ဒီနေ့တစ်နေကုန်တာ စော်ကျိုးနဲချင်စရာကြီး ဗျာ နေ့လယ်ခင်းကဆို ပိုဆိုးသေးတယ် ..နေက မတရားပူ၊ ချွေးတပျံပျံနဲ့ ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး .. ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်ကထက်အခုပိုပူလာသလိုပဲ။ ကျွန်တော်ဘဲထင်လို့လား ဒါမှ မဟုတ်ယင် .. ကျွန်တော်ရဲ့ မကောင်းမှုတွေအတွက် စရံသတ်တဲ့အနေနဲ့ ကျွန်တော်သွားတဲ့နေရာတလျှောက် အိုဇုံးလွှာကိုအပေါက်ဖေါက်ပြီးငရဲရဲ့ အရသာကို မြီးစမ်း စေလားဘဲ ..။ ခင်ဗျားလဲ ကြုံဘူးမှာပါ .. ဟုတ်တယ်မဟုတ် လား ..အာ .. ဒါဆိုယင် ခင်ဗျား .. ငရဲရဲ့ အရသာကို မြည်းစမ်း နေရတဲ့ ဒုစရိုက်သားကောင် တစ်ကောင်ဘဲ .. သူတော်ကောင်းဆိုအေးမြလို့ တစ်ချက်ကလေးမှ ပူတယ် အေး တယ်လို့ မငြီးဘူး အေးလေ .. ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီ ဆိုမှတော့ ခင်ဗျားဟာ မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်ပဲ။ အေးဗျာ .. နေ့လည်ခင်းက သိပ်ပူပေမဲ့ .. ညနေ ကျတော့ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့ .. ကျွန်တော့အကြိုက်ရာသီ ဥတုပေါ့ .. ဆောင်းတွင်းဆိုတော့ မနက်နဲ့ညအေးပြီး နေ့လည်ပူတယ်မဟုတ်လား .. နွေဆိုယင် .. ကျွန်တော် တော့ ဒီတောင်ကို ကျော်နိုင်ပါ့မလား .. မသိဘူး။ ညနေကအေးချမ်းတော့ .. တစ်နေကုန် ထိုင်းမှိုင်းနေတဲ့စိတ်တွေ တစ်ခါတည်း ကြည်သွားလေရဲ့။ ဒါနဲ့ ..ရေချိုး၊ အဝတ်အစားလဲ .. နဲနဲပါးပါးသပြီး အပြင် ကို လမ်းလျှောက်ထွက်ခဲ့တယ် .. တစ်ယောက် ထဲဆိုတော့ ပျင်းစရာတော့ ပျင်းစရာ .. ကျွန်တော်နေရ တာက ပျင်းစရာကြီးဗျာ .. ကျွန်တော့် ဦးလေး တိုက်ဆောက်လို့ သွား ဆောင့်ပေးရတယ်လေ .. ညညဆို တစ်တိုက်ထဲ တစ် ယောက်တည်း ညည သူရဲကြောက်လိုက်ရတာ အိပ်လို့ရတယ် မရှိဘူး ..ဒါပေမဲ့ .. ဂုဏ်သိက္ခာကျမှာစိုးလို့ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး ခင်ှေားလည်းရှောက်မပြောနဲ့အုံး။ကျွန်တော်နေတဲ့နေရာကို ပြောပြထားရအုံးမယ်။ ဗိုလ်တထောင် (၅၃)လမ်းမှာဗျာ ..နေ့လည်ခင်းတောင် မလွှဲမရှောင်သာမှ လမ်းထွက်ကြတယ် ..ဗျ။ ညနေဆိုဝေးရော .. မြို့ပျက်ကြီးလို ခြောက်ကပ်နေတာဘဲ .. ညဆို စဉ်းစားမနေနဲ့ အာကာသရန်သူတွေရဲ့ ဖျက်ဆီးချေ မှုန်းခံရတဲ့ ကမ္ဘာလို ခြောက်ကပ်တိတ်ဆိတ်နေတာဘဲ။ အဲဒီဘယ်သူမှ မရှောက်တဲ့ လမ်းမှာ အေးချမ်းသာယာတဲ့ ညနေခင်းရဲ့ အရသာကို ခံစားယင်း လမ်း သလားနေမိတယ် ..ထမင်းစားဘို့ အချိန်ကစောသေး တော့ ထမင်းဆိုင်ဘက်လဲ မသီားချင်သေးဘူး။ ကျွန်တော့အိမ်နဲ့ အတော်လေးလှမ်းတဲ့ နေရာလည်းရောက်ရော မျက်နှာချင်းဆိုင်က ရှောက်လာတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ပုံစံ ကြည့်ရတာကတော့ ဆောက်နေတဲ့အိမ်တစ်လုံးလုံးမှာ အလုပ် ဆင်းပြီးလို့ ပြန်တဲ့ ပုံစံဘဲ .. ရုပ်ကရွက်ကြမ်း ရေကြိုလေး ..။ ဒါပေမဲ့ .. အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ ကိုယ်လုံးသိပ်ကောင်းတယ် .. ပြီးတော့ အရပ်ကလဲ အတော်ရှည်သား .. မြန်မာအမျိုးသမီးတွေမှာ သူလိုရှည်တဲ့လူ ခပ်ရှားရှား။ အေးစက်တဲ့ မျက်ဝန်းညိုကြီးတွေနဲ့ ကျွန်တော့ကို လှမ်းကြည့်နေလေရဲ့ .. သူ့ရင်သားကြီးတွေဟာ တစ်လှမ်း လှမ်းတိုင်း လှုပ်ခါနေလေရဲ့ .. လက်ထဲမှာ ထမင်းချိုင့်လေးတစ်ခု ဆွဲထားတယ် .. ပေါင်နားလောက်မှာထမီကို မ,ထားလေရဲ့ ..။ သူ့ရဲ့အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ စိတ် တွေဝင်လာပါတယ်.. ဒါကတော့ ထုံးစံဘဲ .. ဟိတ်ကြီး ဟန်ကြီးနဲ့ လူတွေ တွေ့ယင် ရှိန်ကြတာဘဲ မဟုတ်လား။ အဲ .. နွမ်းပါးသူ တွေ တွေ့ယင်တော့ ..။ ထိကပါး ရိကပါးနဲ့ မလေးမခန့်လုပ်တတ်ကြတယ် မဟုတ်လား။ အခုလဲ ဒီလိုပါဘဲ။ ကောင်မလေးရဲ့ .. နွမ်းနွမ်းပါးပါး အခြေအနေ ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်နောက်ပြောင်ချင်တဲ့စိတ်တွေ ဟုန်းကနဲထလာရဲ့။ ““အချစ်ကလေး .. နောက်ကျလှချည်လား””ကျွန်တော့ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီး ပြုံးယောင်ပြုသွားလေရဲ့။ အခုန .. တစ်ခွန်း နှစ်ခွန်းလောက်ဘဲ စဘို့ စိတ်ကူးထားပေမဲ့ သူ့ရဲ့ တုန်ပြန်မှုတွေ့တာနဲ့ .. နဲနဲ ရှေ့ ဆက်လှမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။ ဒါနဲ့ …။ သူ့ကိုကျော်ဖြတ်စ ပြုနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ် လိုက်ပြီး .. သူ့နောက်လိုက်ဖို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်ပါတယ်။ အားပါး .. အိုးကြီးက ကယ်နေတာဘဲ .. တစ်သက် တွန်းလို့မကုန်မဲ့ အိုးဘဲ .. ကားပြီး ကော့နေတယ်။ ခါးကတော့ သူဌေးသမီးတွေလို မသေးဘူး .. နဲနဲတုတ် တယ် .. ဒါပေမဲ့ခါးတုတ်တာကဘဲ သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ကြည့်လို့လှနေတယ်။ ခါးသေးယင် ရုပ်တောင်ဆိုးအုံးမယ်။ သူ့ဖင်ကြီးကိုတွေ့တာနဲ့ ကျွန်တော့ရင်တွေ တုန် လာတယ်။ သူ့နောက်လိုက်ယင်းဘယ်လို အင်ထရိုဝင်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်။ဘိုးတော်ဘုရားခေတ်ကလို .. တွံတေးသိန်းတန် သီချင်းလဲမဆိုချင်ဘူး။ ဦးနုခေတ်ကလို စိုင်းထီးဆိုင် သီချင်း လဲမဟစ်ချင်ဘူး။ နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစု ပုံစံဝင်အောင် ဘယ်လို တွေးရမလဲလို့ ခေါင်းခြောက်အောင် စဉ်းစား နေမိတယ်။ အံမယ် .. သူက တစ်ချက် တစ်ချက် လှည့်ကြည့်တယ်ဗျ။ ဖင်ကိုလည်း တမင်ကော့ပြီး ယမ်းရှောက်နေလေရဲ့။ သူ့ထမီတပတ်နွမ်း လေးက ဖင်သားတွေကို အတိုင်းသားပြနေတယ်လေ။မမ . သိပ်လှတယ်ဗျာ .. အေရိုးဗစ်ကလားဟုတ်မယ်တော့မထင်ပါဘူး .. အေရိုးဗစ်ကတဲ့ဟာတွေထက် အများကြီးသာတယ် .. တင်ပါးကြီးတွေကို ကားပြီးတင်းနေတာဘဲ။ ““ဟင်းနော် .. မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ..”” ““မရိုင်းပါဘူးဗျာ .. တကယ့်အလှကို သေချာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပြောတာပါ။ ကြည့်ပါအုံး ဘယ် လောက် ကျက်သရေရှိသလဲလို့ ”” ပြောလို့မရဘူးလားသူ့အသံနဲနဲမာလာပါတယ် .. ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ဂရုမစိုက်ပါဘူး .. တစ်လမ်းလုံးရှင်းနေတာဘဲ .. အော်ယင်လဲ ပြန်ပြေးရုံပေါ့ .. ဘာမှ အကျိုးမယုတ်ဘူးလေ အကျိုးရှိဘို့ဘဲလိုတယ်။ ““အစ်မနို့တွေကလည်း သိပ်လှတာဘဲနော် .. ကိုင်ကြည့်ချင်လိုက်တာ ..”” ဒီတစ်ခါတော့ သူဖြတ်ကနဲ ကျွန်တော့ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လာပါတယ် .. ပြီးတော့ ..။ ““ဟင်း .. လူနဲ့စကားတွေနဲ့က မလိုက်လိုက်တာရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့ ..”” ““ဘာလှ .. ရုပ်သနားကမားနဲ့ကောင်မှာ လီးမပါဘူးထင်လို့လား”” ““လွန်နေပြီနော် ..”” ““ဖြစ်ချင်တာကို ပြောတာပါ .. မမရယ်””““တခြားလူသွားပြောပါလား”” ““တခြားလူက မမလောက်မလှဘဲ.. ကြည့်စမ်း ပါအုံး ပေါင်တန်ကြီးကို ဘယ်လောက်လှလဲလို့ .. မမတစ်ကိုယ်လုံး ဒီလောက်လှနေမှဖြင့် စောက်ဖုတ်ဆို ထိရက်စရာမရှိအောင်လှမှာဘဲ”” အဟား .. မချောပြေးပြီ .. သုတ်ချေတင်ပြီ ကျွန်တော်နဲ့ ဝေးအောင် ကျိုးစားနေလေရဲ့ .. ဒါမူတာပါ သူ့စောက်ဖုတ် လှတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမကြိုက်ဘဲ နေမလဲ .. ခေါင်းကိုငုံ့ပြီးခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့ လှမ်း နေလေရဲ့။ ““ဘယ်လိုလဲ .. မမစကားမပြန်တော့ဘူးလား ကျွန်တော်လေ မမကို မှုတ်ချင်တယ် .. မမရဲ့စောက် ဖုတ်လှလှလေးကို အားရပါးရ ဖြဲပြီး စောက်စေ့ကလေးကို လျှာစောင်းတိုက်ချင်တယ် .. ပြီးတော့ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီးမွှေပြစ်လိုက်ချင်တယ်။ မမခံကြည့်စမ်း။ တစ်ခါတည်း ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်။ ခေါင်းသာ တွင်တွင်ကြီး ငုံ့ယင်း ရှေ့ဆက်သွားနေလေရဲ့ .. ကျွန်တော်လဲ တဖြေးဖြေးရဲလာပြီး ကားတွေကို ခရားရေလွှတ် တတွတ်တွတ်ပြောနေမိတယ်။ သူ့ဘက်က ဘာမှမတုန့်နြပ်တာနဲ့ .. ဖြတ်ကနဲ သူ့လက်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်တယ် .. ချွေးစေးတွေနဲ့ .. ရေခဲလို အေးစက်နေလေရဲ့။ ““အို..ဘာလုပ်တာလဲ..အော်လိုက်ရ မလား..”” ““ချစ်လို့ပါ မမရယ် .. အရမ်းမှုတ်ချင်တယ် .. လျှာထိုးပြီးယက်ချင်တယ် .. ခိုက်သွားမှာပါ .. တစ်ခါ လောက် စမ်းကြည့်ပါ”” ““သွားသွား . မသိဘူး .. လာမပြောနဲ့”” သူဟာ ပြောလဲပြော လက်ကိုလဲ ရုန်းနေရဲ့ .. ဒါပေမဲ့ သူလို မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဟာ ကျွန်တော့လို အားကစားသမားတစ်ယောက်ရဲ့ အချုပ်အနှောင်က ဘယ်လွတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ဒါပေမယ့် … သူ့ကို ချစ်ရတာ အတော်အားစိုက်နေရတယ် ..သန်တော့ သန်တယ်။ ““လွတ်လို့ ပြောနေတာ မရဘူးလား”” ““မလွှတ်ဘူး .. မကျေနပ်ရင် အော်လိုက်”” ဒီလိုကျတော့လဲ ငြိမ်ကျသွားလေရဲ့ .. ညိုပြီး မတည်ငြိမ်တဲ့.. မျက်လုံးတွေနဲ့ကျွန်တော့ကိုကြည့်လာတယ်။ ““အားယင်ခဏလိုက်ခဲ့ .. လက်ဖက်ရည်သောက်ယင်းစကားပြောရတာပေါ့ .. မိတ်ဖြစ် ဆွေဖြစ် လိုဘဲ သဘောထား . ဟိုးရှေ့နားမှာ ကိုယ့်ဂေဟာရှိတယ်”” သူလိုက်မယ်ဆိုတာကျွန်တော်အလိုလို သိနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မူသေးတာပေါ့ .. မလိုက်ချင်သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ မြေကိုခြေစုံကန်ထားတယ်။ ““လာပါဗျာ .. လက်ဘက်ရည်သောက်ရုံဘဲ .. ပြီးယင်လိုက်ပို့ပေးမယ် .. လမ်းမှာ ဒီလိုကြီး စကားရပ် ပြောနေလို့ မကောင်းဘူး .. လာပါနော် .. လာလာ”” မလိုက်ချင် လိုက်ချင်ပုံစံမျိုးနဲ့ ဆောင့်ဆောင့် ..အောင့်အောင့်လိုက်လာပါတယ်။ တကယ်ဘဲ ကျွန်တော်ရဲ့ တိုက်ကိုခေါ်သွားတာ ပေါ့။ တိုက်တခုလုံး အချောမကိုင်ရသေးလို့ မှောင်မဲပြီး ဘိလပ်မြေနဲ့ဘာတွေနဲ့ ဆေးနံ့တွေနဲ့ မွှန်ထူနေတယ်။ သူတို့ကတော့ ဒီအနံ့ တွေနဲ့ အကျွမ်းတဝင်ရှိမှာပေါ့။ ““ဝင် .. တံခါးပိတ်ထားလိုက်မယ်”” တံခါးကိုပိတ်ပြီးမှ မီးကိုဖွင့်လိုက်တယ် .. နီယွန် မီးချောင်းရဲ့ တန်ခိုးနဲ့ .. အခန်းတစ်ခုလုံး လင်းထိန် သွားတာဘဲ။ ““ဒါဘယ်သူ့တိုက်လဲ”” မချောက စိတ်ဝင်တစား မေးလိုက်လေရဲ့။ ““ဦးလေးတိုက်ပါ .. ကိုယ်က လာစောင့်ထားရ တယ်ဆိုပါတော့ .. ကဲလာထိုင်လက်ဘက်ရည် သောက်ရအောင်”” လက်ဘက်ရည်နှစ်ခွက် ငှဲ့ထည့်ယင်း သူ့ကို ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ တံခါးဝမှာရပ်နေရာကနေ တအိအိနဲ့ ရင်မောစရာ လှုပ်ခါရင်း စားပွဲဆီရောက်လာလေရဲ့။ ““သိပ်မကြည့်နဲ့ .. မျက်လုံး ကျွတ်ကျသွားမယ်”” ““လှတာကိုး .ရိုးလေကောင်းလေဘဲမဟုတ်လား”” ““ရှင်မြှောက်ပြောတာပါ .. ရှင့်နာမည်ကော”” ““ဟုတ်သားပဲ .. ရဲလင်းထွန်းတဲ့”” ““တကယ်ရဲတယ်ဆိုတာတော့ ယုံသွားပြီ .. အသက်ဘယ်လောက်လဲ”” ““၂၃-နှစ်”” ““ကျမထက် ၂ နှစ်ကြီးတယ်”” ““တကယ်ပြောတာလား”” ဟုတ်မှာပါ မိန်းမတွေက ယောက်ျားတွေထက် ခန့်မှန်းရတာခက်တယ် မဟုတ်လား။ လက်ဘက်ရည် ငုံ့သောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့အင်္ကျီကြားထဲက မသိမသာ အံကျ လာတဲ့ နို့တွေကိုမက်မက်မောမောကြည့်လိုက်ပါတယ်။““ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ..““ဒို့ကိုကြိုက်ယင်အိမ်လိုက်ခဲ့””ဗိုလ်တထောင်မှာနေခဲ့တာကို အမှတ်တရဖြစ်အောင် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်တော့ ရှာရမှာဘဲ။ ခုံပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ သူ့လက်ဆီ ကျွန်တော့် လက်ကို အသာလှမ်းလိုက်တယ် .. ပထမ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားပေမဲ့ နောက်တော့ ငြိမ်နေရဲ့ .. အဆင်ပြေတဲ့ အနေအထားမှာ ရှိတော့လက်ဘက်ရည်ခွက်ကို အသာချ ပြီး သူ့ရဲ့နောက်ဘက်ကို ပတ်သွားလိုက်တယ် .. သူ့အ နေနဲ့လည်း ဒါကို အကျွမ်းတဝင်ရှိမှာပါ။ ““တင်မေ .. တင်မေ .. ချစ်တယ်ကွယ်”” ပြောပြောဆိုဆိုသူ့လည်ဂုတ်ပေါ် အနမ်းတစ်ပွင့် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဂုတ်ပေါ်က အမွှေးနုလေးတွေ ထောင်ထားသွားလေရဲ့ .. လက်နှစ်ဘက်ကလဲ နောက် ကနေလျှိုပြီး တင်းမာဖောင်းမို့နေသော နို့အုံတွေကို လှမ်း ကိုင်လိုက်တယ်။ ““အို ..”” ““အို”” တစ်ခွန်းသာဆိုပြီးလက်ကို ဖယ်ချဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ဟန်ဆောင်နေတာမို့ မအောင်မြင်ပါဘူး .. သူ့ရဲ့ ရင်ဘတ်ရှေ့က နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို တထောက်ထောက် နဲ့ ဖြုတ်ချလိုက်တယ်.. ဝတ်တာကြာလို့ ဝါထိန်ထိန် ဖြစ်နေတဲ့ ဘော်လီအဖြူရောင်ကလေးပေါ်လာတယ်။ တင်းမာပြည့်ဖြိုးတဲ့ နို့အုံတွေကို မဆံ့မပြဲထိန်းထားရရှာတဲ့ ဘော်လီကို ကမန်းက တန်း အငြိမ်းစားပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ..သူ့အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီကို ကြိုးကြိုးစားစား ချွတ်ပစ် လိုက်တော့ ကမ္ဘာကျော်ပန်းပုပညာရှင် ဂိုဒင်ရဲ့ စံပြမယ် တွေရှုံးလောက်တဲ့ တင်မေဟာ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ အပေါ် ပိုင်းဗလာနဲ့ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရဲ့။ ရှက်လို့ထင်တယ် .. ခေါင်းငုံ့ပြီး မျက်စိ ပိတ် ထားတယ်လေ။ ““သိပ်လှတာဘဲ တင်မေရယ် .. လင်ရှိလား”” ““ဟင့်အင်း”” ““အပျိုလား ..”” ““ဟင့်အင်း”” “““ဟာ နင့်ဟာကြီးက ဘယ်လိုကြီးလဲ”” ““အသက် (၁၅)နှစ်ကစပြီး ကြိုက်ယင် ကုန်းတတ် လာတယ် ..”” ““ဟိုက် .. အခုဆို ဘယ်နှစ်ယောက်လောက်ရှိပြီလဲ”” ““လေးငါးယောက်လောက်တော့ရှိပြီထင်တယ် နောက်ဆုံးတစ်ယောက်က ဘယ်တုံးကလဲ””““ကြာပြီ .. တစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီ .. ကန်ထရိုက်တာ တစ်ယောက်ပေါ့ ..”” ““ကိုယ် နောက်ဆုံးပေါ့ ..”” ““အင်း ..”” စကားတပြောပြောနဲ့ သူ့နို့ကိုအုပ်ကိုင်ပြီး နို့သီး ထိပ်ကလေးတွေကိုလက်ညိုးနဲ့ လက်မကြားမှာ လှိမ့်ပြီး ညှစ်ပေးနေမိတယ်.. သူလဲ အရသာတွေ့ပုံရတယ်။ နို့အုံကြီးဟာ ပိုပြီးတင်းမာဖေါင်းကြလာပြီး ရင်လဲ ကော့လာတယ်လေ နို့ကို ကလိပေးနေယင်းက ခေါင်းငုံ့ ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။ “အင်း ..”” ဆိုတဲ့ အသံရှည်ကြီးနဲ့ ကျွန်တော်ဂုတ်ကို လိုက်စမ်းပြီး ဖက်ထားလေရဲ့။အခုဆို ကျွန်တော်ဟာ သူ့ခေါင်းပေါ်ထိုင်ရသလို ဖြစ်နေပါပြီ . တင်ပါးတစ်ခြမ်းဟာ ဆီးခုံမို့မို့ပေါ် ဖိဖိပြီး စောက်မွှေးတွေနဲ့ထိနေသလိုဘဲ။ တင်မေဟာ ကွမ်းစားပုံ ဘဲ .. ပါးစပ်ထဲမှာ အာမွှေးနံ့သင်းနေတဲ့ . လျှာကလဲ ကြမ်းလိုက်တာ.. ကျွန်တော်တောင် လက်မြှောက်ရမလို ဖြစ်နေပြီ .. ကျွန်တော့်လျှာဟာ သူ့လျှာကို လိုက်ရှာပြီး တွေ့တွေ့ခြင်းဘဲ လျှာနှစ်ချောင်းဟာ တစ်ခုနဲ့ တစ်ခု လိမ်ယှက်ပြီး လွန်ဆွဲနေကြတယ်။ အလိုးခံရတဲ့ အရသာကို သိပြီး တစ်နှစ်ကျော် ကျော်လောက် ချုပ်တည်းခဲ့ရတော့ အခုနဲနဲလေး ဆွပေးရုံနဲ့ အဲ ..ဟုန်းကနဲ ထတောက်လာရပြီ။ ““ကျွတ်ကနဲ နှုတ်ခမ်းချင်း နှုတ်လိုက်ပြီး သူ့နို့သီးကို ကုန်းစို့တော့ တင်မေတစ်ယောက် ခါးကြီးကော့တက်လာ ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး နို့နဲ့ အတင်း ဖိကပ်ပေးနေ ရဲ့။ ““အင်း .. ဟင်း ..ဟင်း.. အိုး .. လွှတ် .. လွှတ် ..လွှတ် ..””နို့ကို စိမ်ပြေနပြေစို့ယူယင်း အစိကို အသာ ခြေပေးလိုက်တယ် .. သူ့နို့တွေဟာ အပျိုနို့နဲ့ မခြားလှပါ ဘူး .. နို့သီးသိပ်မထွက်သေးသလို လုံးဝပုံမပျက်သေး ပါဘူး။ အရင်လက်ဟောင်းသမားတွေ အကိုင်အတွယ် ကောင်းလို့ ဆိုရမှာပေါ့ .. ထမီပြေသွားတာနဲ့ လက်တစ် ဖက်ကို အသာလျှော့ချလိုက်ပါတယ်။““အိုး ..””ထင်တောင် မထင်စရာဘဲ .. အမွှေးမရှိဘဲ ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ .. ချောကျိကျိ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ““ဟား .. အမွှေးတွေ ရိတ်ထားလား”” ““မဟုတ်ပါဘူး .. အစထဲက မပေါက်တာ”” ““လှလား..”” ““မသိဘူး ..”” ““ဟုတ်သားဘဲ .. ဘယ်သူက ကိုယ့်စောက်ဖုတ် ကိုလှတယ်လို့ ပြောမလဲ”” စောက်ဖုတ်ဟာ သိပ်နူးညံ့ပြီး ပျော့စိစိဖြစ်နေ တယ် လူနဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ မလိုက်ဘူးဆိုပါတော့ လူက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စောက်ဖုတ်က နုနုနယ်နယ်နဲ့ သူဌေးသမီးတွေတောင်မရှိတဲ့စောက်ဖုတ်မျိုး ဖယောင်းလို ချောပြီး ဂွမ်းလိုနူးညံ့နေရဲ့ .. လက်ဟာ စောက်ဖုတ်ပေါ် က ခွာကိုမခွာချင်ဘူး .. ကိုင်ရတာတောင် ဒီလောက် အရသာရှိနေယင် လိုးရယင်ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ယူပြီးထောင်မတ်စပြုနေတဲ့ လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် လင်းမြေတစ်ကောင်လို တုတ်တုတ်ရှည်ရအမှန်ပြောတာ .. ကဲပါးစပ်ဟ”” ““အံမယ် .. ဘာလုပ်မလို့လဲ”” ““လီးစုပ်ခိုင်းမလို့လေ ..”” ဟေအေး .. ဒါတော့ မလုပ်နိုင်ဘူး”” “အံမယ် .. နင်က ကြီးကျယ်လို့ .. နင့်ကျ တော့ ငါလုပ်ပေးရသေးတယ် ”” ““ဒါကတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်လုပ်တာဘဲ .. လီးစုပ်တဲ့ကောင်မလို့တော့ အခေါ်မခံနိုင်ဘူး”” ““ဒါဆိုကောင်းပြီ .. ငါ့လီးက စုပ်မှတောင်တာ မတောင်တော့ နင့်ကို မလိုးရတော့ဘူးပေါ့ ..”” ““လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးမယ်လေ”” တင်မေက တထစ်လျှော့သွားပါတယ်။ ““မရဘူး . ဒီကောင်က အကျင့်ပါနေတာ .. စုပ်မှဘဲတောင်တယ် ..”” ““ဟင်း .. စိတ်မောရပါလား.. ကဲကဲပေး”” ““ဟိတ် . ကိုက်တော့ မကိုက်လိုက်နဲ့နော်”” ဟုတ်တယ်လေ .. လီးသာ စုပ်ခိုင်းရတယ် ..ခပ်လန့်လန့်ပဲ .. မတော်ကိုက်လိုက်မှ ဒုက္ခ။ ပထမတော့ အင်တင်တင်လုပ်နေတဲ့ တင်မေဟာ အခုတော့လဲ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် စုပ်လို့ .. သူ့ပါးနှစ်ဖက်ဟာ ချိုင့်လိုက် ဖေါင်းလိုက်နဲ့ သေချာစူးစိုက်ပြီးလီး ကို စုပ်နေလေရဲ့။ ““အား .. ကောင်းလိုက်တာ တင်မေရယ်”” သူဟာ လျှာကို လီးဒစ်မှာ ပြေလိုက် ရစ်ပတ်ပြီး မြှင်းစုပ်နေပါတယ် .. ဂွေးဥကိုလည်း တရုပ်ကြးလုံးနှစ်လုံး ကစားသလို ဆုပ်နယ်ကစားနေရဲ့။ လီးဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ တင်းမာတောင်ထလာပါပြီ သူ့ရဲ့နဂိုလ်အသွင်အပြင်ဟာ လုံး၀ အရေခွံချွတ်ချလိုက် သလို ပြောင်းသွားလေရဲ့ .. အခုနပျော့ခွေနေပေမဲ့ အခု ဒုတ်တစ်ချောင်းလို မာနေပြီလေ။ အခုနမဲမဲခြောက်ကပ်ကပ်ဖြစ်နေတဲ့လီးဟာ အခုဆို နီရဲပြီး ပြောင်လက်နေရဲ့ အကြောတွေ ဘေးပတ်လည်မှာထောင်ထပြီး အားမာန် အပြည့်နဲ့ တိုက်ခိုက်မဲ့ အသွင်ကို ဆောင်နေပါတယ် .. ဂွေးဥတွေဟာလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြုံ့ဝင်သွားပြီး ရော်ဘာ တုံးတစ်ခုလို ရှုံ့ပြီးစုနေရဲ့။ တင်မေကတော့ လီးစုပ်တာ အရသာတွေ့သွားပုံ ဲ .. လီးအရင်းကိုလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့စုပ်နေရဲ့ .. လီးဟာ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြည့် ကြပ်နေပြီး တဝက်လောက် သွင်းမိရင်ဘဲ အာခေါင်ကို သွားသွားထိုးမိတယ်လေ .. ဒါလဲဂရုမစိုက်ဘူး .. တပြတ်ပြတ်မြည်အောင်အသဲအသန်စုပ်နေတယ် .. ကျွန်တော်ကိုများ အရွဲ့တိုက်သလားဘဲ .. သူ့စုပ်အား ကောင်းလေ .. ကျွန်တော်ဒုက္ခရောက်လေပေါ့။ ““ဟား .. တင်မေ . အိုး . အား .. ကျွတ်.. ကျွတ်..ကျွတ်.. အိုး .. အား .. အားဟား .. အင်း .. ရှီး .. ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်.. ကောင်းလိုက် တာ တင်မေရယ် ..အိုး ..”” ကျွန်တော် နှုတ်က မအောင့်နိုင် မအီးနိုင် အာမေဋိတ်သံမျိုးစုံ ထွက်နေရဲ့ .. ဒီလိုထွက်မိလို့ ကိုယ့်ကိုယ် ကိုယ်ဘဲရှက်မိပါရဲ့။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရဘူးဒီတခေါက်ထဲမဟုတ်ဘူး .အခေါက်တိုင်းဘဲလေ။ ကျွန်တော်လဲ ဖီးလ်တက်လာတာနဲ့ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးပါးစပ်ထဲလိုးလိုးဆောင့်ဆောင့် ချင်နေမိတယ်။ သူကတော့ အခံရခက်မှာပေါ့လေ ..ဒီလိုခံရခက်တာ ကိုကဘဲ အရသာမဟုတ်လား ..ခပ်နာနာလုပ်ရတဲ့ ကျွန်တော်ကလဲ ပိုပြီး ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုရှိလာတယ်လေ။ သူ့ ပါးစပ်ထဲမှာလီးကို ပတ်လည်လှည့်ပြီး တောင့်ပေးသလို သူကလဲ သိပ်ခံစားမှုမပြပဲ အလွယ်တကူနဲ့ ခံရှာပါတယ် လီးဟာ လည်ချောင်းရော ဘယ်ညာ ပါးစောင်းကိုရော အာခေါင်ကိုရော နေရာအနှံ့ ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ပေါ့ သူကတော့ အစုပ်မပျက်ပါဘူး။ ““ပြွတ်..ပြွတ်.. ဒုတ် .. ဝု ..ပြွတ်.. ဒုတ်.. အု .. ရှီးကောင်းတယ် ..တင်မေရယ် .. အိုး.. ကောင်းလိုက်တာ .. စုပ် .. စုပ် .. မြန်မြန်လေး စုပ်ပေး . .အား .. မြန်မြန် .. စုပ် .. စုပ် ..တင်မေ ..တင်မေ .. အား ”” ကျွန်တော့ဆောင့်ချက် မြန်လာသလို သူလဲကျွန်တော့ရဲ့ တုန်တုန်ရီရီ တောင်းဆိုချက်ကြောင့် လီးကို သွေးထွက်မတတ် အားရပါးရ စုပ်ပါတော့တယ်။ လီးဟာ သူ့အာခေါင်ကိုထိုးမိတိုင်း ““အု”” ဆိုတဲ့ အသံဟာ ဗလုံး ဗထွေးထွက်လာရဲ့.. ဒါပေမဲ့ မညှာနိုင်လို့ အားရပါးရ ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော့လီးဟာ တင်းကနဲဖြစ် သွားပြီး ဆီးပြန်တလျှောက်သုတ်ရည်နွေးနွေးလေးတွေ စီးဆင်းလာပါတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ခေါင်းကိုလက်နဲ့ ကိုင်ပြီးလီးကိုသူ့ပါးစပ်နဲ့၁မိနစ်လောက် စိမ်ထားလိုက် ပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ .. အခုန ကျွန်တော် သူ့ကို လုပ်ခဲ့သလို ကျွန်တော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပါးစပ်ထဲ ငုံပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့မစုပ်ချင်ဘူး .. သူမျိုချလောက်ပြီထင်မှ အသာလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ် .. ပြတ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့ အတူ လီးဟာမျှော့မဲကြီးတစ်ကောင်လို ပြောင်ပြောင် ပျော့ ပျော့ကြီးပါးစပ်အပြင်ကို ရောက်လာတပါတယ်။ ““အား .. ကောင်းလိုက်တာ .. ဘယ်လိုလဲတင်မေ .. လီးစုပ်ရတာ ကောင်းရဲ့လား”” ““မဆိုးပါဘူး .. ဒါကြောင့် အခြောက်တွေ လီးစုပ်ဝါသနာပါတာကိုး ..”” ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်ခုံ တစ်လုံးစီမှာ ထိုင်ပြီးခဏနားနေပါတယ် .. တစ်ယောက်ရဲ့ အင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်းတွေကို တစ်ယောက်စိတ်ဝင်တစား ကြည့်ပြီးရင်တွေမောလာရဲ့ ..ရင်ထဲက ရမ္မက်လှိုင်းဟာ ရင်ဝကို တဝုန်းဝုန်းရိုက်လို့ .. အသက်ရှူပြင်းလာရတယ်။ ““ဘယ်လိုလဲ တင်မေ .. ခံဘို့အသင့်ဘဲလား” ကျွန်တော်ဟာ ကွေ့ကောက် သွယ်ဝိုက်ပြီး ပြော တာကို ဘယ်လိုမှ မကြိုက်တဲ့အတိုင်း တင်မေ့ကို ရှင်းရှင်း ဘဲ မေးလိုက်ပါတယ်။ ““အမြဲတမ်းအဆင်သင့်ဘဲ .. ဒါပေမဲ့ အရမ်း တော့မလုပ်နဲ့နော် .. ငိုမှာဘဲ .. အခုနစုတ်ပြဲထားတာ အခုလီးထိပ်ဟာ သားအိမ်ကို မညှာမတာ သွားဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။ မလွတ်မလပ်ဖြစ်နေရှာတဲ့ တင်မေဟာ မလှုပ်နိုင်မရှားနိုင်ဘဲ လီးရဲ့ဒဏ်ချက်တွေကို ဘလိုင်းကြီးခံလိုက်ရ လေရဲ့ .. သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ..ဆောင့်သံနဲ့ အမေတသံဟာ တချိန်ထဲလိုလိုပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ . .အံကြိတ်ခံနေပုံရတယ် .. ““အမေ””လို့ အော်ပြီးတာနဲ့ ခုံပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီး ငြိမ်နေ တယ်လေ .. လူကငြိမ်ပေမဲ့ စောက်ဖုတ်က လှုပ်ရှား တေယ် .. ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ်ဝင်နေတဲ့ လီးကို တရစ်ရစ်နဲ့ရစ်ပတ်နေတယ် .. အစွမ်းကုန်ရစ်ပတ်ပြီး ပြန်လျှော့ သွားလိုက် .. ပြီးတော့ ပြန်ပတ်လိုက်နဲ့ လှုပ်ရှာေးနရဲ့ လီးကို ထုတ်တယ်ဆိုရုံသာ ထုတ်ပြီး အထဲပြန်သွင်းတဲ့ ပုံစံကိုခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးတော့ နေရထိုင်ရတာ အသားကျသွားပုံဘဲ .. အခုနအသေလိုငြိမ်နေရာက နဲနဲ လှုပ်ရှားလာတယ်။ ““ပြွတ်..ပြွတ်..ဗြွတ် .. ဟင့် . အင့် .. ဒုတ်.. အား .. ပြွတ်.. ဟင့် .. ဟင့် .. အင့် . .ဖတ်.. အိုး . စွပ် .. ဒုတ် .. အား . .အင့် ..”” ဆောင့်တဲ့ အရှိန်ဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ မြန်လာပါ တယ် ဒါပေမယ့် သူလဲ အခုနလို ရုန်းရင်းဆန်ခတ် အမူ အရာတွေမရှိတော့ဘူး .. ခံသားကျသွားပုံဘဲ။ ကောင်းရဲ့လား တင်မေ ..”” ““အင်း ..”” ““ဒါနဲ့များ အခုန ဘာလို့ငိုရတာလဲ”” ““နာတာကိုး .. သူ့လီးကြီးနဲ့ ဒီလောက် သေးသေးထဲ မညှာမတာ လိုးထည့်တာကိုး”” ““ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် .. အခုတော့ ကောင်းသွားပြီမဟုတ်လား .. ပြီးခါနီးပြောနော် .. အတူပြီးစို့”” ““အင်း ..”” တင်မေဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ စိတ်ထန်လာဟန် တူ ပါတယ်။ ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေရဲ့ .. စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေကလည်း လီးကို တဖြေးဖြေးနဲ့ အားရပါးရ စုပ်ယူနေတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးမှာ ချွေးတွေ ရေချိုးထားသလို ရွှဲ နေတယ် .. ဒါပေမယ့် အခါတိုင်းချွေးထွက်သလို နေရ ထိုင်ရတော့မခက်ဘဲ .. ပိုလို့ကောင်းနေသေး .. ကျွန်တော်ဟာ သူ့ပုခုံးကို သေချာဆွဲကိုင်ပြီး…လီးကိုဒစ်ချန်ပြီးထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ ပုခုံးကို အားပြုပြီး တရှိန်ထိုးဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။ ““အင့်””ကနဲ မြည်ရုံက လွဲပြီး နာကျင့်ဟန်မပြတော့ပါဘူး။ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ကြွကြွပေးနေရဲ့ ..ကျွန်တော်လဲ စိတ်တွေ မထိန်းနိုင် မသိမ်းနိုင် ထကြွလာပြီး စောက်ခေါင်းထဲ မညှာမတာလိုးမိပါတော့တယ်။ လီးကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးမိတယ်။ ပတ်ချာလည်မွှေပြီးတော့လဲ သွင်းတာဘဲ .. အောက်စိုက်ပြီးလဲ သွင်းတာဘဲ .. အိုဗျာ စုံလို့ဘဲ နည်းတွေရှောက်ရေးနေယင် ကျမ်းတစ်စောင် တောင်ဖြစ်သွားမယ်..။ ““ကိုကို .. မြန်မြန်ဆောင့်ပေး .. တင်မေ .. ပြီးတော့မယ် ..”” နှစ်ယောက်လုံးပြီးမှ ကောင်းမှာဆိုတော့ ကျွန် တော်လည်း သူနဲ့ ချိန်သားညှိပြီးဆောင့်ပေးနေရပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေကြောင့် အသံမျိုးစုံ ထွက် နေပါပြီ စောက်ဖုတ်ထက်လီးရဲ့ ဝင်အထွက်အလိုက် အသားဖတ်ကြီးကို တုန်ခါနေရဲ့။ ဘာမှကြာလိုက်တယ်လို့ မထင်ရပါဘူး .. ကဲ..ကဲ .. ကဲ .. အင့်.. အင့် .. အင့် . .အား ”” ကျွန်တော် ကြိုတင်စိတ်ကူးထားတဲ့အတိုင်း နှစ် ယောက်လုံး ပြိုင်တူပြီးသွားပါတယ် .. ကျွန်တော့ရဲ့ သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေဟာ သူ့ရဲ့ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပြည့်သွားအောင် ထွက်ကျသွားပါတယ်။ သူ့အခေါင်းထဲ ကလည်း ကြမ်းပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းသွားလောက်အောင်ကိုကျလာလေရဲ့။ခဏလောက် သူ့စောက်ခေါင်းထဲ လီးကိုစိမ်ထား ပြီးမှ စွပ်ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်တယ်။ ““အာပါး .. ကောင်းလိုက်တာ”” ကောင်းနေ .. တစ်ယောက်ထဲ .. ဒီမှာ ကြိုးတွေဖြေပေးအုံး”” ဟုတ်သားဘဲ .. အိပ်ရာဖက် ခြေဦးလှည့်နေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အားနာနာနဲ့ သူ့ကို အနှောင်ထဲကနေ ဖြေပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ဆီတွဲခေါ်သွားပြီး နှစ်ယောက်သားအချိန်တော်ကြာလှဲပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်အိပ်ယင်းဇိမ်ယူနေမိတယ်။ ““ကဲ .. ပြန်မှဘဲ .. သိပ်နောက်ကျရင် ကားရမှာမဟုတ်ဘူး”” ““တင်မေ .. ဒီမှာအိပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား”” ““ဘယ်သူကပြောလို့လဲ ..”” ““မသိဘူးလေ .”” ““မအိပ်ပါဘူး .. အိမ်က စိတ်ပူနေမှာပေါ့”” ““သွားကော သွားနိုင်လို့လား”” ““ရပါတယ် . နဲနဲတော့ နာတာပေါ့ .. ဒါပေမဲ့ကိစ္စမရှိပါဘူး ..”” ““ဒါဆိုခဏနေအုံး လိုက်ပို့ပေးမယ် ”” ““ရပါတယ် ..”” ““မရနဲ့ .. လိုက်ပို့မှာဘဲ”” ““ဒါဆိုလဲ လိုက် . ဒါနဲ့ မရိုမသေ ..”” ““ဟိုထိုင် ခုံပေါ်က ထဘီနဲ့ အင်္ကျီယူခိုင်းမလို့မဟုတ်လား”” ““အင်း ..”” ကျွန်တော်တို့ဟာ (၅)မိနစ်တောင် မကြာလိုက်ဘဲ တိုက်ခန်းအပြင်ဘက်ရောက်သွားပါတယ် .. ဆောင်း လေ တစ်ချက်ဝှေ့တိုက်လို့ စိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေရဲ့။ ““တင်မေ .. တစ်ခါလောက် ညလာအိပ်ပါလား”” ““မလွယ်ဘူး အိမ်က အဖေါ်ပါမှ ညအိပ်ခွင့်ပြုတာ အဖေါ်ဆိုတာကလဲ ညီမလေးနဲ့ ဒေါ်ကြီးတို့ဘဲရှိတာ အဲဒီ တော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .. မလွတ်မလပ်ကြီး”” အေးပေါ့လေ .. ကြည့်လုပ်ရတာပေါ့ .. ဒါနဲ့နောက် ဘယ်တော့တွေ့အုံးမလဲ”” နေ့တိုင်းလာခဲ့မယ်”” ““တကယ်နော်””အိုကေ”” ဟဲဟဲ တကယ်တော့ တင်မေ မပေါ်လာပါဘူး ဒီပွဲမှာ ဘယ်သူ နိုင်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားဆုံးဖြတ်တော့ .. မိန်းမစိတ် ဟာသိပ်ဆန်းကြယ်တာဘဲ .. ခံတုန်းကတော့ ကောင်းကောင်းခံပြီး နောက်မပေါ်လာတော့ဘူး .. အံ့ရောဘဲ။ ကျွန်တော်လည်း မင်းသားတစ်ယောက်မှ မဟုတ် တာ .. ခဏခဏဘယ်စုံပါ့မလဲ။ ဒီတော့ တစ်တိုက်လု့းမှာတစ်ယောက်ထဲ ဥစ္စာ စောင့်လို နေရတာပေါ့ .. တစ်လလောက် ဘယ်လိုမှ အပြောင်းအလဲမရှိဘဲ စောင့်နေရတယ် .. တင်မေကို တော့ နေ့တိုင်းလာနိုး လာနိုးနဲ့ မျှော်မိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့..မချောက မပေါ်လာတော့ဘူး။ သူနေတဲ့ နေရာလဲသေချာမသိ .. အလုပ်လုပ် တဲ့တိုက်ကိုလဲ မသွားချင် .. တစ်ခါနှစ်ခါတော့ လမ်းသ လားဘူးပါတယ် .. အရိပ်အယောင်တောင် မတွေ့ရဘူးဒါနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ဆင်လီးခွေးမျှော လုပ်မနေတော့ဘူး သူ ဒီတော့ ဘာလုပ်လဲ.. ဟိုဖက်လှည့်နေတာပါ .. ခွေးကို ပြောတာနော်။ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ရပ် ဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ်ရေးဖို့ တခမ်းတနား စိုင်းပြင်းနေတာပေါ့။ လောက မှာ မမျှော်လင့်တာတွေ ဖြစ်တတ်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားလဲ သိမှာပေါ့ ..ကျွန်တော် တင်မေ့ကို မေ့နေပြီ စိတ်က ယောက်ကယက်ဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ တင်မေတယောက် မိုးပေါ်က ကျလာသလို ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ နောက်ပြီးတော့ သူတစ်ယောက် ထဲလဲ မဟုတ်ဘူး နှစ်ယောက်ဗျ။ ဟာ .. ပေါ်တော်မူတွေ .. မဟုတ်ပါ .. ကျွန်တော်တကယ်ပဲ ဝမ်းသာသွားလေရဲ့။ မျှော်နေတယ် မဟုတ်လား .. ကွန်ပျူတာ ဗေဒင်ဆရာပုံစံနဲ့ ဒက်ကနဲ ဟောလိုက်ပါတယ်။ အေးပေါ့ .. တစ်ခါထဲ ပျောက်သွားလိုက်တာ တိုက်များတောင်ပြိုပြီး သေပြီလားလို့”” ““ဟဲ့ . .မပြောကောင်း ပြောကောင်းဟာ”” ““ကဲ..ဝင်ကြလေ”” ““ဝင်မှာ ..ဝင်မှာ . မပူနဲ့”” ကျွန်တော်တံခါးစောင့်ပိတ်သလိုလိုနဲ့ .. သူတို့ နှစ်ယောက်ကျော်သွားတဲ့အထိစောင့်နေလိုက်ပါတယ် .. နောက်ပိုင်း အလှကိုမြင်ချင် လို့ပေါ့။ အားပါး .. တင်မေဘေးက ချာတိတ်မကလဲ မနဲ မနောကြီးဘဲ ..တင်မေထက်တောင်လှသေး .. တင်မေ က ခါးနဲနဲတုတ်တယ်လေ .. သူကတော့ခါးကို ကျဉ်းလို့ .. ပြီးတော့ ..တင်မေ .. တင်မေအသားနဲနဲပွတယ် .. ဒီ ကောင်မလေးကျတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကျစ်လျစ်ပြီး ဖင်သား တွေတစ်လုံးချင်း တစ်တစ်ရစ်ရစ်ကြီးနဲ့ .. မြှစ်စို့ ပေါက်လိုလှချင်တိုင်း လှနေရဲ့။ ““လာလေ .. ဘာကြည့်နေတာလဲ”” ““အကင်းပါးတဲ့ တင်မေဟာ ဖြတ်ကနဲ နောက် လှည့်ပြီး သူခိုးဖမ်းယင်း ငေါက်ငေါက်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ““ဟဲ ..ဟဲ .. လှလို့ပါ”” ““လာပါ .. အချိန် ဖြုန်းမနေနဲ့” မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးပြီး ခပ်ညုညုပြော လိုက်တဲ့တင်မေ .. အမူအရာကြောင့် ကျွန်တော့စိတ် တွေ ဟုန်းကနဲ ထလာပါတယ် .. သူမဖက်က အထာ ပေးနေပြီလေ ..ကောင်မလေးကတော့ အငေးသား ကြည့်နေရဲ့..။ ကျွန်တော် စားပွဲမှာထိုင်မိတယ်ဆိုယင်ဘဲ။ ““ညီမလေး ဒါမမပြောတဲ့ ကိုရဲလင်းထွန်းတဲ့ .. ကိုကို .. ဒါတင်မေပြောတဲ့ တင်မေ ညီမလေး”” ကျွန်တော် ဘုရားမတမိအောင် မနဲထိန်းထားလိုက်ရပါတယ် ညီမနှစ်ယောက်က တစ်ခြားစီဘဲ ..တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီလေ အကြီးမက အသားညိုတယ်ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပုံပေါက်တယ် အငယ်မက အသားဖြူတယ် ဖြူရုံတင်မကဘူး ဖွေးနေတယ်ဆို ပိုမှန်မယ် နုနုနယ်နယ် ပုံပေါက်တယ် .. ပစ္စည်းတွေကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းတာဘဲ .. အကြီးမက နဲနဲပွတယ် .. အငယ်မ က ကျစ်တယ်။ ““နံမယ် ဘယ်လိုခေါ်လဲ ညီမလေး”” ““သူဇာပါ”” ““အင် .. နာမယ်လည်းလှ လူလဲလှ တာဘဲ”” ““သွား .. လာမြှောက်နေပြန်ပြီ”” အော် .. တကယ်ပြောတာပါ” အော်..အစ်မကို ရှေ့မှာထားပြီးသူဇာနဲ့ ကျွန်တော် စကားနဲ့ စလူးမိပါတယ် .. ဒါပေမဲ့ တင်မေဟာ သဘောထားကြီးကြီးထားလေရဲ့ .. ဘာမှမပြောရှာဘူး။ ““ကဲ..လက်ဘက်ရည်သောက်အုံး”” အိမ်ရှင်တို့ဝတ္တရားအတိုင်း ကျွန်တော် ဧည့်ဝတ် ပြုရပါတယ် လက်ဘက်ရည်ကလည်း ဓါတ်ဘူးထဲမှာ အဆင်သင့်ရှိလို့တော်သေးရဲ့ .. မနေ့ကဝယ်ထားတဲ့ ကိတ်မုန့်ခြောက်တွေလည်း ကျန်နေသေးတယ်။ ဒါနဲ့ လက်ဘက်ရည်သောက် မုန့်စားပြီး ၃ယောက်သား ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပြောနေကြပါတယ်။ ကျွန်တော်က အဖိုအမကိစ္စအကြောင်း စကားဦး သန်းတိုင်း တင်မေကအတင်းလမ်းလွှဲပစ်နေရဲ့ သူ့ညီမ ရှေ့မှာ မပြောချင်ဘူးထင်ပါရဲ့ ကျွန်တော်ကလဲ သူ့ညီမ ရှေ့မှာမို့ တမင်ပြောတာပေါ့။ ဒီအချိန်ထိ သူတို့ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ရောက်လာတယ်ဆိုတာ မသိသေးဘူး .. မေးလိုက်လို့လည်း မသင့်တော်ဘူး မဟုတ်လား။ ““ကိုကို ..တင်မေတို့ ဒီမှာအိပ်မှာနော်”” ဗြုံးကနဲပြောချလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ကိုယ့်နားတောင် ကိုယ်မယုံမိဘူး။ ““ဘာပြောတယ် .အော် .. ဒီမှာအိပ်မှာလို့ပြောတာ ”” ““အိမ်ကလူတွေစိတ်ပူနေရှာမှာပေါ့”” ““ဟင့်အင်း တင်မေ .. သေချာပြောခဲ့တယ် .. ဒီနေ့ မြောက်ဥက္ကလာမှာ ဘုရားပွဲရှိတယ်လေ .. ဇာတ်ပွဲ ကြည့်မယ်ဆိုပြီး ညီမလေးကိုခေါ်ပြီး ထွက်လာတာ ကြည့် ကြမလို့ လက်မှတ်တွေတောင် ဝယ်ထားသေးတယ် .. အိမ်က ညီမနှစ်ယောက်ဆို စိတ်ချတယ်လေ .. မနက်၉ နာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက်ယင် ပြဿနာမရှိပါဘူး.. ဘယ်လိုလဲ သဘောကျရဲ့လား”” ““အားဟား .. သဘောကျတာပေါ့… တင်မေရယ်”” ကျွန်တော် တော်တော်ဘဲ မြူးသွားပါတယ် ..ဆာနေတုန်း ထမင်းပဲါထဲဝင်ထိုင်မိတဲ့ လူလို ခံစားရတယ် လေ .. ဒါကြောင့် အာသွက်လာပြီး ဟိုအကြောင်း ဒီအ ကြောင်းတွေ မ မောနိုင် မပမ်းနိုင် ညီမ ““တင်မေတို့ က ဆင်းရဲပေမယ့် မညာတတ်ဘူး””ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြစ်သွားတာနဲ့ ထဘီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တယ် .. မချောက တမင်အောက်ခံ မဝတ် လာဘူးနဲ့တူတယ် .. အခုဆိုသူ့တစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဘမွေးတိုင်းဖြစ်နေပြီ ..သူလဲတပြိုင်တည်းလိုဘဲ ကျွန်တော့ပုဆိုးကို ချွတ်ချ လိုက်ပါတယ် .. လီးကြီးဟာအရှေ့တည့်တည့်ကို ချိန်ပြီးဘွားကနဲ ပေါ်လာလေရဲ့ တင်မေဟာ လီးရှေ့မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပြီး ဒစ်ဖျားကိုပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်ပါ တယ်။ ““ပြွတ်.. အုဝု .. အင်း .. ပြွတ်ပြွတ် .ပြွတ်.. ရှီး .. ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်..”” ကျွန်တော်စိတ်ကို ခါဆင်းသွားအောင် ပြုစုနေပါ ပြီ ..ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး မြှင်းစုပ်နေရဲ့ ကျွန်တော် ဖင်ကြောရှုံ့သွားအောင် ကောင်းပါတယ် .. လီးစုပ်ရုံနဲ့ မကျေနပ်သေးဘူးဂွေးဥတွေကိုပါ ပါးစပ်ထဲငုံပြီး လျှာနဲ့ ကလိပေးနေတယ်။ ကျွန်တော်တစ်သက်မှာ တစ်ခါမှ မခံ စားဖူးတဲ့ အရသာပါဘဲ။ ပြီးတော့ …လီးကိုပြန်စုပ်တယ် ..ပြွတ်ကနဲ .. စုပ်သွင်းလိုက်ပြီ း .. ပါးချိုင့်အောင့်စုပ်နေတယ်လေ .. လီးအရင်းကို လက်နဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုး နောက်ငင်နဲ့ ကျွန်တော့ကို ဒုက္ခပေးနေရဲ့ .. စိတ်တွေ သိပ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ သိပ်မထိန်းနိုင်ပါဘူး တစ်ကိုယ်လုံး ထောင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး လချောင်းထဲကနေ သုတ်ရည်တွေ ဒလဟောစီးကျသွားပါ တယ် .. ဒါကို သူက မြိန်ရည်ယှက်ရည်မြိုချလေရဲ့။ ““ကဲ..လာ .. သူ့အလှည့်”” ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့ကို ကြမ်းပေါ်ကို လှဲ အိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် .. ပြီးတော့ မျက်နှာတည့်တည့် မှာ ခွထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ အသင့် ဖြဲပေးနေရဲ့ .. ဒီတော့လျှာကိုထုတ်ပြီး စောက်ခေါင်း ထဲ သို့ထိုးသွင်းလိုက်ရတယ်ေ .. တဟင်းဟင်းနဲ့ အချစ်ဝှက်ချက်များတက်နေရဲ့ အခုန ကျွန်တော့်ကိုလုပ်ခဲ့တာ တွေကို အခုမှဘဲ ပြန်ဂလဲပ့စားတွေရတော့တယ် စောက် စေ့ရော စောက်ပတ်တပြင်လုံးရော နှံံ့နေအောင် မျက်နှာ ပေါ်မှာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး ဖင်တရမ်းရမ်းနဲ့ .. တဟင်းဟင်း ငြီးနေရဲ့။ သူလဲ .. သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး ..““အား””ကနဲအော်မပြီး အခေါင်းထဲက သုတ်ရည်တွေ ယိုထွက်လာ လေရဲ့ .. အဲဒါတွေနဲ့ ကျွန်တော့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ် နဲ့ဖိပြီး တိုက်ပွတ်ပေးပါတယ် .. မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရစရာ မရှိအောင်ပေပွသွားလေရဲ့ .. ခဏနားပြီးတာနဲ့ ကျွန် တော့လီးကိုဆွနေပြန်ရော .. ဒီမိန်းမကို ကျွန်တော် နိုင်ပါ့မလားမသိဘူး။ လီးတောင်လာတာနဲ့ လှိမ့်ချပြီး . ““ကဲ ..တက်လိုးတော့ .. တို့တာဝန်တော့ ကုန်ပြီပေါင်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်မြှောက်ပြီးလက်တွေ ကို ဆွဲဖြဲပေးထားပါတယ် .. ရင်ထဲမှာ အလျှံတငြီးငြီးနဲ့ရမ္မက်မီးတောက်နေတဲ့ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲလီးကို ဇွတ်နှစ်ချလို က်တယ်။ ဗြစ်””ကနဲအသားစိုင်တွေကိုထိုးခွဲဝင်သွားချိန်မှာဘဲ.. ““မမ …”” ““ဟဲ့ .. စောက်ပတ်တွေပြဲကုန်ပါဘီ””သူဇာဘယ်အချိန်ကဝင်လာတယ် မသိဘူး တင်မေ ထိတ်လန့်တကြားတောင် အော်လိုက်လေရဲ့ လှည့် ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ဘာအဝတ်မှ မရှိတဲ့ သူဇာကိုအလန့်တကြားတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ““ကျမကိုလဲ လုပ်ပေး .. နို့မို့ယင် အိမ်ပြန်တိုင်ပြောမယ်””““မလုပ်ပါနဲ့ ညီမလေးရ .. မကောင်းဘူးနောက်ပြီးညီမခံနိုင်မှာလဲ မဟုတ်ဘူး””““ဟင့်အင်း .. မရဘူး .. လုပ်ရမယ် .. မမတို့သာ မသိတာ .. ညီမခြံဘေးက ရေထမ်းကုလားဂန်ဂရားနဲ့ ခံနေတာကြာပြီ .. ခံချင်လွန်းလို့ သာခံရတယ်သူရုပ်ကြီးကို နှလုံးနာလွန်းလို့အခု ကိုကို့ဆီမှာ တစ်ခါ လောက်တော့ ခံကြည့်ချင်တယ်။ ““ဟယ် .. ညီမရယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ဒီကုလား နဲ့များ”” ““ကဲပါ .. မမကို မြန်မြန်လုပ်ပေး .. ပြီးယင် ကျမဘဲ ..””သူ့စောက်ဖုတ် သူ့လက်နဲ့ ကလိယင်း တောင်းဆိုလာတဲ့အတွက် တစ်ဝက်မြုပ်နေတဲ့လီးကို အဆုံးထိုးသွင်း လိုက်ပါတယ် .. သားအိမ်ကိုဆောင့်သံ ဒုတ်ကနဲ မြည်ပြီး တင်မေမျက်နှာမဲ့သွားလေရဲ့။ ““ဟဲ့ .. နင်ဘယ်တုံးကထဲက ကြည့်နေတာလဲ”““ကျမ အခန်းထဲက ထွက်သွားထဲကဘဲ .. မမလဲ ဏှာသိပ်ထတာပဲ သူ့လီးကြီးကို စုပ်လို့ ဟိဟိ”” ““ဟင်းနော် ကောင်မလေး နင်ခံကြည့်ယင် လီးစုပ် ချင်စိတ်ပေါ်လာမယ်”” သူတို့ညီမနှစ်ယောက် စကားပြောနေတုန်း တင် မေကို ခပ်သွက်သွက်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ အမှန်ဆို သူဇာကို ပိုလိုးချင်တာပေါ့ .. ဒီတော့ရှိသမျှ အားကုန် သုံးပြီး မြန်မြန်ပြီးအောင် ဆိုပြီးအားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးချလိုက်တော့ တင်မေလဲ အောက်ကနေဖြဲဖြဲကော့ပေး နေရဲ့ .. လီးဝင်ထွက်သံတွေ အသက်ရှူသံတွေ ဆူညံနေတာဘဲ။ ““အား . အားဆောင့် .. ဆောင့် .. ပြီး .. ပြီးတော့မယ် .. လုပ်ပါ .. မြန်မြန် .. မြန်မြန် .. အား .. ကျွန်တော့သုတ်ရည်တွေ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ တင်မေ့ သားအိမ်နံရံကို သွင်းသွင်းတာနဲ့တင်မေလဲ ကော့ကော့ ပြီး သူ့ဟာတွေပန်းထွက်လိုက်ပါတယ် .. လီးကို စောက် ခေါင်းထဲက ဆွဲစုပ်နေလို့ မနဲချွတ်ယူရတယ် .. နှစ်ယောက်လုံး ချွေးတွေ ရေချိုးထားသလို ရွှဲနေရဲ့။ ““ကဲ..ကဲ..လုပ်လေ.. ကျမအလှဲ့ ”” ““ဟ..နေပါအုံး .. ခဏနားပါရစေအုံး”” ကျွန်တော် တော်တော်ကြာလေးနားပြီး အားဖြည့် ထားလိုက်ပါတယ် ဟုတ်တယ်လေ အင်မတန်ထန်တဲ့ ညီမနှစ်ယောက်နဲ့ တွေ့နေရတယ် မဟုတ်လား သူတို့ကို အရှုံးပေးလိုက်ယင် ယောက်ျားသိက္ခာကျသွားမှာပေါ့။ ““ကဲ..ခလေးမ..ဆုကျွန်တော့ပေါ်မှာ သူခွရပ်လိုက်တယ်။ လီးဟာ ငုတ်တစ်ချောင်းလို တည့်တည့်ကြီးတောင်နေရဲ့ . .အဲဒါကိုကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့လိုက်တယ်တဖြေးဖြေး တင်ပါးအားနဲ့ ဖိသွင်းလိုက်တော့ မဆန့်မပြဲ မဝင်ချင်ဝင်ချင် တရစ်ချင်းဝင်သွားလေရဲ့ .. ကောင်မ လေးပေါင်တွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီးတော့ ချွေးတွေ ပျံနေရဲ့ တင်မေလဲ ရင်မပြီးကြည့်နေရှာတယ်။ ဘာဘဲပြောပြော လီးအဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားပါ တယ်။ သူဇာတစ်ယောက်ကားယားခွပြီး တံကျင်လျှိုခံ ထားရတယ်ဆိုပါစို့ .. တဖြေးဖြေးချင်းပြန်ထုတ် ပြန်သွင်း လုပ်ယင်း ကျင့်သားရ လာတော့ပြန်ပါတယ်။ သူ့နို့တွေဗရမ်းဗတာလှုပ်ခါနေတဲ့အထိ အားနဲ့ ဆောင့်ပါတော့တယ် ..ခါးကိုကော့ထားပြီး တင်ကို နောက်ပြစ်ထားတယ် ..ပြီးတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိခါးကို နွဲ့နွဲ့ပြီးအားရပါးရဆောင့်ပါလေရော .. သူ့အစ်မထက် အများကြီးသာတယ်.. အတွေ့အထိရော .. အရသာရော ပေါ့..။ စောက်ခေါင်းထဲကနေ လီးကို စုပ်စုပ်ပြီးမြိုနေ သလိုဘဲ .. မဆန့်မပြဲနဲ့မို့ စောက်ဖုတ်ဟာ ယောင်ကိုင်း လာတော့ .. သွေးပူနေတုန်းမို့ ဘာမှသတိမထားမိပါ ဘူး တခန်းလုံးသုတ်ရည်အနံ့တွေ မွှန်ထူနေတယ်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ချွေးတွေ ကျွန်တော့ပေါ်ပေါက်ပေါက် ကျလာတယ်။ မိနစ်၂၀လောက်ကြာရော ““အား””ကနဲ စူးထိုးခံရ သလို အော်ပြီးလေထဲ မှာ တစ်မိနစ်လောက် မျက်ဖြူလန် အကြောဆွဲနေတယ်။ပြီးတော့ ..ကျွန်တော့အပေါ်အရုပ်ကြိုးပြတ်ကျလာပါတော့တယ်။ ..ပြီးပါပြီ။ ။ကြိုက်ကုန်းမတင်မေ
ဒီနေ့တစ်နေကုန်တာ စော်ကျိုးနဲချင်စရာကြီး ဗျာ နေ့လယ်ခင်းကဆို ပိုဆိုးသေးတယ် ..နေက မတရားပူ၊ ချွေးတပျံပျံနဲ့ ဘာမှလုပ်လို့မရဘူး .. ကျွန်တော်တို့ ငယ်ငယ်ကထက်အခုပိုပူလာသလိုပဲ။ ကျွန်တော်ဘဲထင်လို့လား ဒါမှ မဟုတ်ယင် .. ကျွန်တော်ရဲ့ မကောင်းမှုတွေအတွက် စရံသတ်တဲ့အနေနဲ့ ကျွန်တော်သွားတဲ့နေရာတလျှောက် အိုဇုံးလွှာကိုအပေါက်ဖေါက်ပြီးငရဲရဲ့ အရသာကို မြီးစမ်း စေလားဘဲ ..။ ခင်ဗျားလဲ ကြုံဘူးမှာပါ .. ဟုတ်တယ်မဟုတ် လား ..အာ .. ဒါဆိုယင် ခင်ဗျား .. ငရဲရဲ့ အရသာကို မြည်းစမ်း နေရတဲ့ ဒုစရိုက်သားကောင် တစ်ကောင်ဘဲ .. သူတော်ကောင်းဆိုအေးမြလို့ တစ်ချက်ကလေးမှ ပူတယ် အေး တယ်လို့ မငြီးဘူး အေးလေ .. ဒီစာအုပ်ဖတ်ပြီ ဆိုမှတော့ ခင်ဗျားဟာ မကောင်းဆိုးဝါးတစ်ကောင်ပဲ။ အေးဗျာ .. နေ့လည်ခင်းက သိပ်ပူပေမဲ့ .. ညနေ ကျတော့ အေးစိမ့်စိမ့်နဲ့ .. ကျွန်တော့အကြိုက်ရာသီ ဥတုပေါ့ .. ဆောင်းတွင်းဆိုတော့ မနက်နဲ့ညအေးပြီး နေ့လည်ပူတယ်မဟုတ်လား .. နွေဆိုယင် .. ကျွန်တော် တော့ ဒီတောင်ကို ကျော်နိုင်ပါ့မလား .. မသိဘူး။ ညနေကအေးချမ်းတော့ .. တစ်နေကုန် ထိုင်းမှိုင်းနေတဲ့စိတ်တွေ တစ်ခါတည်း ကြည်သွားလေရဲ့။ ဒါနဲ့ ..ရေချိုး၊ အဝတ်အစားလဲ .. နဲနဲပါးပါးသပြီး အပြင် ကို လမ်းလျှောက်ထွက်ခဲ့တယ် .. တစ်ယောက် ထဲဆိုတော့ ပျင်းစရာတော့ ပျင်းစရာ .. ကျွန်တော်နေရ တာက ပျင်းစရာကြီးဗျာ .. ကျွန်တော့် ဦးလေး တိုက်ဆောက်လို့ သွား ဆောင့်ပေးရတယ်လေ .. ညညဆို တစ်တိုက်ထဲ တစ် ယောက်တည်း ညည သူရဲကြောက်လိုက်ရတာ အိပ်လို့ရတယ် မရှိဘူး ..ဒါပေမဲ့ .. ဂုဏ်သိက္ခာကျမှာစိုးလို့ ဘယ်သူ့မှ မပြောပါဘူး ခင်ှေားလည်းရှောက်မပြောနဲ့အုံး။ကျွန်တော်နေတဲ့နေရာကို ပြောပြထားရအုံးမယ်။ ဗိုလ်တထောင် (၅၃)လမ်းမှာဗျာ ..နေ့လည်ခင်းတောင် မလွှဲမရှောင်သာမှ လမ်းထွက်ကြတယ် ..ဗျ။ ညနေဆိုဝေးရော .. မြို့ပျက်ကြီးလို ခြောက်ကပ်နေတာဘဲ .. ညဆို စဉ်းစားမနေနဲ့ အာကာသရန်သူတွေရဲ့ ဖျက်ဆီးချေ မှုန်းခံရတဲ့ ကမ္ဘာလို ခြောက်ကပ်တိတ်ဆိတ်နေတာဘဲ။ အဲဒီဘယ်သူမှ မရှောက်တဲ့ လမ်းမှာ အေးချမ်းသာယာတဲ့ ညနေခင်းရဲ့ အရသာကို ခံစားယင်း လမ်း သလားနေမိတယ် ..ထမင်းစားဘို့ အချိန်ကစောသေး တော့ ထမင်းဆိုင်ဘက်လဲ မသီားချင်သေးဘူး။ ကျွန်တော့အိမ်နဲ့ အတော်လေးလှမ်းတဲ့ နေရာလည်းရောက်ရော မျက်နှာချင်းဆိုင်က ရှောက်လာတဲ့ ကောင်မလေးတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရတယ်။ ပုံစံ ကြည့်ရတာကတော့ ဆောက်နေတဲ့အိမ်တစ်လုံးလုံးမှာ အလုပ် ဆင်းပြီးလို့ ပြန်တဲ့ ပုံစံဘဲ .. ရုပ်ကရွက်ကြမ်း ရေကြိုလေး ..။ ဒါပေမဲ့ .. အလုပ်ကြမ်းသမားပီပီ ကိုယ်လုံးသိပ်ကောင်းတယ် .. ပြီးတော့ အရပ်ကလဲ အတော်ရှည်သား .. မြန်မာအမျိုးသမီးတွေမှာ သူလိုရှည်တဲ့လူ ခပ်ရှားရှား။ အေးစက်တဲ့ မျက်ဝန်းညိုကြီးတွေနဲ့ ကျွန်တော့ကို လှမ်းကြည့်နေလေရဲ့ .. သူ့ရင်သားကြီးတွေဟာ တစ်လှမ်း လှမ်းတိုင်း လှုပ်ခါနေလေရဲ့ .. လက်ထဲမှာ ထမင်းချိုင့်လေးတစ်ခု ဆွဲထားတယ် .. ပေါင်နားလောက်မှာထမီကို မ,ထားလေရဲ့ ..။ သူ့ရဲ့အခြေအနေကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော့ရဲ့ စိတ် တွေဝင်လာပါတယ်.. ဒါကတော့ ထုံးစံဘဲ .. ဟိတ်ကြီး ဟန်ကြီးနဲ့ လူတွေ တွေ့ယင် ရှိန်ကြတာဘဲ မဟုတ်လား။ အဲ .. နွမ်းပါးသူ တွေ တွေ့ယင်တော့ ..။ ထိကပါး ရိကပါးနဲ့ မလေးမခန့်လုပ်တတ်ကြတယ် မဟုတ်လား။ အခုလဲ ဒီလိုပါဘဲ။ ကောင်မလေးရဲ့ .. နွမ်းနွမ်းပါးပါး အခြေအနေ ကိုကြည့်ပြီး ကျွန်တော်နောက်ပြောင်ချင်တဲ့စိတ်တွေ ဟုန်းကနဲထလာရဲ့။ ““အချစ်ကလေး .. နောက်ကျလှချည်လား””ကျွန်တော့ကို မျက်စောင်းတစ်ချက်ထိုးပြီး ပြုံးယောင်ပြုသွားလေရဲ့။ အခုန .. တစ်ခွန်း နှစ်ခွန်းလောက်ဘဲ စဘို့ စိတ်ကူးထားပေမဲ့ သူ့ရဲ့ တုန်ပြန်မှုတွေ့တာနဲ့ .. နဲနဲ ရှေ့ ဆက်လှမ်းဖို့ ဆုံးဖြတ်လိုက်မိတယ်။ ဒါနဲ့ …။ သူ့ကိုကျော်ဖြတ်စ ပြုနေတဲ့ ခြေလှမ်းတွေကို ရပ် လိုက်ပြီး .. သူ့နောက်လိုက်ဖို့ ခြေဦးလှည့်လိုက်ပါတယ်။ အားပါး .. အိုးကြီးက ကယ်နေတာဘဲ .. တစ်သက် တွန်းလို့မကုန်မဲ့ အိုးဘဲ .. ကားပြီး ကော့နေတယ်။ ခါးကတော့ သူဌေးသမီးတွေလို မသေးဘူး .. နဲနဲတုတ် တယ် .. ဒါပေမဲ့ခါးတုတ်တာကဘဲ သူ့ဖင်ကြီးနဲ့ ကြည့်လို့လှနေတယ်။ ခါးသေးယင် ရုပ်တောင်ဆိုးအုံးမယ်။ သူ့ဖင်ကြီးကိုတွေ့တာနဲ့ ကျွန်တော့ရင်တွေ တုန် လာတယ်။ သူ့နောက်လိုက်ယင်းဘယ်လို အင်ထရိုဝင်ရမလဲလို့ စဉ်းစားနေမိတယ်။ဘိုးတော်ဘုရားခေတ်ကလို .. တွံတေးသိန်းတန် သီချင်းလဲမဆိုချင်ဘူး။ ဦးနုခေတ်ကလို စိုင်းထီးဆိုင် သီချင်း လဲမဟစ်ချင်ဘူး။ နှစ်ဆယ့်တစ်ရာစု ပုံစံဝင်အောင် ဘယ်လို တွေးရမလဲလို့ ခေါင်းခြောက်အောင် စဉ်းစား နေမိတယ်။ အံမယ် .. သူက တစ်ချက် တစ်ချက် လှည့်ကြည့်တယ်ဗျ။ ဖင်ကိုလည်း တမင်ကော့ပြီး ယမ်းရှောက်နေလေရဲ့။ သူ့ထမီတပတ်နွမ်း လေးက ဖင်သားတွေကို အတိုင်းသားပြနေတယ်လေ။မမ . သိပ်လှတယ်ဗျာ .. အေရိုးဗစ်ကလားဟုတ်မယ်တော့မထင်ပါဘူး .. အေရိုးဗစ်ကတဲ့ဟာတွေထက် အများကြီးသာတယ် .. တင်ပါးကြီးတွေကို ကားပြီးတင်းနေတာဘဲ။ ““ဟင်းနော် .. မမိုက်ရိုင်းနဲ့ ..”” ““မရိုင်းပါဘူးဗျာ .. တကယ့်အလှကို သေချာ ကွက်ကွက်ကွင်းကွင်း ပြောတာပါ။ ကြည့်ပါအုံး ဘယ် လောက် ကျက်သရေရှိသလဲလို့ ”” ပြောလို့မရဘူးလားသူ့အသံနဲနဲမာလာပါတယ် .. ဒါပေမဲ့ ကျွန်တော်ဂရုမစိုက်ပါဘူး .. တစ်လမ်းလုံးရှင်းနေတာဘဲ .. အော်ယင်လဲ ပြန်ပြေးရုံပေါ့ .. ဘာမှ အကျိုးမယုတ်ဘူးလေ အကျိုးရှိဘို့ဘဲလိုတယ်။ ““အစ်မနို့တွေကလည်း သိပ်လှတာဘဲနော် .. ကိုင်ကြည့်ချင်လိုက်တာ ..”” ဒီတစ်ခါတော့ သူဖြတ်ကနဲ ကျွန်တော့ မျက်နှာကို လှမ်းကြည့်လာပါတယ် .. ပြီးတော့ ..။ ““ဟင်း .. လူနဲ့စကားတွေနဲ့က မလိုက်လိုက်တာရုပ်ကလေး သနားကမားနဲ့ ..”” ““ဘာလှ .. ရုပ်သနားကမားနဲ့ကောင်မှာ လီးမပါဘူးထင်လို့လား”” ““လွန်နေပြီနော် ..”” ““ဖြစ်ချင်တာကို ပြောတာပါ .. မမရယ်””““တခြားလူသွားပြောပါလား”” ““တခြားလူက မမလောက်မလှဘဲ.. ကြည့်စမ်း ပါအုံး ပေါင်တန်ကြီးကို ဘယ်လောက်လှလဲလို့ .. မမတစ်ကိုယ်လုံး ဒီလောက်လှနေမှဖြင့် စောက်ဖုတ်ဆို ထိရက်စရာမရှိအောင်လှမှာဘဲ”” အဟား .. မချောပြေးပြီ .. သုတ်ချေတင်ပြီ ကျွန်တော်နဲ့ ဝေးအောင် ကျိုးစားနေလေရဲ့ .. ဒါမူတာပါ သူ့စောက်ဖုတ် လှတယ်ဆိုတာ ဘယ်သူမကြိုက်ဘဲ နေမလဲ .. ခေါင်းကိုငုံ့ပြီးခြေလှမ်းကျဲကြီးတွေနဲ့ လှမ်း နေလေရဲ့။ ““ဘယ်လိုလဲ .. မမစကားမပြန်တော့ဘူးလား ကျွန်တော်လေ မမကို မှုတ်ချင်တယ် .. မမရဲ့စောက် ဖုတ်လှလှလေးကို အားရပါးရ ဖြဲပြီး စောက်စေ့ကလေးကို လျှာစောင်းတိုက်ချင်တယ် .. ပြီးတော့ စောက်ခေါင်းထဲ လျှာထိုးထည့်ပြီးမွှေပြစ်လိုက်ချင်တယ်။ မမခံကြည့်စမ်း။ တစ်ခါတည်း ဆွေမျိုးမေ့သွားမယ်။ ခေါင်းသာ တွင်တွင်ကြီး ငုံ့ယင်း ရှေ့ဆက်သွားနေလေရဲ့ .. ကျွန်တော်လဲ တဖြေးဖြေးရဲလာပြီး ကားတွေကို ခရားရေလွှတ် တတွတ်တွတ်ပြောနေမိတယ်။ သူ့ဘက်က ဘာမှမတုန့်နြပ်တာနဲ့ .. ဖြတ်ကနဲ သူ့လက်ကိုဖမ်းဆွဲလိုက်တယ် .. ချွေးစေးတွေနဲ့ .. ရေခဲလို အေးစက်နေလေရဲ့။ ““အို..ဘာလုပ်တာလဲ..အော်လိုက်ရ မလား..”” ““ချစ်လို့ပါ မမရယ် .. အရမ်းမှုတ်ချင်တယ် .. လျှာထိုးပြီးယက်ချင်တယ် .. ခိုက်သွားမှာပါ .. တစ်ခါ လောက် စမ်းကြည့်ပါ”” ““သွားသွား . မသိဘူး .. လာမပြောနဲ့”” သူဟာ ပြောလဲပြော လက်ကိုလဲ ရုန်းနေရဲ့ .. ဒါပေမဲ့ သူလို မိန်းကလေးတစ်ယောက်ဟာ ကျွန်တော့လို အားကစားသမားတစ်ယောက်ရဲ့ အချုပ်အနှောင်က ဘယ်လွတ်နိုင်ပါ့မလဲ။ဒါပေမယ့် … သူ့ကို ချစ်ရတာ အတော်အားစိုက်နေရတယ် ..သန်တော့ သန်တယ်။ ““လွတ်လို့ ပြောနေတာ မရဘူးလား”” ““မလွှတ်ဘူး .. မကျေနပ်ရင် အော်လိုက်”” ဒီလိုကျတော့လဲ ငြိမ်ကျသွားလေရဲ့ .. ညိုပြီး မတည်ငြိမ်တဲ့.. မျက်လုံးတွေနဲ့ကျွန်တော့ကိုကြည့်လာတယ်။ ““အားယင်ခဏလိုက်ခဲ့ .. လက်ဖက်ရည်သောက်ယင်းစကားပြောရတာပေါ့ .. မိတ်ဖြစ် ဆွေဖြစ် လိုဘဲ သဘောထား . ဟိုးရှေ့နားမှာ ကိုယ့်ဂေဟာရှိတယ်”” သူလိုက်မယ်ဆိုတာကျွန်တော်အလိုလို သိနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ မူသေးတာပေါ့ .. မလိုက်ချင်သလိုလိုဘာလိုလိုနဲ့ မြေကိုခြေစုံကန်ထားတယ်။ ““လာပါဗျာ .. လက်ဘက်ရည်သောက်ရုံဘဲ .. ပြီးယင်လိုက်ပို့ပေးမယ် .. လမ်းမှာ ဒီလိုကြီး စကားရပ် ပြောနေလို့ မကောင်းဘူး .. လာပါနော် .. လာလာ”” မလိုက်ချင် လိုက်ချင်ပုံစံမျိုးနဲ့ ဆောင့်ဆောင့် ..အောင့်အောင့်လိုက်လာပါတယ်။ တကယ်ဘဲ ကျွန်တော်ရဲ့ တိုက်ကိုခေါ်သွားတာ ပေါ့။ တိုက်တခုလုံး အချောမကိုင်ရသေးလို့ မှောင်မဲပြီး ဘိလပ်မြေနဲ့ဘာတွေနဲ့ ဆေးနံ့တွေနဲ့ မွှန်ထူနေတယ်။ သူတို့ကတော့ ဒီအနံ့ တွေနဲ့ အကျွမ်းတဝင်ရှိမှာပေါ့။ ““ဝင် .. တံခါးပိတ်ထားလိုက်မယ်”” တံခါးကိုပိတ်ပြီးမှ မီးကိုဖွင့်လိုက်တယ် .. နီယွန် မီးချောင်းရဲ့ တန်ခိုးနဲ့ .. အခန်းတစ်ခုလုံး လင်းထိန် သွားတာဘဲ။ ““ဒါဘယ်သူ့တိုက်လဲ”” မချောက စိတ်ဝင်တစား မေးလိုက်လေရဲ့။ ““ဦးလေးတိုက်ပါ .. ကိုယ်က လာစောင့်ထားရ တယ်ဆိုပါတော့ .. ကဲလာထိုင်လက်ဘက်ရည် သောက်ရအောင်”” လက်ဘက်ရည်နှစ်ခွက် ငှဲ့ထည့်ယင်း သူ့ကို ခေါ်လိုက်ပါတယ်။ တံခါးဝမှာရပ်နေရာကနေ တအိအိနဲ့ ရင်မောစရာ လှုပ်ခါရင်း စားပွဲဆီရောက်လာလေရဲ့။ ““သိပ်မကြည့်နဲ့ .. မျက်လုံး ကျွတ်ကျသွားမယ်”” ““လှတာကိုး .ရိုးလေကောင်းလေဘဲမဟုတ်လား”” ““ရှင်မြှောက်ပြောတာပါ .. ရှင့်နာမည်ကော”” ““ဟုတ်သားပဲ .. ရဲလင်းထွန်းတဲ့”” ““တကယ်ရဲတယ်ဆိုတာတော့ ယုံသွားပြီ .. အသက်ဘယ်လောက်လဲ”” ““၂၃-နှစ်”” ““ကျမထက် ၂ နှစ်ကြီးတယ်”” ““တကယ်ပြောတာလား”” ဟုတ်မှာပါ မိန်းမတွေက ယောက်ျားတွေထက် ခန့်မှန်းရတာခက်တယ် မဟုတ်လား။ လက်ဘက်ရည် ငုံ့သောက်နေတဲ့ သူ့ရဲ့အင်္ကျီကြားထဲက မသိမသာ အံကျ လာတဲ့ နို့တွေကိုမက်မက်မောမောကြည့်လိုက်ပါတယ်။““ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် ..““ဒို့ကိုကြိုက်ယင်အိမ်လိုက်ခဲ့””ဗိုလ်တထောင်မှာနေခဲ့တာကို အမှတ်တရဖြစ်အောင် ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်တော့ ရှာရမှာဘဲ။ ခုံပေါ်မှာတင်ထားတဲ့ သူ့လက်ဆီ ကျွန်တော့် လက်ကို အသာလှမ်းလိုက်တယ် .. ပထမ ဆတ်ကနဲ တွန့်သွားပေမဲ့ နောက်တော့ ငြိမ်နေရဲ့ .. အဆင်ပြေတဲ့ အနေအထားမှာ ရှိတော့လက်ဘက်ရည်ခွက်ကို အသာချ ပြီး သူ့ရဲ့နောက်ဘက်ကို ပတ်သွားလိုက်တယ် .. သူ့အ နေနဲ့လည်း ဒါကို အကျွမ်းတဝင်ရှိမှာပါ။ ““တင်မေ .. တင်မေ .. ချစ်တယ်ကွယ်”” ပြောပြောဆိုဆိုသူ့လည်ဂုတ်ပေါ် အနမ်းတစ်ပွင့် တင်ပေးလိုက်တယ်။ ဂုတ်ပေါ်က အမွှေးနုလေးတွေ ထောင်ထားသွားလေရဲ့ .. လက်နှစ်ဘက်ကလဲ နောက် ကနေလျှိုပြီး တင်းမာဖောင်းမို့နေသော နို့အုံတွေကို လှမ်း ကိုင်လိုက်တယ်။ ““အို ..”” ““အို”” တစ်ခွန်းသာဆိုပြီးလက်ကို ဖယ်ချဖို့ ကြိုးစားပေမဲ့ ဟန်ဆောင်နေတာမို့ မအောင်မြင်ပါဘူး .. သူ့ရဲ့ ရင်ဘတ်ရှေ့က နှိပ်ကြယ်သီးတွေကို တထောက်ထောက် နဲ့ ဖြုတ်ချလိုက်တယ်.. ဝတ်တာကြာလို့ ဝါထိန်ထိန် ဖြစ်နေတဲ့ ဘော်လီအဖြူရောင်ကလေးပေါ်လာတယ်။ တင်းမာပြည့်ဖြိုးတဲ့ နို့အုံတွေကို မဆံ့မပြဲထိန်းထားရရှာတဲ့ ဘော်လီကို ကမန်းက တန်း အငြိမ်းစားပေးလိုက်တယ်။ ပြီးတော့ ..သူ့အင်္ကျီနဲ့ ဘော်လီကို ကြိုးကြိုးစားစား ချွတ်ပစ် လိုက်တော့ ကမ္ဘာကျော်ပန်းပုပညာရှင် ဂိုဒင်ရဲ့ စံပြမယ် တွေရှုံးလောက်တဲ့ တင်မေဟာ ကျွန်တော့်ရှေ့မှာ အပေါ် ပိုင်းဗလာနဲ့ ငုတ်တုတ်ထိုင်နေရဲ့။ ရှက်လို့ထင်တယ် .. ခေါင်းငုံ့ပြီး မျက်စိ ပိတ် ထားတယ်လေ။ ““သိပ်လှတာဘဲ တင်မေရယ် .. လင်ရှိလား”” ““ဟင့်အင်း”” ““အပျိုလား ..”” ““ဟင့်အင်း”” “““ဟာ နင့်ဟာကြီးက ဘယ်လိုကြီးလဲ”” ““အသက် (၁၅)နှစ်ကစပြီး ကြိုက်ယင် ကုန်းတတ် လာတယ် ..”” ““ဟိုက် .. အခုဆို ဘယ်နှစ်ယောက်လောက်ရှိပြီလဲ”” ““လေးငါးယောက်လောက်တော့ရှိပြီထင်တယ် နောက်ဆုံးတစ်ယောက်က ဘယ်တုံးကလဲ””““ကြာပြီ .. တစ်နှစ်ကျော်လောက်ရှိပြီ .. ကန်ထရိုက်တာ တစ်ယောက်ပေါ့ ..”” ““ကိုယ် နောက်ဆုံးပေါ့ ..”” ““အင်း ..”” စကားတပြောပြောနဲ့ သူ့နို့ကိုအုပ်ကိုင်ပြီး နို့သီး ထိပ်ကလေးတွေကိုလက်ညိုးနဲ့ လက်မကြားမှာ လှိမ့်ပြီး ညှစ်ပေးနေမိတယ်.. သူလဲ အရသာတွေ့ပုံရတယ်။ နို့အုံကြီးဟာ ပိုပြီးတင်းမာဖေါင်းကြလာပြီး ရင်လဲ ကော့လာတယ်လေ နို့ကို ကလိပေးနေယင်းက ခေါင်းငုံ့ ပြီးသူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကြီးတွေကို စုပ်ယူလိုက်တယ်။ “အင်း ..”” ဆိုတဲ့ အသံရှည်ကြီးနဲ့ ကျွန်တော်ဂုတ်ကို လိုက်စမ်းပြီး ဖက်ထားလေရဲ့။အခုဆို ကျွန်တော်ဟာ သူ့ခေါင်းပေါ်ထိုင်ရသလို ဖြစ်နေပါပြီ . တင်ပါးတစ်ခြမ်းဟာ ဆီးခုံမို့မို့ပေါ် ဖိဖိပြီး စောက်မွှေးတွေနဲ့ထိနေသလိုဘဲ။ တင်မေဟာ ကွမ်းစားပုံ ဘဲ .. ပါးစပ်ထဲမှာ အာမွှေးနံ့သင်းနေတဲ့ . လျှာကလဲ ကြမ်းလိုက်တာ.. ကျွန်တော်တောင် လက်မြှောက်ရမလို ဖြစ်နေပြီ .. ကျွန်တော့်လျှာဟာ သူ့လျှာကို လိုက်ရှာပြီး တွေ့တွေ့ခြင်းဘဲ လျှာနှစ်ချောင်းဟာ တစ်ခုနဲ့ တစ်ခု လိမ်ယှက်ပြီး လွန်ဆွဲနေကြတယ်။ အလိုးခံရတဲ့ အရသာကို သိပြီး တစ်နှစ်ကျော် ကျော်လောက် ချုပ်တည်းခဲ့ရတော့ အခုနဲနဲလေး ဆွပေးရုံနဲ့ အဲ ..ဟုန်းကနဲ ထတောက်လာရပြီ။ ““ကျွတ်ကနဲ နှုတ်ခမ်းချင်း နှုတ်လိုက်ပြီး သူ့နို့သီးကို ကုန်းစို့တော့ တင်မေတစ်ယောက် ခါးကြီးကော့တက်လာ ပြီး ကျွန်တော့်ခေါင်းကို လက်နဲ့စုံကိုင်ပြီး နို့နဲ့ အတင်း ဖိကပ်ပေးနေ ရဲ့။ ““အင်း .. ဟင်း ..ဟင်း.. အိုး .. လွှတ် .. လွှတ် ..လွှတ် ..””နို့ကို စိမ်ပြေနပြေစို့ယူယင်း အစိကို အသာ ခြေပေးလိုက်တယ် .. သူ့နို့တွေဟာ အပျိုနို့နဲ့ မခြားလှပါ ဘူး .. နို့သီးသိပ်မထွက်သေးသလို လုံးဝပုံမပျက်သေး ပါဘူး။ အရင်လက်ဟောင်းသမားတွေ အကိုင်အတွယ် ကောင်းလို့ ဆိုရမှာပေါ့ .. ထမီပြေသွားတာနဲ့ လက်တစ် ဖက်ကို အသာလျှော့ချလိုက်ပါတယ်။““အိုး ..””ထင်တောင် မထင်စရာဘဲ .. အမွှေးမရှိဘဲ ပြောင်သလင်းခါနေတဲ့ .. ချောကျိကျိ စောက်ဖုတ် ဖေါင်းဖေါင်းလေးကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ““ဟား .. အမွှေးတွေ ရိတ်ထားလား”” ““မဟုတ်ပါဘူး .. အစထဲက မပေါက်တာ”” ““လှလား..”” ““မသိဘူး ..”” ““ဟုတ်သားဘဲ .. ဘယ်သူက ကိုယ့်စောက်ဖုတ် ကိုလှတယ်လို့ ပြောမလဲ”” စောက်ဖုတ်ဟာ သိပ်နူးညံ့ပြီး ပျော့စိစိဖြစ်နေ တယ် လူနဲ့ စောက်ဖုတ်နဲ့ မလိုက်ဘူးဆိုပါတော့ လူက ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း စောက်ဖုတ်က နုနုနယ်နယ်နဲ့ သူဌေးသမီးတွေတောင်မရှိတဲ့စောက်ဖုတ်မျိုး ဖယောင်းလို ချောပြီး ဂွမ်းလိုနူးညံ့နေရဲ့ .. လက်ဟာ စောက်ဖုတ်ပေါ် က ခွာကိုမခွာချင်ဘူး .. ကိုင်ရတာတောင် ဒီလောက် အရသာရှိနေယင် လိုးရယင်ဘယ်လိုနေမယ်မသိဘူး။ သူ့လက်တစ်ဖက်ကို ယူပြီးထောင်မတ်စပြုနေတဲ့ လီးကြီးပေါ်တင်ပေးလိုက်တယ် လင်းမြေတစ်ကောင်လို တုတ်တုတ်ရှည်ရအမှန်ပြောတာ .. ကဲပါးစပ်ဟ”” ““အံမယ် .. ဘာလုပ်မလို့လဲ”” ““လီးစုပ်ခိုင်းမလို့လေ ..”” ဟေအေး .. ဒါတော့ မလုပ်နိုင်ဘူး”” “အံမယ် .. နင်က ကြီးကျယ်လို့ .. နင့်ကျ တော့ ငါလုပ်ပေးရသေးတယ် ”” ““ဒါကတော့ ကိုယ့်ဘာသာကိုယ်လုပ်တာဘဲ .. လီးစုပ်တဲ့ကောင်မလို့တော့ အခေါ်မခံနိုင်ဘူး”” ““ဒါဆိုကောင်းပြီ .. ငါ့လီးက စုပ်မှတောင်တာ မတောင်တော့ နင့်ကို မလိုးရတော့ဘူးပေါ့ ..”” ““လက်နဲ့ ဂွင်းတိုက်ပေးမယ်လေ”” တင်မေက တထစ်လျှော့သွားပါတယ်။ ““မရဘူး . ဒီကောင်က အကျင့်ပါနေတာ .. စုပ်မှဘဲတောင်တယ် ..”” ““ဟင်း .. စိတ်မောရပါလား.. ကဲကဲပေး”” ““ဟိတ် . ကိုက်တော့ မကိုက်လိုက်နဲ့နော်”” ဟုတ်တယ်လေ .. လီးသာ စုပ်ခိုင်းရတယ် ..ခပ်လန့်လန့်ပဲ .. မတော်ကိုက်လိုက်မှ ဒုက္ခ။ ပထမတော့ အင်တင်တင်လုပ်နေတဲ့ တင်မေဟာ အခုတော့လဲ စိတ်ပါလက်ပါနဲ့ တပြတ်ပြတ်မြည်အောင် စုပ်လို့ .. သူ့ပါးနှစ်ဖက်ဟာ ချိုင့်လိုက် ဖေါင်းလိုက်နဲ့ သေချာစူးစိုက်ပြီးလီး ကို စုပ်နေလေရဲ့။ ““အား .. ကောင်းလိုက်တာ တင်မေရယ်”” သူဟာ လျှာကို လီးဒစ်မှာ ပြေလိုက် ရစ်ပတ်ပြီး မြှင်းစုပ်နေပါတယ် .. ဂွေးဥကိုလည်း တရုပ်ကြးလုံးနှစ်လုံး ကစားသလို ဆုပ်နယ်ကစားနေရဲ့။ လီးဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ တင်းမာတောင်ထလာပါပြီ သူ့ရဲ့နဂိုလ်အသွင်အပြင်ဟာ လုံး၀ အရေခွံချွတ်ချလိုက် သလို ပြောင်းသွားလေရဲ့ .. အခုနပျော့ခွေနေပေမဲ့ အခု ဒုတ်တစ်ချောင်းလို မာနေပြီလေ။ အခုနမဲမဲခြောက်ကပ်ကပ်ဖြစ်နေတဲ့လီးဟာ အခုဆို နီရဲပြီး ပြောင်လက်နေရဲ့ အကြောတွေ ဘေးပတ်လည်မှာထောင်ထပြီး အားမာန် အပြည့်နဲ့ တိုက်ခိုက်မဲ့ အသွင်ကို ဆောင်နေပါတယ် .. ဂွေးဥတွေဟာလဲ တဖြည်းဖြည်းနဲ့ ကြုံ့ဝင်သွားပြီး ရော်ဘာ တုံးတစ်ခုလို ရှုံ့ပြီးစုနေရဲ့။ တင်မေကတော့ လီးစုပ်တာ အရသာတွေ့သွားပုံ ဲ .. လီးအရင်းကိုလက်နဲ့ ကိုင်ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုးနောက်ငင်နဲ့စုပ်နေရဲ့ .. လီးဟာ သူ့ပါးစပ်ထဲမှာ ပြည့် ကြပ်နေပြီး တဝက်လောက် သွင်းမိရင်ဘဲ အာခေါင်ကို သွားသွားထိုးမိတယ်လေ .. ဒါလဲဂရုမစိုက်ဘူး .. တပြတ်ပြတ်မြည်အောင်အသဲအသန်စုပ်နေတယ် .. ကျွန်တော်ကိုများ အရွဲ့တိုက်သလားဘဲ .. သူ့စုပ်အား ကောင်းလေ .. ကျွန်တော်ဒုက္ခရောက်လေပေါ့။ ““ဟား .. တင်မေ . အိုး . အား .. ကျွတ်.. ကျွတ်..ကျွတ်.. အိုး .. အား .. အားဟား .. အင်း .. ရှီး .. ကျွတ်ကျွတ်..ကျွတ်.. ကောင်းလိုက် တာ တင်မေရယ် ..အိုး ..”” ကျွန်တော် နှုတ်က မအောင့်နိုင် မအီးနိုင် အာမေဋိတ်သံမျိုးစုံ ထွက်နေရဲ့ .. ဒီလိုထွက်မိလို့ ကိုယ့်ကိုယ် ကိုယ်ဘဲရှက်မိပါရဲ့။ ဒါပေမယ့် ဘယ်လိုမှ ထိန်းလို့မရဘူးဒီတခေါက်ထဲမဟုတ်ဘူး .အခေါက်တိုင်းဘဲလေ။ ကျွန်တော်လဲ ဖီးလ်တက်လာတာနဲ့ သူ့ခေါင်းကို ကိုင်ပြီးပါးစပ်ထဲလိုးလိုးဆောင့်ဆောင့် ချင်နေမိတယ်။ သူကတော့ အခံရခက်မှာပေါ့လေ ..ဒီလိုခံရခက်တာ ကိုကဘဲ အရသာမဟုတ်လား ..ခပ်နာနာလုပ်ရတဲ့ ကျွန်တော်ကလဲ ပိုပြီး ကျေနပ်နှစ်သိမ့်မှုရှိလာတယ်လေ။ သူ့ ပါးစပ်ထဲမှာလီးကို ပတ်လည်လှည့်ပြီး တောင့်ပေးသလို သူကလဲ သိပ်ခံစားမှုမပြပဲ အလွယ်တကူနဲ့ ခံရှာပါတယ် လီးဟာ လည်ချောင်းရော ဘယ်ညာ ပါးစောင်းကိုရော အာခေါင်ကိုရော နေရာအနှံ့ ဟိုထိုး ဒီထိုးနဲ့ပေါ့ သူကတော့ အစုပ်မပျက်ပါဘူး။ ““ပြွတ်..ပြွတ်.. ဒုတ် .. ဝု ..ပြွတ်.. ဒုတ်.. အု .. ရှီးကောင်းတယ် ..တင်မေရယ် .. အိုး.. ကောင်းလိုက်တာ .. စုပ် .. စုပ် .. မြန်မြန်လေး စုပ်ပေး . .အား .. မြန်မြန် .. စုပ် .. စုပ် ..တင်မေ ..တင်မေ .. အား ”” ကျွန်တော့ဆောင့်ချက် မြန်လာသလို သူလဲကျွန်တော့ရဲ့ တုန်တုန်ရီရီ တောင်းဆိုချက်ကြောင့် လီးကို သွေးထွက်မတတ် အားရပါးရ စုပ်ပါတော့တယ်။ လီးဟာ သူ့အာခေါင်ကိုထိုးမိတိုင်း ““အု”” ဆိုတဲ့ အသံဟာ ဗလုံး ဗထွေးထွက်လာရဲ့.. ဒါပေမဲ့ မညှာနိုင်လို့ အားရပါးရ ဆောင့်ပေးလိုက်တော့ ကျွန်တော့လီးဟာ တင်းကနဲဖြစ် သွားပြီး ဆီးပြန်တလျှောက်သုတ်ရည်နွေးနွေးလေးတွေ စီးဆင်းလာပါတယ်။ ထုံးစံအတိုင်း သူ့ခေါင်းကိုလက်နဲ့ ကိုင်ပြီးလီးကိုသူ့ပါးစပ်နဲ့၁မိနစ်လောက် စိမ်ထားလိုက် ပါတယ်။ ဟုတ်တယ်လေ .. အခုန ကျွန်တော် သူ့ကို လုပ်ခဲ့သလို ကျွန်တော်ရဲ့ သုတ်ရည်တွေ ပါးစပ်ထဲ ငုံပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့မစုပ်ချင်ဘူး .. သူမျိုချလောက်ပြီထင်မှ အသာလီးကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ် .. ပြတ်ဆိုတဲ့အသံနဲ့ အတူ လီးဟာမျှော့မဲကြီးတစ်ကောင်လို ပြောင်ပြောင် ပျော့ ပျော့ကြီးပါးစပ်အပြင်ကို ရောက်လာတပါတယ်။ ““အား .. ကောင်းလိုက်တာ .. ဘယ်လိုလဲတင်မေ .. လီးစုပ်ရတာ ကောင်းရဲ့လား”” ““မဆိုးပါဘူး .. ဒါကြောင့် အခြောက်တွေ လီးစုပ်ဝါသနာပါတာကိုး ..”” ကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက် ထိုင်ခုံ တစ်လုံးစီမှာ ထိုင်ပြီးခဏနားနေပါတယ် .. တစ်ယောက်ရဲ့ အင်္ဂါ အစိတ်အပိုင်းတွေကို တစ်ယောက်စိတ်ဝင်တစား ကြည့်ပြီးရင်တွေမောလာရဲ့ ..ရင်ထဲက ရမ္မက်လှိုင်းဟာ ရင်ဝကို တဝုန်းဝုန်းရိုက်လို့ .. အသက်ရှူပြင်းလာရတယ်။ ““ဘယ်လိုလဲ တင်မေ .. ခံဘို့အသင့်ဘဲလား” ကျွန်တော်ဟာ ကွေ့ကောက် သွယ်ဝိုက်ပြီး ပြော တာကို ဘယ်လိုမှ မကြိုက်တဲ့အတိုင်း တင်မေ့ကို ရှင်းရှင်း ဘဲ မေးလိုက်ပါတယ်။ ““အမြဲတမ်းအဆင်သင့်ဘဲ .. ဒါပေမဲ့ အရမ်း တော့မလုပ်နဲ့နော် .. ငိုမှာဘဲ .. အခုနစုတ်ပြဲထားတာ အခုလီးထိပ်ဟာ သားအိမ်ကို မညှာမတာ သွားဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။ မလွတ်မလပ်ဖြစ်နေရှာတဲ့ တင်မေဟာ မလှုပ်နိုင်မရှားနိုင်ဘဲ လီးရဲ့ဒဏ်ချက်တွေကို ဘလိုင်းကြီးခံလိုက်ရ လေရဲ့ .. သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ..ဆောင့်သံနဲ့ အမေတသံဟာ တချိန်ထဲလိုလိုပေါ်ထွက်လာပါတယ်။ ဒီတစ်ခါတော့ . .အံကြိတ်ခံနေပုံရတယ် .. ““အမေ””လို့ အော်ပြီးတာနဲ့ ခုံပေါ်မျက်နှာအပ်ပြီး ငြိမ်နေ တယ်လေ .. လူကငြိမ်ပေမဲ့ စောက်ဖုတ်က လှုပ်ရှား တေယ် .. ကြပ်ကြပ်သိပ်သိပ်ဝင်နေတဲ့ လီးကို တရစ်ရစ်နဲ့ရစ်ပတ်နေတယ် .. အစွမ်းကုန်ရစ်ပတ်ပြီး ပြန်လျှော့ သွားလိုက် .. ပြီးတော့ ပြန်ပတ်လိုက်နဲ့ လှုပ်ရှာေးနရဲ့ လီးကို ထုတ်တယ်ဆိုရုံသာ ထုတ်ပြီး အထဲပြန်သွင်းတဲ့ ပုံစံကိုခပ်မြန်မြန်လေး လုပ်ပေးတော့ နေရထိုင်ရတာ အသားကျသွားပုံဘဲ .. အခုနအသေလိုငြိမ်နေရာက နဲနဲ လှုပ်ရှားလာတယ်။ ““ပြွတ်..ပြွတ်..ဗြွတ် .. ဟင့် . အင့် .. ဒုတ်.. အား .. ပြွတ်.. ဟင့် .. ဟင့် .. အင့် . .ဖတ်.. အိုး . စွပ် .. ဒုတ် .. အား . .အင့် ..”” ဆောင့်တဲ့ အရှိန်ဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ မြန်လာပါ တယ် ဒါပေမယ့် သူလဲ အခုနလို ရုန်းရင်းဆန်ခတ် အမူ အရာတွေမရှိတော့ဘူး .. ခံသားကျသွားပုံဘဲ။ ကောင်းရဲ့လား တင်မေ ..”” ““အင်း ..”” ““ဒါနဲ့များ အခုန ဘာလို့ငိုရတာလဲ”” ““နာတာကိုး .. သူ့လီးကြီးနဲ့ ဒီလောက် သေးသေးထဲ မညှာမတာ လိုးထည့်တာကိုး”” ““ဘာဘဲဖြစ်ဖြစ် .. အခုတော့ ကောင်းသွားပြီမဟုတ်လား .. ပြီးခါနီးပြောနော် .. အတူပြီးစို့”” ““အင်း ..”” တင်မေဟာ တဖြေးဖြေးနဲ့ စိတ်ထန်လာဟန် တူ ပါတယ်။ ဖင်ကိုကော့ကော့ပေးနေရဲ့ .. စောက်ပတ် အတွင်းသားတွေကလည်း လီးကို တဖြေးဖြေးနဲ့ အားရပါးရ စုပ်ယူနေတယ်။ နှစ်ယောက်လုံးမှာ ချွေးတွေ ရေချိုးထားသလို ရွှဲ နေတယ် .. ဒါပေမယ့် အခါတိုင်းချွေးထွက်သလို နေရ ထိုင်ရတော့မခက်ဘဲ .. ပိုလို့ကောင်းနေသေး .. ကျွန်တော်ဟာ သူ့ပုခုံးကို သေချာဆွဲကိုင်ပြီး…လီးကိုဒစ်ချန်ပြီးထုတ်လိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ဆွဲကိုင်ထားတဲ့ ပုခုံးကို အားပြုပြီး တရှိန်ထိုးဆောင့်ချလိုက်ပါတယ်။ ““အင့်””ကနဲ မြည်ရုံက လွဲပြီး နာကျင့်ဟန်မပြတော့ပါဘူး။ ဖင်ကြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ကြွကြွပေးနေရဲ့ ..ကျွန်တော်လဲ စိတ်တွေ မထိန်းနိုင် မသိမ်းနိုင် ထကြွလာပြီး စောက်ခေါင်းထဲ မညှာမတာလိုးမိပါတော့တယ်။ လီးကို ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ သွင်းလိုက် ထုတ်လိုက်လုပ်ပေးမိတယ်။ ပတ်ချာလည်မွှေပြီးတော့လဲ သွင်းတာဘဲ .. အောက်စိုက်ပြီးလဲ သွင်းတာဘဲ .. အိုဗျာ စုံလို့ဘဲ နည်းတွေရှောက်ရေးနေယင် ကျမ်းတစ်စောင် တောင်ဖြစ်သွားမယ်..။ ““ကိုကို .. မြန်မြန်ဆောင့်ပေး .. တင်မေ .. ပြီးတော့မယ် ..”” နှစ်ယောက်လုံးပြီးမှ ကောင်းမှာဆိုတော့ ကျွန် တော်လည်း သူနဲ့ ချိန်သားညှိပြီးဆောင့်ပေးနေရပါတယ်။ သူ့စောက်ဖုတ်ထဲက အရည်တွေကြောင့် အသံမျိုးစုံ ထွက် နေပါပြီ စောက်ဖုတ်ထက်လီးရဲ့ ဝင်အထွက်အလိုက် အသားဖတ်ကြီးကို တုန်ခါနေရဲ့။ ဘာမှကြာလိုက်တယ်လို့ မထင်ရပါဘူး .. ကဲ..ကဲ .. ကဲ .. အင့်.. အင့် .. အင့် . .အား ”” ကျွန်တော် ကြိုတင်စိတ်ကူးထားတဲ့အတိုင်း နှစ် ယောက်လုံး ပြိုင်တူပြီးသွားပါတယ် .. ကျွန်တော့ရဲ့ သုတ်ရည်နွေးနွေးတွေဟာ သူ့ရဲ့ စောက်ခေါင်းတစ်ခုလုံး ပြည့်သွားအောင် ထွက်ကျသွားပါတယ်။ သူ့အခေါင်းထဲ ကလည်း ကြမ်းပေါ်မှာ အိုင်ထွန်းသွားလောက်အောင်ကိုကျလာလေရဲ့။ခဏလောက် သူ့စောက်ခေါင်းထဲ လီးကိုစိမ်ထား ပြီးမှ စွပ်ကနဲ ဆွဲနှုတ်လိုက်တယ်။ ““အာပါး .. ကောင်းလိုက်တာ”” ကောင်းနေ .. တစ်ယောက်ထဲ .. ဒီမှာ ကြိုးတွေဖြေပေးအုံး”” ဟုတ်သားဘဲ .. အိပ်ရာဖက် ခြေဦးလှည့်နေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ အားနာနာနဲ့ သူ့ကို အနှောင်ထဲကနေ ဖြေပေးလိုက်ပါတယ်။ ပြီးတော့ ကုတင်ဆီတွဲခေါ်သွားပြီး နှစ်ယောက်သားအချိန်တော်ကြာလှဲပြီး တစ်ယောက်နဲ့ တစ်ယောက် ဖက်အိပ်ယင်းဇိမ်ယူနေမိတယ်။ ““ကဲ .. ပြန်မှဘဲ .. သိပ်နောက်ကျရင် ကားရမှာမဟုတ်ဘူး”” ““တင်မေ .. ဒီမှာအိပ်မှာ မဟုတ်ဘူးလား”” ““ဘယ်သူကပြောလို့လဲ ..”” ““မသိဘူးလေ .”” ““မအိပ်ပါဘူး .. အိမ်က စိတ်ပူနေမှာပေါ့”” ““သွားကော သွားနိုင်လို့လား”” ““ရပါတယ် . နဲနဲတော့ နာတာပေါ့ .. ဒါပေမဲ့ကိစ္စမရှိပါဘူး ..”” ““ဒါဆိုခဏနေအုံး လိုက်ပို့ပေးမယ် ”” ““ရပါတယ် ..”” ““မရနဲ့ .. လိုက်ပို့မှာဘဲ”” ““ဒါဆိုလဲ လိုက် . ဒါနဲ့ မရိုမသေ ..”” ““ဟိုထိုင် ခုံပေါ်က ထဘီနဲ့ အင်္ကျီယူခိုင်းမလို့မဟုတ်လား”” ““အင်း ..”” ကျွန်တော်တို့ဟာ (၅)မိနစ်တောင် မကြာလိုက်ဘဲ တိုက်ခန်းအပြင်ဘက်ရောက်သွားပါတယ် .. ဆောင်း လေ တစ်ချက်ဝှေ့တိုက်လို့ စိမ့်ကနဲ ဖြစ်သွားလေရဲ့။ ““တင်မေ .. တစ်ခါလောက် ညလာအိပ်ပါလား”” ““မလွယ်ဘူး အိမ်က အဖေါ်ပါမှ ညအိပ်ခွင့်ပြုတာ အဖေါ်ဆိုတာကလဲ ညီမလေးနဲ့ ဒေါ်ကြီးတို့ဘဲရှိတာ အဲဒီ တော့ ဘယ်လိုလုပ်မလဲ .. မလွတ်မလပ်ကြီး”” အေးပေါ့လေ .. ကြည့်လုပ်ရတာပေါ့ .. ဒါနဲ့နောက် ဘယ်တော့တွေ့အုံးမလဲ”” နေ့တိုင်းလာခဲ့မယ်”” ““တကယ်နော်””အိုကေ”” ဟဲဟဲ တကယ်တော့ တင်မေ မပေါ်လာပါဘူး ဒီပွဲမှာ ဘယ်သူ နိုင်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားဆုံးဖြတ်တော့ .. မိန်းမစိတ် ဟာသိပ်ဆန်းကြယ်တာဘဲ .. ခံတုန်းကတော့ ကောင်းကောင်းခံပြီး နောက်မပေါ်လာတော့ဘူး .. အံ့ရောဘဲ။ ကျွန်တော်လည်း မင်းသားတစ်ယောက်မှ မဟုတ် တာ .. ခဏခဏဘယ်စုံပါ့မလဲ။ ဒီတော့ တစ်တိုက်လု့းမှာတစ်ယောက်ထဲ ဥစ္စာ စောင့်လို နေရတာပေါ့ .. တစ်လလောက် ဘယ်လိုမှ အပြောင်းအလဲမရှိဘဲ စောင့်နေရတယ် .. တင်မေကို တော့ နေ့တိုင်းလာနိုး လာနိုးနဲ့ မျှော်မိတာပေါ့။ ဒါပေမဲ့..မချောက မပေါ်လာတော့ဘူး။ သူနေတဲ့ နေရာလဲသေချာမသိ .. အလုပ်လုပ် တဲ့တိုက်ကိုလဲ မသွားချင် .. တစ်ခါနှစ်ခါတော့ လမ်းသ လားဘူးပါတယ် .. အရိပ်အယောင်တောင် မတွေ့ရဘူးဒါနဲ့ ကျွန်တော်လဲ ဆင်လီးခွေးမျှော လုပ်မနေတော့ဘူး သူ ဒီတော့ ဘာလုပ်လဲ.. ဟိုဖက်လှည့်နေတာပါ .. ခွေးကို ပြောတာနော်။ကျွန်တော်ကတော့ ကိုယ်တွေ့ဖြစ်ရပ် ဇာတ်လမ်း တစ်ပုဒ်ရေးဖို့ တခမ်းတနား စိုင်းပြင်းနေတာပေါ့။ လောက မှာ မမျှော်လင့်တာတွေ ဖြစ်တတ်တယ်ဆိုတာ ခင်ဗျားလဲ သိမှာပေါ့ ..ကျွန်တော် တင်မေ့ကို မေ့နေပြီ စိတ်က ယောက်ကယက်ဖြစ်နေတဲ့အချိန်မှာ တင်မေတယောက် မိုးပေါ်က ကျလာသလို ဘွားကနဲ ပေါ်လာတယ်။ နောက်ပြီးတော့ သူတစ်ယောက် ထဲလဲ မဟုတ်ဘူး နှစ်ယောက်ဗျ။ ဟာ .. ပေါ်တော်မူတွေ .. မဟုတ်ပါ .. ကျွန်တော်တကယ်ပဲ ဝမ်းသာသွားလေရဲ့။ မျှော်နေတယ် မဟုတ်လား .. ကွန်ပျူတာ ဗေဒင်ဆရာပုံစံနဲ့ ဒက်ကနဲ ဟောလိုက်ပါတယ်။ အေးပေါ့ .. တစ်ခါထဲ ပျောက်သွားလိုက်တာ တိုက်များတောင်ပြိုပြီး သေပြီလားလို့”” ““ဟဲ့ . .မပြောကောင်း ပြောကောင်းဟာ”” ““ကဲ..ဝင်ကြလေ”” ““ဝင်မှာ ..ဝင်မှာ . မပူနဲ့”” ကျွန်တော်တံခါးစောင့်ပိတ်သလိုလိုနဲ့ .. သူတို့ နှစ်ယောက်ကျော်သွားတဲ့အထိစောင့်နေလိုက်ပါတယ် .. နောက်ပိုင်း အလှကိုမြင်ချင် လို့ပေါ့။ အားပါး .. တင်မေဘေးက ချာတိတ်မကလဲ မနဲ မနောကြီးဘဲ ..တင်မေထက်တောင်လှသေး .. တင်မေ က ခါးနဲနဲတုတ်တယ်လေ .. သူကတော့ခါးကို ကျဉ်းလို့ .. ပြီးတော့ ..တင်မေ .. တင်မေအသားနဲနဲပွတယ် .. ဒီ ကောင်မလေးကျတော့ တစ်ကိုယ်လုံး ကျစ်လျစ်ပြီး ဖင်သား တွေတစ်လုံးချင်း တစ်တစ်ရစ်ရစ်ကြီးနဲ့ .. မြှစ်စို့ ပေါက်လိုလှချင်တိုင်း လှနေရဲ့။ ““လာလေ .. ဘာကြည့်နေတာလဲ”” ““အကင်းပါးတဲ့ တင်မေဟာ ဖြတ်ကနဲ နောက် လှည့်ပြီး သူခိုးဖမ်းယင်း ငေါက်ငေါက်ပြောလိုက်ပါတယ်။ ““ဟဲ ..ဟဲ .. လှလို့ပါ”” ““လာပါ .. အချိန် ဖြုန်းမနေနဲ့” မျက်စောင်းလေး တစ်ချက်ထိုးပြီး ခပ်ညုညုပြော လိုက်တဲ့တင်မေ .. အမူအရာကြောင့် ကျွန်တော့စိတ် တွေ ဟုန်းကနဲ ထလာပါတယ် .. သူမဖက်က အထာ ပေးနေပြီလေ ..ကောင်မလေးကတော့ အငေးသား ကြည့်နေရဲ့..။ ကျွန်တော် စားပွဲမှာထိုင်မိတယ်ဆိုယင်ဘဲ။ ““ညီမလေး ဒါမမပြောတဲ့ ကိုရဲလင်းထွန်းတဲ့ .. ကိုကို .. ဒါတင်မေပြောတဲ့ တင်မေ ညီမလေး”” ကျွန်တော် ဘုရားမတမိအောင် မနဲထိန်းထားလိုက်ရပါတယ် ညီမနှစ်ယောက်က တစ်ခြားစီဘဲ ..တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီလေ အကြီးမက အသားညိုတယ်ကြမ်းတမ်းတဲ့ ပုံပေါက်တယ် အငယ်မက အသားဖြူတယ် ဖြူရုံတင်မကဘူး ဖွေးနေတယ်ဆို ပိုမှန်မယ် နုနုနယ်နယ် ပုံပေါက်တယ် .. ပစ္စည်းတွေကတော့ နှစ်ယောက်စလုံး ကောင်းတာဘဲ .. အကြီးမက နဲနဲပွတယ် .. အငယ်မ က ကျစ်တယ်။ ““နံမယ် ဘယ်လိုခေါ်လဲ ညီမလေး”” ““သူဇာပါ”” ““အင် .. နာမယ်လည်းလှ လူလဲလှ တာဘဲ”” ““သွား .. လာမြှောက်နေပြန်ပြီ”” အော် .. တကယ်ပြောတာပါ” အော်..အစ်မကို ရှေ့မှာထားပြီးသူဇာနဲ့ ကျွန်တော် စကားနဲ့ စလူးမိပါတယ် .. ဒါပေမဲ့ တင်မေဟာ သဘောထားကြီးကြီးထားလေရဲ့ .. ဘာမှမပြောရှာဘူး။ ““ကဲ..လက်ဘက်ရည်သောက်အုံး”” အိမ်ရှင်တို့ဝတ္တရားအတိုင်း ကျွန်တော် ဧည့်ဝတ် ပြုရပါတယ် လက်ဘက်ရည်ကလည်း ဓါတ်ဘူးထဲမှာ အဆင်သင့်ရှိလို့တော်သေးရဲ့ .. မနေ့ကဝယ်ထားတဲ့ ကိတ်မုန့်ခြောက်တွေလည်း ကျန်နေသေးတယ်။ ဒါနဲ့ လက်ဘက်ရည်သောက် မုန့်စားပြီး ၃ယောက်သား ဟိုအကြောင်း ဒီအကြောင်းပြောနေကြပါတယ်။ ကျွန်တော်က အဖိုအမကိစ္စအကြောင်း စကားဦး သန်းတိုင်း တင်မေကအတင်းလမ်းလွှဲပစ်နေရဲ့ သူ့ညီမ ရှေ့မှာ မပြောချင်ဘူးထင်ပါရဲ့ ကျွန်တော်ကလဲ သူ့ညီမ ရှေ့မှာမို့ တမင်ပြောတာပေါ့။ ဒီအချိန်ထိ သူတို့ဘာရည်ရွယ်ချက်နဲ့ ရောက်လာတယ်ဆိုတာ မသိသေးဘူး .. မေးလိုက်လို့လည်း မသင့်တော်ဘူး မဟုတ်လား။ ““ကိုကို ..တင်မေတို့ ဒီမှာအိပ်မှာနော်”” ဗြုံးကနဲပြောချလိုက်တဲ့စကားကြောင့် ကိုယ့်နားတောင် ကိုယ်မယုံမိဘူး။ ““ဘာပြောတယ် .အော် .. ဒီမှာအိပ်မှာလို့ပြောတာ ”” ““အိမ်ကလူတွေစိတ်ပူနေရှာမှာပေါ့”” ““ဟင့်အင်း တင်မေ .. သေချာပြောခဲ့တယ် .. ဒီနေ့ မြောက်ဥက္ကလာမှာ ဘုရားပွဲရှိတယ်လေ .. ဇာတ်ပွဲ ကြည့်မယ်ဆိုပြီး ညီမလေးကိုခေါ်ပြီး ထွက်လာတာ ကြည့် ကြမလို့ လက်မှတ်တွေတောင် ဝယ်ထားသေးတယ် .. အိမ်က ညီမနှစ်ယောက်ဆို စိတ်ချတယ်လေ .. မနက်၉ နာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက်ယင် ပြဿနာမရှိပါဘူး.. ဘယ်လိုလဲ သဘောကျရဲ့လား”” ““အားဟား .. သဘောကျတာပေါ့… တင်မေရယ်”” ကျွန်တော် တော်တော်ဘဲ မြူးသွားပါတယ် ..ဆာနေတုန်း ထမင်းပဲါထဲဝင်ထိုင်မိတဲ့ လူလို ခံစားရတယ် လေ .. ဒါကြောင့် အာသွက်လာပြီး ဟိုအကြောင်း ဒီအ ကြောင်းတွေ မ မောနိုင် မပမ်းနိုင် ညီမ ““တင်မေတို့ က ဆင်းရဲပေမယ့် မညာတတ်ဘူး””ကိုယ်အပေါ်ပိုင်းဗလာဖြစ်သွားတာနဲ့ ထဘီကိုပါ ချွတ်ချလိုက်တယ် .. မချောက တမင်အောက်ခံ မဝတ် လာဘူးနဲ့တူတယ် .. အခုဆိုသူ့တစ်ကိုယ်လုံး မိမွေးတိုင်း ဘမွေးတိုင်းဖြစ်နေပြီ ..သူလဲတပြိုင်တည်းလိုဘဲ ကျွန်တော့ပုဆိုးကို ချွတ်ချ လိုက်ပါတယ် .. လီးကြီးဟာအရှေ့တည့်တည့်ကို ချိန်ပြီးဘွားကနဲ ပေါ်လာလေရဲ့ တင်မေဟာ လီးရှေ့မှာ ဒူးထောက် ချလိုက်ပြီး ဒစ်ဖျားကိုပါးစပ်ထဲ ငုံလိုက်ပါ တယ်။ ““ပြွတ်.. အုဝု .. အင်း .. ပြွတ်ပြွတ် .ပြွတ်.. ရှီး .. ကျွတ်..ကျွတ်..ကျွတ်..”” ကျွန်တော်စိတ်ကို ခါဆင်းသွားအောင် ပြုစုနေပါ ပြီ ..ဒစ်ကို ပါးစပ်ထဲငုံပြီး မြှင်းစုပ်နေရဲ့ ကျွန်တော် ဖင်ကြောရှုံ့သွားအောင် ကောင်းပါတယ် .. လီးစုပ်ရုံနဲ့ မကျေနပ်သေးဘူးဂွေးဥတွေကိုပါ ပါးစပ်ထဲငုံပြီး လျှာနဲ့ ကလိပေးနေတယ်။ ကျွန်တော်တစ်သက်မှာ တစ်ခါမှ မခံ စားဖူးတဲ့ အရသာပါဘဲ။ ပြီးတော့ …လီးကိုပြန်စုပ်တယ် ..ပြွတ်ကနဲ .. စုပ်သွင်းလိုက်ပြီ း .. ပါးချိုင့်အောင့်စုပ်နေတယ်လေ .. လီးအရင်းကို လက်နဲ့ အားရပါးရ ဆုပ်ပြီး ခေါင်းကို ရှေ့တိုး နောက်ငင်နဲ့ ကျွန်တော့ကို ဒုက္ခပေးနေရဲ့ .. စိတ်တွေ သိပ်လှုပ်ရှားနေတဲ့ ကျွန်တော်ဟာ သိပ်မထိန်းနိုင်ပါဘူး တစ်ကိုယ်လုံး ထောင်းကနဲဖြစ်သွားပြီး လချောင်းထဲကနေ သုတ်ရည်တွေ ဒလဟောစီးကျသွားပါ တယ် .. ဒါကို သူက မြိန်ရည်ယှက်ရည်မြိုချလေရဲ့။ ““ကဲ..လာ .. သူ့အလှည့်”” ပြောပြောဆိုဆို ကျွန်တော့ကို ကြမ်းပေါ်ကို လှဲ အိပ်ခိုင်းလိုက်ပါတယ် .. ပြီးတော့ မျက်နှာတည့်တည့် မှာ ခွထိုင်ပြီး စောက်ဖုတ်ကို လက်ချောင်းတွေနဲ့ အသင့် ဖြဲပေးနေရဲ့ .. ဒီတော့လျှာကိုထုတ်ပြီး စောက်ခေါင်း ထဲ သို့ထိုးသွင်းလိုက်ရတယ်ေ .. တဟင်းဟင်းနဲ့ အချစ်ဝှက်ချက်များတက်နေရဲ့ အခုန ကျွန်တော့်ကိုလုပ်ခဲ့တာ တွေကို အခုမှဘဲ ပြန်ဂလဲပ့စားတွေရတော့တယ် စောက် စေ့ရော စောက်ပတ်တပြင်လုံးရော နှံံ့နေအောင် မျက်နှာ ပေါ်မှာ အငြိမ်မနေနိုင်တော့ပါဘူး ဖင်တရမ်းရမ်းနဲ့ .. တဟင်းဟင်း ငြီးနေရဲ့။ သူလဲ .. သိပ်မကြာလိုက်ပါဘူး ..““အား””ကနဲအော်မပြီး အခေါင်းထဲက သုတ်ရည်တွေ ယိုထွက်လာ လေရဲ့ .. အဲဒါတွေနဲ့ ကျွန်တော့မျက်နှာကို စောက်ဖုတ် နဲ့ဖိပြီး တိုက်ပွတ်ပေးပါတယ် .. မျက်နှာတစ်ခုလုံး ရစရာ မရှိအောင်ပေပွသွားလေရဲ့ .. ခဏနားပြီးတာနဲ့ ကျွန် တော့လီးကိုဆွနေပြန်ရော .. ဒီမိန်းမကို ကျွန်တော် နိုင်ပါ့မလားမသိဘူး။ လီးတောင်လာတာနဲ့ လှိမ့်ချပြီး . ““ကဲ ..တက်လိုးတော့ .. တို့တာဝန်တော့ ကုန်ပြီပေါင်နှစ်ချောင်းကို အပေါ်မြှောက်ပြီးလက်တွေ ကို ဆွဲဖြဲပေးထားပါတယ် .. ရင်ထဲမှာ အလျှံတငြီးငြီးနဲ့ရမ္မက်မီးတောက်နေတဲ့ ကျွန်တော်လည်း သူ့စောက်ဖုတ်ထဲလီးကို ဇွတ်နှစ်ချလို က်တယ်။ ဗြစ်””ကနဲအသားစိုင်တွေကိုထိုးခွဲဝင်သွားချိန်မှာဘဲ.. ““မမ …”” ““ဟဲ့ .. စောက်ပတ်တွေပြဲကုန်ပါဘီ””သူဇာဘယ်အချိန်ကဝင်လာတယ် မသိဘူး တင်မေ ထိတ်လန့်တကြားတောင် အော်လိုက်လေရဲ့ လှည့် ကြည့်လိုက်တော့ တစ်ကိုယ်လုံး ဘာအဝတ်မှ မရှိတဲ့ သူဇာကိုအလန့်တကြားတွေ့လိုက်ရပါတယ်။ ““ကျမကိုလဲ လုပ်ပေး .. နို့မို့ယင် အိမ်ပြန်တိုင်ပြောမယ်””““မလုပ်ပါနဲ့ ညီမလေးရ .. မကောင်းဘူးနောက်ပြီးညီမခံနိုင်မှာလဲ မဟုတ်ဘူး””““ဟင့်အင်း .. မရဘူး .. လုပ်ရမယ် .. မမတို့သာ မသိတာ .. ညီမခြံဘေးက ရေထမ်းကုလားဂန်ဂရားနဲ့ ခံနေတာကြာပြီ .. ခံချင်လွန်းလို့ သာခံရတယ်သူရုပ်ကြီးကို နှလုံးနာလွန်းလို့အခု ကိုကို့ဆီမှာ တစ်ခါ လောက်တော့ ခံကြည့်ချင်တယ်။ ““ဟယ် .. ညီမရယ် ဖြစ်မှဖြစ်ရလေ ဒီကုလား နဲ့များ”” ““ကဲပါ .. မမကို မြန်မြန်လုပ်ပေး .. ပြီးယင် ကျမဘဲ ..””သူ့စောက်ဖုတ် သူ့လက်နဲ့ ကလိယင်း တောင်းဆိုလာတဲ့အတွက် တစ်ဝက်မြုပ်နေတဲ့လီးကို အဆုံးထိုးသွင်း လိုက်ပါတယ် .. သားအိမ်ကိုဆောင့်သံ ဒုတ်ကနဲ မြည်ပြီး တင်မေမျက်နှာမဲ့သွားလေရဲ့။ ““ဟဲ့ .. နင်ဘယ်တုံးကထဲက ကြည့်နေတာလဲ”““ကျမ အခန်းထဲက ထွက်သွားထဲကဘဲ .. မမလဲ ဏှာသိပ်ထတာပဲ သူ့လီးကြီးကို စုပ်လို့ ဟိဟိ”” ““ဟင်းနော် ကောင်မလေး နင်ခံကြည့်ယင် လီးစုပ် ချင်စိတ်ပေါ်လာမယ်”” သူတို့ညီမနှစ်ယောက် စကားပြောနေတုန်း တင် မေကို ခပ်သွက်သွက်လိုးပေးလိုက်ပါတယ်။ အမှန်ဆို သူဇာကို ပိုလိုးချင်တာပေါ့ .. ဒီတော့ရှိသမျှ အားကုန် သုံးပြီး မြန်မြန်ပြီးအောင် ဆိုပြီးအားရပါးရ ဆောင့်ဆောင့် လိုးချလိုက်တော့ တင်မေလဲ အောက်ကနေဖြဲဖြဲကော့ပေး နေရဲ့ .. လီးဝင်ထွက်သံတွေ အသက်ရှူသံတွေ ဆူညံနေတာဘဲ။ ““အား . အားဆောင့် .. ဆောင့် .. ပြီး .. ပြီးတော့မယ် .. လုပ်ပါ .. မြန်မြန် .. မြန်မြန် .. အား .. ကျွန်တော့သုတ်ရည်တွေ တဖျင်းဖျင်းနဲ့ တင်မေ့ သားအိမ်နံရံကို သွင်းသွင်းတာနဲ့တင်မေလဲ ကော့ကော့ ပြီး သူ့ဟာတွေပန်းထွက်လိုက်ပါတယ် .. လီးကို စောက် ခေါင်းထဲက ဆွဲစုပ်နေလို့ မနဲချွတ်ယူရတယ် .. နှစ်ယောက်လုံး ချွေးတွေ ရေချိုးထားသလို ရွှဲနေရဲ့။ ““ကဲ..ကဲ..လုပ်လေ.. ကျမအလှဲ့ ”” ““ဟ..နေပါအုံး .. ခဏနားပါရစေအုံး”” ကျွန်တော် တော်တော်ကြာလေးနားပြီး အားဖြည့် ထားလိုက်ပါတယ် ဟုတ်တယ်လေ အင်မတန်ထန်တဲ့ ညီမနှစ်ယောက်နဲ့ တွေ့နေရတယ် မဟုတ်လား သူတို့ကို အရှုံးပေးလိုက်ယင် ယောက်ျားသိက္ခာကျသွားမှာပေါ့။ ““ကဲ..ခလေးမ..ဆုကျွန်တော့ပေါ်မှာ သူခွရပ်လိုက်တယ်။ လီးဟာ ငုတ်တစ်ချောင်းလို တည့်တည့်ကြီးတောင်နေရဲ့ . .အဲဒါကိုကိုင်ပြီးစောက်ခေါင်းဝမှာ တေ့လိုက်တယ်တဖြေးဖြေး တင်ပါးအားနဲ့ ဖိသွင်းလိုက်တော့ မဆန့်မပြဲ မဝင်ချင်ဝင်ချင် တရစ်ချင်းဝင်သွားလေရဲ့ .. ကောင်မ လေးပေါင်တွေတဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီးတော့ ချွေးတွေ ပျံနေရဲ့ တင်မေလဲ ရင်မပြီးကြည့်နေရှာတယ်။ ဘာဘဲပြောပြော လီးအဆုံးထိ နစ်ဝင်သွားပါ တယ်။ သူဇာတစ်ယောက်ကားယားခွပြီး တံကျင်လျှိုခံ ထားရတယ်ဆိုပါစို့ .. တဖြေးဖြေးချင်းပြန်ထုတ် ပြန်သွင်း လုပ်ယင်း ကျင့်သားရ လာတော့ပြန်ပါတယ်။ သူ့နို့တွေဗရမ်းဗတာလှုပ်ခါနေတဲ့အထိ အားနဲ့ ဆောင့်ပါတော့တယ် ..ခါးကိုကော့ထားပြီး တင်ကို နောက်ပြစ်ထားတယ် ..ပြီးတော့ စိတ်ရှိလက်ရှိခါးကို နွဲ့နွဲ့ပြီးအားရပါးရဆောင့်ပါလေရော .. သူ့အစ်မထက် အများကြီးသာတယ်.. အတွေ့အထိရော .. အရသာရော ပေါ့..။ စောက်ခေါင်းထဲကနေ လီးကို စုပ်စုပ်ပြီးမြိုနေ သလိုဘဲ .. မဆန့်မပြဲနဲ့မို့ စောက်ဖုတ်ဟာ ယောင်ကိုင်း လာတော့ .. သွေးပူနေတုန်းမို့ ဘာမှသတိမထားမိပါ ဘူး တခန်းလုံးသုတ်ရည်အနံ့တွေ မွှန်ထူနေတယ်။ သူ့ကိုယ်ပေါ်က ချွေးတွေ ကျွန်တော့ပေါ်ပေါက်ပေါက် ကျလာတယ်။ မိနစ်၂၀လောက်ကြာရော ““အား””ကနဲ စူးထိုးခံရ သလို အော်ပြီးလေထဲ မှာ တစ်မိနစ်လောက် မျက်ဖြူလန် အကြောဆွဲနေတယ်။ပြီးတော့ ..ကျွန်တော့အပေါ်အရုပ်ကြိုးပြတ်ကျလာပါတော့တယ်။ ..ပြီးပါပြီ။ ။
Post a Comment