခြင်း။ လိုရင်း၊ တိုရှင်းပင်။
တစ်ခြားလီးအား စောက်ပက်အတွင်း အသွင်းခံ၊ အလိုးခံ၊ လီးစိမ်ခံ၊ အရသာခံနေစဥ် မိမိအား ကွင်းထုရင်းစောင့်နေခိုင်းခြင်း…။
တစ်ခြားလီးကြီး၏ အလိုးအဆော်ခံနေစဥ် မိမိအား မှန်း၍ ထုနေခိုင်းခြင်း။
မိမိပိုင်ချစ်သူလေးအား တစ်ခြားလူမှ ခေါ်လိုးနေစဥ် မိမိ၏တောင်နေသောလီးအား ထုနေရန် မှာသွားခြင်းပင်။
“အိုး..ကျစ်ကျစ်” မင်းသူ မက်ဆေ့ကို ဖတ်ရင်း၊ တွေးရင်း လက်တစ်ဖက်က တောင်နေသော လီးကို ဆုပ်မိ၏။
မိမိချစ်သူက တစ်ခြားလူလိုးဖို့ခေါ်၍ အလိုးခံသွားရလေပြီ။ ချစ်ရသူစောက် ပက်လေးအား တစ်ခြားလူလီးထိုးသွင်း၍ အာသာဖြေလိုးနေချိန် မိမိက လီးကိုကိုင်ကာ စိတ်ထန်၍ ထု နေရရှာသည်။ မနာလို သိမ်ငယ်စိတ်လေး အနည်းငယ်ဖြစ်သော်လည်း… လီးလိုးခံကာ ညည်းညူနေရှညမည့် ချစ်သူ့ပုံလေး မှန်းရသည်ကိုက ရမ္မက်ဆန္ဒ တတ်ကြွလွန်းရသည်။
တစ်ခြားလီးကြီးက ချစ်သူစောက်ပက်လေးအား လီးသွင်းလိုး၍ စောက်ပက်၏အထိအတွေ့....လီးအရသာခံနေချိန်တွင် မိမိက ထိုအကြောင်းမှန်း၍ လက်ဖြင့်ထုကာ အာသာဖြေရသည်။ ထန်လိုက်သည့် ဖြစ်ခြင်း…မှန်းရသည်မှာ….ကောင်းလှပေခြင်း…။
တစ်ခြားလီးက မိမိချစ်သူ စောက်ဖုတ်အား အားပါးတရ ဖွတ်ဖွတ်ကြေ ဆောင့်လိုးနေချိန်တွင် မိမိက လက်ကိုသွက်သွက် ထုကာ အရသာယူရသည်။ သို့သော် ထိုအရသာကား ပြောမပြ တတ်အောင် ထန်လွန်းရ၏။ ကောင်းလွန်းရသည်။ စွဲလန်းလွန်းရသည်။ ကျေနပ်နှစ်ခြိုက်လွန်းရသည်။
တခြားလီးကြီးက ချစ်သူလေးစောက်ပက်လှလှကြပ်ကြပ်လေးကို ဖြဲသွပ်လိုးကာ အရသာခံစား၊ လီးဇိမ်ခံစားတော့မည်။ စောက်ပက်လှလှကြပ်ကြပ်လေး၏ နူးညံ့သော အထိအတွေ့ကို လီးတန်သွင်းကာ စားသုံးခံစားပေရော့မည်။
မိမိချစ်သူလေးမှာ လီးတန်ကြီးထိုးသွပ်ခြင်းကို စောက်ပက်လေးကွဲမတတ် မဆန့်မပြဲ ခံစားရချေတော့မည်။ လီးဆာနေသော ချစ်သူလေးမှာ လိုးသည့် လီးကို ညှစ်ပေးရရှာလိမ့်မည်။ အလိုးခံရခြင်းအမှုကို ကျေနပ်နှစ်ခြိုက်စွာ ခံစားနေပေလိမ့်မည်။
ခံလို့လည်းကောင်း နာလည်းနာဖြင့် ညည်းညူအော်ဟစ်ကာ လိုးပေးသူအား ဖက်ထားပေရော့မည်။ သို့မဟုတ်က လိုးမည့်လီးရှေ့ ခွေးမလေးပမာ ဖင်ကုန်းပေးရရှာချေမည်။
“ရှီး...ကိစ်..ကျစ်... သဲ...ခွေးမလေး အားးးး ”
မင်းသူ ကွင်းထုနေရင်း ဖီလ်းတွေ နင်းကန်တတ်လာရ၏။
မိမိချစ်သူလေး ဖင်တုံးလုံး…နို့တုံးလုံး…အဝတ်မကပ်..စောက်ပက်လေးဖြဲ ပေါင်လေးကားကာ တစ်ခြားလူအား အရှက်ကုန် နို့ပြ ဖင်ပြ စောက်ပက်ဖြဲ ပြနေရရှာမည်လား။
အိုး…ကျစ်…စောက်ပက်ထဲတောင် လီးသွပ်ခံမှတော့ ကျန်တာတွေက အပရိက။ ကုန်းရကွရပေမည်။ ကော့ရ ဖြဲရပေမည်။ စောက်ပက်လေးအတွင်း လီးသွင်းစိုက်ခံရမှတော့....လိုးမည့် လီးပြုသမျှ နုရပေမည်။ လိုးသည့်လီးဆော်သမျှ အော်ရပေမည်။
ဒါသည်ပင်လျှင် အလိုးခံရသူ အမျိုးသမီး၏သဘာဝ။ စောက်ပက်အတွင်း လီးသွပ်သွင်းထားသူက ထိုခဏတွင်တော့ အလိုးခံအမျိုးသမီး၏ အရှင်သခင်သာ။ လုပ်တိုင်းတင့်သည်သာ...။ လေးဘက်ကုန်းခိုင်း၍ပဲ ဆော်ဆော်၊ မှောက်၍ပဲ ချချ၊ ဖင်ထောင်ပဲ လိုးလိုး စိတ်ကြိုက်ဖြုတ်လိုးရုံသာ။
လိုးသည့်လီးက ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ထိထိမိမိ အားပါးတရလိုးလေလေ.. အလိုးခံ အမျိုးသမီးမှာ ရို့ကျို့ နှိမ့်ချစွာ အလိုးခံရခြင်း အရသာကို စွဲလန်းစွာ ခံစားရလေလေ...။
စောက်ပက်တည်းဟူသော ကာမအရသာစုစည်းရာ နယ်မြေလေးအား.... လီး ဟူသော အောင်လံ စိုက်ခံပြီးက..... လီးသွင်းခံရသောစောက်ပက်ပိုင်ရှင် အမျိုးသမီးမှာ လိုးသွင်းသူ လီးပိုင်ရှင်အမျိုးသား၏ လင်ခုပ်တွင်းမှ ရေပမာ။ မှောက်လိုမှောက် လှန်လိုလှန်... လိုးသမျှ ခံရပေမည်။
ဆံပင်ပဲဆွဲ လိုးလိုး....။
ဖင်တဖျန်းဖျန်း ရိုက်၍ ပဲဘွတ်ဘွတ်...။ ဆိုရသော် ထို အလိုးခံအမျိုးသမီးမှာ လီးပိုင်ရှင်အမျိုးသား စိတ်တိုင်းကျ ခံရမည့် အရုပ်လေးသာတည်း...။
အနှီ လီးပိုင်ရှင်အမျ်ုးသားမှာ ချစ်သူမဟုတ် ဘာမဟုတ်၊ စောက်ပက်ပြဲအောင် ဖြုတ်ပါကလည်း အလိုးခံအမျိုးသမီးမှာ ရမ္မက်ကြွစွာ ခံရမည်သာ....။
သနားခြင်းအလျှင်းမရှိသော အားပါပြင်းထန်သောလီး၏ ဆောင့်သွင်း..ဖြဲလိုး၊ ကျင့်လိုး၊ ခွလိုးခြင်းများကို ထိထိမိမိခံရလေ...... အလိုးခံရခြင်း၏ ပီပြင်သော အရသာကို ခံစားရလေ...။
ထို အရသာကို ချစ်သူမဟုတ်သော တစ်ခြားလီးမှ ပက်ပက်စက်စက်လိုးခြင်းဖြင့်သာ ခံစားရနိုင်ပေမည်။ ယခု ဖြူလဲ့သွယ်မှာ....ထိုနည်းတူစွာ......
မင်းသူအနေဖြင့်... နည်းနည်းကြမ်းရုံမျှ အော်ဟစ်ညည်းညူသော ဖြူလဲ့သွယ်ကို ချစ်သည့်စိတ်ဖြင့် မလိုးရက် မကြမ်းရက်တော့....။
သည်တော့ ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့မှာ ယောကျ်ားဆန်သော လိုးခြင်း၊ ပြင်းထန် အားပါသော ဆောင့်လိုးခြင်းများကို ခံစားနိုင်ရန်မှာ တစ်ခြားလီးကုန်းခြင်းမှတစ်ပါး....အခြားမရှိနိုင်။
မင်းသူ ခံစားနေရသော....စိတ်ခံစားချက်တွေက စုံလွန်းလှသည်။ ခံစားချက်က ကိုယ်တိုင်လိုးရသည်ထက်ပို၍ ထန်နေရသည်က အမှန်။ သိပ်ချစ်ရသော ချစ်သူအား တစ်ခြားလီးလိုးဖို့ ခွင့်ပြုရသည်။
တစ်ခြားလူက ပက်ပက်စက်စက်လိုးမည်၊ မလိုးမည် မသေချာသော်လည်း....မှန်း၍ ထုရသည်ကိုက ရင်နင့်ရသည်၊ လီးတောင်ရသည်၊ စိတ်လှုပ်ရှားရသည်၊ ကျေနပ်ရသည်.....အရသာပေါင်းစုံ.... ခံစားမကုန်.... ပြောမကုန်နိုင်....။
နို့သေးသေး တင်းတင်းလှလှလေး ဂျုံနယ်သလို အနယ်ခံနေရ ပြီလား….။
တပြပ်ပြပ်မြည်သည်ထိ နို့သီးထိပ်တွေ ကိုတ်စို့ခံနေရရှာပြီလား….။
စောက်ပက်လေးကို ဖြဲ၍ အနှိုက်ခံနေရ လေသလား…။
ဖင်ထောင်ကုန်းကာ တတ်ခွ ခံနေရပြီလား...။
ခြေနှစ်ချောင်းကြား ပုံ့ပုံ့လေးထိုင်ကာ လီးစုပ်နေရ လေသလား.....။
လီးတန်းလန်းဘနောက်မှ တဖန်းဖန်းဆော်ခံကာ မက်တပ်ကုန်းနေရသလား....။
မင်းသူ တွေးရသည်၊ မှန်းရသည်၊ ထုရသည်။ မိမိမလိုးရက် မလုပ်ရက်သမျှ တစ်ပါးသူမှ ထိထိမိမိ အားပါးတရလုပ်နေ၊ လိုးနေသမျှ ချစ်ရသူလေးမှာ ကျေနပ်အားရစွာ ခံစားနေရော့မည်.....။
ဖြူလဲ့သွယ် က အလိုးခံရလျှင် အရမ်း အော်သည်။ ခုကော အော်နေရပြီလား။ ကြောက်တတ်သည်။ အလိုးခံရလို့ ငိုနေမည်လား။ လိုးမည့်လီးအား တောင်းပန်နေရပြီလား။
စောက်ပက်လေးထဲ လီးတို့လို့တန်းလန်းဖြင့် ကယောင်ကတန်းအော် နေရလေမလား.......။
မင်းသူမှာ အလိုးခံနေမည့် ချစ်သူအားမှန်း၍ သနားသောစိတ်ဖြင့် ထန်သောထန်ခြင်း။
“အား…ကျစ်..သဲ…အား သဲ တစ်ခြားသူလိုး…နေပီ.အို့ အာ့ အ,,”
မိမိလီးပင် မစုပ်ဖူးသောသဲ….ခု တစ်ခြားလူလီးကြီးအား ပါးစပ်လေးဖြင့် စုပ်ပေးနေပြီရရှာပြီ လား…။
မိမိအမြတ်တနိုးနမ်းခဲ့ရသော ပါးစပ်ဖူးငုံလှလှလေး.။ ထို ပါးစပ်လေးမှာ .တစ်ခြားလူ လီးတန်ကြီးကို ငုံစုပ်ကာ အလိုးခံဖို့အရေး လိုးသူအကြိုက် ပြုစုပေးနေရပြီလား….။
လိုးမည့်လီးကား…. ချစ်သူလေးပါးစပ်လှလှအား စောက်ပက်လိုးသည့်နှယ် လိုးလျှင်ဖြင့်….။
အိုး…….ချစ်သူဆရာမလေးမှာ လိုးမည့်လူပေါင်ကြား မျက်နှာအပ်ကာ ဖာသည်မလေးသဖွယ် ပါးစပ်လေးကို လီးနှင့်အတွယ်ခံရပေမည်။
လီးမွှေးတွေက နှာခေါင်းကပ်…ဘော တွေက မေးဖျားလေး တဖပ်ဖပ် ရိုက်ရော့မည်။
တခြားလူပေါင်ကြား မျက်နှာကပ် ပါးစပ်လေးထဲ လီးတန် တစွပ်စွပ် ထိုးခံနေရော့မည်။
မိမိက ယုယုယယ နမ်းရသော မျက်နှာလှလှလေးကား…တခြားလီးကြီး၏ ထိုးခြင်း ပွတ်ခြင်း…လိုးခြင်းကို မော့ကာ ပင့်ကာ ဟကာ ပျို့ကာ ခံရရှာမည်…. ကျစ်….အား.....။
မနာလိုစိတ်ဖြင့် ထန်သော ထန်ခြင်း။ အားကျစွာ ထန်မိခြင်း…..။ လီးကိုတင်းစွာဆုပ်၍ ထုရခြင်း.....။
“အို…ရှီး……သဲရယ်…ကောင်းလိုက်တာ”
မင်းသူတွေးရင်း ထုနေသော လက်က မြန်လာရသည်။ မိမိချစ်သူအား တစ်ခြားလူလိုး သည်ကို မှန်းရင်း ထုနေရသော အဖြစ်က အစွမ်းကုန် ထန်လွန်း၊ ရမ္မက်ပြင်းပြ လွန်းရသည်ပင်။
ဖြူလဲ့သွယ်နို့သေးသေးလုံးလုံးလေးတွေ ဆုပ်ညှစ် ကိုက်စို့ခံနေရပြီလား။ ဖြူလဲ့သွယ်က သာမိန်အချိန်တွင် တည်ငြိမ်အေးဆေးသလောက် နို့သီးထိပ်ကို အချေခံ၊ အစို့ခံရလျှင် ထန်လာသည်က မိမိအသိ။
နွားမနို့ညှစ်ခံရသည့်နှယ် နို့အုံခြေမှဆုပ်ကာ နို့ညှစ်ခံနေလေရ သလား.....။
ထိုသို့ နို့ကိုင်ခံ၍ ထန်လာလျှင် နာနာကြင်ကြင် အားပါပါ အဆောင့်ခံ၊ အလိုးခံချင်စိတ်ဖြင့် တောင်းဆိုးတတ်သည်။ မိမိက ချစ်ခင်ယုယစွာ ဖြည်းဖြည်းသာသာ လိုးပေးသည်ကို အားမရ။
အင်း…ခုတော့ နို့တွေကိုက်စို့ခံ…ရ၍ လိုးပေးပါ..ဆောင့်ပါ တစာစာ အော်နေရပေမည်။
ထိုသို့ဆိုက….တစ်ခြားလူက အသေတော်ရော့မည်။ မိမိလို ညှာ၍ လိုးမည်မဟုတ်။.... မိမိချစ်သူလေး...စောက်ပက်ပြဲသည်ထိ ဆောင့်လိုးခံရလိမ့်မည်.....။
ဆောင့်၍လိုးလျှင် ချစ်သူကား ရမ္မက်တတ်ကြွစွာ အသေပင် အော်ဟစ်ညည်းညူ၍ လိုးသွင်းနေသော လီးအား စောက်ပက်လေးက အငမ်းမရညှစ်တတ်သည်။
ငါးဖယ်ကား ထုလေမာလေ….ဖြူလဲ့သွယ်ကာ လိုးလေ အော်လေ ထန်လေ…။
လူက အကောင်သေး သော်လည်း အလိုးအဆောင့်ကို အင်မတန်ခံနိုင်သူပင်။
မိမိက မည်မျှထန်ထန် ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မလိုးရက်။ ထိုခါကျလျှင်လည်း ဖြူလဲ့သွယ် အနေဖြင့် ဆန္ဒကို ချုပ်တည်းကာ မိမိလိုးပေးသမျှကိုသာ ခံယူရှာသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အား အဆုံးစွန် ပြင်းပြင်းပြပြခံစားစေလိုသည့် ဆန္ဒကြောင့် တစ်ခြားလူအား ပေး၍အလိုးခံ ခြင်း ဖြစ်၏။
ပေးဆပ်လိုခြင်း၊ ခံစားစေလိုခြင်းဖြင့် ထန်သော ထန်ခြင်း။
ချစ်သောစိတ်ဖြင့် အဆုံးစွန်ခံစားစေလိုသော ထန်ခြင်း။
“အား….အိး..ကျစ်….သဲ…သဲကို လေးဘက်ကုန်း ဆော်နေပြီ..အိုး…အား….”
တောင်နေသော လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်တွေက ဗျစ်ခနဲ ပန်းထွက်သည်။ မင်းသူကား တွန့်လိမ် လျက်။ အကောင်းကြီး ကောင်းလျက်။ သုတ်ရည်တွေ ပန်းထွက်သည့်တိုင် လက်က မရပ်နိုင်အား။
ခပ်သွက်သွက်မှ ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်ထုကာ ဖြူလဲ့သွယ် တစ်ခြားလီး ကုန်းနေပုံအား မှန်းဆကာ တဆစ်ဆစ်ဖြင့် သုတ်ရည်တွေ ညှစ်ထုတ်နေဆဲ။
“အိုး….ရှစ်…သဲ..သဲ…ရယ်”
ပါးစပ်မှ တိုးတိုးသာသာညည်းညူမိသည်။ ခန္ဓာကိုယ်မှ အားအင်တွေကုန်ဆုံးသွားရသလို ပင်။ အကောင်းကြီးကောင်းကာ ပန်းထွက်သည်ထိ ညှစ်မိသည်။
ဖြူလဲ့သွယ်အားလိုးစဉ်ကပင် ဒီလောက် သုတ်ရည်တွေမထွက်ပေ။ ခုက ပန်း၍ပင် ထွက်ရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အား တစ်ချီလိုးပြီးက လီးကပျော့ကျစမြဲ။ ယခုတော့ လီးက မက်မက်တောင်နေဆဲ။
“ရှီး…သဲ..အား…” လူကမောနေသော်လည်း လီးက မကျသေး။ ပေကျံနေသော သုတ်ရည်တွေကိုလည်း မသုတ်အား။ ဖုန်းကိုယူကြည့်မိသည်။ မက်ဆေ့မရှိ။ ဖြူလဲ့သွယ် အား ဖုန်းခေါ်သည်။ စိတ်ပိတ်ထား၍ ဆက်မရ။
ဖြူလဲ့သွယ်ပုံလေးတွေကြည့်မိသည်။ သိပ်လှသော ဖြူလဲ့သွယ်။ သိပ်ချစ်ရသော ဖြူလဲ့သွယ်။ ယခုချိန်ဆို တစ်ခြားလီးကြီး စောက်ပက်ထဲအသွင်းခံနေရချေပြီ။ မိမိအား သတိရော ရပါ့မလား…။ မထင်…..။
ပိုးစိုးပက်စက် အလိုးခံခြင်းတွင်သာ မချိမဆန့် ခံစားနေရပေမည်။
လီးတန်ကြီးကိုညှစ်၍ ကောင်းနေတော့မည်။
စောက်ပက်လေး ပြဲနေတော့မည်။
လီးဆောင့်တိုင်း တဘွတ်ဘွတ်မြည်ကာ စောက်ရည်လေးတွေ ကျနေတော့မည်။
လေးဘက်ကုန်း၍ အလိုးခံနေရပြီလား….ဆံပင်ဆွဲ လီးဆောင့်ခံနေရပြီ လား၊ နို့တွေ အဆွဲခံနေရချေပြီလား။
မိမိချစ်သူက စစခံချိန် ကြောက်သော်လည်း အရှိန်ရလာပါက လိုးသည့်လီးအား စောက်ပက်က ကြပ်နေအောင်ညှစ်ပေးတတ်သည်။
ခုရော တစ်ခြားလီးအား စောက်ပင်လေးက ညှစ်ပေးနေပြီလား……
“အီး…ကျစ်..အအ….” မှန်း၍ထုနေရသော မင်းသူမှာ ကောင်းလိူက်သည် ဖြစ်ခြင်း….။
လီးမှာ ကျဥ်၍ ဆိမ့်၍ ကောင်းရ၏။ ခြေတွေပင် ကွေးကာ ကောင်းရ၏။
ရှီး….ချစ်သူအား တခြားလီး ကုန်းခိုင်းသဘ်မှာ ….ဒီလောက်တောင် ကောင်းရသည်လား…..။ လီးက လရည်တစက်စက်ထွက်ရသည်။ ယားစိမ့်နေအောင် ဖြစ်ရသည်။မိမိကိုယ်တိုင် လိုးသည့်အရသာနှင့် ဘာမှမဆိုင်…။ အတိုင်းထက်လွန်။… ဆီနှင့်ရေပမာ… အကွာကြီးကွာလှသည်။ မှန်းတိုင်း ကောင်းရသည်။ တွေးတိူင်း လီးတောင်ရသည်။ တောင်တိုင်း ထုရသည်။ ထု တိုင်း ထွက်ရသည်။
ဟို ဥက္ကာဖြိုးကတော့ မိန်းမနှစ်ယောက်ကို အသေလိုး နေတော့မည်။ ရီရီကတော့ သူ့မိန်းမမို့ သူလိုးတာ ထားပါတော့။
မိမိချစ်သူ ဖြူလဲ့သွယ်ကျ ဘာမဆိုင် ညာမဆိုင် ခေါ်အလိုးခံရသည်။ မိမိချစ်သူကလည်း ဖာသည်မလေးပမာ လိုးမည့်သူခေါ်ရာ သွားရသည်။
သူ့မယားရှေ့ သူ့လင် လီးအား မက်မက်မောမော စုပ်ပေးနေတော့မည်။
အနေအေးသော ချစ်သူဆရာမလေးမှာဘတဏှာထန်တော့ ဖာဆန်ဆန်ပင် လိုးဖို့ခေါ်ရာ လီးကုန်းသွားရရှာသည်။
အို….ဖာသည်မမှ… ပိုက်ဆံမရဘဲ အလိုးခံသွားရသည့် လမ်းဘေး ဖာသည်မလေးပေါ့…။ ဖာသည်မလေး လိုးမည့်လီးအား စုပ်နေရရှာပြီလား…။ လီးစုပ်ပေးနေတဲ့ ဆရာမ ဖာသည်မ ချစ်သူလေးပေါ့….။
ရှီး…အား…လီးစုပ်ပေးတာဆိုတော်သေး။ ပါးစပ်ဟ လီးလိုးခံရလျှင် ချစ်သူလေး လီးပျို့ ရှာပေမည်။ တအုအုနှင့် လီးတန်ကြီး မျိုရ ငုံရပေမည်။ လီးအလိုကျ ပါးစပ်ဟကာ လီးရည် ကြည်တွေ စုပ်ရ ယက်ရရှာပေတော့မည်။
ပါးစပ်လှလှလေး...လီးနှင့်ဆန့်မည်မထင်။ လီးတန်းလန်းနှင့် ပါးစပ်လေးဟက ဖြစ်နေရှာပေမည်....။
“အား..သဲ..သဲ…ဖာသည်မလေး..အား…တစ်ခြားလီးကုန်းတဲ့ ဖာသည်မလေး…ရှီးအား… လီးစုပ်မလေး..အီး…..”
လက်က မရည်ရွယ်ဘဲ လီးအားထပ်ထုပြန်သည်။ ကောင်းရသည်သာ။ ပို၍ ညစ်ညစ်ပတ်ပတ်မှန်းလေ မင်းသူမှာ ပို၍ ကောင်းရလေပင်။ ပို၍ လီးတောင်ရလေ….။
အလိုးခံနေရှာမည့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဘယ်လိုဘယ်ပုံ ခံနေမည်မသိသော်လည်း မင်းသူကတော့ အတွေးဖြင့် ပက်ပက်စက်စက် မှန်းကာ လီးတောင်နေတော့သည်။
မိမိကိုယ်တိုင် မလိုးရက် မပြောရက်သည်များပင် တခြားလီးက ပက်ပက်စက်စက် လိုးစေခြင် ပြောစေခြင် ပြုမူစေချင်နေသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အား မချစ်၍မဟုတ်။ အချစ်လွန် ခြင်း…. ခံစားစေလိုခြင်း….. အားရစေလိုခြင်း… အဆုံးမရှိ ချစ်သောကြောင့်…။ ကိုယ်တိုင်လည်း အရမ်းဖီလ်းတတ်နေသောကြောင့်။
အား..ကျစ်,…ဟုတ်ည်လေ တစ်စိမ်းတစ်ရံလူက လိုးဖို့ခေါ်တာ သွားတာ ဖာသည်မလေးပေါ့။
အလိုးခံချင်နေမှန်းသိလို့ ပိုင်ပိုင်နိုင်နိုင် ခေါ်လိုးတာပေါ့။
အားးးကျသ်…….ရှီး…..ဖာသည်မလိုခေါ်လိုးမှတော့ ဖာသည်မလို အပြောခံ အလိုးခံ ဆက်ဆံခံနေရပေမည်…။
အီး…အားး… မိမိအတွက်ကတော့ အသက်တမျှ ချစ်ရသော ချစ်သူ…. တခြားလူအတွက်တော့ စောက်ပက်ယား၍ လာအလိုးခံသော ဖာသည်မလေး…..
လီးဆာ၍ အရှက်မရှိ လာကုန်းသော ကြိုက်ကုန်းမလေး….။
အအ..အား…. မိမိချစ်သူ ဖာသည်မလေး….ရှီး…….ကြိုက်ကုန်းလေး…အိုး….
လီးက ယားယံစွာ တောင်မက်ကာ ထုရင်းအရည် တစိမ့်စိမ့်ကျရသည်။ မင်းသူမှာ ထုနေသော လက်အား မရပ်နိုင်ပါ…..။
ဒါဆို မိမိက လည်း ချစ်သူအား တစ်ခြားလီး ဘုဖို့ ခွင့်ပြုပေးတဲ့ Cuckold ပေါ့။ ချစ်သူကို အလကား ဖာခံခွင့်ပေးရင်း မှန်းကာထုနေရတဲ့သူပေါ့……
“ကျစ်….ကောင်း..တာ… သဲ….ရယ်..အ… ဖာ..သည်…မ…လေး….”
အိုး….မိမိထက် အလိုးကြမ်း အလိုးသန်သော တစ်ခြားလီးက ဖြူလဲ့သွယ်လေးအား စိတ်ကြိုက် ဖြုတ်နေပြီ။ လိုးဆော်နေပြီ…လီးစုပ်ခိုင်းရုံ၊ စောက်ပက် ဘွတ်ရုံဆိုတော်သေး… ဖင်ပါချလျှင်ဖြင့်….။
“အား..သဲ…မိန်းမ…ရှစ်…ဖင်အပျိုလေး….ဘူးက ဖင်ချနေပြီ…အား…ကျစ်….အ…အ.”
ချစ်သူ၏ ဖင်အပျိုအား တစ်ခြားလီးက ဆော်လျှင်။ ဖင်ပါကင်လေး ပွင့်တော့မည်။ ဖင်ဝ လှလှလေး ဟဟလေး ဖြစ်တော့မည်။ ဖင်ခံမလေး ဖြစ်တော့မည်။
စောက်ပက်သာမက ဖင်လိုးခံဖို့ သွားကုန်းရသည့် ချစ်သူလေး….။အိုး……သည်လို ပက်ပက်စက်စက်၊ နှိမ့်နှိမ့်ချချ တွေးရသည်ကိုက အရသာတစ်မျိုး….။
“အိုး…..သဲ…ဖင်ခံမလေး…အီး…ထွက်….ပြီ အား”
ထိန်းမရတော့…မင်းသူ ဒုတိယံမိ အချီကြီး ပြီးရပြန်သည်။ ထွက်သော သုတ်ရည်တွေက ပထမအချီထက် မပိုလျှင်တောင် မလျော့။ လီးကတော့ လုံးလုံးမပျော့သေး။ မပျော့မမာ ငေါငေါလေး။ လီးထိပ်မှ သုတ်ရည်ကြည်တွေက စီးကျလျက်။
“အိုး…ကောင်တယ်ကွာ….ချစ်သူစောက်ပက် တစ်ခြားလီးတတ်လိုးဖြုတ်တုန်း ထုရတာ သည်လောက်တောင် ကောင်းရသလား…ရှီး….”
မင်းသူကား ပါးစပ်မှ တီးတိုးပြောကာ မောပန်းနွမ်းလျစွာ…လီးမပျော့မမာလေးကို ကိုင်၍ ငြိမ်သက်နေမိသည်။
နောင်တရစိတ်ကားမဖြစ်မိ။ မိမိလည်း ကျေနပ်နှစ်သက်ရသလို ဖြူလဲ့သွယ်လည်း ဆန္ဒတွေ ပြည့်ဝသွားရမည်ကို မိမိအတပ်သိပါသည်။
သို့တိုင်…လက်တွေ့ခံစားရတော့ မနာလိုအူတိုစိတ်၊ စိုးရိမ်စိတ်လေးတွေ ကတော့ဖြစ်ရ သည်။ လူတကာလုပ်နိုင်ခဲသော ချစ်သူအား ချစ်သည့်စိတ်ဖြင့် တစ်ခြားလူ၏ သားမယားအဖြစ် တဒင်္ဂပြုကျင့်ခြင်းကို လိုလားစွာခွင့်ပြုရခြင်းဆိုတော့လည်း အပြစ် တော့ မဆိုသာ။
ခံစားရသော အရသာကလည်း ထူးကဲလွန်းလှသည်။ သည်ခံစားချက်၊ သည်အရသာကား ချစ်သူ၊ မိန်းမကို တစ်ခြားလီးဖြင့်ပေးလိုးခြင်းအမှု၊ လွတ်လပ်စွာ ခံစားခြင်းအမှု၊ အသစ်အဆန်းကို ခံစားစေခြင်းအမှုကို ခွင့်ပြုနိုင်သော ယောကျ်ားများသာ ခံစားရသော အထူးအမြတ် ခံစားချက်တစ်ပါးဟု ဆိုရပေမည်။
မိမိတကယ်ပိုင်သော အရာကိုသာ ပေးနိုင်ကမ်းနိုင်ခြင်းဖြစ်သလို၊ တကယ်ချစ် တကယ်မြတ်နိုး တကယ်တန်ဖိုးထားသော ချစ်သူ၊ မိန်းမ ဖြစ်၍သာ တစ်ခြားလီးအား ပေး၍အလိုးခံ၊ အစားခံစေခြင်းဖြစ်၏။
ချစ်သူကို သာမန်ထက်ပို၍ချစ်လွန်း မြတ်နိုးလွန်းသောယောကျ်ားများသာလျှင် မိမိချစ်သူအား အရသာအသစ်အဆန်းပေးစွမ်းခံစားစေနိုင်သည် မဟုတ်ပါလား။
တစ်ပါးသူမှ အားကောင်းမောင်းသန် ပြင်းထန်သောလိုးချက်များဖြင့် လိုးခြင်းကို မိမိချစ်သူမှ၏ ကျေနပ်အားရစွာ ဖီလ်းတက်၍ ခံနေမည်။ မိမိ ကိုယ်တိုင်လည်း အလိုးခံချစ်သူထက် သာလွန်သော ဖီလ်းဖြင့် မှန်း၍ထုကာ ကောင်းရသည်။
ဤသည်ကား cuckold couple များသာ ရရှိခံစားနိုင်မည့် အထွဋ်အထိပ် ကာမအရသာ စင်စစ်ဖြစ်တော့၏.....။
++++++++++++++++++++++++
မင်းသူလို ချစ်သူ၊ ယောကျ်ားသားပင် သည်လို ခံစားနေရသည်ဆိုလျှင်တော့ လက်တွေ့ တစ်ခြားလီးအသွင်းခံ၊ အလိုးခံရသော ဖြူလဲ့သွယ်လို ချစ်သူ..၊မိန်းမအဖို့ ခံစားရသည့် ခံစားချက် အရသာကား ဆိုဖွယ်၊ နှိုင်းဖွယ်၊ မေ့ဖွယ် မရှိတော့။
အဆိုပါ Hotwife မည်သော ချစ်သူ၊ မိန်းမကား လောကအလယ် ကံအကောင်းတကာ့ အကောင်းဆုံးမိန်းမဟု ဆိုရပေမည်။
မိမိအား မြတ်နိုးယုယ တန်ဖ်ုးထားသော ချစ်ခြင်းဖြင့် အစွမ်းကုန်ချစ်သော cuckol မည်သည့် ချစ်သူ၊ ယောကျ်ား ရှိ၏။ ထို cuckold လင်ယောကျ်ား၊ ချသ်သူ၏ ယုယမြတ်နိုး ညင်ညင်သာသာလိုးခြင်းကို သိမ်သိမ်မွေ့မွေ့ ခံစားရ၏။
ထိုမှတဖန်.... အချိန်တန်လျှင် cuckold ယောကျ်ား၏ ခွင့်ပြုချက်ဖြင့် အားကောင်းမောင်းသန် အသေလိုးပေးသည့် တခြားလီးအား အရံသင့် ကုန်းပေးရုံသာ။ အားပါးတရ ခံစားရုံသာ....။
လင်ယောကျ်ားမှ ကြည်ဖြူစွာ သဘေတူခြင်း၊ အလိုးခံနေခြင်းကို လင်ေးာကျ်ားမှ သိနေခြင်းဆိုသည်ကပင် hotwife အဖို့ သာမန်ထက် ထူးကဲသော ရမ္မက်စိတ်ဖြစ်ရ၏။
မိမိအား အန်ုင်အထက်ပဲဆိုဆို၊ တန်ဖိုးမထားပဲလိုးလိုး....ထိုသို့ လိုးချင်တိုင်းလိုးမည့် တစ်ပါးသူအား ရမ္မက်ကုန် အလူးအလဲ အလိုးခံရသည်ကို ကျေနပ်အားရသည်ကပင် မိန်းမသဘာ၀။
မိန်းမတိုင်းလိုလိုပင် မသိစိတ်မှ လီးကြီးကြီး ယောကျ်ားတစ်ယောက်ဖြင့် မီးကုန်ယမ်းကုန် အလိုးခံလိုခြင်းကား အနည်းနှင့်အများ ရှိကြပေမည်။ အပြစ်မဆိူသာ.... ကာမအာရုံတွင် ပျော်ပါးသော ပုထုဇဥ်ပေမလား....။ အရှက်အကြောက်တရား....ပတ်ဝန်းကျင် စသောအကြောင်းများကြောင့်သာ ကာမစိတ်ကို အုပ်ထိန်းရသည်။
ထိုသို့ချွန်းအုပ်ရသောစိတ်ကို...cuckold ယောကျ်ားက တူးဆွပေးခြင်း၊ လိုလိုလားလား သူတပါးဖြင့် အလိုးခံစေခြင်းကား...hotwife တို့သာလျှင် ခံစားနိုင်မည့် ဧရာမဆုလာဘ် ကြီးတစ်ပါးဖြစ်သည်။ ထို့အတွက် hitwife တို့မည်သည်ကား လောကအလယ်တွင် ကံအကောင်းဆုံးသော မိန်းမတို့ဖြစ်သည်ဟု ဆိုခြင်းမှာ လွန်မည်မထင်....။
သာမန် မိန်းမတို့ အိပ်မက်တွင်ပင်မခံစားဖူးသော တစ်ခြားလူလိုးခံရခြင်း ဆိုသည့် ကာမ၏ အဆုံးစွန်အရသာကို ချစ်သူ၊ လင်ယောကျ်ား၏ ကြည်ဖြူ သဘောတူမှုနှင့်အတူ မြိန်ယှက်စွာ ခံစားရသည်ဆိုတော့ လောကအလယ် ကံထူးရှင်ဟုသာ ဆိုဖွယ်ရှိတော့၏။
မင်းသူမှာတော့ နှစ်ခါဆက်တိုက် အားကုန်ညှစ်၍ သုတ်ရည်တွေပန်းထုတ်ပြီးလိုက်ရ သောကြောင့် မျော့ကာ လီးလေးကို ကိုင်နေရင်းမှ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဖုန်းအား ခေါ်မရမှန်းသိသိ ခေါ်နေမိသည်။
ခေါ်နေရင်းမှ ခေါ်နေရင်းမှ အားကုန်ပင်ပန်းထားသည်ဖြစ်ရာ ခေတ္တငိုက်မြည်းခြင်းသို့ ရောက်ရရှာတော့၏။
“တီ……တီ……တီ”
မည်မျှကြာသွားသည်မသိ။ ဖုန်းဝင်လာသံကြားမှ မင်းသူ ငိုက်နေရာမှ ဆတ်ခနဲ လန့်နိုး လာရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ဆီမှ…နာရီကြည့်တော့ ၁၁ နာရီထိုးတော့မည်။ အလျင်အမြန် ဖုန်းကို ကိုင်ရသည်။
“ဟဲလို…သဲ…ဟဲလို….ပြန်လာပြီလား..”
မင်းသူအသံကား စိတ်လှုပ်ရှားလွန်း၍ တုန်ယင်စွာ။
“ဟုတ်…ကို…သဲ …ပြန်….ရောက်…..ပြီ”
ဖုန်းထဲမှ ကြားရသော ဖြူလဲ့သွယ် အသံလေးကား တိုးညှင်းဖျော့တော့စွာ…ပင်ပန်းနွမ်း နယ် နေသည့်အသွင်။
သ
“သဲ…သဲ..ပင်ပန်းနေလား..၊ မောနေလား..အဆင်ပြေလား….နေရောကောင်းရဲ့လား..၊ စိတ်ပူလိုက်တာ သဲရာ..ကို တောက်လျှောက်ခေါ်နေတာ”
“ဟိ….နေလို့လည်းကောင်းတယ်၊ နေခဲ့တာလည်းကောင်းတယ်..ဟိ၊ မျော့တာတော့ အသေပဲကိုရာ”
ဖြူလဲ့သွယ် အသံလေးက နွမ်းနယ်တိုးလျသော်လည်း မြူးမြူးကြွကြွလေး။
“အမယ်… ပျော်နေတာပေါ့လေ သဲက.... ကိုကစိတ်ပူနေတာ …ဟိ ပြောစမ်းပါဦး ငါ့မိန်းမ အလိုးခံလို့ အားရခဲ့လား၊ ပြောပြကွာ အသေးစိတ် သဲ…ကို ထန်နေပြီ၊ သဲပြောတာ ကြားချင်နေပြီကွာ”
မင်းသူက အဆောတလျင်ပြောသည်။
“ဟွန်း အရူးကြီး မယားကို သူများပေးလိုးပြီး ဖီလ်းတတ်နေတဲ့ အရူးကြီး…ပြောပါဦး သဲအလိုးခံနေတုန်း လီးသေးသေးလေးတောင်ရဲ့လား၊ ထုတာ ဘယ်နှချီပြီးတုန်းကွာ”
ဖြူလဲ့သွယ်အပြောတွင် မင်းသူလီးက တင်းကနဲ....။
“ဟားဟား….နှစ်ချီကွာသဲရာ၊ အရမ်းဖီလ်းတာ တစ်ချီပြီး တစ်ချီ ဆက်တိုက်ကို သုတ်တွေပန်းတာ အများကြီးသဲရဲ့၊ သဲ ..သဲစောက်ပက် ပြဲလာလား၊ ဘယ်နချီ လိုးခံရလဲ၊ နို့တွေရော အနယ်ခံရလား၊ ဟင်သဲ…..လီးရောစုပ်ပေးရသေးလား၊ ဖင်ခံရသေးလား သဲ”
လီးတောင်နေသော မင်းသူမှာ သိချင်စိတ်တွေက တားမရ...။
“ဟိဟိ…မေးခွန်းတွေက များလိုက်တာ ကိုရာ၊ သဲက မျော့နေတာလေ ဘယ်ကစဖြေရ မှန်းတောင် မသိတော့ဘူးကွာ၊ ဟိ….အတော်သိချင်နေ ကိုကိုကပ်ကိုးလေး…အဲလောက် သိချင်နေ သဲအလိုးခံနေတုန်း ဘေးကနေ ထိုင်ကြည့်လေ ကိုရ ဟိ…”
ဖြူလဲ့သွယ်က ခပ်မြူးမြူးလေး စပြောပြော၏။
“ဟားဟား…အင်း…ဟုတ်သား အဲလိုကြည့်ချင်တာ ဟိ..သဲ ပြစမ်းပါဦးကွာ သဲစောက်လေး၊ သူများလီးကုန်းထားတဲ့ စောက်ပက်လေး…ဘယ်လောက်ပြဲလာလည်း ကြည့်ချင်ပြီ…ရှီး…..”
မင်းသူကား စိတ်လှုပ်ရှား ရင်ခုန်စွာ ဆိုသည်။
“ဟော..ဟော…ထန်နေပြန်ပြီ ကိုကတော့ကွာ၊ ရှက်တယ်ကိုရဲ့ သူများလိုးထားလို့ လီးရာကြီး အကွင်းလိုက် ထင်းဟနေတာ ကိုရာ… အသေပြဲနေတာ.. ကို့မပြချင်ပါဘူး…ရှက်ပါတယ်”
ဖြူလဲ့သွယ်ကား ရှက်သည်ဆိုငြား....ပြောသည်ကတော့ အတုံးလိုက်အတစ်လိုက်။
“အား ကျစ်…ကျစ်….…သဲ စောက်ပက်လေးပြဲနေတာပေါ့၊ အိုး အကွင်းလိုက်တောင် လီးရာ ထင်နေ တာလားသဲရာ….ကျစ် အာအာ့”
“အင်…....အင်းဆို…ကို၊ သဲလေ အခု အလိုးခံပြီးကာစ စောက်ပက်ကပြဲပြီး ဖူးယောင်နေတာ၊ ဟင့် ရှီး…ကျိန်းလည်းကျိန်းစပ်နေတာပဲ ကို..အ…ထုနေတာလား ဟင်.. ဟင့်…ကိုကကွာ.....
သဲစောက်ပက်ပြဲအောင် သူများလိုးတာ ခံတာကို...သဘောကျ ထန်နေတာလား...လို့...ဟင့်..သဲမှာ လမ်းလျောက်ရင်တောင် ကွတတ ကြီး ဖြစ်လို့... ဟင့်…ကို့ကြောင့်…ကို့ကြောင့်ပေါ့လို့..ဟင့်…အင့်အ…”
ဖြူလဲ့သွယ်စကားသံအဆုံးတွင် မင်းသူ စိတ်တွေမရတော့.... တဏှာတွေ ထကြွလာရ၏။ တုန်ယင်သောအသံဖြင့်....
“အင်း..အ…သဲ ထု..ထု နေ…တာ…အား… သဲကို သူများ...လိုး....တာ...အ..အ.. သဘောကျ..တယ်....ရှီး.. ကွနေအောင်လီးစာမိတာလားကွာ....အီး...ရှီး... သဲစောက်ပက်လေး နမ်းပြီး အာငွေ့ပေးမယ်..၊ အလိုးခံထားရတာလေး သက်သာအောင် ပြိ.ပြိ ပွတ်..စွိ….”
မင်းသူမှာ ထန်လွန်းမကထန်ရတော့သည်။ ပြောသောစကားတွေကပင် တဏှာကြွစရာ တစ်တစ်ခွခွတွေ ဖြစ်လာ၏။
“အို..ဟင့်..ကို…ကို…အ..ကိုဆို မယက်နဲ့ ..သဲ..စောက်ပက်က အခုမှ သူများလီး အသွင်းခံထားရ တာ..ဟင့်… အို….မယက်နဲ့လို့ဆို ကို…”
“အိုး….ယက်ပြီကွာ…သူများလီးရာအထင်းသားပွင့်နေတဲ့ စောက်ပက်လေး..လက်နဲ့ဖြဲ၊ လျှာနဲ့ထိုးပြီးယက်တာ ပြိပြိ စွိ..စွိ..ရှီး..အား”
ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်မင်းသူ ချစ်သူနှစ်ဦးသား....ကျေနပ်အားရခြင်းများဖြင့် အပြန်အလှန် ပြောဆိုနေကြ၏။
“ဟင့်…ဟင့်….ကို ရယ်…ကောင်း…လိုက်တာ…အား….မယက်နဲ့ဆို…ဟိုက လရည်တွေ သဲ စောက်ပက်ထဲပန်းထားတာလို့….ဟင့် ကိုရယ်…အား သဲ စိတ်တွေထနေ…ရှီး…. ကိုရယ် ကို့မိန်းမက အင့်…အ..အ..သူများလီးကြီးကို စောက်ပက်နဲ့ အငမ်းမရညှစ်ခဲ့တာ သိလား….
သူ့ လရည်တွေလည်း စောက်ပက်ထဲအပြည့်အပန်းခံထားရတာ ကိုရယ်…ဟင့် မရွံဘူးလား လို့…အို…ကိုရယ်….၊ ကို ယက်နေတဲ့ စောက်ပက်လေးကလေ.... သူများလိုး ထားတဲ့ စောက်ပက်၊ သူများလရည်ပန်းထားတဲ့ စောက်ပက်ကိုရယ်…ဟင့်…သူများလီး ဘွတ်ခံထားတာကိုရဲ့.... ရှီး…ဟင့်….အ…အား…”
ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် ရမ္မက်ထန်စွာ ပြောဆိုလာတော့ မင်းသူ ခံစားရသော cuckold ရမ္မက်မှာ တိုးကာလာရသည်။
“အီး…အား အား သဲ…မရွံဘူး လောလောလက်လက်အလိုးခံလို့ပြဲနေတဲ့ စောက်ပက်ပြဲပြဲလေး အာငွေ့ပေးယက်မယ်၊ သဲကညှစ်ချ…အရည်တွေ..အိုး…ရှီး..ပြပ် ပြပ်”
“အမလေး…..ကို….အား တော်…ပါတော့…သဲစောက်ပက်ထဲက လရည်တွေ အပြင် စီးထွက်ကုန်ပြီ ကိုရဲ့…အီး ဟီး…ကျစ်…….အား သူများလရည်တွေ ကို့ပါးစပ်ထဲ ဝင်နေပြီ ဟင့်..အား ကို ရယ်….. ချစ်လိုက်တာ…..ဟင့်…အင့် အင့်…”
“ဝင်ပစေ…အိုး သဲ ညှစ် …ပြပ်ပြပ် ကို အသေယက်မှာ သဲ စောက်ပက်ထဲကထွက်သမျှ အရည်တွေ အိုး….ပြပ်ပြပ်…သဲ အိုး ထန်နေ…ပြီးချင်နေ…..”
“ရှီး…အီး…ကိုရယ်…ယက်တတ်လိုက်တာ ဟင့်….အား….သဲစောက်ပက်လေး သေချာ ငုံထားကိုရာ…..သဲလေ….ညှစ်ပြီး အရည်တွေပန်းချလိုက်မယ်နော်…..ထွက်သမျှအရည် တွေ ကို့ပါးစပ်အပြင် မရောက်စေနဲ့နော် ကို…အီး….ဟင့်…အား. အ…မ…လေး…ရှီး”
မင်းသူမှာ ခံစား၍ကောင်းသော အရသာကြောင့် အပြန်အလှန်ပြောရင်း ထုရင်း လရည်ထွက်ချင်လာရသည်။
သည်တော့ ဖြူလဲ့သွယ်လည်း ပြောရသည်မှာ အားပါးလာရ၏။
“ဟင့်..ကိုကို…ကိုရယ်..အား…ရှီး သဲစောက်ပက်လေး သေချာယက်နော်၊ သူများ လရည်တွေ ရော၊ သဲစောက်ရည်တွေရော… ယက်ပေး..အား အ..နော်...ကို...၊ …အရမ်းထွက်တာ…ရှီး…ကိုရယ် ကောင်းလိုက်တာ…
ကျစ်.. နောက်ကျ သဲကို သူများလိုးပြီးတိုင်း ကိုက သဲစောက်ပက်ကို ယက်ပေးနော် ၊ သူများအားရပါးရဆော်ထားတဲ့ စောက်ပက်ပြဲပြဲလေးကို ကိုက ပါးစပ်လေးနဲ့ ပြုစုပေး...သန့်ရှင်းရေးလုပ်ပေးနော်…အား……အိုး….
ကို…..ကိုလို့ဆို......သဲ စောက်ပက်ကျိန်းတာ သက်သာအောင် အာငွေ့ပေးနော် ဟင့် ဟင့်…အီး…..အား…ဟင့်..ဟင့်…ကို…သဲ..ပြီး…..”
ဖြူလဲ့သွယ်၏ တဏှာကြွစရာ ညုတုခယ ပြောသံအဆုံး…မင်းသူမှာ ခြေလက်တွေ တင်းတောင့်ကာ…လက်ဖြင့် လီးကိုညှစ်၍ သုတ်ရည်များ ထွက်ရပြန်သည်။
“ရှီး…ယက်မှာ သဲရာ…အမြဲယက်ပေးမှာ…သဲ…ကို…လည်း ပြီး…..နေ..”
ဟောဟဲ သံများပင်ဆိုက်အောင် အမောကြီးမောရသည်။ အကောင်းကြီး ကောင်းရသည်။ လီးပင် ကျိန်းအောင့်နေရသည်အထိ။ ချသ်သူနှစ်ဦး တူယှဥ်တွဲကာ ပြီးဆုံးခြင်းအရသာ......။ cuckold cuple တို့၏ အနှိုင်းမဲ့ တဏှာကာမ အရသာ...။
ဖြူလဲ့သွယ်လည်း စကားမဆိုနိုင်။ စောက်ပက်လေးကိုညှစ်၍ အရသာခံ နေမိသည်။ အတန်ကြာမှ
“ကိုရယ်…ချစ်လိုက်တာ..သဲကိုရွံနေပြီလားဟင်…..သူများလီး အလိုးခံလို့လေ”
“အာ သဲကလည်း ရွံစရာလား ပိုချစ်သေး၊ ကိုက အလိုးခံခိုင်းလို့ သဲကအလိုးခံတာလေ၊ ကို့စကားနားထောင်လို့ ပိုပို ချစ်..”
“ဟွင့်..ပြီးရော…ကို…အားရလား ဒီည၊ သုံးချီတောင်ပြီးတာမလား…ဟိ”
“အားရတယ်သဲရ..လူကို နှုံးနေတာပဲ၊ ဒါပေမယ့် သဲပြောတာနားထောင်ပြီး လီးက တောင်နေသေး၊ ထပ်ထုမလားလို့၊ သဲ စောက်ပက်ပုံလည်းပြဦး”
“ဟိဟိ…ဟောဒီမှာဗျို့…သူ့ရည်းစား သူများပေးလိုးခံခိုင်းပြီး သုံးချီပြီးအောင်ထုတဲ့ ကိုကိုကပ်ကိုးကြီးကို လာထိန်းပါဦးဗျို့…ထပ်ထုဦးမလို့တဲ့”
ဖြူလဲ့သွယ်က စ၏။ အားရအောင် ညှစ်ထားတော့ မောပင်မောငြား ပျော်ရွှင်ရသည်။
မင်းသူကရယ်ကာ….
“ဟား…ဟားး…..ထန်တာကို သဲရ…ပြောပါဦး လီးစုပ်ပေးရသေးလား”
“ဟိ…ဟိ..အင်း…….လို့…”
“ပါးစပ်ရော အလိုးခံရလား”
“အင်းဆို…ဟိ...ခစ်..ခစ်”
“ကို့လီးထက် ကြီးလား…သူ့လီးက…”
“ဟင့်..ကြီးတာပေါ့လို့....ကို့ လီးက သေးသေးလေး...”
“အလိုးကြမ်းလား...သဲ”
“ခစ်…ခစ်… အသေကြမ်း....သဲဆို လူးခါ...လွင့် နေတာ...ဟိ”
“နို့တွေရော အစို့ခံ အကိုင်ခံရသေးလား သဲရဲ့”
“အို…ဆွဲချက်၊ ကိုက်ချက်က…ဘော်လီတောင်မဝတ်နိုင်ဘူး ကိုရဲ့၊ ထိပ်တွေကျိန်းနေတာ”
“သဲ တစ်ယောက်တည်း ခံရတာလား…. ရီရီနဲ့ အတူတူ အလိုးခံရတာလားကွာ”
“ကိုကလည်း…. အလိုးခံရတာပဲဟာ အစုံပဲလေလို့…..”
မင်းသူကမေး၊ ဖြူလဲ့သွယ်ကဖြေနေသည်မှာ အင်တာဗျူးနေသည့်အသွင်။
“ဟင်…ဒါဆို..သဲနဲ့ရီရီက လီးတစ်ချောင်းတည်း အတူအလိုးခံကြတာလား”
မင်းသူမေးသံက မယုံနိုင်သေးသည့်ပုံစံ။
“အွင်း…လေ…ကိုရဲ့ ..တစ်ယောက်တစ်လှည့် အလှည့်ကျ အလိုးခံရတာလေ၊ရီ ခံတဲ့အလှည့် သဲကဘေးကနေကြည့်…၊ သဲအလိုးခံအလှည့်တော့ ရီက သူ့လင်လိုးတုန်း သဲနို့တွေ ချေတာတို့ ဘာတို့ လုပ်တယ်…”
ဖြူလဲ့သွယ်ဖြေသည်က ပေါ့ပေါ့ပါးပါး။
“အီး…သဲရာ ထန်လိုက်တာ….ဟိုကောင်တော့ စောက်ပက်နှစ်ခုကို အသေဆော် ကောင်းနေမှာ….ကျစ်…”
“ထုနေတာလားကို…ထုကွာ ထု..အားရအောင်ထု..၊ ကိုရယ် ပါးစပ်အလိုးခံရတာလေ လဥတွေလည်း ငုံထားရတယ်…ဘောကိုလည်း ယက်ရတယ်၊ ဒစ်ကြီးကိုလည်း စုပ်ပေးရတာ.....လီးဆောင့်ရင် ပျို့ပျို့ပြီး တအုအု နဲ့ ဖြစ်ရတာ ကိုရယ်..သိလား…သဲမျက် နှာကိုလေ လီးကြောတွေနဲ့ပါ အပွတ်ခံရတာကွာ…..”
“ရှီး..အား အား သဲရယ်..ကျစ်..ကျစ် …လိုးချက်တွေက ပက်စက်လိုက်တာ…”
သုတ်ရည်ထွက်နေသော မင်းသူလီးလေးမှာ ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ။
“ကို..စိတ်မဆိုးနဲ့နော်…ကျစ်…သဲလည်းလေ ဘယ်ကနေဘယ်လိုဖြစ်လည်းမသိ… ဖင်ကုန်းခံရင်းလေ….”
“အား ဘာဖြစ်သဲ…ကျစ်”
“စောက်ပက်အဆောင့်ခံရင်း…လေ ဖင်နှိုက်ခံရတာ…အဲဒါလေ..ဟင့်..ဟင့်… ရီကလည်း မြှောက်ပေးတော့လေ… ရီရီနဲ့တူတူ…သဲ ဖင်ခံလာရ တယ်..ကို…ဟင့်…အင့်…ရီက သဲဖင်နှစ်ခြမ်း ဖြဲပေးတယ်… သူ့လင်က သဲဖင်ထဲ လီးသွင်းတာ ကိူရဲ့…. ဟင့်..ဟင့် သူတို့လင်မယားပေါင်းပြီးလေ….. ကို့မိန်းမ ဖင်အပျိုလေးကို ပါကင်ဖွင့်ကြတာ ဟင့်…”
ဖြူလဲ့သွယ်ပုံစံလေးက မတရားအနိုင်ကျင့်ခံရသော ကလေးငယ်လေးက ပြန်တိုင်နေသလိုလို၊
“အား…သဲရယ်..အီး….သဲ ဖင်လည်း ခံလာရတာလား၊ အိုး ဖင်ပါကင်ဖွင့်ခံရတာလား”
“ကိုသိချင်.ရင်... သဲချောပြောပြမယ်..... သဲပြောပြတာ..နားထောင်းရင်း....ကိုကထု....
ကို့မယားက တခြားလီးဖင်ခံတာတဲ့အကြောင်း ပြန်ပြောတာ နားထောင်းရင်း ယောကျ်ားက ထုနော်.......
ဒီလို ကိုရာ.....စစချင်းတော့ ကိုရာ....သဲက လေးဘက်ထောက်ပြီး စောက်ပက်အလိုးခံနေတာကွာ...သဲက လီးလည်းဆာ...လိုးတဲ့လီးကလည်း ကို့ထက်ကြီးတော့ ခံရတာ နင့်နေတာ....ပါဆို...ဟင့်
အဲဒါကွာ.....သူက နောက်ကနေခွလိုးဆောင့်တော့ ထောက်ထားတဲ့လက်က ပြုတ်ကျပြီး ခေါင်းလေးဝပ်ကျရော...စောက်ပက်ကကျ လီးတန်းလန်းစိုက်နေတော့ ဖင်လေးက ထောင်နေတာ ကိူရာ....ရှီး...
ခေါင်းဝပ် ဖင်ပူးတောင်းလေးထောင်ပြီး အဖုတ် ကို ထောင်းထောင်း အလိုးခံရတာ ကိုရယ်.... ဖောင်း....အွင့်...ဖောင်း...ဘွတ် အင့်..နဲ့ က်ုရယ်....
.သူ တစ်ချက် ထောင်း ထောင်းလိုးရင် သဲမှာလေ အဖုတ်ကဝင်တဲ့ လီးက ရင်ဝ ထိ ရောက်သလိုပဲ...နင့် နင့် ပြီး အွင့် အွင့် အင့် အင့်နဲ့ အသေလီးထောင်းလိုး ခံရတာပါဆို”
“ရှီး... အမလေး..သဲရာ...လိုးချက်တွေ ကြမ်းလှချည်လား.... သဲလေးကို ရက်ရက်စက်စက် ဖြုတ်လိုးတာ အားးးးး ကျစ်...သနားစရာ သဲရယ်”
“ဟင့်.... အင်းဆို... ကိုပဲ သွားခံခိုင်းပြီး..ခုမှ လာသနားမနေနဲ့သွား.... သနားလည်း သဲစောက်ပက်နဲ့ဖင်က ပြဲနေပြီ..ဟွင့်..... အဲဒါလေ... သူက လီးထောင်းရင်းလေ... သဲဖင် နှစ်ခြမ်း ဖြဲပြီး.... ဖင်ဝလေးကို တတွေးထွေးချတာ...ထွီကနဲ.... သဲဆို ဖင်ပေါက်ကအေးပြီး.... အား ကနဲလန့်တောင်အော်ရတာ...”
“အော်....ဖင်လိုးဖို့ တတွေးထွေးတာနေမယ်.. သဲက မလုပ်နဲ့ မပြောဘူးလား ဟင်”
“ကိုကလည်း...ကပ်ကိုးလေးကလည်းကွာ...ပြောတာနားထောင်ရင်းထုဆို.... ပြန်မမေးနဲ့...စကားစပြတ်တယ်ကိုရဲ့......
သူ့လီးသွပ်ပြီး ဖင်ပူးတောင်ထောင်ပြီး သူ့အလိုးခံမလေး ဖြစ်နေရတာလေ...သူဖင်ချမယ်လည်းမသိ...တတွေးစွတ်တာလဲမသိဘူးလေကွာ...သိလည်း ခံတော့ ခံရမှာပါပဲ...
..ကိုသိလား...ဖင်ဝဖြဲကြည့်ခံရ..တတွေးထွေးဆွတ်ခံရတော့လေ...သဲမှာ ပိုထန်ရတယ်..အရှက်လည်းကုန်ရတော့တာပဲကိုရာ....ဟင့်....ကျစ်...ကျစ်.... ကို ထုကောင်းလား... သဲ သေချာထုနော်..
ကိုပဲမှန်းကြည့်လေ...သူက စောက်ပက်လည်း အသေဖြုတ်တာ... လီးကျလည်း ချွတ်မပေးဘဲ ဖင်ဖြဲပြီး.... ဖင်ဝ သေချာကြည့်နေတာ...လှလိုက်တဲ့ဖင်...ဖြဲတာတောင် စေ့နေတာ...ဖင်လိုးမခံဖူးသေးဘူးမလားတဲ့ ..ဖင်ခံချင်လားမေးတယ်....
သဲက....ဟုတ်..ဖင်တော့ မလိုးပါနဲ့ရှင်၊ဖင် မခံဘူးပါဘူး...၊ တောင်းပန်ပါတယ်....စောက်ပက်ပဲ အားရအောင်လိုးပါလို့...တောင်းပန်ရတာပေါ့လို့....ဟင့်......
ဘဲက ဖင်တောင်းမချဘူးလား မေးသေးတယ်.... သူကကွာ...ပြောရင်း..စောက်ပက်လည်းနှဲ့လိုးတာ.... ဖင်ကျ လက်နဲ့ ဖြဲရင်း...နှိုက်တာ ကိုရယ်...
သဲမှာ စောက်ပက်ကလည်း ဖီလ်းတတ်....ဖင်ကလည်း လက်နဲ့အနှိုက်ခံရဆိုတော့လေ..... ဟင့်....မလုပ်ပါ..နဲ့ရှင်.....ဖင်မနှိုက်ပါနဲ့..... ကျိန်းလို့ပါ...ဟင့်...အို... သနားပါရှင့်.....အီး... အား.....အို......
သူကကွာ...သဲတောင်းပန်လေ... ဖင်ထဲကို လက်ပိုသွင်းလေ နဲ့.... သဲလေ.... တောင်းပန်ရင်း... ဖင်နှိုက်ခံရတာ အရမ်းထန်လာတာ..ကိုရာ...အသေထိချက်....ပဲ
အို....ရှင်....ဘဲတောင် မနှိုက်ဖူးလို့... ထပ်မနှိုက်ပါနဲ့... သနားပါဦး......နော်.... စောက်ပက်ကို လိုးချင်သလို လိုးပါ...ဖင်တော့ ချမ်းသာပေးပါရှင်.....နဲ့ သဲလေ...အမျိုးမျိုးတောင်းပန်ရတာ... အသနားခံရတာ ကိုရာ....
သူကပြောတယ်.... ဖြူလဲ့ကသာတောင်းပန်နေ...ဖင်နှိုက်ခံရတာ သဘောကျပြီး...စောက်ပက်က လီးကို အရမ်းညှစ်နေပါလားပြောမှ..သဲလေ...သတိထားမိတာ.. သဲစောက်ပက်ကအရည်တွေရွှဲကျပြီး သူ့ လီးအရမ်း ညှစ်ပေးနေတာ...
တဖြည်းဖြည်းနဲ့ လက်နှစ်ချောင်းပါ သဲဖင်ထဲသွင်းတာ... သဲလေ....အရမ်း ထိတာပဲ...
အို....ပြောလညွးမရ...ဟင့်... အားးး ကြပ်လိုက်တာ.... ဟင့် ..ရှင်.... အအ...သနားပါလို့ဆို... အီး....အာ ဖင်တော့မလိုးပါနဲ့နော်....နှိုက်ရုံ နှိုက်ပါရှင်...
သဲလေ တောင်းပန်မရအတူတူ ဖင်နှိုက်ဖို့ ခွင့်ပြု လိုက်ရတာ ကိုရယ်...
သူက နှစ်ချောင်းပူးနှိုက်ချဲ့လိုက်...ဖင်ဖြဲတတွေးဆွတ်လိုက်နဲ့.... သဲမှာ အလူးအလဲခံရတာ...ရှက်လိုက်တာ....ကိုရာ... သူက စောက်ပက်ထဲကလီး ဆက်မလိုးပဲ ဖင်ပဲ အသေနှိုက်နေလို့...သဲကလေ....
ဟင့်...လိုးပေးဦး...လေ..ဖင်ပဲနှိုက်မနေပါနဲ့ရှင်...လို့ ပြောယူရတယ်ကိုရယ်... အသေမိုက်တယ်သိလား..စောက်ပက်ကအရည်ထွက်တာ တစွပ်စွပ် တဘွတ်ဘွက်မြည်အောင် အလိုးခံရင်း ဖင်နှိုက်ခံရတာ..သဲ အသေ.ပြီးတာ.....
သူကပြောတယ်.... ဖင်ခံချင်နေပြီမလား...သောက်ရည်ထွက်တာ...လီးတောင် အဖြူမြှပ်တွေကပ်နေပြီ....တော်တော် စောက်ရည်ထွက်တဲ့ ကောင်မ တဲ့ ကိုရယ်...
.မဟုတ်ရပါဘူးရှင်....ဖင်ခံချင်လို့မဟုတ်ပါဘူး..ရှင်လိုးတာကောင်းလို့ အရည်ထွက်တာပါ ပြောရတာပေါ့.....
.ဖင်မခံရဲလို့..ယူမယ့်ဘဲတောင် ဖင်မခံတာပါရှင်.... တောင်းပန်ပါတယ်... ဖင်မလိုးပါနဲ့ရှင့်....၊ ဘဲက ဖင်လိုးခံထားမှန်း..သိသွားမှာ ကြောက်လို့ပါ....ဟင့်...ရှင့် လီးက အကြီးကြီး ကျမဖင်လေးကွဲမယ်ရှင့်..... နောက်ပြံး....ဟိုလေ... ဘဲကို ဖင်ပါကင်ပေးဖောက်စေချင်လို့ပါ..နော်....
စောက်ပက်ပဲအားရအောင်လိုးပါလားရှင်....ဒါဆို လီးစုပ်ပေးမယ်လေ... ဖင်မခံရဲလို့ပါနော်.....အို.....အ..အာ့.... ရှင်ကျေနပ်အောင် ပါးစပ်လိုးပါလား....ရှင့်စိတ်ကြိုက် ပါးစပ်လိုးလေ...ပျို့လည်း ခံပါမယ်.....နော်.....
ကိုမှန်းကြည့်... ကို့မယားလေး....ဖင်မခံရအောင် အမျိုးမျိုး အသနားခံ၊ တောင်းပန်ရတာ.... မရပါဘူးကိုရယ်.....
နောက်ဆုံးတော့ ဖင်ထဲ လီးသွင်းခံရတာပါပဲကိုရာ.....
..သဲလေ ဖင်ထဲ လီးသွင်းခံရတာ ငိုတောင်ငိုရတယ်၊ ဖင်ထဲ တစ်ဆို့ဆို့ကြီး၊ မညှာမတာကိုရယ် ကို့မယားကို ဖင်လိုးတာ၊ သဲဖင်ကအပျိုလေ…ဘွတ်ကနဲ ဘူကနဲ တဘူတူတဘွတ်နဲ့ အသံတွေပါမြည်တာ..သဲလေ..ရှက်တာရော နာတာရော ကောင်းတာ ရောနဲ့ ဖင်ချခံရတာ ကို့ပါမေ့တယ်…ဟင့်…
နောက်ပြီးလေ…. ဖင်ပရမ်းကြပ်လို့ဆိုပြီး..သဲမှာ လီးစုပ်ပေးရသေးတာ…
ကိုရာ…. သဲဖင်လိုးမယ့်လီး…..ဖင်ထဲသွင်းနေတဲ့လီး…သဲမှာ ပြန်စုပ်ပေးရတာ… လီးဝင်ချောအောင်…. ကိုယ့်ဖင်လိုးမယ့်လီးပြန်စုပ်ပေးရတာ… အရမ်းစိတ်တွေကြွတာ…
ဟင့်…ဖင်ထဲက လီးထုတ်တော့ ဟာနေတာ..မနေတတ်ဘူးကိုရာ… မြန်မြန် ပြန်ထည့်စေချင်တော့… ဖင်လိုးမယ့်လီး သေချာစုပ်ပေးမိတာ… ကို… သဲ အရမ်းထန်သလားဟင်…
သဲလေ…. အဲဒီအချိနိ..ဖင်ထဲ လီးသွင်းခံလို့ စူးစူးနင့်နင့် နာပြီး တောင်းပန်ရတာကို အရမ်းဖီလ်းတာ…. လီးစုပ်ရင်း…သူ့လီးကို လျှာနဲ့ယက်ရင်း… ရပြီလား…ရပြီလား..ခနခန မေးမိတာ…. သဲလေ… ဖင်ခံရတာကြိုက်သွားတာ ကိုရဲ့
သူက ရပြီ….ဖင်ချမယ် ပြောတာနဲ့….သဲမှာလေ…. ခေါင်းဝပ်ပြီး… ဖင်ကုန်းပေးရတာ….
သူက..ကောင်မ..တော်တော် ဖင်ခံချင်နေပြီပြောတာ…ရှက်လိုက်တာ ကိုရယ်…
သိလား…. သဲလက်နှစ်ဖက်ကလေ… နောက်ပြန်လေ… သဲဖင်ကို ကိုင်တိုင်ပြန်ဖြဲပေးရတာ…ဟင့် ဟင့်…. ဖင်လိုးမယ့်လီးရှေ့ ဖင်ထောငွကုန်းပေး ဖင် ဖြဲပေးရတာ…. ဘယ်လောက် အရှက်ကုန်ရသလဲဆို… သဲအဖြစ် ကိုမှန်းသာကြည့်…
သူကတော့ အားရနေမှာပဲ……ဘဲတောင်မလိုးရတဲ့ဖင်…သူက ကျကျနန ဆော်ရတော့လေ… ကိုသိလား….. သဲလေ… သူခိုင်းသလို အကုန်လုပ်ပေးရတာ… လီးဝင်ကောင်းပြီး ဖင်လိုးကောင်းအောင်….တဟွတ်ဟွတ်နဲ့…ချောင်းဆိုးပေးရသေးတယ်…
ချောင်းဆိုးပေးမှ ဖင်ဝလျှော့ပြီး ဖင်ချကောင်းတာဆိုပဲ….ဟင့်… ကို…သဲကိုမသနားဘူးလား ဟင်…သူက သဲဖင်ကို ဖျန်းဆို တချက်ရိုက်ရင်… သဲမှာလေ တုန်တုန်သွားရတာ… တချက်ရိုက်ရင်.. သဲကချောင်းတခါဆိုးပေးရတယ်… အဲအချိနိ လီးက ဖင်ခေါင်းထဲ တရစ်ထိုးသွင်း ခံရတာ
ဖျန်း..အာ့…အဟွတ်…ဟွတ်… ဘွီ..အမလေး…အီး….ဖြည်း…ဖြည်း..အိုး
အသံစုံကိုရယ်…သဲဖင်တွေ ရဲနေတာ…ရိုက်ခံရလို့ စပ်တပ်တပ်….လီးသွင်းခံရလို့ နာ..အော်ရ…. ကြပ်ထုပ်နေတာ….နာကောင်းကြီးပါကိုရယ်….
ရူးခါနေတာ…. ကောင်းလွန်းလို့…လက်နှစ်ဖက် ကဖင်ဖြဲတာ ပြုတ်ရင် လီယဆက်မသွင်းပဲ ရပ်သေးတာ… သဲလေ… ဖင်ပြန်ဖြဲပေးရတာ…. ဖင်ခေါင်းထဲက အသေနာပြီး အသေယားတော့လေ….. သူလီးဒစ်နဲ့ထိုးပေးမှ အယားပြေတာ ကိုရဲ့
သူဆက်မသွင်းရင်လည်း…. ဟင့် သွင်းလေ…ထပ်သွင်းလေ ဟင့်နဲ့… ဘယ်လိုကြီးမှန်းမသိပါဘူး ကိူရာ…ဖင်ခံရတာ… အဲလောက်ကောင်း ထန်မှန်းသိရင်…. ကို့ပေးလိုးပါတးယ်….
ခုတော့ ကို့မိန်းမ သူများဖင်ချ ခံရတာပေါ့လို့…….ကျစ်ကျစ်….”
“အိုး ပက်စက်လိုက်တာသဲရယ်…အား ကို ထပ်ပြီးချင်နေ..အာ”
“ဟင့်..ဟင့်… အင်းဆို.. ကိုရယ်….သဲနဲ့ရီရီကလေ… ဘေးချင်းယှဥ် ဖင်ကုန်းပေးရတာကွာ…သူက သူ့မိန်းမဖင် လိုးလိုက်… သဲဖင်လိုးလိုက်နဲ့ကွာ…သဲတို့ တလှည့်ဆီ ဖင်ခံရတာ….ကို…ကိုလို့ သဲဖင်လိုးခံရတာ ထန်ရဲ့လား…သဝန်မတိုဘူးမလား ဟင်… ”
“အားးး ရှီး…. နည်းနည်းတော့ တို…တယ်…. အားး ပို ထန်တယ် သဲ ကျစ်.. ဖင်လိုးခံမလေးလားကွာ…. ပက်စက်တယ် အိုး…..ကျစ်”
“အရမ်းပက်စက်တာ ကိုရာ…ရှီး… သဲဖင်ဝကိုလေ လီးနွေးနွေးမာမာကြီး တေ့ဖိသွပ်တာ..သဲဆို ရူးခါနေတာ....ဖင်မခံဘူးလို့ လီးဖြည်းဖြည်းသွင်းပြီးလိုးပါ လို့ တောင်းပန်ရတာ..သိလား.....ဟင့်..ဟင့်”
“အား…..ထန်တာ….သဲတောင်းပန်တော့ ညှာလိုးပေးရဲ့လား..”
“ရှီး…ဟင့် ဘယ်ကလာ….သဲဖင်ပါကင် သူစဖွင့်ရတာဆိုတော့ ..လီးကို တထစ်ခြင်း တထစ်ခြင်း သွင်းပြီး ဇိမ်ယူ ဖင်လိုးတော့တာပဲ ကိုရာ....သဲတော့ ဖင်ကုန်းပေးထားရရင်း ဖင်ပေါက် လီးတန်းလန်းစိုက်ခံရတာကွာ...အသံတောင်မထွက်နိုင်ဘူး..
လှုပ်လဲမလှုပ်ရဲ ဘူး... လှုပ်ရင် လီးက ဖင်ထဲပိုပိုဝင်တာ ကိုရ...မျက်ဖြူပါဆိုက်တယ်.... ဖင်ပေါက်ဆို ပူဆင်းပြီးအောင့်နေတာ...
ဆံပင်ဆွဲခံရလို့ ခေါင်းပါမော့ခံရတာ.....ဖင်ခံတုန်းကတော့ ထန်နေတာနဲ့ မသိသာဘူး..ခုမှ ခေါင်းက ဦးရေတွေ ကျိန်းနေတာ.....ကွာ.... ပက်စက်ချက် ဖင်ခံရတာ ကိုရ.”
ဖြူလဲ့သွယ်က ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပြောပြသည်။
“အို……အားးး သဲရာ.. အား….ကျစ်.. တော်ပါတော့ လို့ မပြောဘူးလားကွာ..သူများမိန်းမ ဖင်အပျိုလေး အသေပါကင်ဖောက်နေတာလား သူက”
“အင်း..ဆို…သဲက ဖင်ခံနေရတာလေ... အသံမထွက်နိုင်ဘူး. တရစ်ချင်း ဝင်လာလေ နားထင်ကြောတွေပါ ထအောင် အံကြိတ်ခံရတာကိုရယ်...၊
သနားပါ...ဖြည်းဖြည်းထည့်ပါ.. နာလို့ပါ ပြောရတာပေါ့...လို့…..ဟင့် ကို့မယားဖင်အပျို ကြပ်ကြပ်လေး…သူကတော့ ဖင်ပါကင်ဖွင့်ရတာ လီးကအရသာရှိနေမှာပေါ့လို့…
သဲလည်းလေ..နာလို့အော်ရင်း တောင်းပန်ရင်းနဲ့ ခံရတာ ဖီလ်းတတ်ပြီး ကောင်းလာတာ ကိုရာ.....
သူကလီးဖိသိပ်သွင်းတော့ ဖင်ပေါက်ထဲ လီးဆို့ခံရလို့ မအော်နိုင် မလှုပ်နိုင်နဲ့ ဖင်ချခံရတာ ကိုရဲ့…..”
“ကျစ်...ရှီး သဲနောင်းပန် တော့..ညှာ လိုး တယ် မ လား..”
“ညှာတာက ညှာပါတယ်…လီးထပ်မသွင်းပဲ တစ်လစ်ကြီး ရပ်ပေးတာကိုရယ်……ဖင်ထဲ လီးတစ်လစ်ကြီး ငြိမ်နေတာ ပိုဆိုးတယ်… ရိုးတိုးရွတ.. ခံရခက်တာ…ဟင့်… မရပ်ပါနဲ့ လီးဆက်သွင်းပါ ပြောရပြန်ရော…ကိုရာ…”
“အိုး…..သဲရယ်… နာတယ်ဆို…ဆက်မလိုးခိုင်းရမှာ”
မင်းသူ ထုရင်းက အမောတကောမေးရသည်။
“ကိုခံရတာ မဟုတ်တော့ ဘယ်သိမလဲလို့...… ဖင်ခေါင်းထဲက နာတော့နာတယ်… ရပ်ပေးပြန်တော့လည်း မခံစားနိုင်ဘူး…တန်းလန်းကြီး တစ်ပြီး ငြိမ်နေတာ ခံစားရခက်တယ် ကိုရ....
နာကာမှ နာပစေဆိုပြီး နည်းနည်းထပ်ထည့်ပေးပါပြော ပြီး အံကြိတ်ဖင်ခံရတာ…. အသွင်းခိုင်းရင်း…ခိုင်းရင်း… နာပြီးတဲ့နောက်က ကြပ်တစ်တစ် ဖင်ခံရတဲ့ အရသာတွေ့လာတာ ကိုရ….ဒါမလို့ …ဖင်ခံတာ အံကြိတ်အောင့်ခံပြီး နာတာနဲ့ကပ်ပါလာတဲ့ အရသာကို ခံစားရတာကွာ….၊
ဖင်ပေါက်ထဲ လီးတစ်ချောင်းလုံး မဝင်မချင်း တောင်းပန်ရင်း... အသနားခံရင်း.... ဆက်သွင်းပေးပါ ပြောရင်းနဲ့ ကိုရာ....အရူးမီးဝိုင်းပဲ... လီးသွပ်ခံရတာ...
သူက တချောင်းလုံးသွင်းပြီး... လီးနဲ့ဖင်နဲ့ အသားကျအောင် ဆိုပြီး စိမ်ထားသေးတာကွာ...
နေရခက်တာ ..လီးတန်နွေးနွေးကြီး ဖင်ခေါင်းထဲတဆုံးစိမ်ခံရတာ...သဲလေ ဖင်က နာနာနဲ့ ညှစ်ရတာကွာ.....စောက်ရည်ကလည်းရွှဲ...ကျတာမြင်မကောင်းဘူး.....
ပိုနာလေ ပိုကောင်းလေ လားမသိပါဘူးကိုရယ်.. တအီးအီးနဲ့ ဖင်ကုန်းအော်နေရတာ…
ကို့မယားက တခြားလီး ဖင်ချတာကို….ကုန်းကုန်းကြီးနဲ့ တအီးအီး တအားအား…အော်…. အမလေး အမေနဲ့ညည်း…..တကျစ်ကျစ် စုပ်သပ်….ပြီး ဖင်လိုးခံ..ဖင်ပါကင်ဖွင့်ခံရတာ..သိလား…. ကို့ကြောင့် ...”
ပြောမယ့်ပြောတော့ ဖြူလဲ့သွယ်က ခရေစေ့တွင်းကျပြော၏။ မင်းသူ ထန်အောင်ပြောပြ၏။
“အိုး…..ကို့မိန်းမလေး ဖင်လိုးခံလို့ ကောင်းနေတာ..ကြည့်ချင်တယ် သဲရာ”
“သဲ ဖင်ဖွင့်ခံရတာကို......က်ု့မြင်စေချင်တယ်..... ဘွိ ဘွိ ဘွတ်ဘွတ်နဲ့ သဲဖင်လေးကို အဝင်အထွက်လိုးတာ ကိုရာ...…
ပြောသေးတယ်...မင်းချစ်သူမလိုးတဲ့ဖင်ကို ငါအရင်ပါကင်ဖောက်ပြီး ဖင်လိုး တာတဲ့၊ ကိုရယ်...သဲလေ ဖင်ခံရတာ၊ လူက ခွေပါကျတယ်၊ ဖင်ဝလည်းပြဲပြီး စူပွင့်နေတာ၊
ဟင့်…ကိုရယ်…သိလား……သဲဖင်ထဲလည်း လရည်တွေပန်းခံရတယ်…သဲလေ ဖင်လည်းကျိန်းနေ တာ…သဲ ဖင်ဝလေးကိုကြည့်ပြီး အာငွေ့ပေးချင်လား ဟင်..ကို”
ဖြူလဲ့သွယ်ပြောသည်က တစ်တစ်ခွခွ။ ဒါကိုပင် မင်းသူမှာ သဘောအကျကြီးကျရ၏။
“အာ့ ပေးမှာပေါ့..ရှီး သဲ အား အား သဲ ဖင်ခံမလေးကွာ…”
“ဟင့် ကိုပဲပေးလိုးတာကိုးလို့..၊ ဟိုက အသေလိုးသွားတာ ဖင်ရော စောက်ပက်ရော ပါးစပ်ရော ကိုရာ….ထုထု…ကို သဲ ကုန်းပေးမယ်၊ သူများလီးနဲ့ ပါကင်ဖွင့်ခံရတဲ့ ဖင်လေး…ပြဲအာအာ လေး.....ကိုကပြုစု ပေးရင်း ထု..အား ကို ..ထု..ကျစ်”
“ရှီး….အား….အား သဲ…အိုး ပြီး….”
“ဟင့် အိုး…ကိုရယ်… ယက်ပါ… သဲ ဖင်ပေါက်ကို ယက်ပေး.... ဖင်လိုးခံထားတဲ့ ဖင်ပေါက်လေး..စူစူ လေး ပွင့်နေတာ.....ပါကင်ဖွင့်ခံထားရတာ... ကိုကြိုက်ရဲ့လား..ဟင်..... အာ့ ယက်..ယက်..အ..အ.... နောက်ဆို... သဲ ဖင်ချမခံခင်...ကိုက ယက်ပေးနော်....ရှီး.....အိုး...ကိုရယ်....
ကိုက သဲဖင်လေးယက်..ပေး...ပြီးရင်......တစ်ခြားလူက ဖင်လိုး.... ဟင့်....အိုး........တစ်ခြားလီးဖင်လိုးကောင်းအောင် ကိုက သဲကိုဖင်ယက်နေတာလားး..လို့...ဟင့်..”
“အ အီး..အား… ကြိုက်….သဲ . ဖင်ယက်…ပေး....တာ...ကြိုက်.... အား.....ပြီး..ပြီး..အီး”
မင်းသူတစ်ယောက် မျက်လုံးအစုံမှိတ် လီးက အရည်ကြည်အချို့ စီးကျရင်း ညှစ်ကာ လေးကြိမ်မြောက်ပြီးဆုံးခြင်းသို့ ရောက်ရသည်။ စကားလည်းမပြောနိုင်။ နားကပင် တစီစီ အသံကြားရသလိုလို။
“ဟိ…ကို…မျော့သွားပလားကိုရ…. အရမ်းပြီးလား..ကျေနပ်ရဲ့လား”
“အရမ်းကျေနပ်…အရမ်းအားရ…အရမ်းမျော့ သဲရာ…၊ ”
“ဟိ ပြီးရော ကျေနပ်ရင်၊ ခစ်..ခစ်..အရူးကြီး သဲက ကိုကျေနပ် အောင်လျှောက် ပြောနေတာ၊ ရီရီတို့ ကိုဥက္ကာတို့က နိုင်ငံခြားသွားမယ့်ကိစ္စ အရေးပေါ်သွားရမှာမလို့ နေ့ခင်းကတည်းက ခွင့်ယူပြီး သွားကြပြီ၊ ဟိ…သဲက ကိုထန်အောင် ဇာတ်လမ်းဆင် ပြောပြတာကွ ဟီး…ဟီး”
ဖြူလဲ့သွယ်က ရီရီမောမော ပြောသည်။
“ဘယ်လို….. ဘယ်လို....သဲ”
အံ့သြတကြီးဖြင့် မင်းသူ မေးလိုက်၏..။
“ခစ်.....ခစ်..... ကို့ဆန္ဒ ပြည့်စေချင်လို့...သဲက အလိုးခံတယ်လို့ ကိုထင်အောင်လုပ်..ဇာတ်လမ်းဆင်ပြောတာပါဆို.....”
“ဟာ ဒီအရူးမလေး…တကယ်လား…ကိုက ဖီလ်းတတ်နေတာကွာ ကို့မိန်းမ တစ်ကယ် အလိုးခံနေရပြီဆိုပြီး”
မင်းသူမှာ….ပျော်ရမည်လား၊ ဝမ်းနည်းရမည်လား. မခွဲခြားနိုင်။ အီလည်လည် ခံစားချက်....။ ဟက်ကော့ကြီး ဖြစ်ရသည်။
ဖြူလဲ့သွယ် အလိုးမခံရသောကြောင့် စိတ်ပူတော့ သက်သာသည်။ ပျော်မိသလိုလည်း ဖြစ်သည်။ မိမိကောင်းစေချင်သောကြောင့် သူများအလိုးခံသည့် ဇာတ်လမ်းဆင်ပြော တော့ အချစ်ပိုရသည်။ အလိုပဲမပြည့်သလိုလို......ပျော်ပဲပျော်ရမလိုလို....။
သို့ပေမင့် တစ်ဖက်ကလည်း တစ်ကယ်မခံရသောကြောင့် မချင့်မရဲဖြစ်မိသည်။ အစွန်းနှစ်ဖက်သော စိတ်ကား ဆန်းကြယ်ပေစွ။
“တစ်ကယ်ပေါ့ ကိုရဲ့…သဲက ညာပါ့မလား….၊ ကို့ချစ်လို့… ကို့ဆန္ဒလည်းပြည့်..ထန်လည်းထန်စေချင်လို့… သဲက ဇာတ်လမ်းထွင် ပြောတာ ခစ်…ခစ်… ကိုက တကယ်ယုံနေတာပေါ့လေ”
မင်းသူက မချိသွားဖြဲရယ်ရင်း
“ဟီး…ဖီလ်းတတ်နေတော့တကယ်ပဲထင်တာ သဲရ…၊ ပြီးတော့ သဲက အတည်ပေါက်ကြီး… ဖင်ချခံရတာတွေရော၊ လီးစုပ်ပေးရတာတွေရော၊ ရီရီနဲ့အတူတူ ခံရတာတွေရော ပြောနေတာကိုး… နည်းနည်းတော့ တွေးမိ… ကို့မိန်းမ အရမ်းများဟော့နေသလားဆိုပြီး…….ဟားဟား…”
“အောင်မာ…..သဲများ ဟော့သလေး ဘာလေးနဲ့ ဟွန်းနော်….. သဲကဖြင့် ကိုထန်ပါစေဆ်ုပြီး…ဖင်ခံတဲ့အကြောင်းတွေ လျှောက်ဖတ်ထားရတာ….ဒါနဲ့ သဲက ဟော့ တော့ရော ကိုက မထန်ဘူးလား…ဟင်…ဒီတစ်ခါကျ ကိုနဲ့နေရင်..သဲဖင်ကို ဖြည်းဖြည်းလုပ်ပေး..နော်....စမ်းကြည့်ရအောင်.....သဲမကြိုက်ရင်တော့ ရပ်ရမယ်နော် ကို”
“ထန်လည်းထန်..ချစ်လည်းချစ်ပါ့ဗျာ….လုပ်ပေးမှာပေါ့... ကဲပါ သဲဟာလေးတွေ ရိုက်ပြဦး”
ဖြူလဲ့သွယ်က ပေါင်လေးကားကာ စောက်ပက်လှလှလေးကို ရိုက်ပြလိုက်သည်။အမွှေးရိတ်ထားသဖြင့် စူစူဖောင်းဖောင်းလေး..။ စောက်ပက်နခမ်းသားကအစ ရဲရဲအာအာ၊စောက်စေ့လေးက မာတာတာ...၊ စောက်ရည်လေးတွေ လဲ့လဲ့တွဲ တွဲ...၊ လီးဖြင့် ထိုးထားခြင်း အလျင်းမရှိ။
ဖင်လေးဖြဲကာ ဖင်ဝနီနီစွေးစွေး စူစူစေ့စေ့ ခရေပွင့်လေးကိုပါ ရိုက်ပြလိုက်သည်။
“တွေ့လား..ကို သဲဟာလေးတွေ၊ ဘယ်သူမှ မလိုးဘူး...ဟိ”
“အရူးမလေး…နောက်ဆို ညာမရအောင် ကို့ရှေ့ပဲ သူများလိုးတာခံခိုင်းမယ်ကွာ…”
“ကို့ရှေ့ သူများလိုးတာခံမယ်ကွာ ခစ်ခစ်…..ရှက်ပုလားဝေ…အညာခံပြီး ထန်ရတာ ဟိ..”
“ရှက်ပေါင်ကွာ…..သဲရာ..သဲဟာလေးတွေ….အရမ်းလှတာပဲ..... လိုးချင်လာပြီကွာ...”
“ဟော...ဟော.. သူများပေးလိုးချင်တာဆို....ခုကျ ကိုယ်တိုင်လိုးချင်ပြန်ပြီလား ကိုရဲ့..”
“ဟား..ဟား.... သူများလည်းပေးလိုးမယ်.....သူများလိုးပြီးတဲ့စောက်ပက်လေးကိုက ပြုစုရင်း ထပ်လိုးမှာကွာ...ဟိ….”
မင်းသူက စသလိုနောက်သလို ရီရီမောမော ပြောသည်။
“ဟီး ဟီး…သိဘူး၊ ဘာနေနေ ဒီည ကိုကိုကပ်ကိုးလေးက အရမ်းထန်ပြီး လေးချီ တောင် ပြီးသွားတယ်မလား ဟွင်းဟွင်း၊ သဲ တော်တယ်မလား …ဟိ”
“ဟုတ်ပါပြီဗျာ…တော်ပါတယ်;ဟော့ဝှိုက်ကြီးရာ…၊ လူကို မျော့သွားတာပဲ၊ ဟိ…တကယ်သာဆိုရင်….”
အားမလိုအားမရ အသံဖြင့် မင်းသူက ဆို၏။
“တစ်ကယ်သာဆိုရင်လား သဲကိုလိုး ပေးမယ့်သူက ဦးအောင်ကျော်ကြီး ပဲ ရှိတာ....ဟီး..”
“အာ….”
မင်းသူ၏ ခပ်ပျော့ပျော့လီးလေးက ခေါင်းပြူထ လာချင်သလိုလို။
“ဟိ..သူ့မယား...အညာသားကြီးလိုးမှာ ကြောက်နေတယ်တော့...ဟွင့်... ကို..သဲကို ဘယ်သူနဲ့ အလိုးခံခိုင်းရင် ကိုအထန်ဆုံး ဖြစ်မလဲ.....မှန်..မှန်..ဖြေ...နော်”
မင်းသူ မလိမ်ညာစတမ်း စဥ်းစားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကို ပေးလိုးမည့်သူများ၊ ဖြစ်နိုင်ချေရှိသူများအား...လတစ်ယောက်ခြင်း.....တစ်ယောက်ခြင်းစီ.......။ အတော်ကြာမှ....
“ဦး......အောင်.....ကျော်.....လို့ ထင်တာပဲ..မသေချာဘူးနော် သဲ...”
မင်းသူအသံမှာ မပွင့်တပွင့်။ သို့သော်... လီးက ငေါက်ကနဲထနေလေပြီ။ သိစိတ်က တားမြစ်ချင်သော်လည်း.... မသိစိတ်က အနိုင်ယူသည်။ သည် မုဆိုးဖိုအညာသားကြီး သဲကိုလိုးလျှင်...... ခံစားချက်တွေ ပိုစုံလင်မည်၊ ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားရမည်၊ ပိုထန်မည်ကို အတပ်သိနေသည်။
“ဟီး..ဟီး ကိုရာ... အတူတူပဲကွာ.....သိလား...သူ့လီးကြီးကလည်း ကြီး....မိန်းမတွေ ပတ်လိုးနေတဲ့သူဆိုတော့ အလိုးကလည်း ကျွမ်းမှာ ...ဟိ....”
“ဒါပေမယ့် သဲရာ.... အသက်ကကြီး.... မုဆိုးဖို နောက် စောက်တောသားကြီကွာ...”
“အမလေး.....အဲဒီ စောက်တောသားကြီးကပဲ တော့်မိန်းမကို လိုးပါစေဦး.. ၊ဟို ကဖြင့် မိန်းမတွေ ပတ်လိုးနေတာနဲ့ အားမှာမဟုတ်ဘူး...ကိုရဲ့....၊ဟိ ဟိကို...သဲလေ..ဦးအောင်ကျော်ကြီးနဲ့ တခါလောက်တော့ခံကြည့်ချင်တယ်၊ ဟိတ်.......ကြားလား...လို့......ကို့”
မင်းသူမှ စကားပြန်မလာသဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ် ဖီလ်းအပြည့်ဖြင့် ပြောရာမှ ခပ်ဆတ်ဆတ် ပြောလိုက်သည်။
“ဟီး.....ထုနေလို့သဲရ”
“ဟော်.....တော်...... မိန်းမက စကားစရုံရှိသေး....ယောကျ်ားက ထုနေပြီ”
“ဟီး..... မိန်းမက အညာသားမုဆိုးဖိုကြီး လိုးတာခံချင်တယ် ပြောတော့ ...သူ လိုးတာမှန်း လီးတောင်လာလို့ သဲရ”
“ဟွင့်......သူပဲ မခံခိုင်းချင်သလိုလိုနဲ့....ဒါနဲ့ သဲနဲ့ သူလိုးကြမှာ ဘယ်လိုမှန်းလဲ.... သူ့လည်းမမြင်ဘူးပဲနဲ့...ဟိ ရှက်ပါသကွာ..... သဲမှန်းတယ်ဆိုတော်သေး....သဲက သူ့လည်း မြင်ဖူးတး်....ဟိဟိ.. သူ့လီးလည်း မြင်ဖူးတယ်.....သူ့ရှေ့လည်း တချီပြီးအောင် ညှစ်ဖူးတယ်ကွ ခစ်..ခစ်”
“အ..အ ရှစ်..သဲရာ.... တ ကယ် ခံ မှာ လား.... အ... ခံ...ကွာ..သ..ဘော...တူ...တယ်..သဲ”
မင်းသူ ထုရင်း အမောတကော ပြောသည်။
“ဟာ.....ကို.....ကို.....တော်ပြီ....တော်ပြီ သဘောတူတူ၊ မတူတူ မထုရတော့ဘူး၊ ထုတာများနေပြီ၊ ကျန်းမာရေးထိခိုက်မယ်.....အိပ်ရမယ်... သဲအမိန့်ပဲ၊ သဲချစ်ရင် နားထောင်နော်”
မင်းသူ၏ ထုရင်းပြောသံကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် အလန့်တကြား တားရ၏။
ဖြူလဲ့သွယ်က စိုးရိမ်စိတ်ဖြင့်ပြောမှန်း မင်းသူ သိပါသည်။ ဆိုတော့ ချစ်သူဆရာမလေး စကား နားထောင်ရ၏။
“အင်း .အရမ်းချစ်တယ်သဲ…. မထုတော့ဘူးနော်.... အိပ်... ကိုလည်း အိပ်မှာ”
“လိမ္မာလိုက်တာ…. သဲက ကို့ အရမ်းချစ်…. သဲစကားနားထောင်လို့ ပိုပိုချစ်....အာဘွားးးး ကို အရမ်းကြီးချစ်တယ်နော်.....”
“ကိုက ပိုချစ်....အာာာာာာာာာဘွား.........မွ..မွ...ဂွတ်နိုက်...သဲ”
ဖုန်းချပြီးနောက် မင်းသူနှင့် ဖြူလဲ့သွယ်တို့ ချစ်သူနှစ်ဦးမှာ တစ်ခဏအတွင်း နှစ်နှစ်ကာကာ အိပ်ပျော်ခြင်းသို့........။
.........
အားပေး ဖတ်ရှုသူအားလုံးကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်။
တစ်ခန်းပြီးအောင် လက်စသပ်ရေးပြီး တင်လိုက်ပါတယ်။
ဝေဖန် အကြံပေးခြင်းများကိုလည်း ကြိုဆိုပါတယ်။
အလုပ်တွေကြောင့် ခဏ နားပါဦးမယ်။
အခန်း (၁၈)
ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်ယာမှနိုးနိုးခြင်း လုပ်ဆောင်တတ်သည့်အရာမှာ ဖုန်းလေးကိုယူကြည့်ကာ မင်းသူထံမှ ပို့လာမည့် မက်ဆေ့များကို စောင့်မျှော်ကြည့်ခြင်းဖြစ်၏။ သမီးရည်းစား ဖြစ်ကာစ၊ ချစ်ဦး ကာလတုန်းကတော့ အချိန်မပြတ် မင်းသူထံမှ မက်ဆေ့လေးများ ရတတ်၏။
ထိုမှကြာသော်…မက်ဆေ့လေးများ အရောက်နည်းလာခဲ့ရသည်။ မချစ်၍တော့မဟုတ်။ အလုပ်များသည်ကတစ်မျိုး….၊ အနေဝေးသည်က တစ်ကြောင်း။ တူနှစ်ကိုယ်ပေါင်းစုံဖို့ အရေး ဦးစားပေးနေသည်မို့ ဖြူလဲ့သွယ်နားလည်ပေးခဲ့၏။
မင်းသူဖက်မှလည်း မဖောက်မပြန် သူမကိုသာ အချစ်ကြီးချစ်သည်ကို နားလည်သည့် အတွက်လည်း နားလည်ပေးခဲ့ ခြင်းသာ။
မည်သို့ဆိုစေကာမူ မိန်းကလေးသဘာဝ အချစ်ကြီးချစ်ရသူထံမှ စာလွှာစကားများကိုဖြင့် အိပ်ယာနိုးထ မျက်လုံးဖွင့်စအချိန်ကပင် စောင့်မျှော်နေရသည်ပင်။
မိမိတို့ချစ်သူနှစ်ဦး မရည်မှန်းပါဘဲ ထူးဆန်းသောချစ်ခရီးလမ်းကို တူနှစ်ကိုယ်လှမ်းစ ပြုသည့်ချိန်မှစကာ မင်းသူဆီမှ နာရီမလပ် ဖုန်းဆက်၍ တစ်မျိုး၊ မက်ဆေ့ပို့သည်တစ် ဖုံ…အမျိုးမျိုးဆက်သွယ်မှုတွေ လုပ်လာခဲ့၏။
အေးအေးသာသာ၊ ထွေကာလီကာမရှိသော ချစ်သူနှစ်ဦးကြား ရင်တဖိုဖို၊ အသည်းတယား ယား ချစ်ဇော်ဟုန်များ တိုးပွှားလာခဲ့ရသည်။
နွေးထွေးလာခဲ့ရသည်။
ပိုမိုရင်းနှီးပွင့်လင်းလာရသည်။
နားလည်မှုတွေ အပြည့်ဖြင့် တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦး အရူးအမူးချစ်တွေတိုး လာခဲ့ရသည်။
သို့အတွက်ပင် Cuckold၊ Hotwife မည်သည့် ရောင်စုံဆန်းပြား ချစ်ခရီးလမ်းအား တူနှစ်ကိုယ် လက်ချင်းတွဲကာ ဆက်၍လျှောက်လှမ်းခဲ့ကြခြင်းပင်။ နှစ်ဦးစလုံးလည်း ပျော်ရွှင်ကြည်နူးရသလို မကြုံဖူးသော ကာမရမ္မက်ကို မက်မက်မောမော ခံစားကြရ၏။
ယခုလည်းကြည့်…..ဖုန်းမက်ဆေ့ထဲတွင် မင်းသူဆီမှ ပို့ထားသည့် မက်ဆေ့များ…။
“မောနင်း….သဲ…အိပ်ယာမထသေးဘူးလား….အိပ်ပုတ်ရ”
“ညတုန်းက မျော့ပြီး မထသေးတာလား ဟော့ဝှိုက်ကြီးရေ…ထ..ထ… ဟား…ဟား”
“ကိုတော့ မနက်ထိ တချိုးတည်းအိပ်ပျော်တာကွာ၊ ညက အသေမျော့…၊ တခါမှ မကြုံဖူး ဘူး…. လေးချီလောက် ပြီးတာ…ဟိ”
“ညတုန်းက သဲပြောတာ တကယ်လို့တွေးပြီး မနက်စောစော တောင်နေသေးတာ သဲရဲ့.. ဟိ…. တစ်ကယ်ဆို…ရင်…”
ဖြူလဲ့သွယ် မက်ဆေ့များကို ဖတ်ရင်းပြုံးမိသည်။ ကြည်နူးကျေနပ်မိသည်။
မိမိဇာတ်လမ်းထွင်ကာ ပြောသည့်အတွက် ချစ်သူ အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်အားရဖြစ်ရ သည့်အတွက် ကျေနပ်မိသည်။ မသိစိတ်က ဂုဏ်ယူမိသလိုလို….။
“ကို့…ချစ်..တယ်…သဲ နိုးပြီ၊ ရေမိုးချိုး၊ ဘုရားရှိခိုးပြီး ကျောင်းစောစောသွားရမယ်၊ ရီရီ မရှိတော့ ရီရီ အတန်းကိုပါ ကူထိန်းရမှာ…သိပ်အားမှာမဟုတ်တော့ဘူးကိုရ..”
“ဟွန့်….တောင်မနေနဲ့တော့ ကိုကိုကပ်ကိုးလေးရဲ့…၊ ကျေနပ်တော့၊ အားရတော့နော်..၊ သဲက..ကို့ အရမ်းချစ်၊ ကိုနဲ့ပဲနေချင်တာ သိရဲ့လား….”
ရွှင်မြူးစိတ်လေးဖြင့် မက်ဆေ့ပြန်ပို့လိုက်၏။
ဖုန်းခေါ်မည်စိတ်ကူးသော်လည်း မင်းသူ အလုပ်သွား၊ ကားမောင်းနေလျှင် အာရုံပျက် ကာ မတော်တဆဖြစ်မည်ဆိုး၍ မခေါ်ဖြစ်တော့။ ရေချိုး၊ ဘုရားရှိခိုးပြီးနောက် မနက်စာ စားနေစဉ်….
“တီ…..တီ……တီ……”
ဖုန်းမြည်လာရသည်။ မင်းသူဆီမှ
“ဟဲလို…သဲ…ကို ရုံးရောက်ပြီကွ”
“အင်း ကို….သဲက ဖုန်းခေါ်မလို့ပဲ၊ ကို ကားမောင်းရင်းဆို ဖုန်းပြောတာ စိတ်မချလို့ မခေါ်တော့တာ၊ ချစ်တယ် ကို….ကို…ကို…”
“အမယ်…အရူးမလေး ချွဲနေပါတယ်ကွာ….၊ ကျောင်းမသွားသေးဘူးလား ဆရာမကြီး”
“ဟိ…ကို့ယောကျ်ား ကိုချွဲတာ ဘာဖြစ်လဲကွာ….ချွဲမှာပဲ…ဟွန့်….၊ ထမင်းစားနေတာ ကိုရ၊ ပြီးရင်တော့ ကျောင်းသွားတော့မှာ”
ဖြူလဲ့သွယ် ထမင်းစာရင်း ပလုပ်ပလောင်းလေသံလေးဖြင့်ပြောသည်။
“အော်…စား…စား…သဲ၊ ဟိ သဲ….ဟိ..ပြောမလို့…၊ ညကလိုလေ…ဦးအောင်ကျော်ကြီး နဲ့ဆို..ဘယ်လိုနေမလည်းလို့….”
တစ်ဖက်မှ မင်းသူကား စကားဖြတ်မလိုလိုနှင့် ဆက်၍ပြော၏။
“ဟာ…ရုံးမှာ လျှောက်ပြောနေ…သူများကြားမှ…. ဘယ်လိုမှမနေဘူး…၊ သူပဲလာလာ စ…၊ ပြီးရင် သူပဲ အူတို…ဟင်း..ကြပ်ကြပ်သတိထား”
“ဘယ်သူမှ မရှိဘူး သဲရ၊ ဒီလိုလေ အလိုးတော့မခံနဲ့ပေါ့ကွာ… အရင်လိုလေ… မထိတထ ိလေး ပြောလိုက်၊ ဆိုလိုက်ပေါ့၊ အဲလိုဆို သဲလည်းဖီလ်းတတ်၊ ကိုလည်း ဖီလ်းတတ်လေ…သဲရ.နော်….”
“ဒါပေမယ့် သဲက အဲလူကြီးနဲ့မှ မခေါ်တော့တာကို…ကိုကလည်း”
ဖြူလဲ့သွယ်က ထမင်းကိုဇွန်းလေးဖြင့်ချေရင်း ခပ်တွေတွေလေး ဆိုလိုက်သည်။
“အော်..သဲက နည်းနည်းစခေါ်လေ၊ ရေလာမြောင်းပေးလေးပေါ့ သဲရ ဟိ…ဟိ”
“ဟွန်း…ဟိုကလုပ်မယ်ဆိုရင်သူပဲ ကယောင်ကတန်းနဲ့ မုဆိုးဖိုကြီးမလို့၊ အသက်ကြီးလို့..၊ အညာသားမလို့၊ တောသားမလို့နဲ့ အမျိုးမျိုးအူတိုနေတာ…မသိခက်မယ်”
“ဟိ…ဒါတော့ဒါပေါ့…သဲကလည်း”
မင်းသူက တတ်ကြွသလောက် ဖြူလဲ့သွယ်ကား သိပ်၍ စိတ်မပါ။
မိန်းကလေးဖြစ် သည်ကတစ်ကြောင်း၊ တစ်ရွာလုံးကလေးစားသည့် ဆရာမလေးဖြစ် သည် ကတစ်ကြောင်း မိမိကစ၍ မြူဆွယ်ရ၊ ခေါ်ရမည်ကို ဝန်လေးမိသည်။
နောက်ပြီး ခေါ်ရပြောရသည်မှာ သာမန်ကိစ္စမဟုတ်။ တဏှာရမ္မက်နှင့်ပတ်သက်မည့် အရေး။
အလိုးခံမည် မခံမည်ကအသာထား၊
ဘာနေနေ ကိုယ်ကခံရမည့်သူ၊ ခံရမည့်သူက စခေါ်ရမည်မှာမဟုတ်သေး။
လုပ်မည့်သူက ဇတ်လမ်းတော့စသင့်သည်ဟု ထင်သည်။
ချစ်သူနှင့်ပြောဆို၍ စိတ်ပါနေလျှင်ဖြင့် တစ်တစ်ခွခွပြောကြ၊ဆိုကြ၊ မှန်းကြ၊ အားရကြ သည်။
ဒါက ချစ်သူမို့သာ။ ပြီးတော့ လက်တွေ့မဟုတ်။ ဘယ်သူမှမသိ၊ ဖီလ်းတတ်ရုံသက်သက် မှန်းကြခြင်းသာ။
ယခု..မင်းသူပြောသည့်ပုံက ထိကပါးရိကပါး အနည်းနှင့်အများတော့ ခံရပေမည်။ အခန့်မသင့်လျှင် အလိုးပင် ခံကောင်းခံရနိုင်၏။
ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေ၊ ဦးအောင်ကျော် အခြေအနေ၊ အရှက်သိက္ခာ၊ ကူးစက်ရောဂါ… စဉ်းစားချင့်ချိန်စရာတွေက အများသား။
ခုနေ စိတ်မပါချိန်တွင်တော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပိဘိ အိန္ဒြေသိက္ခာအပြည့်ရှိသော ဆရာမ လေးတစ်ယောက်ပင်။ ပညာတတ်ဆရာမလေးပီပီ ဖြစ်နိုင်ချေရှိသမျှအရာအားလုံး တွေးတောစဉ်းစားမိ၏။ သည်တော့ စိတ်ပါလက်ပါမရှိသည်မှာ မဆန်းလှ။
“မသိသေးပါဘူးကိုရယ်၊ ကို့တော့ အရူးအမဲသားကျွေးသလိုဖြစ်နေပြီ၊ ကဲပါ…ကိုလည်း သဲတို့ မြန်မြန်ယူနိုင်ဖို့ အလုပ်ကြိုးစား…ကျန်တာအရေးမကြီးဘူး….ဟုတ်ပြီလား…”
ဖြူလဲ့သွယ် မြန်မြန်စကားဖြတ်ရသည်။ မဟုတ်လျှင် ပြောရင်းပြောရင်း စိတ်တွေဖြစ်လာ ဦးမည်။ စိတ်ဖြစ်တာက အရေးမကြီး၊ အရည်ထွက်လျှင် တစ်နေကုန် အဖုတ်လေး စိုစိစိုစိ ဖြင့် အနေခက်လှ၏။
ထမင်းစားခြင်းကို လပ်စသပ်၍ တစ်ပွင့်ပန်းလေးပန်ကာ ဆွဲခြင်းလေးဆွဲ၍ ယဉ်ယဉ်ကြော့ကြော့လေး တစ်လှမ်းခြင်း လှမ်းကာ အိန္ဒြေသိက္ခာအပြည့်ဖြင့် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်တစ်ယောက် ကျောင်းသို့ ထွက်လာခဲ့သည်။
+++++++++++++++
မနက်ခင်းနေကား ထိန်ထိန်သာနေ၏။
ကျေးငှက်လေးများ တွန်ကျူးသံက သာသာယာယာ။
တောရိုင်းပန်းလေးများကလည်း ဟိုမှသည်မှ ပွင့်စဖူးစ။
လောကကြီးမှာ သာယာလှ ပလွန်းလှသည်။ သို့သော် မပြည့်စုံသေး..။
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ် ကျောင်းဝတ်စုံလေးဖြင့် ယဉ်စစ၊ ကြော့ကြော့လေး လျှောက် လှမ်းလာသည်။
ယခုမှပင် လောကကြီးကား သာယာလှပခြင်း၊ ပျိုမြစ်နုငယ်ခြင်းများဖြင့် ပြည့်စုံပေ တော့၏။
အနူတောမို့ လူချောဖြစ်နေရခြင်းမဟုတ်။
ရွာပေမို့ ရွာသူတွေကြား ထင်းနေအောင် လှနေခြင်း မဟုတ်။ မြို့ပေါ်ဆိုလျှင်လည်း ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်၏ အလှကား သူတကာ ထက် ထင်းနေ၊ လှနေမည်သာ။
မံသကလျာဏ ဆိုသော အသား၏ ကောင်းခြင်း။ ရွှေအဆင်းနှယ် ဖြူဝင်းလှပခြင်း။ ပြည့်ပြည့်ဖြိုးဖြိုး ဝင်းဝင်းဝါဝါ တင်းရင်းစွာဖြင့် ပြေပြစ်လှပလွန်းလှခြင်း။
အဌိကလျာဏ ခေါ်သော အရိုးအဆစ်၏ကောင်းခြင်း။ ပြေပြစ်သွယ်လျသော ကိုယ်နေဟန်ထားမှာ မြင်သူရှုချင် စဖွယ်။
ဆဝိကလျာဏ ခေါ် အရေအဆင်းကောင်းမွန်ခြင်း။ ပြေပြစ်လှပ နုရွသော အရေအဆင်း၊ ပြစ်မျိုးမှဲ့မထင် ရှုချင်စဖွယ်သော အချင်း။ တစိမ့်စိမ့်ကြည့်လေ ချောလေ၊လှလေ ကိုယ်နေ ဟန်ထားမှာ ထွေးပွေ့ယုငင် ပိုင်ဆိုင်ချင်စရာ။
ကေသကလျာဏ ဆိုသော ဆံပင်၏ကောင်းခြင်း…..။ နက်မှောင်ဆံနွယ်ကို တစ်ပတ်လျှို ဆံထုံးလေးထုံးကာ တစ်ပွင့်ပန်းလေး ဆင်မြန်းထား သော ဖြူစိမ်း ဝတ်ဆရာမလေး အသွင်အပြင်ကာ နန်းဆန်လွန်းလှသည်။
ဝယကလျာဏ မည်သော အရွယ်၏ကောင်းခြင်း…။ ၂၀ ကျော်သော တတ်သစ်စအရွယ်။ အလှဖူးငုံ ပွင့်စုံဖူးလန်းကာ စွင့်စွင့်ကားကား ရှိချေ၏။ တတ်သစ်စအရွယ်နှင့် အေးဆေး တည်ငြိမ်သောအရွယ်ကြား စိတ်သွားတိုင်း ကိုယ်ပါသည့်အရွယ်။
ထိုသို့ကောင်းခြင်းငါးဖြာ ပြည့်စုံပါသည့် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်၏ ရှိုက်ဖိုကြီးငယ် အရွယ်ရွယ်မှာဖြင့်၊ လာပါ၊ နားပါ၊ စားသုံးပါဟု ဖိတ်ခေါ်နေ သယောင်ယောင်။
အင်္ကျီဖြူ ရင်ဖုံးအောက်မှ ရင်သားနှစ်မွှာကား သေးသယောင် ထင်ရသော်လည်း တင်းတင်းရင်းရင်း။ လုံးလုံးဝန်းဝန်း…။
တင်လုံးလုံးကျစ်ကျစ်လေးမှာ ကျောင်းစိမ်းလေးအောက်မှ စူစူကြွကြွ၊ တစ်တစ်ရစ်ရစ်။ ပျော့တွဲခြင်း အလျဉ်းမရှိ။ မကြီး လှသော်လည်း ထွာဆိုင်သာရှိသော ခါးလေးကြောင့် စွင့်စွင့်ကားကား၊ တစ်တစ်ရစ်ရစ်၊ အိအိထွေးထွေး…။
တင်းရင်းသော တင်၊ သွယ်စင်းသော ပေါင်တံတို့အထက်တွင် ပင်တီအနားသတ်ရာလေး ခပ်ရေးရေးပေါ်နေရသည်ကိုက မြင်သူရင်ဖို၊ အကြင်နာပိုချင်စရာ။
တင်းတင်းဝတ်ထားသော ကျောင်းစိမ်းထဘီလေးအောက်မှ ဖင်လုံးလုံးလေးကား ခြေတစ်လှမ်း….လှမ်းလိုက်တိုင်း ဘယ်ညာယမ်းသလိုလို၊ ထက်အောက်ပဲ တက်လိုက် ကျလိုက်ဖြစ်သလိုလို…။
မရိုးမရွ….အသဲယားစရာ…။ ထို့ထက် ဆိုရလျှင်ကား လှသွေးကြွယ်ကြွယ် ခူးဆွတ်ကယ် နမ်းရှိုက်ချင်စရာ....။
လှနိုင်လွန်းလှပါပေ့
ယဉ်နိုင်လွန်းလှပါပေ့...။
ထို့ထက်ပိုသည်ကား အေးဆေးတည်ငြိမ်သောအလှနှင့်ယှဉ်တွဲသော နှုတ်ခမ်းဖူးဖူး၊ ညှို့ဟန်ပါသော အကြည့်၊ ပြေပြစ်တင့်တယ်သော ကိုယ်နေဟန်တို့ကား တတ်ကြွသော အလှ။ သွေးဆူစေသောအလှ..။
အေးမြသောအလှနှင့်ယှဥ်တွဲသော နိုးကြားတတ်ကြွစေသောအလှကို ပူးတွဲပိုင်ဆိုင်ထားသော ဆရာမလေး ဖြုလဲ့သွယ်....။
တည်ငြိမ်အေးချမ်းသော အသွင်အပြင်၊ သိက္ခာသမာဓိနှင့်ပြီးပြည့်စုံသော မျက်နှာအနေ အထား…သွေးတတ်ဖွယ် ရမ္မက်အလှတို့ စုစည်းနေသော အလှပေါင်းစုံသည့် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်….။
ထို ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် နှစ်ကိုယ်ယှဉ်တွဲ ချစ်ပွဲနွဲခွင့်ရပါက “ငါဟဲ့ ယောကျ်ား၊ လူဖြစ်ရကျိုးနပ်ပေတကား” ဟု ကြွေးကြော် မိပေလိမ့်မည်။
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ကို မြင်၍ ပိုင်ဆိုင်လိုခြင်း၊ တူယှဉ်ပျော်ပါးလိုသောစိတ်များ ဖြစ်ပေါ်လာပါက အမှန်စင်စစ် အပြစ်ဟုမဆိုသာ။
ပုထုဇဉ်ဟူသမျှ ကင်းကွာမရနိုင်သော ငါးပါးအာရုံ ကာမဂုဏ်ပင် မဟုတ်ပါလား။ လွတ်လပ်သော အမျိုးသမီး တစ်ဦး၊ လှပထူးခြားလွန်းသော အမျိုးသမီးတစ်ဦးနှင့် နှစ်ကိုယ်ပျော်မြူး ချစ်ရည်လူးလိုသည်မှာ သဘာဝသာတည်း။
လေပြင်းပြင်းတိုက်ပါက ပင်လယ်ပြင်မှ ရေလှိုင်းတို့ ထကြွသည့်နည်းတူ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ ……..
ပျိုမြစ်သော အရွယ်၏ တဏှာရာဂ၏ စေ့စော်မှု
ပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေ၏ ဖန်တီးလှုံ့ဆော်မှု
ချစ်သူ၏လိုအင်ဆန္ဒ
လုံခြုံစိတ်ချရသောအခြေအနေ
မိမိကိုယ်တိုင် ခံစားမှုတွင် သာယာသောအရသာ…
စသည်၊ စသည်တို့ ပေါင်းစုံရိုက်ခက်မှုကြောင့် ရမ္မက်လှိုင်းများ ခပ်ရိုင်းရိုင်းခပ်ကြမ်းကြမ်း ထရသည်။
အခြေအနေတွေ တည်ငြိမ်လာသည့်အခါတွင် အိန္ဒြေသိက္ခာ အပြည့်ရှိသည့် ဆရာမလေး အသွင်။ ဆိုရလျှင် အစွန်းနှစ်ဖက်ဖြစ်သော စိတ်အခြေအနေကား ဆန္ဒအပေါ် မူတည်၍ ပြောင်းလဲခြင်းဟု ဆိုရပေမည်။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း ထို့နည်းတူစွာ………..။
…………….
“ထင်းခွေမကြုံ၊ ရေခပ်ကြုံ” ဟူသော မြန်မာစကားပုံရှိသည်။ ဆိုလိုရင်းမှာ ကလဲ့စား ချေလိုခြင်းကို အဓိကထား ကိုယ်စားပြု၏။ တစ်နေ့နေ့တစ်ချိန်ချိန် ငါ့အလှည့်ရောက်ရင် သိချေသေးရဲ့ ဟု ဆိုလိုခြင်း ဖြစ်ပေမည်။
ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်လည်း ထင်းခွေမကြုံ၊ ရေခပ်ကြုံ ဆိုသော စကားပုံဆန်ဆန် ကြုံတွေ့နေရသည်။ သို့သော် ကလဲ့စားချေလိုခြင်းကို ကိုယ်စားမပြု။ တွေ့ဆုံကြုံ ရခြင်း သက်သက်ကိုသာ ကိုယ်စားပြုသော အခြေအနေ။
သူငယ်ချင်း ရီရီမရှိ၍ အတန်းနှစ်တန်းကို ထိန်းနေရသော ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်ကာ ဟိုအတန်းပြေး၊ ဒီအတန်းဆူနှင့် ဗျာများနေရသည်။ ဆော့သော ကလေးငယ်တို့အား ဆူသင့်ဆူ၊ ငေါက်သင့်ငေါက်။ ရန်ဖြစ်သော ကလေးများအားလည်း ချော့ရခြောက်ရ။
သည်အချိန်မှာပင် ကျောင်းအုပ်ဆရာကြီး ရောက်လာ၏။ ကလေးများကား မီးခဲကို ရေနှင့်ငြိမ်းလိုက်သလို ငြိမ်သက်သွား၏။
“မင်္ဂလာပါ ဆရာကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ်က နှုတ်ဆက်စကားဆို၏။
“မင်္ဂလာပါကွယ်… အတန်းနှစ်တန်းထိန်းနေရတာနဲ့ ဆရာမလေးလည်း ပင်ပန်းနေ ရှာပြီ… .”
ဆရာကြီးမှ ကရုဏာစကားဆိုသည်။
“ရပါတယ်ဆရာကြီးရှင့်”
“အင်းဗျာ…အားတော့နာတယ် ဆရာမလေးရေ…အကူအညီကလည်း မတောင်း မဖြစ်ဆိုတော့”
“မဟုတ်တာ ဆရာကြီးရယ်၊ ပြောပါ…အားနာစရာမှ မဟုတ်တာ”
ဖြူလဲ့သွယ် အလိုက်သင့်ပြောရသော်လည်း စိုးထိတ်မိ၏။ ဘာများအကူအညီလိုပါလိမ့်။
“အင်း…ဗျာ….၊ ဒီလို ဆရာမလေး၊ ကျောင်းမှာ စာသင်ခုံတွေက ယိုင်တာနဲ့တာများနေပြီ၊ မပြင်မဆင်ဘဲ ထားရင် ပျက်စီးဖို့ပဲရှိတော့တာ၊ ပြင်မှပဲ ရေရှည်ခံတော့မှာလေ….အဲဒါ ဒီပိတ်ရက်ဆက် နေတုန်း ပြင်မလားလို့၊ ဆရာမလေးက ကျောင်းမှာပဲနေတာဆိုတော့ ဆရာမလေးပဲ ဦးစီးပေးဖို့ အကူအညီတောင်းတာပါ”
ဖြူလဲ့သွယ် ရင်ပေါ့သွားရသည်။ တော်သေး…အထွေအထူးမဟုတ်လို့။
“ရပါတယ်ရှင့်၊ ဖြူလဲ့က ဒီပိတ်ရက် အိမ်လည်းပြန်တာမှ မဟုတ်တာ၊ ဦးစီးပေးပါမယ် ဆရာကြီး၊ ဒါနဲ့ ဘယ်လိုများ…စီစဉ်ထားလဲ ဆရာကြီး”
“အင်းဗျာ… လိုတဲ့ သစ်တွေတော့ ဝယ်ထားတာ ခဏနေရင် ရောက်မှာပါ၊ ကျောင်းရန်ပုံငွေကလည်း မကျန်တော့ လက်သမားခတော့ ကြည့်ဖြေရှင်းရမှာပဲ၊ ရွာထဲက လက်သမား ဆရာ မောင်စံထွေးတို့ကို ခေါ်ရမှာပဲ”
ဆရာကြီးက သူ့ထုံးစံအတိုင်း အင်း…ဗျာ….နှင့်စကာ ပြော၏။ စကားဆုံးတော့ ဖြူလဲ့သွယ် အတွေးတစ်ချက်က လက်ခနဲ…..။
“ဟို…ဟိုလေ…ဆရာကြီး ဖြူလဲ့တို့ နေတဲ့အဆောင် ပြင်တုန်းကတော့ ကျောင်းနားက လေ ဦး…..ကြီး…ဟို ဦးအောင်ကျော် ပြင်ပေးတာ၊ အဖိုးအခလည်းမယူဘူးရယ်၊ ခုလည်း သူ့ကို အကူအညီတောင်းကြည့်ရင်ရော ဆရာကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ်လည်း ပြောသာပြောရသည်။ မသိစိတ်က မလုံမလဲ။ ကိုယ့်ဝမ်းနာ ကိုယ်သာ သိသည်လေ။
“အင်း..ကောင်းသားပဲ၊ ကိုအောင်ကျော်ကို မေ့နေတာ၊ သူက စေတနာကောင်းပါတယ်၊ အလှူအတန်းဆို လည်း ရှေ့ဆုံးက၊ ပြောကြည့်ရဦးမယ်၊ လက်သမားခ သက်သာတော့ တစ်ခြား လိုတာလေးတွေ ဖြည့်နိုင်တာပေါ့ ဆရာမလေးရာ”
ဆရာကြီးက ဝမ်းသာအားရ သဘောတူလက်ခံ၏။
ဖြူလဲ့သွယ် တိတ်တိတ်လေး ပျော်မိသည်။ ဦးအောင်ကျော်နှင့် ပြောဆိုဆက်ဆံရ တော့မည်။ ချစ်သူ့ကိုစိတ်ဆန္ဒတော့ အနည်းနှင့် အများပြည့်ဝမည် ထင်ပါသည်။ အင်း…..မိမိလည်း ရင်တော့ဖိုရပါသည်လေ။
ဆရာကြီးက ကိုအောင်ကျော်…ဟုခေါ်သည်ကို သတိထားမိသည်။ ဦးအောင်ကျော်က ဆရာကြီးထက် အသက်ကြီးလိမ့်မည်။ ထိုလူကြီးနှင့် မိမိက ထိကပါး.. ရိကပါး
“အမလေး……”
တွေးရင်း ရှက်ပြုံးလား၊ ကြောက်ပြုံးလား၊ ကျေနပ်ပြုံးလား ဝေခွဲမရသော အပြုံးလေးတစ်ပွင့်ပြုံးမိ ရာမှ ဆရာကြီးရှေ့ ဖြစ်သည်ကို သတိရကာ ကပျာကယာဖြင့်
“ဟုတ်..ဆရာကြီး၊ ဒါဆို ဖြူလဲ့ထမင်းစားအပြန် ဦးအောင်ကျော်ကိုတွေ့ရင် ပြောလိုက် ပါ့မယ်”
ဖြူလဲ့သွယ် အမူအယာပျက်သည်ကို ဆရာကြီးကသတိမထားမိလို့သာ တော်သေး၏။
“ဟွန်း…သိပ်မုန်းစရာလူကြီး၊ သူ့အကြောင်းတွေးရင် အမြဲ ရင်ဖိုရ…အမှားမှား အယွင်းယွင်း ဖြစ်ရနဲ့…။ ဟွင့်..ငါကပဲ စခေါ်ဖို့ ဖန်တီးတာကို….ဒင်းက ခပ်တည်တည်နဲ့ ဆရာကြီးပုံလုပ်နေလို့က တွေ့မယ်… တွေ့မယ်…”
အပျိုဖြန်းလေးပမာ ပွစိပွစိရွတ်ကာ ပြောမိသည်။ မျက်နှာလေးကတော့ ရွှင်ရွှင်ပျပျ ပြုံးနေ ရှာပါသည်။ ဆရာကြီး ပြန်သွားပြီကိုး…။
ဆိုရလျှင် ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်နှင့် ထင်းခွေမကြုံသလို ရေခပ် လည်းမကြုံပါ။ မကြုံကြုံအောင် ကိုယ်တိုင်က ကြံစည်လိုက်ခြင်း။ ကြုံလာသည့် အခွင့်အရေးကို အသုံးချလိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
ကျောင်းစာသင်ခုံများပြင်မည်ကို အကြောင်းပြခြင်း။
ချစ်သူ၏ ဆန္ဒကို ဖြည့်ဆည်းပေးလိုခြင်းကို အကြောင်းပြခြင်း။
ဘယ်လိုပင် ဆင်ခြေဆင်လက်တွေ ပေးနေစေကာမူ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် ထို ဦးအောင်ကျော်နှင့် ပြောဆိုဆက်ဆံရမည်ကို ကျေကျေနပ်နပ် ဖြစ်နေခြင်းမှာ ငြင်းမရ။ သူများသာညာလို့ရမည် မိမိကိုယ်ကိုတော့ ညာမရနိုင်ပါလေ။
မည်သို့ဆိုစေကာမူ နေ့ခင်း ထမင်းစားကျောင်းဆင်းတော့ ဖြူလဲ့သွယ်ခြေလှမ်းတွေ သွက်နေရ၏။ မြူးနေရ၏။
++++++++++++++++++++++++++++
မျှော်သာမျှော်သည် ပေါ်မလာ မျှော်ရှာသူမာ မောရပါသည် ဆိုသည့်သီချင်းမှာ ဖြူလဲ့သွယ် ကိုကြည့်၍များ စပ်ဆိုထားသလားအောက်မေ့ရသည်။
စောင့်မျှောပါသည်ဆိုမှ နေ့ခင်းကျောင်းမှအပြန်တိုင်း တွေ့နေကျ ဦးအောင်ကျော်ကို မတွေ့ရ။
ထမင်းစားသော်လည်း စိတ်မဖြောင့်။ လယ်ထဲမှအပြန် ဦးအောင်ကျော်ကို တွေ့မလား စိတ်တထင့်ထင့် ရှေ့သို့ တမျှော်မျှော်ဖြင့် စားရသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား ပေါ်မလာ။
အပေါ့အပါးသွားရတာပင် ဖြောင့်ဖြောင့်မသွားနိုင်အား။ အိမ်သာထဲရောက်နေချိန် ဦးအောင်ကျော် ပြန်သည်နှင့်ကြုံနေမည်ဆိုး၍ အမြန်သွား၊ အမြန်ထွက်ရသည်။ ဦးအောင် ကျော်၏ အရိပ်အယောင်ပင် မမြင်ရ။
ခါတိုင်းကြားနေကျ လယ်ကွင်းဘက်မှ သီချင်းဆိုသံ၊ အော်ဟစ်သံများပင် တိတ်ဆိတ်နေသည်ထင်ရ၏။ လူရိပ်လူချေလည်း မတွေ့ရ။
ဖြူလဲ့သွယ် အလိုလိုနေရင်း စိတ်ကတိုရသည်။ စောင့်မျှော်သူအဖို့ အချိန်ကား ကြာလွန်းလှ၏။ စိတ်မရှည်တော့…။ သိပ်မကြာခင် ကျောင်းပြန်သွားရတော့မည်။
ကျောင်းပြန်သွားသည့် ကလေးများပင် မရှိလှတော့။ ကျောင်းတတ်ချိန် နီးချေပြီ။ စိတ်တိုတိုနှင့် မလှမ်းမကမ်းရှိ ဦးအောင်ကျော်အိမ်သို့ ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
ခြံရှေ့ရောက်၏။ ခြံတံခါး ဖွင့်ထားပေမယ့် လူရိပ်လူယောင် မမြင်ရ။
“ဦး…အောင်…ကျော်..”
ပြန်ထူးသံ မကြားရ။
“ဦး…ကြီး..”
တိတ်ဆိတ်လျက်သား။
ခြံလေးထဲ ဝင်လိုက်သည်။ ခြံဝင်းကား သန့်ရှင်းနေသည်။ သစ်ပင်ရိပ်များဖြင့် အေးချမ်း သော်လည်း အမှိုက်သရိုက်မရှိလှ။ သေချာလှည်းကျင်းထားပုံရသည်။ ရွက်ကြွေ တချို့တ လေသာ တွေ့ရ၏။
အိမ်တံခါးကတော့ စေ့ထားသည်။ အိမ်အတွင်းမှ ရေဒီယို သံ သဲ့သဲ့ကြားရသည်။ လူတော့ရှိလိမ့်မည်။ မကြား၍ထင်။ တံခါးရှေ့ လျှောက်လာခဲ့၏။
တံခါးရှေ့နားတွင် နှင်းဆီပန်းတို့ကား အစီအရီ။ အချို့ကား အပွင့်၊ အချို့ကား အဖူးအငုံ၊ အရောင်အသွေးစုံလင်လှသည်။
“ဒီလူကြီး သန့်သန့်ရှင်းရှင်းတော့ အရှိသား…” စိတ်တွင်းမှ ကြိတ်၍ အမှတ်ပေးမိသည်။
မိန်းကလေးပီပီ ပန်းကြိုက်သော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ နှင်းဆီပန်းတို့အား ငေးမောရင်း လျှောက်အလာ…
နှင်းဆီပင်အဆုံးတွင် ဝပ်အိပ်နေသော ခွေးအား မမြင်မိ။ တည့်တည်းတိုးတော့သည်။
“ဝုတ်…ဝုတ်…ဝူး…”
အိပ်နေသော ခွေးမှာလည်း တိတ်ဆိတ်စွာ အနီးရောက်လာသော ဖြူလဲ့သွယ်အား ထိုး၍ ဟောင်၏။
“အ…မ…လေး…ခွေး….ဟဲ့….အမေ့…”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အလန့်တကြား…ပြေးမိပြေးရာ အိမ်တံခါးသို့ စွတ်ပြေးမိသည်။ ခွေးကလည်း ထိုး၍ ဟောင်ဆဲ..။
“ငနက်….ဟေ့…ငနက်…တိတ်…..ဝုန်း…ဟာ…”
“ခွေး…ခွေး…အို….ဟင့်….ကျွတ် ကျွတ်”
အဖြစ်အပျက်ကား လျှင်မြန်လွန်းလှသည်။
ခွေးဟောင်သံ၊ ကြောက်လန့်တကြား အော်ဟစ်သံများကြောင့် ဦးအောင်ကျော်မှာ ခွေးကို ဟန့်ရင်း တံခါးအဖွင့်…..။
ပြေးဝင်လာသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်ကို ဝင်အတိုက်။
ရုတ်တရက်မို့ ဦးအောင်ကျော်ကား နောက်ပြန်လဲရတော့သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင် ကျော်အပေါ်မှ ထပ်လျက်သား….။
+++++++++++++++++++++++++++++++++
အကြောက်လွန်နေသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်ရင်ခွင်ထဲတွင် ဖက်မိဖက်ရာ တင်းတင်းကြပ်ကြပ် ဖက်ရင်း အကြောက်မပြေရှာသေး။
“ခွေး….ခွေး….…” မျက်လုံးမှိတ်ကာ အော်နေရရှာသည်။
အပေါ်ပိုင်းဗလာ၊ ပုဆိုးတိုနှင့် ပက်လက်လဲနေသော ဦးအောင်ကျော်မှာ ရုတ်တရက်တော့ ဘာဖြစ်မှန်းမသိ။ မိမိရင်ခွင်ထဲ ခေါင်းအပ်၊ တင်းတင်းဖက်ကာ ကြောက်နေရှာသောသူမှာ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်မှန်း ခဏကြာမှ သတိထားမိသည်။
ဝမ်းဗိုက်အပေါ်မှ အိစိအိစိ အထိအတွေ့ကို မိန်းမောစွာခံစားရမိသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် နို့လေး နှစ်လုံးမှာ ဦးအောင်ကျော် ဝမ်းဗိုက်ပေါ်တွင် ပိပိရိရိလေး။ ဖြူလဲ့သွယ်မှ အတင်းဖက်ထား ၍ ဦးအောင်ကျော်ဗိုက်အား နို့ဖြင့် ပွတ်နေသည့်နှယ်။
ပုဆိုးတိုတိုအောက်မှ ဦးအောင်ကျော်၏ လီးကြီးက ခုံးထလာတော့သည်။
ပူနွေးမာတောင်သော အတန်ကြီး၏ အထိအတွေ့ကို ဖြူလဲ့သွယ်၏ ချပ်ရပ်နေသော ဗိုက်သားပြင်၊ ချက်နားတစ်ဝိုက်က ခံစားမိသည်။
ကျောင်းအင်္ကျီ ရင်ဖုံးအဖြူလေးနှင့် ဦးအောင်ကျော်၏ ပုဆိုးတိုတိုခံနေသောငြား အထိအတွေ့က ပီပီပြင်ပြင်။ အမြှောင်းလိုက်ကြီး ရုန်းထနေသော လီးတန်ကြီးက ဖြူလဲ့ သွယ် ဗိုက်သားလေးအား ပင့်ထောက်လာသည်။
“အို….” ဖြူလဲ့သွယ်နှုတ်မှ ရှက်ရွံစွာ ထွက်ပေါ်လာရ၏။
အောက်မှပင့်ထောက်လာသော လီးတန်ကြီး၏ အထိအတွေ့ကြောင့် ကြောက်လန့်တကြီး ဖြစ်နေသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရှက်ရခြင်းသို့ ကူးပြောင်းရပြန်သည်။
ဦးအောင်ကျော်၏ရင်ဘက်ပေါ် မျက်နှာအပ်နေသည့်အတွက် ဦးအောင်ကျော်၏ ကိုယ်နံ့ကို ရှုရှိုက်မိသည်။
နံသည်လည်းမဟုတ်၊ မွှေးသည်လည်းမဆိုသာ။ သို့သော်..အဖိုနံ့…တတ်ကြွဖွယ်ရာ ကိုယ်သင်းနံ့။ ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်လှုပ်ရှားရသည်။ စိတ်တွေထရ၏။
အခြေအနေကို သတိထားမိပြီး… ပင့်ထောက်နေသည့် လီးကြီးပေါ်မှ ဗိုက်လေးကုန်းကာ ထရသည်။
ဦးအောင်ကျော်ကလည်း ဖြူလဲ့သွယ် လက်မောင်းကိုပင့်၍အဖယ်…..
ဖြူလဲ့သွယ်က ကုန်းအထ…။
သန်မာလှသော ဦးအောင်ကျော်၏ လက်အစုံကာ ဖြူလဲ့သွယ်လှုပ်ရှားမှုကြောင့် နေရာလွဲစွာ….ဖြူလဲ့သွယ်၏ ရင်သားနှစ်မွှာကို စီးစီးပိုင်ပိုင် ဆုပ်ကိုင်မိတော့သည်။
“အို…အ….အမေ့…”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ယောကျ်ားသားတစ်ဦး၏ နို့အစုံကို ကိုင်တွယ်ခံရခြင်းကြောင့် တုန်ယင် သွားရ၏။ စုပ်သပ်မိရ၏။ တိုးဖွဖွ ညည်းမိ၏။
တွန့်ကနဲ ဖြစ်သွားရ၏။ အထိအတွေ့တွင် ချက်ခြင်း မရုန်းဖယ်မိ။
ဦးအောင်ကျော်သည်လည်း လက်မောင်းအစုံကိုရည်ရွယ်၍ တွန်းမသော်လည်း နူးညံ့လှ သော အသားစိုင်အလုံးအခဲ၏ အထိအတွေ့တွင် သာယာစွာ ချက်ချင်းမလွှတ်နိုင်။
ရင်ဖုံးအင်္ကျီနှင့်ဘော်လီခံနေသော်လည်း ထိတွေ့မှုက လက်ထဲတွင် စီးစီးပိုင်ပိုင်။ ထွေးထွေးအိအိ။
နို့အစုံလေးကို စီးပိုင်စွာ ဆုပ်ကိုင်ထားမိသည်။
နှစ်ဦးသား အထိအတွေ့တွင် ပျော်ဝင်ယစ်မူးသွားရသည်။ နို့ကိုင်သူကလည်း မလွှတ်နိုင် ဆုပ်ကိုင်ထားဆဲ။ အကိုင်ခံရသူမှာလည်း ရင်လေးပင် ကော့ပေးမိသည်။မရုန်းနိုင်အား….။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပက်လက်လှဲနေသော ဦးအောင်ကျော် ဗိုက်ပေါ်ခွထိုင်ပြီး နို့ကို အကိုင်ခံနေရသည်..။ ရင်ကိုကော့ကာ နို့ကိုင်ခံနေရသည့်နှယ်။
ပေါင်တွင်းသားဖြူဖြူနှင့် စိုတိစိုတို ပင်တီဖုံးသောအဖုတ်လေးကား ထဘီခံနေသည့် ကြား မှ ဦးအောင်ကျော် ဗိုက်သားတို့နှင့် တိုက်ရိုက်ပင် ထိတွေ့နေသလိုလို။ လူကလည်း လွင့်မျောနေသလိုလို….။
ဖင်နောက်မှ လီးတန်ကြီးကလည်း ထိုးထိုးထောင်ထောင်။ မိုးထောင်နေသည့် ကျောက်တိုင်ကြီးပမာ။ ဖင်လေး နောက်သို့ လှုပ်မိသည့်နှင့် လီးတန်မာမာကြီးကို ထိပွတ်မိတော့သည်။
ဖိုမအထိအတွေ့တွင် မလူးသာမလွန့်သာ။
ဖင်နှင့်ပွတ်မိသော အရာကြီးကြောင့် မသိစိတ်က လုပ်မိလုပ်ရာ လက်ဖြင့်ကိုင်ကာ ဖယ်မိ၏။
“ဟင့်…အာ….”
ဖယ်ဖို့အတွေးဖြင့် လက်ဖြင့်ဖယ်သော်လည်း ဦးအောင်ကျော်၏ ထောင်ထနေ သောလီးကြီး၏ အထိအတွေ့က ဖြူလဲ့သွယ် လက်သွယ် သွယ်လှလှလေးအား ချက်ခြင်း မလွှတ်နိုင်စေရန် ပြုစားပြန်သည်။
“အို..ဟင့်…ဟင့်”
မရည်ရွယ်ဘဲ ဆုပ်ကိုင်မိသည်ဆိုသော်လည်း သန်မာတောင့်တင့်ထွားကြိုင်းလှသော ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏လီး ဆိုသော အထိအတွေ့တွင် တဒင်္ဂ ဆက်ကိုင်ထားမိသည်။ နှုတ်မှလည်း အာမေဋိတ်သံ ထွက်ရသည်။
“အာ့….ဟင့်…ဟင့်…ကျွတ်…ကျွတ်.”
တောင်တင်းနေသည့် လီးကြီး၏ အထိအတွေ့တွင် မိန်းမူးနေဆဲ နို့အစုံမှ စူးနစ်သော ခံစားချက်ကြောင့် အာ့ကနဲ ညည်းမိသည်။
ဦးအောင်ကျော်ကား နို့ ကို ဆုပ်ညှစ်ခြင်းမဟုတ်ပါ။
ဆုပ်ထားရာမှ လွှတ်လိုက်ခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ နို့ကို ဆုပ်ညှစ်ထားရမှ ရုတ်တရက် လွှတ်လိုက်ခြင်းကြောင့် နို့လး စူးစူးကျဉ် ကျဉ်လေး ဖြစ်ကာ ဖြူလဲ့သွယ် လွှတ်ကနဲ ညည်းလိုက်ခြင်း ဖြစ်သည်။
“ထ..ထ..ဆရာမလေး…လွှတ်ဦး ကျုပ်ဟာကို”
ဦးအောင်ကျော်ပြောမှ ဖြူလဲ့သွယ် ရှက်ကိုးရှက်ကန်းဖြစ်ကာ ဆုပ်ထားမိသော လီးတန် နွေးနွေးထောင်ထောင်ကြီးအား ကပျာကယာလွှတ်လိုက်သည်။
လက်ထဲကသာ ဟာသွားရသည်မဟုတ်၊ စိတ်ထဲတွင်ပါ ဟာကနဲ ခံစားရ၏။ ကုန်းထရသည်။
ရင်ထဲတွင် ကတုန်ကယင်…။ မျက်နှာဖြူဖြူလှလှလေးမှာ ရဲနေသည်။ ရှက်အားပိုရသည်။
ကယောင်ကတန်းဖြစ်ရသည်။ ဦးအောင်ကျော်အားလည်း စေ့စေ့မကြည့်ရဲ။
အဝတ်အစားတို့ကို ဆန့်ဆန့်ရပ်ရပ်ပြင်ရင်း မျက်နှာလေးငုံ့ကာ ရပ်နေမိသည်။ စိတ်လှုပ် ရှားမှုကြောင့် စကားတို့ပြောမထွက်။ မက်တပ်လေးရပ် ခေါင်းလေးငုံ့ရှက်အားပိုနေသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အပြစ်ရှိသော ကလေးငယ်လေးပမာ။
“ကဲ….”
ဦးအောင်ကျော်၏ ကဲ ဆိုသော စကားသံကပင် ဖြူလဲ့သွယ်ကို ဆက်ကနဲ တုန်စေသည်။ တရားသူကြီးမှ စီရင်ချက်ချမည့်အသံကို ကြားရသော ရာဇဝတ်သားလေးသဖွယ်။
ဦးအောင်ကျော်က စကားအပြော ဖြူလဲ့သွယ် တွန့်သွားသည့်အတွက် ရီချင်သွားရသည်။ ချက်ခြင်းမပြောသေးဘဲ ဖြူလဲ့သွယ်အား ကြည့်ရင်း ရီချင်စိတ်ကို ထိန်းကာ
“ဘယ်လို ဖြစ်ရတာတုန်း ဆရာမလေးရ…အလန့်တကြား….”
“ခွေး…..ခွေး..လေ…ခွေး ကြောက် …ကြောက်….လို့…”
ဖြူလဲ့သွယ်၏ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ပြောသံ၊ ရှက်နေဟန်လေးများကို ကြည့်ကာ ဦးအောင်ကျော် စနောက် ချင်လာရသည်။
“ဟော..ဗျာ…ခွေးကြောက်တာနဲ့ ကျုပ်ကို တွန်းလှဲပြီး ဖက်စရာလား ဆရာမလေးရ”
ဦးအောင်ကျော်က အတည်ပေါက်ကြီး ပြောသည်။ စနောက်နေမှန်း ဖြူလဲ့သွယ်ခမျာ မသိရှာ…။
“အာ…..မဖက်ပါဘူး ကြောက်လို့ ပြေးရင်း ဝင်တိုက်မိတာ….”
“မသိပါဘူးဗျာ…ကျုပ်ကိုများ တမင်ဖက်ချင်သလားလို့….”
ဦးအောင်ကျော်ကား ပြုံးသည်။ ရီသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကို ခြေအစ ခေါင်းအဆုံးကြည့်ကာ စ၏။
စနောက်နေမှန်းလည်း သိလာရသည်။ ရှက်ရွံ့နေရာမှ ဖြူလဲ့သွယ် ဒေါပွလာ၏။ ခြေလေးဆောင့်ကာ
“ဖက်ချင်စရာလား….လို့ ဟွန့်”
မျက်စောင်းလေးထိုးကာ ပြောနေသည့် နှုတ်ခမ်းစူစူ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဟန်ပန် ကိုကြည့်ကာ ဦးအောင်ကျော် မရိုးမရွ ဖြစ်ရသည်။
“ကဲ…စတာပါဗျာ…မျက်စောင်းကြီးလည်း ထိုးမနေပါနဲ့၊ ကျုပ်လည်း ပြာကျသွားပါဦး မယ်… .ဆရာမလေးက ကျုပ်ကို မပတ်သက်ပါနဲ့ပြောပြီး ကျုပ်အိမ် ဘာ လာလုပ်တာ တုန်းဗျ….ထိုင်ပါဦး”
ဦးအောင်ကျော်ပြောမှ ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ့်ကိုကိုယ် သတိထားမိသည်။ အပျိုဖြန်းလေးပမာ အရှက်ပို၊ ဟန်ပိုစွာ မျက်စောင်းထိုးမိရသည်လေ။
“ဘယ်မှာထိုးလို့လဲ…လို့..ဟွင့်….လာချင်လို့လာတာထင်နေလား…ဆရာကြီးက ခေါ်ခိုင်း လို့… ကျောင်းစာသင်ခုံတွေပြင်ချင်လို့တဲ့ရှင့်၊ ဒါမို့လို့ လာခေါ်တာ သိပြီလား ”
သည်လူကြီးက ဘာတွေများစွမ်းသည်မသိ။ အသက်ချင်းလည်းကွာ ချစ်စရာလည်းမရှိပါ ဘဲနှင့် ပြောရဆိုရသည်မှာ ကျေနပ်စရာတော့ကောင်း၏။
တွေ့တိုင်း၊ ဆုံတိုင်း ဖြစ်လိုက် တိုင်းလည်း အသည်းနှင့်အသန်။ ခုတစ်ဖန်လည်း နို့ကို အကိုင်ခံရသည်။ သူ့လီးကြီးကို ကိုင်မိပြန်သည်။
တုတ်တုတ်ထွားထွားနှင့် သန်မာလှသည့် လီးကြီး။ ရုတ်တရက်မို့ ချက်ချင်းမလွှတ်နိုင်ဘဲ ဆုပ်ထားမိ၏။ အို…ရှက်ပါသည်လေ..။
မတတ်နိုင်၊ ရှက်နေလို့လည်းမပြီး၊ ဒါတွေက တမင်ဖန်တီးခြင်းတော့ မဟုတ်။ သူ့အလိုလို ဖြစ်လာခြင်းများသာ။
ရှက်ရွံ့မိသော်လည်း မျက်နှာပူ၍ အနေမခက်အောင် လုပ်ပေးနိုင်သည်။ ရှက်ရွံ့နေသော စိတ်များတွင် ဒေါသစိတ်လေးတွေ အစားထိုးဝင်အောင် လုပ်ပေးနိုင်သည်။
ထိုသို့ ဒေါသ စိတ်လေးစွက်၍ ပြောသည်ကိုပင် ပြုံးပြုံးကြီး ရီရီမောမော လုပ်နေ သေးသည်။ အမြတ်ကတ်စရာကြီး ဟွန်း…လူကြီးကိုက။
ကတ်ကတ်လန်ပြောနေသည့် ဖြူလဲ့သွယ်ကို ကြည့်ရင်း ဦးအောင်ကျော် မထိန်းနိုင်ဘဲ ရီ တော့သည်။
“ဟား…ဟား…ဟုတ်ပါပြီ ဆရာမလေးရာ..ကဲ..သွားကြအောင်”
ဖြူလဲ့သွယ်မျက်စောင်းက ရီမောနေသော ဦးအောင်ကျော်ထံ ဒုတိယံမိ…။ မရည်ရွယ်ဘဲ လွှတ်ကနဲ ထိုးမိသည်။
ဦးအောင်ကျော်၏ ပေါ့ပေါ့ပါးပါး အသွင်အပြင်က ဖြူလဲ့သွယ်ကိုလည်း ကူးစက်ကာ အနေမခက်ဘဲ နေသာထိုင်သာရှိလာရသည်။
အချုပ်အနှောင်မရှိ၊ လွတ်လပ်စွာ…..။
ငယ်ပေါင်းသူငယ်ချင်းပမာ ရင်းနှီးလာသကဲ့သို့ ခံစားရသည်။
ဖြူလဲ့သွယ် နှုတ်ခမ်းဆူသည်။ မျက်စောင်းကိုချီသည်….ဦးအောင်ကျော် အရီမရပ်မချင်း မျက်စောင်းကြီးကို အားရပါးရထိုးတော့၏။
“ဆရာမလေးက စချင်စရာလေးမလို့ စတာပါဗျာ၊ သွားကြမယ်လေ..”
“ဟွန်း…ခေါ်ပါမယ်..ဒီပုံကြီးနဲ့” ပုဆိုးအောက်မှ ငေါထနေသည်ကို မေးဆက်ရင်း ဖြူလဲ့သွယ် ပြောသည်။
မပြောမဖြစ်၍ အတတ်နိုင်ဆုံး အလိမ္မာသုံး၍ ပြောရသည်။ ဒီလူကြီးကမလွယ် လီးငေါငေါ ကြီးဖြင့် လိုက်လာမှ….။
“ဟွင့်…သူဟာကြီးကဖြင့် အကြီးကြီးနဲ့.. ပုဆိုးပေါ်ကနေ ကိုင်မိတာတောင် လက်ထဲ မဆန့်ချင်…မာလိုက်တာလည်းလွန်ရော…ဟင့်…
အင်းလေ သူက လိုးနေကျလီးကြီး ဟာ ထွားမှာပေါ့…အာ..ဟင့်ရှက်စရာကြီး… သူ့ဟာကြီးကိုင်ပြီး မလွတ်ပဲနေမိတာ……”
တွေးရင်း ဖြူလဲ့သွယ် ရှက်ရသည်။ ရှက်ရသည်ကိုက အရသာက…. တစ်မျိုးလေး ခံစားရ၏။ ရင်ထဲ နွေးနွေးတေးတေး..။ ရှက်စိတ်လေးကလည်း ငွေ့တေ့တေ့။
လီးအတောင်ငေါငေါကြီးဖြစ်နေ၍ မခေါ်ဘူးဟု ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဆိုလိုခြင်းကို ရိပ်မိသော ဦးအောင်ကျော်မှာ လီးက ဇတ်ခနဲတုန်သွားရပြန်သည်။
“ဟင့်…အာ…” ကြည့်နေစဉ် ဇတ်ခနဲငေါတုန်သွားသော ပုဆိုးအောက်မှ လီးတန်ကြီး ကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် လန့်သွားရသလို တတိယံမိ မျက်စောင်းက ဒိုင်းခနဲ…။
“ဟား..ဟား…ခနစောင့် ဆရာမလေး၊ ဆရာမလေးသာ နဂါးဆို ကျုပ်တော့ အသား မပြောနဲ့ အရိုးတောင် ကျန်မယ်မထင်ဘူး၊…ဆရာမလေး လက်အိအိလှလှလေးက လာကိုင်တာကိုး၊ တောင် ပြီပေါ့ဗျ…ဒီကောင်က ဆရာမလေးလက်လောက် နူးညံ့တဲ့လက် နဲ့ တစ်ခါမှ အကိုင်မခံရဖူးတာကိုး….ဒါတောင်…ပုဆိုးပေါ်ကဖြစ်နေလို့…..”
ဦးအောင်ကျော်က ပြောပြောဆိုဆို အခန်းထဲဝင်သွားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ခမျာ မျက်စောင်း လေးသာ ထိုးနိုင်ရှာသည်။ ရှက်မျက်စောင်းဆိုသောငြား ကျေနပ်ပိတိဖြစ်မှုလည်း ရောစွက်နေရသည်။ ဒေါသစိတ်ကားမပါတော့….။
မိန်းကလေးပီပီ သူမလက်လေးတွေလှကြောင်း၊ နူးညံ့ကြောင်း တခုတ်တရချီးကျူးတော့ ကျေနပ်ပိတိဖြစ်သည်သာ။
“ကြည့်စမ်း…ကြည့်စမ်း….သိပ်မုန်းစရာကောင်းတဲ့လူကြီး ဟွန်း…။ သူများနို့လည်း ကိုင်သေးတယ်…၊ သူဘာသာ တောင်တာကို ဒီကပဲ ကိုင်ပေးလို့ တောင်တာ လိုလိုနဲ့…ဟင်းနော်..”
“ဟင့်….သူ့ဘာသာတောင်တာဆို…ငါ့ကို လိုးချင်လို့တောင်နေတာပေါ့…..အို… ဟင့်… အဲလောက်ကြီးတဲ့ လီးကြီးနဲ့လိုးရင် အရမ်း ကြပ်တစ်နေမှာပဲ…ဟင့်….ငါ့ဟာလေး အရမ်းပြဲမှာ…ကျစ်..ကျစ် အရမ်းနာမှာလား မသိဘူးနော်.. အို….ဘာတွေလျှောက် တွေးနေပါလိမ့်”
အတွေးများကိုကား ဖြူလဲ့သွယ်မရပ်နိုင်ပါ။
“အင်း…သူ့ဟာကြီးက ကြီးတာတော့ အတော်ကြီးတယ်၊ လက်ထဲ မှာ နွေးနွေးကြီးနဲ့ တနင့်တပိုးကြီး၊ ငါက ဆုပ်ထားပေးတော့ သူလည်း တောင်မှာပေါ့ ဟင့်… တဆုပ်တခဲကြီး. .ကွာ… ကို့ဟာနဲ့ အကွာကြီးပဲ…ကို့ပြောပြရင် ကိုတော့ ထန်ဦးမှာ သေချာတယ်…ဟင့်…”
“လူကြီးကိုက.. ဘယ်လိုလည်း မသိကွာ…ရင်းရင်းနှီးနှီးဖြစ်အောင် တော့ ပြောတတ် ဆိုတတ်သား၊ သူများနို့လည်း ပိုင်စိုးပိုင်နိုင် ကိုင်တာ ကျိန်းနေတာပဲ…ဟွင့် မုန်းလိုက်တာ ကွာ…”
“”ငါ့လက်လေးက လှတယ် နူးညံ့တယ်ဆိုပဲ..ဟိဟိ..အတော်ပြောတတ်သား… ဒါတောင် ပုဆိုးပေါ်ကမို့လို့တဲ့…ဟွန်း….. ပြောပုံကိုက ပုဆိုးမပါဘဲ ဒီတိုင်းကိုင်ခိုင်းချင်တဲ့ပုံ… ..အ..မ…လေး….သူ့ဟာကြီး ဒီတိုင်းကိုင်ရ ရင်….ဟင့် ကြောက်..စ…ရာ….”
“ဟွန်း…ပြောတတ်မှာ ပေါ့လို့ မိန်းမတွေပတ်လိုးနေတာ၊ အထာကျွမ်းမှာပေါ့၊.. အင်း..ဒီလိုဆို..ငါ့ကို လည်း……လိုးချင်နေမှာပါပဲ ဟွန့်……”
ဖြူလဲ့သွယ် တွေးရင်း အကိုင်ခံထားရသော နို့လေးပင် ယားသလိုလို၊ ကျိန်းသလိုလို။ လီးဖြင့် ပင့်ထောက်ခံရသော ဗိုက်သားလေးများကပဲ ယားလာသလိုလို…. အဖုတ်လေးက ယားယားစိုစို…..။ လက်ဖဝါးလေးကပဲ ဦးအောင်ကျော်၏ တောင့်ထွားသန်မာသော လီးတန်ကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ချင်သလိုလို….။
ဖြူလဲ့သွယ် အတွေးမဆုံးခင်မှာပင် ဦးအောင်ကျော်ထွက်လာ၏။ ဖြူလဲ့သွယ်အနားရပ်၏။ ဘယ်လိုလည်းကြည့်၊ သွားကြမလားဆိုသည့်သဘော။ စိတ်ခြင်းဆက်၍ ရင်းနှီးသည့် ပမာ စကားပင်ပြောစရာမလို။
ဖြူလဲ့သွယ်ကား ဦးအောင်ကျော်ကို ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး အပြန်အလှန်ကြည့်၏။ စာမေးပွဲ ဖြေမည့် ကလေးငယ်အား စစ်ဆေးကြည့်ရှုသကဲ့သို့။
“မထ တော့ပါဘူး၊ ဘောင်းဘီဝတ်ထားတယ် ဆရာမလေး”
ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်ပူသည့်အရာကို ဦးအောင်ကျော်က အလိုက်တသိပြောသည်။ ခြေထောက်ကိုချဲကာ ခါးကို အနည်းငယ်ပင် ကော့ပြ၏။ လီးကို ကော့ပြသလိုလို။
ဖြူလဲ့သွယ် မကြည့်ရဲပါ။ မျက်နှာကိုချက်ချင်းလွဲကာ
“အို…..ရပါပြီ ဦးကြီးကလည်း…..ဒါပေမယ့် အင်္ကျီ ဝတ်အုံး၊ သူများတွေနဲ့ တွေ့ရမှာ ကျောဗလာနဲ့ ဆို မကောင်းဘူးလေ”
သူမအနေနှင့်တော့ ကောင်းပါသည်ဆိုသည့်သဘော။ ဒီသဘော ဒီအပြောကို ဦးအောင် ကျော်လည်း နားလည်၏။
“အော်…အင်း...ပါ.. ဆရာမလေးရ၊ အဖြူလေးပဲ ဝတ်လိုက်မယ်လေ၊ ဆရာမလေးနဲ့ ဆင်တူပေါ့.. ဟား…ဟား ”
လေးကြိမ်မြောက် မျက်စောင်းက လျှပ်ပြတ်သလို ဒိုင်းကနဲ…။
သည်လိုအခြေအနေတွေကိုက စကားလုံးပေါင်းများစွာပြောဆိုသည်ထက်ပို၍ အရာ ရောက်ပေသည်။
ရင်းနှီးပွင့်လင်းခြင်း။
မျက်နှာပူစရာ၊ အားနာစရာမလိုခြင်း။
အသက်အရွယ်ကွာသော်လည်း ငယ်ပေါင်းကြီးဖော်ပမာ၊ ပြောမနာ ဆိုမနာ ဖြစ်ခြင်း။
သူငယ်ချင်းမကျ…ဘာမကျ….၊ မထိတထိ ဆက်ဆံရေး။
သည်လောက်မြန်မြန် ဆက်ဆံရေးက ပွင့်လင်းလေမည်ဟု ဖြူလဲ့သွယ် တွေးမထား။ ခုတော့ သမီးရီးစားမဟုတ်၊ ချစ်သူမဟုတ်၊ နို့ကိုင်ခံ၊ လီးကိုင်ပေး လုပ်ပြီး၏။ ချစ်သလားဆိုတော့ လုံးလုံးမချစ်။ ချစ်စရာလည်းမရှိ။
သို့ပေမယ့် ပြောဆိုဆက်ဆံ၊ ဟန်ပန် အမူအရာတို့မှာကား ချစ်သူရည်းစားထက်ပင် ပိုချေသေး၏။ အနှောင်အဖွဲ့မရှိ ပွင့်လင်းသော ဆက်ဆံရေးမျိုး။
ခုပင် ဒီလူကြီး လီးတောင်တာကို သိအောင် နှုတ်မှမပြောသော်လည်း မျက်စောင်း ထိုးမိ၏။ လီးမတောင်ကြောင်း သေချာစစ်ဆေး ပေးရသေး၏။ နှုတ်မှမပြောသော်လည်း ပြောသကဲ့သို့…။
ဒီလိုအခြေအနေတွေကို စကားလုံးများမရိုင်းစေဘဲ တစ်ခဏအတွင်း မိမိကို ပြောဆိုလုပ် ကိုင်စေနိုင်၏။ ဘယ်လောက်တောင် မကြမ်းကျေ နေသည့် လူကြီးပေလဲ။
အင်း…တွေးလို့သာ တွေးရပါသည်။ ဒီလိုအခြေအနေတွေကို မိမိလည်း သဘောကျမိပါသည်။ ရုန်းလည်းမထွက်နိုင်ပါ။ ထို့ထက် ချစ်ရသော မင်းသူမှ ပို၍ သဘောကျပါလိမ့်မည်။
ဦးအောင်ကျော်လည်း သဘောကျမည်သာ။ အရွယ်နှင့် မလိုက်အောင် လွတ်လပ်ပြုံးရွှင် ပေါ့ပါးနေသည်မဟုတ်ပါလား….။
ကျောင်းသို့လာရာ လမ်းတစ်လျှောက် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ထွေရာလေးပါး ပြောဆိုဖြစ်ကြသည်။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်စကားတွင် ရီလိုက်၊ ပြုံးလိုက်၊.. တခါတလေ ရင်ဖို စိတ်လှုပ်ရှားလိုက်ဖြင့်…..ကျောင်းသို့ ရောက်မှန်းမသိ ရောက်လာခဲ့ရ သည်။
“အင်း….ဗျာ၊ ကိုအောင်ကျော် ရေ…ဒီလို…”
ဆရာကြီးက အကြောင်းစုံရှင်းပြသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား ခေါင်းငြိမ့်၏။ ဖြူလဲ့သွယ်က နားထောင်ရင်း ဆရာကြီးနှင့် ဦးအောင်ကျော်ကို ဘာရယ်မဟုတ် ငေးကြည့်မိသည်။
ဦးအောင်ကျော်ကား ဆရာကြီးထက်ပင် တစ်နှစ်၊ နှစ်နှစ် ကြီးမည်ထင်ရသည်။ ဆရာကြီးကတော့ ပိန်ပိန်ပါးပါး ပညာတတ်မို့ စကားပြောဆို ညင်သာသည်။
ဦးအောင်ကျော်သည်လည်း မခေပါ။ စကားအပြောအဆိုကောင်းသည်။ တောသားပေမို့၊ လယ်ထဲယာထဲ အလုပ်ကြမ်း လုပ်ရ၍ထင်။
ညိုထွားသော အသားအရေ၊
တင်းရင်းဆဲ လက်မောင်းသား၊
နေလောင်ထားသော မျက်နှာ…၊ နှုတ်ခမ်းမွေး စစ၊
ကျယ်ပြန့်လှသော ရင်အုံ…နောက်
ဖွံ့ဖြိုးထွားကြိုင်းလှသော…..ယောကျ်ားတန်ဆာကြီး…။
အို…ဘာလို့များ မိမိထက် အသက်နှစ်ဆပြန် ကြီးသော ထို အညာသားကြီးကိုမှ တဏှာဆန္ဒက ထကြွရပါလိမ့်။ တစ်ခါလည်းမဟုတ် အခါခါ။
ဖြူလဲ့သွယ် တွေးရင်း ထိုင်နေရာမှ ပေါင်လေးစေ့ကာ စောက်ပက်လေးညှစ်မိသည်။
ဒီလူကြီးနှင့်ဆုံတိုင်း စိတ်တွေထရ၊ ညှစ်ရသည်။ ယခုလည်း ဆရာကြီးရှေ့တွင်ပင် စကားပြောရင်း ခိုးညှစ်နေရပြန်ပြီ။
“ရပါတယ် ဆရာကြီးရာ…ကူညီပေးရမှာပေါ့”
ဦးအောင်ကျော်စကားသံကြားမှ ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လေးမက်ကာ ခိုးညှစ်နေခြင်းကို ရပ်မိ သည်။
“ကျေးဇူးပဲ ကိုအောင်ကျော်..၊ ဆရာတို့မှာ ရန်ပုံငွေနည်းနေတာ လက်သမားမငှားနိုင်လို့ အခက်တွေ့နေတုန်း ဆရာမလေးက ဦးအောင်ကျော် ကိုအကူအညီတောင်းမယ် ဆိုတာနဲ့..”
ဆရာကြီးစကားက ဖြူလဲ့သွယ်အား သူခိုးလူမိ ဖြစ်စေသည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်ရ သည်။ ဦးအောင်ကျော်အား ဆရာကြီးမှ ခေါ်၍ အကူအညီတောင်းသလို ပြောခဲ့သည်ကိုး။
“ဟုတ်…ဟုတ်..ဟို…လေ….ဦးအောင်ကျော်လည်း ပြင်တတ်မလားဆိုပြီး..”
ဖြူလဲ့သွယ် က မလုံမလဲဖြင့်ပြောသည်။ မိုးကြိုးပစ်မှ ထန်းလျက်ဖြင့်ကာသည့်နှယ်…။
သို့ပေမင့် ဦးအောင်ကျော်က သတိမထားသလိုဖြင့်
“ရပါတယ်၊ ဆရာမလေး…၊ ကျွန်တော့်အနေနဲ့လည်း ကူညီခွင့်ရတာကို ကျေးဇူးတင် ပါတယ်ဗျာ၊ ကိုယ့်ရွာကျောင်းပဲ တတ်နိုင်တဲ့ဘက်က ကူရမှာပါပဲ”
ဒီလူကြီးမဆိုး၊ လူရှေ့သူရှေ့ကျလည်း အပြောအဆိုက အလာသားပဲဟု ဖြူလဲ့သွယ် အမှတ်တွေ ထပ်ပေးမိပြန်၏။
“အင်း…ဗျာ…၊ ဖြစ်နိုင်ရင် ပိတ်ရက်မှာပဲ ကိုအောင်ကျော် ဆရာမလေးနဲ့ တိုင်ပင်ပြီး လုပ်စရာရှိတာဆက်လုပ်ပါ၊ ပြင်စရာခုံတွေ ဆရာမလေး ပြပေးပါလိမ့်မယ်၊ ခုက ကျောင်းချိန် ဆိုတော့လေ…”
ဆရာကြီးက ရိုးရိုးသားသား ပြောသောလည်း ကိုယ့်အကြောင်းကိုယ်သာသိသော ဖြူလဲ့ သွယ်အဖို့ နှလုံးတုန် ရင်ခုန်ဖွယ်ရာ။
“ဟုတ်ကဲ့. ဆရာကြီး၊ စိတ်ချပါ၊ လယ်ကလည်း ရေတင်ထားကာစဆိုတော့ အလုပ်ပါး နေတာပါ၊ ပိတ်ရက်အတွင်း ဆရာမလေးနဲ့တိုင်ပင်ပြီး ပြင်စရာရှိတာ ပြင်ပေးပါမယ်”
ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်ထဲရီချင်မိ၏။ ဒီလူကြီးကား သူ့ အိမ်ထဲတွင် တွေ့ခဲ့ရသောလူနှင့် မတူတော့။ ခုကျ တစ်ကယ့်လူကြီးလူကောင်းတစ်ယောက်လို ဖြစ်နေသည်။
သူ့အိမ်ထဲတုန်းကကျ လူငယ်လိုလို၊ ဘာလိုလို။ ပြီတီတီမဟုတ်သော်လည်း ရင်ခုန်အောင် အတော်လုပ်နိုင်သူ။ ရူးချင်လောက်အောင် ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားအောင် လုပ်နိုင်သူ။
မုန်းဖို့ ကောင်းလောက်အောင် အနေခက်အောင်လုပ်နိုင်သူ။ တစ်ကယ်တမ်းကျလည်း ထိုသို့ အပြောခံ၊ အလုပ်ခံရ၍ မထိတထိအနေခက်ရသည်ကိုပင် မက်မော ကျေနပ် ရပြန်၏။ လိုလိုလားလား ခံစားချင်ရ၏။
အင်းလေ ဘာပဲနေနေ လူရှေ့သူ့ရှေ့ကျ မိမိကို လေးလေးစားစားဆက်ဆံတော့လည်း ကောင်းတာပဲလေ။ မဟုတ်ဘဲ သူပိုင် သူနိုင်လို မလေးမစား ဆက်ဆံပါက မိမိအနေနှင့် လက်ခံနိုင်မည် မထင်။
ဦးအောင်ကျော်က ဆရာကြီး၏ ဆိုလိုရင်းကို နားလည်ပါသည်။ စကားဖြတ်ကာ နှုတ်ဆက်၏။
“ခွင့်ပြုပါဦး…ဆရာကြီးနဲ့ ဆရာမလေး၊ ကျောင်းဆင်းမှ ဆရာမလေး အိမ်ဘက်တစ်ချက် လှည့်လာပြီး ပြင်ဖို့ဆင်ဖို့ တိုင်ပင်ပါ့မယ် ဆရာမလေး ခင်ဗျ”
ဦးအောင်ကျော်က ပြောပြောဆိုဆို ဆရာကြီးနှင့် ဖြူလဲ့သွယ်အား နှုတ်ဆက်၍ ခါးလေးညွတ်ကာ ပြန်သွား၏။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာတော့ ဦးအောင်ကျော်အား အမှတ်တွေပေးပြီးရင်း ပေးပြီးရင်း ပေးနေရ တော့သည်။
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်အမှတ်ပေး၍ ဦးအောင်ကျော်သာ စာမေးပွဲဖြေရလျှင်ဖြင့် ဂုဏ်ထူးတန်းကို ဆယ်ခါပြန် အောင်ချေရော့မည်။
.........
အခန်း (၁၉)
ကျောင်းဆင်းချိန် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ် အိမ်သို့ ခပ်သွက်သွက်ပြန်လာခဲ့သည်။ အိမ်ရှေ့ တမာပင်ရိပ်တွင် သစ်တိုသစ်စများ စုပုံထားသည်ကို တွေ့ရ၏။ စာသင်ခုံများပြင် ရန် ဆရာကြီးဝယ်ထားသော သစ်များ ဖြစ်ပေမည်။
ရေတစ်ခွက်ကို ဝဝသောက်ကာ အချိန်မဆိုင်းဘဲ ရေချိုးသည်။ နတ်မှောင်ကျော့ရှင်းသော ဆံနွယ်တို့ကို ခေါင်းလျှော်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်အနှံ့ ချေးညှော်ကင်းစင်စေရန် ဆပ်ပြာတိုက် သည်။ တစ်ကြိမ်မက…နှစ်ကြိမ် မဟုတ်… သုံးကြိမ်၊…လေးကြိမ်ခန့်…။
ခြေဖျားမှအစ…ခြေသလုံး…ပေါင်….စောက်ပက်နုနုလှလှလေး…၊ စောက်ပက်မွှေးတိုစစ၊ ဖင်လုံးတစ်တစ်လေး….နို့လုံးလုံးတင်းတင်း…..နေရာစုံ…။
သီချင်းလေး တညည်းညည်းဖြင့် ကြည်နူးစိတ်အခံဖြင့် ရေတဝကြီးချိုးလိုက်သည်။
ဖြူလဲ့သွယ်ပုံစံက အပျိုဖြန်းလေးပမာ…။ အရာရာကို ရင်ခုန်နေသောပုံစံ။
တကယ်တော့လည်း ချစ်သူနှင့်အတူ စိတ်ကူးယဉ် လိုးသည့်အခါတိုင်း တစ်ပင်တိုင်မင်း သားကြီးအဖြစ် ပါဝင်သည့် ဦးအောင်ကျော်လာမည်ဆိုသောကြောင့် ရင်ခုန်စွာပင် သန့်သန့်ရှင်းရှင်းဖြစ်စေရန် ရေချိုးနေခြင်း ဖြစ်ပါသည်။
ဦးအောင်ကျော်အပေါ်ပစ်လှဲမိခြင်း၊ နို့တွေစုံကိုင်အညှစ်ခံရခြင်း၊ ဦးအောင်ကျော်၏ ဖွံ့ထွား လှသော လီးတန်ကြီးကို ဆုပ်ကိုင်မိခြင်းတို့ကြောင့်လည်း စောက်ပက်လေးက အရည်တွေ စိုရပေသည်။
ထို အရည်လေးတွေကို ရေချိုးရင်း သေချာဆေးကြောရပေသည်။
“အလကား လူကြီး…သူများဟာ အနံ့ကို သူမို့ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ မွှေးတယ်ဆိုပဲ..ဟွန့်..”
ရေချိုးရင်း၊ စောက်ပက်လေးဆေးရင်း ဖြူလဲ့သွယ် တီးတိုးရေရွတ်မိ၏။ သို့သော်…ကျေ ကျေနပ်နပ်လေးခံစား၍ ရှက်ပြုံးလေးပြုံးနေသည်ကိုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် သတိမထားမိပါလေ….။
ရေချိုးပြီးသည်။
သနပ်ခါးအဖွေးသားလိမ်းသည်။
အိမ်နေရင်းဝတ်စုံ…၊ တစ်စုံလဲသည်။ အရောင်က ရင့်သလိုလို မကြိုက်သေး…။
နောက်တစ်စုံ၊ နည်းနည်းပွနေသည်ထင်၏။ သိပ်မကြိုက်လှ။
နောက်တစ်စုံ…..အဘွားကြီးနှင့်တူသလိုလို…။
လေးကြိမ်မြောက်….လဲမိသည်။ အိမ်နေရင်းဝတ် တီရှပ် အဝါနုလေး။ အသားအိအိလေး ဆိုတော့ သေချာကြည့်ပါက ဘော်လီဖုံးသောနို့လေးကို ခပ်ထင်းထင်းမြင်နိုင်သည်။ ခန္ဓာ ကိုယ်ကောတ်ကြောင်းကို လှပပြေပြစ်စွာ ပုံဖော်ပေးနိုင်သည်။
ကြော့ရှင်းသော ခန္ဓာကိုယ်၊
ဖြူဝင်းသောအသားအရည်၊
မွှေးပျံ့သောကိုယ်သင်းရနံ့၊
ခေါင်းလျှော်ပြီးစ ဆံနွယ်တို့က ကျော်ပေါ်တွင် ပြန့်ပြန့်ရပ်ရပ်၊
အဝါနုရောင် တီရှပ်ကို ဝတ်ဆင်ထားသော ဖြူလဲ့သွယ်ပုံစံလေးမှာ ပျိုမြစ်နုငယ်၊ လှသွေးကြွယ်လွန်းလှသည်။ ရိုးရိုးယဉ်ယဉ်ဖြင့် ထိကိုင်ရက်စရာမရှိလောက်အောင်ပင်။
မှန်ရှေ့တွင် ရပ်ကာ ကြည့်သည်။ ခန္ဓာကိုယ်ကို တစ်ပတ်လှည့်ကာ ကြည့်သည်။ အားမရ သေး….နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို စုစုထွေးထွေးလေး လုပ်ကာ ပန်းရောင်ဖြော့ဖြော့ နှုတ်ခမ်း နီလေးဆိုးသည်။
မှန်ထဲတွင် အပြန်ပြန်အလှန်လှန်ကြည့်၏။ တစ်စုံတစ်ရာကို မကျေနပ်…။
စိတ်ကူးရ၍ ထဘီခပ်ထူထူကို ဝတ်ထားရာမှ ကျောင်းစိမ်းထဘီအဟောင်း ခပ်ပါးပါးလေး ကို ဝတ်လိုက်သည်။ ဖင်လုံးလုံးလေးက ထင်းကနဲ ပေါ်သည်။ ကျေနပ်သွားရသည်။
ဦးအောင်ကျော်လာမည်ဆို၍ပဲ ပြင်ပြင်၊ မြူဆွယ်သည်ပဲဆိုဆို ဖြူလဲ့သွယ်ကတော့ ကျေ ကျေနပ်နပ်ပင် ပြင်ဆင်နေခြင်း ဖြစ်သည်။
လိုအပ်သူနှင့် လိုအပ်ချက်ကို ဖြည့်ဆည်းပေးမည့်သူ...စလျှင်စခြင်း အံ့ဝင်ခွင်ကျ ဖြစ်ဖို့အရေးကြီးသည်။ သို့မဟုတ်ဘဲ အလွဲလွဲအချော်ချော်ဖြစ်ပါက တလျှောက်လုံး အဆင်မပြေနိုင်။ ဆိုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖြည့်ဆည်းပေးသူ မျကိစေ့ကျဖို့အရေး အသေးစိတ်တွေးကာ ပြင်နေမိ၏။ ချစ်သူ ကို့ဆန္ဒပြည့်စေချင်သည့်စိတ်က တစ်ဝက်၊ မိမိကိုယ်တိုင် ကြုံတွေ့ခံစားချင် စိတ်က တစ်ဝက်ဟု ဆိုရသော် မမှား။
“ဆရာမလေး…ဗျို့..ဆရာမလေး”
ဦးအောင်ကျော်၏အသံ။
အတွေးများနေသော ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လုံးလေး တုန်သွားရ၏။ ဖြူလဲ့သွယ် စဉ်းစားမိသည်။ သိသိသာသာကြီး အလိုတူအလိုပါ အထာပေးဆက်ဆံပြောဆိုပါက မိန်းမဈေးကျမည်။ သည်ဆရာမလေး ငမ်းငမ်းတတ် နန့်လွန်းလှသည် ထင်ချေမည်။ သမီးရည်းစားမဟုတ် ဘာမဟုတ် အညှာလွယ်လွန်းသည် ထင်ချေမည်။ တွေ့ကရာလူနှင့် အလိုးခံသည် ထင်ချေမည်။
ထိုသို့အထင်ခံရက သေလောက်အောင် အလိုးခံချင်သော်လည်း ခံမည်မဟုတ်။ အထင်မခံနိုင်။ မကြုံစဖူး ထူးကဲသော အဖြစ်အပျက်တို့ကြောင့်သာ ဦးအောင်ကျော်လို မုဆိုးဖိုကြီး တစ်ယောက်၏ လိုးခြင်းကို ခံလိုသောဆန္ဒက ပြင်းပြနေရသည်။
သို့မဟုတ်ပါက ယောင်၍မျှပင် စိတ်ကူးမိမည်မဟုတ်။
ဘာနေနေ ဟန်ကိုယ် ဖို့ပဲဖြစ်ဖြစ်၊ သိသာသိစေ မမြင်စေနှင့်ပဲဆိုဆို ထိန်းထိန်း သိမ်းသိမ်းပြောဆိုဆက်ဆံမှ ဖြစ်မည်။ နောက်မှသာ တဖြည်းဖြည်းချင်း……။ သည်သို့ပင် ဆုံးဖြတ်မိ၏။
“လာပြီ..ဦးအောင်ကျော်”
အသံပေးရင်း မှန်ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ အဝတ်အစားတို့ကို ဆန့်ဆန့်ရပ်ရပ်ပြင်၍ အိမ် တံခါးကို ဖွင့်လိုက်သည်။
ခြံဝင်းထဲတွင် ရပ်နေသော ဦးအောင်ကျော်မှာ ယဉ်စစနှင့် အလှကြီးလှနေသော ဖြူလဲ့ သွယ်ကို ကြည့်ကာ တအံ့တဩ။ အကြည့်ကို မလွဲဖယ်မိ။
“ဆိုပါဦး..ဦးကြီး”
ဦးအောင်ကျော်၏ တအံ့တဩ အကြည့်ကြောင့် ကျေနပ်မှုကို ဖုံးကွယ်ကာ ဖြူလဲ့သွယ် ပြော၏။
“အော်…အင်း..ဆရာမလေး..နေ့ခင်းကပြောတဲ့ ခုံတွေပြင်ဖို့ကိစ္စ လာတာပါ”
ငေးကြည့်မိသော ဦးအောင်ကျော်မှာ အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ပြောသည်။
“ပြင်ရမယ့်ခုံတွေကတော့ စာသင်ခန်းတွေထဲမှာ လိုက်ကြည့်ရမှာပါပဲ…၊ ပျဉ်တွေက တော့ ဟိုရှေ့က တမာပင်အောက်မှာ ပုံထားတယ် ဦးကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ်ပြောရင်း ပျဉ်ပုံကို လက်ညှိုးညွှန်ပြလိုက်၏။
တည်ငြိမ်အေးဆေးစွာ ပြောဆိုနေသည့် ဖြူလဲ့သွယ် အသွင်အပြင်ကြောင့် ဦးအောင်ကျော်မှာ ရှိုးတိုးရှန့်တန့် ဖြစ်ရ၏။
“ဒါဆို ပြင်ရမယ့်ခုံ ဘယ်လောက်လောက်ရှိမလဲ ကျုပ်သွားကြည့်လိုက်ပါမယ် ဆရာ မ လေး၊ ဒါမှ သံတို့ဘာတို့ ဘယ်လောက်လောက် လိုမလဲ မှန်းလို့ရမှာ”
သို့သော် ခဏအတွင်းမှာပင် အခြေအနေကိုနားလည်စွာ အလိုက်သင့်ပြော၍ လှည့်ထွက် ရန်ပြင်၏။
“ဟို…ဦးကြီး..ကျွန်မလိုက်ခဲ့ပါမယ်၊ ဆရာကြီးကလည်း သေချာပြောထားတော့…”
ဖြူလဲ့သွယ် ကပျာကယာပြောလိုက်သည်။
“ကောင်းပြီလေ….”
စကားခပ်ပြတ်ပြတ်ပြောကာ ထွက်သွားသော ဦးအောင်ကျော်နောက်သို့ ဖြူလဲ့သွယ် အပြေးလေး လိုက်ရ၏။
လမ်းတစ်လျှောက်စကားမဆိုဖြစ်ကြ။
တွေ့စက တအံ့တဩ ဖြစ်ကာ ငေးမိသော ဦးအောင်ကျော်မှာ ယခုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်ကို ဖုတ်လေသည့်ငပိ ရှိသည့်မျှမထင်။
ဖြူလဲ့သွယ်ကလည်း ဘယ်လိုစကားစရမည်မသိ။
တစ်ခန်းဝင်တစ်ခန်းထွက် ယိုင်နဲ့နေသည့် ခုံများကို မြေဖြူဖြင့် အမှတ်အသားပြုသည်။ ဦးအောင်ကျော်က ခုံတွေကို ရေတွက်သည်။
အပိုစကားမဆိုဖြစ်ကြ။
ခုံရွှေ့သံ၊ မသံ.. မြေဖြူသံ တကျွိကျွိမှအပ တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်လျက်…။
ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်ထဲ မကျေမနပ် ဝမ်းနည်းသလို ခံစားရမိသည်။ မျက်နှာလှလှလေးက အလိုမကျသလို..အိုလာရသည်။
တွေးထင်ထားသလို ဦးအောင်ကျော်က စမလာသည့်အခါ ဒေါသပင် ထွက်လာချင်သလိုလို။
စုစုပေါင်း ခုံ နှစ်ဆယ်သုံးဆယ်ခန့်။ ဖြူလဲ့သွယ် မြေဖြူပေနေသော လက်ကလေးကို လက်ကိုင်ပုဝါဖြင့်သုတ်သည်။ ဆံနွယ်တို့ကို ပင့်သပ်လိုက်သည်။ ဦးအောင်ကျော်ကို ကြည့်မိသည်။
ဦးအောင်ကျော်ကား စဉ်းစားနေရာမှ
“ဒေါက်တွေထည့်သင့်တာထည့်၊ တန်းတွေရိုက်သင့်တာရိုက်ပေါ့…ရပါတယ် မနက်ဖြန် ကစ ပြင်တာပေါ့”
ဖြူလဲ့သွယ်ကိုမကြည့်ဘဲ တစ်ကိုယ်တည်းပြောသလိုလို၊ ဖြူလဲ့သွယ်ကို ပြောသလိုလို ပြောသည်။
“ကဲ..သွားပြီ ဆရာမလေး…”
“ဟို..လေ..ဦး….ကြီး…”
ဖြူလဲ့သွယ်အသံကြောင့် နှုတ်ဆက်ထွက်သွားရာမှ ဦးအောင်ကျော် ပြန်လှည့်ကြည့်၏။
“သံ…သံတို့ လိုတာဝယ်ဖို့..ပိုက်ဆံလေ.. ကျွန်မအိမ် လိုက်ယူလှည့်ပါ၊ အခုပါမလာလို့”
“အင်း..”
ဦးအောင်ကျော်အသံက ခပ်ပြတ်ပြတ် ခပ်တိုတို။
ဖြူလဲ့သွယ်စိတ်တွင် ဝမ်းနည်းမှုက ကြီးစိုးလာရသည်။
“အို..ထားလိုက်ပါ.. ငါနဲ့စကားမပြောမဆိုချင်လည်းနေပေါ့… သူ့ဘာသာဘာဖြစ်ဖြစ် ငါနဲ့ဘာဆိုင်တာကျလို့…နေပေါ့”
အိမ်သို့ပြန်လာရင်း တွေးမိသည်။ မျက်နှာကတော့ သိပ်မကောင်းလှ။
မိမိက အမျှော်လင့်ကြီးမျှော်လင့်ကာ စကားပြောဆိုမည်၊ ရင်းရင်းနှီးနှီးနေမည် တွေးထား ကာမှ ဦးအောင်ကျော်က ခပ်တန်းတန်းဆက်ဆံခြင်းကို ခံရသည့်အခါ စိတ်ပျက် အားငယ်ရှာမိသည်။
ဖြူလဲ့သွယ့် စိတ်အခြေအနေကို မျက်နှာတွင် အထင်းသားမြင်နိုင်ပေသည်။ အိမ်ထဲသို့ဝင် ကာ ပိုက်ဆံ ယူသည်။ ဦးအောင်ကျော်က တံခါးဝတွင် စောင့်နေ၏။
“ရော့ …ပါ ဦးကြီး”
ပိုက်ဆံတချို့ကို လှမ်းပေးနေသော ဖြူလဲ့သွယ်၏လက်ကလေးတွေမှာ တုန်တုန် ယင်ယင်။
“ဆရာမလေး… ဘာဖြစ်တာလဲ..နေမကောင်းဘူးလား...”
ပိုက်ဆံတို့ကို မယူသေးဘဲ ဦးအောင်ကျော်က မေး၏။
ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ ဦးအောင်ကျော် စကားက ငိုချင်ရပ်လက်တို့။
“ကောင်း…ပါ…တယ်”
ဖြူလဲ့သွယ်အသံတို့က သိသိသာသာ ထစ်ငေါ့ တိုးညှင်းစွာ။
“ဟော..ဗျာ ခုနတုန်းက အကောင်းကြီးပါ..ချက်ချင်းကြီး မျက်နှာလည်းမကောင်းဘူး.. ရေချိုးပြီး အပူထဲများတန်းထွက်လို့ အပူများရှပ်သလား…ဆရာမလေး”
“မဟုတ်ဘူး…မဟုတ်ဘူး…ဦး….ဦး…..ဦးကြီးက ဖြူလဲ့ကို စကားမပြောချင်သလို၊ မဆက်ဆံချင်သ လိုလိုလုပ်နေတာ စိတ်မကောင်းလို့…၊ ဖြူလဲ့…..”
ဖြူလဲ့သွယ် မကျေမနပ်စိတ်ဖြင့် ပြောချလိုက်သည်။ ရင်ထဲတော့ပေါ့သွားရ၏။
“ဟော..ဆရာမလေးက ကလေးကျလို့၊ ကျုပ်က မဆက်ဆံချင်တာမဟုတ်ပေါင်ဗျာ၊ ဒီလောက်ချောလှတဲ့ ဆရာမလေးနဲ့ စကားပြောချင်တာပေါ့၊ ဆရာမလေးပဲ….ကျုပ်ကို အဆက်အဆံမလုပ်ဖို့ ပြောထားတယ်လေ၊ ကျုပ်က ဆရာမ လေး သိက္ခာကျမှာဆိုးလို့ ရှောင်နေတာပါ၊ အခုလည်းရောက်စက ကျုပ်ကို စကားပြတ်ပြတ်ပြောနေတော့ စကားမပြောချင်ဘူး ထင်လို့ မပြောဘဲရှောင်တာပါ”
ဖြူလဲ့သွယ်မျက်နှာကို စေ့စေ့ကြည့်ကာ ဦးအောင်ကျော်ပြော၏။
“အာ…အဲလို မဟုတ်ပါဘူးဆို..ဦးကြီးကလည်း..ကျွန်မ..အဲ..ဖြူလဲ့က..ဦးကြီးနဲ့ ပြောချင်ပါ တယ်..”
“ကျုပ်ကလည်း ဆရာမလေးကို ပြောချင်ပါတယ်ဗျာ..ဘုရားစူးပါရဲ့”
ဖြူလဲ့သွယ်မျက်နှာလေး ပြုံးယောင်သန်းလာသည်။ ဆရာမဆိုသော်ငြား တစ်ခါတစ်ရံတွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ကလေးဆန်လှသည်။
“ကဲ…ဒါဆို ခေါ်မယ်မလား…”
“ဟား…ဟား…ခေါ်တာပေါ့ ဆရာမလေးရာ..ဟားဟား….”
ဦးအောင်ကျော်က အားပါးတရရီရင်း ပြောသည်။
တိမ်ပုတ်တွေကင်း၍ လမင်းကြီး လင်းလာသည့်နှယ်။ ဖြူလဲ့သွယ်စိတ်တွေကြည် လာရ၏။ မျက်စောင်းထိုးရင်း
“ဘာရီတာလည်း…..ဟွန်း”
သည်လောက်ဆို ဦးအောင်ကျော် နားလည်ပြီ။ သည်ဆရာမလေး ဟန်ဆောင် နေချေပြီ….။ ဟန်ဆောင်မျက်နှာဖုံးလေးအား ခွာရပေဦးမည်။
“ဆရာမလေးက ကလေးတွေလို ခေါ်မလား၊ မခေါ်ဘူးလား မေးနေတာ သဘောကျလို့ပါ၊ ကဲပါ ခေါ်တာတော့ ဟုတ်ပါပြီ… ဘယ်လိုခေါ်ကြမလဲ”
“ဟင်..ဘယ်လိုခေါ်ကြမလဲ…ဖြူလဲ့ နားမရှင်းဘူး..ဘာပြောတာလည်း”
“အော်…ဆရာမလေးကို ငါးတွေလာမပေးခင် အခြေအနေမျိုးနဲ့ ခေါ်မှာလား၊ ငါးတွေပေးပြီး အခြေအနေမျိုးနဲ့ခေါ်မှာလား”
ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်ကို စူးစူးရဲရဲကြည့်ရင်း ပြောသည်။
ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်လှုပ်ရှားကာ ကတုန်ကယင်ဖြစ်သွားရ၏။
“အာ…မသိဘူး…ဦးကြီးကလည်း…”
မျက်လွှာလေးချကာ ရှက်ရွံ့စွာပြော၏။
“ဟော..သေချာသိမှ ဖြစ်မှာ ဆရာမလေး….မဟုတ်ရင်…ပြောရဆိုရ မှားကုန်ရင် မကောင်းဘူးလေ”
“ဦး…ကြီး သ..ဘော”
အသံတိမ်တိမ်လေးဖြင့် မပွင့်တပွင့်ပြောနေသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မျက်နှာကလေးရဲ၍ အရှက်သည်းနေရတော့၏။
“အင်း…ကျုပ်သဘောကတော့ ငါးတွေပေးပြီး နောက်ပိုင်းအခြေအနေပေါ့..ဟုတ်ပြီနော် ဆရာမလေး”
ဦးအောင်ကျော်က သူ့ကိုယ်တိုင်ဆုံးဖြတ်၍ ဖြူလဲ့သွယ်အား ပိုင်နိုင်စွာ ပြောသည်။ ဝမ်းသာအားရဟန်ကလည်း ဖုံးမရဖိမရ။ အထင်းသား။
“ဟုတ်..ဦး…ကြီး”
ဦးအောင်ကျော်ကိုမကြည့်ရဲဘဲ မြေပြင်ကိုငုံ့ကြည့်ရင်း တိုးညှင်းတုန်ယင်စွာ ဖြေလိုက် သော ဖြူလဲ့သွယ်အသံက သဲ့သဲ့ယဲ့ယဲ့လေး။ သည်စကားသံလေးကပင် အဆုံးမမြင်သော ကာမပင်လယ်ပြင်တွင် လိုလားကြည်ဖြူ ကူးခပ်ပါမည်ဆိုသည့်သဘော။ လက်ချောင်းလှလှလေးတွေက အဓိပ္ပါယ်မဲ့ ဆုပ်လိုက် ဖြန့်လိုက်ဖြင့်။ ရှက်စိတ်မွှန်စွာ လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်နေရှာမိ၏။
ဦးအောင်ကျော်ကား စကားမဆို။ အောင်ပွဲရစစ်သူကြီး တစ်ဦးနှယ် ဝင့်ဝင့်ထည်ထည် ပြုံးကာ မျက်နှာလေးရဲလျက် ပေါင်လေးစေ့၍ ခြေစုံရပ် နေ ရှာသော ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်အား စူးစူးရဲရဲ ကြည့်နေတော့သည်။ အတန်ကြာမှ
“ခေါင်းလေး မော့စမ်း ဖြူလဲ့၊ ဦးကြီးကို ကြည့်”
တိုးညှင်းသော်လည်း ပြတ်သားသော အသံကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် ခေါင်းလေး ဖြေးဖြေးချင်း မော့လာရသည်။
မြင်ကွင်းထဲတွင်…
ဦးအောင်ကျော်၏ ခြေအစုံ
ခြေသလုံးသား တောင့်တောင့်ညိုညို
ပုဆိုးအနားသက်….
ထိုမှတစ်ဆင့်…….
“အို” ဖြူလဲ့သွယ်၏ အာမေဋိတ်သံလေး..။
.................
ဖုဖုထစ်ထစ်ဖောင်းထနေသော ဦးအောင်ကျော် ပေါင်ခွကြား…။
ကျယ်ပြန့်သော ရင်အစုံ….။
ဦးအောင်ကျော်၏ မျက်လုံးအစုံ…။
ထိုမှသည် အောက်သို့ဆင်းကာ... ပုဆိုးအောက်ဆီမှ ထိုးထိုးထောင်ထောင် ဖြစ်နေသော
လီးတန်ကြီးဆီ.....။ သတိလက်လွတ် ငေးကြည့်မိသည်။
ဦးအောင်ကျော် ပုဆိုးကိုဖြန့်၍ဝတ်ပြသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရိုးတိုးရိပ်တိပ် မြင်လိုက်ရ သော လီးတန်ထွားထွားကြီးနှင့် ဒစ်ဖူးကားကားကြီးကြောင့် လည်ချောင်းများပင် ခြောက်ရ၏။
“ဖြူလဲ့....ကြည့်ရတာ အားရရဲ့လား”
ဦးအောင်ကျော်စကားက သူ့လီးကြီးကြည့်မိသော ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ ရှက်သွေးလွှမ်းစေသည်။ မျက်နှာလေးကား နီနီရဲရဲ…။
“အာ ဟုတ်… ဟင်..မကြည့်..ပါဘူး.....”
ဖြူလဲ့သွယ် စကားများက အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့.။
“ကြည့်ချင်သေးလား... ကျုပ်အပေါ်လဲတုန်းက ဖြူလဲ့ကိုင်ခဲ့တဲ့ ကောင်ကြီးကို...”
ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ် သူ့လီးကြီးကိုင်ခဲ့သည်ကို မှတ်မိစေရန် တမင် ပြောသည်။
“အာ...ဟို....ဟို..ဟုတ်...အာ...ဟင့်”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရက်တုန်ရလွန်း၊ ရှက်ရလွန်း စိတ်လှုပ်ရှားလွန်းသောကြောင့် အယောင်ယောင်အမှားမှား....။ ရိုးတိုးရိပ်တိတ် မြင်လိုက်ရသော လီးတန်ကြီးကို ကြည့်လိုသော ကာမစိတ်ကြောင့် ဟုတ် ဟု လွှတ်ခနဲ ပြောမိသည်။ ပြောရင်းမှ ဆရာမ အပျိုလေးတန်မယ့် အသက်ကြီးကြီး မုဆိုးဖိုလီးကြီးအား ကြည့်ချင်နေသည်ကို ဖွင့်ပြော ရခြင်းကြောင့် ရှက်ရသည်ဖြစ်ရာ.... ပြောမိပြောရာ ပြောတော့သည်။
“ကဲ..ရှက်မနေပါနဲ့.. ကိုင်တောင် ကိုင်ပြီးမှပဲ..လာ..လာ.. အနားတိုး သေချာကြည့်စမ်း ဖြူလဲ့.”
ဦးအောင်ကျော်စကားအဆုံးတွင် အိပ်မက်ထဲတွင်လမ်းလျှောက်သူနှယ် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော် အနီးသို့ လျှောက်သွားမိသည်။
ဖြူလံ့သွယ်ကား...သိစိတ်နှင့်ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုလုံးတွင် ပျံ့နှံ့နေသော ကာမဆန္ဒကို ဒူးထောက်အရှုံးပေးလိုက်ရလေပြီ။ လီးကြည့်ဖို့ရာ ဦးအောင်ကျော်ခေါ်ရာ သွားရသည်။
အနားရောက်သော် တွေတွေလေးရပ်နေမိ၏။
“ရောက်..ရောက်..ပြီ...ဦး..ကြီး”
“အင်း..အင်း... ကျုပ်လီး ကြည့်ချင်နေပြီပေါ့”
ဖြူလဲ့သွယ် ခေါင်းလေးကို အသာငြိမ့်ပြ၏။
“အင်း...ပုဆိုးခါပုံစ ဖြေကြည့် ဖြူလဲ့....”
ဦးအောင်ကျော်ကား ဖြူလဲ့သွယ်အား အရှက်ကုန်စေရန်၊ ကာမရမ္မက်အတွင်း ညွတ်ဆင်းခယနေစေရန် ကျုံးသွင်းနေ၏။ သူ့လီးအားကြည့်ချင်စေရန် သွေးဆောင်၏။ ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ တဏှာအခံနှင့်ဖြစ်ရာ ဦးအောင်ကျော် ကျုံးသွင်းရာ ကောတ်ကောတ်ပါ ရ၏။
ယခုလည်း ဆရာမလေးအား လီးကြည့်လိုက သူ့ပုဆိုးအား ဖြေ၍ ကြည့်ရန် စေခိုင်းပြန်၏။
နှုတ်ခမ်းလေးအား မသိမသာကိုက်ရင်း ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တဏှာ နတ်ဆိုး၏ ဖမ်းစားမှုမှ တောင့်ခံရှာပါသေး၏။ သို့သော်.... လက်အစုံက.... ဦးအောင်ကျော် ခါးပုံစဆီ.....။
“ဒီအချိန်...ဘယ်သူမှ မလာဘူးဖြူလဲ့....ဖြည်ချလိုက်...”
ဖြူဖြူသွယ်သွယ် လက်လေးကား ဦးအောင်ကျော် ပုဆိုးကိုဖြေသည်။...အသာချွတ်သည်။ ပုဆိုးကို လွှတ်ချသည်။ အကြည့်ကား.... ။
ပုဆိုးစမှ ငေါတောင်နေသော လီးနှင့်ထစ်ကာ ကွင်းလုံးမကျွတ်ပဲ တန်းလန်း ထစ်နေသည်။
သည်ခါတော့ ဦးအောင်ကျော် ပါးစပ်ဖြင့်မပြောရ။ မျက်လုံးခြင်းအစုံတွင် ဦးအောင်ကျော် သဘောကို ဖြူလဲ့သွယ် နားလည်လိုက်၏။
လီးတောင်ငေါကြီးနှင့် ချိတ်နေသော ပုဆိုးစအား အသာ မ ကိုင်သည်။
လက်လေးက ပုဆိူးစကို ကိူင်မိသည့်နည်းတူ လီးတံညိုညို ထွားထွားကြီးအားလည်း ထိမိ၏။
ထိုသို့ လီးကို ထိမိသည့်ခဏ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖြိုးဖြိုးဖျပ်ဖျပ် ခံစားရသည်။ လီးတန်ငေါငေါ ထိပ်ဖူယထွားထွား ကားကားကြီးမှာ ငုံ့ကြည့်နေသော သူမအား ထိုးချိန်နေသကဲ့သို့...။
“အို..... အကြီး...ကြီး...ပဲ ဦးကြီး.... ဟင့်...”
“ကြည့်..ကြည့် သေချာကြည့်... ဘာကြီးတာလဲ ဖြူလဲ့ရ..”
“ဦးကြီးးဟာ.... ”
“ဘာလဲကွ.. ရှင်းရှင်း..ပြောပါ”
“ဟင့်...ဦးကြီး ဟာ..ဟို... လ...လ...လီး...ကြီးတာ ဟင့်...”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တရစ်ချင်း မေးနေသည့် ဦးအောင်ကျော်ကြောင့် လီးဆိုသော စကားအား ရှက်ရှက်ဖြင့် ပြောရသည်။
“မတွေ့ဖူးဘူးလား... ကျုပ်လောက်ကြီးတဲ့လီး”
ဖြူလဲ့သွယ် ခေါင်းလေးယမ်းပြ၏။
ဦးအောင်ကျော်က လူမလှုပ်ဘဲ လီးကို ငေါ့ခနဲ ငေါ့ခနဲ ဆတ် ဆတ်ပြသည်။
“အို...အမေ့.... ဟင့်... အို....လှုပ်နေပြီ .....”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးတန်ငေါငေါကြီး ဆတ်ခနဲ ဆတ်ခနဲအလှုပ်တွင် လှိုက်ခနဲ လှိုက်ခနဲ ဖြစ်ကာ ပြော၏။
“လှုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ဖြူလဲ့... လီးငေါ့ပြတာ... ဖြူလဲ့ရ... ဘာလုပ်တာလဲ....”
ဦးအောင်ကျော်က ပြောရင်းတဆက်တည်း မေးသည်။
“ငေါ့..ငေါ့...လီး ...လီးငေါ့တာ ဦးကြီး”
သဘ်အခါတော့ လီးဆိုသည့်စကားကို ဖြူလဲ့သွယ် ပါးစပ်မှ ရှောရှောရှုရှု ထွက်ချေပြီ။
ဦးအောငိကျော် အခြေအနေကို သုံးသပ်၏။ ဖြူလဲ့သွယ်အား အပိုင်တော့ ကိုင်လို့ရချေပြီ။ လိုးမည်ဆိုကလည်း လိုးလို့ရချေပြီ။ သို့သော် အချိန်နည်းသေးသလို။ လူသွားလူလာ လည်းရှိနိုင်၏။ လိုးရန်အချိန်ကောင်းမဟုတ်။ ဖြူလဲ့သွယ်အား ပိုင်သထက်ပိုင်အောင် ချုပ်ထားရန် ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။
“ဖြူလဲ့....ဦးကြီးကို ပုဆိုးကောတ်ပေးစမ်းကွာ”
ဦးအောင်ကျော် ခြေရင်းပုံကျနေသော ပုဆ်ုးအား ခါးလေးကိုင်း၍ ကောတ်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် မျက်နှာလေး မှာ ဦးအောင်ကျော် လီးတန်ကြီးနှင့် ပို၍နီးကပ်သွားသည်။ လီးတန်တွင် ထင်းထနေသော အကွေ့အထစ် လီးကြောများကို အနီးကပ်တွေ့ရသည်။ လက်ကပုဆိုးကိုစမ်းမိသော်လည်း အကြည့်က လီးဆီမှ မခွာနိူင်...။
“အာ.....ဟင့်...လီးငေါ့ပြန်ပြီ”
ဒီတစ်ခါ ဦးအောင်ကျော် လီးငေါ့ချက်က ပက်စက်သည်။ ကုန်းနေသော ဖြူလဲ့သွယ်မျက်နှာလေးအား ထိလုထိခင်။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ထင်မထားသည်မို့ ရှောင်ချိန်မရလိုက်.... လီးဒစ်ဖူး ထ့ားထွား ညိုညိုရဲရဲ ကြီးကား ဖြူလဲ့သွယ်၏.....
မေးဖျားလေးအား ထိလုနီးပါး။
နှုတ်ခမ်းပါးလေးကို . ထိသလို မထိသလို။
နှာခေါင်းလေး...... ကလူသလို မြူသလို...။
ယောကျ်ားတစ်ယောက်၏ လီးနံ့ကို ဖြူလဲ့သွယ် တိတိပပခံစားမိသည်။ ဦးအောင်ကျော် လီးနံ့ကား မပြင်းသော်လည်း ဖိုနံ့ကား ထင်ထင်ရှားရှား။ ထို ဖိုရနံ့ ညှီစို့သင်းသင်းကား ဖြူလဲ့သွယ်၏ စိတ်ဇောအဟုန်ကို ပြင်းစွာတောတ်လောင်စေ၏။
ဖြူလဲ့သွယ်ကား လီးတန်ကြီးကို အနီးကပ် မြင်ရခြင်း....
လီးနံ့ကို ရှူရှိုက်မိခြင်း၊ လီးဒစ်ဖြင့် မျက်နှာကို ထိလုနီးနီး အပွတ်ခံရခြင်းတွင် တဒင်္ဂ မှင်သတ် မိရသည်။
“ဟင့်.... ပေကုန်ပြီ.... သူများ မျက်နှာမှာ အရည်တွေ ပေကုန်ပြီလို့...ဟွန့်...”
မိန်းမသားသဘာ၀မို့ ဖြူလဲ့သွယ် စူစူအောင့်အောင့်ဆိုသော်လည်း ရမ္မက်အထိအတွေ့တွင် သာယာခြင်းသဘောက အထင်းသား။
ဦးအောင်ကျော် ပုဆိုးပြင်ဝတ်ရင်း ရီကာ...
“ဟား ဟာ... ဖြူလဲ့ရ...အဲဒါ လရည်ကြည် လို့ခေါ်တယ်.... စောက်ပက်လိုးရင် အရင်ထွက်တာ...ချောတော့ကြ လီးဝင်ကောင်းတယ် ဖြူလဲ့ရ... ဖြူလဲ့လိုးချင်လို့ ဦးကြီးလီးက လရည်ကြည်ထွက်တာ....”
“ဟင့်...ချောကျိ ကျိနဲ့....အာ.. ဖြူလဲ့.ကို အခုလိုးမလို့လား.... လူ..လူတွေသိမှာ......ကြောက်လို့ပါနော်... ဦးကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ် မေးဖျားထက်တွင် ပေနေသော လရည်ကြည်တို့ကို သုတ်ရင်း အလန့်တကြားပြောသည်။ အလိုးခံချင်သော်လည်း ယခုချက်ချင်းတော့ မခံလို။ လူသွားလူလာ ရှိလျှင် အခက်။ နောက် ..မိမိက အလိုးခံရပါက အသေအော်တတ်သည်။ လိုးမည့်လီးကလည်း မာမာထွားထွား.... မအော်ဘဲနေနိုင်မည်မထင်။ လူတွေသိလိမ့်မည်။ မလုံမခြုံခံစားရ၏။ ဦးအောင်ကျော် လိုးမည်ဆိုပါကလည်း ခံရမည်သာ... မတတ်နိုင်။ တောင်းပန်ပြောလေး ပြောရ၏။
“အော်ဖြူလဲ့ရ..ဦးကြီးက မလိုးသေးပါဘူးကွာ..... လူတွေသိလို့ ဘယ်ဖြစ်မလည်း ..ဖြူလဲ့ သိက္ခာကျမှာ ဦးကြီး စိုးရိမ်တာပေါ့.... ဦးကြီး ဘယ်လောက် လိုးချင် လိုးချင် ဖြူလဲ့ သိက္ခာကျမယ်ဆို မလိုးပါဘူး.ကွာ၊ နောင် အဆင်ပြေ လုံခြုံမှ ဦးကြီး ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်.. ဟုတ်ပြီလား”
ဦးအောင်ကျော် စကားဖြင့်ချုပ်သည်တော့မဟုတ်။ တကယ်လည်း စိတ်ရင်းအခံထြင့် ပြောခြင်းဖြစ်၏။ ဖြူလဲ့သွယ် ကြောက်သည်ကိုလည်း သနားသောကြောင့် ဖြစ်သည်။ စေတနာစစ်မှန် ရောင်ပြန်ဟပ်သည်မို့ ဖြူလဲ့သွယ် ကျေနပ်မိ၏။
“ဟုတ်...ကျေးဇူးပါ... ဦးကြီး....နောက်မှ အေးအေးဆေးဆေး လိုးပါနော်..ဖြူလဲ့ ခံမှာပါ.”
ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်က လိုးမည့်သူကိုပင် ကျေးဇူးတင်နေရသည်။ ဘာနေနေ မိမိ အရှက်သိက္ခာကို စဥ်းစားပေး သူမို့...တချိန်ချိန်တွင်တော့ အလိုးခံမည်ဟု တွေးကာ စိတ်ရင်းအတိုင်း ပြောလိုက်ခြင်းပင်။
“အင်းပါ... နောင်...လိုးခွင့်ရတာ ကို ကျုပ်ကကျေးဇူးတင်ရမှာပါ..... ကဲပါ...အခု ဖြူလဲ့ နို့တွေ ဖင်တွေကြည့်ရအောင်...နောက်လိုးရမယ့် ဟာလေးတွေ အမြည်းပေါ့”
ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ် ရမ္မက်ထစေရန် တမင်ပင် ပြော၏။
သည်အပြောက အတော် တာသွား၏။ နောက်ကျ သေချာပေါက် လိုးမည်။
လိုးမည့် နို့၊ စောက်ပက်တွေ ကြည့်မည့်အကြောင်း ပြောခံရသည်ကိုက ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ စိတ်ထရသလို ရှက်စိတ်လည်း ဖြစ်ရ၏။ ချည်ပြီးတုပ်ပြီးလည်း ဖြစ်စေ၏။
“ဟင့်...ဦး....ကြီး...က...လည်း...လိုးတော့မှ ကြည့်ပါလားလို့...ဟွန့်....နောက်လိုးတဲ့
အခါလည်း မြင်ရမယ့်ဟာ.”
“ဖြူလဲ့လိုးတဲ့အခါကျ အရမ်းထန်ပြီး လိုးပဲလိုးနေမိမှာ... ဒီတော့ မလိုးခင် ဖြူလဲ့အလှလေးတွေ သေချာကြည့်ရတာပေါ့ကွာ”
ကာမရမ္မက်တတ်ကြွနေသည့်အချိန်ဖြစွရာ လိုး ဆိုသောစကားကို တွင်တွင်သုံးမိသည်။
ထိုသို့ပြောဆိုရသည်ကိုကပင် နှစ်ဦးစလုံး မှာ ကာမစိတ်ဖြင့် နှစ်သိမ့်ကျေနပ်ရ၏။
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော် စူးစူးစိုက်စိုက် အကြည့်ခံရသော နေရာတို့မှ ရိုးတိုးရွတ ဖြစ်သကဲ့သို့ ခံစားရမိသည်။ အကြည့်ခံရသော နေရာတို့ကို ကျုံ့ကာကျုံ့ကာ ညှစ်သလိုလို လုပ်မိသည်။
ဦးအောင်ကျော် စူးစူးစိုက်စိုက် ရဲရဲတင်းတင်းကြည့်နေသော နေရာကား…
နို့အစုံ…
ပေါင်စုံခွကြားမှ စောက်ပက်လေး….…။
ယောင်ကာယမ်းကာ လက်ဖြင့်ပဲကာရတော့မလိုလို…။ မလုံမလဲ။
ယားလည်းယားရ၊ ရွလည်းရွရ သည်။
မနေနိုင်..ပေါင်လေး လိမ်ကာ စောက်ပက်လေး ညှပ်မိ၏။
နို့ထိပ်တွေလည်း စူတင်းလာရ၏။
အကိုင်အညှစ်ပဲ ခံချင်သလိုလို၊ အကိုက်အစို့ပဲ ခံချင်မိသလ်ုလို။
မိမိ၏ အလှအပလေးများကို ကြည့်ရှုခံစား၍ လီးတောင်နေသော ဦးအောင်ကျော် ရှေ့တွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရှက်ရွံ့ရင်ဖိုရသည်။ ထို့အတူ ကျေနပ်စိတ်လေးဖြစ်ရသည်။ ထို့အတူ မျက်လုံးလေးဝင့်ကာ ဦးအောင်ကျော်၏ပေါင်ကြား တောင်နေသော လီးကိုလည်း ကြည့်မိသည်။
“ခြေထောက်လေးချဲလိုက် ဖြူလဲ့”
“ဟင့်..ဟင့်… ဦး..ကြီးကလည်း…ဘာလုပ်မလို့လဲ”
ရှက်ရွံ့မှုကဲသောကြောင့်သာ နှုတ်ဖျားမှာ စကားသံတိုးတိုးလေးများထွက်ရသည်။ ဦးအောင်ကျော်၏ စကားသံ များကား လွှမ်းမိုးနိုင်စွမ်းကြီးလွန်းလှသည်။ ခန္ဓာကိုယ် ကတော့ ဦးအောင်ကျော် စေခိုင်းသည့်အတိုင်း…။
အမိန့်သံဆန်သော်လည်း နူးညံ့သည့် အသံ၏စေခိုင်းမှုအောက်တွင် သဝေမတိမ်းလိုက်နာ မိသည့် လွှမ်းမိုးခံစိတ်၏ သာယာနှစ်သိမ့်သော ခံစားချက်လေးမှာ ဖြူလဲ့သွယ် တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ပျံ့နှံ့နေ၏။
ပေါင်စုံခွကြားရှိ စောက်ပက်လေးမှာ ပေါင်အစုံမှစုကာညှပ်ထားရာမှ လွတ်လပ်သွားသည့် နှယ်။ ဖြူလဲ့သွယ် ရင်ထဲဟာသွားရသည်။
“ဟာ…ဟင့်…အ…အင့်”
ဟာတာတာဖြစ်သွားရသည့် စောက်ပက်လေးကို အားမလိုအားမရ ညှစ်မိသည်။ အရည်စိုစို လေးတွေ စိမ့်လာရ၏။
“စောက်ပက်လေးညှစ်နေတာလား…ဖြူလဲ့ရ.. ဟိုဘက်လှည့်ပါဦး ဖင်လှလှလေး ကြည့်ရ အောင်…ဒီအချိန်ဘယ်သူမှ မလာပါဘူး…၊ လာလည်း ဖြူလဲ့က အိမ်ထဲမှာ မမြင်ရပါဘူး”
“ဟင့်…..အင့်….ဟုတ်….”
ခေါင်းလေးကို မရဲတရဲ ညိတ်ပြမိသည်။ စောက်ပက်လေးကို ညှစ်နေပါသည်ဆိုခြင်းကို ဝန်ခံခြင်းဖြစ်သည်။ သည်လို ဝန်ခံရခြင်းကပင် စောက်ပက်လေးကို ပိုမိုယားယံ စေတော့၏။ ဝန်ခံရင်းပင် စုကာကျုံ့ကာ တင်းကာဖြင့် ညှစ်မိတော့သည်။
အသိစိတ်ကငြင်းဆန်လိုသော်လည်း မသိစိတ်က မိမိဖင်ကိုကြည့်မည့် လူကြီးရှေ့ တစ်ဖက်လှည့်ကာ ရပ်ပြမိသည်။ ဖင်ကို အကြည့်ခံမိသည်။
ရှက်လည်းရှက်သည်။ ရင်လည်းဖိုသည်။ စောက်ပက်လေးကလည်း ယားလွန်းလှသည်။
ဖင်ဝလေးကိုလည်း ကျစ်နေအောင် ရှံ့ထားမိ၏။ ခုဆို ဦးအောင်ကျော် သူမဖင်လုံးလေး တွေကို အားပါးတရ ကြည့်နေပြီပေါ့…။ ကာမတဏှာစိတ်တွေ တရိပ်ရိပ် တိုးလာရသည်။
“ဟင့်…သူ့လီးကြီးကလည်း တောင်နေမှာပဲ….။ ဟင့် ဟင့် ငါ့ဖင်လေးတွေကြည့်ပြီး လိုးချင်နေမှာပဲ….အာ…ငါ့ စောက်ပက်က ယားလိုက် တာ..ရှီး…”
“.သူနဲ့တွေ့တိုင်း စောက်ပက်ကညှစ်နေရတာပဲ၊ အရှက်လည်းကုန်ပါပြီ….သူခိုင်း သမျှ လုပ်ပေးနေရတာ…..ဟင့်…..ဘယ်လိုကြီးလဲကွာ.အား….”
အတွေးစိတ်ထဲတွင် ယောင်ယက်ခက်နေရ၏။ ဖင်ကြောတွေ စိမ့်ကာ ဖင်ပေါက်လေးပင် ကျုံ့နေမိ၏။ မနေတတ်....
“ရ..ရ..ပြီမလား…ဦးကြီး…ဖြူလဲ့…ရှက်တယ်..၊ ပြန်လှည့်မယ်နော်...၊ လူတွေလည်း မြင်လိမ့်မယ်နော်….”
ပြန်လည်းမလှည့်ရဲ။ တောင်းပန်တိုးလျှိုးသော အသံလေးဖြင့်ပြောသည်။
“အင်း…ခဏ….”
ပြောပြောဆိုဆိုဖြင့် ပတ်ဝန်းကျင်ကို တစ်ချက်ဝေ့ကြည့်ကာ ဦးအောင်ကျော်လက်က ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်လုံးလေးကို ပုတ်လိုက်သည်။
“ဖျပ်…”
“အမေ့…..”
ဖြူလဲ့သွယ် လန့်ကာ အော်သည်။
ဦးအောင်ကျော်က ပုတ်ရုံသာမက ညာဘက်ဖင်လုံးလေးကိုပါ ခပ်တင်းတင်း ညှစ်လိုက်၏။
“အ..အာ့…..ဟင့်..နာ…တယ်…ဦး…ကြီး….”
ဖင်လုံးလေအားဆုပ်ညှစ်ခံရမှုကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် တီးတိုး ညည်းညူမိသည်။ တစ်ကိုယ် လုံးလည်း ရှိန်းတိန်းတိန်း ခံစားရသည်။
ဖင်သားစိုင် အိအိတစ်တစ်တွေကို ဆုပ်မွှေချေခံရသည်က လူတစ်ကိုယ်လုံး လွင့်မျောနေ သလိုလို။ တွန့်ကာယိမ်းကာ ဖင်ကိုင်ညှစ်ခံရ၏။
မကိုင်ရန်လည်း မငြင်းမိ၊ လွှတ်ပေးရန်လည်း မဆိုနိုင်။ စောက်ပက်လေးကိုသာ ဇစ်ကနဲ ညှစ်မိ၏။ ဖင်ကိုင်ခံရခြင်းအား အလိုတူအလိုပါသည်ဆိုသော သဘော။
“ဖင်က လှလိုက်တာ၊ တစ်ကျစ်နေတာပဲကွာ…”
ဦးအောင်ကျော်က ကျေနပ်အားရသံဖြင့် ပြောသည်။
“ ဒီလောက်လှတဲ့ အိတဲ့ဖင် တစ်ခါမှ မကိုင်ဖူးဘူး ကွာ...တောက်”
ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကိုင်ခံနေရာမှ စုပ်သပ်ညည်းညူကာ…ယယယယယ ဖင်ကိုင်နေသော ဦးအောင်ကျော်အား ခယသော အကြည့်ဖြင့် ကြည့်၍
“ကျစ်…ရှီး အာ့… နာ…နာ..လာပြီ လို့..…ဟင့်”
ပြောကာမှ ပိုဆိုးတော့သည်။
“အော်..တစ်ဖက်ပဲကိုင်လို့ နာတာနေမယ်..ဒီလို….”
ဖင်တစ်လုံးသာမက ဖင်နှစ်ခြမ်းလုံး အပီကိုင်ခံရ၏။
ဘယ်ဘက်လက်ဖြင့်ပါ ဘယ်ဘက် ဖင်လုံးလေးကို ဆုပ်ညှစ်လိုက်သည်။ ဖင်လုံးနှစ်လုံးကို စုံကိုင်ညှစ်သည်။ ဆုပ်နယ်သည်။
လေမှုတ်ထားသော ပူစီပေါင်းကို ဆုပ်နယ်သည့်နယ်။ အားရပါးရ…။ ပယ်ပယ်နယ်နယ်။
“အာ့..ဟာ..အင့် ဦး…ဦး..ကြီး…ဟင့်…အို..”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ကုန်းကွကွလေး ညည်းကာညူကာ ဖင်လေးယမ်းနေရသည်။
ဦးအောင်ကျော်က ဖင်သားကိုနယ်ရာမှ လက်ဖြင့်ဆုပ်ကာအားဖြင့် ညှစ်၏။
“ရှီး….အာ့…အ…..အ”
ဖြူလဲ့သွယ် တွန့်လိမ်ကာညည်းရ၏။
ဦအောင်ကျော်က ဆုပ်ညှစ်ထားရာမှ လက်ချောင်းလေးများဖြင့် ဖင်သားကို ရွရွ ဆုပ်ပြန်သည်။
“အာ….ဟင့်…ယား…ယား…တယ် ဦး…ကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်က ဘယ်ညာယိမ်းသည်။ ဖင်ကို ပို၍ ကောတ်ကာ ဖင်ကိုင်ခံရ၊ ဖင်ညှစ်ခံရ မှုကို ကျေနပ်သည့် အသွင်ကိုပြ၏။ ခန္ဓာကိုယ်၏ အလိုအလျောက် တုန့်ပြန်မှု။
ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်စုံကိုင်ခံရ၍ တွန့်လိမ်ကာ ညည်းညူမိသည်။ အိထွေးသော ဖင်သားမှတစ်ဆင့် ဦးအောင်ကျော်၏ လက်ဖြင့် ဆုပ်နယ်ညှစ်သည့် အရသာခပ်စူးစူးကို ခံစားရမိသည်။
“စီးပိုင်နေတာပဲကွာ….ဖင်လေးကောတ်ပြီး နောက်ပစ်ပေးနေတာက ဖြူလဲ့…ကြိုက် လို့လား ဖင်ကိုင် ညှစ်ခံရတာ…ဖီလ်းတတ်နေလားကွ….”
ဖြူလဲ့သွယ်ခန္ဓာကိုယ်လေးမှာ အလိုအလောက် ဖင်လေးကောတ်ပေးမိသည်။ ကိုယ်လေး က ခပ်ကိုင်းကိုင်း။ မိမိဖင်အားစုံကိုင်ညှစ်ကာ ဖီလ်းခံနေသူအား ဖင်ကိုင် ကောင်းစေရန် ဖင်ကောတ်ပေးရသည့်အဖြစ်။ မဖြေနိုင်အား…။
“မေးတာဖြေဦးလေ ဖြူလဲ့….ဖျန်း .”
ဦးအောင်ကျော်က မဖြေဘဲ ဖင်ကောတ်ကုန်းကွကာ ညည်းညူနေသော ဖြူလဲ့သွယ်၏ ညာဖက် ဖင်လုံးအား ခပ်စပ်စပ်ရိုက်ကာမေး၏။
“အား….အမေ့..ဟင့်…ကြိုက် ကြိုက်ပါတယ်…ရှီး…”
ဖင်ကိုင်ခံရသည်ကို အရသာတွေ့နေရှာသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်ရိုက်ခံရ၍ ဖင်ကောတ်နေရာမှ ကိုယ်လေးမတ်ကာ ခုန်စွစွလေး ဖြစ်သွားရသည်။
ဖင်သားစီမှ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း ခံစားချက်နှင့်အတူ စောက်ရည်တစ်ချို့ စိမ့်လာရ၏။ အလောတကြီး ပြန်ဖြေမိသည်။ မျက်ရည်လေးပင် ဝေ့လာရ၏။
ဖင်ရိုက်ခံရ၍ ပျက်သွားသော အနေအထာအတိုင်း ဖင်လေးကောတ်ကာ ပြန် နေပေးမိသည်။
မိန်းမကြမ်းကျေသူ ဦးအောင်ကျော်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ကာမ စိတ်သဘောကို အချိန်တိုအတွင်း နောကြေသိလေပြီ။
လွှမ်းမိုးခံရခြင်းတွင် ပျော်မွေ့သော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်။
ရှက်ရွံ့ရမ္မက်ထန်ရခြင်းအား နှစ်သက်သော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်။
ကာမအမှု၏ နာကျင်ခြင်းတွင် သာယာကြည်နူးသော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်။
ဆန့်ကျင်ဘက် ဖြစ်ခြင်း၏ တဏှာကို ခုံမင်သော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်။
သည်သို့ပင် ကောတ်ချက်ချသည်။
သူ့အထင်မှန်မမှန် သေချာစောကြောရဦးမည်။ မှန်မည်ဆိုပါကတော့ သူ့အတွက်တော့ စိုင်ကော်လို့ ခြုံပေါ်ရောက်ပေမည်။ မရွယ်ဘဲစော်ကဲမင်းဖြစ်ချေတော့မည်။
ဦးအောင်ကျော်အနေဖြင့် အရွယ်စုံသော၊ ပုံစံမျိုးစုံသော မိန်းမသုံးဦးအား နှစ်ချီ၍ လိုးပေး ခဲ့သည်။ အနုကြိုက်သော မိန်းမကို အနု၊ အကြမ်းကြိုက်သော မိန်းမကို အကြမ်း ခံစားမှု ပေးစွမ်း၍ အချိန်မရွေး လိုးနိုင်စေရန် ကြံဆောင်ထားခဲ့၏။
ဖြူလဲ့သွယ်ကဲ့သို့ သာမန်အချိန်တွင် အိန္ဒြေသိက္ခာအပြည့်ရှိသလောက် ကာမခံစားသည့် အခါအရှက်ကုန် တတ်ကုန်ရွက်ကုန်ဖွင့်သော မိန်းမမျိုး၊ လွှမ်းမိုးခံရခြင်းတွင် သာယာ သော မိန်းမမျိုး၊ နာခံခြင်းတွင် မွေ့လျော်သော မိန်းမမျိုး၊ နာကြင်စွာကာမဂုဏ်ခံစားခြင်း တွင် သာယာသောမိန်းမမျိုးကိုကား မကြုံဆုံဖူးသေး။
သူ့အတွေး မှန်လို့ကတော့…..။
“တောက်…..”
ဦးအောင်ကျော် စိတ်မာန်ထပြီး အံကြိတ်၍ တောက်ခေါက်လိုက်၏။ ထိုအသံက ဖင်လေးကောတ်ကာ ရပ်နေရှာသော ဖြူလဲ့သွယ်အား တုန်တုန်ယင်ယင်လေး ဖြစ်သွားစေသည်။
“ဘာ..ဘာ…ဖြစ်လို့…လဲ ဦး…ကြီး..ဟင်”
ခေါင်းလေးငဲ့စောင်းကြည့်ကာ အသံတုန်တုန်လေးဖြစ်မေးရှာသည်။
“အော်..ဘာမှ မဟုတ်ဘူး ဖြူလဲ့…ဖြူလဲ့ ဖင်ကို ကိုင်ရတာ၊ ရိုက်ရတာ အားရလို့ကွ…ကြည့်စမ်းကွာ…လက်ထဲစီးပိုင် တစ်ကျစ်နေတာ…ရှီး…ဒီလောက်လှတဲ့ ဖင်ကွာ…..ဖင်ထောင်လိုးခွဲပစ်လိုက်ရ…အီစိမ့်နေမှာ ဖြူလဲ့ရာ”
“အို…ကွာ. သူ့ စကားတွေကလည်း.ကြမ်းလိုက်တာ….ဟင့်.. ကြောက်စရာ….ဟင့်”
ဦးအောင်ကျော်ကြုံးဝါးသံတွေက ဖြူလဲ့သွယ်ကို အမှန်ပင်ကြက်သည်းထစေ၏။ ကြောက်ရွံ့မိ၏။ သို့သော် ထိုစကားကြမ်းကြမ်းသံတွေကိုပင် ရင်ဖိုစွာ နားထောင်နေချင် မိ၏။
“အော်..ဖြူလဲ့ရ…ကျုပ်က လိုးရင်လည်းကြမ်းကြမ်းပဲ၊ ပြောရင်လည်း ကြမ်းကြမ်းပဲ၊ ကိုင်ရင်လည်း ဟောဒီလို ထိထိမိမိ …..”
“ရှီး…အာ့..အမေ့..အို..ဟင့် ဖြည်းဖြည်း ကိုင်လေ ဦးကြီးကလည်း အို…..အ အာ့ အာ့”
ဦးအောင်ကျော်က ပြောပြောဆိုဆို ဖြူလဲ့သွယ်၏ ထဘီတွင် စွင့်ကားတင်းပြောင်နေ သော ဖင်အစုံကို လက်ဖြင့်စုံညှစ်သည်။
ဖင်သား အိအိတစ်တစ်တို့အား အားရပါးရဆုပ်နယ်သည်။
ဖင်နှစ်ခြမ်းအား အပြင်မှတွန်း၍ လှိမ့်နယ်သည်။
ဖင်နှစ်ခြမ်းအားအုပ်ကိုင်ကာ ဖြဲသည်။
“ရှီး..ကျစ်..ကျစ်…အို..ဟင့်..ဘာတွေလုပ်နေတာလည်းလို့ ဟား…အ..အာ့ ”
ကာမအမှုတွင် ထုံးလိုခြေရေလိုနောက် ကျွမ်းကျင်လှသော ဦးအောင်ကျော်၏ ဖင်ကိုင်၊ ဖင်ဖြဲ၊ ဖင်ညှစ်မှုများအောက်တွင် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တရှီးရှီး၊ တအားအား..တကျစ်ကျစ်ဖြင့် ညည်းညူနေသံမှာ သံစုံဘင်ခရာဝိုင်းကဲ့သို့။ ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ ခံစားရသည်။ ဖင်ဝကို ကျုံ့နေအောင် ရှုံ့ညှစ်ရသည်။
စိုးစိုးစက်စက် ဖင်ဖြဲခံရသည့်အခါ ဖင်ဝကို တင်းရှုံ့မထားနိုင်အား။ ဖင်ဝစုစုလေးက အာတာဟတပွင့်ရ ရှာပြန်သည်။ စောက်ပက်လေးကလည်း အဆမတန် ယားယံ လွန်းလှသည်။
နို့သီးခေါင်း တွေ စူစူကြွကြွထောင်ထကာ ဘော်လီသားနှင့်ထောက်မိ၍ ယားယံရသည်။ အားမလို အားမရဖြင့် အကိုင်အတွယ် ခံလိုစိတ်က ပြင်းပြင်းပြပြ။
ဦးအောင်ကျော်လက်ထဲတွင် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ကာ ဖင်ကိုကော့ကာတွန့်ကာ၊ ယိမ်းကာနွဲ့ကာ ဖင်ကိုင်ခံရရှာသည်။ စောက်ပက်လေးက အဆမတန်ယားယံလာရသည်။
ဖင်ကိုင်နေသော ဦးအောင်ကျော်လက်တို့၏ အထိအတွေ့ကို စောက်ပက်လေးကို လိုလား တောင့်တမိသည်။ စောက်ပက်နှိုက်လို့ နှိုက်ငြား ဖင်လေးကို အစွန်းကုန်နောက်သို့ ကော့ပေးသည်။ ပေါင်လေးကွပေးသည်။ ခါးလေးကိုင်းပေးသည်။ စောက်ပက်အနှိုက်ခံ လိုစိတ်ဖြင့် အသင့်ပြင်ပေးမိ၏။
သို့သော် ဦးအောင်ကျော်ကား မနှိုက်။ ဖင်ကိုသာ အားရပါးရ နည်းမျိုးစုံသုံးကာ ကိုင်၏။
သည်တော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မက်တပ် ဖင်ကောတ်ပေါင်ကွနေရာမှ ဦအောင်ကျော်လက်တို့ ဖြင့် ထိလို့ထိငြား ဖင်ကြီးကိုယိမ်း၍တစ်မျိုး၊ နွဲ့၍တစ်ဖုံ၊ ဘယ်ညာဝိုက်၍တစ်နည်း အရှက်ကုန်စွာ ပြုလုပ်၍ စောက်ပက်၏အလိုကို လိုက်ရ၏။
“အိုး…ဖင်ကဆော့လိုက်တာကွာ…အငြိမ်မနေနိုင်ဘူးလား ဖြူလဲ့ရ…ကြည့်ရတာ ဖင်ကိုင်ခံရတာနဲ့ စောက်ပက်ကပါယားပြီး အနှိုက်ခံချင်နေပုံရတယ်..ဟုတ်လား..အတော် ဖင်ကစားပြီး စောက်ပက်ယားတဲ့ ဆရာမလေးပါလား”
ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ယမ်းရာ လက်ကိုလိုက်ပါစေပြီး စောက်ပက်ကိုမထိစေ ရန် သတိထားရင်း ပြောသည်။ ဦးအော်ကျော်၏ တဏှာရာဂကြွစရာ စကားတွေကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် မနေနိုင်တော့…
“ဦး…ဦး…ကြီး…လို့…အ ရှီး…ဖြူလဲ့….ဟာ… ယား….အရမ်းယား….နေ…ဟင့်..”
“ဘာယားတာလဲကွ…..ဘာလုပ်ခံချင်နေတာလည်း..ဖြူလဲ့ရ”
ဖင်နှစ်ခြမ်းကြား ဖင်မြောင်းလေးအား လက်ညှိုးထိပ်လေးဖြင့် ရွရွလေးလျောသွင်းရင် မေး၏။
“အို..ဟင့်…ဘာတွေလုပ်…နေ…တာ…လဲ…လို့…အား…စောက်..စောက်…ပက် ဖြူလဲ့ စောက်…ပက် ယားလို့ပါ…ဟင် နှိုက်ပေးပါလားဟင်…ဦး…ကြီး..အို့…..ကျစ်…”
ဖြူလဲ့သွယ် ရှက်ရွံ့စွာပြောဆိုရခြင်း၏ ကာမအရသာကို ထိမိစွာခံစားရသည်။ ဦးအောင် ကျော်၏ လိုင်းသွင်းမှုအောက်တွင် စောက်ပက်ယား၍ အနှိုက်ခံလိုကြောင်း တစ်တစ်ခွခွ တောင်းဆိုမိ၏။ ထိုသို့ တောင်းဆိုရခြင်းကြောင့်ပင် စောက်ရည်တွေက စီးကျရသည်။
“အော်..အင်း…စောက်ပက်ပဲလား….နို့သီးခေါင်းတွေကို မယားဘူးလားကွ၊ ဒီလောက် လီးဆာထန်နေမှတော့ နို့သီးခေါင်းတွေ လည်း တောင်နေရောပေါ့…ဟုတ်လား ဖြူလဲ့”
“အာ…ဟင့်..အပြောတွေက ပက်စက်လိုက်တာ…အာ့ ယား..တယ်… နို့သီးတွေလည်း ယားတယ်…ဟင့်…ဦး..ကြီး ရယ်….”
“နို့သီးနဲ့ စောက်ပက်နှိုက်ပေးရမှာပေါ့..ဪ..ဒါနဲ့ ခုန ဖင်တစ်ဖက်ပဲ ရိုက်ရသေးတာ… ကျန်တဲ့ တစ်ဖက်ထပ်ရိုက်ပေးမယ်၊ ဒါမှ ညီတူမျှတူဖြစ်မှာပေါ့…ဖင်ရိုက်ပြီးမှ စောက် ပက်နှိုက်ပေးမယ်၊ ဟုတ်ပြီလား… ဖင်ရိုက်ခံချင်တယမလား ဖြူလဲ့”
ဦးအောင်ကျော် ကြိုးဆွဲရာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ရည်အလူးသားဖြင့် ပါရရှာသည်။
“ဟုတ်…ဦး..ကြီး..သဘော….နာမှာ..လား ဟင်”
ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်လှုပ်ရှားစွာမေး၏။
“ရိုက်တာပဲ နာတာတော့နာမှာပေါ့ကွ၊ ဖြူလဲ့က ဖင်ရိုက်ခံရလို့နာတာ သဘောကျနေတာပဲဟာ၊ စောက်ရည်တွေကိုရွှဲလို့..ဖင်ကထဘီတောင် စိုနေမှပဲ.. ကဲ..ကဲ ဒီလက်နှစ်ဖက်က ကိုယ့်နို့ကိုကိုင်…စမ်း”
ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ် လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲယူကာ နို့နှစ်လုံးပေါ်ရှိ အင်္ကျီပေါ်တင် ပေးသည်။
“အင်း ဟုတ်ပြီ..ညှစ်..ယားနေတဲ့နို့ကို ကိုယ့်ဘာသာပြန်ညှစ်”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်စကားအတိုင်း နို့လုံးလုံးလေးကို ညှစ်ရသည်။ ဦးအောင် ကျော်စကားအတိုင်းလိုက်လုပ်ရသည်ကို သာယာမိသည်။ ကာမရမ္မက်တွေကလည်း ပြင်း ပြင်းထန်ထန် တတ်ကြွရသည်။
“အာ…ဒီလို…ဒီလိုညှစ်….ဟုတ်ပလား..”
ရွရွလေး လက်လေးဖြင့် ဆုပ်နေသည့် ဖြူလဲ့သွယ်လက်အပေါ်မှ ဦးအောင်ကျော်က သူ့ လက်ကြမ်းကြမ်းကြီးများဖြင့် အုပ်ကာ ဖြူလဲ့သွယ်၏ နို့လုံးလုံးအစုံကို ညှစ်ချသည်။
“အ..အ…အ…မ….လေး…..ဦး…ကြီးရဲ့..ဟင့်….ကောင်း..ကောင်း..တယ်..”
ဖြူလဲ့သွယ် ခေါင်းမော့သွားရသည်။ နို့ထိပ်တွေကျိန်းခါသွားရသည်။ အလိုပြည့်သော ကလေးသဖွယ် မျက်လုံးအစုံကိုမှိတ်ကာ ကျေနပ်သံဖြင့် ညည်းတွားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်၏ နို့ကိုင်ခံရခြင်း တွင် ကြိုက်နှစ်သက်စွာ တဏှာထပုံကို ဦးအောင်ကျော် သတိထားမိ၏။
“အဲလိုကိုင်ညှစ်ထား…ညှာကိုင်တယ်..ပျော့တယ်ထင်ရင် နို့ပါရိုက်မယ် ဖြူလဲ့ ကြားလား”
“အို..ဟင့်..ဟုတ်…ဟုတ်…ဦးကြီး အ…အာ့…ရှီး…..အာ့…အ အီး…”
ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ နို့ကိုအရိုက်ခံရမည်ကို ကြောက်သည်လား၊ အညာသားကြီးရှေ့ ကိုယ့်နို့ ကို ကိုယ်ပြန်၍ ကိုင်ပြရသည်ကြောင့်လား၊ နို့ကိုင်ခံရပါက တဏှာပြင်းထန်သည်ကြောင့် လားမပြောတတ်၊ ရင်လေးကော့ကာ ကော့ကာဖြင့် ကိုယ့်နို့ကို ကိုယ့်ဘာသာပြန်၍ ခပ် ကြမ်းကြမ်းကိုင်ရ ဆုပ်နယ်ရတော့သည်။ မတွေ့စဖူး အတွေ့အကြုံထူးတို့တွင် နစ်မျော ပျော်ဝင်ရင်း ကာမအရသညကို မူးမူးမေ့မေ့ ပျော်မွေ့စွာ ခံစား၏။
“လိမ္မာလိုက်တာ ဖြူလဲ့ရာ..နို့တွေလွှတ်လိုက်တော့..တော်ကြာ ဖြူလဲ့လို နုနုလှလှလေး နို့တွေ နာနေပါမယ်..ဆတ်ခနဲ လွှတ်နော် ဖြူလဲ့..”
ဖြူလဲ့သွယ် ဖီလ်းတတ်နေရာမှ မျက်လုံးလေးဖွင့်ကာ ဦးအောင်ကျော် ပြောသည့်အတိုင်း နို့တွေကို ဆုပ်ထားသောလက်အား ဗြုတ်ခနဲ လွှတ်သည်။
“အာ့ ဟာ….ကျစ်…ကျစ်..ဦးရယ်…ဦး..ကြီး..ရယ်..ဟင့်..”
သွေးမလျှောက်နိုင်အောင် နို့ကို တင်းကြပ်စွာ ဆုပ်ထားရာမှ သွေးတို့က နို့အုံဆီ အရှိန်ပြင်းပြင်း စီးဆင်းသည်။ ဖြိုဖြိုးဖျဉ်းဖျဉ်း စူးစူးဆစ်ဆစ်အရသာက နို့မှတစ်ဆင့် တစ်ကိုယ်လုံးစီ ပျံ့နှံ့သွားရသည်။ ထူးခြားသော ကာမအရသာကို ခံစားရသည်။ ကောင်း လွန်းလှ၏။ ထိုအရသာကို မက်မက်မောမော ခံစာ၍ စောက်ပက်လေးအား ညှစ်နေစဉ် မှာပင်…..။
“ကိုင်း.. ဖင်ရိုက်ရအောင်…ဟောဟို ထမင်းစား စားပွဲဆီကိုသွား…၊ ခါးအပေါ်ပိုင်းထိ စားပွဲပေါ်မှောက်၊ လက်ပေါ် ခေါင်းဝပ်နေ ဖြူလဲ့”
ရို့ကျိုးသိမ်ငယ်သော ကာမအရသာကိုခံစားရသည်။ တစ်ခုပြီးလို့မှ မနားအားသေး။ အမိန့်တွေက ဆင့်ကာဆင့်ကာ လှိုင်းလုံးများသဖွယ်ပင်။ တဏှာအရှိန်ကို အကျမပေး၊ တိုးသထက်တိုးစေရန် ညွှန်ကြား၏။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်ပြောသမျှ လိုက်နာရမည်၊ လိုက်လုပ်ရမည်ဟူသော အသိက ဖြူလဲ့သွယ်၏ အသိစိတ်တွင် အပြည့်နေရာယူထားသည်။ တစ်ဖြည်းဖြည်းဖြင့် ဦးအောင်ကျော်၏ ကျွန်မလေးသဖွယ် နာခံမှုအပြည့်ဖြင့် အလိုလျောက် လုပ်ဆောင် နေရင်း ရမ္မက်စိတ်တွေက ထန်သထက်ထန်လာရသည်။
ယခုလည်း လေထဲလမ်းလျှောက်သကဲ့သို့ ထမင်းစားပွဲနား ရောက်သွား၏။
စားပွဲပေါ် မှောက်ချ၏။ လက်ပေါ် ခေါင်းဝပ်ချကာ ဦးအောင်ကျော် အသံကို နားစွင့်၏။
“သိပ်လိမ္မာတဲ့ ကလေးမလေး…လှကလည်းလှနဲ့ကွာ…ကဲ ဖြူလဲ့ ခြေနှစ်ဖက်ကားလိုက်၊ နည်းနည်းလေး ထပ်ကား…စမ်း…အင်း..အင်း..ဟုတ်ပြီ..ရပြီ…ရပြီ ဒူးကွ…လိုက်ဦး… အိုး ဖြူလဲ့က တော်လိုက်တာ…ချက်ခြင်းသိတယ်…ခါးလေးခွက်လိုက်…ထပ်ခွက်..ဦး… တော်လိုက်တဲ့ ဖြူလဲ့… ဖင်ကို နောက် ကော့နိုင်သမျှ ကော့ပြီး ပစ်ထား…အင်း…ဒါမှ ဖင်ရိုက်လို့ ကောင်း မှာကွ”
ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့ကိုကြည့်၍ ဖင်ရိုက်ခံရန် အနေအထားကို ညွှန်ကြားသည်။ အမိန့်ပေးခြင်းဖြစ်သော်လည်း မြှောက်လုံး၊ ပင့်လုံး၊ ချုပ်လုံးလေးများရော၍ ပြောတော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လိုက်ပါလုပ်ဆောင်ရင်း ကြည်နူးရသည်။
ဖြူလဲ့သွယ် အနေအထားက စားပွဲတွင် ခါးတစ်ပိုင်းတင်ကာ ဖင်စွင့်ပေး၊ ပေါင်ဖြဲ ဒူးကွ၍ ကျောတံတားခင်း၍ အလိုးခံ မည့်အနေအထားပုံစံ ဖြစ်ရသည်။
“ဟွန့် သူများကိုကြည့် ရီနေနော်…ငိုလိုက်မှာ..ဟင့်.. လာ..လေ..ရိုက်မှာဆို…လာ ရိုက်တော့လို့… ညောင်းတယ်..လို့ ဦးကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ်ခေါင်းလေး စောင်းအကြည့် မိမိကိုယ်ကြည့်၍ ပြုံးနေသော ဦးအောင်ကျော်ကို မြင်၍ တမင်လုပ်ယူသော ခပ်အောင့်အောင့်လေသံလေးဖြင့် ပြောသည်။
“အော်…ဖြူလဲ့လောက် လှတဲ့ကိုယ်လုံးလေး၊ ဖင်လေးတွေ မမြင်ဖူးလို့ သဘောကျလို့ ရီတာပါကွ..ကဲ..လာပြီ…ဖင်ရိုက်ခံဖို့ ပြင်ထားပေတော့ဟေ”
ဦးအောင်ကျော်က ခပ်မြူးမြူးလေး ပြောသည်။ မြှောက်ပင့်ပြောဆိုခြင်းတော့လည်း မဟုတ်။ ခါးသိမ် ဖင်ကုန်း၍ ဖင်ကိုရသလောက်ပစ်ကာ ခြေကားကားကွကွလေး လုပ်နေ ရသည့် ဖြူလဲ့သွယ်ပုံစံလေးမှာ စင်စစ် အလိုးခံအနေအထား။ လှမှလှသော အနေအထား ဖြစ်သည်။ ဘာပဲပြောပြော ဖင်ရိုက်မည့်သူက ဒီလိုပြောတော့ ဖင်ရိုက်ခံအမျိုးသမီးမှာ မသိစိတ်မှ ကိုယ့်အလှကိုဂုဏ်ယူမိသည်သာပင်။
“ဟွန့်..အပို…သူရိုက်ချင်လို့ လျှောက်ပြောနေတာ”
မျက်စောင်းလေးထိုး၍ ပြောသာပြောသည။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်ကို ပို၍ ကောတ်သထက် ကောတ်နေအောင် ပြင်ပေးမိတော့၏။
ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဖင်ကုန်းကုန်းကြီးနောက်သို့ ဦအောင်ကျော် ရောက်လာသည်။ ကျောင်း စိမ်းထဘီနွမ်းလေး အောက်မှ စွင့်ကားနေသော ဖင်အိုးတို့က ဦးအောင်ကျော်ကို ဖိတ် ခေါ်နေသယောင်ယောင်။
မသဘာဝ ဖင်ကြည့်ခံရသော မသိစိတ်ကြောင့် ဖင်စအိုဝကို ညှစ်ရှုံ့ထားမိသည်။ မထိမတွေ့ အကိုင်မခံရသောကြောင့် ခေါင်းလေးငဲ့ကာ ကြည့်၏။
“ထဘီလှန်တင်စမ်း ဖြူလဲ့ရာ…ဖင်ကားကားလေးကြည့်ပြီး သေချာရိုက်ရအောင် ဖင်လှန်လိုက်ကွာ…”
အရှက်ကုန်စေသော ခိုင်းစေမှု။
ဖင်ရိုက်ခံအမျိုးသမီးအား ဖင်ရိုက်ခံမည့်ပုံစံအား အပြောဖြင့် နေရာချထားပြီးနောက် ကိုယ့်ထဘီကိုလှန်ရမည့် အဖြစ်။ ဖင်လှန်ပြရမည့် အဖြစ်။
တဏှာမကြွသည့်အချိန်ဆိုပါက ဦးအောင်ကျော်စေခိုင်းမှုမှာ ပါးရိုက်ခံရမည့်အဖြစ်။ သို့ သော် တဏှာရာဂ လှိုင်လှိုင်ထကာ ကြိုးဆွဲရာပါနေချိန်တွင်တော့ ထိုသို့ ခိုင်းစေမှုကပင် တဏှာမီးကို မြှင့်စေ၏။
“အာ…ကိုယ့်ဘာသာ လှန်ပါလားလို့…ဦးကြီး ကလည်း”
ထဘီလှန်မပေး ကုန်းမြဲအတိုင်းသာ။ ခေတ္တကြာ၏။
ဦးအောင်ကျော်ကားမလှုပ်။ ခပ်စူးစူးကြည့်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်လေးကုန်းနေရာမှ မျက်စောင်းလေးထိုးသည်။ မျက်လွှာလေးချသည်။ ပါဝါပြိုင်ရာ အရှုံးသမလေးသာ ဖြစ်ရှာ ၏။
“ဟွန့်…သူများကို သိပ်..နိုင်စားတာပဲ….”
ရှုံးသော်လည်း လေတော့အရှုံးမပေး။ ခပ်ဆောင့်ဆောင့်လေးပြောကာ ကွထားသော ခြေကို ဖြောင့်သည်။ ခေါင်းတင်ဝပ်ထားသော လက်တို့က ထဘီအောက်နားစ ကိုဆွဲမသည်။ တဖြည်းဖြည်းချင်း ခါးပေါ်လှန်တင် သည်။ ဖင်တုံးလုံးလေး ဖြစ်ရသည်။ မခိုင်းရဘဲ နဂိုပုံစံအတိုင်း ဖင်ပြန်ကုန်းပေးသည်။
“အာ..ရိုက်တော့…ဆို..လူတွေ..လာလိမ့်မယ်”
လှိုက်ဖိုတုန်ယင်စွာ ပြောဆိုသော ဖြူလဲ့သွယ်အသံလေးက သဲ့သဲ့သာ။ ဟုတ်ပေ၏။ ရှက် ရှာပေမည်။ မုဆိုးဖိုအညာသာကြီးရှေ့ သူ့စကားအတိုင်း ထဘီမ ဖင်လှန်ကာ ကုန်းပေး ရသည်။ ထိုသို့ ကုန်းပေးရခြင်းမှာလည်း ဖင်ရိုက်ခံရန်အတွက် ကုန်းပေးခြင်း။ အဆုံးစွန် သော နာခံမှုဖြင့် ရှက်ရွံ့သော ကာမအရသာကို ခံစားရခြင်းပင်။
ပင်တီဖြူလေးဝတ်ထား၍သာ တော်တော့၏။ မဟုတ်က ဖင်တုံးလုံး၊ စောက်ပက်ဟင်း လင်း ဖြစ်တော့မည်။
“လှလိုက်တဲ့ဖင်ကွာ….ပေါင်တွေကလည်း ဖြူစင်းသွယ်မွတ်နေတာ….မှဲ့တစ်ပျောက် မရှိဘူး…တောတ်…ဟား….”
ဦးအောင်ကျော်က ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ ဆိုသည်။ ဆိုလောက်ပါပေသည်။
သေးကျင်သော ထွာဆိုင်ခါးလေးနှင့်လိုက်ဖက်စွာ တင်းကျစ်သော ဖင်အစုံက ဝင့်ဝင့်ထည်ထည်ရှိလှသည်။ ဖင်ကား မကြီးလှသော်လည်း သေးကျင်သော ခါးကြောင့် စွင့်စွင့်ကားကား ရှိလွန်းလှ၏။ ကုန်းထားရုံမက ခါးခွက်၍ ဖင်ကို အသားကုန် ပစ်ထားရသည်ဖြစ်ရာ ဖင်အိအိဖြူဖြူကားကားကြီး မို့မောက်နေတော့သည်။
အသားအရည်မှာ အစက်အပြောက်၊ မှဲ့တစ်ပေါက်မရှိ။ စိုပြည်သော ပေါင်သား၊ တင်းရင်းသော ဖင်တို့ကား အစွမ်းကုန် ဖူးပွင့်သောပန်းသကဲ့သို့။
ပင်တီအဖြူလေးက ဖင်သားနှစ်ခြမ်းကို မလုံ့တလုံ၊ မနိုင့်တနိုင် ဖုံးဝှက်ရှာသည်။ စောက် ပက်နေရာတို့တွင် သိသိသာသာ စိုစိုရွှဲနေသည်။
ဦးအောင်ကျော်၏ လက်ကြမ်းကြမ်းညိုညိုကြီးတစ်ဖက်က ထဘီစတို့စုနေသော ခါးအား ဖိချ၏။
“အား….ဖြည်း…ဖြည်း ဦး..ကြီး..ဟင့်..”
ဖြူလဲ့သွယ်အော်သည်။ ခါးခွက်သွား၍ ဖင်ကြီးက ပို၍ပြူးစွင့်လာ၏။ ဖင်သားအခြေတို့ ထင်းထွက်လာ၏။ ပင်တီအနားသတ်တို့က ဖင်ကားကားကြီးအပေါ်သို့လိပ် တတ်ကုန်ရ၏။ လုံအောင် မဖုံးနိုင်ရှာ။
ပေါင်သားတို့အား လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ဇိမ်ခံကာ ပွတ်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဆားထိ သော တီကောင်လေးပမာ။ တွန့်တွန့်လူးတော့၏။
“ကျစ်..ဟင့်..အို….အာ…..”
ဖြူဖြူဖွေးဖွေး ညာဘက်ဖင်သားတစ်တစ်လေးအား ပင်တီအောက်သွင်းကာ အခုအခံမရှိ ပွတ်ဆုပ်၏။
“အို…အမေ့…ရှီး”
ပေါင်တွင်းကြောတို့အား အသာပွတ်သပ်နေရာမှ ဖင်သားနုနုအား လက်ကြမ်းကြမ်းဖြင့် ရုတ်တရတ် ဆုပ်ညှစ်ခံရ၍ ခါးက ကုန်းကာ ဖင်ကြီးလည်း ကုန်းထရ၏။ ညည်းညူမိ၏။ ချက်ချင်းလိုလိုပင် ခါးကိုပြန်ခွက်ကာ ဖင်ကိုင် ကောင်းစေရန် ပြန်၍ နေပေး၏။ ပေါင်သား၊ ဖင်ဆုံသားတို့တွင် ကြက်သီးဖုများထရ၏။ စောက်ရည်တို့ တောက်တောက် ကျရတော့၏။
“ရှီး…တစ်ခါမှ ဒီလောက်လှတဲ့ဖင်၊ ဒီလောက် တင်းတင်းရင်းရင်း ဖင် မကိုင်ဖူးဘူး ကွာ၊ ဖြူလဲ့က သိပ်လှတာပဲ….တောက်…တခြားမိန်းမတွေဆို ဖင်တွေတွဲကျနေတာ…ဖြူလဲ့ နဲ့များကွာပ….လက်ထဲမှာ စီးထွေးနေတာ….အိစက်တင်းခံနေတာကွာ…”
မိန်းမချင်းနှိုင်း၍ ချီးကျူးခံရတော့ ဖင်ကိုင်ခံနေရသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တအိုအို… တအင့်အင့် ညည်းရင်း ဖင်ကို အစွမ်းကုန် ကော့ပေးကာကျေနပ်ရ၏။
“အို့..ဟင့်…သူပဲ…အတင်းလိုးလို့ သူတို့ဖင်တွေ တွဲကုန်ရွဲကုန်တာ နေမှာပေါ့လို့… ဟွန့်…အာ.ဖင်ကြားမနှိုက်နဲ့..လေ…ဆို…အား…ဟင့်…ဦး….. ကြီး..ရယ်… အင့်…အ.. ဘာ… ဘာ…..တွေ လုပ်…..နေမှန်း….မသိ…..ကျစ်….ဟင့်…”
ကျွမ်းကျင်လှသော ဖင်ကိုင်ခြင်း၊ ဖင်ကြားသို့ လက်ချောင်းလျောထိုးသွင်းခြင်းတွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စကားပင်ဖြောင့်အောင် မပြောနိုင်ရှာ…။ ဖင်ဝလေးရှုံ့ကာ ပွကာဖြင့် ပြောရ၏။ စောက်ရည်တွေကလည်း စိုစိုရွှဲ၏။ စောက်ပက်လေးကလည်း ဇိုးဇိုးဇစ်ဇစ် ညှစ်နေရ၏။ ဖင်ကိုင်ခံခြင်းတွင် စောက်ပက်က အဆမတန် အလိုးခံချင်ရ၏။
“အာ့..နာတယ်ဆို…သိပ်မညှစ်နဲ့လေ…အာ…ဦး…ကြီး…အဲဒီဘက်က ရိုက်ပြီးသား.. လေ..ဟိုဘက်… ဟိုဘက်…ဖင်ကို ရိုက်ရမှာ”
ဦးအောင်ကျော်က ညာဘက်ဖင်သားကို ခပ်တင်းတင်းညှစ်လိုက်သောကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် အလန့်တကြားဖြစ်ကာ ရိုက်မည့်ဖင် အား ဘယ်ညာခွဲ၍ ပြောသည်။
“ဟားဟား…. ဖြူလဲ့က ဖင်ရိုက်ခံဖို့ သေချာမှတ်ထားတာလား…အင်းပါ…
ဘယ်ဘက်ဖင်နော်…ရိုက်မယ်.. .ခပ်နာနာလေး ရိုက်မယ်၊ ဖြူလဲ့က နာလေ စောက်ရည်ကျလေမလား…၊ ကိုင်း”
ဦးအောင်ကျော် လက်က မြောက်တက်သွား၏။
ဖြူလဲ့သွယ် အံကြိတ်သည်။ မျက်လုံးကိုမှိတ်သည်။
ခေါင်းကို စားပွဲပေါ်ပြားပြားဝပ်သည်။
စောက်ပက်ကို တင်းနေအောင်ညှစ်သည်။
တစ်ကိုယ်လုံးရှိ သမျှအားကို ဘယ်ဘက်ဖင်လုံးသို့ ပို့သည်။
ဘယ်ဘက်ဖင်လုံးလေးပင် မာတောတ်၍ မြင့်လာ၏။ ဖင်နှစ်ခြမ်းမှာ တစ်လုံးကမြင့် တစ်လုံးကစောင်း။
ရရှိလာမည့် နာကြင်စူးရှမှု အတွက် အသက်အောင့်ရင်း ဖင်ရိုက်ခံရန် ပြင်ဆင်မိသည်။
ခန္ဓာကိုယ်ပင် တင်းတောင့်လာရ၏။
တစ်စက္ကန့်…နှစ်စက္ကန့်…သုံးစက္ကန့်…မှသည် ဆယ်စက္ကန့်လောက်ထိ။ နာကြင်စူးရှမှု မရှိ။ အထိအတွေ့မရှိ။
“ဟူး…….”
ကြာရှည်တောင့်မထားနိုင်အား။ သက်ပြင်းချသည်။ အသက်ကိုအလုအယက်ရှုသည်။ တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ကျရသည်။
......................
“မရိုက်ဘဲ….……….ဘာ…လ…..”
“ဖျန်း……..”
“အား……အား….”
ဖြူလဲ့သွယ် စကားမဆုံး.လိုက်။ ဦးအောင်ကျော်၏ အားအတန်အသင့်ပါသော ရိုက်ချက်က ပျော့ပျော့ အိအိ ဘယ်ဘက်ဖင်သားအား ဖျန်းခနဲ မြည်စေသည်။ ဖင်သားလေးမှာ ဗုံတီးခံရသည့်နှယ်။ ရိုက်အားအရှိန်ဖြင့် ယမ်းခါ၍ပင် သွားရ၏။
ထိမိလှသောရိုက်ချက်။
ကျွမ်းကျင်လှသော ဖင်ရိုက်ခြင်း အနုပညာ။
တင်းခံနေချိန်တွင် မရိုက်။
2အစွမ်းကုန် အသက်အောင့်၍ တင်းခံသည့်အဆုံး အသက်ကိုလုရှုကာ ပျော့ပျော့ပြောင်း ပြောင်း ဖြစ်နေချိန်တွင်မှ ပက်ပက်စက်စက်ထိထိမိမိ ရိုက်ခြင်း။
ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ငရံ့ပြာလူး.....။
ဖင်ကြီး ယမ်းထွက်သွားရသည်။
အား ကနဲ အော်သံထွက်ရသည်။
ဖင်သားဆီမှ စူးစူးကျိန်းကျိန်းအရသာကို ပြင်းထန်စွာခံရသည်။
ဖင်ဆုံဖြူဖြူတွင် လက်ဝါးရာနီရဲရဲကို ထင်းထင်းမြင်ရသည်။
ကုန်းထသည်။ ဖင်ကြီးနွဲ့ကာ..ယမ်းကာ ခုန်စွ…ခုန်စွ သကဲ့သို့ ဖြစ်ရသည်။
ထိုမှတစ်ဖန် စားပွဲပေါ်ပြန်၍ ကုန်းသည်။ ခြေဖျားလေးထောက်သည်။ ပေါင်စေ့ကာ စောက်ပက်ကိုညှစ်သည်။
နာကြင်စူးရှ ကျိန်းစပ်မှုက ဖင်သားမှတစ်ဆင့် စောက်ပက်ဆီ….။ အငမ်းမရညှစ်သည်။
“ဟင့်..အ ရှီး..ကျစ်..အိုး…ကောင်း…ကောင်း…လိုက်..တာ...ဟင့်…ဦး…ကြီး ရယ်….”
ပို၍နာလေ ပို၍ ကောင်းလေဖြစ်ရသည်ဆိုခြင်းမှာ မှန်ချေပြီ။ စူးစူးရှရှထိထိမိမိဖြင့် ညှစ်ရသောအရသာကို အသားငမ်းငမ်းခံစား၏။
စူးရှ ကျိန်းစပ်မှုနှင့်အပြိုင် စောက်ပက်ကို တဆစ်ဆစ် ညှစ်သည်။ နာကြင်သော အရသာ နှင့်အပြိုင် စောက်ပက်အတွင်းသားတွေက စိုးစိုးဆစ်ဆစ် လှုပ်ခါညှစ်သည်။
နာကြင်စူးရှခံစားရမှုလေး ပျောက်ကွယ်မှာပင် စိုးထိတ်မိ၏။
ခံစားနေရသည့် နာကြင်စူးရှမှုလေး မပျောက်ခင် စောက်ပက်ကို အားယူ၍ အငမ်းမရညှစ်သည်။……ပြီးခါနီး..ပြီ။
“ရှီး…ဟား….ကျစ်…ပြီး…တော့……မယ်…. အင်း..ဟင်း……”
စောက်ပက်က အာပြဲပြဲဖြစ်လာသည်။ ရှုံ့ပွ ရှုံ့ပွညှစ်သည်။ အားရပါးရ ညှစ်၍ ပြီးရန် အပြင်…။
“…မပြီးရသေးဘူး ဖြူလဲ့ ထိန်းထားစမ်း…ဖွ..ဖွ… ဖင်လေးရဲနေတာပဲ…နာ သွားလား…ကွ…သနားစရာလေး ဖြူလဲ့ရာ”
ဦးအောင်ကျော်ကား ဖြူလဲ့သွယ်၏ ကာမသခင်သဖွယ်။ နှုတ်မှဖွင့်ဟ ပြောဆိုနေစရာ မလို။ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ပြီးလိုစိတ်ကို အာရုံပြောင်းပေးသည်။
ဦးအောင်ကျော်က စေလိုရာစေမည်။ ဖြူလဲ့သွယ်က လိုက်နာရမည်။
ဦးအောင်ကျော် ခိုင်းချင်ရာခိုင်းမည်။ ဖြူလဲ့သွယ်က လုပ်ရမည်။
ဦးအောင်ကျော်ကား ကာမသခင်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကား ကာမကျေးကျွန်မလေး။
သည်သဘော၊ သည်မနောကို နှစ်ဦးသားနားလည်သည်။
ဦးအောင်ကျော်မှ မပြီးနှင့်ပြော၍ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မပြီးအောင် ထိန်းရသည်။
ဦးအောင်ကျော်လက်က နီရဲနေသော ဘယ်ဘက်ဖင်သားလေးအား ခပ်ဖွဖွ ပွတ်သည်။
ဦးအောင်ကျော် ပွတ်ပေးသည့်ခဏ စူးရှသော နာကြင်မှုတို့ ကွယ်ပျောက်သည်။ စပ် သော ကျိန်းသော ဖင်သားတို့က အပွတ်ခံရသည်တွင် တွန့်ကာတွန့်ကာ ဖြစ်ရသည်။ နွေးထွေး မှုကို ခံစားရသည်။
ဦးအောင်ကျော် ပြုစုမှုတွင် နာကြင်စူးရှမှုတို့က ပိန်းကြာဖတ်တွင် ရေမတင်သည့်နှယ် ပျောက်ကွယ်ရသည်။
သာယာမှုတဏှာကို ဘိန်းမှိန်းသည့်နှယ် တသိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် ခံစားညည်းညူကာ မိန်းမောရ၏။
အခြားတစ်ဖက်တွင်မူ နာကျင်မှုတို့ လျော့ကျသည်နှင့်အတူ ပြင်းထန်စွာ ပြီးလိုက်ချင်သောစိတ်က ပြီး၍ မရဘဲ ဖြစ်ရသည်။ ပြီးလိုပါလျက် မပြီးရခြင်း၏ အားမလိုအားမရ ပင်ပန်းသောဒုက္ခကို ခံစားရ သည်။ နဖူးမှ ချွေးစတို့ ထွက်သည်အထိ။
ဖြူလဲ့သွယ် နှုတ်ခမ်းကို ကိုတ်သည်။ ပင်တီ အောက်မှ စောက်ပက်လေးကား ထိတွေ့ ထိုးသွင်းခံခြင်းကို လိုလားစွာ။ အားမလို အားမရ ပြီး၍မရသော ဝေဒနာ..။
အံကိုတင်းတင်းကြိတ်၍ နားထင်ကြောများ တဒိတ်ဒိတ် သွေးတိုး၍ ပူသည်ထိ ပြီးလိုသော စိတ်ကို တားဆီးရ၏။
ထိုဝေဒနာကို ဖြူလဲ့သွယ် မခံစားနိုင်။ တစ်ချက်လောက် အရိုက်ခံရလျှင် ပြီးချေမည်။ ရှက်လည်းမရှက်နိုင်တော့။ ပြီးပစ်လိုက်ချင်၏။ ခံစားပစ်လိုက်ချင်၏။ ယခုအဖြစ်က မုန့်ကိုကိုင်ထားပါလျက် စားခွင့်မရသော ကလေးမလေးနှယ်။ မုန့်ကို မြင်နေရ၊ ကိုင်နေရ တော့ပို၍ စားချင်သည်။
ပြီးခါနီး၍ စောက်ရည်တို့ စိုစိုရွှဲရွှဲ ရှိ၏။ စီးကျ၏။ စောက်ပက်လေး ရှုံ့ကာ၊ စိကာ ညှစ်ရ၏။ စောက်ပက်အတွင်းသားတို့ ယားယံလှ၏။ ပြီးခွင့်မရ။ ဆိုးရွားလှပေခြင်း။
“ဦး..ဦး..ကြီး…ဟင့်…မပွတ်နဲ့တော့လေ….ခုနလိုလေး တစ်ချက်လောက်. ရိုက်ပေးပါ လား…ဖြူ…ဖြူလဲ့…..အရမ်း…..ပြီး…ပြီး ချင်လို့..ပါ… ပေးပြီးပါနော်…”
ကျိန်းစပ်နာကြင်သော အရသာကို လိုလားစွာတောင်းဆို၏။ သနားစဖွယ် တောင်းပန်ရ၏။
ဦးအောင်ကျော်ကား တိတ်ဆိတ်နေဆဲ။
“တစ်ချက် နှစ်ချက်လောက်ရိုက်ပေးပါ လားလို့…ဟင့်…ဖြူ…လဲ့..ပြီးမယ်…နော်…”
ဖြူလဲ့သွယ်ကား ဦးအောင်ကျော်၏ ကာမကျွန်မလေးသဖွယ် လက်ညှိုးညွှန်ရာ ရေဖြစ် တော့၏။ သို့ပေမင့် ထိုအရာတွေကိုလည်း တွေးတောမနေနိုင်အား။ ရှက်မနေနိုင်အား။ ပြင်းပြင်းထန်ထန် ပေါက်ကွဲလိုက်ချင်သည့် စိတ်ကသာ ကြီးစိုးနေ၏။
ရို့ကျို့စွာတောင်းပန်ခယ ရခြင်းကပင် သိမ်မွေ့သော ကာမဆန္ဒ ကို တသိမ့်သိမ့် ခံစားရ၏။
ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့မှာ အရှက်လည်းမရှိတော့၊ စေလိုရာစေ၊ ခိုင်းလိုရာခိုင်း…ပြီးရဖို့သာ အဓိက ဖြစ်နေရတော့သည်။
သို့သော် ဖြူလဲ့သွယ်ကို စေခိုင်းညွှန်ကြားနေသူမှာ ဦးအောင်ကျော်။ ကာမကြမ်းကျေသူ ဦးအောင်ကျော်။ တစ်နည်းဆိုရသော် ဖြူလဲ့သွယ်အား တစ်ဆင့်ခြင်း အရှက်ကုန်ကာ ကာမ အရသာအတွက် ရိုးကျိုးသိမ်ငယ်စွာ ခံစားစေသူ ဦးအောင်ကျော်။
အနှီ ဦးအောင်ကျော်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်ကို ယခုအချိန် လိုးပါက လိုး၍ရသည်ကို သိ၏။ သူ့လီးမှာလည်း ဖြူလဲ့သွယ်၏ပုံစံ၊ ဟန်ပန်တို့အားကြည့်၍ လိုးချင်လွန်းကာ မဟားဒယား တောင်နေချေသည်။ ရှေ့ပြေးသုတ်ရည် လရည်ကြည်တို့လည်း ထွက်ရသည်။
သို့သော် တစ်နပ်စားမလိုးချင်။ ရေရှည်စားရစေရန် ကြံစည်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အား ကာမအမှုတွင် နာခံ ခြင်းအတိဖြင့် ရို့ကျို့စွာ လိုက်ပါနိုင်ရန်၊ အရှက်ကုန်၊ ရမ္မက်ကုန် ပေါက်ကွဲစေရန် စီမံသည်။
လဘက်ကောင်းစားလိုက ပလောင်တောင်တတ်နှေးရမည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အား ရေရှည်စား ရရန်၊ လိုးချင်တိုင်းလိုးရရန်၊ ကာမတဏှာတွင် ပျော်ရွှင်ခံစားရန် ကြံစည်သည်။
ဦးအောင်ကျော်ကား ထိုသို့သောသူ။
“ကျုပ်ထပ်ရိုက်ရင် ဆရာမလေး ဖင်သားနုနုလေးတွေ နာမှာပေါ့၊ မရိုက်တော့ပါဘူးဗျာ၊ ဆရာမလေးတန်မယ့် ဖင်ရိုက်ခံရတာလည်း မကောင်းပါဘူး ဟုတ်တယ်မလားဖြူလဲ့ရ”
ဦးအောင်ကျော်စကားက ဖြူလဲ့သွယ်အား မြှောက်ပင့်သလိုလိုဖြင့် ပကတိအခြေအနေကို သိရှိစေသည်။ ထို့အတူ ရှက်ရမ္မက်တို့လည်း ဖြစ်ရ၏။
“အာ..ဟင့်မပြောပါနဲ့…..ဟင့်…တစ်ချက်လောက်လေးပဲ နော်…ရိုက်ပေးပါလား..ဦး…ကြီး…ရဲ့..ဟင့်”
ရှက်လည်းရှက်ပါသည်။ အရိုက်လည်းခံချင်ပါသည်ဆိုသော ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်။ အရိုက်ခံ ချင်လွန်း၊ ပြီးချင်လွန်၍ ခခယယ ဖင်ရိုက်ပေးရန် ပြောရသည့်အဖြစ်။
ထဘီလှန်တင်ထားသော ဖင်ဆုံ တစ်တစ်လေး အား လှုပ်ယမ်းပြမိသည်။ ခါးခွက်၍ ကုန်းပြသည်။ ဖင်ကို ဝိုက်နွဲ့ပြသည်။ ရိုက်လို့ရိုက်ငြား မြူဆွယ်ပြရသောအဖြစ်။ ရှက်ရပါသည်လေ။ အရှက်ဆိုသည်မှာ မရှိအောင် လုပ်ပြမိရပါသည်။ ထိုသို့ လုပ်ပြ ရင်းကပင် စိတ်ဇောတွေ ထရပြန်သည်။
“ကဲ…ဖင်ကို ငြိမ်ငြိမ်ထားပါဦးကွ..ဒါနဲ့ဘာလို့ အရိုက်ခံချင်တာလည်း ဖြူလဲ့ရ”
ဦးအောင်ကျော်လေသံက အေးအေးတင်းတင်း။ အနိုင်ယူလိုခြင်းမဟုတ်။ အရှက်ဟူသမျှ မြူတစ်မှုံမျှ မကျန်စေရန် မေးမြန်းခြင်း…။
ဖြူလဲ့သွယ်… ဖင်းယမ်းမလေး ငြိမ်သွားရသည်။ မီးကိုရေနှင့် ငြိမ်းသကဲ့သို့…။
“ကြိုက်…ကြိုက်လို့…ဖြူလဲ့ …ပြီးချင်…လို့ပါ..ဦးကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ် အသံလေးကား တိုးတိုးလျလျ။ ခခယယ။ ရွံ့ရွံ တွန့်တွန့်။
“ဖင်ရိုက်ခံရလို့ နာတာ၊ စပ်တာ ခံစားရင်း စောက်ပက်ညှစ် ပြီးချင်တာလား”
“ဟုတ်…ဟုတ်…ဦး…ကြီး”
“ဘာဟုတ်တာလည်းကွ၊ ရှင်းရှင်းပြောစမ်း ဖြူလဲ့”
“ဟို..ဟို…လေ…ဟို…ဖင်ရိုက်ခံလို့ နာတာ ကျိန်းတာကို ကြိုက်တာ…ပါ၊ ဖြူလဲ့က….နာရင်းနဲ့ စောက်ပက်ကို ညှစ်ပြီး ပြီးချင်တာပါဆို….ဟင့်”
တစ်ဆင့်ခြင်း လိုင်းသွင်းခြင်းခံရသော ဖြူလဲ့သွယ်။
အကျင့်ခံ၊ ပုံသွင်းခံရပါသော ဖြူလဲ့သွယ်။
လိုင်းသွင်းသူ၊ ပြုကျင့်သူ၊ ပုံသွင်းသူကလည်း တော်သည်။ လိုင်းသွင်းခံရသူ၊ ပြုကျင့်ခံရ သူ၊ ပုံသွင်းခံရသူလည်း ပုစံခွက်အတွင်း ပြပြဝပ်ဝပ်။ စေသောအမိန့်၊ ကျင့်သော အပြုအမူ တို့အား….ကျေနပ်အားရ ခံစားသည်။
သူ့အိုးနှင့်သူ့ဆန်ပဲဆိုဆို……ခံတွင်းပျက်နှင့် ဇရပ်တောင်ပံကျိုးပဲပြောပြော အရာရာ အံဝင်ခွင်ကျ။ အပိုအလိုမရှိ ကွတ်တိ။
ဆိုတော့ ဘာလိုသေးသနည်း။
“ကောင်းပါ့ဗျာ…ကျုပ်လီးနဲ့ လိုးရင်ရော ခံချင်လား”
ဖြူလဲ့သွယ် တွေတွေလေးဖြစ်ရ၏။ ချစ်သူဖြစ်သော မင်းသူကို ဖျပ်ခနဲ သတိရလိုက်၏။ သို့သော် ခေတ္တသာ
“ဟင့်…ခံမှာ…ဦးကြီး လိုးရင် ခံရမှာပါ၊ အခု လိုးပေးမှာလား...ဟင့်..လိုးမယ်ဆို လိုးလေ…..လို့”
ဖြူလဲ့သွယ် အသွင်က ပြုသမျှနုရမည့် ပုံစံလေး။
“ဖြူလဲ့က သိပ်လှ၊ သိပ်ချော၊ သိပ်လိုးလို့ကောင်းမှာ၊ အခုလို ဖြစ်ကတတ်ဆန်းကြီး လိုးဖို့ မသင့်ပါဘူးလေ၊ သေသေချာချာ စီမံပြီးမှ လီးနဲ့ကောင်းကောင်းလိုးပေးမယ်.. ဟုတ်ပြီ လား…”
“ဟုတ်…ဦး…ကြီးသဘော … ဖြူလဲ့.လေ….ပြီး…ပါရစေနော်…ရိုက်ပေးပါနော်”
ဖြူလဲ့သွယ်အသွင်က လိုချင်တာကို မရမကပူဆာနေသော ကလေးမလေးနှယ်။
“အင်း..ရိုက်ပေးမယ်…ဒါပေမယ့် မပြီးအောင်ထိန်းမယ်ဆိုမှ ရိုက်ပေးမယ် ဘယ်လိုလည်း…”
ရိုက်ပေးမည်ဟုဆိုခြင်းကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ်အား သွေးဆူစေသည်။ ရှက်ပြုံးပဲလား ကျေနပ်ပြုံးလား ဝေခွဲရခက်သော အပြုံးလေးဖျပ်ခနဲပွင့်၏။
“ဟွန့်..သူ့မယားကျလို့…သူများကို ခိုင်းချင်သလို ခိုင်းနေတာပဲ.. ဖြူလဲ့ကတော့ မပြီးအောင် ထိန်းပါမယ် ….ဒါပေမယ့် .…သူ့ဟာသူ စောက်ပက်က အရည်ကျ ရင်တော့ မသိဘူးနော်…ဦး..ကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ် ဈေးဆစ်သည်။ ကြိုပြောထားရသည်။ ထပ်၍ ဖင်ရိုက်ခံရလျှင် စောက်ရည်ထွက်မည်မှာ အမှန်။ တော်ကြာ သူမပြီး ခိုင်းဘဲ ပြီးသည်ထင်နေမှဖြင့်။ ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်အစဉ်ကား ဦးအောင်ကျော်၏ ခိုင်းစေမှုတွင် လိုက်နာရမည်၊ ဆောင်ရွက်ရမည်ဟူသော ကာမစိတ်နှင့်ယှဉ်သော အသိသာ ကြီးစိုးနေသည်။
ကာမအမှုတွင် နှုတ်ယဥ်၊ လက်ယဥ်ဖြင့် အမိန့်ပေးသူ…..သူမကို ကောင်းလွန်းစေသူ ဦးအောင်ကျော်အား အလိုမကျစိတ် တစ်စက်ကလေးမှ မဖြစ်စေလို….။
စူပုတ်ပုတ်လေးပြောသည်ဆိုငြား အရာအားလုံးကား ဦအောင်ကျော် စေခိုင်းသည့်အတိုင်း သဝေမတိမ်း။
ထပ်၍ဖင်ရိုက်ခံရမည်ဆိုသည်အသိက စိတ်လှုပ်ရှားစေ၏။ ရရှိမည့် နာကြင်မှုလွှမ်းခြုံသော ကာမအရသာကို ရင်ခုန်စွာ ငံ့လင့်၏။ ထိုစဥ်မှာပင်....
“ဦး..ဦး…ကြီး….ဘာလုပ်…မှာ လဲ…ဟင် အမေ့…”
ဖင်အေးကနဲ ဖြစ်သွားရသည်။ ပင်တီကို ပေါင်လယ်ထိ စွဲချခံရသည်။
ဟင့်….. ဟင့်…… ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်လုံး ဖြူဖြူလေး တုံးလုံးဖြစ်ရသည်။
ဖင်ချွတ်ပြရခြင်း။ ဖင်ဟောင်းလောင်းလေး ကုန်းပေးနေရခြင်း။
ဖင်သားဖြူဖြူတို့တွင် ကြက်သီးဖုလေးများပင် ထလာရသည်။
အညာသား မုဆိုးဖိုကြီးရှေ့ ဖင်တုံးလုံး စောက်ပက်ဟင်းလင်း ကုန်းပေးထားရခြင်း ဆိုသော အသိကြောင့် ရှက်စိတ်ပိုကာ စောက်စိလေးပင် ငုတ်တုတ်ထရသည်။ စောက်စေ့ လေးမာမာတင်းတင်းဖြစ်ရသည်။
လေတိုးသောကြောင့် ဖင်သားတို့ အေးရသည်။ စောက်ပက်တို့အေးရသည်။ ထို့အတူ အသဲလည်း ယားယားအေးအေး ရှိလွန်းလှသည်ပင်။
အဆူံးစွန် အရှက်ကုန်သော တဏှာ၏ ခံစားမှုရမ္မက်လွှမ်းမိူးကာ စောက်ရည်တွေ စီးကျရ၏။
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်အား တဏှာကွန်ရက်တွင် မြဲသထက်မြဲအောင်ချည်နှောင်သည်။ လိုလိုလားလား ခံစားရန် စီစဉ်သည်။ လိုးလိုက်ခြင်သည့် မိမိဆန္ဒကို ချုပ်တီးကာ ဖြူလဲ့သွယ်အကြိုက်လိုက်၍ ကာမအမှုကို တစ်ဆင့်ခြင်းတတ်စေသည်။
တစ်ချီတည်းတန်းမလိုးဘဲ၊ အလိုးခံမိန်းမအနေဖြင့် တန်းတန်းစွဲ၍ ရေရှည်စိတ်ကြိုက် လိုးနိုင်၊ ဆော်နိုင်၊ ဖြုတ်နိုင်စေရန် ဇာတ်သွင်းနေ၏။
ယခုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် ဖင်ရိုက်ပေးရန် အဖန်ဖန် ပြောနေရချေပြီ။ ဖင်ရိုက်ခံ၍ မဝ ဖြစ်ရသည်။
“ဖင်တုံးလုံး ချွတ်ရိုက်တော့ ပိုထန်တာပေါ့ ဖြူလဲ့ရ”
ပေါင်သားဖြူသွယ်သွယ်တို့ စေ့စေ့ပူးသည်။
ဖင်လုံးမို့မို့အိအိ နှစ်ခြမ်းကား စွင့်စွင့်ကားကား..။
ဖင်မြောင်းကား ဖင်နှစ်ခြမ်းကြား အသည်းယားစဖွယ်။
ရိတ်ထားသည်မှာ မကြာသေးသော စောက်မွှေးတို့က ငုတ်တိုစစ..။
ကုန်းထား၍ ဖင်ဆုံအခြေမှ ပြူတစ်တစ် စောက်ပက်လေးကား ပေါင်ကြားတွင် စူစူတစ်တစ်။
မိမွေးတိုင်း ဖမွေးတိုင်း ဖြစ်နေသော အောက်ပိုင်းကို သေချာကြည့်ရင်း ဖြူလဲ့သွယ်၏ အရိုက်ခံ ဖင်လုံးလေးကို ပင့်မသည်။ ဆုပ်နယ်သည်။ ညှစ်ချေသည်။
ဖင်တုံးလုံးချွတ် အကိုင်ခံရသော ဖြူလဲ့သွယ်ကား တအို့အို့ တအားအား….။
ဖင်သားတစ်တစ်လေးကား ဦးအောင်ကျော်လက်ထဲ ထွေးထွေးအိအိ။ လွှတ်ချသည်။
“ကိုင်း……လာပြီ”
ဦးအောင်ကျော် လက်ကမြှောက်တတ်သွားသည်။
“ဟင့်…အင်း..”
ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လေး မသိမသာ တုန်သွားသည်။ ရိုက်ချေတော့မည်။ သို့သော် တစ်ခါသေဖူး ပျဉ်ဖိုးနားလည် ဆိုသလို ဖင်ကို မတင်းထား။ ချက်ချင်းရိုက်မည်မထင်။ ယခင်တစ်ချက်အရ်ုက်ခံရစဥ် အတွေ့အကြုံအရ တင်းနေစဉ်မရိုက်၊ အားဖျော့မှ ရိုက်သည်။ သည်တစ်ခါတော့ အားတင်းမထား၊ ခဏနေ ရိုက်မှ အားကိုညှစ်၍ ဖင်ကိုတောင့်ထားမည်။
သို့သော်…ဦးအောင်ကျော်ကား လူပါး၊ လူနပ်၊ ဖြူလဲ့သွယ်ကို အရည်ကြိုသောက်အောင် နားလည်သူ။ ကုန်းထားသော ဖင်အနေအထားကိုကြည့်၍ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်တောင့်မထား မှန်းသိ၏။ သည်တော့ ရိုက်လေ၏။
“ဖျန်း”
“အ..မ…လေး….လေး…”
ထင်မထားသောရိုက်ချက်။ တတိယံမိ ရိုက်ချက်။ အားပါလှသော ရိုက်ချက်။
ဖင်အပြောင်သားတွင် နီရဲသော လက်ဝါးရာကား ထင်ထင်ရှားရှား။
ပိတ်ဖြူတွင် နီရဲသော လက်ဝါးရာ.. ပန်းချီဆွဲထားသည့်အလား…..။
မြင်ရသည်ကိုက စိတ်ထန်စရာ။
အကွယ်အကာမပါ ဖင်သားတို့ကား အခုအခံမရှိ လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် ပက်ပက်စက်စက် ထိတွေ့ရာမှ ကြားရသော အသံကား ကျောချမ်းဖွယ်ရာ။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာတော့ ကျော်မချမ်းပါ။ ဖင်နှစ်ခြမ်းသာ သွက်သွက်ခါအောင် စူးရှ နာကြင်ရ သည်။
စောက်ရည်တချို့ ဗြစ်ကနဲ စင်ထွက်၏။
ဖင်ဝကို တင်းတင်းကျုံ့သည်။ စောက်ပက်ကိုလည်း ရှုံ့နေအောင် ညှစ်ထားရသည်။ နာကြင်သောအရသာကြောင့် စောက်ပက်ညှစ်၍ ပြီးချင်လှသော စိတ်ကို မညှစ်စေရန် အားတင်းရသည်။
ထွက်သောစောက်ရည်တို့မှအပ ထပ်မထွက်စေရန် စောက်ပက်ကို ညှစ်ရပြန်သည်။
ညှစ်လျှင်လည်းပြီးမည်စိုး၊ မညှစ်လျှင်လည်း စောက်ရည်တွေက ထွက်….ခံစားရသော ကာမသုခကား ဝေဒနာနှင့်ယှဉ်တွဲသည်ဖြစ်ရာ မြိုးမြိုးမျက်မျက် ခံစားရ၏။
ခြေမကိုင်မိ၊ လက်မကိုင်မိ။ ညှစ်ရမည်လား…မညှစ်ရမည်လားမသိ။ ဝေခွဲမရ..။
ဆိုတော့…လုပ်မိလုပ်ရာ တွန့်ကာနွဲ့ကာ၊ ယိမ်းကာ..တအင့်အင့် ညည်းရရှာ ၏။ အမေ့ တရသည်။ ဖင်ပြောင်ပြောင်ကြီးကို ကော့ထိုး၊ ကုန်းကွမိသည်။
“ဟင်း…အင့်..အ…အမေ….အို…ဟင့်…ကျစ်…”
“မပြီးနဲ့….တင်းထားစမ်း ဖြူလဲ့…..”
ပြတ်သားသောအမိန့်သံ။ ဖြူလဲ့သွယ် ပြီးချင်စိတ်ကို အောင့်သည်။ ထိန်းသည်။
“ဟင်း…..အင်း….ပြီးချင်လိုက်…တာ…နော်….အင်း…ဟင်း……”
ဖင်၀ကို ရှုံ့နေအောင် ကျုံ့မိသည့်ခဏ စောက်ရည်အချို့က စွိကနဲ အန်ကျ၏။ အီးကနဲညည်းမိသည်။
“ဦး....ကြီး...ရဲ့...ဟင့်.....ပြီးလိုက်မယ်လေ.နော်....ဟူး......”
ပြီးချင်သည်ကို မပြီးရသော ခံစားချက်။ ဆိုးဝါးလှလေခြင်း။ ဇောချွေးဖြိုင်ဖြိုင်ကျသည် အထိ ခံစားရသည်။
အူအသည်းတွေ ပြတ်ကြွေမတတ် ခံစားရသည်။
အသိစိတ်ပျောက်သည်အထိ မပြီးရသော ခံစားချက်က ခံရခက် လွန်းလှ၏။
ကြာရှည် ရှုံ့မထားနိုင်။ အရိုက်ခံထားရ၍ ဖင်ဝစူစူလေးက တဖြည်းဖြည်းခြင်း စူပွစူပွလေး ဖြစ်လာရသည်။စောက်ပက်လေးလည်းဟလာ၏။ စောက်ရည်အဖြူနှစ်အချို့ စီးထွက်ကာ သွယ်သွယ်တန်း၏။ ပြီးချင်လွန်းစွာ ငမ်းငမ်းတတ် တောင်းပန်ရခြင်းက ရှက်ရမ္မက်ကို ဆထက်တံပိုး တိုးစေသည်။
.............
“လှလည်းလှ….ထန်လည်းထန်တယ် ဖြူလဲ့ရာ…. တောက်... စကားနည်းနည်း ကြမ်းပြောမယ်... ရတယ်မလား... ဖြူလဲ့ မကြိုက်ရင်...ပြောပေါ့..... ဖြူလဲ့က အရမ်းမိုက်တော့ ကျုပ်စိတ်တွေ ထိန်းမရဘူး..”
“ဟင်... ဦးကြီး..ကလည်း. ဖြူလဲ့ကို လုပ်ချင်တာတွေ လုပ်နေပြီး...စကားကြမ်းကြမ်းပြောမှ..ခွင့်တောင်းနေသေး..ဟွန့်.... သူများဖြင့် တုံးလုံးနဲ့ ကုန်းတောင်နေမှပဲ........ဖြူလဲ့...က. ပြီးချင်...တာ......”
စကားကြမ်းကြမ်းဆိုမည့်အကြောင်း အသိပေး ခွင့်တောင်းသလို ပြောနေသည့် ဦးအောင်ကျော် စကားအား မျက်စောင်းထိုးရင်း ဖင်တုံးလုံးမလေး ဖြူလဲ့သွယ် တုံ့ပြန်၏။
စကားကြမ်းကြမ်းပြောမည်ဟု ပြောသည်။ ဘယ်လိုကြမ်းမည်မသိ။ ဒီလောက် အကိုင်အတွယ် အရိုက်ခံပြီးနေမှ..တော့ ပြောသည့်စကားအား စာဖွဲ့မနေချင်။ ပြီးချင်စိတ်ကို ဖွင့်ထုတ်လိုက်ရဖို့သာ အရေးကြီး၏။
“တောတ်…ငါလီး ဖြူလဲ့ရာ…မပြီးနဲ့ ကြားလား ဖေလိုးမလေးရ၊ ပြီးရဲ ပြီးကြည့်စမ်း…ဖင်လိုးပစ်မယ်…တောက်….လီးလိုမှကွာ… ဖင်ကလှတယ်ထင်တာ.. ဖင်ပေါက်က ပိုလှနေ…နီစွေးပြီး စူစေ့နေတာပဲ…ရှီး…ငါလိုးမဖင်လေးကွာ……ခရေပွင့်မကြွေသေးဘူး….မှန်းစမ်း”
ဖြူလဲ့သွယ်အနေအထားကိုကြည့်၍ ဦးအောင်ကျော်က ကြမ်းတမ်းပက်စက်တစ်ခွမှု ကို အဆင့်တိုး၏။ သည်အချိန် ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်က မီးနှင့်တွေ့သောဖယောင်းပင်။ လိုသလို ပုံသွင်းယူ၍ရသည်။ ဘာလုပ်လုပ် ဘာပြောပြော....။ ဆဲချင်ဆဲ၊ ရိုက် ချင်ရိုက်၊ လိုးချင်လိုး...။ ပြီးရဖို့သာ အဓိက။
“အို… ဟင့်… ဦး..ကြီး…ရယ်…ကြမ်းလိုက်တာ......”
သာမန်အချိန်တွင် ပြောပါက လက်မခံနိုင်၊ ပါးရိုက်ချင်စရာကောင်းသည့် စကားကြမ်းကြမ်းများ၊ တစ်ခွလွန်းသော စကားများ။ ခုလို ပြီးလုတည်းတည်း အချိန်တွင် တော့ ထိုစကားကြမ်းကြမ်းများကပင် စိတ်အစဉ်ကို ကစဉ့်ကလျားဖြစ်စေ၏။
“ဟင့်….အ..ဦးကြီး..ရဲ့… ကျစ်.....အ. အာ့”
သည်စကားတွေကြောင့်ပင် ပို၍စိတ်ကြွ ညည်းညူရ၏။
ဦးအောင်ကျော်၏ ညစ်ညမ်းတစ်ခွ ပက်စက်လှသောစကားများတွင် ဖြူလဲ့သွယ် သာယာ ပျော်ဝင်စွာ ပြီးချင်စိတ်ကို အံကြိတ်ထိန်းရသည်။
စောက်ပက်တစ်ခုလုံး စောက်ရည်တို့ပြည့်ဖောင်းနေသည်။ စိတ်သာလွှတ်လိုက်ပါက စောက်ရည်တို့ သေးပန်းသလို ပန်းတော့မည်။ ခုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ စောက်ပက်ကြီး တစ်ခုလုံး ဖားခုံညှင်းကြီးပမာ။ ပြည့်ကားဖောင်းကြွ စောက်ရည်တို့ ရွှမ်းစိုနေ တော့သည်။ စောက်ဖုတ်ကြီး ဖောင်းတင်းလွန်းသည်ဖြစ်ရာ ပေါင်မစေ့နိုင်….ခြေချဲ ပေါင်ကား၍ နေရ၏။
ဆိုတော့ ဖင်ကုန်း၍ စောက်ပက်အား ဖြဲကားပြသလို ဖြစ်ရသည်။
ထိုစောက်ရည်တို့ မထွက်စေရန်ပင် စောက်ဖုတ်ကို စေ့စေ့ကျုံ့ညှစ်ရသည်။ ဆိုတော့ အပြင်ထွက်ခွင့်မသာသော စောက်ရည်တို့မှာ စောက်ပက်ထဲအပြည့်ဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခံရခက်စွာ ရှိတော့၏။
“အမ..လေး…လေး ဦး…ရယ်..ဦး ကြီး…ရယ်…ဟင်း..အင်း....အင်း.....”
“စောက်ပက်ကလည်း လီးဆာနေမှန်းသိသာချက်....အာပြဲနီရဲနေပါလား..... စောက်ရည်တစက်စက်နဲ့... တော်တော်ကြီးကို လီးကုန်းချင်နေပုံပဲ.. ဖြူလဲ့ရ..”
ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်အား ဖင်ဖြဲ၍ သေသေချာချာ ကြည့်နေရာမှ စိတ်ဇောထန်စွာ ညစ်ညစ်ပက်ပက်ပင်ပြောသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် အခြေအနေကိုသိ၍ ကာမလောင်စာကို မြှင့်ခြင်းဖြစ်သည်။ ပြောသာပြောသည်...စောက်ပက်ကိုမူ မထိ။ လုံးဝမထိမတို့...။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာသာ တစ်ခွသောစကားကြမ်းကြမ်းတို့အား အသည်းတုန် အူတုန် ကြားရ၏။
ထိုစဥ်…ဖင်ကိုဖြဲထားရာမှ…
ဖင်ကြားမြောင်းတစ်လျှောက် လက်ညှိုးထိပ်ဖြင့် လျောထိုးသည်။ ဖင်၀စူပွပွလေးအား လက်ထိပ် ဖြင့် မထိတထိတို့ပွတ်သည်။ ရိုးရိုး တို့ခြင်း။ ဖင်ဝ ကြွက်သားစုစုတို့အား တို့ထိခြင်း။ ဖင်ခရေစုစု အား ကလိခြင်း။ ဖင်ပေါက်လက်နှိုက်သွင်းခြင်းမဟုတ်။
လက်ထိပ်က ဖင်ဝကြွက်သားအစုစုအရစ်ရစ် တို့အား တို့ကို့ ထိကာ ရွရွပွတ်၏။ ထိုမှတခါ ဖင်စအိုဝ ကို မထိစေလဲဝေ့ကာ ဝိုက်ကာ ဖင်ခရေပွင့်ဘေးသားလေးများအား ဝလုံးရေးသည်။
“ငါလိုးမ ဖင်လေး ဖြူလဲ့ရာ…ရှီး….ဖင်လိုးခွဲလိုက်ရ…ကွာ….လီး…တောက်..အားရစရာ ကြီး…ဖင်ပေါက်က လီးသွင်းခံချင်နေလို့ စူပွပွ ဖြစ်နေတာလားကွ…”
“အိုး…..အာ့…အမေ့… ဟင်း….အင့် အီး….အ..အ..မ..လေး နော်….ဘယ်လို အီး…..အ…တွေ လုပ်နေ…..ကျစ် ….တာ လဲ လို့…ရှီး….အားး”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်ဖြဲ၍ ဖင်ပေါက်ကို အကြည့်ခံရခြင်း…ဖင်ဝအား ကျွမ်းကျင်စွာ ပွတ်နှိုက် ဝ လုံးရေးခံရခြင်းတို့ကြောင့် စကားပင် ဖြောင့်ဖြောင့်မပြောနိုင်။ ညည်းသံတဝက်ဖြင့် ကုန်းနေရာမှ ဖင်ဆုံကြီး ယမ်းနေရင်း ပြောရ၏။
စောက်ရည်အချို့ ဗြစ်ကနဲ ထွက်ကျသည်။
“ဟင့်…သူ့ ဘာသာ…ထွက်…ထွက်…တာ…နော်… ဖြူ လဲ့… စောက်ပက်… ကျုံ့ထားတာ….ဟင့်…. နော်”
ဗွေယူမှာဆိုး၍ ပြာပြာသလဲ ပြောရသေး၏။ ဦးအောင်ကျော် အလိုမကျဖြစ်မည်ကို နည်းနည်းမှ မလိုလား။
အချိန်ကြာမြင့်စွာ ဖင်ဖြဲခံရသည်ကတစ်ကြောင်း၊ ဖင်ဝကို ကလိခံရသည်ကတဖုံ….ဆိုတော့ ဖင်ဝလေးမှာ သိသိသာသာ ပွင့်လာရ၏။ ဖင်ကလိခံရခြင်းတွင် လွင့်မျောနေရ၏။
“ဟော….ဟော..ဖင်ပွင့်လာပြီ ဖြူလဲ့… ရှီး ငါလိုးမဖင်လေးကွာ…ဖင်ပွင့်တာတောင် လုံးလုံးမပွင့်ဘူး.အာတာတာလေးပဲ ပွင့်တာ…. ဖြူလဲ့က ဖင်လိုးမခံရသေးတဲ့ ဖင်ပါကင်ဖြစ်မယ်…ဟုတ်လား…..ဖင်ထဲလီးသွင်း ခံဖူးလား ဖြူလဲ့…”
ဦးအောင်ကျော်က မဟတဟပွင့်စပြုသည့် ဖင်ဝစုစုထွေးထွေး နီနီတွေးလေးအား လက်ညှိုးဖြင့် ဖိကပ်ရင်း ပြောသည်။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ နေမထိလေမထိ ဖင်ဝလေးအား လက်ညှိုးနွေးနွေးကြီး ထိထိမိမိ ဖိကပ်ခံရ၍ တုန်ခါသွားရသည်။ သဘာ၀အလျောက် စူအာနေသောဖင်အား ပြန်၍ ရှုံရာ ဖင်ပေါက်အတွင်းသားအချို့မှာ ဦးအောင်ကျော်၏ လက်မကို စုပ်ညှစ်သည့်နှယ် တစ်စို့သော အရသာကို ကြပ်တည်းစွာ ခံစားရသည်။
ဦးအောင်ကျော် လက်ကို ဖင်နှစ်ခြမ်းက ညှစ်သည်။ ဖင်သားနုနုတို့ကြား လက်ကြီးခံ၍ ခုခု တုတု ဖြစ်ရာ ညှစ်၍ အရသာရှိလှသည်။ ဆက်ကာဆက်ကာ ညှစ်သည်ဖြစ်ရာ…ဖင်ဝတေ့ ဖိထားသော လက်ညှိုးထိပ်က ဖင်ပေါက်အတွင်း မဆို စလောက်နစ်ဝင်သည်။ ဖင်ပေါက်အတွင်း ဘာဆိုဘာမျှအသွင်းမခံဖူးသည့် ဖင်အပျိုပါကင် လေးဖြစ်ရာ ထိုသို့ဝင်သည်ကိုပင် ဖင်က စွေ့စွေ့လူးရ၏။
“ ဟင့် အ ကျစ်…အား..ဦး..ရယ်…. လီးသွင်းမခံဖူးပါဘူးရှင့်…. ဟင့်.. ခုလိုလည်း ဖင်ဖြဲတာ ဖင်နှိုက်တာမျိုးလည်း မခံဖူး ပါဘူး ရှင့် ဟင့် အို…အ…တစ်…တစ်..ကြီး…ဟင့်…. လက်…..ထုတ်…ပေး..ပါ..နော်….အို….ရှီး…..”
ဖင်ဝအား ထိထိမိမိ လက်ဖြင့် တေ့ဖိခံရသည့်အခိုက်တွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အလိုအလျောက်ပင် တရှင့်ရှင့်ဖြင့် ပြောမိ၏။ လွှမ်းမိုးခံစိတ်က သဘာဝအသိဖြင့် ပြောမိခြင်း။
ဖင်ဖြဲ၍ ဖင်ပေါက်လက် ညှိုးတန်းလန်း တစ်သွင်းထားသူအားကြောက်ကြောက်လန့်လန့် ရိုသေပြဝပ်စွာ ပြောမိသည်။ အညှာကို တေ့သွင်းထားသည် ကိုး...။ ထပ်သွင်းခံရ၍ နာရမည်ကို ကြောက်ရသည်လေ။ ကြောက်သည်ဆိုငြား အသွပ်ခံလိုသော စိတ်လေးလည်း ဖြစ်ရသေးသည်။
“အော်…..ဖင်အပျိုကိုး….နောက်မှလီးသွင်းပြီး ဖင်ပါကင် ဖွင့်မယ်…. အခုဖြူလဲ့က ဖင်အရမ်းညှစ်လို့ ကျုပ် လက်က ဖင်ဝမှာတစ်နေတာ…ဖင်ကြောပြန်ဖွင့်လိုက်…လေ....လက်က မဆိုစလောက်လေး ဖင်ထဲဝင်တာပါ…”
ဦးအောင်ကျော်က ဖင်နှိုက်နစ်ထားသူပီပီ အေးအေးသာသာပြောသော်လည်း ဖင်နှိုက်ခံရသူ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အံလေးကြိတ်၍ ဖင်ဝကို စူပွပွ လုပ်ရသည်။ ဖင်လိုးမခံဖူးရာ ဖင်မဖွင့်ပေးတတ်။ ပို၍ ညှစ်သလိုဖြစ်ကာ ဖင်ဝတွင် တစ်စို့မှုက သာ၍ဆိုးလာ၏။
“အ..အ..အား..ဦး ကြီး..ဟင့်… အောင့်……အောင့်..ဖင်ထဲ တစ်မျိုးကြီး မ…လို့ပါ…ဟင့် လက် ထုတ် ပေး..ပါ…နော် ရှီး…ဟို…လေ…ရှေ့… စောက်..ပက်..ပဲ နှိုက်ပါလား ဟင်…..ဟင့် အ….အင့်…”
တောင်းပန်ပြောလေးပြောရ၏။ တကယ်လည်း စောက်ပက်က ယားလွန်းလှသည် ဖြစ်ရာ အထိအတွေ့ကို မွတ်သိပ်စွာ တောင့်တ၏။
“ကျုပ်က မနှိုက်ပါဘူး…ဖြူလဲ့ဘာသာ ဖင်ဖွင့်ပါဆိုတာကို အတင်းညှစ်နေလို့ ဖင်ထဲလက်ဝင်တာပါ… …ဖင်မဖွင့်တတ်ဘူးနဲ့တူတယ်..ဖင်ဖွင့်လိုက်ရင် သူ့အလိုလို ထွက်မှာပါ... ဒီတိူင်းဆွဲထုတ်လိုက်ရင် ဖြူလဲ့ဖင်ခေါင်းသားတွေ ကျိန်းစပ်လိမ့်မယ်....”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်ဝတွင် လက်ကလေး တစ်ကာ ကုန်းကုန်းကွကွ ဖြစ်နေရင်း…
“အီး….ကျစ် အားးး နေရ..ခက်..လိုက်..တာ…ဟင့် ဖင်ကဘယ် လိုဖွင့်ရမှာလဲ…လို့…..အ..ရှီး…အင့် ဟင့်. အ. အမေ့.... ဦးကြီး...ရဲ့...”
ဖင်ပေါက်ထဲ လက်တန်းလန်း အသွပ်ခံရသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်မဖွင့်တတ်သေး။ ဖင်ဖွင့်ပေးနည်း မေးရ၏။
“အခု ကျုပ်ပြောသလို လိုက်လုပ်…ဖြူလဲ့၊ ဒါဆို ဖင်ဖွင့်ပေးတတ်လိမ့်မယ်၊ ဖင်ထဲသွင်းထားတဲ့လက်လည်း ထုတ်လို့ရတာပေါ့... နောင် ကျုပ်ဖင်လိုးရင်လည်း ဖင်ဖွင့်ပေးတတ် တော့ လီးဝင်လီးထွက်ချောပြီး ဖင်ခံရတာ အဆင်ပြေတာပေါ့...”
“ဟုတ်…ကျစ်..အ…ပြော…လေ ဦးကြီး….ဟင့်”
အခုမှ ဖင်နှိုက်ခံရသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်လိုးခြင်း၏ အဓိကကျသော ဖင်ဖွင့်ပေးခြင်းအမှု အား သင်ယူနေရချေလေပြီ။ နောင်ကျ ဖင်ပါလိုးမည်ဟု အပြောခံရ ၏။
“ရှိး…. အိ..အ…ပြော.ပါ..တော့..ဦးကြီးရဲ့... တစ်လစ်ကြီး..မနေတတ်လို့.. ပါ..... အ... ကျစ်.....ကျစ်.....”
“ဖင်ဝအားပြုပြီး ချောင်းဆိူးစမ်း... အားရပါးရ ဆိုး ဖြူလဲ့”
“ဟွတ်...ဟွတ်..အဟွတ်.. ဟွတ်...”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်ကုန်းရင်း ချောင်းဆိုးရသည်။ မဆိုးလှ..တစ်စို့နေသော ဖင်ဝအကြောတို့ အနည်းငယ်ပြေလျော့၏။ သို့သော် စောက်ပက်ကလည်း စောက်ရည်တောက်တောက်ကျသည်။
အသိစိတ်က ဖင်ပေါက်တွင်သာစုဝေးနေ၍ စောက်ပက်ကပြီးလိုသောစိတ်က အနည်းငယ်မှိန်ရ၏။ မပြီးချင်သည်ကားမဟုတ်။ အာရုံပြောင်းသည့်သဘော။
ထိုခန လက် ညှိုးက ဘွိကနဲ ဖင်ပေါက်ထဲ အနည်းငယ်တိုးဝင်၏။ တွန့်တွန့်လူးကာ ဖင်ပေါက် ရှုံရပြန်သည်။ ကြပ်တစ်စွာ ခံစားရ၏။
“ဘွိ....”
“အီး.ကျွတ် ကျွတ်.အ. မလေး.....လေး.... ဦး...ကြီး...ရဲ့.....ဟွတ်.. အဟွတ်..”
အီးကနဲညည်းရင်း သတ်ရကာ ကပျာကယာ ချောင်းဆိုးရ၏။
ဖင်ဝပွင့်သည့်ခဏ လိပ်ညှိုးထိပ်က ဖင်ခေါင်းအတွင်းသားနုနုတို့အား ပွတ်ထိုး၏။ ဝက်အူလှည့်သလို တရစ်ဝင်၏။
“အ..ဘွိ ဟင်း.... ဟွတ်...အဟွတ်..အီး အ..အာ့ စွိ.....တစ်တစ်ကြီး တိုး....ဝင်နေ...ဟင့်”
ဖင်ထဲလက်သွင်းခံရင်း..ချောင်းဆိုးပေးရင်းဖြင့် တတိတိ ထိုးသွပ်ဖင်နှိုက်ခံရခြင်းတွင် သာယာရ၏။
ချောင်းဆိုးဟန့်ကာ ဖင်ဖွင့်ပေးရသည်။ သည့်နောက် ရစ်သွင်းသည့် အရသာကို ခံစားရသည်။ ထိုးတစ်သော လက်ငြိမ်သည့်အခါ ဖင်ဝကြွက်သားတို့က အငမ်းမရညှစ်မိသည်။
တစ်စို့ကြပ်သပ်မှုကြောင့် အော်ညည်းကာ ချောင်းဆိုး၍ ဖင်ပြန်ဖွင့်ရပြန်သည်။
သည်လိုဖြင့်သံသရာလည်ကာ ကုန်းကွရင်း ချောင်းဆိုးရင်း ဖင်နှိုက်ခံရ၏။ ခံရုံသက်သက်မဟုတ်..... အလိုတူအလိုပါ ဖင်ဖွင့်ခြင်းအမှုအား ပါဝင်ပတ်သက်ရသည်ဖြစ်ရာ ကာမဆန္ဒ ဟုန်းဟုန်းထရ၏။
နှိုက်သောလက်အား ဖင်ကြောတို့ကဆီးညှစ်၏။ တစ်ဆို့မှုဒဏ်ကြောင့် ချောင်းဆိုးကာ ဖင်ဖွင့်ပေးရ၏။ ထိုအခါ သွင်းသောလက်မှာ ဖင်ခေါင်းအတွင်းသားတို့အား ပွတ်တိုးကာ တအိအိဖြင့် ဖင်ပေါက်အတွင်း ပိုသွပ်ခံရ၏။ ဖင်ဆုံကြီးလည်း ယမ်းရသည်။ ပါးစပ်က လည်းညည်းညူရသည်။ စောက်ရည်တွေလည်း စီးကျသည်။
ဖင်ပေါက်အတွင်း လက်သွင်းခြင်းအား မူးမေ့ရီဝေစွာ ခံစားနေဆဲ…။
“တော်လောက်ပြီ..ဖြူလဲ့. ဖင်ထဲ လီးသွင်းရင် အဲလိုလုပ်ပေးရမယ် ကြားလား၊ ဒါဆို ဖင်လိုးတဲ့လီးကလည်း တရစ်ချင်း ဖင်ထဲဝင်ရောပဲ…”
“ဟုတ်. ဟင့်..ဟင့်.. အဟွတ်…ဟွတ်…တော်ပြီလား..ဦးကြီး...ထပ် မသွင်းတော့ ဘူးလား..ဟင်....သွင်း...ရင်လည်း....ရ..ရ...တယ်နော်.....အာ့...ဖင်ထဲတမျိုးကြီးပဲ ဦး...ကြီး..ရယ်..တော်တော်ကြီး ဝင်…နေတာ လား…ဟင်….ဖင်ထဲ ခိုးလိုခုလုကြီး..အာ့”
“လက်တဆစ်သာသာပဲ ဝင်တာပါ..... ဖင်ပါကင်ဆိုတော့ နည်းနည်းချင်း အသွင်းကျင့်ပေးရမှာ..... တခါတည်း အဆုံးသွင်းရင် ဖြူလဲ့ ဖင်ပြဲလိမ့်မယ်ကွ”
တိုး၍ ခံစားလိုသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အားမလိုအားမရစိတ်လေးဖြင့် ပြောရ၏။ ဖင်ဇိမ်ခံကောင်းကာစ ဖြစ်ရာ ထပ်၍ ဖင်နှိုက်ခံလိုသည်မှာ အပြစ်ဟုမဆိုသာ....။ လိုလိုလားလား ဖင်နှိုက်ခံလိုသည့်ဆန္ဒကို ပြရသည်။
ဦးအောင်ကျော်က ဖင်ထဲဝင်နေသော လက်ချောင်းလေးအား ကွေးသည်..နဲ့သည်...။ ချဲ့သည်။ ထိုသို့ နှဲ့သည့်ချဲ့သည့်အလျောက် ဖင်ဆုံကြီးမှာ ဘယ်ညာရှေ့နောက် လွန်းထိုးလူးလွန့်ကာ ဖင်နှိုက်ခံရ၏။ ဖင်ထဲတန်းလန်းဝင်နေသည့် လက်ညှိုးလေးစေရာ ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်မှာ ဖြစ်ရသည်။ ဘယ်ဘက် ဖင်သားနံရံထိုးခံရပါက ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်မှာ ဘယ်သို့ ယိမ်းရ၏။
ညာဘက် ဖင်သားနံရံထိုးက ညာသို့တိမ်းရ၏။
လက်ညှိုးကို ငါးမြှားချိတ်လို ကောတ်သည်တွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဒူးကွေး၍ စုပ်သပ်ရရှာသည်။
ထိုလက်ညှိုး ဝ လုံးရေးသော် ဖြူလဲ့သွယ် တကိုယ်လုံး ဝလုံးရေးသလို ယိမ်းကရသည်။
ဆိုရလျှင် ဖင်နှိုက်တစ်ထားသော လက်ညှိုးစေရာ ကနေရသကဲ့သို့။
“အိုး...အီးးးး အမေ့ အာလား...ထိ..ထိ.....ထိ လိုက်တာ ဟင့်”
ဖင်နှိုက်ခံရသော ကာမအမှုကို လိုလားစွာတုံ့ပြန်မိ၏။
ဦးအောင်ကျော်က ဖင်ပေါက်အတွင်း တန်းလန်းတစ်နေသည့် လက်ချောင်းအား မကစားတော့၊…မလှုပ်တော့..... ငြိမ်သက်စွာ....။
“အီး.....အ..မ....လေး......နော်... ရှီး အို.... ဦး....ကြီး..... ငြိမ်..မထား..ပါနဲ့.... ဟင့်... အဲ..လို... ငြိမ်ငြိမ် တစ် တစ်..ကြီး..က... နေ..ရ...ခက်...တယ်... ဟင့်...ဟင့်...
နည်းနည်း....ဟင့်.... ခုနလိုလေး...လေ... လက် လှုပ်ပါလား...လို့ ဟင့်.....ရှီး...အား.......”
“.ကိုင်း...လက်ပြန်ထုတ်ရမယ်... ဖြူလဲ့က ဖင်ကို ရှုံ့မညှစ်နဲ့.... ဖွင့်ညှစ်.... ”
လက်ထပ်သွင်းလိုသော်လည်း ခုမှဖင်နှိုက်ခံဖူးစ ဖင်အပျိုဖြစ်ရာ သည်လောက်သာ ကျင့်ပေးမည် တွေးသည်။ မဟုတ်က နောင်ဖင်နှိုက်မခံရဲပဲဖြစ်ချေမည်။
ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ဝကို ညှစ်သည်...။ ဖွင့်မညှစ်တတ်တော့ ဖင်ထဲထိုးသွပ်ထားသော ဦးအောင်ကျော် လက်ကိုသာ တင်းတင်းညှစ်မိသည်။
“အို...အင်းး..ဟင်း...အင့်....ဟင်း....”
ဖင်အတွင်းသားတွေက တထစ်ထစ် ခံစားရသည်။ ဖင်ပေါက်အတွင်းသားနံရံတို့က ကျူးကျော်တိုးဝင်လာသော လက်ညှိုးအား အသားကုန် ညှစ်၏။ လက်ညှိုးဖင်ထဲအသွပ်ခံရ၍ ညှစ်ရခြင်းအား စွဲလန်းတပ်မက်ရသည်။ အရသာထူးကို ခံစားရ၏။
“ကွာ.....ကျုံ့မညှစ်နဲ့…အီးပါသလိုညှစ်ရတာဖြူလဲ့.ရ....... ဖြူလဲ့ဖင်ထဲထိုးသွင်းထားတဲ့ လက်ကို ဖင်ခေါင်းထဲက ထွက်အောင်လို့ ဖင်ဝဖွင့်...ညှစ်... အင်း...အင်း... ဟုတ်တယ်.. တော်တး်..ဟော... ဖင်ခေါင်းထဲက လက်ကြီး ထွက်နေပြီ...အတတ်မြန်တယ် ဖြူလဲ့က”
“ဘွီ... အ... ဟင်း....အင်း...အ...ဘွိ....ဘု.....ဟား....ကျစ်”
ဖင်က တဘွိဘွိ တဘုဘု လေထွက်အောင် ဖင်ဖွင့်ရင်းညှစ်သည်။ ဖင်ကထွက်သော လေသံများကြောင့် စိတ်ပိုထန်ရသည်။
“ဘု…ဘွိ….ဖွတ်….ဘူ”
“ဟင့်….အသံတွေ…အရမ်းထွက်…အား….ကျစ်……လိုက်…တာ ဦး…ကြီး…ရဲ့”
“ဖြူလဲ့ ဖင်ကလေထွက်အောင် ဖင်ဖွင့်ညှစ်တတ်တာက ဖင်လိုးခံချင်တာရဲ့အစကွ.... အဲဒါ ဖြူလဲ့ ဖင်က လီးသွင်းခံချင်လို့ အသံပေးတာ....ဖင်လိုးခံချင်နေတာမလား ဖြူလဲ့...”
“အို…ဟင့်..ဟုတ်…အာ… မသိ…ဘူး…ဟင့်… အိ... ဘွိ...ဦး ကြီး...ကလည်း.... .အ..အွင့်....ဘု”
ဖြူလဲ့သွယ် ပါးစပ်ရော ဖင်ရော အပြိုင် အသံထွက်၏။ ဖင်လိုးခံချင်လား၊ မခံချင်လား မသိ။ သိသည်မှာ ဖင်ခေါင်းအတွင်းမှ တတိတိရစ်ထုတ်သော ခံစားချက်ကို အလူးအလဲ ခံစားနေခြင်းသာ။
ဖင်ပေါက်သွင်းထားသော…လက်ကို တတိတိပြန်ထုတ်၏။ ခဏရပ်သည်။ ဝက်အူလှည့်သကဲ့သို့ ရစ်၍ထုတ်သည်။
ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်လေးကုန်းကြွလာရသလို ဖင်ဝလေးပါ စူကြွလာသည်။ ဖင်အတွင်းသားတို့က လက်ညှိုးအား စေးကပ်နေအောင် ညှစ်ထားရာ ပြန်ထုတ်သည့်တွင် စိုးတိုးစပ်တပ် ကျိန်းကာ နေရခက်လှ၏။ အတွင်းသားတ်ု့ ယားယံကျိန်းစပ်မှုက တစ်က်ုယ်လုံးအား သိမ့်သိမ့်တုန်စေသည်။
“အား..ဟာတာ..တာ...ကြီး.... ဟင့်..မနေတတ်ဘူး..နော်...ဦး..ကြီး... ဖင်ထဲ ်ပြန်ထည့်ပေးလေ..နော်.... ရှီး...ဟား….ဟင့်… ဟာ ဟာ ကြီး.....ကျစ်….”
တွင်းဝမှ မြွေကြီးထွက်လာသကဲ့သို့ ဖင်ပေါက်အတွင်းမှ လက်က လျောကနဲ တအိအိ ထွက်၏။
ဖင်ဝမှ လျောကနဲထွက်သွားသည့် ခံစားမှုကို ရ၏။ အာနေသော ဖင်ဝက ဟာတာတာ... အပြည့်အသိပ် ခံစားရာမှ ဟာနေသော ဖင်ပေါက်ကြောင့် မနေတတ်... ညှစ်သည်။ ဖင်ပေါက်အ၀ အသားတို့ကားမစေ့ မစု။ အာမြဲအာဆဲ။ ဟာမြဲဟာဆဲ...။ အားမလိုအားမရ ဖင်ဝသားတို့ အချင်းချင်း စေ့စိပွတ်မိစေရန် အံခဲညှစ်သည်...။ လေသံတချို့ထွက်သည်။
“ဘွိ..ဘု အို...ဟင့်...ရှီး....အင့် ဖွတ်..အာ....အ့”
အရူးတယောက်လို အော်ဟစ်လိုက်ချင်သည်။ ကုတ်ဆွဲလိုက်ချင်သည်။ စိတ်တွေ ထိန်းမရ....။
“ဘွိ....ဘု...ဘု”
ဖင်ဝကို ဖွင့် ညှစ်သည်။ ခရေဝပွင့်အာသည်။
“ဖူး...... “
ဦးအောင်ကျော်က ဖင်အတွင်းသား အာအာရဲရဲအား လေမှုတ်သည်။
“အီး...အား.........”
အေးစက်ယားယံမှုကြောင့် အော်ရသည်။ ဖင်ပေါက်အတွင်း တိုးဝင်သောလေကြောင့် အာနေသော ဖင်ဝအား အသားချင်း စေ့ရန် အံကြိတ် ညှစ်ရသည်။
“စွိ...အ... ကျစ်... ပြိ...ဟူး......”
မစေ့ သေး... ကြာရှည် မညှစ်နိူင်.... ဖင်ပေါက်က စူအာကာ ပြန်၍ ပွင့်သည်။
“ဗွီ... ဘွီ..... စွိ ပု....ဘူ.......ဟင့် အ.. အား...... “
ညည်းညူရပြန်သည်။ ဖင်ပေါက်မှ လေထွက်သံလေအန်သံတို့ ပိုကျယ်ရသည်။
“ဖူး.....ဖူး........ “
ဖင်ထဲကလေ ထွက်ပြီးနောက် လေထပ်မှုတ်ခံရပြန်သည်။
“အ...မလေး........ တော်ပါတော့.... ဦးကြီးရဲ့..... ရှီး..... ဟင့်....
လက်ပြန်သွင်းပေးပါတော့......အားး အ....အ...”
ဖင်နှိုက်ခံရတုန်းက ထုတ်ပေးဖို့ ပြောရ၏။ ထုတ်ပေးပြန်တော့လည်း ပြန်ထည့်ပေးဖို့ ဆိုရ၏။ ဒါသည်ပင်လျှင် ဖင်လိုးခံ ဖက်နှိုက်ခံ အမျိုးသမီးတို့၏ ထုံးစံပင်။
သွင်းတော့လည်းအော်ရသည်။ တောင်းပန်ရသည်။ ထုတ်တော့လည်း တညည်းညည်း တညူညူ။ လေမှုတ်ခံရတော့လည်း တဘူဘူ တဘွတ်ဘွတ်…။
တကယ့်ကာမငရဲ……။ ကာမငရဲဆိုသော်လည်း ချိုမြိန်သော ကာမငရဲ.....။
ဖင်ပေါက်အာယား၍ မနေနိုင်၊ ပြန်သွင်းပေးရန် ပြောရပြန်သည်။ အဝင်ခက်၊ အထွက် ခက် ဖင်နှိုက်ခံရ၍ ခံစားရခက်သော ကာမဝေဒနာတွင် ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဖင်ဝမှာ စုလိုက်၊ ပွလိုက်... ပြဲအာလိုက်....။ ဖင်သားတွေပင် တုန်ရသည်။
“ဦး...ကြီး....ရဲ့... နည်း နည်းလောက် ပြန် ထည့်ပါ...လားလို့...”
ဘယ်တုန်းကများ ဖြူလဲ့သွယ် တောင်းပန်သည့်တိုင်း ဦးအောင်ကျော် လုပ်ပေးခဲ့ပါသနည်း။ သူ့ခြေသူ့လက် သူ့စိတ်ကြိုက်သာ လုပ်ခဲ့လေသည်။
ယခုလည်း ဖင်ထဲလက်ပြန်သွင်းပေးပါရန် ပြောရသည်။ ဖင်နှိူက်ခံအမျိုးသမီးကိုယ်တိုင် ဖင်ယားလွန်းစွာ တောင်းပန်ရသည်။
တောငွးပန်ရင်း ဖင်ဝကို စူပွစူပွ လုပ်ကာ ဖင်ဖွင့်ပေးသည်။ လက်မဟုတ်ဘဲ လီးသွင်း၍ ဖင်ချမည်ဆိုလည်း ခံမိမည်သာ.....။
သည်အနေအထားရောက်မှ ဦးအောင်ကျော်ကား ဖင်မနှိုက်တော့..... ပြူတူတူ အာတာတာ ဖင်စူစူကို ရှိသည်သဘောမထားတော့။
ဖင်မနှိုက်ပဲ..... ဖင်ကို ဖြဲသည်။လေ မှုတ်သည်။
“ဟင့်…အမေ့.....ဦး…ကြီး…က..လည်း…အာ…ဖင်မဖြဲပါနဲ့တော့..လေမမှုတ်ပါနဲ့တော့......ကြောက်လို့ ဆို နော်....သနားပါ ဦး...ကြီး ရဲ့...….”
ဖင်ဖြဲခံရပါသည်။ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်ကိုင်ခံရုံမျှသာမက ဖင်နှစ်ခြမ်းအား လက်ကြမ်းကြမ်းကြီးဖြင့် ဆုပ်ညှစ်ဆွဲဖြဲကာ ဖင်အတွင်းသားနီနီရဲရဲတို့ အကွင်းလိုက် ပေါ်သည်အထိ ဖင်ဖြဲခံ ရလေသည်။ လက်တစ်ဆစ်အသွင်းခံထားရသော ဖင်ပေါက်က အတွင်းသား တို့ကား နီနီအာအာ….။
ဦးအောင်ကျော်လက်ထိပ်ဖြင့် ထိုးသွပ်ခံရသည့် ဖင်ဝကြွက်သား ခရေပွင့်လေးမှာ ရှည်ကြာစွာ ဖြဲခံရသည်ထင်။ စူစူဟ ၍ ရှုံ့ပွပွ ဖြစ်လာရသည်။
ကုန်းပေါ်ရောက်သောငါး ပါးဟပ်ကြီးဟသကဲ့သို့ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ဝကား ပြဲဟ၏။
မိမိထက်အသက်နှစ်ဆကျော်ကြီးသော မုဆိုးဖိုအညာသားကြီး၏ ဖင်ဖြဲကြည့်ခံရခြင်း ဆို သည် အသိက ဖင်ဝကိုစူပွစေသည်။ လက်တစ်ဆစ်မရှိတရှိ အသွင်းခံထားပြီး ဖြစ်သော ဖင်ခရေကြွက်သားအစုစုတို့က အလိုက်မသိ ပွင့်စ ပြု သည်။
“ဟာ…ဖင်ပေါက်ပွင့်လာပြီ…ဖြူလဲ့ရ…တောက်…..စောနက လက်သွင်းခံရတာ အားမရလို့ လီးသွင်းခံခြင်တာနဲ့တူတယ်...... ငါလိုးမှပဲ… .ရှီး ဖင်ခေါင်းမှာ လီးရာထင်အောင် လိုးဖွင့်ရမယ် …”
ဦးအောင်ကျော်က ပိုးစိုးပက်စက်ပြောသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ညည်းညူနေရုံမှအပ စကားမဆိုနိုင်ရှာ။ အတော်ကြာမှ
“ကျစ်…ကျစ်…ဟင့်…သူပဲ ဖြဲထား၊ နှိုက်ထားတာ ဖင်ပေါက်က ပွင့်မှာပေါ့လို့… အို့..ဟင့်…တော်ပြီ လေ….အား…ဆက်မဖြဲပါနဲ့တော့ ဦးကြီးရဲ့…နေရခက်လို့…လို့…ဟင့် ဟင့်..သွင်းလိုက်ပါ….တော့…ရှီး..အာ့.လား…လို့ ဟင့်..ကျစ်…ကျစ်…ရှီး”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ငရုပ်သီးစပ်သည့်နှယ် တရှီးရှီး တကျစ်ကျစ်ဖြင့် တောင်းတောင်းပန်ပန် ပြောရပြန်သည်။ ပြောသာပြောသည် ရုန်းဖယ်ခြင်းမပြုမိ။ ဖင်ပေါက်ကလည်း ယားလိုက် သည်ဖြစ်ခြင်း။ စူလိုက်သည်ဖြစ်ခြင်း။
“အားပါးပါး….ဖင်ပေါက်က နီစွေးစုထွေးနေတာပဲ..ဖင်အပျို လီးသွင်းလိုးပေးရမှာပေါ့ ကွာ…ဟုတ်လား ဒီဖင်ပေါက် တောက်…..လိုးချင်စရာကြီးကွာ….”
ပြောပြောဆိုဆို ဖင်အတွင်းသားနုနု အသားစုစုထွေးထွေး လေးအား လက်ညှိုးဖြင့် မထိတထိ ထိုး၏။
“အမေ့…အား…ဟင့် ယား……ယား…… တယ်….ဆို…အာ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ ဦးကြီးရဲ့..”
“ဖင်ကလိတာလေ”
ပြောသည်။ ပြောရင်း လက်ညှိုးထိပ်ဖြင့် ဖင်ဝနီစွေးစွေးလေးအား ဝ လုံးပုံစံ ရေးသည်။
ချော်သလိုလိုဖြင့် ဖင်အတွင်းသို့ လက်ထိပ်ကို ဖိကာဖိကာ မထိတထိသွပ်သည်။
“အို…အိ…ဘွတ်..ဘွိ….ဟင်း…အား….စွိ”
ထိုသို့ရေးသည့်ခဏ ဖင်စအိုဝက ရှုံ့လိုက်၊ ပွလိုက်၊ ညှစ်လိုက်ဖြင့်…။
“ဟော ဖြူလဲ့က ဖင်ကလိခံရတာ ကြိုက်တယ်မလား…စောက်ရည်တွေကဖြင့် ပေါင်ထိ စီးကျနေတာ…လှသလောက် ထန်လိုက်တာကွာ..ဖာသည်မလေးလိုပဲ…လီး..လိုပဲ တောက်..”
ဖာသည်မလေး ဆိုသည့်စကားတွင် ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကို အတင်းညှစ်သည်။ စိတ်တွေထိန်းမရ။ အပြောခံရသည်က စိတ်ထန်စေသည်။ သို့သော် ရှက်ရ၏။
“အ…မ…မ..ဟုတ်..ပါ…ဘူး….ဖာ…ဖာ..သည်…မ….မ.ဟုတ်..ပါဘူး….ဟင့်…ဦး…ကြီး ပဲ ဒီလောက် ကိုင်နှိုက် ကလိနေတာ……အရည် ကျ…ပြီ ပေါ့…လို့ အာ….”
အရှက်ပြေ ပြောမိသည်။
“လှလို့ပါကွာ…ဒီလောက်လှတဲ့ဖင်၊ စောက်ပက်၊ ဖင်အိုးတွေ တစ်ခါမှ မတွေ့ဘူးလို့…ကျုပ်က စိတ်ထန်ပြီး ဖာသည်မလို့ ပြောမိတာ….ဖြူလဲ့က ဖာ…သည်…မ လေး… မဟုတ်ပါဘူး…ဖင်ဖြဲပြီး ဖင်နှိုက်ခံ ဖင်ကလိခံပြီး လီးဆာနေတဲ့ ဆရာမလေး ပါ”
သမ္ဘာရင့်သော ဦးအောင်ကျော်စကား။ မြှောက်သလိုလိုဖြင့် ပုတ်ချသည်။ ပင့်သလိုလို ဖြင့် ဆွဲချသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖာသည်မဟု အပြောခံရသည်မှ တော်သေးသည်။ ယခုတော့ လီးဆာနေတဲ့ ဆရာမလေး။
ဖင်စအိုဝပွင့်အောင် ဖင်ဖြဲခံနေရသည့် ဆရာမလေး…။
ဖင်နှိုက်ခံရပါသော ဆရာမလေး
“ဟင့်… ဟင့်..ဟုတ်တယ်…လီးဆာနေတဲ့ ဆရာမလေးပါရှင့်…အလိုးခံချင်လို့ ဖင်ဖြဲခံ ဖင်နှိုက်ခံနေတဲ့ ဆရာမလေးပါရှင့်.... လိုးပေးပါး.....” ထိုစကားတို့ကား ဖြူလဲ့သွယ်စိတ်ထဲမှ ပြောမိခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ ပါးစပ် ကထွက်သွားသည်ကတော့…
“အိုး…ဟင့် ဟင့်…သူများကို….နော် အ..အား ဦးကြီး….ရယ်…ပြီး…ချင် လိုက်တာ..ပြီး..ခွင့် ပေးနော်...ဦး....ကြီး....ဖြူလဲ့... စောက်ပက်...မညှစ်ထား..နိုင် တော့ ဘူး.... အရမ်း ခံ..ရ... ခက် လို့..ပါ ဦး...ကြီး...ရယ်... ဟီး...ဟင့် ဟင့်..…”
စကားကြမ်းကြမ်း လက်သရမ်းသည့် အညာသားကြီး ဦးအောင်ကျော် ထံပါးတွင် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ပြီးချင်လွန်း၍ တောင်းပန် ခယစွာ။ တောင်းပန်ခယ ပြောမရသည့်အဆုံး... ငိုချ လိုက်သည်။
“ဟော....တိတ်...တိတ်...ပြီးရမယ်.... ဖြူလဲ့.... လိမ္မာတယ်...”
“ဟင့်….တကယ်..နော်... ဦး ကြီးက..ဖြူလဲ့ကို တမင် နှိပ်စက်တာ. အင့်..ဟင့်.. ပြီးချင်နေတာကို ဟွန့်... နှိုက်ပေး...ဖြူလဲ့စောက်ပက်ကို နှိုက်ပေး...နော်...ပြီးမယ်....နော်...ဟင့် ဟင့်...”
လိုချင်တာရသော ကလေးမလေး ရှိုက်ကာ ရှိုက်ကာ အငိုတိတ်ချေ၏။
“တကယ်ပေါ့ကွ......ဖြူလဲ့ကို အရမ်း ပြီးအောင် လုပ်ပေးမယ်”
စောက်ပက်နှိုက်ခံ၍ ပြီးလိုသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်အနှိုက်မခံရပါ။ သို့သော်...
ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်စကားအဆုံးတွင် ပေါင်လယ်တွင် ထစ်နေသော ပင်တီကို စုသည်။ ကြိုးကျစ်သလို လိမ်ကျစ်သည်။ ဖင်ကြားထဲသို့ ပင်တီအလိပ်ကို ခပ်တင်းတင်းဆွဲ၏။ စောက်ပက်အုံကြားတည့်တည့် ပင်တီလိပ်အား သေချာထည့်၏။ ပင်တီမျော့ကြိုးကို ခါးပေါ် ဆွဲတင်သည်။
“လာစမ်း…ပြီးချင်တဲ့စောက်ပက်…လေး....ကွာ...…”
“အား.....ဦး.....ကြီး....ရယ်....ဟင့်.... အိုး. ထိ လိုက်..တာ...ဦး......ရဲ့..အီး… ရှီး..ရှီး...”
ကျွမ်ကျင်သော ဦးအောင်ကျော်၏ လုပ်ရပ်အောက်တွင် ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ကိုယ်ဝတ်သော ပင်တီဖြင့်ပင် ကိုယ့်ဖင်ပေါက်၊ ကိုယ့်စောက်ပက်တို့ကို ခပ်ကြမ်းကြမ်း တုပ်နှောင်ခြင်း၊ ထိုးသွပ်ခြင်း ခံရ၏။ ညည်းတွားရ၏။
“အ…မ….လေး…လေး….နော်…ဘယ်…လို..ကြီး…မှန်း..မ..သိ…အား..ဦး..ကြီး..ရဲ့…”
ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ရည်အချို့ စီးထွက်သည်။ ဖင်ကြားမှ ခိုးလိုခုလု အရသာက ညှစ်အားကို တိုးစေသည်။ မညှစ်ဘဲထိန်းသော်လည်းမရ။
“ဟန်….ငါလိုး…ဖြူလဲ့ရ လီးဆာနေတာမလား စောက်ပက်က….”
“အား…ရှီး…ဟုတ်…ဟုတ်…ကဲ့…ဖြူလဲ့…လီးဆာတယ်…”
တင်းကြပ်စွာ တုပ်နှောင်ထားသည့် ခံစားချက်က သူ့အလိုလို စောက်ပက်ရှုံ့၊ ဖင်ကျုံ့အောင် ညှစ်မိည်။ ညှစ်တိုင်းလည်း စောက်ရည်တွေက ထွက်ရသည်။
စောက်ပက်သားတွေက ဘေးသို့တစ်ရစ်စွာ ထွက်လာသည်။ ပင်တီလိပ်ထားသည်က ကြိုးသဖွယ် စောက်ပက်ကြားတွင် တစ်ကာ စောက်စေ့တွင် တင်းကြပ်သော ဖိပွတ်ခံစားမှုကို ခံစားရ သည်။
ပြီးချင်လိုက်သော စိတ်က တားမရဆီးမရ။ ဦးအောင်ကျော် မပြီးခိုင်းသေးသဖြင့် ပြီးချင်လျက်ကယ်နှင့် ပြီး၍မရ…။ ဇောချွေးတွေ စီးကျရသည်။
“ ကျစ်..အ..ဟင့် အင့် အင့်..အား....ဟား..... ရှီး.... အား.....”
သဲ့သဲ့ညည်းသည်။ အားမရ...... အသံကုန်ညည်းချင်မိသည်။ ဖင်ကြားနှင့် စောက်ပက်ဆီမှ စူးနစ်ပြင်းပြသော ခံစားမှုက အတောမသက်....။
“အားး.....ဦး...ကြီး.ရဲ့....... အီး.... အောင့်.....အောင့်.... ဖြူလဲ့….ပြီး….ချင်…နေ လို့.....ပါ.... အီး.... ကျစ် ကျစ်..ချွတ်…ပေး…ပါ…လား…..”
“အော်... ဖြူလဲ့... ပင်တီချွတ်ပေးရမှာလား...အင်း..အင်း...”
ဦးအောင်ကျော်လက်က ခါးမှ ပင်တီကြိုးအား ထပ်၍ ဆွဲတင်သည်။
လိပ်ထားသော ပင်တီသားတို့မှာ စောက်ပက်အကွဲကြောင်းအတွင်း နစ်ဝင်၏။ စောက်ပက်ဘေးသားတို့ ဖောင်းတင်းလာ၏။ စောက်ပက်နှခမ်းသား နီနီညိုညိုအဖက်လေး နှစ်ဖက်ပင် ပြူးထွက်လာသည်။
ဖင်စအိုဝ စုစုထွေးထွေးလေး၏ အနားသတ်တချို့ပင် မြင်ရသည်အထိ ကြိုးသဖွယ်ဖြစ်နေသော ပင်တီလိပ်က ဖင်ဝကို တင်းတင်းနစ်စေသည်။ ပက်ပက်စက်စက် ရှိလှချေသည်။
“အား.....အီး ဟီး..အင်း..အား...ကျွတ်....အား.... ချွတ်..ချွတ်..ပေး.....ပါ.....တော့.... အား...ဟီး...အီးးး ဟင့်..... မ...ရ...တော့....လို့...ပါ..နော်... ဦး..ကြီး...နော်...”
ဖြူလဲ့သွယ် ငိုလုငိုခင်ဖြစ်လာရသည်။ ရမ္မက်သွေးနှင့် နာကြင်မှုရောကာ မျက်နှာလေးပင် နီရဲကာ ဇောချွေးတို့ ပြန်လာရသည်။ ဗလုံးဗထွေးပြောရသည်။ တင်းမခံနိုင်တော့...။
ဖင်ကြား...စောက်ပက်ကြားတွင် ပင်တီက နစ်ဝင်ကွယ်ပျောက်နေ၏။ ကြည့်နေသော ဦးအောင်ကျော်အဖို့ ကြည့်ကောင်းလှ လီးတောင်ရသော်လည်း ခံရသူ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မစားသာ။
ဖင်ကြား နှင့်စောက်ပက်ကြား ကြိုးဖြင့်သိုင်းတုပ်ခံရသလို ခံစားရသည်။ စောက်ပက်နှခမ်းသားနှင့် စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုတို့မှာ ပင်တီ၏တင်းကြပ်သော ပွတ်တိုက်မှုကြောင့် အသဲခိုက်မတတ် ခံစားရသည်။
ထို့အတူ ဖင်မြောင်းအကြား စူးနစ်ခြင်း ဖင်၀ကြောစုစုတို့အား အမြောင်းလိုက် ပွတ်သိပ်ခံရ၍ နင့်နင့်နဲနဲ တစ်တစ်ခွခွ ခံစားရ၏။
ခြေဖျားတွေထောက်ကာ သက်သာလိုသက်သာငြား ကုန်းကွကွ ခုန်စွစွလုပ်မိသည်။
ခြေတွေပူးသည်။ ချဲသည်။ သက်သာမည်ထင်သမျှ အကုန် လုပ်မိသည်။ လှုပ်လိုပ်တိုင်း တင်းကြပ်မှုက ပိုကဲသည်။ ဖင်သားနုနု၊ စောက်ပက်သားနုနုတို့ကြား ပင်တီသားက နစ်ဝင်သည်။
လှုပ်လေ မြှပ်လေ။ မလှုပ်ပဲလည်း မနေနိုင်အား.... ခံစားရသော ကာမသုခဝေဒနာ အစုစုတို့မှ လွတ်သော်လွတ်ငြား လှုပ်ရှားရ၏။ လှုပ်သော် ပိုခံရခက်၏။ ပို ခံရခက်၍ လှုပ်မိ၏။ တယောက်တည်း ကဏာမငြိမ် သံသရာလည်တော့၏။
ညောင်စေးကျသကဲ့သို့ စောက်ရည်ဖြူနှစ်နှစ်တို့ ပြည့်လျှံ စီးကျ၏။ စောက်ပက်အောက်တွင် သွယ်တန်းကာ တွဲရရဲခို၏။ ပင်တီမှာ ရေစိမ်ထားသည့်အလား စိုရွှဲစွာ။
စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုတို့အား ပင်တီသားက ပွတ်ဆွဲသည်။ စုပ်သပ်သည်။ ညည်းညူသည်။ ဖင်ကို ဘယ်ညာယိမ်းမိသည်။ မရ ဝေဒနာက စူးစူးရှရှ။ ထိုဝေဒနာနှင့်အတူ စောက်ရည်တို့က စီးကျသည်။ စောက်ပက်ကို ညှစ်ရသည်။ ဖင်ကို ရှုူံ့ရသည်။ မရ..မရ... မခံစားနိုင်။ တောင်းပန်ခယ ပြောရ၏။
“ဟင့်....ဦး ကြီး....တောင်း..ပန်..ပါ..တယ်..ဆို...အား..... ဖြူ..ဖြူ..လဲ့... မ..ရ..ရ...တော့... ဟူး.... အား.... ချွတ်...ပေး...ပါ...တော့......ကလည်း..ထွက်…ချင်….အမ. …..လေး…. အင့်...ဟင့်..ဟင့်..ဟီးးး အီး.....”
ငိုကာရှိုက်ကာ ပြောရသည်။
ထ်ုအခါမှ ဦးအောင်ကျော်က ခါးမှပင်တီမျော့ကြိုးကို အသာ ကိုင်၏။ စူတစ်ထွက်နေသော စောက်ပက်သားများအား ခပ်ဖွဖွ တို့ထိ၏။
“စောက်ပက်ကလည်း ဖောင်းတင်းနေတာ....အားရစရာကွာ.... ကြည့်စမ်း နှခမ်းသားတွေကစ တခြားစောက်ပက်တွေလို မဲညို မနေဘူး.. နီနီညိုညိုလေး.... လူကလှသလို...စောက်ပက်ကလည်း အတော်ကြီးလှတာပါလား....တောက်.....လီးထည့်ဆော်လိုက်လို့ကတော့ကွာ..
အော်...ဖြူလဲ့က ဖင်ကြီးရှုံ့ ညှစ်နေတာကို....ညှစ်လေ စောက်ပက်ထဲ ပ်ု နစ်ဝင်လေ ဖြစ်နေတာ.....ဟော... စောက်ရည်တွေက စိုရွှဲ ပြီး စောက်ပက်က ဖောင်းနေတာကွာ ဖားခုံညှင်းကြီးကျလို့...လှလိုက်တဲ့ စောက်ပက်ကြီးကွာ...လီးလိုပဲ..တောက်.....
ဟော…ဟော…ဖင်ကပါ ယားနေတာလား……ကျစ်…ကျစ်…ကြည့်ရတာ ဖင်ပါ အဆော်ခံချင်နေပုံပဲ….”
ဖြူလဲ့သွယ်မှ... ဖင်နှင့်စောက်ပက်စီမှ တင်းကြပ်သောခံသားမှု၊ ဦးအောင်ကျော်၏ စကားကြမ်းကြမ်းတို့ကြောင့် ခံစားရသော ကာမအရသာ တို့ကြောင့် စောက်ပက်လေးအား ညှစ်ကာ ပြီးလု ပြီးဆဲ......။ အမြင်အာရုံတွင် မှောင်အတိကျ၏။
သိစိတ်မှန်သမျှ စောက်ပက်စီသို့သာတည်၏။
ဖြူလဲ့သွယ်၏ ခံစားထိန်းချုပ်န်ုင်စွမ်း၏ အဆုံးစွန်ထိ ဦးအောင်ကျော် ခေါ်သွားခြင်း။
သူမပြီးခိုင်းလည်း ဖြူလဲ့သွယ် မထိန်းနိုင် ဖွင့်ထုတ်ပြီးတော့မည် အချိန် ရောက်လုတည်းတည်း လက်တစ်ဖျစ်အချိန်လေးထိ စောင့်သည်။
ကျွမ်းကျင်လှသော ကာမအနုပညာ...။
ဖြူလဲ့သွယ်တအားအား အော်ညည်းရုံ၊ ငိုရှိုက်ရုံမှအပအပ စကားမဆိုနိုင်။
“အား...အင်း..အ...အာဟင့်....ဟင့် ဦး ရဲ့......အိုး....ရှီးး... အင့် ဟီး ဟီး......ထွက်…ထွက် ကုန်..အမေ့....”
စကားဆုံးအောင်မပြောလိုက်နိုင်။
ဦးအောင်ကျော်က ပင်တီကို ဆတ်ခနဲ ဆွဲချွတ်သည်။
“အား..........ဟား.......အား အွတ်....အု....အု.အ”
ဖြူလဲ့သွယ် ဝမ်းခေါင်းသံဖြင့် အသံကုန်ညှစ်ကာအော်သည်။ ကျယ်လောင်သောအသံကြောင့် ဦးအောင်ကျော်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်ပါးစပ်ကို ကမန်းကတမ်းပိတ်ရသည်။ တအုအု အသံသာ ထွက်တော့၏။
“ညှစ်... အားရပါးရ ညှစ်စမ်း..ငါလိုးမလေး၊ ကျစ် ကျစ်…...စောက်ရည်တွေ ညှစ် ထုတ်...ပြီးစမ်း ဖြူလဲ့... ရှီး..စောက်ပက်ယားနေတာမလား.....ပြီးစမ်းကွာ.....ငါလိုးမဖာသည်မလေး....ဖြူလဲ့...”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်၏ ထိမိပက်စက်လှသော ပင်တီဆွဲချွတ်မှုကြောင့် စောက်ပက်သားတွေ ကျိန်းစပ်သွားရသည်။
နစ်ဝင်နေသော ပင်တီစများကား စောက်ပက်သားလေးများကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွတ်တိုက်စေသည်။ စောက်စေ့က ငုပ်တုပ်ပြူးပြူးထရသည်။ ပင်တီက စောက်စေ့ပြူးပြူးအား စောက်ရည်နှင့် ကော်ကပ်သလိုကပ်နေရာ ဆတ်ခနဲအခွာခံရသည့်အခါ ဖြိုးဖြိုးဖျဥ်းဖျဥ်း ခံစားရသည်။
ဖင်ကြားအသားများကို ပူထွက်ကာ မီးပွင့်မတတ် ခံရ၏။
ပြင်းပြစူးနစ်လှသောနာကြင်မှုတို့နှင့်အတူ ပြီးလုပြီးခင်အနေအထားမှ တစ်ခွစွာ အပြောခံရမှုနှင့်အတူ စောက်ရည်များ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထွက်သည်။
အော်ရသည်။
အသံကုန်အော်ရသည်။ ပါးစပ်ပိတ်ခံရ၍ တအူးအူး တဝူးဝူးအသံမြည်၏။
အနောက်မှ ပါးစပ်ပိတ်ပေးသော ဦးအောင်ကျော် လက်ကိုပင် ကိုက်ပစ်မိသည်။
ဦးအောင်ကျော်အားလည်း စောက်ရည်များ ပေစင်ကုန်၏။ ပထမဆုံး ပန်းထုတ်သောစောက်ရည်တို့မှာ အရှိန်ပြင်းစွာ ဗြစ်ကနဲ ပန်းထွက်သည်။ ပေါင်စုံတို့ တဆက်ဆက်တုန် သည်။ စောက်ပက်အုံလေးကား တဆက်ဆက်လှုပ်ခါ၏။
ခန ရပ်သည်။ ပြန်၍ပန်းသည်။... စိတ်ရှိသမျှ ပန်းချသည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားများ တဆက်ဆက်တုန်လာသည်။
“ဟူး.....အာ....အီး....ဟင်း..”
ဟင်းကနဲ သက်ပြင်းချသည်။ စောက်ရည်တွေ တန့်ခနဲ အထွက်ရပ်၏။
“အီး..ရှီး…အား…ကျစ်…အား”
ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ…လေးငါးချက် စောက်ရည်တွေ ရပ်လိုက် ငေါ့ပန်းလိုက် ပန်း၏။
အချိန်ကြာမြင့်စွာ အောင့်အီးချုပ်တည်းမှုအား ဆန္ဒရှ်သလိုပန်းထုတ်သည်။ ဖွင့်ချသည်။
နွားမ သေးပန်းသလို တရှီးရှီး တဖျောဖျော စောက်ရည်တို့ ပန်းထွက်သည်။ squid ဖြစ်လွန်းခြင်း။ သေးပန်းသလို စောက်ရည်တို့ ပန်းရခြင်း။ ပြီးခါနီးတိုင်း အကြိမ်ကြိမ် ချုပ်တီးရခြင်းတိူ့အတွက် အငြိုးဖြင့် ပန်းထုတ်ခြင်း။
အူစုံအသည်းတို့ စောက်ပက်မှ ထွက်သကဲ့သို့ ပန်းထုတ်ခြင်း..။
မရပ်မနားနိုင် ပန်းထုတ်မိခြင်း။
အဖျားတတ်သလို တအင်းအင်း တဟင်းဟင်းညည်းကာ ငေါ့ကနဲ ငေါ့ကနဲ လက်ကျန်စောက်ရည်တို့ကို ညှစ်ထုတ်သည်။
ဖင်သားတင်းတင်းတို့သည်ပင် ညှစ်ထုတ်အားယူရ၍ လှိုင်းထသောရေနှယ် တလိပ်လိပ် တွန့်ရသည်။
စောက်ပက်လေးကား ပုဇွန်ဆိတ်လေးခုန်သလိုလို..တဆက်ဆက် တုန်တုန်သွားရ၏။
ကောင်းလွန်းလှသောပြီးခြင်း။ ဘာနှင့်မျှ နိုင်းယှဥ်မရနိုင်သော ပြီးဆုံးရခြင်း...။
ထိုသို့ ပင်တီအားခပ်ကြမ်းကြမ်း ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး စောက်ပက်လေးအား နှိုက်ပေးကာ ဖြူလဲ့သွယ်အား ပြီးအောင် လုပ်ပေးမည်ဟု ဦးအောင်ကျော်တွေးထားသည်။
ဦးအောင်ကျော် မသိသည်ကား ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အလိုးခံရလျှင် သံကုန်ညည်းညူခြင်း၊ ပြီးဆုံးပါက အားရပါးရ အော်ညည်းကာ ပြီးဆုံးခြင်းနှင့် သူများနှင့်မတူ စောက်ရည်ရွှမ်းခြင်းပင်။ ဦးအောင်ကျော် မှန်းသည်ထက်ပို၍ ကာမခံစားမှုတွင် စိတ်ထက် သန်စွာ ထန်ခြင်း။
ကာမသခင် ဦးအောင်ကျော်၏ အချိန်ကိုတ် ပြီးခွင့်ပေးခြင်းတွင် မီးတောင်ပေါက်သလို စောက်ရည်တွေ တဗြင်းဗြင်း ပန်းကာ ပြီးရသည်။ ကျေနပ်အားရလွန်းလှသည်။
ဦးအောင်ကျော် ပါးစပ်ကိုပိတ်ထားသည့်ကြားမှ တအူး..အူး..တအားးအား မရမကအော်သည်။ ဦးအောင်ကျော် လက်ကို ကိုတ်သည်။ ဖင်က ကော့ထိုးသည်။ တွန့်လိမ်သည်။ စောက်ပက်အား အစွမ်းကုန် ညှစ်သည်။
ခြေလက်တို့ ကွေးကောတ်သည်။ လူက စားပွဲပေါ်မှောက်ကျ၏။
ရှိသမျှ အားများ စောက်ပက်မှထွက်လေသလားမသိ။
ကောင်းလွန်းလှသော ပြီးမြောက်ခြင်းတွင် မိန်းမူကာ မျော့ခွေကျနေသော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်...။
ဦးအောင်ကျော် မလိုးရပါဘဲ၊ လက်ဖြင့်ပင် စောက်ပက်အားသေချာထိတွေ့ ပွတ်နှိုက် မခံရပါဘဲ စောက်ရည်ပန်းကာ အချီကြီးပြီးရသော ဖြူလဲ့သွယ်....။
မြိုသိပ်ထားရသော ပြီးဆုံးခြင်း ကာမအရသာတွင် မျော့ကျရသည်။
ဒူးတွေမခိုင် ယိုင်လဲရ၏။
ခြေလက်တို့ကွေးကောက်ရာမှ ပြန်၍ မဖြောင့်မဆန့်နိုင်။
ဘာစကားမှမဆို.နိုင်...။ စားပွဲပေါ်ကုန်းထားရမှ ခွေလဲကျရသည်။
လူတစ်ကိုယ်လုံး လေထဲလွင့်မျောနေသည့်နှယ်...။
ပါးစပ်ပိတ်ထားသော ဦးအောင်ကျော်မှ အချိန်မှီ ထိန်းလိုက်နိူင်သောကြောင့်သာ လဲကျမသွားခြင်း ဖြစ်သည်။
ပါးစပ်အားပိတ်ထားသော လက် လွတ်သည်နှင့်
“ဟင်း...အ..ဟင့် ဟင်း....ရှီး..ချမ်းး..ချမ်း..အား..”
အစွမ်းကုန် ပြီးဆုံးသည့်နောက်... ချမ်းလာရသည်။ ဟော်မုန်းများ အပြောင်းအလဲ ဖြစ်ပြီးနောက် ရုတ်တရတ်ချမ်းလာခြင်းဖြစ်၏။ နှုတ်ခမ်းလေးပင် ဖြူဖျော့လာ၏။
မျက်စေ့စုံမှိတ်ကာ ကယောင်ကတမ်း ညည်းညူနေတော့သည်။
ဦးအောင်ကျော်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်အားပွေ့ချီရင်း ပါးစပ်အား ပိတ်ရသေးသည်။
နွေးထွေးသော ဦးအောင်ကျော်၏ ရင်ခွင်ကျယ်ကျယ်ကားကားကြီးတွင် ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လုံးလေး ပျောက်ကွယ်၏။ လိုအပ်သော အနွေးဓာတ်ကိုရ၏။ ကလေးလေး တစ် ယောက်လို မှီခိုကာ မှိန်း၏။
ဦးအောင်ကျော်ကား ဖြူလဲ့သွယ်အား အိပ်ခန်းအတွင်းပွေ့ခေါ်ကာ ကုတင်ပေါ် တင်ပေးသည်။
ထဘီကိုဝတ်ပေးသည်။ စောင်ကိုခြုံပေးသည်။
မျက်နှာလေးအား စွပ်ကျယ်ဖြင့်သုတ်ပေးသည်။
စောက်ပက်လေးနှင့် ဖင်ကြားတို့အား ဝတ်ထားသည့် စွပ်ကျယ်လေးကို ချွတ်၍ ယုယုယယ ဖွဖွသာသာ သုတ်ပေး၏။ ပေါင်သားတို့ကိုပါ သန့်စင်ပေး၏။
အဝတ်တန်းတွင် တွေ့သော လက်ရှည်လေးအား ဝတ်ပေးသည်။
လက်ဖဝါးလေးများကို ဆုပ်နယ်ပွတ်သပ်ပေးသည်။
ခြေဖျားမှစကာ.. ခြေဖဝါး၊ ခြေသလုံးများကို ဆုပ်နယ်ပေးသည်။ နှိပ်ပေးသည်။
ဖြူလဲ့သွယ်ကား ကျေနပ်အားရစွာ မီးကုန်ယမ်းကုန်ပေါက်ကွဲ၍ ပြီးဆုံးခြင်းကာမအရသာ ကိုခံစားပြီးနောက် ခွေးပေါက်မကလေးသဖွယ် တအီအီ လေး ညည်းရင်း ဦးအောင် ကျော်၏ ပြုစုယုယပေးမှုများတွင် တစ်သိမ့်သိမ့် တငြိမ့်ငြိမ့် ဇိမ်ယူခံစား၏။
ချစ်ခြင်းတရား မဟုတ်သော်လည်း ဆက်ဆံဖော်တစ်ဦး၏ ကြမ်းချိန်ကြမ်း၊ နုချိန်နု၊ ပြုစုချိန်ပြုစုပေးသည့် အလိုလိုက် အလိုက်သိသော အပြုအမူ အပြောအဆိုတို့တွင် သာယာ ကျေနပ် ကြည်နူးမိသည်သာ။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တစ်ဖြည်းဖြည်းချင်း နွေးထွေးလာရ၏။ တစ်ကိုယ်လုံး ပြေလျော့ကာ နှစ်သိမ့်သာယာမှု့ကို ခံစားရ၏။ ဦးအောင်ကျော် နှိပ်နယ်ပေးသည့်နေရာတို့မှ စတင်သော နွေးထွေးမှုက သက်တောင့်သက်သာ ဖြစ်သော ခံစားမှုကို ရရှိစေသည်။
အကြောအချင်တို့ ပြေရသည်။
“ကောင်း..လိုက်တာ... ဦးကြီး..ရယ်.... နွေးနေတာပဲ... တစ်ကယ်ကို ကျေးဇူးတင်ပါတယ်”
လေသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့် ပြောသော ဖြူလဲ့သွယ်အား ဦးအောင်ကျော် ပြုံးပြရင်း သေသေချာချာလေး နှိပ်နယ်ပေးသည်။ ပြင်ဆင်ပေးသည်။
“ဖြူလဲ့…အရမ်းကောင်းတယ်…ဦးကြီး….၊ ဦးကြီးမပြီးသေးဘူးမလား… ဖြူလဲ့ ဘာလုပ် ပေးရမလဲ ဟင် ဦးကြီး…”
မိမိအား မကြုံစဖူး ထူးကဲစွာ ပြီးဆုံးစေသည်။ အားပြတ်မတတ် ပြီးဆုံးပြီးနောက် နွေး နွေးထွေးထွေး ပြုစုယုယပေးသည့် ဦးအောင်ကျော်အတွက်လည်း သတိတရမေးမိသည်။ မိမိကောင်းသလို သူ့အားလည်း ကောင်းစေချင်ပါ၏။ ချစ်၍ဆိုခြင်းမဟုတ်သော်လည်း သူ့ဘက်ကိုယ့်ဘက်မျှစေခြင်၏။
မိမိအပေါ်ကောင်းသည့်သူအား ပြန်၍ကောင်းစေလိုသည့်သဘော။
“အဲဒါတွေ အရေးမကြီးပါဘူး ဆရာမလေးရ၊ အခု ငြိမ်ငြိမ်လေး..နား ဖြူလဲ့... အေးအေးဆေးဆေးနား... ထမင်းစားပွဲနား သန့်ရှင်းရေး လုပ်လိူက်ဦးမယ်”
ဦးအောင်ကျောိလေသံကား ယဥ်ယဥ်ကျေးကျေး...နွေးနွေးထွေးထွေး...။
ထိုသို့ ဂရုတစိုက် ယုယစွာ ပြုစုပေးမှုက ဖြူလဲ့သွယ်၏ မျက်နှာပူရမှု၊ စိုးရွံ့မှုတို့ကို ပျောက်ကွယ်စေ၏။ လုံခြုံနွေးထွေးစေသည်။
“ဦးကြီး...မလုပ်ပါနဲ့... အားနာစရာ.... ဖြူလဲ့ဘာသာ လုပ်လိုက်ပါမယ်….ဦး..စွပ်ကျယ် လည်း ထားခဲ့လေ…ဖြူလဲ့ဟာတွေသုတ်ပေးထားတာ..ဖြူလဲ့လျှော်ပေးမယ်လေ နော်”
အားနာစွာပြော၏။ ထရန်ပြင်၏။
“နေ..နေ..ဖြူလဲ့...နားပါကွာ...ကျန်တာ ဦးကြီးတာဝန်ထား....... တကယ်ဆို အရည်မွှေးမွှေးလေးတွေကို လျှော်ရမှာတောင်နှမြောနေတာ..”
“ဟွန့်..ဦးကြီးကလည်း ပိုတယ်တော့်”
ဖြူလဲ့သွယ် ကျေနပ်မျက်လုံးလေးဝင့်ကြည့်ရင်း ပြောသည်။
ဦးအောင်ကျော်ကား ထိုသို့သူ။ သူနှင့်ဆက်ဆံအပြီး အဘယ်အမျိူးသမီးများ မစွဲလန်းဘဲနေနိုင်ပါမည်နည်း။
“အိပ်လိုက် ဖြူလဲ့..နိုးလာလို့ ဖင်တွေနာတာ ကျိန်းတာဖြစ်ရင် လန့်မနေနဲ့ သိလား…၊ အစမို့လို့ ဖြစ်တာ…သက်သာသွားမှာပါ”
ဦးအောင်ကျော် တွေးမိ၏။
သူ့တသက် ဖြူလဲ့သွယ်လို အပြီးကြမ်း အရည်ရွှမ်း သည်မျိုး မကြုံဖူး။
သာမန်ချိန်တ့င် အနေအေး၊ အိန္ဒြေသ်က္ခာ အပြည့်ရှိသော ဆရာမလေးမှာ ကာမခံစားသည့်အခါတွင်လည်း သူတကာထက်ထူးစွာ ခံစားသည်။ အရှက်ကုန် ခံစားသည်။ နာကြင်မှုတွင် ပျော်မွေ့စွာ ခံစားသည်။ ရို့ကျို့မှုတွင် သာယာသည်။
ပြီးဆုံးသည့်အခါတွင်လည်း တောင်ကျချောင်းရည်ပမာ။
ဘယ်ချိန်ကတည်းက ချုပ်တီးထားရသည်မသိ။
သနားဂရုဏာစိတ်ဖြစ်သည့်အတိုင်း ယုယစွာ ပြုစုပေးမိသည်။ ဒါကလည်း သူ့အကျင့်။ သူ့အလိုးခံသည့် မိန်းမတိူင်းအား စိတ်ဆန္ဒ အပြည့်အဝ ခံစားစေပြီးနောက် အသေးအဖွဲက အစ ပြုစုပေးနေကျ။ လုံခြုံနွေးထွေးသော စိတ်ခံစားချက်ကို ပေးနေကြ။ သို့သော် ဖြူလဲ့သွယ်ကျ ကို၍ ကရုဏာ စိတ်ဖြစ်မိသလို ပို၍ ပြုစုယုယပေးနေမိခြင်း ဖြစ်၏။
အတွေးများဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ်အား အတော်ကြာ နှိပ်နယ်ပေးပြီး စိတ်ချရသည်ထင်မှ..
“အိပ်လိုက်..... အိပ်လိုက် ဖြူလဲ့.... ဦးကြီး... ညဦးပိုင်းမှ လာကြည့်ပေးမယ်...တံခါးကို အပြင်ကနေ ပိတ်ပေးသွားမယ်....။ ရေသောက်ချင် ထမနေရအောင် ရေတခွက် ခပ်ပေးထားတယ်...”
အားကုန်လုမတတ်ပြီးဆုံးသွားရသည့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော် စကားများအား ဝိုးတဝါးမျှသာ.....။
ထိုမှသည် နွေးထွေး လုံခြုံမှု၊ ယုယကြင်နာမှု ၊ ကျေနပ်အားရမှုတို့အား တငြိမ့်ငြိမ့် ခံစားရင်း ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အိပ်ပျော်ခြင်းသို့ ရောက်ရတော့သည်။
...
Post a Comment