){kind=link}
အခန်း (၃၂)
“အို့….ဦးရဲ့” ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လုံးလေး စွေ့ခနဲ ပွေ့ချီခံရသည်။ ထို့နောက်….စားပွဲပေါ် အတင်ခံရသည်။ ပက်လက်ကလေး…။ စားပွဲခုံမှာ ခါးလယ်မရှိတရှိဖြစ်လေရာ အလိုးခံဖို့များ သေချာတိုင်းထွာလုပ်ထားသည့် အလား။ ဖြူလဲ့သွယ် ခြေကျင်းဝတ်နှစ်ခုကို ဦးအောင်ကျော်လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်ခံရသည်။ အချဲခံရသည်။ ရင်ဘက်ဆီသို့ ဒူးခေါင်းရောက်လုတိုင် တွန်းတင်ခံရ၏။ “ဟင့်…ဦးကြီး…ရယ်…” ဆိုတော့ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဒူးထောင်ပေါင်ကား စောက်ပက်အပွင့်သား။ ဖြူလဲ့သွယ်ဖင်အစုံမှာ စားပွဲခုံနှင့်ပင် လွတ်ကာ လေပေါ်ဝဲနေတော့သည်။ စောက်ပက် လေးက ပွင့်အာစ နှင်းဆီပန်းပမာ ပြူးတူးပြဲတဲ အာတိအာတာ။ ဖင်စအိုဝပေါက် နီတာရဲလေးက ဖူးငုံစ နှင်းဆီပန်းအလား…အစုစုအရစ်ရစ်၊ အတစ် တစ်အစေ့စေ့.။ မျက်စေ့ပသာဒ ရှိလှပေခြင်း။ “ဖြူလေး….လက်နှစ်ဖက်နဲ့ တံကောတ်ကွေးကနေထိန်းထားကွာ…မလွတ်စေနဲ့…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်အလိုကျ ခြေနှစ်ဖက်ကို တင်းတင်းဆုပ်ရသည်။ စောက်ပက်က လီးသွင်းခံရန်အသင့်။ ဦးအောင်ကျော် လီးရှေ့ ကွတ်တိ။ လိုးချင်တိုင်း လိုး၊ ဆော်ချင်တိုင်းဆော်၊ အလိုးအဆော်ခံ၍ အော်ရန်သာ ရှိတော့သည်။ ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်အား အလိုးခံအနေအထားကို စိတ်တိုင်းကျပြင်သည်။ အားမရသေး…။ ကုတင်ပေါ်မှ ခေါင်းအုံးကို သွားယူသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကိုတွန်းတင် ကာ ခေါင်းအုံးခုသည်။ စားပွဲအစွန်းသို့ ဖင်ကိုဆွဲယူသည်။ “ဟင့်…..အမေ့….” ဖြူလဲ့သွယ် အသံလေးထွက်လာသည်။ အလိုးခံချင်တုန်းကလည်း ငမ်းငမ်းတတ်။ အလိုးခံရတော့မည်ဆိုတော့လည်း ကြောက်ရသည်။ အလိုးခံအနေအထားကလည်း တစ်ခါမျှကြုံဖူးသည့်အနေအထားမဟုတ်။ အိပ်ယာထက် ပက်လက်လှန်၊ မီးပိတ်၊ လှေကြီးထိုး ရိုးရိုး၊ လီးသေးသေးလေးဖြင့် လေးငါးဆယ်ချက်ဆောင့်လိုးခံ၊ အော်ရန်ပင် အချိန်မရလိုက် လရည်ထွက်၍ ပြီးသွားသော မင်းသူ၏ အလိုးကိုသာ ခံဖူးသည်ဖြစ်ရာ ယခုလို ပိုးစိုးပက်စက် အလိုးခံအနေအထားက အသဲယားစေသလို ကြောက်အားလည်း ပိုရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်လေးမှာ ပေါင်နှစ်ဖက်ဖြဲကားထောင်ထားရသည်တွင် ပွင့်ပွင့်အာ နေရသည်။ စောက်ပက်သားမို့မို့ နှစ်ခြမ်းမှာ ဖူးဖူးအာအာ။ အသားဖြူသူဖြစ်ရာ စောက်ပက်မွှေးခပ်ရေးရေးမဲမဲတို့နှင့်ပနံသင့်စွာ အဖြူတွင် အမဲထင်လျက် စွဲမက်ဖွယ်အတိ။ စောက်ပက်နှစ်ခြမ်းကြား စူတူပွင့်အာစောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားချပ်တို့မှာ နီနီရဲရဲ ရွှဲရွှဲစိုစို။ ထို့ထက်ပိုသည်ကား စောက်စေ့ဖူးလေးမှာ ငုပ်တုတ်ကလေး။ ထိရက်စရာမရှိသော စောက်ပက်ပွင့်ချပ်တို့ကြား စောက်ပက်ပေါက်လေးမှာ နေမထိလေမထိ အိအိစိစိ။ “ဟား…ဖြူလေး…လှလိုက်တဲ့ စောက်ပက်ကွာ….ရှီး….ရှင်းသန့်နေတာပဲ တောက်” လီးတရမ်းရမ်းနှင့် ဦးအောင်ကျော်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ဖြူဖွေးရှင်းသန့်နီတာရဲ စောက်ပက်အလှတွင် လိုးရန်မေ့ကာ စူးစူးစိုက်စိုက် ပင်ကြည့်၏။ “ဟင့်…ရှက်တယ်လို့…ဦး,…ကြီး…ရဲ့..အဟင့်….ဟင့်…” ဖြူလဲ့သွယ်အရှက်က စောက်ပက်တွင်ရှိသည်ထင်။ စောက်ပက်ကိုသေချာကြည့်ခံရတော့ ရှက်အားပိုရသလို အကြည့်ခံစောက်ပက်လေးက လှုပ်စိလှုပ်ရွဖြစ်ရသည်။ မနေတတ်။ “ဟင့်…ဦး…ရဲ့..လုပ်တော့လေ….” ဖြူလဲ့သွယ်အသံလေးကြားမှ စောက်ပက်အလှတွင်နစ်မျောနေသော ဦးအောင်ကျော် လှုပ်ရှားတော့၏။ “ထွီး….” ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်၏ ပွင့်အာနီရဲနေသော စောက်ပက်အပေါ် တံတွေးထွေး ချသည်။ “အမေ့…အိုး……” အေးစက်သော တံတွေးများ၏ အထိအတွေ့ကို စောက်ပက်ဝက ခံစားရမိသည်တွင် ဖြူလဲ့ သွယ် အမေ့တကား စောက်ပက်လေးကို ရှုံ့မိသည်။ “အဟင့်…ဦး….ဦး…..ရယ်…” မျက်လုံးလေးကိုမှိတ်သည်။ စောက်ပက်ပေါ်မှတတွေးတို့က စောက်ပက်အကွဲကြောင်း တစ်လျှောက်စီးစင်းကာ စောက်ပက်အောက်နား တင်းရင်းသော အရေပြားမှတစ်ဆင့် ဖူးငုံပွင့်စ ဖင်ဝအထိ သွယ်တန်းစီးလျက်…။ “ဘက်…ဘက်…..စွိ…ဖုတ်…ဖက်..” လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှကိုင်၍ မို့ဖောင်းစူအာနေသော စောက်ပက်လေးအား တဖက်ဖက် ရိုက်သည်။ “အာ့…ရှီး….အိုး…ဟင့်…အာ့…လား….လာ့…ဟင်း…ဦး…ကြီး….လို့..ဟင့်…ဟင့်” ဖြူလဲ့သွယ် မျက်လုံးလေးမှိတ်သည်။ စောက်ပက်သားအိအိလေးအား လီးတန်မာမာကြီး ဖြင့် တဖက်ဖက်အရိုက်ခံရခြင်းတွင် လူးလွန့်အော်ညည်းရသည်။ စောက်ပက်သားလေး များ ရှိန်းကနဲ ဖိန်းကနဲ…။စောက်ပက်ပေါက်လေးပင် မြင်သာထင်သာ ပွင့်အာလာသည်။ အပေါက်လေးက နီနီစွေးစွေး၊ စောက်ရည်လေးများက ဖြူဖြူဖွေးဖွေး….။ အသဲက တအေးအေး….။ “စွိ….ဖပ်….စွိ..ဇိ…” “အ…မ….လေး….ဦး…ရဲ့…ဟင်း….အွင်း…..” စောက်ပက်မြောင်းလေးကြား လီးဒစ်မာမာကြီး လျှောတိုက်ထိုးခံရသည်။ စောက်ပက်အတွင်း လီးထိုးသွင်းခြင်းမဟုတ်။ စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားနီနီတွတွလေးများ ပြဲအာသည်။ စောက်ပက်မြောင်းကြားမှသည် စောက်စေ့လေးဆီသို့….လီးဒစ်ညိုလုံးကြီး ဇွိကနဲ ဇိကနဲထိုးသည်။ “အား….ဟား….အီး….ဦး…ဟင့်…အား…ဦး…ရဲ့..ဟင့်…ရှီး….အား…ဟင့်…ဦး….လိုး….ပေး…တော့လို့…ဟင်း….အိုး…..အာ့..” မခံနိုင်။ ဖြူလဲ့သွယ်မခံနိုင်ပါ။ အရသာအစုစုတို့ ပေါင်းစုစည်းရာ စောက်စေ့လေးအား လီးဒစ်ညိုလုံးကြီး တဇွိဇွိ တဖက်ဖက် ထိုးပွတ်ခံရသည့်အခါ ဖင်ကိုကော့ကာ အော်ညည်း သည်။ လိုးပေးပါရန် တစာစာ ပူဆာရသည်။ စောက်ပက်မှအရည်တို့က ဖင်ကြားထိပင် စီးလုလု။ “တောက်…ဟား….လိုးသမျှ စောက်ပက်တွေထဲ ဖြူလေးစောက်ပက် အလှဆုံးပဲ…ရှီး…” ဦးအောင်ကျော်ပြောသည်။ ပြောပြောဆိုဆို လီးဒစ်လုံးကြီးအား စောက်ပက်ပေါက် အတွင်း တအိအိထိုးသည်။ မဝင်။ တစ်ခံနေသေးသည်။ “အီး…..ကျစ်…ကျစ်…ဟင့်…လိုး…လိုး…ပြီ…အ…လား…..ဦး…ကြီး…” မိမိစောက်ပက်ကို အလှဆုံးဟု ဂုဏ်တင်ဖွဲ့ဆိုခံရသောအခါ လီးထိုးခံရင်းမှ ကျေနပ်စိတ်လေးနှင့်အတူ ညည်းတွားမိသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား ကယောင်ကတန်းညည်းညူနေသည့် ဖြူလဲ့သွယ်ကို ခွန်းတုံ့ မပြန်တော့။ စောက်ပက်ပေါက်လေးအားဖုံးကာ တစ်နေသော လီးဒစ်ညိုကြီးအား တေ့သွပ်သည်။ “ကျွတ်…ဟင့်..အင့်….ဟင့််….ဦး….ရဲ့…ဟင်း….” ဖြူလဲ့သွယ် စုပ်တသပ်သပ်ဖြစ်ရသည်။ ဆုပ်ကိုင်ထားသော ခြေကျင်းဝတ်ကို ကားနိုင်သမျှ ကားပေးသည်။ စောက်ပက်အတွင်း ဒစ်ဝင်စေရန် ဖြဲကားပေးမိသည်။ လီးဒစ်တစ်၍ အသွပ်ခံရခြင်းကို မခံစားနိုင်။ ဦးအောင်ကျော် ခါးအားကိုအသုံးပြု၍ လီးကို ဖိသွင်းသည်။ ထောင်ထောင်ထနေ သောလီးကြောတွေက လီးတန်တွင် တွန့်ကာစုသည်။ တင်းခံနေ သောစောက် ပက်ကြပ်ကြပ် လေးကြောင့် လီးတန်ကြီးက ကွေးညွတ်သွားရ၏။ “ဘွတ်….ဘွိ…” အားဖြင့်ဖိသွပ်သော လီးအားကို စောက်ပက်ကြပ်ကြပ်လေးက တင်းမခံနိုင်ရှာ။ အလံဖြူမည်သော စောက်ရည်ဖြူလေးများ စိမ့်ထွက်ကာ ကျူးကျော်ဝင်ရောက်လိုးသွပ် သော လီးဒစ်လုံးညိုညိုမာမာကြီးအား အရှုံးပေးရတော့သည်။ စောက်ပက်လေး ပွင့်အာ သည့်ခဏ လီးတန်ကွေးကွေးကြီးက ဖြောင့်တန်းကာ ဒစ်လုံးကြီးက စောက်ပက်ပေါက် အတွင်း ဘွတ်ခနဲဝင်သည်။ လိုးသွင်းသည့်အရှိန်ကို မထိန်းနိုင်ရာ လီးဒစ်တင်မက လီးတန် တစ်ဝက်မရှိတရှိ စောက်ပက်အတွင်း ထိုးခွဲဝင်သည်။ “အ…မ……လေး…….သေ…ပါ..ပြီ ဦး…ကြီး..ရဲ့…ဟင်း…..ဟင့်…..အွင်း…အ..အား” အော်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အော်သည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိအော်သည်။ စောက်ပက်မှ လီးသွင်းခံရ သမျှ အတိုးချ၍ ပါးစပ်လေးကအော်ရသည်။ အလိုးခံအမျိုးသမီးအဖို့ အော်ရဟစ်ရသည် ကိုက အလိုးခံ၍ကောင်းခြင်း၏ ပြယုဂ်တစ်ခုပင်။ လိုးသက်ရင့်နေသော ဦးအောင်ကျော်မှာ ဖြူလဲ့သွယ် စူးစူးဝါးဝါးဟစ်အော်သည်ကို မတားဘဲလွှတ်ပေးထားသလို လီးကိုလည်းဝင်သည့်အတိုင်း ထိုးတစ်ထားသည်။ ဖြူလဲ့ သွယ်နို့လေးကို ကုန်း၍စို့သည်။ လျှာဖျားလေးဖြင့် တပြပ်ပြပ်ယက်သည်။ နို့သီးခေါင်း လေးအား စုပ်သည်။ ယက်သည်။ ဖွဖွသာသာ…..။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်ဆီမှ နာကြင်ခြင်းနှင့် နို့သီးဆီမှ ယားယံကောင်းလွန်းခြင်းတို့ ရောယှက်ကာ တအိအိ..တအီအီ ညည်းညူရပြန်၏။ “အီး…ဟင့်..ဟင့်…ကောင်းတယ်…ကောင်း…..တယ်…ဦး…ကြီး…ဟင့်..နည်း…နည်း ဆက် သွင်းလေ…” ဦးအောင်ကျော် နို့စို့ရာမှ ရပ်သည်။ လီးကြောထောင်ထောင်ထနေသော…..လီးတန်ကြီးကား စောက်ပက် နီတာရဲ သေးသေး ကြပ်ကြပ်လေးအတွင်း အသည်းယားစဖွယ် စိုက်လျက်တန်းလန်း။ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်အတွင်း တန်းလန်းတစ်နေသော လီးတန်ကြီးအား ဝက်အူစုပ် သလို တရစ်ခြင်းသွင်းသည်။ စိတ်ရှိလက်ရှိလိုးပစ်လိုက်ခြင်သော်လည်း စောက်ပက်ကြပ် ကြပ်လေး ပြဲသွားမည်စိုးသဖြင့် စိတ်ကိုထိန်းရသည်။ ရက်ရက်ရောရော အလိုးခံနေသော ဖြူလဲ့သွယ်အားလည်း လီးအရသာကို ထိထိမိမိခံစား၍ ကောင်းစေရန် စေတနာလေးက လည်းပါသေးသည်။ လီးအရသာသိ၍ နောက်နောင်အချိန်မရွေး ခေါ်လိုးနိုင်စေရန်လည်း ကြံရွယ်ထားသည်ဖြစ်ရာ….ဖြည်း ဖြည်းသာသာပင် လီးသွင်းခြင်းအမှုကို ဆောင်ရွက်၏။ တတိတိသွင်းလေ စောက်ပက် သား နုနုအိအိရွရွတို့က လီးတန်မာမာကြီးအား အငမ်းမရ ဆုပ်ညှစ်ဆီးကြိုသည့် အရသာကိုလည်း ဖြည်းညှင်းစွာ ခံစားရသည်။ ဆိုရလျှင် ဦးအောင် ကျော်ကား လီးတန်ကြီးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ညှစ်ခံထားရသလို အကောင်းကြီးကောင်းရ သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း ထိုနည်းနှင်နှင်။ မဆန့်မပြဲ ထိုးခွဲဝင်ရောက်လာသော လီးကြီးအရသာအား မချိမဆန့်ခံစားရသည်။ စောက်ပက်လေးက တင်းဆန့်ပြန့်ထွက်သလို ဖြစ်ရသည်။ စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားနီနီညိုညိုလေးနှစ်ဖက်ကား လီးတန်မဲမဲ၊ လီးကြောထောင် ထောင်ကြီးတွင် မျော့တွယ်သလို ကပ်နေရသည်။ စောက်ပက်သားနုနုတို့အား လီးဒစ်မာမာကြီးက ဦးဆောင်၍ထိုးခွဲခံရသည်။ လီးတန်ကြီး ကတအိအိ တတိတိ ထိုးတစ်သွင်းခံရသည်။ လီးတစ်ရစ်ဆိုတစ်ရစ်ဆိုရအောင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အော်ရသည်။ ဟစ်ရသည်။ ခြေကျင်းဝတ်ကို တင်းတင်းဆုပ်ရသည်။ စောက်ပက်ကို ဖြဲနိုင်သမျှဖြဲကားပေးသည်။ လီးဝင်သက်သာလိုခြင်း။ စောက်ပက်အတွင်း စူးနစ်ထိုးခွဲနေသော ကာမခံစားချက်အား သက်သာလိုသက်သာငြား လုပ်မိလုပ်ရာ လုပ်ခြင်း။ အော်မိအော်ရာအော်ခြင်း။ အခန်းလေးအတွင်းမှာတော့ လီးတရစ်ခြင်းသွင်းသံ….. တစွိစွိ….တဘွိဘွိ…တအိအိ…။ ဦးအောင်ကျော်၏ ကျေနပ်အားရ ညည်းညူသံ….တရှီးရှီး…တတောက်တောက်…။ ဖြူလဲ့သွယ်၏ အော်ဟစ်ညည်းတွားသံ တအီးအီး၊ တအားအား…တကျွတ်ကျွတ်။ လိုးသူရော ခံသူပါ အရသာရှိလှပေခြင်း။ အားပါးတရရှိလှပေခြင်း။ စိတ်တူကိုယ်တူ ပျော်ပျော်မြူးမြူး ရူးမူးရင်ခုန် ကာမအာရုံအတွင်း သက်ဆင်း၍ အချိန်ကိုပင် သတိမမူ နိုင်တော့ချေပြီတကား…..။ လီးတန်ကြီးတစ်ဝက်ခန့် စောက်ပက်အတွင်း မဆန့်မပြဲ တစ်တစ်ရစ်ရစ် နစ်ဝင်နေသည့်အတွက် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အသက်ပင်မရှုနိုင်။ အံကြိတ်၍ ခံရသည်။ စောက်ပက်ကညှစ်စရာမလို။ ထိုးသွပ်ထားသောလီးတန်ကြီးက အပြည့်အနင့်။ အကြားအလပ်မရှိ။ လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပက်သားနုနုတို့အား ထိုးတစ်သည်။ ကြပ်သိပ်ပြည့်နင့်သော ခံစားချက်က တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ပျံ့နှံ့၏။ “အ ဟင့်…အင့် အင့်…ဟင်း….ဦး…ရယ်…ဦး…ဦး..ဟင့် ဦး..လို့” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ညည်းမိညည်းရာ ကယောင်ကတန်း။ စောက်ပက်ဆီမှ ကြပ်သိပ်နင့်သော ခံစားမှုကြောင့် စောက်ပက်အတွင်းသားများကို ရှုံ့မိသည်။ ထိုသည်တွင် မာတင်းသော၊ အကြောတပြိုင်းပြိုင်းထသော၊ လီးမဲချောင်းကြီးအား တစ်တစ်ရစ်ရစ်ပင်ညှစ်မိရာ ပါးစပ် ကလေးဟကာ ဟကာ ညည်းမိရှာ၏။ “အာ့ဟာ…..ဟင့်….ကျစ်…..မာ…မာ..ကြီး….ရှီး…အင့် အ..အာ” ဦးအောင်ကျော်ကား လီးသွင်းရာမှရပ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုတို့ လီးတန်ကြီးကို ညှစ်သည့် နူးညံ့ထွေးပွေ့မှုကို ခံစား၏။ ထို့နောက်စောက်ပက်အတွင်း တစ်ဝက်သာသာ နစ်စိုက်သွပ်လျှိုဝင်နေသော လီးကို ပြန်နှုတ်သည်။ တစ်ဆုံးနှုတ်သည် မဟုတ်။ နှဲ့သည်တစ်ခါ၊ မွှေ့သည်တစ်မျိုး၊ ငေါ့သည်တစ်ဖုံ အမျိုးမျိုးအစုံစုံ လီးကိုကစား၍ နှုတ်ခြင်း။ ငါးမြှားချိတ်အတွင်းမိနေသောငါးကို လျှော့လိုက်၊တင်းလိုက်ဖြင့် ကြွက်ကို ကြောင်ကစား သလို၊ လီးစိုက်သွပ်၍ လီးဒစ်လုံးကြီးတစ်ခွဲထားသော စောက်ပက်နီတာရဲလေးအား စိတ်ရှိသလို ချော့ကာမြူကာ၊ နှဲ့ကာယဲ့ကာ လီးကစား၍ ထုတ်ခြင်းမျိုး။ ဆင်ကျီစားရာ ဆိတ်မခံသာ ဆိုသကဲ့သို့ စောက်ပက်အတွင်း လီးသွပ်သွင်းခံထားရရှာ သည့် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ဦးအောင်ကျော်၏ လီးတန်ကြီး ချော့မြူကစားမှု အောက်တွင် အော်ရသည်။ ဟစ်ရသည်။ ညှစ်ရသည်။ အံကြိတ်ရ သည်။ သို့သော် လီးသွင်းငြင်သာသလောက် လီးနှုတ်ရာတွင်လည်း သာသာယာယာရှိလှသော ဦးအောင်ကျော်၏ ကာမပညာတွင် ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ကမ္ဘာပျက်မတတ်။ “အင့် ဟင်……ဟင့်…ဟွင်း…..အာ…ဟား….ဟင့်….” “အီး…ကျွတ်…ကျွတ်….ဦး….အို…” “အ…အ…အာ့….ဦး….လို့…ဟား……..ရှီး….” အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးတန်ကြီးက ကြပ်ကြပ်တစ်နေသော စောက်ပက် အတွင်းမှ တရစ်ချင်း ထွက်လာသည်။ မြွေကြီး တွင်းဝမှ ထွက်သည့်နှယ်။ တစိစိ တအိအိ။ လီးနှုတ်လိုက်တိုင်း၊ လီးလှုပ်လိုက်တိုင်း ဖြူလဲ့သွယ်ပါးစပ်လေးမှ သံစုံမြည်ရ၏။ မအော် ဘဲလည်း မနေနိုင်ရှာ။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အူအသဲများ လီးနှင့်ကပ်ပါသကဲ့သို့။ စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုများက လီးကိုရစ်ပတ်ကြပ်သိပ်ကပ်တွယ်နေရာမှ လီးနှုတ်ခံရသည့်အခါ လီးနှင့်အတူ ကပ်ပါသည်။ ဆန့်ထွက်သည်။ လီးကြီးထုတ်မရစေရန် တစ်ကိုယ်လုံးအားကို စောက်ပက် ဆီပို့၍ ညှစ်သည်။ မရချေ။ လီးတန်ကြီးက အောင်မြင်စွာ ခွာစစ်ဆင်လေပြီ။ အထိုးစိမ်ခံ ရာမှ လီးနှုတ်သည့်အခါ လစ်ဟာရသော စောက်ပက်ကလေးက မခံစားနိုင်။ စကားလုံး တို့ဖြင့် ဖော်ထုတ်သည်။ “အ….မေ….ဟီး….ဟင့်….အီး…ဦး…ရဲ့…မထုတ်….ပါနဲ့…ဟီး..ဟင့်…ဟင့် လီး..မထုတ်ပါနဲ့ဆို…..အီး…..ရှီး……. ဖြူ…ဖြူလေး…မခံစား…နိုင်လို့ပါ…ဟင့်…” မည်သို့ပင် အော်ဟစ်ငိုညည်းတောင်းပန်ပါစေ စောက်ပက်ဆိုသည်မှာ လီးထိုးလျှင်လည်း ခံရ၊ လီးနှုတ်လျှင်လည်းခံရ။ လီးပြုသမျှ နုရသည် မဟုတ်ပါလား။ ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ စောက်ပက်အတွင်း လီးသွင်းခံရတုန်းက မငိုရ။ လီးနှုတ်ခံရမှ ငိုရတော့ သည်။ ငိုသာငိုသည်။ စောက်ပက်အတွင်းမှ လီးကြီးက တဆစ်ခြင်းထွက်ချေပြီ။ ငိုမရတော့ တောင်းပန်ရပြန်၏။ “ဦး,…ကြီး…ဟင့်….လီး…မထုတ်ပါနဲ့..နော်….လီးထည့်ပေးထားလေ..နော်…ဟင့်…အိုး……အင့်…ဟင့်…ဦး…ရဲ့….အာ…ဟား….“အမေ့….ဟင့်….လီး မထုတ်ပါနဲ့ ဦးကြီးရယ်….” “ဗြွတ်…..စွပ်” “အား…….” လီးဒစ်ကြီးက စောက်ပက်အတွင်းမှ ဗြွတ်ကနဲ ထွက်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အော်သည်။ တွန့်လိမ်သည်။ ကော့ထိုးသည်။ အရူးမီးဝိုင်း…..။ စောက်ပက်ကဟာခနဲဖြစ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားများ ရွစိရွစိဖြစ်အောင် ညှစ်သည်။ လီးထိုးစိမ်ထားရာမှ လီးနှုတ်သည့်အခါ …… စောက်ပက်လေးမှာ ပွင့်ပွင့်အာအာ။ လီးရာ အကွင်းလိုက်လေး ဟောင်းလောင်း။ ညှစ်သည်….ရှိသမျှအားကိုသုံးကာ စောက်ပက်ကြီးတုန်နေအောင်ညှစ်သည်။ မထိ… မစေ့။ မခံစားနိုင်။ မရမက ညှစ်သည်။ တအီအီညည်းသည်။ သံစုံအော်ဟစ်သည်။ လီးရာပွင့်သောစောက်ပက်ပေါက်ကား မစေ့မစပ်။ ပွင့်လျက်သား။ “အီး…အင့်…ကျစ်…..ရှီး…ဟား….” ဟောင်းလောင်းပွင့်သော စောက်ပက်က ယားလွန်းလှသည်ဖြစ်ရာ အားကုန်ညှစ်သည့် တိုင် စောက်ပက်သားခြင်းမပွတ်တော့။ ဆိုတော့ ပေါင်နှစ်ဖက်ကိုစေ့၍ စောက်ပက်သား တို့အား စေ့စေ့ညှပ်ကာ အယားဖြေရန် ကြံစည်ပြန်သည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား ချက်ဆိုနားခွက်က မီးတောက်သူ။ ဖြူလဲ့သွယ် ခြေနှစ်ဖက်ကို ဆွဲဆန့်ချုပ်ကားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်မှာ စောက်ပက်ယားလွန်း၍ သေလုမတတ်။ နေမထိ၊ လေမထိ စောက်ပက်အတွင်းသား နီတာရဲရဲ၊ ဟပြဲပြဲလေးမှာ ပွင့်အာလန်၍ ရွရွ လှုပ်ကာ စေ့စိရန် ညှစ်ပါသော်လည်း လက်တလေးမှ လီးတုတ်ကြီးထုတ်ထားသည် ဖြစ်ရာ ညှစ်ကာညှစ်၏ မထိ။ မထိလေ ညှစ်လေ အော်လေ တွန်းထိုးရုန်းကန်လေ။ ဆိုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်အဖြစ်မှာ မပဋာမြေလူးရသည့်အဖြစ်။ “အား….အွင့်…ဟင့်…ဟင့်..ဦးကြီး……လီးပြန်ထည့်….ပေး…ပေး…လို့…ဖြူလေး… စောက်ပက်ထဲကို လီးကြီးထည့်ပေးလို့…ဟင့်…အင့်…အင့်…” ဖြူလဲ့သွယ် အငမ်းမရဆိုရုံမက ဖင်ကိုကြွသည်။ ယမ်းသည်။ ခါသည်။ စောက်ပက်ပေါက် ဟောင်းလောင်းလေးကို ပွစိပွစိ ညှစ်သည်။ “လိုးပါ…ဦးရဲ့…ဖြူလေး ကောင်းတယ်လို့ …. ဟင့် ဟင့်…နော်….” အရှက်မရှိ။ ရမ္မက်သာသိသည်။ စောက်ပက်အတွင်း လီးထည့်ခံချင်သည်သာ သိသည်။ သည်အချိန် ကမ္ဘာပျက်လည်းမသိ။ လီး ထည့်ခံရဖို့သာသိသည်။ လီးထည့်မခံရမခြင်း တတွတ်တွတ်ပြောသည်။ လီးဒစ်မာမာကြီး စောက်ပက်ပေါက် တေ့ခံရသည်။ နွေးတေးတေး မာတာတာ။ ထိုအရ သာကိုက ကောင်းလွန်းလှပါဘိ။ “အင်း…ဟင်း…ကောင်း…လိုက်…တာ ဦး…ရဲ့..သွင်းသွင်း….သွင်းလေ…အို..အင့်…ရှီး” လီးတေ့ခံရရုံနှင့်အားမရ ဖင်ကိုကော့ကြွသည်။ တစ်ခေါက်ဝင်ဖူးသားဖြစ်သည့်အပြင် စောက်ရည်တွေစိုအိချွဲနေရာ လီးဒစ်ကြီး လျှောခနဲဝင်သည်။ “အီး….ဝင်…ပြီ…ဟင့်..အင့်…ကျွတ်…ကျွတ်…အား..ဟား…” ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်၍ ကြပ်တင်းသောအရသာ၊ စူးနစ်သောခံစား ချက်၊ ရွစိယားသော စောက်ပက်လေးက လီးဒစ်ဝင်၍ အယားပြေသော အရသာကို ထိထိ မိမိခံစားသည်။ တစ်နည်းဆိုရသော် လီးဆာနေသည်ဖြစ်ရာ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင် သည့်အခါ ပြည့်ဝကျေနပ်မှုကို ခံစားရသည်။ သို့သော် တဒင်္ဂသာ…။ ဖင်ကို ကြာရှည်မကော့ထားနိုင်။ ဟူး…..ကနဲ သက်ပြင်းချကာ ဖင်ကြီးက စားပွဲပေါ် ပြန်ကျသည်။ “ဘွတ်…စွပ်”… စောက်ပက်အတွင်းမှ လီးကပြန်၍ ကျွတ်သည်။ “အား…..ရှီး…..ဟင့်…ဟင့်…” အားမလိုအားမရ ညည်းညူရပြန်၏။ သည်အခြေအနေကိုကြည့်ပါက အဘယ်ကြောင့် ဦးအောင်ကျော်အား မိန်းကလေးများ တန်းတန်းစွဲအလိုးခံရသည့် အကြောင်းကို သိနိုင်ချေပြီ။ လိုးရပြီးရောသဘောမလိုး။ ရမ္မက်ထန်အောင်လုပ်သည်။ အရှက်ကုန်အောင်လုပ်သည်။ မလိုးခင် ဖင်ကိုင်၊ နို့ဆွဲ၊ စောက်ပက် နှိုက်၍ ကာမအရသာကို အမျိုးမျိုးခံစားစေသည်။ လီးစုပ်၊ လရည်ဖျန်း၊ နို့လိုး အမျိုးမျိုး ကစားလိုက်သေး၏။ ကာမကျော့ကွင်းအတွင်း အထပ်ထပ်ရစ်ပတ်တွယ်နှောင်သည့် အခါမှ မျိုးမျိုးမြတ်မြတ်ကလေး လိုးတော့သည်။ လိုးရာတွင်လည်း တဏှာအရှိန်ကိုထိန်းသည်။ အလိုးခံ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်အား စောက်ပက်ယားလွန်းမကယားစေရန် လုပ်ဆောင်ပြီး အောက်စည်းမှနေစေသည်။ ထိုမှ တဖန် လီးအရသာ ခပ်မျှည်းမျှည်းကျွေးကာ ကိုယ်တိုင်ပင် ဖင်ကော့ထိုး၍ လီးသွင်းယူမှ သာ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်စေသည်။ စောက်ပက်အတွင်း တင်းကြပ်သောလီးထိုးသွင်းခြင်းအရသာကို နူးနူးညံ့ညံ့ ခံစားနေရာမှ လီးကို တထစ်ချင်းပြန်ထုတ်၏။ လီးထည့်ခံ အမျိုးသမီးမှာ ထမင်းစားကောင်းတုန်း ဧည့်သည်လာသလိုလို။ ဇာတ်ကားကောင်းတုန်း ကြော်ငြာဝင်သလိုလို။ အိမ်သာတတ်ချင်၍ အိမ်သာဆီအပြေးသွားပါမှ အိမ်သာအတွင်း လူရှိနေသလိုလို။ ခံစားချက်က ဆန့်တငန့်ငန့်။ ထိုသည်တွင် စောက်ပက်အတွင်း လီးပြန်ထည့်ခံရရေး လီးပိုင်ရှင် အမျိုးသားအား ခယဝပ်တွားရတော့သည်သာ။ ဆိုတော့ ဦးအောင်ကျော် လိုးမည်ကြံလျှင် အဘယ်အမျိုးသမီး မခံပဲနေရိုးရှိမည်နည်း။ ဆိုတော့ ဦးအောင်ကျော်တစ်ခါလိုးပြီးက အဘယ်အမျိုးသမီးမျှ မကုန်းဘဲနေနိုင်ပါမည် နည်း။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်ကြီးက စားပွဲခုံပြန်အကျ ခေတ္တမျှသာ။ လက်နှစ်ဖက်ကို ထောက်သည်။ ဖင်ကိုကြွကော့သည်။ “ဘွတ်..စိ….အား….ဟင့်…ဟင့်..” ဖင်ပြန်အကျ လီးက ပြန်ထွက်သည်။ ဖင်ကော့ထိုး၊ ဖင်ပြန်ချနှင့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်စေရန် တတ်စွမ်းသမျှ ကြိုးစားရှာသည်။ နဖူးမှ ချွေးများပင်ကျလုလု။ ကြွလိုက်၊ ကော့လိုက်၊ တွန်းလိုက် လှန်လိုက် ညည်းလိုက်ညူလိုက်ဖြင့် လီးအရသာကို မစို့မပို့ခံစားရသည်။ ထိုသို့ ခံစားရလေ ပို၍လိုချင်လေ….။ ထိုသို့ဖြစ်စေရန် ဦးအောင်ကျော်က တမင်ညစ်ခြင်းတော့လည်း မဟုတ်။ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်ကျဉ်းကျဉ်းလေးအား သူ့လီးထွားကြီးဖြင့် တန်းလိုးလိုက်က စောက်ပက်ပြဲ မည်မှာ ဧကန်။ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်က လီးနှင့်ကျင့်သားရစေရန် ဖြူလဲ့သွယ်ပင့်ကော့အထိုးတွင် သူက လီးကိုအချိန်ကိုတ်ရှေ့တိုင်းနောက်ငင် ကစားပေးသည်။ စောက်ပက်အတွင်းလီးက တစ်ဝက်ဝင်သည့်အခါဝင် တစ်ဝက်ကျော်သည့်အခါကျော်။ သဘောက စောက်ပက်ကို လီးနှင့်အသားကျစေရန် ကျင့်ပေးခြင်း။ ဖြူလဲ့သွယ်အားလည်း မစို့မပို့နှင့် တဏှာထန်သ ထက်ထန်စေရန် လုပ်ဆောင်ခြင်း။ လေးငါးဆယ်ကြိမ်မျှ ဖင်ကြွကော့ထိုးအပြီးတွင်… “ဦး..ဖြူလေး..ကို လိုးကွာ…အရမ်းလိုးကွာ…ဖြူလေး..အရမ်းပြီးချင်တယ်….” “လိုးမယ်..ဖြူလေးကို စောက်ပက်ပွင့်အောင် လိုးမှာ…ခံစမ်းကွာ..တောက်” “လိုးကွာ…လိုး…အသေလိုး…ဖြူလေးအရမ်းခံပစ်မှာ…အော်ချင်တယ်…ဦးကြီး..ရာ” “စိတ်ချ..ငါလိုးမလေး….အသေခံဖို့သာပြင်စမ်း” ဦးအောင်ကျော် စိတ်ကိုချုပ်တည်းထားရမှ လွှတ်လိုက်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် လက်နှစ်ဖက်ကိုဆွဲ၍ ဖင်နှစ်ဖက်ဘေးသို့ချသည်။ လက်ဖဝါးကို စားပွဲခုံစွန်းအား ကိုင်စေ သည်။ လိုးသည့်အခါ နေရာမရွေ့စေရန်။ ခြေမိုးမျှောနေသော ဖြူလဲ့သွယ် ခြေသလုံးနှစ်ဖက်ကို ပုခုံးတွင် တင်သည်။ လက်နှစ်ဖက် က ဖြူလဲ့သွယ် ပုခုံးကို တင်းတင်းဆုပ်သည်။ လီးတန်ကြီးကို ဇွပ်ကနဲ ထိုးသည်။ “ဇွပ်….” “အား…..ဟား…” တစ်ဝက်ခန့်ထိုးသည်။ ထုတ်သည်။ ပြန်ထိုးသည်။ လီးတစ်ဝက်အဝင်အထွက်လိုးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်ဆီမှ ပူကနဲဖြစ်သည်။ လီးတန်ကြီးထိုးသွပ်ခံရသည်။ ပြန်ထုတ်သည်။ ပြန်ဝင်သည်။ လီးသွင်းလီးထုတ် အလိုးခံရသည်။ ရုန်းမရ ပြုမရ။ လီးကစောက်ပက်အတွင်း တန်းလန်းတစ်လျက်။ ခြေနှစ်ဖက်ထမ်းတင် ပုခုံးချုပ်၍ အဖြုတ်ခံရသည်။ “ဘွတ်….ဇွပ်. အီး…..အား….ဘွိ…အိုး…” “စွိ…ဖပ်…ဘွတ်…ရှီး…ဖြူ…လေး..အား…ကျစ်….ကောင်းလား…အိုး..” “အင့်…အိုး…ဟင့်….ကောင်း…ကောင်း….တယ်…ဟင့်….လိုး..ဖြူလေး..အထဲက ကောင်း…နေပြီ…..အား…ရှီး…” ဦးအောင်ကျော် လိုးရှိန်မြှင့်သည်။ လီးတစ်ဝက်ကျော်ထည့်သည်။ လီးတန်ညိုမဲထွား ကြီးက စောက်ပက်နီတာရဲဖြူဖြူကြပ်ကြပ်လေးအား လိုးခွဲနေသည်မှာ အားရစရာ။ မထင်ရက်စရာ။ သည်မျှကြီးသောလီးက သည်မျှသေးသော စောက်ပက်လေးအတွင်း ဝင်လိမ့်မည်ကား မထင်ရက်စရာ။ ဝင်သည်မှ နစ်နစ်နဲနဲဝင်သည်။ တစ်ချက်တစ်ချက် လီးတစ်ဆုံးဝင်ရာ..ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ငယ်သံပါအောင် အော်ရသည်။ “အား…….ဦး..ရဲ့….ဟီး…အီး…ဘွတ်,..” “ရ..ရလား…အား,…ဖြူ’လေး.” “အင်း…အား….လိုး…လိုး…ဆောင့်….ရ…အား…ရ….တယ်…အီး.” “ဖောင်း….ဘွတ်…စွိ….ဇွပ်…ဗြိ…” တဏှာထန်၍ ပြီးကာနီး၍သာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးတစ်ဆုံးဆောင့်လိုးသည့်ဒဏ်ကို ခံနိုင်တော့၏။ လီးတစ်ချက်ဆောင့်တိုင်း နားထင်ကြောတွေပြတ်မတတ်။ စောက်ပက်အတွင်ပိုင်းထိသာမက သားအိမ်ထိ လီးဒစ်ကြီးက ဖောင်းကနဲ ဖုန်းကနဲ ထိသည်။ လူက လွင့်လွင့်ခါထွက်ရသည်။ အော်လည်းအော်ရသည်။ “အား….အီး…ဖုန်း…အီး..အ…မ….လေး….ဦး….အီး..” လက်ကစားပွဲကိုင်၊ လူကအချုပ်ခံထားရာ လွင့်သာလွင့်သည် လီးကမကျွတ်။ မကျွတ်သည့်အပြင် တရစပ်ဆောင့်လိုးခံရသည်ဖြစ်ရာ… “အား…….ထွက်…ထွက်…အား….အင့်…အား…အား….” ဖြူလဲ့သွယ်…မှောင်အတိကျသည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားများ တဆက်ဆက်တုန်သည် ။ အော်မိအော်ရာအော်သည်။ စားပွဲကိုင်သောလက်က ပြုတ်ထွက်ကာ ဦးအောင်ကျော် လက်ကို တင်းတင်းဆုပ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းထိုးသွင်းနေသော လီးကို အငမ်းမရ ညှစ်သည်။ စောက်ရည်တွေ ပွတ်ကနဲ ပွတ်ကနဲထွက်သည်။ အကြောပေါင်းတစ်သောင်းမက အီစိမ့်နေအောင် ကောင်းလှသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ရည်အဖြူနှစ်များမှာ ဦးအောင်ကျော်လီးတန်ကြီးတွင်ပါ ဖြူတစ်နေ အောင်ကပ်နေရသည်။ စောက်ပက်အုံကြီးတစ်ခုလုံး စောက်ရည်နှစ်များ တစွိစွိ ဖြစ်ရသည်။ အချီကြီးပြီးသည့်တိုင် လီးမာမာတောင်တောင်ကြီးက တစ်ချက်ချင်း ဝင်ချီထွက်ချီ ပုံမှန် လေးအလိုးခံရသည်ဖြစ်ရာ ထိုသို့အလိုးမခံဖူးသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မျက်ဖြူဆိုက်မျှ အကောင်းကြီးကောင်းရသည်။ “ဘွတ်…ဇွပ် ဘွီ…ဘူး….ဗြွတ်.” “အင့်..ဟင်….ဟင့်…အာ့..အာ့…အ…” “ဗွက်….ဘောက်….ဘွတ်….ဖွတ်..” လီးအထုတ်တွင် စောက်ပက်အတွင်းမှ စောက်ရည်များက ဘွတ်ကနဲ ထွက်သည်။ လီးက ချက်ချင်းပြန်သွင်းခံရသည်။ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်သံ သံစုံမြည်ရသည်။ စောက်ပက် အုံတစ်ခုလုံးလည်း အသားချင်းပွတ်တိုက်ရာ စောက်ရည်နှစ်များမှာ ဆပ်ပြာမြှပ်ထသလို ဖြူဖြူမြှပ်များ တစိစိဖြစ်ရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မင်းသူလိုးသည်ကို ခံဖူးသော်လည်း ယခုလို မပြီးဖူး။ မင်းသူက မထိန်းနိုင် အစောကြီး ပြီးသည်။ တစ်ခါတစ်ရံ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပြီးပင်မပြီးလိုက်။ ဦးအောင်ကျော်လီးနှင့် အလိုးခံရမှ စောက်ပက်ကြီးတုန်ခါနေအောင်ပြီးသည့်တိုင် လီးထွားကြီး တဇွပ်ဇွပ်အထိုးခံရသည့်အခါ ပြီးသည့်အရှိန်ကို မထိန်းနိုင်…။ အကောင်းကြီး ကောင်း၍ အညှစ်ကြီးညှစ်ရသည်။ မျက်ဖြူဆိုက်သည်အထိ စောက်ပက် ကိုအားပါးတရညှစ်သည်။ ဦးအောင်ကျော်လီးကြီး ကိုလည်း အစွဲကြီးစွဲရသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကိုယ်ကြီးကို တင်းတင်းဖက်သည်။ ခြေနှစ်ဖက်ကို ဦးအောင်ကျော် ခါးမှတင်၍ဖင်မဲကြီးပေါ်ချိတ်သည်။ ဦးအောင်ကျော်ပါးစပ်ကို အငမ်းမရနမ်းသည်။ စုပ်သည်။ “ကောင်းတယ်ကွာ…ဦးရာ…အသေကောင်း…ဟင့်…လီးကြီးက မာလိုက်တာကွာ..” “ဇွပ် ဇွိ ဗွက် ဘွိ..ဘွီ…ဘူ…ပြွိ..” “ဟား….ကျစ်..ဦးကြီး…ရဲ့…ဖြူလေး…စောက်ပက်ကအသံတွေ..အရမ်းထွက်နေပြီ..ဟင့်…အား….” ဖြူလဲ့သွယ်တစ်ကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ကော့ထိုးလျက် ဦးအောင်ကျော်ကိုတင်းတင်းဖက်ကာ အားကုန်ညှစ်ချသည်။ “စွိ…ဇွီ…ဘွီ….အား….စွိဘွီ…ဘွတ်..” လီးစိုက်ထားသည့်ကြားမှ စောက်ပက်က အသံတစွီစွီမြည်သည်။ စောက်ရည်နှစ်တွေက လီးတန်ကြီးကိုပင် အမြှပ်တစွိစွိဖြစ်စေ၏။ စောက်ပက်တစ်ခုလုံး ထုံကျဉ်နေသည့်တိုင် ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ရည်ကို အားပါးတရ ညှစ်ထုပ်သည်။ အလိုက်သိ အလိုးတော်သော ဦးအောင်ကျော်က စောက်ပက်အတွင်း လီးတစ်ရပ်ပေးကာ နို့သီးစူတောင်လေးများကို ဖွဖွစုပ်ပေးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တငြိမ့်ငြိမ့်ညှစ်ထုတ်ရင်း အလိုးခံရခြင်း၏ အကောင်းမွန်ဆုံးအခိုက်အတန့် ကို အရသာရှိစွာ ခံစား၏။ ညှစ်လိုက်တိုင်း လီးချောင်းမာမာတစ်တစ်ကြီးကို စောက်ပက်သားနုနုလေးများက ပွတ် ဆုပ်ရသည့် အရသာကလည်း တမူထူးလှ၏။ နို့သီးလေး အစုပ်ခံရသည်မှာလည်း ပြီးရသည့်အရသာကို ဆားခပ်ပေးသလို ပို၍ကောင်းလှစေ၏။ ညှစ်ရသည်မှာ အတောမသပ်။ စောက်ပက်လေးကို အားပြု၍ညှစ်သည်မှာ ဖင်လေးပင် ကော့ထိုးသည်အထိ။ “ဟူး…..ဦး…ရယ်….ဟင်း….ကောင်း..လိုက်…..တာ…..အင်း….” ဖြူလဲ့သွယ် လက်များက ဦးအောင်ကျော်ကို တင်းတင်းဖက်ရာမှ ပြေကျ၏။ ဖင်လေးက ပြုတ်ကျ၏။ တစ်ကိုယ်လုံးပျော့ကျသွားသယောင်။ အသက်ကို လု၍ ရှုရင်း ဦးအောင် ကျော်ကို ဝင့်ဝင့်စွားစွားလေး ကြည့်မိသည်။ ကောင်းလွန်းလှသောကြောင့် ကျေးဇူးတင် သော အရိပ်လေးများက ထင်ဟပ်နေတော့၏။ မိုင်ထောင်ချီခရီးကို ခြေတစ်လှမ်းဖြင့် အစပြုရသည် ဆို၏။ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်သည် လည်း မည်မျှရှည်လျားလှမည်မသိသော ကာမခရီးကို ဦးအောင်ကျော်လီးကြီးဖြင့် အလိုး ခံခြင်းဖြင့် အစပြုခဲ့ချေပြီတည်း။ မောတော့မောသည်။ သို့သော် ကျေနပ်အားရ၏။ ပန်းတော့ ပန်း၏။ သို့သော်ကား မနွမ်း။ ကာမခရီးလမ်းတွင် ကျေနပ်အားရခြင်းအပြုံးပန်းလေးဖြင့် ဦးအောင်ကျော်ခေါ်ဆောင်ရာ မျော့ကာလွန့်ကာ လိုက်ပါနေတော့၏။ စောက်ပက်လေးကို ညှစ်နေရှာသော ဖြူလဲ့သွယ်ကို အားရစေရန် ဦးအောင်ကျော် သူ့လီးကြီးကို ခပ်ကြာကြာလေး စိမ်ပေးထားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်ညှစ် အားလျော့၍ ငြိမ်သွားသည်။ ဟောဟဲဆိုက်ကာ အသက်ကို လုရှုရသည်။ အတန်ကြာမှ အသက်ကို ခပ်မျဉ်းမျဉ်းရှုကာ ပုံမှန်ဖြစ်ရသည်။ ထိုသည့်တိုင် လီးတန်ကြီးက စောက်ပက်ထဲ စိုက်ဆဲ စိုက်မြဲ။ စိမ်ခံရဆဲ။ “ဟင့်..အင့်…ဦး…ထုတ်ပေးဦးလေ…လို့” လေသံလေးသဲ့သဲ့ဖြင့် ပြောတော့မှ ဦးအောင်ကျော်က စောက်ပက်ထဲစိုက်နေသောလီးကို အသာနှဲ့ထုတ်ပေး၏။ တစ်ချီကောင်း ပြီးထားသော ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေး ညှစ်မထားနိုင်ရှာ။ စောက်ရည်တွေကလည်း ထွက်လွန်းပေရာ လီးတန်ကြီးက လျောကနဲ ထွက်သည်။ “ဘွီ ဖွတ်…ဇွီ…ဇွီ ” လီးတန်ကြီးနောက်မှ စောက်ရည်အဖြူနှစ်တို့က ဟပြဲနေသော စောက်ပက်အတွင်းမှ လိုက်ထွက်၏။ “ဖွီ စွီစွပ်…ဘွီ….” “အိုး…ဟင့်….ဦး……ဖြူလေးဟာ အသံတွေ ထွက်နေတာလား…ဟင်” ရှက်ပြုံးလေးပြုံးကာ လေသံသဲ့သဲ့လေးဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ်မေးသည်။ “ကျစ်..အဲဒါ ဖြူလေးစောက်ပက်ကကျယ်လာလို့လေ…စောက်ရည်တွေလည်းထွက် တော့ လီးဝင်လီးထွက် အသံမြည်လာတာ ဖြူလေးရ…ကြည့်” “ဘွီ…ဘွတ်…စွိ…ဘူ ဖွတ်…ဖွိ…ဘွတ်…” ဦးအောင်ကျော်က လီးပြန်ထည့်လိုက်သည်။ ပြဲအာနေသော စောက်ပက်လေးအတွင်း စွပ်ခနဲ ဝင်သည်။ ထို့အတူ လီးဝင်သည်နှင့်အညီ စောက်ပက်က အသံမြည်သည်။ “ဇွပ်..ဘွီ….စွီ…ဖွပ်…စိ” “အိုး….ဟင့်..…ဦး…နော်..ရှက်စရာကြီးကွ…အသံတွေက ဟိ…ဟိ…” ဖြူလဲ့သွယ်အသံလေးက ရှက်ရွံ့သံ၊ ကျေနပ်အားရသံတို့ ရောစွက်နေရ၏။ ဦးအောင်ကျော် အဝင်အထွက် ခပ်မှန်မှန်လေး လုပ်ပေးလိုက်သည်။ တစ်ချီ စောက်ရည်ညှစ်ထားသော ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်လေးမှာ လီးဝင်သံ မြိုင်နေရ၏။ “ဖွတ်…ဘွီ…ဇွပ်..ဘွတ်..ဘွတ်….ဘွတ်..” “ဟင့်…အ….ဘွတ်…..အိ…ဖွပ်….ဇွီ…အို….ဗြွတ်….ဖွပ်” ယခုတော့ လိုးသည့်လီးရော၊ အလိုးခံစောက်ပက်ရော အထာကျချေပြီ။ ဦးအောင်ကျော်က လည်း ဖြူလဲ့သွယ်ပြီး၍ အနားပေးသည့်အနေဖြင့် စ လိုးလေးလိုးသည်။ “ဖွပ်..ဘွီ..အာ့…ဦး…နော်….တော်ပြီဆို….ဟင့် ဖွပ်…..ဘွီ.ရှက်စရာ…ဘွတ်…စွိ….ဟာ…...ဦး…ဦး…ဖွပ် ဘွီ ဇွီ…..လို့” လိုးခံပြီး၍ စောက်ရည်လည်းထွက်ပြီးသော်လည်း ထိုစောက်ရည်ရွှမ်းသော စောက်ပက် လေးအား လီးဖြင့် ထိုး၍ အစခံရတော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ရှက်ရသည်သာ။ စောက်ပက်က လည်း အသံစုံ မြည်နေသည် မဟုတ်ပါလား။ “ဟားဟား….ဘာလဲ ဖြူလေးစောက်ပက်လေးက အသံတွေထွက်တာ ရှက်လို့လား” “ဟိ…ဟုတ်တယ်…ရှက်စရာကြီးကိုး….ဦးလီးကြီး ထည့်တာနဲ့ အသံတွေထွက်တာ..” “အဲဒါ ဖြူလေးစောက်ပက်လေး ပြဲပွင့်နေလို့လေ” “ဟင့်…ဖြူလေးဟာလေး အရမ်းပြဲနေတာလား ဟင်…ဦးက အရမ်းလိုးတာကိုးလို့” လီးကို စောက်ပက်အတွင်းဒစ်မြှပ်ရုံမျှသာ သွင်း၍ အသာအယာပင် နဲ့လိုးကလေး လိုးသည်။ လိုးရင်း နို့သီးခေါင်း နီတာရဲလေးကို တပြပ်ပြပ်ယက်လိုက် စို့လိုက်လုပ်ပေးရာ။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးစိမ်၍အလိုးခံရသည်ကိုပင် တဟိဟိ…တခိခိ။ ခံ၍ကောင်းလှသလို အကျေနပ်ကြီး ကျေနပ်ရသည်။ လီးစိမ်၍ နူးလိုးလိုးခံရင်း တီတီတာတာ ညစ်ညစ်ပက်ပက်လေးပြောရခြင်းကပင် တမူထူး သော ကာမစိတ်ကို ခံစားရ၏။ ထိုမျှမကသေး လီးဒစ်ကို ငေါ့ငေါ့လှုပ်ပေးရင်း ဖြူလဲ့သွယ်လည်ပင်းလေးကိုလျှာကြမ်း ကြီးဖြင့် ယက်ပေးရာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တဟင့်ဟင့်ဖြင့် တွန့်လိမ်တွန့်လိမ်ကလေး ဖြစ်ရရှာ သည်။ စောက်ပက်အတွင်းမှ လီးဒစ်ကြီးက ငေါ့ငေါ့လှုပ်တိုင်း စောက်ပက်လေးမှာ တင်းကနဲ တင်းကနဲဖြင့် ယားယံလာရ၏။ ဦးအောင်ကျော်၏ လီးဒစ်တန်းလန်းတစ်၍ ပွတ်သပ်ချော့မြူ၊ နို့စို့နို့ယက်ပေးခြင်းတွင် ရှက်နေရာမှ နောက်တစ်ကြိမ်ခံစားလိုသော ကာမဆန္ဒက ထကြွလာပြန်သည်။ “ဟင့်..ကောင်းတယ်…ဟား…ကျစ်…ဖြူလေးကို အသေလိုးနေတာလား ဟင်…” “အသေမလိုးသေးပါဘူးကွာ ချော့လိုးလေး လိုးပေးတာလေ….. ဖြူလေးစောက်ပက်က လိုးကောင်းတာကိုးကွ…ဖြူလေးခံနိုင်ရင်တော့ အသေလိုးတာပေါ့” “ဟင့်…ဦးလိုးတာ…အရမ်းကောင်းတယ် သိလား…လို့.” “ကောင်းအောင် လိုးပေးမှာပေါ့ကွ…ဒီမှာကြည့်စမ်း… ဖြူလေးစောက်ပက် အမြှပ်ထွက် နေပြီကွ…” ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ် လည်ပင်းလေးကို မ၍ စောက်ပက်အတွင်း လီးသွင်းလီး ထုတ်လိုးသည် ကို ကြည့်စေသည်။ ဟုတ်သည်ပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်၏ စောက်ရည် အဖြူနှစ်တို့မှာ လီးဝင်လီးထွက်ကြောင့် စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားများတွင် ဆပ်ပြာမြှပ်သဖွယ် အမြှပ်တစီစီဖြစ်နေ၏။ ဦးအောင် ကျော်၏ လီးမဲကြီးသည်ပါ စောက်ရည်အဖြူနှစ်တို့ တစိစိ ဖြစ်နေတော့သည်။ “ဟီး….ဦးဟာကြီးက တစ်တစ်ကြီး…ကြည့်ရဲပု ရှက်တယ်လို့ နော်..ဦး…” ဖြူလဲ့သွယ် အရှက်ပြေလေးပြောသည်။ ကိုယ့်စောက်ပက်ကိုလိုးနေသော လီးတန်ကြီး အားကြည့်ရသည်မှာ ရင်တသိမ့်သိမ့်။ ထွားလှသောလီးကြီး။ ခုတော့လည်း အဝင်အထွက် ချောလို့…..။ တစ်နည်း ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးကျင့်သားရသွားခြင်းပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပါးစပ်ကသာ ရှက်သည်ဆိုငြား မျက်လုံးကတော့ စောက်ပက်အတွင်း တစ်ဝက်လောက်လီးဝင်လီးထွက်ကိုပင် မျက်တောင်မခပ်တမ်း ကြည့်နေမိ၏။ “ဖြူလေး စောက်ပက်က အသေညှစ်တာကိုးကွ….လိုးကောင်းချက်ကွာ” “လိုး…ကွာ.၊ အသေလိုးပေးကွာ….ဖြူလေး ထပ်ကောင်းချင်တယ်…ဦး…လိုးတာ အရမ်းကြိုက်တယ် ကွာ…၊ ဦီး မပြီးသေးဘူးမလား….အပြီးလိုးပေးလေ နော်..” “ကြိုက်ရင် လိုးမှာပေါ့ ၊ ဒီတစ်ချီ ပြီးအောင်လိုးရင်း အသေဖြုတ်မယ် ဖြူလေးရာ.... ကဲ..နားလို့ဝရင် ဖင်ကုန်းလိုက်” “ဟင်…” “ဖင်ကုန်းလေ…ခွေးမလေးကို ခွေးလိုး လိုးမလို့..” “ဦးကြီးနော်….ခွေးမလေး မဟုတ်ဘူးလို့ဆို…..” မျက်စောင်းလေးထိုး၊ နှုတ်ခမ်းလေးစူ၍ ပြောသော်လည်း ဖြူလဲ့သွယ် ခန္ဓာကိုယ်လေး ကတော့ ဖင်ကုန်းဖို့ရာ ပြင်ချေပြီ။ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်မှာတော့ ခွေးမလေးလိုကုန်း၍ တစ်ချီတစ်မောင်းတော့ လီးထောင်းခံရပေ ဦးတော့မည်တကား…..။ ဖြူလဲ့သွယ် မက်တပ်လေးရပ်လိုက်သည်။ ဒူးလေးတွေက တုန်တုန်ရီရီ။ စောက်ပက်လေး က မို့မို့ဖောင်းဖောင်းယောင်ယောင်ရဲရဲ။ စောက်ရည်နှစ်လေးတွေက တွဲရရွဲ။ ဖင်လုံးဖြူဖြူ ကျစ်ကျစ်လေးက နီနီရဲလျက်။ ဒူးနှစ်ဖက်ကို ဆိုဖာပေါ်တွင် ထောက်၍ ဆိုဖာကျောမှီတွင် လက်လေးတင်၊ ခေါင်းလေးမှီ၍ ဖင်လေးကုန်းပေးရရှာသည်။ ထိုသို့ ဖင်ကုန်းအလိုးမခံဘူးရာ အထာမကျ။ ကုန်းကွကွဖြင့် ခါးကမို့မို့ကုန်းကုန်း ဖြစ်ရသည်။ သို့သော် ခေတ္တမျှသာ။ ဦးအောင်ကျော်ကား ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်၍ သဘောကျနေတော့သည်။ အရည်များစိုလက်၍ ပြောင်တင်းနေသော လီးတန် မဲညိုထွားကြီးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ရင်းမှ ကျေနပ်သော အာလုတ်သံကြီးဖြင့် မေးသည်။ “ဖြူလေးရ ခွေးလိုး အလိုးမခံဖူးဘူးလားကွ…ဟေ” “ဟင့်…အင်း…..ဦး…” “အင်း…ခွေးမလေးကို ခွေးလိုးလိုးနည်း သင်လိုးလိုးရမှာပေါ့ကွာ….တောက်” “အာ…ဦးနော်….ခွေးမလေး မဟုတ်ပါဘူးဆို….ဟင့်” ဖြူလဲ့သွယ် ဟန်လုပ်ယူသော ငိုမဲ့မဲ့ပုံလေးဖြင့်ပြောသည်။ ဦးအောင်ကျော် စကားမဆိုတော့။ ပုံစံမကျ ကုန်းကွနေသော ဖြူလဲ့သွယ်နောက်တွင် လီးကြီးတယမ်းယမ်းဖြင့် မက်တပ်ရပ်လိုက်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ကျော ဖြူဖြူ လေးကို လက်ကြမ်းကြီးဖြင့် အသာပွတ်ရင်း ဖိချသည်။ “အို….အဟင့်…ဦး…ကြီး” ဖြူလဲ့သွယ် တီးတိုးလေးရေရွတ်ရင်း ခါးလေးက ဦးအောင်ကျော်လက်ဖိသည့်အတိုင်း နှိမ့်ချလိုက်ရသည်။ မပြီးသေး။ ဦးအောင်ကျော် လက်တစ်ဖက်က ဖင်ကုန်းနေသော ဖြူလဲ့သွယ် ပေါင်ကြားတိုးဝင်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဒူးထောက်ဖင်ကုန်းနေရာမှ ဒူးလေးကို အသာချဲပေးရပြန်သည်။ လက်ကြမ်းကြီးက စောက်ပက်ပြဲအာအာလေးအား အောက်မှပင့်ကာမ၏။ ပြီးပြီးရော မချင်းမဟုတ်။ လက်ချောင်းများကြားတွင် စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသား ညိုတိုတိုရဲတဲတဲ လေး နှစ်ဖက်အားညှပ်၍ မ ခြင်း။ စောက်ပက်ဖောင်းဖောင်းလေးအား အသာဖြဲသကဲ့သို့ ပြု၍မခြင်း။ စောက်စေ့ရသာဖူးလေးအား အသာညှစ်၍ မခြင်း။ “အို…….ဦး…..ကျွတ်…ကျွတ်” ထိုသို့ ကာမကြမ်းကျေသူ ဦးအောင်ကျော်၏ စောက်ပက်လေးအား ထိထိမိမိ ပွတ်မသည် တွင် ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ အသည်းတလှပ်လှပ်ဖြင့် ဖင်ဆုံကြီးကို ကော့ပင့်လိုက်ရသည်။ သည်တွင် ခါးအပေါ်မှ ဖိထားသောလက်က ရှိပြန်ရာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခါးခွက်၊ ဒူးကား၊ ဖင် ပစ်၍ ကုန်းသော ပုံစံသို့ အလိုအလျှောက် ရောက်ရှိသွားရတော့၏။ ဦးအောင်ကျော်က မက်တပ်ရပ်နေရာမှ ဒူးကို အသာကွေးသည်။ လီးတန်ကြီးဖြင့် ပြဲအာအာ စောက်ပက်အုံလေးအား ဖိပွတ်သည်။ “ရှီး….အို့….ဟင်း…..ဦး…ဦး….အ” လီးဒစ်မာမာကြီး၏ အထိအတွေ့က စောက်ပက်အကွဲကြောင်းလေးအတိုင်း လွန်းထိုးရာမှ စောက်စေ့လေးအား တည့်တည့်ပင်ထိုးသည်။ “ဟား….ဦး…ဘာတွေ…လုပ်…..နေ….တာ…..လဲ…လို့….ဟင်း….အင့်…..အင်း….အာ့” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်လေးယမ်း၍ ကယောင်းကတမ်းပင်ညည်းညူမိတော့သည်။ လီးဒစ်ကြီးက စောက်စေ့လေးအားထိုးသည်။ ပွတ်သည်။ စောက်ပက်နှခမ်းသားလေးများ ကို ထယ်ထိုးသလို ပွတ်ဆွဲထိုးသည်။ လီးတန်ကြီးကို အရင်းမှ ကိုင်ကာ စောက်ပက် အာအာလေးအား အောက်မှနေ၍ တဘုတ်ဘုတ် ပုတ်သည်။ “ဘုတ်….စိ” “အိုး….အမေ့” “ဘုတ်….ဖပ်….” “အိုး….……ဦး…..လို့” “ဖပ်…ဖပ်…ဘုတ်…” “အီး…..ကျစ်….ရှီး….အား……ဦး….တော်ပါ…တော့…..ထည့်ပေးပါတော့……ဟင့်” စောက်ပက်ကို လီးဖြင့် ပင့်ပုတ်သည့်ခံစားချက်တွင် ဖြူလဲ့သွယ် သံစုံညည်းရင်း မခံနိုင်သည့်အဆုံး…ထည့်ပေးရန်ပြောရတော့၏။ “ဘုတ်….ဖုတ်….ဖုတ်….ဘက် စွိ” ဦးအောင်ကျော်ကား လီးပုတ်မရပ်။ “အ…အာ့…..အား……လိုး…..လိုးပေးပါတော့…..ဖြူလေးစောက်ပက်အရမ်းယားလို့.. လီးကြီးထည့်ပေးပါတော့ ဦးရဲ့…ဟင့် ဟင့်…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ တစ်တစ်ခွခွပြောရင်း လိုးပေးရန် အရူးအမူးတောင်းဆိုရ၏။ ထိုအခါမှ ဦးအောင်ကျော်က စောက်ပက်ကို လီးဖြင့်ပုတ်ရာမှ ရပ်သည်။ ဖင်ကုန်းရင်း တွန့်လူးနေသော ဖြူလဲ့သွယ်ကို ပြုံးပြုံးကြီးကြည့်ကာ “လိုးရင်၊ ဆော်ရင် အဲလို တစ်တစ်ခွခွပြောရတယ် ဖြူလေးရ၊ ဒါမှ လိုးတဲ့သူရော၊ ခံတဲ့သူ ရော အားရပါးရရှိတာ ခွေးမလေးရ..ကြားလား” “ဟင့်….ဟုတ်….ကြား…ကြား…တယ်…..ခွေးမလေးကို လိုးပေးပါတော့ ဦးရဲ့…နော်” တစ်ဆင့်ချင်းစီ လိုင်းသွင်း၍ လိုရာပုံသွင်းခံရသော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်။ ကာမတဏှာစိတ်ဖုံးလွှမ်းသည့်အခါ ခွေးမလေးဟုပင် ကိုယ့်ကိုကိုယ် ပြောဆိုမိသည် အထိ။ ထူးဆန်းသည်မှာ ထိုသို့ နှိမ့်ချစွာ ပြောဆိုတောင်းပန်ရသည့်ခဏ စောက်ပက်လေး က စူးစူးဆစ်ဆစ် ယားယံ၍ လီးထိုးခံချင်စိတ်တို့ ထိန်းမရအောင် ဖြစ်ရတော့၏။ “တောက်….ငါလိုးမ ဖြူလေး ရှီး……” ဦးအောင်ကျော်က ဆဲပြောလေးဖြင့် လီးဒစ်ကြီးကို စောက်ပက်အကွဲကြောင်းအတွင်း ဖိနှစ်သည်။ “စွိ….ဘွီ” တစ်ခါလိုးထားပြီးဖြစ်ရာ လီးဒစ်လုံးကြီးက အလိုက်သင့်ပင်ဝင်၏။ သို့သော် ဖြူလဲ့သွယ် ခမြာ ပြည့်နင့်စွာ ခံစားရပြီး ဖင်ကြီးကုန်းကြွရရှာသည်။ “အီး…….ဟင့်” ဦးအောင်ကျော်က လီးဒစ်ကြီးကို ဖိညှစ်နေသော စောက်ပက်အတွင်းသားလေးများ၏ နူးညံ့သော ညှစ်အားကို အားရစွာခံစားရင်း ကုန်းကြွလာသော ခါးကို ဖိချသည်။ လီးကို အသာ ငေါ့ထိုးသည်။ “ဇွပ်…ဘွတ်…ဗြိ” “အား….အာ့…..အီး….” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခါးကိုဖိချခံရသောကြောင့် ခါးကို ပြန်နှိမ့်ပေးရရှာ၏။ ထိုခဏ နောက်မှ ပင့်ထောက်၍ ဒစ်လုံးကြီးဝင်နေသော စောက်ပက်လေးကို ပင့်ထိုးခံရရာ ဇွပ်ခနဲ၊ ဘွတ်ခနဲ လီးတန်ကြီးက ထိုးဝင်သည်။ စောက်ရည်တို့ကျိချွဲ၊ လီးလမ်းကြောင်း ဖြောင့်ကနဲဝင်ရာ ပြည့်ပြည့်နင့်နင့်ပင် ခံစားရသည်။ တအားအားအော်ရသည်။ ခံလို့လည်းကောင်းလှသည်။ အောင့်ကျဉ် ၍ပြည့်နင့် လွန်းလှသည်။ မအော်ဘဲမနေနိုင်။ ခွေးလိုးလိုးခြင်း၏ ထိမိသော လီးသွင်းခြင်းတွင် အအော်သံသော အာပြဲစိန် ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ဆိုဖာပေါ် ခေါင်းတင်ရင်း အော်ဟစ်လူး လွန်းနေရသည်။ အနောက်ဆီမှ လီးတန်ကြီးက စောက်ပက်အတွင်း စိုက်ထိုးဝင်နေသည်မှာ ပက်လက် အလိုးခံရသည်နှင့်မတူ။ ထိချက် ပြင်းလှသည်။ ရင်ထဲအထိ ပြည့်နင့်နေသလိုလိုဖြစ်ရ သည်။ ထိချက်ပြင်းသလို ခံရသည်မှာလည်း ပိုထန်လှသည်။ လီးအလိုကျ လီးကြီးရှေ့တွင် ဝပ်ဆင်းကုန်း၍ လီးထိုးခံရန် ဖင်ကုန်းပေးရခြင်းဖြစ်ရာ မသဘာဝ လီးအလိုကျ အလိုးခံရခြင်းဆိုသော ခံစားချက်က ပို၍ပီပြင်၏။ ဦးအောင်ကော်က လီးတန်တစ်ဝက်ထိ လီးကို တဖြည်းဖြည်းချင်း ပင့်ထိုးသည်။ တစ်ချက် ထိုးတိုင်း ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကြီး ကုန်းကုန်းကွ၍ ထရသည်။ အော်ရသည်။ စောက်ပက်အ တွင်း အနောက်မှ တထစ်ထစ်ဖြင့် သွပ်သွင်းဝင်လာသော အချောင်းကြီးက တဏှာရမ္မက် ထူးကို ခံစားရ၏။ ဖြူလဲ့သွယ်နားထဲတွင် စောက်ပက်အတွင်းလီးသွင်းသံ တထစ်ထစ်ကိုသာ ကြားနေရ၏။ မျက်လုံးလေးကို တင်းကြပ်အောင် ပိတ်ထားမိ၏။ အံလေးကြိတ်နေရ၏။ စောက်ပက်အား နောက်မှလီးချောင်းကြီးတိုးဝင်တိုင်း ဘွတ်ဘွတ်ဇွိဇွိ မြည်သလို လည်ချောင်းမှ တအစ်အစ်တအိအိ အသံကလည်း အံကြိတ်ထားသည့်ကြားမှ မြည်ရသေး ၏။ နားထင်ကြောများ ပူနေအောင် ခံစားရ၏။ “အာ့…ရှီး….ဦးရဲ့…ဟင့် ဟင့်…အင့်” နှုတ်ခမ်းလေးကို ကိုက်ကာ မဲ့တဲ့တဲ့လေး ဖြစ်နေရ၏။ မဲ့နေခြင်းမှာ နာလွန်းခြင်းကြောင့်တော့ မဟုတ်။ အလွန်တရာ ထိမိကောင်းမွန်လှသော၊ စောက်ပက်လေးအား တင်းမာသန်မာလှသော လီးတန်ကြီးဖြင့် ခွေးလိုးအလိုးခံရ၍ ခံစား ရသော ကာမသုခဝေဒနာအစုစုတို့အား ဖော်ပြနိုင်စွမ်းသော သရုပ်သကန် မရှိသည် ဖြစ်ရာ၊ မဲ့သလိုလို၊ ပြုံးသလိုလို၊ ငိုချင်သလိုလို၊ ရီချင်သလိုလိုဖြင့် ဖြစ်နေရခြင်းသာ။ အလွန်တရာ ကောင်းမွန်သော ကာမအရသာကို ဖော်ညွှန်းပြခြင်းမှာ စောက်ပက်လေးက ထိုးဝင်လာသော လီးကြီးအား အားပါးတရညှစ်ပေးခြင်း၊ လီးတဆစ်ထိုးသွင်းလိုက်တိုင်း ကုန်းကြွလာသော ခါးအား ဦးအောင်ကျော်ပင် ပြန်ဖိချစရာမလိုဘဲ၊ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် အံလေးကြိတ်ကာ ပြန်၍ ခါးလေးခွက်ပေးခြင်း၊ စသည်တို့ဖြင့် ဦးအောင်ကျော်၏ ခွေးလိုးလိုးကျင့်ခြင်းတွင် အလိုတူအလိုပါ ရမ္မက်ထန်ထန် ပါဝင်ခံစားနေမိသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား လူးပါး၊လူနပ်။ စောက်ပက်လေးအား လီးတဆုံးမထိုး။ လီးတစ်ဝက် သာထိုးသည်။ လီးတန်လန်း ထိုးထားရင်း ဖြူလဲ့သွယ် ကျောပြင်လေးအား လျှာကြမ်းကြီးဖြင့် လိုက်ယက်၏။ ဖင်နှစ်ခြမ်းအား ဆုပ်နယ်၏။ ဖြဲ၏၊ စု၏။ ဖင်ကိုဖြဲတိုင်း စုထွေးရဲတစ်နေသော ဖင်ဝစုစုလေးအား အရသာခံကြည့်၏။ ဆရာမ လေး ဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ စောက်ပက်အတွင်းမှ အရသာကြောင့် မုဆိုးဖိုကြီး၏ ဖင်ဖြဲ၍ ကြည့်ခြင်းကိုပင် သတိမမူနိုင်။ မရှက်နိုင်။ ညည်းညူ၍သာ နေရတော့သည်။ စောက်ပက်လေးကား လီးနှင့် အသားကျချေပြီ။ ထိုသည်မှ ဦးအောင်ကျော်က အသာအယာပင် လီးတစ်ဝက်ခန့်ကိုပင် အဝင်အထွက်လိုးသည်။ “ဘွိ…စွိ…ဇွပ်…” “အီး…အာ့…..အာ့…ဟား…ဟင့်” “စွီ…ဘွတ်…..ဖွတ်…” “အိုး…အင့်…..အင့်…ကျွတ်…” “ဖောက်…ဘွတ်….စွပ်..စွိ….စိ” “အ…..အ…..အား…..ကျစ်….ရှီး” လီးဝင်လီးထွက်သံနှင့်အပြိုင် ဖြူလဲ့သွယ်ပါးစပ်လေးမှ အသံတို့က စည်းချက်ညီညီ ထွက်လာရသည်။ ပြည့်နင့်လှသောအရသာ၊ ထိမိလွန်းလှသော လီးဝင်ချက်၊ တောင့်တင်းလွန်းလှသော လီးတန်ကြီးက တစ်ဝက်ခန့် ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန်လိုးသွင်း၊ လိုးထုတ်ပေးနေရာ ဖြူလဲ့သွယ် ခမြာ တအင့်အင့် တအားအားဖြင့် စောက်ပက်လေးက ကျဉ်စိမ့်လာရ၏။ “အာ့…ဟင့်.ကျစ်…ဦး…အဆုံးဝင်ပြီလား…ဟင်….” “ဖောင်း…စွပ်…ဘွိ…အင်း..ကောင်းလိုက်တာကွာ…..ရှီး… ဖြူလေးခံနိုင်ရင်….လီး တဆုံး သွင်း လိုးမယ်လေ” “ဟင့်…အင့်….ကျစ်….ထည့်လေ…ဦး…အာ့…..ဖြူလေး ခံနိုင်တယ်….တဆုံးထည့် လိုးချင်ရင် လိုးလေ….ဦး…” ကာမအရသာကို ထူးကဲစွာ ခံစားရသည့် အားလျော်စွာ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လိုလားတောင့်တ စွာဖြင့် ခပ်ရဲရဲပင်ဆိုမိ၏။ မိမိကို အကောင်းကြီးကောင်းစေသော ဦးအောင်ကျော်ကိုလည်း စိတ်ကျေနပ်စွာ အားရစေလိုသောစိတ်လေးကြောင့်လည်း လိုးသမျှခံမည့် စိတ်ဖြင့် ပြောမိ ခြင်းပင်။ “အင်း……အင့်……ကွာ ရှီး……” “ဘွတ် ဗြစ် ဗြစ် ဒုတ်” “အ မ လေး ဦး…..ရဲ့…. အာ့” ဖြူလဲ့သွယ် စကားအဆုံးမှာပင် ဦးအောင်ကျော်၏ အံကြိတ် ခါးနွဲ့ ဖင်ကြီးကော့ကာ လီးထိုးဆောင့်သံ…….။ ခါးခွက် ဖင်ကော့ကာ လီးတစ်ဝက် တစ်စိုက်ခံနေရရှာသည့် ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်၏ စောက်ပက်နီတာရဲလေးမှာ ထွားတင်းညိုမဲသော လီးတန်ကြီး မဆန့်မပြဲ ထိုးခွဲဝင်ရာမှ အဖုတ်ပြဲအာသံ တဗြစ် ဗြစ်နှင့်အတူ သားအိမ်နံရံအား လီးဒစ်လုံးကြီး ဒုတ်ကနဲဆောင့်မိသည်ဖြစ်ရာ…… ဖင်ကုန်းပေးနေသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ခါးကြီးကုန်းထရ၏။ လူက တုန်ခနဲ ခါထွက်ရ၏။ သားအိမ်ဆီမှ ကျဉ်စိမ့်သော စူးရှပြင်းထန်သော ကာမအရသာခံစားမှုက ပါးစပ်ဖျားမှ အမလေး တရသည်အထိ။ သို့သော်……အော်ကားအော်၏။ မသက်သာ။ မသက်သာငြား ခံစားမှုက ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရ။နာကြင်အားရမှုကို မချိမဆန့် ကျေနပ်စွာ ခံစားရသည့် အဖြစ်။ စောက်ပက်အတွင်းသားများ ဖြန့်ကားခံရမှု သားအိမ်ထိ လီးဒစ်လုံးကြီး တေ့ဆောင့်ခံမှု၊ တင်းကြပ်ထိမိသော လီးတဆုံးသွပ်ထိုး အလိုး ခံရမှုတွင် ခါးကြီးကုန်းကွကာ စုပ်တသပ်သပ်၊ အံတကြိတ်ကြိတ်၊ အမလေး တကာတကာ တဏှာရှိန်က မိုးထက်မက မြင့်တက်လာရသည်။ မချိမဆန့် ထိထိမိမိ ဖြင့် အရိုင်းဆန်သော သန်မာသည့်လီးကြီးကပေးသည့် တဏှာ ရှိန်ကို မမှီမကမ်း အပြေးလှမ်း၍ လိုက်ရသည်ဖြစ်ရာ ဖြူလဲ့ငွယ်ခမြာ ဖုတ်လှိုက် ဖုတ်လှိုက်။ ပါးစပ်မှလည်း ကယောင်ကတန်း အော်မိအော်ရာ ညည်းမိညည်းရာ ညည်းရ ရှာသည်။ သည်ခံစားချက် သည်အရသာကို သားအိမ်ထိ လီးထိုးထောက် အဆောင့်ခံရသည့် အမျိုးသမီးတို့သာ သေချာရေရာ သိပေလိမ့်မည်။ မရှုနိုင်မကယ်နိုင်၊ လှုပ်လည်းမလှုပ်ရဲ၊ ပါးစပ်ဖြဲကာအော်ညည်းရင်း လီးကြီးလိုးသမျှ ခံရသည့်အဖြစ်။ ကောင်းလည်းကောင်း၊ အောင့်လည်းအောင့်၊ နာပေသော်ငြား အံကြိတ်ခံရသော နာကောင်းကြီးအဖြစ်။ ဆိုရသော် လီးစွဲအောင် လိုးကျင့်ခံရခြင်းပင်။ ဆိုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်၏ ခံနိုင်အားနှင့် တဏှာစိတ်ကိုလိုက်၍ ဦးအောင်ကျော်က လီးဝင်လီးထွက် ကို နေးရာမှမြန်၊ မြန်ရာမှ ကြမ်းလာသည်။ လီးဝင်လည်း နက်လာ၏။ လီးချောင်းကြီးတစ်ခုလုံး စောက်ပက်သားနုနုတို့ကို တဗြိဗြိ ထိုးခွဲနေရသည်မှာ အရသာ ရှိ လွန်းလှ၏။ လီးမဲကြီးတစ်ချောင်းလုံး စောက်ပက်နီတာရဲ ပြဲတာတာလေးအတွင်း ဝင်ချီ ထွက်ချီ။ “ဖောက်…ဘွတ်….အီး…ဦး အား….ရှီး” “ဗြိ…စွိ…..ဖပ်…အား..ဦးရဲ့…..အာ့….အာ့…ဟင့်…ကောင်း…ကောင်း…တယ်..” “ဖုန်း…ဇွပ်…..ဘွီ…ဘွတ်…..ဘွတ်…” “အင့်…ဇွပ်…ဖွတ်…ဦး…အာ့…ဘွီ..ဘွတ်…ဇွပ်.ဦး…..အ..ရမ်း….ဗြိ…ဖွတ်…ကောင်း…..အင့်…အိုး…ဘွီ…ဇွီ.တယ်…ဖြူ….အင့်…ဖြူ….လေး…ဖပ်…ဖပ် ဘွတ်…..ပြီး…အီး…. ဘွတ်.အင့်….ပြီး…..ချင်…ဖောက်….ဘွတ်…..အာ့…အ့ နေ…ပြီ” လီးဝင်လီးထွက်တိုင်း ညည်းညူရင်း ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အရမ်းကောင်းတယ်၊ ပြီးချင်နေပြီ ဆိုသည့် စကားပြောရာတွင်ပင် အချက်နှစ်ဆက်ခန့် အဆောင့်ခံရရှာသည်။ လက်ပင် မထောက်နိုင်။ ဆိုဖာနောက်မှီတွင် ခေါင်းတင်ကာ ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် အလိုးခံရ၏။ “အား…တောက်…ဖြူလေးရာ…ညှစ်…ညှစ်.. ခွေးမလေး ပြီးအောင် ညှစ်စမ်း…ကြားလား…တောက်..ငါလိုး….ခွေးမလေး…” ဦးအောင်ကျော်ကား ရေချိန်ကိုသိသည်။ အတိုင်းအထွာကိုသိသည်။ သည်လိုအချိန်၊ ပြီးခါ နီးအချိန်ဆို ဖြူလဲ့သွယ်မှမဟုတ် (၉၀% သော မည်သည့်မိန်းကလေးမဆို) လိုးချင်သလိုလိုး၊ ဆော်ချင် သလိုဆော်၊ ဆဲချင်သလိုဆဲ၊ ရိုက်ချင်သလိုရိုက်။ အလိုးခံမိန်းကလေးအဖို့ ပြီးရဖို့သာ ပဓာန။ လီးကိုညှစ်ရဖို့သာ ပဓာန။ ထိုအချိန် လီးဖြင့် အလိုးမခံရ၊ မပြီးရသော မိန်းမအဖို့ ရူးမတတ်၊ သေမတတ်ခံစားရမည်သာ။ အလိုးခံ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်သာ မချိမဆန့် အကောင်းကြီးကောင်းရသည် မဟုတ်သေး။ လိုးသော လီးပိုင်ရှင် မုဆိုးဖိုကြီး ဦးအောငိကျော်သည်လည်း အားရစွာ ကောင်းရသည်။ ထွားတုတ်သော လီးတန်ကြီးက မြို့သူချောလှ ဆရာမလေး၏ ပျိုနု စေ့ကြပ်သော စောက်ပက်ကို ဖင်ကုန်းခိုင်းကာ လိုးခွဲရသည်။ စောက်ပက်လေး၏ တင်းကြပ်မှု၊ ရမ္မက်ထန်သော ညှစ်အားတ်ု့အပြင် နူးညံ့တစ်ရစ်သော သားအိမ်ကို ဒစ်လုံးကြီး ကျဉ်အောင် လိုးဆောင့်ရသည်ဖြစ်ရာ ဦးအောင်ကျော်လို လိုးပါးဝသော သူပင် မပြီးစေရန်လမနည်းထိန်းရသည်။ တော်ရုံလူဆို ဩတ်ထွက်ချေမည်။ ထိုအခါ အလိုးခံအမျိုးသမီးအဖို့ဘဆန့်တငံ့ငံ့။ ပြီးလုဆဲဆဲ လူပဲမိသလိုလို။ အားကုန်ပြေး၍ ပန်းဝင်ကာမှ ကိုယ့်ထက်အရင် ပန်းဝင်သူကရှိမှန်းငိသလိုလို။ မရိုးမရွ စိတ်အပျက်ကြီး ပျက်ရမည်မလွဲ။ ဦးအောင်ကျော်မှာ ကာမကြမ်းကြေသူပီပီ လိုးခြင်း၊ဆော်ခြင်းတွင် မည်ကာမတ္တာ လိုး သည်၊ ဆော်သည် မဟုတ်။ အလိုးခံအမျိုးသမီး အကောင်းကြီးကောင်း၍ အပြီးကြီးပြီးရန် သာ ဦးစားပေးလိုးသည်။ ထိုသို့ အပြီးကြီးပြီး၍ အကောင်းကြီးကောင်းရသော အလိုးခံ အမျိုးသမီးခမြာ သည့်နောက်တွင်တော့ သူစေရာ အရုပ်ကလေးပမာ။ ယခုလည်း ဖြူလဲ့သွယ်ပင်ကြည့်….။ “အား….ကျစ်……ဦး…လိုး….လိုး…အရမ်းလိုး….ခွေးမလေး…ပြီး….တော့မယ်…..ဖောင်း…ဘွတ်….အင့်…ဖုန်း….ဦး….အား…ဘွတ်…ဇွပ်…ဖုန်း အီး…..အင့် …အင့်… .ဟင့်… .ဟင်း…..အာ..ရှီး….ဦး….ဘွတ်….ဦး….ရှီး……အင့် ဇွိ…ဖွတ်..အီး..” ဖြူလဲ့သွယ် အာခေါင်ခြစ်၍အော်သည်။ ကရူးမူးထိုးအော်သည်။ ငယ်သံပါအောင်အော်သည်။ ကောင်းလွန်း၍ အော်ခြင်း။ စောက် ပက်အတွင်းဆီမှ အီစိမ့်ပြည့်တစ်၍ အားရစွာအော်ခြင်း။ ဘာတွေဘယ်လို အော်မိမှန်းပင် မသိတော့။ “တောက်….ဘွတ်…ငါလိုးခွေးမလေး…ဖောင်း…အော်…အော်…စမ်း…ဘွတ် ဘွတ် ” လီးတစ်ဆုံးသွင်း၍ စီးကြပ်သော စောက်ပက်လေးအား ပက်စက်စွာ ဆောင့် ဆောင့်လိုးသည်။ သေးကျဉ်သောခါးကို စုံကိုင်သည်။ စွင့်ကားသော ဖင်လုံးဖြူဖြူကျစ်ကျစ်လေး လှိုင်းထယိမ်းခါနေအောင် ဆောင့်လိုးသည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုလေးများအိ ရစ်တွယ်သော ဖိညှစ်အားကို လီးဒစ်ညိုညိုလုံး လုံးကြီးက ထိုးခွဲသည်။ ပြဲအာသော စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားနှစ်ဖက်က လီးတန်ကြီးတွင် ကပ်ရပ်နေရသည်။ “ဖောင်း ဇွပ်….ဖွတ်….ဘွတ်….ဖပ်…ဖပ် ဘွတ်….ဇွီ” မို့ဖောင်းသော စောက်ပက်အုံလေးက လီးမွှေးများကပ်ကာ တဖပ်ဖပ်ဖြင့် လီးတန်အရင်း ဆီးစပ်ဖြင့် ဖိကပ်ဆောင့်ခံရ၍ ပြားမတတ်။ ဦးအောင်ကျော်ကလည်း ထန်လွန်း၍ ပြီးလုလု၊ အံကြိတ်၍ ဖြူလဲ့သွယ်အား အပြီးလိုး သည်။ လီးတန်ကြီးတစ်ချောင်းလုံးလည်း ဝင်ချီ၊ ထွက်ချီ။ စောက်ရည်တို့ကလည်း တစီစီ။ “ဖောင်း ဇွပ်….ဘွတ်…ပြီး….စမ်း…ဖြူလေး…အား….” “အင့်…ဟင်း…ဟင့်….အာ့…ပြီး…ပြီး….” ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကုန်းလိုးခံရာမှ ဒုတိယအကြိမ် စောက်ရည်တွေ တဗြစ်ဗြစ် ပန်းထွက်ရ ပြန်၏။ အသက်ပင်မရှုနိုင်အောင် စောက်ပက်စီမှ လီးတစ်ခံရ၍ ပြီးရခြင်း ရသာထူးကို မူးမူးမေ့မေ့ခံစားသည်။ မလွတ်တမ်းခံစား၍ တဆစ်ဆစ်ညှစ်နေရသည်မှာ ကာမအရသာ ၏ အဆုံးစွန်သော ပြီးမြောက်ခြင်းပင်။ လက်က မထောက်နိုင်။ ခေါင်းကဝပ်ကျသည်။ ဖင်လေးမှာမူ အနောက်မှ လီးထိုးကလန့် ထားသောကြောင့် ထောင်ထောင်လေး။ ခေါင်းဝပ် ဖင်ပူးတောင်း ထောင်ထောင်လေး။ ဦးအောင်ကျော်လီးတန်ကြီးမှာ လက်ဖြင့်ဆုပ်သကဲ့သို့ ခံစားရသည်။ စောက်ပက် အတွင်းသားများ၏ နူးညံ့သောအရသာကား လက်နှင့်တစ်ခြားစီ။ ညှစ်ချက်ကလည်း စီးစီးပိုင်ပိုင်။ နူးညံ့သော စောက်ပက်အတွင်းသားများ၏ တစ်ရစ်သောညှစ်ခြင်း။ ဦးအောင်ကျော်မှာ လီးကိုပြန်မထုတ်နိုင်။ ထိုညှစ်အားကို အားပါးတရခံစားရင်း လီးကြီး အစွမ်းကုန်တင်းမာနေရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ပြားမတတ် ပေါင်ခြံတွင်ဆွဲကပ်ဖိကာ လီးတန်ကြီးတစ်ဆုံး ထိုး၍စိမ်သည်။ ခေါင်းကြီးမော့သည်။ ဖင်ဖြူလေးနှစ်ခြင်းအား ဖြဲညှစ်ကာ စုံဆွဲထားသည်။ ဖင်ဝနီတာစွေးလေး ပြဲအာနေခြင်း ကိုပင် မကြည့်နိုင်။ ခေါင်းကြီးမော့၊ အံကြီးကြိတ်၍ လိုးခြင်း၏ အဆုံးစွန် ပြီးမြောက်လု အရသာကို ခံစားသည်။ “အား…ရှီး……ကောင်း…ကောင်း….တယ်…..ဖြူ..ဖြူလေး…ငါလိုး..ခွေးမလေး….ညှစ်…ညှစ်..” “အင့်..အား…ဦး…ဟင့်…အရမ်း….ကောင်း….တယ်..ရှီး…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဆိုဖာကျောမှီတွင်ပင် ခေါင်းမတင်နိုင်။ မှောက်ကျသည်။ ဝပ်ကျသည်။ ဖင်လေးကို ဆုပ်ဖြဲညှစ်ခံထားသည့်အပြင် လီးတန်ကြီးက စောက်ပကိလေးအတွင်း သပ်လျှိုထိုးစိုက် ကလန့်သွပ်ဝင်ထား၍သာ တစ်ကိုယ်လုံးခွေမကျခြင်းဖြစ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းသားနုနုတို့က လီးတန်မာကြီးအား အသေညှစ်သည်။ အထူးတလည် ညှစ်ရခြင်းမဟုတ်။ သူ့အလိုလိုပင် ညှစ်နေခြင်း။ ထိမိလွန်းလှသောကြောင့် စောက်ပက် အတွင်းသားများ တဆက်ဆက်တုန်ကာ မာတင်းသောလီးတန်ကြီးကို အားပါးတရ ညှစ်ရခြင်း။ “အင့်..ဟင့်…အင့် အစ်..ကျစ်….အ…အာ့ ဦး…ဦး..ဦး…အာ့ ဟား…အ ဟင်း….” ဖြူလဲ့သွယ် အံကိုကြိတ်သည်။ မျက်လုံးကိုမှိတ်သည်။ တစ်ကိုယ်လုံးအားကို စောက်ပက်ဆီသို့ ပို့သည်။ အသိစိတ်က အနောက်မှနေ၍ စောက်ပက်အတွင်း ထိုးသွပ်သပ်လျှိုနေသော လီးတန်ကြီးအား ညှစ်နေခြင်းတွင်သာ သိနေတော့သည်။ အော်လည်းမအော်နိုင်။ တအစ်အစ် တဟင်းဟင်းသာ အံကြိတ်ညည်းရင်း စောက်ပက်က ဗြစ်ကနဲ ဗြစ်က နဲမြည်သည်အထိ စောက်ရည်များကို ညှစ်ညှစ်ချသည်။ အသေကောင်းလှပေခြင်း။ ညှစ်ချလိုက်တိုင်း စောက်ပက်အတွင်းသားများက လီးမာမာတောင်တောင်အချောင်းကြီး ကို ကြံရည်ကြိတ်သကဲ့သို့ ညှစ်သည်။ ရူးမတတ်ကောင်းလှသည်။ အသိစိတ်တစ်ခုလုံး ပြီးဆုံးခြင်းတွင်သာ ရှိတော့သည်။ ညှစ်သည်။ ကရူးမူးထိုးညှစ်သည်။ ဘာဆိုဘာမျှမသိတော့။ တဗြစ်ဗြစ် တဘွိဘွိ ဖြင့် စောက်ရည်များ သွန်ထုတ်ရသည့် အရသာကား ထူးခြားကောင်းမွန်ပေစွ။ “အ…အာ…အ…ဟင်း ကျစ်….ကျစ်…အင်း…ဟင့်….” ဖြူလဲ့သွယ် တစ်ကိုယ်လုံးအားမရှိသကဲ့သို့ ပုံကျသည်။ ဖင်ကိုညှစ်ကိုင်ခံထားရ၍ လီးစိုက်နေသောဖင်လေးသာ ထောင်ထောင်လေးဖြစ်နေရတော့၏။ ဦးအောင်ကျော်……ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်၏ ပြီးဆုံးခြင်းစောက်ပက်ညှစ်အားကို ခေါင်းကြီးမော့၍ ခံစားနေသော ဦးအောင်ကျော်။ လီးတစ်ချောင်းလုံးကျဉ်စိမ့်နေရသည်။ လီးရည်ထွက်ချင်လှပြီ။ ဖြူလဲ့သွယ် အပြီးကို ထိန်း၍လိုးနေရာမှ မီးကုန်ယမ်းကုန် ပြီးနေ ရသော ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်အတူ လရည်လွှတ်ချေတော့မည်။ ဖင်ပူးတောင်းလေးသာထောင်၍ အသိစိတ်လွတ်ကာ ခွေးမလေးပမာ တအီအီညည်းနေ သော ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ကို ညှစ်၍ ဖြဲလိုက်၏။ ဖင်စအိုဝကား ရှုံ့ပွ၊ ရှုံ့ပွ ဟစိ၊ ဟစိ။ ထိုဖင်ပေါက်အောက် လီးကလန့်သပ်လျှိုထားသော စောက်ပက်ကား ရွစိရွစိဖြင့် နောက်ဆက်တွဲ ညှစ်ခြင်းကို ညှစ်နေဆဲ။ စောက်ရည်အနှစ်များကလည်း ဆိုဖာပေါ်ထိ တစက်စက်ကျလျက်သား။ “တောက်…ဖြူလေး….လီးပဲကွာ..ရှီး…လရည်ပန်းထည့်လိုက်တော့မယ်” “အင်း…ဟင်း…ဟင်း…ပန်း…ပန်း….အင့် အ…အာ့” အသက်ကိုလုရှုရင်း ဖြူလဲ့သွယ် သဲ့သဲ့လေးပြောသည်။ “ဖောင်း….ဘွတ်…အင့်…အား…ဖုန်း…..ဇွပ် အိ….ဘွီ အင်း….ဟင်း… .အား…ဖုန်းဇွိ..အီး…ဦး..” ဦးအောင်ကျော်ကာ လက်မကြီးကို ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်စအိုပေါက်ဝလေးအားတေ့ဖိပွတ်ရင်း ကျန်လက်တစ်ဖက်က ဗိုက်အောက်သို့ထွေးပိုက်ကာ အချက်နှစ်ဆယ်ခန့် စိတ်လွှတ်ကာ လီးတစ်ဆုံး ဆောင့်၍ အားပါးတရလိုးသည်။ “ဖောင်း…..ဇွပ်…. အမေ့” “ဖုတ်…..အား….ဘွီ” “ဇွပ် အိုး….အင့် ဖပ်….အ” “အီး…တောက်…ငါလိုး….ဖြူလေး..ဖောင်း….” “အီး……ဘွတ်..အင့်….ဟင့်…ဘွတ်….အ….ဇွီ…ဟင့်” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ဆောင့်လိုးလိုက်တိုင်း သားအိမ်ထိ လာဆောင့်သော လီးဒစ်ကြီးကြောင့် တစ်ကိုယ်လုံး အကြောဆွဲသလို တွန့်၍တွန့်၍ ဖြစ်ရသည်။ လီးတစ်ချက်ဆောင့်ခံရတိုင်း တစ်ခါအော်ရသည်။ လီးဝင်သံမတူသလို ဖြူလဲ့သွယ် အော်သံမှာလည်း မတူ။ အော်သံများ ဆူညံနေတော့၏။ ဦးအောင်ကျော်၏ မာန်သွင်းလိုးသံ…ဖြူလဲ့သွယ်၏ ငယ်သံပါ အောင်အော်သံ… ကောင်းလွန်း၍ ညည်းသံ၊ စောက်ပက်လေးမှ လီးဝင်လီးထွက်သံတို့ဖြင့် ဆူညံမြိုင်ဆိုင် လှသည်။ “ဟူး….အား…..ရှီး….အား….ဖြူ…ဖြူလေး….သုတ်ပန်းတော့မယ်…ဟင်း” “ဟင့်…အင့်…ပန်း…ပန်း..ဦး..အ့ ကျစ်….ကျစ်..ဖြူလေး အဖုတ်ထဲ ပန်း…..ဟင့် ” လီးတစ်ဆုံးပစ်ဆောင့်လိုက်ပြီးနောက် ဦးအောင်ကျော် ကိုယ်လုံးကြီး တဇက်ဇက်တုန် နေသည်။ လီးကြီးတစ်ခုလုံးပေါက်ထွက်မတတ်။ လီးထိပ်က ဗြစ် ကနဲ သုတ်ရည်များ ပန်း ထွက်သည်။ လီးဒစ်ထိပ်ကြီး ဖောင်းကြွလာ ကာ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထည့်သည်။ ကော့ထိုး ပန်းသည်။ စောက်ပက်လေးအား လိုးရင်း လီးရည် ပန်းရသည်မှာ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်လေးအား အပိုင်ရသကဲ့သို့ ခံစားမှုကား ပြောမပြ တတ်အောင် ကောင်းလွန်းတော့သည်။ “အိုး ဟူး….ငါလိုးမလေးရာ ဟား….” “အိုး…..ဦး….ဦး..ရယ်….ဟင်း…” ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ပူနွေးသော လီးရည်များက စောက်ပက်လေးအတွင်း တဗြစ်ဗြစ်အပန်းခံ ရသည်။ စောက်ပက်လေးနွေးထွေးလာရသည်မှာ တစ်ကိုယ်လုံးပင် နွေးလာသကဲ့သို့။ ငယ်သံပါအောင်အော်သော အသံလေးများပျောက်ကွယ်ကာ အဖျားတတ်သလို ညည်းရင်း လီးတန်ကြီးကိုညှစ်သည်။ စောက်ပက်အတွင်းသုတ်လွှတ်ခံရခြင်းနှင့်အတူ စောက်ရည် လက်ကျန်များကိုပါ ညှစ်ထုတ်သည်။ လီးတစ်ချက်ငေါ့၍၊ ညှစ်၍ လီးရည်တစ်ခါ အပန်းခံရတိုင်း ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လုံးလေး တွန့် တွန့်သွားရ၏။ လီးရည်ပန်သော အရှိန်ကြောင့် စောက်ပက်လေးပင် နွေးအိလာရ သည်။ ဦးအောင်ကျော်ကလည်း လရည်များကို တစ်ဆက်မကျန် ကော့ကော့ညှစ်ထုတ်ကာ ပြီးဆုံးခြင်းကာမအရသာကို မြိန်ရေယှက်ရေခံစားသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်နှင့်ဦးအောင်ကျော် တို့နှစ်ဦးသား လိုးခြင်း၊ ခံခြင်း၏ အဆုံးစွန် ပြီးဆုံးခြင်းကို ရှေ့ဆင့်နောက်ဆင့်၊ ပြိုင်တူကဲ့ သို့ ခံစားရသည်။ နှစ်ဦးသား စကားမဆိုနိုင်ကြ။ တအီအီ၊ တအင်းအင်း ညည်းညူရင်းသာ အနိုင်မခံအရှုံးမပေး အရည်များကို တစွိစွိ ညှစ် ထုတ်ကြ၏။ သေချာနားထောင်လျှင်ဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်မှ “ဘွိ…ဇွီ…ဗြစ် ”ဟူသော စောက် ပက်ညှစ်သံများကိုပင် ကြားနိုင်ချေ၏။ စောက်ပက်အတွင်း လီးကိုစိမ်၍ အားရအောင် လရည်ပန်းပြီးနောက် ဦးအောင်ကျော် ဟူး ကနဲ သက်ပြင်းချသည်။ အတန်ငယ်မာနေသေးသော လီးကို ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်ထဲမှ အသာဆွဲထုတ်သည်။ “ဘွီ…စွိ…ဘွီ…” စောက်ပက်ထဲမှ လီးထုတ်သည်နှင့် စောက်ရည်နှင့်လီးရည်များက စောက်ပက်အတွင်း မှ လျှံထွက်ကြသည်။ လေအန်သံများနှင့်အတူ စောက်ပက်လေးက ပွင့်အာလျက် စောက် ပက်အတွင်းသားများ နီရဲရဲ ကိုမြင်ရသည့်အထိ ဦးအောင်ကျော် လီးရာအတိုင်း ပွင့်နေ၏။ ဖင်ပေါက်နီစွေးစွေးလေးပင် ခပ်ဟဟ ပွင့်အာနေရှာသည်။ “ဘွတ်…ဗြိ….ဘွီ..” “ဟင့်…အဟင့်…ဦး…ရယ်” ဖြူလဲ့သွယ် သဲ့သဲ့ကလေးညည်းရသည်။ “ဘွီ….ဖွပ်…ဘွတ်….” လီးထုတ်သည်နှင့် ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်ပြဲပြဲလေးအတွင်းမှ အဖြူအနှစ်အရည်များ တစွက်စွက် စီးကျသည်။ စောက်ပက်လေးကလည်း လီးရာအကွင်းလိုက်။ သုတ်ရည်များ က အစီးလိုက်။ အမြှပ်တစီစီဖြင့် ဆိုဖာပေါ်တွင် ပေပွနေတော့သည်။ ဦးအောင်ကျော်က ဖင်ထောင်နေသော ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်နှစ်ခြမ်းကို လက်ဖြင့် ဆုပ်ကိုင်၍ အသာဖြဲ၏။ “ဘွီ…ဇွီ…ဘူ…ဖွတ်…စိ…” “အို..ဟင့်…ဟင့်…ကျစ်…ကျစ်…ဦး….ဦး…လို့.” ဖြဲလိုက်သည်နှင့် စောက်ပက်ပြဲလေးက လေအန်သံများနှင့်အတူ သုတ်ရည်များ စီးထွက် ၏။ ဖင်ဖြဲခံရသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း တဟင့်ဟင့် တအင့်အင့်သံလေးများထွက်ရ၏ Is စောက်ပက်လေးက ပြဲအာကာ လရည်များ အတစ်လိုက် ထွက်ကျသည်မှာ စောက်ပက်ပြဲ ပြဲလေးမှ အမျှင်တန်းသိအထိ။ ညောင်စေးကျသလို အစီးစီးအသွယ်သွယ်ဖြင့် လရည်များ သွယ်စီးနေ၏။ “ဟူး…ကောင်းချက်….ဖြူလေး..ရာ” ဦးအောင်ကျော်ပင် မောဟိုက်သံနှင့် ပြောရသည်။ ဒူးများပင် ယိုင်တိုင်တိုင်။ လိုးခြင်းအမှုကိုဆောင်ရွက်သူ အားကောင်း မောင်းသန် အညာသားမုဆိုးဖိုကြီးပင် ထိုမျှ ဖြစ်နေရာ…..ဖင်ကုန်း၍ ခွေးလိုးလိုးခံရရှာသော ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်ခမြာ ရစရာ ပင်မရှိတော့။ ကြမ်းပြင်တွင်ပုံကျနေသော ပုဆိုးကိုယူ၍ ဖြူလဲ့သွယ်ပေါ်လွှမ်းခြုံပေးလိုက်သည်။ ခေါင်းအုံကိုယူ၍ ဖြူလဲ့သွယ်ခေါင်းလေးကိုအသာမ၍ ထည့်ပေးသည်။ မျက်နှာပေါ်တွင် ကပိုကရိုကျနေသော ဆံနွယ်နက်နက်တို့ကို အသာသပ်တင်ပေးသည်။ အတန်ငယ်ပျော့အိ နေသော နီရဲနေသော နို့အုံလေးကို တစ်ချက်ကိုင်ကြည့်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဘာကိုမျှမသိရှာ….။ လီးရည်အလူးသားဖြင့် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်ရသည်။ ထို့နောက်တွင်တော့ ဦးအောင်ကျော်လည်း အိပ်ယာထက်သို့သွားကာ ခြေပစ်လက်ပစ် လှဲချလိုက်သည်။ စောက်ရည်နှစ်ဖြူဖြူများ သွေ့ခြောက်စပြုနေသည့် ဒစ်ကြီးလန်နေသော လီးတန်ကြီးမှာလည်း ပေါင်ကြားတွင် ခပ်ငေါငေါဖြစ်နေရာမှ တဖြည်းဖြည်း ပျော့ကျလာရသည်။ ကာမသုခချမ်းသာကို အချီ ကြီးခံစားပြီးနောက် ဦးအောင်ကျော်မှာ ပေါင်ကြီးကိုကား၍ လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းပေါ်ဆန့်တန်း၍ ကားကားကြီး အိပ်ပျော်သွား၏။ တစ်ခဏအတွင်းမှာပင် ဦးအောင်ကျော်၏ ဟောက်သံထွက်ပေါ်လာတော့၏။ ဘေးကပ်ရပ်ခန်းရှိမင်းသူမှာ ရင်ထဲတွင် ဆူနာမီမုန်တိုင်း တိုက်နေသလိုလို။ ပြင်းအားမြှင့် ငလျင်ပဲ လှုပ်နေငယောင်ယောင်။ ခံစားချက်တွေ ဗြောင်းဆန်နေရသည်။ ရင်ထဲဗြောင်းဆန်နေသော်လည်း အသက်ပင်မရှု မိသကဲ့သို့ tablet မှ တစ်ခွပီပြင်သော မြင်ကွင်းများကို ကျောက်ရုပ်ပမာ စူးစိုက်ငေးကြည့်မိသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ဦးအောင်ကျော်တို့ တဏှာထန်စွာ ပြောဆိုသည့်စကားတစ်ခွန်းတိုင်းက မင်းသူနားထဲ အဏှမြူဗုံးတစ်လုံး ပေါက်ကွဲသည့်နှယ်။ မိမိကိုယ်တိုင် အခန်းစီစဉ်ပေး၊ ကားမောင်းပို့ပေး၊ တားဆေးဝယ်ပေး၊ အရက်ဝယ်ပေး၍ မိမိချစ်သူလေးအား အညာသားမုဆိုးဖိုကြီး စိတ်တိုင်းကျ လိုးဖို့ သဘောတူကြည်ဖြူ ပေးအလိုးခံသော်ငြား မနာလိုစိတ်လေးက ခပ်ရေးရေး ဖြစ်မိသည်။ မိမိတို့ ချစ်သူနှစ်ဦးကြား အနေဝေးသည့်ကာလ ဖုန်းပြောရင်း sex လုပ်တိုင်း ထို ညိုထွားထွား အညာသားကြီး၏ လီးဖြင့်လိုးကြ ခံကြသည်ကို နှစ်ဦးသား ရမ္မက်ထန်စွာ စိတ်ကူး လိုနေကြ။ သို့သော် စိတ်ကူးကား စိတ်ကူး လက်တွေ့ကား လက်တွေ့ မတူ။ နည်းနည်းမှ မတူပါ။ ဆိုရလျှင် မိမိ၏ ကပ်ကိုးစိတ်အခံတွင် ချစ်သူလေးအား မိမိသူငယ်ချင်းလို၊ ရီရီယောကျ်ားလို ခေတ်ပညာတတ် လူငယ်ဖြင့်သာ အလိုးခံစေချင်သည်။ မိမိချစ်သူ ဖြူလဲ့သွယ် ရွေးချယ်လိုက်သည်က အညာသား မုဆိုးဖို အသက်ကြီးကြီး ဦးလေးကြီး။ အကျိုးအကြောင်းဆီလျော်သည်ဖြစ်ရာ မင်းသူမှာ မငြင်းနိုင်ရှာ။ ထို့အပြင် ဦးအောင်ကျော်ဆိုသည်နှင့် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မြူးထူးရွှင်ပြလေလေ မင်းသူမှာ သာ၍ လီးတောင်လေလေ။ နောက်ဆုံးတော့ အစစအရာရာ စီစဉ်ပေးမိသည်အထိ။ မည်မျှပင် မကျေနပ်စိတ်ခံလေးနှင့်မနာလိုရသည်ဖြစ်စေ မင်းသူကား ခံစားချက်ကို မလွန်ဆန်နိုင်ရှာ။ အစွမ်းကုန်တောင်မက်နေသော လီးကြောင့် ဘောင်းဘီချွတ် လိုက်ရသည်။ လီးထိပ်တွင် အရည်ကြည်တို့က ဝေ့သီသီ။ ယားယံတင်းမာနေသော လီးကိုလက်ဖြင့်ဆုပ်ကာ ချစ်သူဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ဦးအောင်ကျော်တို့၏ ကာမအချစ်ပွဲကို ရင်တလှပ်လှပ်ဖြင့် ကြည့်မိ၏။ ကောင်းလွန်းပေစွ။ အရသာထူးကား ပြောမပြနိုင်။ “ဟိုဘက်လှည့်ပြီး ဖင်လေးကုန်းစမ်း ဖြူလေးရာ…..ကျွတ်” နားကြပ်မှကြားလိုက်ရသော အမိန့်သံဆန်သော ဦးအောင်ကျော်စကားသံကြောင့် မင်းသူ ရင်ခုန်စွာ ကြည့်မိသည်။ မိမိ သဲလေး ဒါလောက်ထိတော့ လုပ်မည်မထင်။ မင်းသူအထင်မှားချေပြီတည်း။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အချိန်မဆိုင်း။ ဦးအောင်ကျော် ခိုင်းသလို လုပ်သည်။ ဖင်သာ ကုန်းသည်မဟုတ်သေး။ ခြေကားခိုင်းတော့ဘကားသည်။ ဖင်ဖြဲခိုင်းတော့လည်း မငြင်း။ “ရ…..ရ..ပြီ…လား….ဦး….ဦး…..ကြီး….. ဖြူ….ဖြူ…လေး….ရှက်….လာ…ပြီ အား နားကြပ်မှ သဲအသံကား တဏှာလွှမ်းသော ရမ္မက်သံအပြည့်။ ကြည့်ပါဦး……။ သဲ ဖင်ဝနီနီစုစုထွေးထွေးလေးပင် ဟစိစိ။ စောက်ပက်ဆိုသည်မှာ အပြူးသား။ မိမိပင် သဲဖင်ဝကို သေချာမမြင်ဖူးသေး။ ခုတော့ မိမိမဟုတ်သည့် လူကြီးအား ဖင်ဝဖြဲ ပြနေသည့် သဲ။ ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်၏ ကိုယ်လုံးတီးအလှကို ပိုင်ရှင်ဖြစ်သော မိမိပင် သေချာမမြင်ဖူးခဲ့။ မခံစားဖူးခဲ့။ ယခုတော့ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်တုံးလုံး နို့တုံးလုံးဖြင့် အညာသားကြီးအလိုကျ ဖင်ကုန်း၍ပင် ပြနေရှာပါရော့လား။ မင်းသူမှာ ရင်ပဲနာရသလိုလို။ နှမြောသလိုလို။ သို့သော် လီးက တဆက်ဆက်တုန်နေရသည့်အဖြစ်။ မိမိပိုင်သည့် ယုယုယယ ချစ်ရသော ဖြူလဲ့သွယ်။ အိန္ဒြေသိက္ခာအပြည့် လှပလွန်းသော ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်။ ယခုတော့ အညာသားကြီးအား ဖင်ကုန်း၍ ဖြဲပြရင်း အရှက်ကုန် တဏှာထနေ သော မိမိချစ်ရသူ ဖြူလဲ့သွယ်။ အိုး သဲစောက်ပက်လေး အရည်တွေစိုစိမ့်နေပါလား။ ဟိုဘူကြီးကလည်း မိမိဝယ်ပေးသောအရက်ကို ဇိမ်ခံသောက်ကာ မိမိချစ်သူ၏ ဖင် နို့ စောက်ပက်တို့အား မြည်းနေပါရောလား။ “ကျွတ် ရှီး သဲရာ” မင်းသူမှာတော့ လီးလေးကိုသာ တင်းတင်းဆုပ်နေရတော့၏။ ( ဦးအောင်ကျော် မလိုးခင် ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် မင်းသူ အပြန်အလှန် မက်ဆေ့ပို့သည့် အခန်းမှာ သက်ဆိုင်ရာအခန်းတွင် ဖော်ပြပြီး ဖြစ်၍ ဆက်လက်မဖော်ပြတော့ပါ။ မင်းသူ၏ ခံစားချက် အချို့ကိုသာ ဆက်လက်ရေးသားသွားပါမည်။) မင်းသူ မှာ ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်တွေကိုင်၊ ဆုပ်ညှစ်နေသည်ကို ကြည့်ရင်း ကိုယ်တိုင် ဖင်တွေကျိန်းလာရသလိုလို။ မိမိချစ်သူလေးမှာ ဘာတစ်ခုမျှ မငြင်းဆန်။ အရာရာ ဦးအောငိကျော်သဘောရှိ။ အား သဲရာ နို့တွေ အကိုက်ခံ၊ အတောက်ခံရ သည်ကိုပင် ထပ်စို့ ထပ်ကိုက်ခိုင်းနေပါလား။ အိူး ကြည့်နေရင်း ဖြူလဲ့သွယ်နို့လေးများ စူရဲ ရှည်တင်းနေလေပြီ။ မင်းသူ လီးထိပ်မှ လရည်လေးတွေ စိမ့်ထွက်လာပါရောလား။ ဖြူလဲ့သွယ်အား ဦးအောင်ကျော် ခပ်ကြမ်းကြမ်း ကိုင်လေနှိုက်လေ မင်းသူမှာဘအံ့ဩ တကြီး ပို၍ ထန်ရလေ။ မိမိချစ်ရသော သဲမှ ဟုတ်ပါလေစ။ ရဲတင်းတတ်ကြွသော ကာမနတ်သမီးလေးတစ်ပါးပေပဲလား။ ဖျန်းခနဲ ဖြူလဲ့သွယ် ဖင်ရိုက်ခံရသည့်အခါ မင်းသူ အသည်းတွေပါ တဖျန်းဖျန်း။ လီးတောင်လေးကလည်း တယမ်းယမ်း။ “ကျစ်ကွာဟူး” သဲက ဖင်ရိုက်ခံရသည်ကိုပင် ပြုံးတုံ့တုံ့လေး။ မိမိချစ်သူဆရာမအလှလေးမှာ ဟိုလူကြီး ၏ ကာမကျွန်လေးသဖွယ်။ မိမိကလည်း ထိုသို့ဖြစ်နေသည်ကို သနားရမည့်အစား ထန်နေသေးသည်။ လီးက တောင်ရသေးသည်။ လရည်တွေ ထွက်နေရသေးသည်။ ထူးခြားလှသည့် ခံစားမှု။ အိုး မိမိ ယုယုယယ နမ်းရှိုက်သည့် နှုတ်ခမ်းလေးက ဟိုလူကြီးလီး အာသာဖြေရာ အပေါက်လေးတဲ့လား။ မိမိလီးကို တခါမျှမစုပ်ဖူး၊ မစုပ်ပေးဖူးသော ပါးစပ်လှလှလေး က အညာသားကြီးလီးကို အငမ်းမရ စုပ်ပေးခဲ့သည်လား။ စုပ်ပေးတာမှ တခြားစောက်ပက်လိုးပြီး စုပ်ခိုင်းသည်ကိုပင် စုပ်ပေးသည်တဲ့လား။ “ဟာ ကျစ် သဲရာ အအ” ပါးစပ်လေးအား လီးဖြင့်အလိုးခံရုံမက လီးရည်တွေပါ အပန်းခံ၍ လီးရည်တွေပင် သောက်ရသည် ဆိုပါလား။ အိုး သဲလေး ထန်လိုက်တာကွာ။ အဲလောက်ထိလား။ ဘယ်လောက်ထိ နောက်ကွယ်တွင် ခရီးပေါက်နေကြပါလိမ့်။ တော်ရုံ ဖာသည်မများ ပင် ပါးစပ်အလိုးမခံ။ လီးရည်အပန်းမခံ။ လီးရည်မသောက်။ သဲကတော့။ အိုး မိမိလီးပင် မထိမစုပ်ဖူးသေးသော ပါးစပ်လှလှလေး။ ဟိုလူကြီးက လီးထိုးလိုး၍ လီးရည်ပန်းကာ လီးရည်တိုက်ပြီးပါရောလား။ “အ အားဘအား” မင်းသူမှာ ဦ်းအောင်ကျော်နှင့်ဖြူလဲ့သွယ် အချီအချပြောနေသော စကားငံများနှင့် အပြုအမူတို့တွင် လီးရည် တဖျောဖျောထွက်ကာ ပြီးရသည်။ မကျေနပ်စိတ်တို့ထက် အကောင်းကြီးကောင်းရသော ခံစားချက်တို့ကား လီးရည်ထွက်ပြီးသည့်တိုင် လီးလေးက ခပ်မာမာ။ မင်းသူမှာ က်ုယ့်လီးလေးကို ကိုယ်တိုင်ဆုပ်ထုကာ ကိြယ့်ကိုကိုယ်ပင် အံ့ဩသင့်ရသေး၏။ ချစ်သူလေးအား ပေးအလိုးခံရသည်မှာ ဒီလောက်ကောင်းရ သည်လား။ မင်းသူ ကြည့်နေဆဲမှာပင်……. မြင်ရသော မြင်ကွင်းများက ရမ္မက်တဏှာ ထန်လွန်းလှသည်။ မြင်ရသော မြင်ကွင်း၊ ကြားရသော အသံများနှင့်အပြိုင် မင်းသူမှာ အတွေးများက တရစပ်။ လီးလေးကိုကိုင် ကွင်းထုရသည်မှာလည်း မရပ်နိုင်ရှာ။ ချိုချဉ်စပ်ခါး၊ အသားအရာသာများနှင့် လိုက်ဖက်ညီသော ထမင်းပွဲကို ခေါင်းမဖော်တမ်း စားနေရသူပမာ။ ဟာ။ ဟိုလူကြီးက သဲကို လီးစုပ်မလေးဆိုပဲ။ သဲကလည်း အမြဲ လီးစုပ်ပေးမယ်ဆိုပါလား။ အိုး သဲကိုခွေးမလေး လို့ခေါ်ပြန်ပြီကွာ။ ဟင် သဲကပါ ခွေးမလေးလို့ခေါ်ခံရတာ ကြိုက်ပြီး ခွေးမလေးပါရှင့်နဲ့ ပြန်ပြောနေပါလား ကျစ် ရှီး ထန်လိုက်တာ။ မင်းသူ အကြည့်က်ုမလွဲနိုင်ဘဲ တွေးရင်း လီးကို သွက်သွက်ထုမိသည်။ ဟာ ဖာသည်မတဲ့ သဲကို ခေါ်တာ ပက်စက်လိုက်တာ။ ကျစ် ဟုူး။ သဲကပါ ဖာသည်မလေးစောက်ပက် လိုးပေးပါ ဆိုတော့…. မိမိ ချစ်သူလေးက ဟိုမုဆိုးဖိုကြီးရဲ့ ဖာသည်မ ဖြစ်နေတာပေါ့။ ခွေးမလေး ဖြစ်နေတာပေါ့။ “အိုး အ အာ့ ရှီး ဟူး” မင်းသူ မှာ အတွေးပေါင်းစုံဖြင့် အသက်ရှုမှားကား လီးရည်များ ဒုတိယအကြိမ် ထွက်ရပြန်သည်။ မျက်လုံးကိုမှိတ်၍ လီးလေးကို ညှစ်ကာ ညှစ်ကာဖြင့် ဦးအောင်ကျော်၏ ခွေးမလေးတဖြစ်လဲ ဖာသည်မလေး ဖြစ်နေရခြင်းကို တဏှာထ နေရ ပျော်နေပုံရသည့် မိမိချစ်သူ ဖြူလဲ့သွယ်ပုံလေးကို မြင်ယောင်မိသည်။ မိမိကရော။ အတူတူပင်။ ထိုအခြေအနေကို သဲထက်ပင် ပိုထန် ပိုရင်ခုန်၍ ပိုခံစားနေရသည်။ နှစ်ချီပင် ပြီးချေပြီ မဟုတ်ပါလား။ မင်းသူ အကြည့်တို့ tablet သို့ရောက်ချိန်တွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စားပွဲပေါ်တွင် ဒူးထောင် ပေါင်ကား စောက်ပက်နီတာရဲလေး အပွင့်သား။ ဟိုလူကြီးက အကြောပြိုင်းပြိုင်းထနေသော လီးညိုထွားကြီးဖြင့် တဘုတ်ဘုတ်ရိုက်နေသည်။ မင်းသူ့လီးလေး အနည်းငယ်မာလာရပြန်သည်။ ထို့နည်းတူ သိမ်ငယ်သော စိတ်လေး ဖြစ်ရသည်။ ကြည့်ပါဦး လီးခြင်း။ လားလားမျှမတူ။ ဆိုရလျှင် ကလေးလီးနှင့် လူကြီးလီး….. လီးဖြူဖျော့ဖျော့နှင့် ညိုထွားတင်းရင်းသော လီးတန်ကြီး ညိုပြောင်းတင်း၍ တုတ်လုံးသော လီးဒစ်ကြီးနှင့် တစ်ဝက်မျှမရှိသော ရဲဖျော့သော လီဒစ်လုံး သေးသေးလေး။ အရှည်အတုတ်ချင်းကလည်း ကွာမှကွာ။ အသိသာဆုံးကား လီးတန်ကြီးတစ်လျှောက် သွယ်ပြိုင်းထနေသော လီးကြောများ။ မင်းသူမှာ သိမ်ငယ်သော စိတ်အခံကြားမှ မိမိချစ်သူကို လိုးတော့မည့် လီးကြီးအား ကြည့်၍ ဖြူလဲ့သွယ်အား သနားရမလိုလို။ ကျေနပ်ရသလိုလို။ ဖြူလဲ့သွယ်ကို ကြည့်တော့ အလိုးခံရရန် အငမ်းမရ မျှော်လင့်နေရသည့်ပုံ။ စောက်ပက်လေးဖြဲကား၍ တသ်ခြားလီးကြီး အသွင်းခံရမည့်အပေါ် ရမ္မက်ထန် နေသည်။ မိမိကိုပင် သတိရမည်မထင်ချေ။ မင်းသူမှာ ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်နှင့်မလိုက်ဖက် တုတ်ထွားတောင်တင်းသော လီးညိုထွားကြီး ထိုးဝင်မည့်အပေါ် ရင်ခုန်းရင်း၊ သနားရင်း၊ နှမြောရင်း၊ လီးပျော့မာလေးအား သွက်သွက်ထုရင်း။ ထုရင်း။ ဆန်းပြားသော ကာမအရသာတွင် စီးမျောရင်း။ လီးညိုထွားကြီး ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်အတွင်း ထိုးဝင်သည်မှစ၍ မင်းသူ တရစပ်ထုလိုက်သည်မှာ ဖြူလဲ့သွယ် တချီ ညှသ်ချိန်တွင် မင်းသူလည်း နားမှ တရှီးရှီး လေများထွက်၍ လရည်များ တစက် နှစ်စက် ထွက်သည်အထိ ထုရသည်။ လီးရည်များ မထွက်နိုင်တော့။ လီးကလည်း ပျော့ပျော့သာတောင်တော့သည်။ သို့တိုင် ထန်လွန်း ကောငါးလွန်းသော စိတ်ကြောင့် လီးပျော့လေးအား ဆက်ကာဆက်ကာ ထုရသည့်အဖြစ်။ “အိုး…သဲလေးရာ… ထန်လိုက်တာ ရှီး” မင်းသူ အမလေး ပင်တ မိသည်။ ကြည့်ပါဦး။ ဒီလောက် အလိုးခံရလို့ အသံကုန် အော်ရသည့်တိုင် ပြီးအောင်လိုးခိုင်းနေသည့် ဖြူလဲ့သွယ်။ လီးကြီးလို့ စေတနာပိုသည်လား။ အလိုးကောင်းလို့ ထပ်ဆောင်း ခံချင်သည်လား။ မပြောတတ်။ ဟိုလီးကြီးကလည်း ညှာမည့်ပုံမပေါ်။ အသေဆော်မည့်ပုံ။ ခွေးလိုး လိုးမည် ဆိုပါလား။ မိမိချစ်သူ သို့သော် ဦးအောင်ကျော်၏ အလိုးခံ ခွေးမလေး။ ခွေးလိုး လိုးခံတော့မည်။ မင်းသူ လီးလေးကား တွဲပျော့ကျနေချေပြီ။ သို့သော်ငြား လီးပျော့လေးကို ဆုပ်ကာညှစ်ကာဖြင့် ဖင်ထောင်ကုန်း၍ ခွေးလိုးလိုးခံးမည့် ချစ်သူဆရာမလေး နှင့် တချီပြီးအောင် လီးရည်လွှတ် သုတ်ပန်းလိုးမည့် မုဆိုးဖိုအညာသားကြီးတို့၏ တဏှာထန်ထန်၊ ရမ္မက်သန်သန် အရှက်ကုန်ကုန် အသားကုန်လိုးတော့မည့် လိုးပွဲကြီး အား ရင်တဖိုဖိုဖြင့် စောင့်ကြည့်ဆဲ။ ထုသည်။ မင်းသူ ထုသည်။ ဉီးအောက်ကျော် အသေလိုးလေ မင်းသူထုလေလေ။ ဖြူလဲ့သွယ်အော်လေလေ မင်းသူလီးလေးမာလာကာ အရသာရှိလေလေ ဖြူလဲ့သွယ်အား မင်းသူလိုးတုန်းက ကောင်းသည်။ သို့သော် ယခုလို သူများ အသေလိုးခြင်းကိုကြည့်၍ ထုရသည့်ကောင်းခြင်းကို မမှီ။ ယခုကောင်းခြင်းကား အတိုင်းအဆမရှိ။ အနှိုင်းအဆမရှိ။ တဆင့်ပြီးတဆင့် ပို၍ ပို၍ကောငါးလွန်းခြင်း။ မတောမသတ်သော ကောင်းခြင်း။ တခြားလီးကြီးက ပက်ပက်စက်စက်လိုးလေ မင်းသူမှာ ထန်ရလေလေ။ ခွေးမလေး၊ ဖာသည်မလေးခေါ်လေ ဖြူလဲ့သွယ်က မခေါ်ခံလေ သာ၍ထန်လေလေ။ ရိုက်လိုး ၊ နို့ကိုက် ဖင်ရိုက် မညှာမတာ လိုးလေလေ မင်းသူမှာ လီးလေးကယားလေလေ။ ပြီးတော့လည်း သုံးဉီးသား ပြိုင်တူ။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးရည်ပန်းခံရင်း အားပါးတရ ညည်ူးညူရင်း စောက်ပက်လေး ရှုံ့ပွ၊ ပေါင်တွင်းကြောများ တဆက်ဆက်တုန်အောင် ပြီးရသည်။ ဦးအောင်ကျော်က အံကြီးကြိတ်သည်။ ခေါင်းမော့မျက်လုံးမှိတ်ကာ လီးတန်ကြီူတဆုံး ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်လေးထဲ ထိုးစိမ်သည်။ လီးတန်ကြီးအား အငမ်းမရညှစ်၍ ဖင်ကုန်းရင်း ဆန့်ငင်ဆန့်ငင် ဖြသ်နေ သော ဖြူလဲ့သွယ်စောက်ပက်လေးအတွင်းသို့ လရည်များအား သေးပန်းသလို ပန်းသည်။ တဖျောဖျော တရှီးရှီးဖြင့် နူးညံ့သော စောက်ပက်အတွင်းသား လေးများ၏ ဆုပ်ညှစ်သော အရသာကား တုနှိုင်းမရှိ။ လိုးကောင်းသလို လရည်ပန်းတိုင်း ရှုံ့ ညှစ်သော စောက်ပက်ညှစ်အားနှင့်အတူ ကယောင်ကတမ်း အော်ညည်းသော ဖြူလဲ့သွယ် အသံလေးက လရည်ပန်း၍ ကာမလမ်းဆုံးသို့ တူနှစ်ကိုယ် ယှည်တွဲရောက်ကြောင်း အထူးအထွေ ပြောနေစရာမလို။ ဆိုတော့ တိတိပျကျဆိုရသော် တူနှစ်ကိုယ်မဟုတ်။ အသေလိုးသူ ဦးအောင်ကျော်၊ လိုးသမျှ ခံရသူက ဖြူလဲ့သွယ်။ နောက်တစ်ဦး မင်းသူကား မိမိချစ်သူလေး တစ်ခြားလီးကြီးဖြင့် ခပ်ထန်ထန်အလိုးခံးစေရေး ဖြည့်ဆည်းပေးသူ။ ဖြည့်ဆည်းပါဝင် ကူညီပေးသည့် အတိုင်းအတာများလေလေ ကြည့်ရင်း ရင်တုန်လှိုက်မော ကွင်းထုရင်း ပြီးရသည့်ဇောက အကြိမ်ကြိမ်။ မင်းသူက လိုးနေသော အကောင်းကြီူကောင်း အအော်ကြီးအော် အပြီးကြီးပြီးနေကြသော ခွေးလိုးလိုးခံနေသည့် ဖြူလဲ့သွယ် အား ကြည့်ကာ ကွင်းထုရင်း လရည် ညှသ်ပြီးရသည်။ ဦးအောင်ကျော်လီးကြီး ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေး ထဲမှ ထွက်လာသည့်ခဏ ကြားရသော စောက်ပက်အတွင်းမှ လေထွက်သံ တဘွိဘွီများကြောင့် ပျော့ကျနေသော လီးလေးက မာချင်သလိုဖြစ်ရသည်။ မြင်ကွင်းကို အကျယ်ချဲ့၍ ကြည့်မိသည်။ မိမိချစ်သူ ဖြူလဲ့သွယ်ခမျာ ခေါင်းပင်မထူနိုင်ရှာ။ ဖင်လေးထောင်ကာ လူက မှောက်နေ ရရှာသည်။ စောက်ပက်လေးမှာ ပြဲအာနေရသည်။ စောက်ပက်နှုတ်ခမ်းသားလေးများ လန်ကာ ဦးအောင်ကျော်သုတ်ရည်များက တဘွီဘွီ ဖြင့် လေအန်သံနှင့်အတူ စီးကျနေသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မျက်လုံးလေးမှိတ်ကာ တအီအီလေး စုပ်သပ်နေရှာ၏။ စောက်ပက်ဆီမှ အဆက်မပြတ်ထွက်နေသော လေသံများကြောင့် ရှက်နေပုံထင်။ ဦးအောင်ကျော် ရှေ့တွင် ဖင်လေးထောင်လျက်သား မလှုပ်။ ဦးအောင်ကျော်ကြည့်ရသည်မှာ ကျေနပ်အားရနေပုံရသည်။ သူ့လီးဖြင့်လိုး၍ လေထွက် ကာ ပြဲအာနေသော စောက်ပက်လေးကို ခပ်ပြုံးပြုံးပင် ကြည့်နေပေသည်။ “အင်းလေ…သူ့အသက်အရွယ် အညာသားမုဆိုးဖိုကြီးအနေနဲ့ မိမိချစ်သူ အချောအလှ ဖြူလဲ့သွယ်လိုဆရာမလေးကို လိုးချင်တိုင်းလိုးနေရသည်မှာ ကျေနပ်မည်ဆိုက ကျေနပ် စရာ…” မင်းသူတွေးရင်း လက်က လီးဆီရောက်ရပြန်သည်။ “ဟင်…ဒီလူကြီး…ဒီလောက်လိုးပြီးတာတောင် လီးကမာနေတုန်းပါလား…ထပ်လိုးဦး မလားမသိဘူ…သဲကမျော့ပြီး ထတောင်မထနိုင်တော့ဘူးကို..” မျော့လွန်း၍ ဖင်ပူးတောင်းထောင်နေသည်ကိုပင် မချနိုင်သော ဖြူလဲ့သွယ်လေးအား ဦးအောင်ကျော်က ဖင်ဖြဲသည်ကိုတွေ့လိုက်ရသော မင်းသူမှာ အလန့်တကြား တွေးမိသည်။ “ဟင်…သဲ..ဖင်ကို ဖြဲနေပြန်ပြီ….အိုး…..သဲလေး…စောက်ပက်ထဲက အသံတွေမြည်နေ ပါလား….ရှီး…..” “အား…..သူ့လီးရည်တွေ ထွက်တာ အများကြီး…ရှီး….သဲစောက်ပက်လေးကွာ….လီး ရည်တွေပန်းခံရတာ အပြည့်ပဲ ကျစ်…ကျစ်” မင်းသူမှာ စိတ်ထန်သော်လည်း လီးက မလိုက်နိုင်။ မမာနိုင်တော့။ ထိထိမိမိဖင်ကုန်းလိုးခံ၍ မလှုပ်နိုင်အောင် လီးစာမိနေသော၊ ဖင်ဖြဲကြည့်ခံရသည်ကိုပင် မလှုပ်နိုင်၊ စကားမဆိုနိုင် ခံနေရရှာသော မိမိချစ်သူ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ် အဖြစ်ကိုပင် Tablet ကို မျက်စေ့မမှိတ်တမ်း ကြည့်မိ၏။ မင်းသူကံကောင်းပါသည်။ သူ စိုးရိမ်သလို ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်ကိုမလိုးတော့ပါ။ ဖင်ကိုသာဖြဲ၍ စောက်ပက်မှ လေသံ တဘူဘူ ထွက်သည်ကို ကျေနပ်စွာကြည့်ပြီးနောက် ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်အား ပုဆိုးလေးခြုံပေးကာ ခေါင်းအုံးဖြင့် သေချာ ပြင်ပေးသည်ကို တွေ့ရ၏။ ဒီလိုဆိုတော့လည်း မဆိုးဟု မင်းသူ ကျေနပ်သွားရသည်။ ကြည့်နေစဉ်မှာပင် ဦးအောင် ကျော်က ကုတင်ပေါ်သို့လှဲချကာ အိပ်လိုက်၏။ ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း အိပ်မောကျလျက်။ မင်းသူမှာလည်းနားကြပ်ကိုပင် မချွတ်နိုင်ရှာ။ လီးပျော့ပျော့လေးကို ကိုင်ရင်းမှ အိပ်ယာ ပေါ်ပစ်လဲလိုက်ကာ ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်သွားရသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကား အားပါးတရလိုးခြင်း၏ ကာမသုခကို စည်းစိမ်ရစ်ခံစားကာ ဟောက်သံပေး၍ ကားကားကြီး အိပ်နေ၏။ ဖြူလဲ့သွယ်ကား ထိမိတစ်ခွသော အလိုးခံရခြင်း၏ ကာမသုခဝေဒနာ လေးများကို မျော့ပြဲစွာ ခံစားရင်း ဆိုဖာတွင် ကွကွကားကားလေး အိပ်နေ၏။ မင်းသူကား မိမိချစ်သူလေး၏ အညာသားမုဆိုးဖိုကြီးကို ပက်ပက်စက်စက်အလိုးခံ၊ ရမ္မက်ထန်စွာ ကျေနပ်အားရနေသော မြင်ကွင်းများကို ကွင်းထုရင်းကြည့်ရသည့် မဟာ အရသာကို နှစ်ခြိုက်စွာ ခံစားပြီး ပြည့်ဝသောဆန္ဒတို့ဖြင့် ခွေခွေလေး အိပ်နေ၏။ သုံးဦးသား ကာမဆန္ဒပြည့်ဝစွာဖြင့် အိပ်ပျော်နေကြသည်။ အိပ်ပုံ၊ အိပ်နည်း မတူသလို၊ ခံစားပုံ၊ ခံစားနည်းလည်းမတူ။ သို့သော် ကာမပြီးမြောက်ခြင်းကို အကြိမ်ကြိမ် ခံစားရခြင်းတော့ တူပေ၏။ မတူညီသောခံစားချက်၊ မတူညီသော ကာမအရသာ၊ မတူညီသော ကာမသုခ ဝေဒနာများကို စိတ်တူကိုယ်တူ ညီတူညီမျှ ခံစားပြီးနောက် အိပ်ပျော်နေကြသည်မှာ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်…။ အိပ်ယာနိုးလျှင်ဖြင့် မည်သို့မည်ပုံကြုံရဆုံရ ဖြစ်ပျက်ကြဦးမည် ဆိုသည်ကတော့…..။
Post a Comment