ဆန္ဒ ( ကပ်ကိုး - cuckold )
ရေးသားသူ - htunye
အခန်း (၂၀)
“မင်း…ကို လွမ်းလိုက်တာ……”
ညဦးပိုင်းထိ နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ပျော်နေသော ဖြူလဲ့သွယ် ဖုန်းသံကြောင့် နိုးထလာ ခဲ့သည်။
ထထိုင်ကာ ဖုန်းကို လှမ်းအယူ
“ကျွတ်…ကျွတ်”
ဖြူလဲ့သွယ် စုပ်သပ်မိသည်။
ဖင်အစုံကျိန်းနေသကဲ့သို့ ဖင်ဝလေးပင် တစ်ဆို့ဆို့ အောင့် တောင့်တောင့် ဖြစ်ရသည်။ ဖင်ရိုက်၊ ဖင်နှိုက်ခံထားရသည့် ကာမဒဏ်ရာ၊ ဒဏ်ချက်များ…။ ရုတ်တရက်မို့ လန့်သွားသော်လည်း ဦးအောင်ကျော်စကားများကို သတိရ၍ အလန့်ပြေရ၏။
“ဟွန်း…သူများကို လုပ်ချင်တိုင်းလုပ်သွားတဲ့လူကြီး….မုန်းလိုက်တာ”
ပွစိပွစိပြောကာ ဖုန်းကိုကြည့်၏။ မင်းသူ ဆီမှဖုန်း…။
“ဟဲလို…သဲ….ခေါ်တာကြာနေပြီ..မကိုင်ဘဲ ဘာတွေလုပ်နေလဲကွ အရူးမလေး..”
“ဟွန့်..သွားပါ…ကိုယ့်ချစ်သူကို ပစ်ထားပြီး အခုမှာလာပြောနေ…သွား…ကို့ မခေါ်ဘူး”
“ဟေ..ပစ်မထားပေါင်ဗျာ…သဲကို အမြဲသတိရနေတာ အာဘွား….မွမွ…”
“ကိုနော်…ပစ်ထားတုန်းက ပစ်ထားပြီး..ခုမှ လာအာဘွားနေ….သဲ ဘာဖြစ်နေမှန်း သိလို့လား…”
“ပြောဗျာ…အရူးမလေး ဘာတွေဖြစ်…”
မင်းသူက ခပ်မြူးမြူးလေးပြောသည်။
“ဘာမှလည်းမသိဘူးကိုက ဟွန်း….သဲ..လေ…ဖင်တွေ ကျိန်းနေတာ..နည်းနည်းလည်း ညောင်းတယ်ကွာ..”
“ဟေ…ဘယ်လို..ဘယ်လို…သဲ”
မင်းသူအသံက အလန့်တကြား။
“ဟိ..ဟိ..သဲ ဖင်တွေကျိန်းနေတယ်လို့…နည်းနည်းလည်း အောင့်နေတယ် ကိုရ..ဟိ”
ဖြူလဲ့သွယ် စကားကိုအကုန်မပြောဘဲ ရပ်ထားသည်။
“ဟာ..ဘယ်လိုဖြစ်တာလဲသဲရ…ချော်လဲတာလား….ဟင်”
“ဟုတ်ဘူး..ကို…သဲလေ…ဖင်နှိုက်ခံထားရတာ….ကွာ….”
“ဘယ်လို…ဘယ်လို…သဲရ…သေချာပြောစမ်းပါ…ဘယ်သူ သဲကို ဖင်နှိုက်တာလည်း”
မင်းသူမှာ စိုးရိမ်စိတ်မှသည် ရမ္မက်စိတ်သို့ ကူးပြောင်းသွားရသည်။
“ခစ်…ခစ်..အခုမှသိချင်နေ…ဘယ်သူရှိရမှာလဲ…ကိုရဲ့….ကိုသိသားနဲ့..ဟိ…စိတ်တွေ ထနေပြန်ပါပြီ…ကိုတစ်ယောက်တော့ကွာ”
“ဦး…အောင်….ကျော်…လား”
မင်းသူအသံက ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားစွာ။
“အင်း…ဆို”
ဖြူလဲ့သွယ် အသံက ပေါ့ပေါ့ပါးပါး။ မင်းသူမှာ ဖြူလဲ့သွယ် ပြောပြသည့် အကြောင်းစုံတွင် ရင်ခုန်ရသည်။ လီးတောင်ရသည်။ ကွင်းထုရင်း နားထောင်ရသည်။ အံ့ဩရသည်။ ထန်ရ သည်။ သဝန်လည်းတိုမိသလိုလို။ ခံစားချက်ပေါင်းစုံ။
“အဲဒါပဲကိုရယ်…သဲလေ…စိတ်တွေအရမ်းထတာပဲကွာ…သဲဖင်တွေ ကျိန်းနေပြီ သိလား၊ ကျွတ်..ကျွတ်.. ဖင်ရိုက်ခံရတာ တစ်မျိုးကြီးပဲကွာ….ထန်လည်းထန်တယ်ကိုရာ”
ဖြူလဲ့သွယ်က ဖြစ်ကြောင်းကုန်စင် ပြောပြသည်။
“အား…သဲရာ…ထန်လိုက်တာ၊ အဲဒီလူကြီးက သဲကို လုပ်ချင်တာလုပ်နေတာပေါ့လေ… သဲကကွာ…ကို့လည်း ကြိုပြောမပြဘူး…ကြိုပြောရင် ပိုကောင်းမှာ”
မင်းသူအသံက အားမလိုအားမရ။
“ဟာ..ကိုကလည်း…သဲလည်း ဘယ်လိုလုပ်ကြိုသိမှာလည်း..သူ့အလိုလို ဖြစ်ကုန်တာ… ကို့ပြောဖို့အသာထား… သဲတောင် လူးလှိမ့်ခံနေရတဲ့ဟာ”
“ဒါတော့ဒါပေါ့သဲရာ….”
“ဟင့်…ကိုကလည်း…ကိုပဲနည်းနည်းစပြီး မြူဆွယ်လိုက်ဆို၊ သဲက ဘာမှတောင် မမြူဆွယ်ရသေးပါဘူးနော်… သူ့ဘာသာ ဖြစ်သွားတာ…နောက်ပြီး ဖင်နှိုက်ခံနေရ တုန်း… ဦးကြီးရဲ့ ခဏနေပါဦး ဖြူလဲ့ချစ်သူကို ဖင်နှိုက်ခံနေရတာလေး ပြောချင်လို့ ဆိုပြီး ပြောရမှာလားလို့ …ဟွန့်…”
ဖြူလဲ့သွယ် အိပ်ယာပေါ်တွင် မှောက်ရက်လေးလှဲကာ စူအောင့်အောင့်လေး ပြောသည်။ ဦးအောင်ကျော်ရိုက်သွားသည့် ဖင်လေးက ကျိန်းနေ၍ ပက်လက်မလှဲချင်။ အိပ်နေတုန်း သွေးပူတုန်းက မသိသာသောလည်း အိပ်ယာထကာစ သွေးအေးချိန်တွင် ကာမဒဏ်ကို ခံစားရ၏။
“ဟီး…စိတ်ပူလို့ပါသဲရ…မွမွ..”
“ဟွန့်ပြီးရော…သဝန်တိုမနေနဲ့ကွာ….နောက်ကျ ကို့ကို အရင်ပြောပြမယ် ဟုတ်ပြီလား…. ဒါနဲ့လေ….ကို…သူ့ကလေ အရမ်းတော်တာပဲ၊ သဲကို တစ်ဆင့်ခြင်း လုပ်တာကွာ… သဲလေ…အရမ်း စိတ်တွေဖြစ်တာ…ကိုရော…သဲဖင်အရိုက်ခံလိုက်ရတာ ထန်လား…ဟင်”
“ကျစ်…အား..သဲရာ…အဲဒီလူကြီးက သဲဖင်တွေကြည့် ဖင်တွေကိုင်ပြီး၊ ရိုက်သွားတာလား…အား….ထန်တယ်ကွာ”
“အာ ဟင့်…ကိုကလည်း……သဲကိုဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ရိုက်တာ…..ကိုဆို သဲကို လက်နဲ့တောင်မရွယ်ဖူးဘူးလေ...နော်....…ဟင့်…… ကို့မယားကို ဖင်ကုန်းခိုင်းပြီး ရိုက်တာကိုရဲ့….သဲလေ…နာပေမယ့်…ကြိုက်တယ်..သိလား…ကိုရယ်…”
မင်းသူမှာ လီးကိုသာ နာနာထုရတော့သည်။ မုဆိုးဖိုကြီး တစ်ဦး၏ ပိုင်နိုင်စွာ ဖင်ကိုင်ခံ၊ အရိုက်ခံရသော ချစ်သူပုံလေးအားတွေး၍ စိတ်တွေထန်ရသည်။ မနာလိုစိတ်ကလည်း ရှိသည်။ ခံစားရသော ကာမအရသာကလည်းကောင်းလှသည်။
“သဲ…သဲလေ..ကို့ပြောပြရမှာ ရှက်တယ် ကွာ….၊ သဲ ပြီးချင်လွန်းလို့ ထပ်ရိုက်ပေးဖို့ တောင် ပြောမိတာ ကိုရယ်…..အဲဒီအချိန် သူလိုးရင် ခံမိမှာ ကို…. သဲ ခံရမလားဟင်…သဲ စိတ်တွေ အရမ်း ဖြစ်နေပြီ….”
“အား…ရှီး…သဲ..ရာ..အရမ်းခံချင်နေလား…ကျစ်…ကိုလာလိုး ပေးမယ်”
မင်းသူ ထုရင်းပြောသည်။
“အာ..ရှီး ကိုကလည်းကွာ….၊ ကိုလိုးတာ ခံချင်တာမဟုတ်ဘူးလေ….သူ…သူ… ကိုမကြိုက်တဲ့ အဲဒီလူကြီး လိုးတာကို ကို့မိန်းမက ခံချင်နေတာပါဆို…ဟွင့်၊ ကို့မိန်းမက ကိုမကြိုက်တဲ့ မုဆိုးဖိုကြီးလီးနဲ့ ခံချင်တာပါဆိုနေ….”
ဖြူလဲ့သွယ် အပြောတွင် မင်းသူ လီးမှာ ပေါက်ကွဲလုလု။
“အား…အီး …ကျစ် ဘယ်လို…သဲ..သဲ.. ပြန်ပြောပါဦး”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ချစ်သူ၏ ခံစားချက်ကို နားလည်ပါသည်။ ထို့အတွက်ပင်
“ဟင့်…ကိုရဲ့..သဲလေ…သဲကလေ…ကို့လီးသေးသေးလေးလိုးတာ ခံချင်တာမဟုတ်ဘူး.. လေကွာ…၊ ကို့ထက် လီးအရမ်းကြီးတဲ့ မအေပေးကြီး လိုးတာ ခံချင်တာပါဆို ဟင့်… ခံရမှာလားလို့….ည လာဦးမယ် ပြောသွားတယ်…လိုးဖို့ လာတာလားမသိနော် ကို.”
“အာ့ ကျစ် သဲ..သဲ…ရယ်…လီးတောင်လိုက်တာ…ထုလို့ အရမ်းကောင်းနေ…အ… ခံကွာ… ခံ… အင်းလေ သဲကို လာလိုးဖို့နေမှာ..သဲတော့ မုဆိုးဖို လီးကြီး ကုန်းရတော့မှာ…ကျစ်…အား”
ဖြူလဲ့သွယ် ထန်လာသလို စကားပြောတွေလည်း ကြမ်းလာ၏။ မင်းသူလည်း ထို့အတူ။
“အရမ်းခံချင်တာ…..သူ့လီးကြီးကကွာ…မာတောင်နေတာ…လီးဒစ်ကြီးက ကားကား ကြီး …ညိုညိုလုံးလုံးကြီး ရှီး….မုဆိုးဖိုလီးကြီးဆိုတော့ တုတ်ထွားတာလားမသိဘူး ကိုရယ်.... ဟင့် သဲ စောက်ပက်လေးတော့ပြဲမှာပဲကွာ....…လီးကြောတွေဆိုတာ အမြှောင်းလိုက်ထ နေတာ..အား…. သဲလေ…ကြည့်ရတာ ကြက်သီးပါထတယ်၊ စောက်ပက်ဆို တာလေ….အရည်တွေရွှဲနေတာ ကိုရယ်…”
“အား….အ…အား…သဲ.. ခံ….ခံ အီး… ခံကွာ..ကျစ်…”
မင်းသူ ထုရင်းအမောတကောပြောသည်။
“ဟင်ကို…ညကျသူ့လီးကြီး သဲစောက်ပက်ထဲ သွင်းတော့မှာနဲ့တူပါတယ် ကိုရယ်….သဲ သိတယ်….သူ့လီးကြီးသာဝင်ရင်လေ သဲအော်ရမှာ…မျော့ထွက်မှာ…ဟင့် …ကို…သဲလေ မျော့နေအောင် အလိုးခံမိမှာ…ကျစ်…ကိုရယ်…ကို့မယားလေး တစ်ခြားလူမျော့အောင် လီးလိုးခံရမှာ သဘောကျလားလို့…….”
“အား…သဲ..အ..အီး.. ကျ..ကျ…တယ်…အား ပြီး…ရှီး..သဲ…ရယ်…”
ဖြူလဲ့သွယ်အပြောတွင် မင်းသူခမြာ လရည်တွေ တဖျောဖျောထွက်ရင်း ပြီးရသည်။ အမောဖြေရ၏။
အတန်ကြာမှ သတိရ၍ မေး၏။
“ဟူး…ကောင်းလိုက်တာသဲရာ….ဒီတစ်ခါတော့ ရီရီယောကျ်ားတုန်းကလို လုပ်ကြံလား၊ အတည်လားကွ…ဟီး….”
ဖြူလဲ့သွယ် ရီရင်း
“ဟိဟိ…ကိုကလည်း သဲဖြင့် ဖင်ရိုက်ခံရလို့ ပက်လက်တောင်မလှဲနိုင်ဘူး၊ ဖင်တွေကျိန်း နေတာ….သူနှိုက်သွားလို့ ဖင်တောင် အောင့်နေမှပဲ ကိုကခုမှ တကယ်လား လာမေးနေ သေး…”
“ဟေ…ပြစမ်းပါဦး ဟိုလူကြီးရိုက်သွားတဲ့ သဲဖင်တွေ”
ဖြူလဲ့သွယ် ထဘီလေးချွတ်၊ ပင်တီအဖြူလေးချွတ်ကာ ဖြူနုသော ဖင်လုံးလေးနှစ်ခြမ်း ပေါ်တွင် ထင်းနေသာ နီစပ်စပ် အရိုက်ခံရာတို့ကို ဓာတ်ပုံရိုက်၍ ပို့လိုက်သည်။ ညာဘက် ဖင်ပေါ်က အရာက ခပ်ဖျောဖျော။ ဘယ်ဖက်ဖင်လုံးပေါ်တွင်ကား လက်ဝါးရာပင် ခပ်ထင်ထင်။
အနှိုက်ခံထားရသော ဖင်ဝလေးကား စူစူဟဟ ရဲရဲတွေးတွေး။ စောက်ပက်လေးကလည်း ဖောင်းဖောင်း အာအာ။ အရည်တွေ စိုစိုစိစိ....။
ခါတိုင်း မင်းသူအတင်းတောင်းမှ ရိုက်ပေးတတ်သော်လည်း သည်ခါတွင် စောက်ပက်တွေ ဖင်တွေကို သေသေချာချာပင်ရိုက်၍ ပြသည်။ တဏှာအခံကြောင့် ရဲတင်းသွက်လက် နေရသည်။
“အား……ရှီး..သဲ….တကယ်ကွာ အဲဒီ စောက်မုဆိုးဖိုကြီးက သဲကို ဖင်တကယ်ရိုက် တာလား…. ကျစ်….အား သဲလေး နာတော့မှာပဲ….ရှီး..လီးက ပြန်ထနေပြန်ပြီကွာ…”
မင်းသူ ရမ္မက်ထန်စွာပြောသည်။ ပြီးထားသော လီးက မတ်ခနဲထရ၏။ မိမိချစ်သူလေးမှာ တစ်ကယ်ပင် မုဆိုးဖိုကြီး၏ ဖင်ကိုင်၊ ဖင်ရိုက်၊ ဖင်နှိုက်ခံနေရပုံလေးကို အတွေးဖြင့် မြင် ယောင်မိသည်။
“ဟင့်…တကယ်ကိုရဲ့..ကို့မယားက စောက်မုဆိုးဖိုကြီး က ဖင်ကြည့်ချင်တယ်ဆိုလို ဖင် လှည့်ပြရတယ်ကွာ၊ ပေါင်ကား ဆိုလို့ ပေါင်ကားပြရတယ်…၊ ဖင်ရိုက်မယ် ဖင်ကုန်းဆိုလို့ စားပွဲပေါ် ဖင်ကုန်းအရိုက်ခံရယ်… ရှီး..ကိုရယ်…ထန်လားဟင်…စောက်မုဆိုးဖိုကြီး ခိုင်းသမျှ သဲလုပ်ပေးနေတာ ကို သဘောကျရဲ့လားဟင်… ဟင့်…ထု…ထု.. ကို…ကို့လီး လေး အားရပါးရထု…ဟင့် ကိုင်တာအားမရလို့ သဲကိုလေ…ကို့ချစ်သူ ဖင်ကိုလေ လက်နဲ့သွင်းသွားသေးတာ…ကိုရယ်..”
“အာ့..ထု…ထု…ကောင်း….သဘော….ကျ…တယ်.. အ..အ, သဲ..ကျစ်…သဲလည်းညှစ်.. စောက်ပက်လေး ပွတ်ပြီး ညှစ်…”
မင်းသူစကားအဆုံးတွင် ဖြူလဲ့သွယ်လက်က စောက်ပက်လေးဆီရောက်သွား၏။ ပြီးမှ ကမန်းကတန်း…
“ဟင့်…ဟင့်..ကို..အား..သဲ…သဲ. စောက်ပက်အရမ်းယား…တယ်…ရှီး… ဒါ.. ဒါပေမယ့်… သဲ..သဲ မပြီး…ချင်..သေး..ဘူး…သူ ညကျ ဘာလုပ်မလဲ..မသိသေးဘူး…သူ ပြီးအောင်…လုပ်ပေးတာ..သဲ အရမ်းထိတယ်….သူလုပ်တာခံပြီးမှ…သဲ ပြီးမယ်…လေ.. နော်…ကို….”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ စောက်ပက်အတွင်းမှ လှိုက်ထနေသော ယားယံမှုကြောင့် စကားတွေပင် အထစ်ထစ်အငေါ့ငေါ့ ဖြစ်ရသည်။ ချစ်သူနှစ်ဦး စိတ်တူကိုယ်တူ စကားကြမ်းကြမ်း ရမ္မက် ထန်ထန်ဖြင့် ပြောဆိုရင်း ထန်နေကြရ၏။
“အား…တောက်..သဲရာ….ရှီး…သဲလေးက…လင်ငယ်စကားနားထောင်တာလားရှီး…ကျစ် ကျစ်..စောက်ပက်လေး နှိုက်ပြီး..လေကွာ..အား”
မနာလိုစိတ်ဖြင့် မင်းသူမှာ လီးကိုကိုင်ရင်း ပြောသည်။
“အာ…ကျစ်…ကျစ်…ကိုကလည်း သဲ…လင်က ကိုပဲ၊ ကိုတစ်ယောက်ပဲ သဲလင်….သူက လင်ငယ်မဟုတ်ပါဘူး….နော်၊ သဲကို လိုးမယ့် ဘူးလ် ပါ ကိုရဲ့၊ ကို့မယားကို အသေလိုး မယ့် လီးကြီးကြီးနဲ့ ဘူးလ်လေ…..”
ဖြူလဲ့သွယ် စကားလမ်းခင်း၏။
“အင်း…ကျစ်…ကျစ်…ဟုတ်တယ်…ကို့မိန်းမလေးကို ပက်ပက်စက်စက်လိုးမယ့် ခွေးမသားကြီး…ဘူးလ်ကြီး…ရှီး..”
“ရှီး…ဟင့် စကားတွေက ကြမ်းလိုက်တာ ကိုရာ…..အင်းဆို…ကို့မယားက အဲဒီခွေးမသားဘူလ်းကြီး လိုးတာခံချင်နေပြီကွာ.........ညကျ အလိုးခံရတော့မယ်ထင်တယ်.....ကိုရ...ဟင့်”
“အာ…ထန်လိုက်တာ သဲရာ..”
“အင်းလေ…ကိုလည်းထန်နေတာပဲ…ကိုရယ်…သူကလေ သဲပင်တီကိုလေ အတင်းစုပြီး ခါးကနေကိုင်ဆွဲတာ ကိုရာ…သဲဆို စွေ့စွေ့ခုန်နေရတာ…စောက်ပက်ဆိုကျိန်းလို့…ဖင်ဆို အခုထိ ကောင်းကောင်းဖင်ချမထိုင်ရဲသေးဘူးကိုရာ…ဟင့်..”
“အား….အ…သဲ..ရာ…ကျစ် ထန်….လိုက်…တာ…သဲက သူ့လီးကြီးအရမ်းခံချင်နေတာ လား….ကို့လီးရော….မခံချင်ဘူးလားကွာ..လာ လိုးချင်နေပြီကွာ..”
မင်းသူက သဝန်တိုသော အသံဖြင့် မေးသည်။
“အော်..ကိုကလည်း…သဲက ကိုယ်ပိုင်တာ…ကိုလိုးတာ ခံချင်တာပေါ့…ဒါပေမယ့်..ခု လောလောဆယ်လေ…သဲကလေ….သူ့လီးပဲ ခံချင်တာ၊ ကိုက လာလိုးပါဆိုတုန်းက မလာဘဲနဲ့…ဟွန့်…၊ ခု ဟိုက လိုးခါနီးမှ လာလိုးချင်နေတာလား….ကိုရဲ့…သဲလေ…မရ တော့….စောက်ပက်အရမ်းယားနေပြီ….ကိုပြောတဲ့ ခွေးမသားကြီးလေ….မိန်းမတွေ ပတ်လိုးနေတဲ့ လီးကြီးနဲ့ အရမ်းခံချင်နေမိပြီ ကိုရဲ့….နော်…ဒီညလာလို့ သဲကို လိုးပေးရင် အရမ်းကောင်းမှာပဲ ကိုရယ်…..”
ဖြူလဲ့သွယ် ရမ္မက်ထန်စွာ ပြောသည်။ ပြောရင်း ခံစားချက်တွေ ပြင်းထန်လာရ၏။
“အင်းပါကွာ..ကျစ်..သဲရာ…လာ အခု ကိုနဲ့လိုးရင်း ပြီးကြအောင် သဲ”
“အာ…ကိုကလည်း ပြောမရဆိုမရကွာ…ဘူလ်းကြီးနဲ့ လိုးရင် ထန်အောင်လို့ သဲက မပြီးချင်သေးတာပါဆို၊
…ယောကျ်ားကလိုးချင်နေတာလားကွာ…တစ်ကယ်ဆို ကိုပဲ သဲကို တစ်ခြားလူ အလိုးခံစေချင်ခဲ့တာလေ… အခု လိုးမယ့်လူက ညကျ လာလိုးချင်လိုးမှာလေ၊ ယောကျ်ားက လိုးမရဘူးလေကွာ…..နော်”
ညုတုတုပြောသံလေးတွင် မင်းသူ လီးက ငေါ့ငေါ့နေရသည်။
“ကျစ်..ကျစ်..သဲရာ.. အဲဒါတော့ အဲဒါပေါ့…ခုမှ သူမလိုးသေးတာ ကိုနဲ့ကလည်း တကယ်လိုးတာတော့ မဟုတ်ဘူးလေ….ခုလို ပြောရင်းလိုးရင်း အတူပြီးရအောင်သဲရ.. ထန်လို့ကွာ… ကျစ်”
ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် မင်းသူ အပြန်အလှန်ပြောနေကြသည်။
“လိမ္မာသားနဲ့ ကိုကလည်း…တကယ်လိုးလိုးမလိုးလိုးလေ….ဒီညတော့ မရဘူးကိုရာ… အဲဒီလူကြီးလိုးပေးမှ ပြီးခိင်တယ်ကွာ… သဲက ကို့မိန်းမဆိုပေမယ့်.. လောလောဆယ် ဘူလ်းလိုးခံမယ့် ဟော့ဝှိုက်လေကွာ… ဘူလ်းလီးနဲ့ခံ ရမှာလေ ယောကျ်ားလီးနဲ့ ခံရမှာမဟုတ်ဘူးလေ ကိုရဲ့”
ဖြူလဲ့သွယ်စကားက မင်းသူ့အား အစွမ်းကုန် တဏှာကြွစေ၏။ ဖြူလဲ့သွယ်လည်း မင်းသူ အကြိုက်ပြောပေးနေသည်။ ပြောရင်းပင် တကယ်လိုလို ခံစားရ၏။ ပြောရသည့် အရသာကိုလည်း သာယာလာရသည်။ စောက်ရည်လေးတို့ စိုစွတ်စပြု၏။
“အင်း…ကျစ်..အား သဲရာ…အား…ဘူလ်းအသေကြိုက်နေတာလား အအ…”
“အွင့်…ကြိုက်စရာလား..အညာသားမုဆိုးဖိုကြီး.ကို…..ကြိုက်တာမဟုတ်ဘူး ကိုရ…ခံချင်တာ…အလိုးခံချင်တာ….သူ့လီးကြီးနဲ့ အလိုးခံချင်တာ ဟွန့်”
ဖြူလဲ့သွယ်က ခပ်ဆတ်ဆတ်လေးပြောသည်။
“အအား,…ရှီး..သဲ…ကို ပြီးချင်နေ..အား… ခံကွာ….မအေပေးဘူလ်းကြီးလိုးတာခံ အား…”
မင်းသူ ကြိတ်မနိုင်ခဲမရ မာန်တတ်စွာပြော၏။ ဖြူလဲ့သွယ်ကမခေ ချက်ခြင်းလိုလိုပင်
“ကိုကလည်းကွာ…ကိုမခံခိုင်းလည်း အဲဒီ မအေပေးဘူလ်းကြီးက သဲစောက်ပက်လေး အသေလိုးမှာပဲ…..သဲ က ဟော့ဝှိုက်ပါဆို….ဘူလ်းက လိုးရင် ခံရမှာပေါ့လို့…၊ ကိုက ကပ်ကိုးလေ….ဘူလ်း လိုးမယ်ဆို ယောကျ်ားက မလိုးဘဲ ဘေးဖယ်နေပေးရမှာ မဟုတ်ဘူးလားလို့…ဟင့်…ဘူလ်းလီးကုန်းရမယ့် မိန်းမကို ကိုက ဖီလ်းတတ်အောင် လုပ်ပေးရမှာလေလို့……. သဲကို ဘူလ်းလိုးတဲ့ချိန် ကိုက ထုပြီး ဖီလ်းထနေရမှာလေလို့.. ဟွန့်.. ကိုက ကပ်ကိုးလေးနော်…နော် လို့ ကို.”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မင်းသူအားထန်စေချင်၍ ပြောခြင်းဖြစ်သလို ကိုယ်တိုင်လည်း ထိုသို့ပြောဆိုရခြင်းအား ကျေနပ်အားရ တဏှာကြွနေရ၏။
“ကျစ်…အို..သဲ…အား ကောင်းလိုက်တာ…ကွာ…ဘူးလ်လိုးခံမလေး..အာ…တောက် အဲဒီ…. ခွေးမသားကြီးကတော့….ကွာ”
“ဟင့်…ကို..ထု…ထု ကို့မယားက လာလိုးမယ့်လီး စောင့်နေရတာလေ၊ ယောကျ်ားက ပြီးအောင်ထု….ခွေးမသားကြီးက ညကျ ကို့မယားကို ဘယ်လိုတွေ လိုးမလဲမသိဘူးကိုရာ……ကို…သဲ…လေ သူလိုးသမျှ ခံရမှာလား..ဟင်….သဲ ကြောက် လိုက်တာ…သူ့ လီးကြီးက အသေထွားတာ ကိုရ….
ကိုက သဲကို အထင်သေးမှာလားဟင်…ချစ်သေးရဲ့လား…ဟင်….လို့ ၊ ခွေးမသား ဘူလ်းကြီး လိုး တာ အရမ်းခံချင်နေတဲ့ ကို့မယားကို ချစ်လားလို့….”
“အီး…အရမ်း ချစ်တယ်…ကျစ်..အာ လုပ်…ပေး…..အိုး… ထန်လိုက်တာကွာ….သဲ အီး..ကျစ်…ကျစ်..ပြီး ချင်နေပြီကွာ ဟား… အသေဖီလ်း..…..”
မင်းသူအသံကား အလွန်အမင်း စိတ်ထနေမှန်းသိသာ၏။
“ကိုရယ်…အို…ကျစ်…ကိုရယ် ကိုကသာ ခွေးမသားကြီးလို့ ပြောနေ…အဲဒီ ခွေးမသားကြီးကပဲ ကိုတောင် မရိုက်ဘူးတဲ့ ဖင်လေးရိုက်နေပြီလို့…ကိုင်တာလည်း ပယ်ပယ်နယ်နယ်ကွာ…ကို့မယားက အဲဒီခွေးမသားကြီးရဲ့ လီးကြီးကိုခံချင်လွန်းလို့ စောက်ပက်ယားနေပြီ ကိုရဲ့…သိရဲ့လား”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ မင်းသူသဘောကိုသိ၍ ခပ်ထန်ထန်လေးပြောပေးသည်။ မင်းသူမှာ စကား ပြန်မပြောနိုင်... ထု၍ အရှိန်တတ်နေရတော့သည်။
“အို…ရှီး…ကို ကို…ကိုလို့ဆို….မပြီးနဲ့ဦးနော်… ကိုရယ်…အဲလူကြီး လီးဒစ်ကြီးကလေ ကားကားကြီးကွာ…သဲစောက်ပက်လေးတော့ မတရားပြဲတော့မှာပဲ…လီးကြောတွေထ တာဆို မြင်မကောင်းဘူး…ဟင့်…သဲလေ သူ့လီးကြီးလိုးတာ ခံချင်လှပြီကွာ…..သူလိုးခါ နီး ကိုက သဲစောက်ပက်လေး ယက်ပေးနော်…ကို…နော်”
“အာ အ အာ့ အင်း ပေး မယ်..သဲ ရှီး….”
“ကိုရယ်…ချစ်လိုက်တာ…. သဲလေ ..သူ့လီးကြီးဝင်တာနဲ့ စောက်ပက်လေးကညှစ်ပေးမှာ ကွာ….အဲအချိန် ကိုက ကို့မယားလေး အဆော်ခံနေရတာ မှန်းပြီး ထုနော်…ဟင့်… ပြောရင်းကွာ….သူ့လီးကြီး သွင်းတာ ခံချင်လိုက်တာကိုရယ်…ဟင့်…သဲခံချင်လို့…ကို ရယ်…”
“အားသဲ….ရှီး…မရ…တော့…ပြီး ချင်…အား…သဲ…အီး…ကျစ်”
“ဟင့်ဟင့်… သဲက သူ့လီးကြီးဘုတာခံရင် စောက်ပက်လေး ပြဲတာမှန်းပြီး ယောကျ်ာက ထု…နော်….၊ကိုရယ်…ဟင့်…ကိုမယားစောက်ပက်ပြဲပြဲလေး….ဘူလ်းလီးချဲ့ခံထားရတဲ့ စောက် ပက်ပြဲလေး မှန်းပြီးလေနော်..…အို…ဟင့် ဟင့်….”
“အား..ရှီး..သဲရာ လီးအရမ်းယားကောင်းနေတယ်ကွာ…အသေပြီး…ချင်….ရှီး…”
“ဆရာမလေး….ဗျို့ ဆရာမလေး….”
ချစ်သူနှစ်ဦး ကောင်းခန်းရောက်ခါနီးမှ တံခါ်းခေါက်သံ အော်ခေါ်သံတို့ကို ကြားရသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်လေး တုန်သွားရသည်။
“ကို…ကို…ဦးအောင်ကျော်….လာပြီ….မပြီးနဲ့ဦး…ဒါပဲနော်…ကို….”
“သဲ….သဲ..ခဏ…သူ လိုးရင်…ပြောဦး…နောက်ပြီး…”
“အာ…ကိုကလည်း….နောက်မှပြောတော့လေ…သူပြန်ရင် သဲပြန်ခေါ်လိုက်မယ်.. စောင့် နေနော်… သဲအလိုးခံရရင် မက်ဆေ့ပို့ပြီး ကို့ကို ပြောလိုက်မယ်…ဟိုကရှေ့မှာ စောင့်နေ တာကြာရင် အားနာစရာ……”
မင်းသူမှာ လီးအတောင်သား စိတ်လှုပ်ရှားလွန်း၍ ထိုင်မရထမရ ဖြစ်ရသည်။
“လာ..ပြီ….လာပြီ ဦးကြီး..”
မင်းသူစကားမပြန်ခင် အိမ်တံခါးဝရှိ ဦးအောင်ကျော်အား ပြန်ပြောရင်း ဖုန်းချလိုက်သည်။
တတ်ကြွရွှင်မြူးသော ထြူလဲ့သွယ်၏ အသံလေးအား ကြားလိုက်ရသော မင်းသူမှာ တဏှာရမ္မက်တွေ ဟုန်းခနဲထရသည်။ ဖုန်းလေးအားကြည့်ရင်း ထုရင်းတန်းလန်းဖြစ်နေသော လီးမှာ တဆက်ဆက်တုန်နေရတော့၏။
စိတ်လှုပ်ရှားခြင်းနှင့်အတူ အပြေးလေးသွား၍ ဖြူလဲ့သွယ် တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်သည်။
ဦးအောင်ကျော်နှင့် လူတစ်ယောက် ချိုင့်ကြီးချိုင့်ငယ်မျိုးစုံကို ကိုင်ရင်း တံခါးဝတွင်စောင့် နေသည်ကို တွေ့ရ၏။
“ဟင်…..”
ဖြူလဲ့သွယ် တန့်ခနဲဖြစ်ရသည်။ ရှက်ကိုးရှက်ကန်း ဖြစ်ရ၏။ ထင်ထားသလို ဦးအောင်ကျော် တစ်ယောက်တည်း မဟုတ်။
“လာကြပါ…ထိုင်ကြပါဦး..ဘာကိစ္စရှိလို့ပါလဲ”
ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်တည်ငြိမ်အောင်ထိန်းကာ ဟန်မပျက်မေးလိုက်သည်။
“ဆရာမလေးရေ၊ ကျုပ်ခြံထဲကထွက်တဲ့ စားစရာလေးတွေလာပို့တာပါ၊ ဟောဒီ မောင်ထွန်းကလည်း ဘုန်းကြီးဆွမ်းကပ်အိမ်ကနေ ဆရာမလေးဆီကို ထမင်းဟင်း ပို့ခိုင်းလို့ လမ်းမှာတွေ့တာနဲ့ အတူလာလိုက်တာပါ ဆရာမလေး”
ဦးအောင်ကျော်အသံက ရိုသေလေးစားမှုအပြည့်။ ဖြူလဲ့သွယ် စိတ်အေးသွားရ၏။
“ရပါတယ် ရှင်၊ အားနာစရာတွေ”
“အားနာစရာမလိုပါဘူး ဆရာမလေးရာ၊ ကျုပ်တို့ရွာအတွက် ဆရာမလေး ကျေးဇူးတွေ များပါတယ်၊ ခုထက်တောင် ကျွေးချင် ပေးချင်တာပါ”
ဦးအောင်ကျော်နှင့်အတူပါလာသော မောင်ထွန်းက အရိုးခံစိတ်ဖြင့်ပြောသည်။ ဦးအောင် ကျော်က ပြုံးသည်။ ဖြူလဲ့သွယ်လည်း အနည်းငယ်တော့ တွန့်သွားရ၏။
“ကဲ…မောင်ထွန်း၊ ဆရာမလေးကို ချိုင့်တွေပေးလိုက်..၊ ဆရာမလေးလည်း ချိုင့်တွေ ဆေးမနေနဲ့ဦးနော်…၊ ဒီတိုင်းသာ ပြန်ပေးလိုက်ပါ”
ဦးအောင်ကျော်က ဦးဆောင်၍ ပြော၏။
ဖြူလဲ့သွယ် ထမင်း၊ ဟင်းများလှယ်ယူကာ ချိုင့်များကို ပြန်ပေးသည်။ ကျေးဇူးတင်စကား ဆိုရသည်။
“ကဲ မောင်ထွန်းရေ….၊ ငါ့ခြံထွက်တွေပေးရင်း ဆရာမလေးနဲ့ ကျောင်းစာသင်ခုံတွေ ပြင်မယ့်ကိစ္စ ခဏပြောလိုက်ဦးမယ်ကွာ၊ မင်းအချိန်ရသေးရင် ခဏစောင့်ကွာ”
ဦးအောင်ကျော်က မှင်သေသေဖြင့်ပြောသည်။
“မစောင့်တော့ဘူး ဦးကြီး…ကျုပ် တစ်ခြားအိမ်တွေ လိုက်ဝေရဦးမှာဆိုတော့ ပြန်နှင့်မယ်”
ကိုမောင်ထွန်းပြန်သွားသည်။ ဦးအောင်ကျော်နှင့်ဖြူလဲ့သွယ် နှစ်ဦးတည်းသာ ကျန်ခဲ့၏။
“ဝင်ထိုင်ဦးလေ..ဦးကြီး..”
ဖြူလဲ့သွယ် လေသံလေးဖြင့်ပြောရင်း တံခါးပိတ်မည်အပြု…
“တံခါးမပိတ်နဲ့…ဖြူလဲ့…ဖွင့်ထားလိုက်….တော်ကြာ လူတွေလာရင် ဆရာမလေး အတွက် မကောင်း ဖြစ်ပါမယ်”
ဦးအောင်ကျော်ပြောသည်မှာ ဟုတ်နေသည့်အတွက် ဖြူလဲ့သွယ်လည်း တံခါးကို ပြန်မပိတ်ဘဲထားလိုက်သည်။ စိတ်ထဲတွင်တော့ အလိုမကျ ဖြစ်သလိုလို….။
“တော်သေးတာပေါ့…ကျုပ်က ဖြူလဲ့အိပ်နေတုန်းဘဲထင်ပြီး ပြန်သွားတော့မလို့၊ အိပ်နေရင် နှိုးရမှာလည်း အားနာလို့လေ”
နှစ်ကိုယ်တည်းကျန်ချိန်တွင် ဦးအောင်ကျော်က ဆရာမလေးဟုမခေါ် ဖြူလဲ့ဟုသာ တရင်းတနှီးခေါ်သည်ကို ဖြူလဲ့သွယ်သတိထားမိ၏။
“ဖြူလဲ့က နိုးနေပါပြီ…ဖုန်းပြောနေလို့ပါ”
“အင်း ဟောဒါက နွားနို့ ပူပူလေး…နဲ့ ကြက်ဥပြုတ် ရော့ တစ်ခါတည်း သောက်လိုက် ဖြူလဲ့….”
ထမင်းစားပွဲပေါ်သို့ ပစ္စည်းများနေရာချရင်း ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ်အား နွားနို့ခွက် ကိုပေးသည်။ ကြက်ဥပြုတ်ကို အခွံခွာ၍ ဆားပုကန် နှင့်အတူ ဖြူလဲ့သွယ် ရှေ့ တိုးပေး သည်။
“ဟုတ် ဦးကြီး”
ဖြူလဲ့သွယ် ဝမ်းဟာဟာဖြစ်သည်နှင့် နွားနို့ပူပူနှင့် ကြက်ဥပြုတ်ကို စားလိုက်သည်။ အတော် စားကောင်းသည်ပင်။
“ဟောဒါက ကြက်သားစွတ်ပြုတ်၊ လောလောလတ်လတ်ချက်ထားတာ..ပြီးရင် သောက်လိုက်၊ ဒါက ငါးကြော်…. ဆရာမလေး….၊ ဟား ဟား.. အရှင်တွေယူလာဖို့ တွေးသေးတယ်၊ ဆရာမလေး တုံးလုံးထပ်ဖြစ်မဆိုးလို့..တစ်ခါတည်းကြော်လာလိုက်တာ”
“ဟွန်း….အကြံဆိုးကြီးနဲ့….သူများကို”
ဖြူလဲ့သွယ် နွားနို့သောက်ရင်း မျက်စောင်းထိုး၏။ ဘာပဲပျော်ပျော် ဒီလူကြီးနှင့် ပြောဆိုရခြင်းက လွတ်လပ်ပေါ့ပါးသည်။ စိတ်ရွှင်ရသလို မထိတထိနှင့် ရင်ဖိုရ၏။ စိတ်လှုပ်ရှားရ၏။ ဘယ်ကနေဘယ်လို ဖြစ်သည်မသိ နောက်ဆုံးကြ သည်ဘူတာပဲဆိုက် ၏။ သည်ဘူတာဆိုသည်မှာ ကာမ ဘူတာ…..။
“ဒါက ဆေးမြစ်စုံ သွေးလိမ်းရင်…ဒဏ်တွေဘာတွေ ပျောက်တယ်၊ နာတာကျိန်းတာ သက်သာတယ်…ဖြူလဲ့ ဖင်ရိုက်ခံထားရတော့ ဖင်တွေနာမှာ စိုးရိမ်လို့…”
ညနေက အဖြစ်အပျက်ကို သတိရ၍ ဖြူလဲ့သွယ် မျက်နှာလေး ရဲသွားရ၏။
“ဟွန့်..ဦးကြီးပဲ…လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး..ခုမှ စိုးရိမ်နေတယ်ပေါ့လေ”
အသံစွာစွာလေးဖြင့်တော့ ပြောဖြစ်အောင် ပြောလိုက်သေးသည်။
“ဖြူလဲ့က လှတာကိုးကွ”
“ဟင်..ဘာဆိုင်လို့လည်း ဦးကြီးကလည်း”
ဖြူလဲ့သွယ်အသံလေးက ကျေနပ်မှုအထင်းသား။
“အော် ကျုပ်တစ်သက် ဒီလောက်လှတာမျိုး မတွေ့ဘူးတော့… စိတ်ပါပြီး လုပ်မိတာပေါ့ ဖြူလဲ့ရာ…ဖြူလဲ့က နုနုနယ်နယ်လေးဆိုတော့ ပြန်ပြီးပြုစုရမှာ ပေါ့၊ ဒါကြောင့် နိုးလာရင် အားရှိအောင် အရံသင့်စားရအောင် ချက်ပြုတ်ပြီး လာပို့တာ”
“ဟုတ်ပါပြီရှင်…ကျေးဇူးပါ…ဦးကြီးရဲ့၊ ဖြူလဲ့လည်း ပင်ပန်းပြီးတစ်ချိုးတည်း အိပ်ပျော်သွားတာ၊ ဟီး….ခုနိုးမှ ဗိုက်ဆာနေမှန်း သိတော့တယ်…”
ဦးအောင်ကျော်၏ အသေးစိတ်ကအစ ဂရုစိုက်မှများကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် ကြည်နူးမိ သည်။ လူရှေ့သူ့ရှေ့တွင်လည်း ရိုသေလေးစားမှုက တစ်စက်မှမလျော့။ မိမိအရှက်သိက္ခာ အတွက်လည်း ဦးစားပေးသည့်အတွက် လုံခြုံစိတ်ချရမှုကိုလည်း ခံစားရသည်။ ကြက်စွတ်ပြုတ် ပူပူနွေးနွေးလေးကို ကလေးငယ်လေးပမာ တဖူးဖူးမှုတ်၍ သောက်၏။
ဦးအောင်ကျော် အပြင်သို့ တစ်ချက်ဝှေ့ကြည့်သည်။ လူရှင်းမှန်းသေချာမှ
“ဘယ်လိုနေလည်း ဖြူလဲ့…သက်သာလား ဖင်တွေကျိန်းနေသေးလား၊ လက်သွင်းထားတဲ့ ဖင်ပေါက်ရော နာသေးလား”
တိုးတိုးမေး၏။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်နှိုက်ခံရခြင်းအမှုကို သတိရမိ၏။
ရမ္မက်စိတ်လေး လှိုက်ခနဲ ထရသည်။
ခန္ဓာကိုယ်ကလည်း စိုးစိုးစစ်စစ် ဖြစ်ရ၏။
“ဟုတ်…ဦး..ကြီး…နည်းနည်းတော့နာတယ်…အထဲကလည်း အောင့်တော့အောင့်တယ်၊ သူပဲ အတင်းနှိုက်သွားတာကိုး ဟွင့်….ခုမှ…..၊ ညောင်းတာညာတာတော့ ဦးကြီး နှိပ်ပေးသွားလို့ထင်တယ်…သိပ်မရှိတော့ဘူး”
ဖြူလဲ့သွယ် မျက်လွှာလေးချရင်းဖြေသည်။ မိမိကို စိတ်ကြိုက်ကိုင်တွယ်နှိုက်ပြုသွားသည့် လူကြီးအား စေ့စေ့မကြည့်ရဲ။ ရှက်ရသည်လေ။
“အင်း ကျုပ်ကိုက ကြမ်းတာပါလေ၊ အခုလည်း သေသေချာချာ နှိပ်ပေး ပြုစုပေးရင် ဖြူလဲ့ သက်သာမှာပါ၊ ဒါပေမယ့် ညဘက်ကြီး ဖြူလဲ့တစ်ယောက်တည်းရှိတာ၊ ကျုပ်က ကြာကြာနေလို့ မသင့်တော်ဘူး…..ဖြူလဲ့သိက္ခာကိုကြည့်ရမှာဆိုတော့လေ… အစား အသောက်နဲ့ ဆေးလေးတွေလာပေးရင်း ခဏပဲနေလို့ကောင်းမယ်”
“ရပါတယ်…ဖြူလဲ့ နေသာပါတယ်”
ဦးအောင်ကျော်က အရှည်ကိုတွေးဆရင်းပြော၏။ သည်လိုဆိုတော့လည်း ဖြူလဲ့သွယ် ကျေနပ်ရသည်။ သည်လိုအချိန်တွင် မိမိကို တလေးတစာဆက်ဆံ ပြောဆိုသည့် ဦးအောင်ကျော်အား အမှတ်ပေးမိသည်။ ပြီးပြီးရော လုပ်ကာ လှည့်မကြည့်တတ်သူ မဟုတ်မှန်း အစားအသောက်များ၊ ဆေးများ သေချာစီမံထားပေးသည်ကို ကြည့်၍ သိနိုင်၏။
“အင်းပါ…နေသာလို့ တော်သေးတာပေါ့.. ကြက်စွတ်ပြုတ်လေး သောက်လိုက်ဦး”
“အားနာစရာ ဦးကြီးရယ်…ဖြူလဲ့က ရပါတယ်….ဒါနဲ့ညနေက အဝတ်တွေပေးလေ၊ ဟိုဟာတွေ ပေကုန်တယ်မလား… ဖြူလဲ့ လျှော်ပေးမယ်…အခုသက်သာပါတယ် ဦးကြီးရဲ့”
“မလျှော်တော့ဘူး…ညကျ ဖြူလဲ့အနံ့မွှေးမွှေး လေးတွေရနေအောင် ဘေးမှာထား ပြီးအိပ်ရမယ်”
“အမယ်….ပြောတတ်တယ်တော့ ဦးကြီးက”
ဖြူလဲ့သွယ် မျက်စောင်းလှလှလေးထိုးရင်း ကြည်နူးစွာပြောမိသည်။ မိန်းကလေးဆိုတော့ ဘာနေနေ သည်လိုအပြောခံရတော့ ကျေနပ်သည်သာ။
“အင်း..ဖြူလဲ့ဟာလေးကကွာ အရည်တွေပန်းချတာ နည်းတာမဟုတ်ဘူးပဲ…ဖြူလဲ့က အတော်ကြီး စိတ်ပါနေပုံရတယ်… ယောကျ်ားနဲ့မနေရတာ ကြာနေပုံပဲ”
“ဟာ…ယောကျ်ားမရှိပါဘူး…ဦးကြီးကလည်း….ဟွင့်…သူပဲ မပြီးခိုင်းပဲနဲ့…သူများက ပြီးချင်နေတာ…အကြာကြီးထိန်းထားရတော့ အရမ်းထွက်တာပေါ့လို့….”
“ဟား…ဟား…စတာပါကွ..ဖြူလဲ့ပြီးတဲ့ပုံလေး မျက်စေ့ထဲကကို မထွက်ဘူးကွာ…”
“အမယ်…ပိုလိုက်တာ…..”
“အဟုတ်ပါဗျာ…စောက်ပက်လှလှလေး တုန်တုန်ပြီး အရည်လေးတွေ တဗြစ်ဗြစ်ပန်းထွက်တာလေး…လေ”
“ဟာ……ရှက်စရာ …ဦးကြီးကလည်း…”
မထိတထိအပြောအဆိုလေးများတွင် ဖြူလဲ့သွယ်စိတ်တို့ ကယောက်ကယက်ဖြစ်လာရ ပြန်သည်။ ရှက်၍ကားမဟုတ်….အဆုံးစွန်ထိ ခံစားလိုခြင်း…။
“တစ်ကယ်ဆို ကျုပ်က ခုညပါ ဖြူလဲ့ကို ကောင်းအောင် လုပ်ပေးချင်သေးတာ…”
ဦးအောင်ကျော်…စကားကိုဆက်မပြော။ ဖြူလဲ့သွယ်ကို စူးစိုက်ကြည့်သည်။ ကြက် စွတ်ပြုတ် သောက်နေသော ဖြူလဲ့သွယ် ကိုယ်လေး တုန်သွားရ၏။
“ဟုတ်…ဖြူလဲ့…လည်း…ဦးကြီးလုပ်ပေးတာ…ခံချင်ပါတယ်”
အင်္ကျီစလေးအား ဆုပ်ခြေရင်း ဖြူလဲ့သွယ် အသံတုန်တုန်လေးဖြင့် ပြောသည်။ ဟုတ်သည်လေ။ ပြောသည့်သဘောက လိုးတာခံချင်ပါသည်ဟု ပြောသည့်အဓိပ္ပာယ်ကိုး။
“ဖြူလဲ့…က တော်တော်အရည်ရွှမ်းတာပဲ၊ ညနေက ကျုပ်လုပ်ပေးတာတွေ ကျေနပ်ရဲ့လား ဖြူလဲ့”
ဦးအောင်ကျော်က အစဖော်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် မျက်နှာလေး ပိုရဲရသည်။ ဟုတ်သည်လေ ပယ်ပယ်နယ်နယ် ဖင်ကိုင်၊ ဖင်နှိုက်လုပ်ထားသူက ဒီအကြောင်းပြောတော့ ရှက်ရသည် လေ။
“ဟုတ်….ကောင်းတယ်…ဖြူလဲ့ ထိန်းမရဘူး…ဟင့်….ဦးကြီးကလည်း ဖြူလဲ့ ရှက်တယ်ဆို”
“ဟော..မရှက်ပါနဲ့ အကုန် မြင်တွေ့ကိုင်နှိုက်ပြီးမှပဲ၊ နောက်ဆို လိုးပါလိုးတော့မှာပဲကိုး”
“အာ…ဦးကြီးကလည်း…လိုးတာလိုးတာ...ရှက်တာက ရှက်တာပဲကိုး..ဟွင့်”
“ဟား..ဟား..ဟုတ်ပါပြီဗျာ၊ ဒါနဲ့ ဖြူလဲ့က အသံလည်းအတော်ကျယ်တာ၊ အာပြဲစိန် ပါကွာ”
ဦးအောင်ကျော်ခပ်မြူးမြူးလေးစသည်။
“ဟီး….အဲဒါ ဖြူလဲ့အကျင့်လေ..အရမ်းအော်တာ…ကိုဆို….”
စိတ်လက်ပေါ့ပါးစွာပြောရင်း ဖြူလဲ့သွယ် စကားတို့ရပ်ရသည်။ ဟုတ်သည်လေ မိမိတို့ ချစ်သူအတွင်းရေးကို တစ်ခြားလူအား ပြောပြသလို ဖြစ်ရသည်ကိုး။
“ဟော..ဆက်ပြောလေ..ဘာဖြစ်…ကိုဆို…”
ဦးအောင်ကျော် စကားထောက်တော့ ဖြူလဲ့သွယ် ဆက်ပြောရသည်။ ဒီလူကြီးနှင့် ကလည်း အလိုးသာမခံရသေး၊ လင်မယားထက်ပင် အရှက်ကုန်ပြီးလေသည် မဟုတ်ပါလား။
“ဖြူလဲ့ ချစ်သူကဆို ဖြူလဲ့ကို လော်စပီကာမလို့ ခေါ်တာ ..ဟိုဟာ…လုပ်ရင် အရမ်း အော်လို့တဲ့ …”
“ဟားဟား…ဟုတ်မှာဟုတ်မှာ..၊ နေပါဦး ဖြူလဲ့ရ ဟိုဟာ ဆိုတာ ဘာတုန်း”
“အာ…ဦးကြီးကလည်း သိရဲ့သားနဲ့ကို”
“အော်…ပြောပါဖြူလဲ့ရ…တစ်ခြားသူမှ မဟုတ်တာ…”
“ဟွန့်…လိုးတာ..လိုးတာ..တစ်ကယ်ပဲ သူများကို..”
မပြောမဖြစ် ပြောရမည်မှာ သေချာတော့ ဖြူလဲ့သွယ် ပြောရတော့သည်။ သည်လို ပြောတော့ စိတ်တွေလှုပ်ရှားရသည်။ ကို နှင့်ပြောထားသည့် အခံရှိတော့ ဆန္ဒတွေက သာ၍ ကြွရ၏။ မျက်နှာလေးကလည်းရဲကာ အကြည့်တွေက ရီဝေဝေ ဖြစ်လာရ၏။ ပူနွေး သော ခံစားမှုကို ခံစားရ၏။
“ဒါနဲ့ ဖြူလဲ့ ရည်းစားက ကောင်းအောင်လိုးမပေးဘူးလားကွ”
ဦးအောင်ကျော်စကားတွေက အနည်းငယ် ပွင့်လင်းလာသည့်နည်းတူ ဖြူလဲ့သွယ်၏ အလိုးခံလိုသော စိတ်တို့ကလည်း တလိပ်လိပ်။
“ကိုက..လိုးပေး..ပါတယ်….ဒါ…ပေမယ့်…ဦး..ဦး..ကြီး လုပ်ပေးတာ ပိုထိတာ…..ဆို”
“ဟုတ်လား…ဖြူလဲ့က လှတာကိုးကွ”
“ဟင်..လာပြန်ပြီ..ဘာဆိုင်လို့လည်း ဦးကြီးကလည်း”
ဖြူလဲ့သွယ်၏ ရှက်ရွံ့မှုရောသော ကျေနပ်မျက်စောင်းလေးက ဒိုင်းခနဲ။
“အော….ဖြူလဲ့က အရမ်းလှတော့ အရမ်းကောင်းအောင် ကျုပ်ကလုပ်ပေးရတာပေါ့.. ဒါနဲ့ ဖြူလဲ့ရည်းစားက အမြဲလိုးပေးရဲ့လား”
“အွင်း…ကိုက သိပ်မလိုးပါဘူးနော်…ဖွဖွ..လေး လိုးတာ…ဖြူလဲ့ အော်တာနဲ့ အရှိန် လျှော့လျှော့ပေးတာ….ပါ”
“သိပြီ…သိပြီ…ဖြူလဲ့က အစဖွဖွလေးလိုးခံရတာနဲ့ထန်ပြီးတော့…ကြမ်းကြမ်းလေး အလိုးခံချင်ပြီးတော့ အလိုးမခံရတာမလား ကွ…”
“ဟွင့်…ဆရာကြီးပါကွာ…ဦးကြီးက.. အကုန်သိနေတာလား….”
ဖြူလဲ့သွယ် အပြောက ဝန်ခံသည့်သဘော။
“အင်း ဖြူလဲ့ရ…စစခြင်းတော့ ဖွဖွသာသာလေးလိုးခံရပြီး အရှိန်တတ်လာရင်တော့ အားရပါးရအလိုးခံခြင်တာက သဘာဝပဲလေ….ကျုပ်က..ဖြူလဲ့ကို အဲလိုနူးနှပ်ပြီး စိတ်ကြိုက်ဖြုတ်လိုးပေးချင်တာကွ…တောက်…..ဟင်း……”
ဦးအောင်ကျော်၏ ကြုံးဝါးသံက အားမာန်ပါလှ၏။
“အ…မ….လေး… ကြောက်စရာ…”
တကယ်လည်း ဖြူလဲ့သွယ် ကြောက်ရ၏။ စောက်ပက်လေးပင် ရှုံ့ထားမိသည်လေ။
ဦးအောင်ကျော်နှင့်ပြောရသည်မှာ ကြည်နူးရသည်။ စိတ်လှုပ်ရှားရသည်။ ချစ်သူနှင့် အလိုး ခံသည့် အကြောင်းတွေကိုပင် ပေါ့ပေါ့ပါးပါးပြောနိုင်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ်ကား ဦးအောင် ကျော်၏ ကာမကွန်ခြာတွန် ရုန်းမရသော လိပ်ပြာလေးနှယ်။ လူးကာလွန့်ကာ…။
“ဖြူလဲ့က ဘယ်နှစ်ခါလောက် အလိုးခံပြီး ပြီလဲကွ”
“ငါးခါ..ခြောက်ခါ..အင်း ခုနှစ်ခါလောက်နေမှာ ဖြူလဲ့ဖြင့် မှတ်တောင်မထားပါဘူး ဦးကြီးကလည်း ပေါက်ပေါက်ရှာရှာ..မေးနေ”
ပြောသာပြောရသည်။ သည်အကြောင်းတွေပြောရတော့ ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေး က ယားယံစိုစွတ်လာရ၏။
“ဟာ…ကျုပ်နဲ့တော့ကွာပ…ကျုပ်သာဆို ဖြူလဲ့ကို တစ်နေကုန် တစ်ညလုံးလိုးမိမှာ”
“ဟွန့်…ဦး…ကြီး…နော်…သူ..များ..ကို”
ဖြူလဲ့သွယ်အသံလေးက တုန်ယင်လှိုက်မောစွာ။
“တကယ်ပြောတာ…တစ်နေကုန် တစ်ညလုံး အသေလိုးမှာ ဖြူလဲ့ရ”
“အာ…ဦးကြီးကလည်း…ပြောလိုဆိုးလေနော်..ကြောက်ပါတယ်ဆို..သူများရည်းစားက နှစ်နှစ်လောက်လိုးလာတာကို သူက တစ်ခါတည်းလိုးပြီး အမှီလိုက်မလို့လား ဟွန့်”
ကာမဒီရေမြင့်လာသည့်နည်းတူ အပြောအဆိုလေးတွေကအစ တစ်ခွပွင့်လင်းလာသည်။ ရိုင်းစိုင်းခြင်းမဟုတ်သလို ညစ်ပက်ခြင်းလည်းမမည်။ သို့သော် တစ်တစ်ခွခွပွင့်ပွင့်လင်း လင်းဖြင့် ယုံကြည်စိတ်ချစွာပြောဆိုရခြင်းကိုက တစ်ကိုယ်လုံးတွင် ကာမနတ်ဆိုးဝင်ပူး သလို ပူနွေးတုန်ယင်လာရ၏။
“အင်းပေါ့ကွ..တစ်ခါတည်း အမျော့လိုးပေးရမှာပဲ၊ ဒါနဲ့ ဖြူလဲ့ချစ်သူက ဖြူလဲ့ကို ဖင်မလိုးဘူးထင်တယ်၊ ညနေက ဖြူလဲ့ ဖင်ဖြဲကြည့်တော့ စေ့ကျစ်နေတာ၊ ဖင်အရစ်လည်းမပြုန်းသေးဘူး..ဖင်ပါကင်မှန်း သိသာတယ်..”
“အင်း…မလိုးဘူး..ကိုက ဖြူလဲ့စောက်ပက်ပဲလိုးတာ….ဖြူလဲ့ကို လိုးရင်လည်း ဖွဖွလေးပဲလိုးတာ…ဦးကြီးသာ ဖြူလဲ့ကို မညှာမတာ လုပ်တာ ဟွန်း…သူများအကြောင်း စပ်စုလိုက်တာကွာ…လူကြီးဖြစ်ပြီး..ဦးကြီးပဲ ဖြူလဲ့ဖင်ကို ပထမဆုံးနှိုက်ဖူးတာ…ဟွင့်”
“ဖြူလဲ့က လှတာကိုးကွ”
ဖြူလဲ့သွယ် မျက်စောင်းထိုးရပြန်ရှာသည်။
“သွားပါ…လူကိုမြှောက်မြှောက်ပြီး သူများအလိုးခံရတာ မေးနေတာမလား ဟွင့်”
“ဟား..ဟား… အင်း…ဆိုပါတော့ကွာ…ဖြူလဲ့ လီးရောစုပ်ပေးဖူးလား”
“ဟင့်…အင်း…”
“ကျုပ်လီးရော စုပ်ပေးချင်လား”
“အာ…ဟုတ်…ဟုတ်. မသိတော့...ဘူးဆို....”
လီးစုပ်ပေးချင်ပါသည်ဆိုသော သဘောပါသည့်အဖြေကြောင့် တဏှာတွေကြွရသည်။
“စောက်ပက်ရော အယက်ခံဖူးလား”
“ဟင့်အင်း…ကိုက ယက်ပေးဖို့လုပ်တယ်…ဖြူလဲ့က ရှက်လို့.”
မေးရင်း ဖြေရင်း ဖြူလဲ့သွယ် ရမ္မက်စိတ်တွေကြွလာရသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကလည်း စိတ်ထအောင်လုပ်ရင်း၊ မြှောက်ရင်းပင့်ရင်း မေးသည် ဖြစ်ရာ တစ်စစဖြင့် အတွင်းရေးအကုန် ပြောပြ မိသည်။
ကိုနင့်အတူပထမဆုံးပါကင်ဖောက် အလိုးခံရခြင်း။
အပျိုမြှေးပါးပေါက်၍ သွေးထွက်၍ လန့်ရခြင်း။
ဟိုတယ်သို့သွား၍ အလိုးခံရခြင်း။
ကိုကလီးစုပ်ခိုင်းရာ မလုပ်တတ်သဖြင့် မစုပ်ပေးခြင်း။
ကိုကစောက်ပက်ယက်ပေးမည်ပြုရာ တစ်မျိုးကြီး ရင်တုန်ပန်းတုန်ဖြစ်၍ အယက်မခံရဲခြင်း။
ကြင်ကြင်နာနာ အလိုးခံရခြင်း….။
အစုံ….အစုံပင် ပြောပြမိ၏။ ပြောရင်းလည်း စောက်ရည်လေးတွေ တစိစိ စိမ့်ထွက်ရသည်။
“အော်..ဒါဆို ဖြူလဲ့က အလိုးခံရုံကလွဲပြီး ကျန်တာဘာမှ မသိသေးဘူး အရိုင်းမကလေး ကိုးကွ…တော်တော်တော့ သင်ပေးကျင့်ပေးရမှာပဲ”
“ဟင်..ဘယ်လို..ဦးကြီး”
“ဖြူလဲ့ကို စောက်ပက်ယက်ပေးမယ်ပြောတာကွ”
“အို…..ဦးကြီးကလည်း”
ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေးကား ဦးအောင်ကျော် စကားတွင် ရွစိရွစိ။
“လီးစုပ်နည်းလည်းသင်ပေးရမယ်”
“အာ…ဟင့်..ပေါက်ကရနော်….ဦးကြီးက”
ဖြူလဲ့သွယ် ပါးစပ်လေး ယောင်ယမ်း၍ သပ်မိသလိုလို။
“လီးစုပ်တတ်ရင် ပါးစပ်လိုးမယ်ကွာ”
“ဟာ..ဟင့်…ဘာတွေပြော…နေ…မှန်း…လည်း မသိဘူး….ဟင့်…”
ဖြူလဲ့သွယ် ပါးစပ်ထဲတွင်ပင် နင်သွားရသယောင်။
“ဖင်လည်းလိုးမယ်၊ ဖင်ပါကင်ဆိုတော့ သေချာဖွင့်လိုးရမယ်”
“ရှီး..ကျစ်…ဦးကြီးရယ်…လျှောက်မပြောပါနဲ့ဆို....နော်...ဟင့်…ဖြူလဲ့ ကြောက်တယ်လို့”
ဖင်ဝရှုံ့မိသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဖင်နှိုက်ခံထားရသော ဒဏ်ကြောင့် ညည်းညူရ၏။
“စောက်ပက်ရော၊ ဖင်ရော၊ ပါးစပ်ရော အကုန်လိုးမယ်၊ နို့တွေလည်း စို့မယ်”
“ဟင့်…ကြောက်စရာ..ဦးကြီးကလည်း....ဖြူလဲ့က နို့စို့ခံရရင် အရမ်းထန်တာ….ရှီး”
“မကြောက်ပါနဲ့ ဖြူလဲ့ရ…ကျုပ်က ဖြူလဲ့မနာအောင်သေချာလိုးပေးမှာပါ၊ ဖြူလဲ့ရည်းစား လီးနဲ့ ကျုပ်လီးဆို ဘယ်လီးက ပိုကြီးလဲကွ”
လီးနှစ်ချောင်းကို ယှဉ်၍အမေးခံရတော့ ဖြူလဲ့သွယ် ကာမစိတ်တွေ တရှိန်းရှိန်း ထရသည်။ ကို့လီးအား မြင်ယောင်မိသလို ဦးအောင်ကျော်လီးအားလည်း အတွေးထဲတွင် မြင်ယောင်မိသည်။
လီးတစ်ချောင်းက ချစ်သူ့လီး။
နောက်လီးတစ်ချောင်းက အညာသားမုဆိုးဖိုကြီး၏လီး။
တိတိကျကျပြောရလျှင် မိမိကို မကြာခင် တစ်ချိန်တွင် လိုးတော့မည့်လီးကြီး။ အတွေးဖြင့် နှိုင်းယှဉ်ကြည့်မိသည်။
“ဟင့်..ဦးကြီးက ပိုကြီးမှာပေါ့လို့…ဖြူလဲ့မှ ဦးကြီးဟာ သေချာမသိတာ…”
ကွာတာတော့ အတော်ကွာ၏။ ဖြူလဲ့သွယ် အသံတိုးတိုးလေးက တုန်တုန်ယင်ယင်ထွက်လာရ၏။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ထူးဆန်းသော ခံစားချက်ကို ခံစားရမိ၏။ ရှက်ရွံ့စရာဟု ထင်မှတ်ထားသော်လည်း ထင်သကဲ့သို့မဟုတ်။ ညှီလည်းမညှီ၊ နံလည်းမနံ။ လီးအရသာအား ပါးစပ်တွင် ခံစားမိသည်တွင် အလိုးခံလိုခြင်း၊ လီးကို အားရပါးရ စုပ်ပစ်လိုက်လိုခြင်းတို့သာ ကြီးစိုးတော့၏။ အသက်ရှုမိသည်။ ဖိုရနံ့ကို မက်မက်မောမော ရှုမိသည်။ ထို့နောက် ဆက်ကာဆက်ကာ..
လီးအရသာရနံ့ကို မက်မက်မောမောယက်မိသည်လား…လက်ဖဝါးကို တံတွေးဆွတ်မိ သည်လား မသဲကွဲတော့…..။
သေချာသည်ကတော့ ထူးဆန်းသော ဖိုရနံ့နှင့် ဖိုအရည်တို့၏ အမည်မသိသော အရသာက လျှာဖျားတွင်စွဲကျန်၏။ လည်ချောင်းတွင်းသို့ တိုးဝင်၏။ ပထမဦးဆုံး ခံစားဖူးသောအရသာ….။
ထက်သန်သော ရမ္မက်စိတ်ဆန္ဒကား ပြင်းထန်လွန်း တော့၏။ ဆက်ကာ…ဆက်ကာ…. ယက်ကာ…ယက်ကာ….လက်ဖဝါးတစ်ခုလုံး လီးရည်ကြည်နှင့် တံတွေးတို့ ပေါင်းစက်၍ စိုရွှဲစွာ…..။
“တော်လောက်ပြီ ဖြူလဲ့…လီးပြန်ကိုင်ပြီး ထုတော့”
ဘယ်လောက်များ လွင့်မျောမက်မောစွာ ယက်နေမိသည်မသိ။ ဦးအောင်ကျော်အသံကြား မှ ရပ်မိသည်။ စိုရွှဲနေသော လက်ဖဝါးလေးကား ထောင်မက်ထွားကြိုင်းနေသော လီးတန်ညိုညိုတုတ်တုတ်ကြီးအား တန်ဖိုးရှိသော အရာကို ထိကိုင်သည့်နှယ် ဖွဖွရွရွ ဆုပ်ကိုင် မိ၏။ ယခင်ကနှင့်မတူ…။ မာတောင်နေသော်လည်း ချောချောမွတ်နေ၏။
လက်ထဲတွင် ချောကျိချောကျိဖြင့် လီးတန်ကြီးကို မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင်ရသည်မှာ တစ်မျိုးခံစားရ၏။ လက်ထဲတွင် လီးတန်းကြီးက တငေါ့ငေါ့ထိုလှုပ်နေ၏။ လီးတန်ကြီး၏ ဆိုးကနဲဆတ်ကနဲ သွေးထိုးသည့်နှယ် ခံစားချက်က လက်ဖဝါးမှ ခံစားရမိ၏။
အားမလိုအားမရ ဖြစ်သည်နှင့်အညီ လီးချောင်းကြီးအား ဆုပ်ညှစ်မိသည်။ အသားချောင်းမာမာ ကြီးကား ညှစ်လေမာလေ….တောင်လေ…။ စိုစိုရွှဲ၍ မဲမဲညိုညိုတုတ်တုတ်ထွားသော လီးချောင်း ကြီးအား ဖြူလဲ့သွယ် မလွတ်တမ်းဆုပ်ကိုင် ကွင်းထုမိသည်။ အားရပါးရ ရှိလှပေခြင်း...။
သန်မာတောင့်တင်းလှသော ယောကျ်ားတန်ဆာ လီးညိုထွားကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ကွင်းထုနေရခြင်း ဆိုသည့်အသိက ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ အသည်းတဖိုဖို ရင်တအေးအေး။
စောက်ပက်လေးမှာလည်း ပုရွက်ဆိတ် ခေါဘဏီစစ်တပ်ကြီးဖြတ်သန်းကျော်ဖြတ်ခြင်း ခံရသလို ရွစိတတ်ရတော့၏။ စောက်ရည်စက်လက် စိုရွှဲထွက်ရသည်။
ချစ်သူမဟုတ် ဘာမဟုတ်ပါဘဲ မုဆိုးဖိုကြီးလီးအား ကွင်းထုပေးရခြင်းတိုသော Hotwife ခံစားချက် အရသာ....။
ထုပေးနေရသည့်အခြေအနေကလည်း မိမိအိမ်..ထမင်းစားပွဲတွင်ပင် တံခါးဖွင့်လျက်
သားကိုမှ လူမသိအောင် ခိုးဝှက်ထုပေးနေရခြင်း မည်သော ရင်ဖိုစိတ်လှုပ်ရှားခြင်း။
ချစ်သူရှိသော ဆရာမလေးတန်မဲ့ အသက်ကြီးကြီး အညာသားလီးကြီးအား အငမ်းမရဆုပ်ကိုင်ရခြင်း...လီးအနံ့အား ယဥ်ပါးသည်အထိ ခိုင်းသလိုလုပ်ရခြင်းကလည်း တန်ဖိုးမရှိသော မိန်းမ၊ လီးငတ်နေရသော မိန်းမကဲ့သို့ ခံစားရမိသည်။
အံ့ဩစရာကောင်းပေစွ....။
ကာမယာဥ်ကြော စီးမျောနေသည့်အချိန်တွင် ထိုသို့ nouthing girl ဆန်ဆန်၊ တန်ဖိုးမရှိသော မိန်းမ၊ လီးငတ်နေရသော မိန်းမကဲ့သို့ပြုမူခံရ၊ ကိုယ်တိုင်က ပြုလုပ်ပေးရသည်ကိုက ဖြူလဲ့သွယ်တွင် လွန်ကဲသော ကျေနပ်အားရခြင်း ဖြစ်မိသည်။ ရှက်ရွံမှု နယ်ဘောင်ကို ကျော်ကာ ကာမဆန္ဒ လှိုင်းထန်ထရတော့သည်။
အမြဲလိုလို လေးလေးစားစားဆက်ဆံခံနေရသော ဆရာမလေးဖြစ်ရာ မိမိအတွက်အသစ်အဆန်းဖြစ်သော တန်ဖိုးမရှိသောမိန်းမ၊ လီးဆာလီးငတ်မလေးအဖြစ် ပြောဆိုပြုမှုဆကိဆံခံရခြင်းများတွင် ကျေနပ်သာယာဖြစ်ရသည်။
တစ်က်ုယ်လုံး ဖျိုးဖျိုးဖြစ်ဖြစ် ခံစားရကာ ကာမစိတ်ထန်ထန်ထရ၏။ မိန်းမသားသဘာဝ မိမိတွင်မရှိသောအရာများကို သဘောကျနှစ်သက်သလိုမျိုး။
ရှေးယခင်ပုံပြင်ဇာတ်ထုပ်များကဲ့သို့ ရှင်ဘုရင်မိန်းမ မိဘုရား၊ ပေါင်တိုနှင့်ညားမှ ကျေနပ် အားရဖြစ်ခြင်းမျိုး။
လူ့ပတ်ဝန်းကျင် လူ့သဘာဝ သူဌေးကတော်ချောချောလှ အလုပ်ကြမ်းသမားကိုမှ တမ်း တမ်းစွဲ ဖြစ်ရသလိုမျိုး။
ဆိုကြသလို အထက်တန်းစား မင်းစိုးကတော်၊ ပွဲတော်အလယ် ဟိုသူသည်နှိုက် ရက်ရော ကြိုက်စွာ လမ်းဘေးနေရာ ဖာပမာကုန်း ကြုံရာလူကျုံးခံသည့်နှယ်…။
သည်သဘောတွေကို သေချာစစ်ကြောပါက မိဘုရား၊ သူဌေးကတော်၊ မင်းစိုးကတော် စသည်တို့မှာ ပညတ်ချက်သာ။ အလိုးခံ၊ အကျင့်ခံ အမျိုးသမီးသာ။ အမျိုးသမီးအားလုံးကို မဆိုလိုသောလည်း အများစုမှ ဦးဆောင်ခံလိုခြင်းနှင့် စိတ်ကျေနပ်စွာ ပြီးမြောက်လိုခြင်း များတွင် သာယာသူများ ဖြစ်ပေသည်။ ဒါသည်ပင်လျှင် မ သဘာဝ ဟုဆိုရပေမည်။
ရှင်ဘုရင်နှင့်ပေါင်တို၊ သူဌေးနှင့် အလုပ်ကြမ်းသမား၊ မင်းစိုးအရာရှိနှင့် လမ်းဘေးတေလေကြမ်းပိုး စသည်စသည်တို့သည်လည်း ကာမအမှု တွင် အပေါ်ယံ အရေခွံများသာ။
အကယ်စင်စစ်တွင်မူ ကာမအရသာအပြည့်အဝ ပေးစွမ်းနိုင်သူ၊ အမျိုးမျိုးထွေလီလှသော ကာမအတတ်ပညာတွင် အလိုးအကျင့်ခံအမျိုးသမီး၏ စိတ်သဘော၊ စိတ်မနောကို ထိုးဖောက်သိမြင်၍ ပဲ့ကိုင်ထိန်းကာ ရမ္မက်ဇောကို မီးမြှိုက်ပေးနိုင်ပါက ပေါင်တိုမှာလည်း ထိုအလိုးခံအမျိုးသမီးအမြင်တွင် စကြာဝတေးမင်းသာတည်း။
ကာမပညာတွင် အားပါးတရပြီးမြောက်ခြင်းကို ခံစားရပါက ထိုအမျိုးသမီးအမြင်တွင် အလုပ်ကြမ်းသမားမှာလည်း အသွင်တင့်သော သူဌေးမင်းသာတည်း။
စိတ်လှုပ်ရှားရင်ခုန်စွာ မသဘာဝ ရို့ကျို့စွာ ကာမအရာတွင် သာယာကျေနပ်ရပါကလည်း ထိုအမျိုးသမီးအတွက်တော့ လမ်းဘေးမှတေလေကြမ်းပိုးမှာလည်း အဖိုးမဖြတ်နိုင်သော ယောကျ်ားကောင်းသာတည်း။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း ထိုနည်းနှင်နှင်။ ဦးအောင်ကျော်ကား သူမ၏ စကြာဝတေးမင်း၊ သူမ၏ ကာမဘုရင်သာဖြစ်ချေတော့သည်။
“ဟင့်…ဟင့်..ဦး…ကြီး….ရယ်….ချော…ချော…နေတော့ ချော်ကျိကျိ…ကြီး ဟင့်…အား ဦး…ဦး..ရဲ့ လီးကြီးမလှုပ်ပါနဲ့….ဦးကြီးရဲ့… ဖြူလဲ့ မနေတတ်လို့…ပါ ဟင့်…အို….ဦး..”
“လီးလှုပ်တာ မဟုတ်ဘူး ဖြူလဲ့ရ. အဲဒါ လီးငေါ့တာ…လီးက သူ့အလိုလိုငေါ့တာ…ဖြူလဲ့ လီးကိုင်တော်လို့ လီးကြီးက တဆတ်ဆတ်ငေါ့တာကွ”
“အို…..ဦး..ကြီးရယ်…အချောင်းကြီးထဲက သွေးတွေတိုးနေသလို…ပဲ…၊ ရှီး….ဒစ်…ဒစ်ကြီး…ကလည်း….ဟင့်…အင့်…ပြူး….ပြူးထွက်နေ…တာ….ပဲ.. ဖြူလဲ့ ခံစားရနေတာ… မ..မ…မရတော့လို့ပါ......ဟင့်…လိုးပေး..ပါလား…. ဖြူလဲ့ ခံမယ်လေနော်…စိတ်တွေ အရမ်း ဖြစ်နေပြီ…နော် ဦး.....ဟင့် ဟင့်”
အားရသောအသံ၊ မရိုမရွ ဖြစ်သောအသံ…အလိုးခံချင်လွန်းလှသောအသံ။ ထိုအသံတို့ ကား ဖြူလဲ့သွယ် ပါးစပ်ဖျားမှ ထွက်လာရသည်။ လီးဆာလွန်းလှ၍ အရှက်ကုန် ဖွင့်ပြောသည့်တိုင် လီးပိုင်ရှင် ဦးအောင်ကျော်က မလိုးသေး။
“သိတယ်..ဖြူလဲ့က အထန်မလေးဆိုတာ….၊ ဖြူလဲ့နို့တွေက ကျုပ်လိုးတဲ့မိန်းမတွေ ထက်စာရင် နည်းနည်းသေးတယ်၊ ဖြူလဲ့ကို နို့ကြီးအောင်လုပ်ပေးရဦးမယ်”
“ဟင့်…ဘယ်လိုလုပ်ပေးမှာလည်း…ဟင်…အရမ်းသေးနေလို့လား..”
အခြားအလိုးခံမိန်းမများနှင့်နှိုင်း၍ နို့သေးသည်ပြောတော့ မခံချင်စိတ်လေးဖြင့် မေးမိ၏။ ကိုင်နေသောလီးတန်ကြီးကိုလည်း အထက်အောက် ဆုပ်ညှစ်ပွတ်သပ်မိ၏။ ပြူးထွက် နေသော လီးဒစ်ထိပ် အပေါက်မှ တွဲလဲစီးခိုနေသော လီးရည်ကြည်များကို လက်ဖဝါးဖြင့် ပွတ်သပ်၏။ ဒစ်လုံးကြီးကို ဖွဖွရွရွ တို့ကိုင်၏။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ အဖိုးတန်သောကစားစရာအား ရထားသော ကလေးမလေးသဖွယ်ပင်။ ဦးအောင်ကျော်၏ လီးတန်ညိုထွားကြီးအား ဖွဖွရွရွ တို့ထိဆုပ်ကိုင်ကစားနေတော့သည်။
“နည်းနည်းပါ…ကျုပ်က နို့ထွားမှကြိုက်တာ…နို့ထွားလို့ ဖင်ကုန်းလိုးရင် နို့တွေတွဲအိ လှုပ်နေတာ သဘောကျတာ၊ အဲလိုနောက်ကနေဆောင့်လိုးလို့ နို့လှုပ်တွဲနေရင် အလိုးခံရတဲ့ ဖြူလဲ့လည်း စိတ်ပိုကြွ၊ လိုးတဲ့ကျုပ်လည်း ပိုထန်တယ်၊ နောက်ပြီး အလိုးခံ ထားမှန်း သိသာနေအောင် ဖင်ပြုတ်အောင်ဆောင့်လိုးပစ်၊ ဆော်ပစ်ချင်တာ ဖြူလဲ့ရာ…တောက်”
ဘောလီဘောစကား၊ ခြင်းစကားနှင့်ပြောရလလျှင် ဦးအောင်ကျော်က
အဆယ်အထိန်း.......ကောင်းသည်၊ ငြိမ်သည်။
အပင့်အမြောက်......တော်သည်...ကြည်ရှင်းနေသည်။
အရိုက်.......ပြောစရာမလို..ဖောမလား၊ အပြတ်ဆော်မလား၊ အပျော့လား၊ အပြင်းလား။
ဘက်စုံတော်သည့်သူ။ ခုလည်း တလျောက်လုံး ထိန်းလာသည်၊ မြှောက်လာသည်။ နောက်ဆုံးကျ အပြတ်မရိုက်... မထိတထိ၊ မခို့တရို့ ဖောတော့သည်။ နို့လေးသေးသည်ဆ၍ ပုတ်ချသည်။
ခံရသူ ဖြူလဲ့သွး်မှာ ချီးကျူးစကားတွင်တွင်ကြား၍ ယစ်မူးသာယာ ကျေနပ်ရာမှ ပြစ်ချက်တစ်ခု အစပြုသည်တွင် ကွင်းကွင်းရှင်းရှင်း နှိုင်ယှဥ်ခြင်းခံရ နှိမ့်ချခံရ၏။
အမြင့်ရောက်မှ ရိုက်ချခံရတော့ ပိုထိသည်။ ပို၍ စိတ်လှုပ်ရှားရသည်။ ဆိုက်ကိုသဘောဖြစ်ချေမည်။ သူ့အလိုးခံမလေးအချင်းချင်း နို့သေးခြင်းပြောခံရသည်ကို မကျေနပ်။ ယှဥ်လာလျှင် နိုင်ခြင်သော စိတ်လေးကရမ္မက်စိတ်ကြား ခေါင်းပြူထ၏။
ဖင်ကုန်း၍ နို့တွဲအောင်အလိုးခံရမည်ဆိုခြင်းကြောင့် ဖြူလဲ့သွယ် ကြက်သီးဖုများ ပင်ထရ၏။
ဖင်ပြုတ်အောင် အဆော်ခံ အလိုးခံရမည်ဆိုခြင်းကြောင့် ဖင်တွေပင်ကျစ်အောင် ညှစ်မိ၏။
လီးကြောများကိုလည်း လက်ဖြင့်စုကာဆုပ်ကိုင်ကာ အရှိန်မပျက် ထုပေးမိ၏။ ဆုပ်ကိုင် ထားသော လက်အကျော်မှ ပြူးထနေသော လီးဒစ်ကြီးကို အာသာငမ်းငမ်း ကြည့်ရ၏။ စောက်ပက် တွင်တွင်ယားရတော့သည်။
“ဟင့်..ရှီး..ဦးကြီးရယ်…ကြမ်းလိုက်တာ…ဦးကြီး….လီးက အကြီးကြီး..ကြည့်ပါဦး အကြောတွေက ပြိုင်းပြိုင်းထလို့….…ဖြူလဲ့ ကြောက်တယ်..နို့ကြီးအောင် ဘယ်လိုလုပ်ပေးမှာလည်းလို့…”
အဖြေမရသေးသဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ် ထပ်မေး၏။ ဦးအောင်ကျော်အမြင်တွင် သူမတစ်ကိုယ်လုံးမှာ အခြားသောအလိုးခံမိန်းမများထက် အစစအရာရာ သာနေစေချင်၏။
“နို့အုံတွေညှစ်မယ်ကွာ၊ နယ်မယ်ကွာ…နို့သီးထိပ်တွေကိုက်စို့မယ်ကွာ၊ ဆွဲမယ်ကွာ… တစ်ပက်လောက် နို့ကျင့်ပေးရင် ဖြူလဲ့နို့တွေ လက်ယောင်လိုက်ပြီး ကြီးထွားလာမှာ၊ နို့သီးခေါင်းလည်း စူရှည်လာအောင် ကောင်းကောင်းစွဲစုပ်ပေးရမယ်၊ ဖြူလဲ့က နို့သာ သေးတာပါ....စောက်ပက်တွေ ဖင်တွေက ကျုပ်လိုးနေကျမိန်းမတွေထက် အသာကြီးပါ၊ လှကလည်းလှ...ပါးစပ်ပါကင် ဖင်ပါကင်ဆိုတော့ ဟိုဘတ်လဘိုင်မတွေထက် အပုံကြီး သာပါတယ်ကွ...”
မ…သဘော.....မ...မနောကို ပိုင်န်ုင်လွန်းလှသော ဦးအောင်ကျော်ဖြစ်တော့သတည်း....။ ဖြူလဲ့သွယ်ကို မလိုးရသေးခင် အလိုးခံမိန်းမအဖြစ် လိုင်းသွင်းသည်။
သူလိုးနေကြ မိန်းမများဖြင့် မသိမသာ ယှဥ်ပြသည်။ ရမ္မက်လည်းတတ်စေ၊ အခြားမိန်းမများကို ပတ်လိုးနေသည်ကိုလည်း လက်ခံစေ ဆိုသည့်သဘော။
ထ်ု့အပြင် အလိုးခံမလေးများအချင်းချင်း သူသာ၊ ကိုယ်သာ ဆ်ုက်ဝါးလေးထည့်ပေးခြင်း၊ ချီးကျူးခြင်း၊ နှိမ့်ချ ပြောခြင်းလေးများက ခံရသူအဖို့ မရိုးမရွ။
ချီးကျူးမြှောက်ပင့်ခံရမှုက တိမ်စိုင်တိမ်လိပ်တွေပေါ်ရောက်သလိုလို ရင်တဖိုဖို၊ စိတ်တကြွကြွ။ အမြင့်မှပြုတ်မကျစေရေး ဆွဲကိုင်ထိန်းရသည်။ ဆွဲကိုင်သောအရာကား ဦးအောင်ကျော်၏ လီးတန်ငေါငေါကြီး…..။
ထိုနည်းတူစွာ အလိုးခံမလေးများအချင်းချင်း နှိုင်းယှဉ်နှိမ့်ချခံရသည့်အခါ အမြင့်တိမ်စိုင် လိပ်မှ ချောက်နက်နက်အတွင်း ဝရောသောပါး ပြုတ်ကျရှာ၏။ အသည်းတအေးအေး ရင် တလှပ်လှပ်….။ ချောက်နက်အတွင်း မကျစေရေး ကိုင်မိကိုင်ရာ ဆွဲကိုင်ရပြန်၏။ နုနုလှလှ လက်လေးအစုံက ဦးအောင်ကျော်၏ လီးတန်ကြီးကိုပင် အားကိုးတကြီး ဆုပ်ကိုင်ရပြန်သည်။
ဖြူလဲ့သွယ်…….ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်….။
ဦးအောင်ကျော်ပေါင်ကြား လီးတံထွားကြီးအား ဆုပ်ကိုင်ထုပေး ရမ္မက်သွေး ကြွနေရရှာတော့ ၏။
“ဟွန့်..ပြီးရော.....ဒါပေမယ့် ဘာနေနေ ဖြူလဲ့ကိုလည်း ဦးကြီးလိုးနေကြ တခြားဟာတွေလိုပဲ….နို့ကြီးအောင်တော့လုပ်ပေး..နော်.”
ဖြူလဲ့သွယ်ကိုယ်တိုင် ဦးအောင်ကျော်၏ အလိုးခံမလေးအဖြစ် လိုလိုလားလား ခံယူလိုက်ခြင်း။ တခြားအလိုးခံမလေးများလို နို့ကြီးအောင်လုပ်ပေးရန်ပြောဆိုမိသည်အထိ။
တခြား အလိုးခံဖော်၊ အလိုးခံဖက်များထက် စောက်ပက်လှသည်၊ ဖင်ပါကင်၊ ပါးစပ်ပါကင် သာသည့်တိုင် မကျေနပ်နိုင်တော့။ ဦးအောင်ကျော် အလိုးခံမလေးများအတွင်း သူမသာအစစအရာရာ အသာဆုံး ဖြစ်ချင်မိတော့၏။
တစ်ခြားသူလိုးနေကြ မိန်းမများမှာလည်း ဖြူလဲ့သွယ် လိုပင်။ အစစအရာရာ သူတို့သာ အသာဆုံးဖြစ်ချင်ကြ၏။ ဆိုတော့ ဘာနေနေ သူ့သဘော...။ တိတိကျကျပြောရလျှင်...သူ့လီးကြီးသဘော။ သူ့လီးညွှန်ရာရေဖြစ်တော့သည်ကိုး...။
စကားလည်းပြောသည်။ လီးကိုလည်းကိုင်၍ ကွင်းထုပေးရသည်။ ပြောသောစကားတို့မှာ လည်း လိုးခြင်း၊ ဆော်ခြင်း၊ ကျင့်ခြင်းများသာ။ လီး၊ ဒစ်၊ စောက်ပက်၊ ဖင်၊ နို့ စသည်တို့မှ မလွတ်။ ဆိုတော့ ပညာတတ်ဆရာမလေး ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ် အဖို့မှာ ညစ်ညူးတစ် ခွသော စကားသံလေးများတွင် စောက်ပက်တရွရွ ဖင်တကြွကြွ ဖြစ်ရသည်။
ဦးအောင်ကျော်ပြုံးသည်။ ကျေနပ်စွာပြုံးသည်။ ပြုံးရမည်လေ... သူခင်းသောဖျာမှာ ဖြူလဲ့သွယ်လာထိုင်ပြီမှကိုး....။ ထိုင်သည်မဟုတ်…လှဲခြင်းပင်။ လှဲသည်ဆိုရုံ မည်ကာမတ္တာ မဟုတ်။ ထဘီလှန် ပေါင်ကား အဖုတ်ဖြဲ၍ လိုးပါ၊ ဆော်ပါ၊ စိတ်ကြိုက် သမပါဟု တွင်တွင်ဆိုကာ လီးသွင်းခံရန်အသင့်အနေအထား လှဲပေးခြင်းမျိုး။
သည်လို အချောအလှ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်၏ ကွင်းထုပေးခြင်းတွင် ဇိမ်ခံနိုင်မှတော့ ဦးအောင်ကျော် အနေဖြင့် ပြုံးနိုင်ချေမည်။ ပျော်နိုင်၊ မော်နိုင်ချေမည်။
“အင်းပါဖြူလဲ့ရ….နို့ကြီးအောင် လုပ်ပေးမယ် ဟုတ်ပြီလား....ဖြူလဲ့နို့ကို လီးနဲထိုးပြီးကြီးအောင်လုပ်ပေးရမယ်.....”
အို…….ကိုကမြတ်မြတ်နိုးနိုး..ဖွဖွလေးစို့တဲ့နို့လေးတွေကို သူ့လီးတုတ်ကြီး နဲ့ထိုးမယ်တဲ့ လား.....
“ဟင့် အာ….…ဦးကြီး…ရယ် အရမ်းကြမ်းတာပဲ...… ဖြူလဲ့ နို့သီးတွေ ယားနေပြီ…”
တဏှာရမ္မက်တွေတတ်လာတော့ ရှက်စိတ်တွေ ပျောက်ရသည်။ ဦးအောင်ကျော်စကား တွင် စီးမျောခံစားကာ စိတ်ထန်လာရသည်။ စိတ်ထန်လာတော့ တစ်ခွစွာပြောမိသည်။
“နို့သီးပဲလား ဖြူလဲ့ရ”
နိမိတ်ပြမေးခွန်းကို ဦးအောင်ကျော်မေး၏။ ဖြူလဲ့သွယ်လည်း မခေပါ။ ချက်ချင်းပင်..
“ဟင့်…ဖြူလဲ့…..စောက်…စောက်ပက် လည်း ယားတယ်…”
“ပြီးတော့…ရောကွာ”
“ဖင်….ဖင်လည်း ယား..ယားတယ်…ဦးကြီး…”
လီးဆာသူနှင့် လိုးမည့်သူနှစ်ဦးသား အတိုင်အဖောက်ညီလှ၏။
“နောက်တော့..ရော”
“ဟင်…”
ဖြူလဲ့သွယ် စဉ်းစားသည်။ ပြီးမှ
“ပါး..စပ်…လေးရောပဲ…ဦး..ကြီး..”
“တော်လိုက်တာ ဖြူလဲ့ရာ….ကိုင်း ဘာလို့ ယားလည်း ပြောပါဦး”
“ဟင့်…ဦး..ကြီး…လိုး…တာ…ခံ…ချင်…လို့”
“အပေါက်စုံ လီးသွင်းခံချင်တာလား ကွ”
“အာ..ဟင့်…ဟုတ်…မ…မ. သိ…တော့…ဟင့်…ဘာတွေမှမ်းမသိဘူး..ဦးကြီးကလည်း…”
ဖြူလဲ့သွယ်အဖြေတွင် စောက်ပက်လေးက ဆစ်ခနဲ၊ ဖင်ဝလေးက ရှုံ့ကနဲ ဖြစ်ရသည်။
မသိတော့ဟုဆိုသော်ငြား စောက်ပက်၊ ဖင်၊ ပါးစပ်….သုံးပေါက်လုံး လိုးမည်ဟု လီးပို်င်ရှင်က အပြောတွင် တဏှာထရသည်။ အလိုးခံချင်လှချေပြီ..။
“ကျုပ်လည်း….လိုးချင်လို့ လီးတောင်နေပြီ ဖြူလဲ့ရ….လိုးမှဖြစ်တော့မယ်”
“လိုး..လိုး…လေ…ဦးကြီး…လိုးမှာလား… အခုလိုးမှာလား..လိုး….လိုး….လေ.”
“လိုးတာကလိုးချင်တယ်…ဖြူလဲ့အော်မှာနဲ့…ညကအသံတိတ်ကတိတ်နဲ့ လူတွေ ကြား လိမ့် မယ်၊ အား..ကျစ်…ကျစ် ဖြူလဲ့ရာ…ကောင်းလိုက်တာ…ထု..ထု…အားရပါးရထု.. ရှီး”
ဦးအောင်ကျော်ကား တွေးတွေးဆဆပြောသည်။ ပြောလည်းပြော ထုလည်းထုခိုင်းသည်။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ထွားတုတ်ညိုတင်းလှသော လီးကြီးအား ဆုပ်ကိုင်၍ ကွင်းထုမပျက် စကားပြောရ၏။
“ဖြူလဲ့ မအော်ဘဲ အလိုးခံမယ်လေ ဟင်”
အလိုးခံချင်လွန်းလှသော ဖြူလဲ့သွယ်က လီးညိုတုတ်ကြီးကို အားမလိုအားမရဖျစ်ညှစ်ကာ အလိုးခံရရေး ပြော၏။
“လီးသွင်းတာနဲ့ ဖြူလဲ့အော်မှာ ကျုပ်သိတယ်…”
“ဖြူလဲ့အော်ရင်….ဦးကြီးက ပါးစပ်ပိတ် လိုးလေ”
ခံချင်လွန်းသူမှာ ရှာကြံတွေးကာပြောရရှာ၏။ ရှက်စရာဟုလည်း မမြင်တော့၊ မခံစားရတော့။ သူမနှင့် ဦးအောင်ကျော်ကြား စောက်ပက်ကြား လီးသွင်းမခံရသေးခြင်းကလွဲလျှင် အပွင့်လင်းကြီး ပွင့်လင်းနေချေပြီ။
ဆုပ်ကိုင်ထားသော လီးကိုလည်း ခပ်သွက်သွက် ထုပေး၏။ ဖွံ့ကားလှသော လီးတန်ကြီးအား ရီဝေတပ်မက်စွာ ကြည့်၏။
“အောင်မလေး ဖြူလဲ့ရာ…ဒီတစ်ခါဆို လက်ပါပြတ်လိမ့်မယ်…ဟောဒီမှာကြည့်.. ညနေက စောက်ရည်ပန်းလို့ ခုနှစ်အိမ်ကြားအော်တာနဲ့ ပိတ်ပေးတဲ့လက်ကို ကိုက်တာ ဘယ်သူလဲကွာ….ဟား……အား…အ..ထုထု..ကောင်းတယ်….ရှီး”
ဦးအောင်ကျော်က ရယ်မောရင်းစရင်း လက်ကိုပြသည်။ မှန်သည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ကိုက်ထား သောအရာ အကွင်းလိုက်။
“ဟီး…ဦးကြီးပဲ အရမ်းကောင်းအောင်လုပ်တာကိုး ဖြူလဲ့က ကိုက်မှာပေါ့လို့…၊ နေမှ မနေနိုင်တာ ၊ အရမ်းအော်ပြီး ဖြူလဲ့ကပြီးချင်တာကိုးလို့…ကိုက်မှာပဲ မသိဘူး..သွား”
ဖြူလဲ့သွယ်က လီးရည်ကြည်စိုစိုစိစိ ထွက်နေသော လီးဒစ်ထိပ်အား လက်ဖဝါးလေးဖြင့် ဖွဖွသာသာ…ပွတ်၏။ ဆုပ်၏။ တို့ထိကစား၏။ ဦးအောင်ကျော်ပင် တွန့်ကနဲ ဖြစ်ရသည်။ လီးတငေါ့ငေါ့ဖြစ်ရသည်။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာလည်း လီးနှင့်ယဉ်ပါး၍ ရီကာမောကာဖြင့်ပင် ကွင်းထုပေးနိုင်နေချေပြီ။
လီးသေချာမကိုင်ဘူးသော ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်၏ စိတ်ထင်သလို လီးကိုကိုင်၍ ထုခြင်း၊ ကိုင်ခြင်း၊ ကစားခြင်းများကား ကာမသခင် ဦးအောင်ကျော်၏ ဘဝင်ကို ထိစေ သည်။
“ဟားဟား….ရှီး….ဖြူလဲ့ရာ…လီးကိုင်တော်တဲ့.. ခွေးမလေးက အစွယ်ထက်သဟေ”
“ဟွင့် သူများကိုနော်…ခွေးမလေးမဟုတ်ပါဘူးနော်….ဖြူလဲ့က..ဟိ…သူ့လီးကြီးက တငေါ့ငေါ့နဲ့…ဟွန့်….”
ဖြူလဲ့သွယ် တုန်တုန်ယင်ယင်လေးပြောသည်။ ဦးအောင်ကျော်ကို မကြည့်ရဲပဲ မျက်လွှာ လေးချနေရ၏။ လူကိုမျက်လုံးခြင်းဆိုင်မကြည့်ရဲသော်လည်း သူမအား ထိုးချိန်နေသော လီးတန်ကြီးကိုကား အသေအချာပင် မျက်တောင်မခပ်တမ်း ကြည့်မိသည်။ ကွင်းထုပေးနေသော အရှိန်ကိုလည်း တစက်လေးမှမလျှော့…။
တစ်ခွသောစကားများကလည်း ပြောရ၊ ကြားရသည်မှာ အားရလှသည်။ တင်းသထက် တင်း၊ မာသထက်မာ၊ တောင်သထက်တောင်နေသော ထွားကြိုင်းလှသော လီးတန်ကြီး ကို ဆုပ်ကိုင်ရသည်မှာလည်း ကျေနပ်အားရ ထန်လွန်းရသည်။
ဖွံ့ထွားလှသော လီးညိုထွားကြီးအား ဆုပ်ညှစ်၍ ဆွဲသည်။ လီးဒစ်လုံး ညိုမဲမဲကြီး ပြူးခနဲ ပေါ်လာသည်။ လီးအရေပြားများကိုဆွဲတင်သည့်တိုင် လီးဒစ်ကို မဖုံးနိုင်ရှာ။ ဒစ်ငေါငေါကြီးမာ ငှက်ပျောဖူးကြီးသဖွယ် စီးစီးပိုင်ပိုင်ရှိလှ၏။
“ဟင်..မဟုတ်ဘူးလား… ဒီလောက်ကိုက်တတ်တာ ခွေးပေါက်မလေးများလားလို့ ကွာ ဟားဟား.....ကြည့်စမ်း ခွေးမလေး ဖင်မှာ အမြီးလေးများ ထွက်ပလားကွ.... ပြောလည်းပြော လီးလည်းသေချာထုကွ…..လီးထိပ်လည်းပွတ်ပေး…အင်း… အင်း..ရှီး….အား…လက်တစ်ဖက်က ဂွေးဥ တွေ ဖွဖွကိုင်စမ်း….အီး…. ကောင်းတယ် ကွာ ….ဖြူလဲ့က လီးထုပေးတာ အသေကောင်း အတတ်မြန်တယ်ကွာ.”
ဦးအောင်ကျော်စကားတွင် ဖြူလဲ့သွယ်စိတ်တွေ ဗြောင်းဆန်သွားရသည်။ အို…သူ့ရဲ့ ခွေးမလေးတဲ့လား….ဟင့်။ ကွင်းထုပေးတာလည်း တော်သတဲ့…ဟင့်…ဟင့်…။ ဂွေးဥ တဲ့လား…..အို….ကိုင်ရမှာလား…ဟင့် ဟင့်….။
လီးတန်အခြေရှိ တွဲကျနေသော ဥ နှစ်လုံးကို မဝံ့မရဲ ဆုပ်ကိုင်သည်။ စိတ်ထဲ တုန်ယင်ရ သည်။ လီးဥ တွေက တင်းနေသယောင်ရှိသောလည်း ပျော့စိပျော့စိ။ နွေးတေးတေး….။ လီးမွှေးတွေကလည်း ဥတွေအပေါ် ပေါက်နေသေး၏။
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ ဦးအောင်ကျော်၏ လီးဥတွေကို စိတ်ဝင်တစားစူးစမ်းရာတွင် လီးတန်ကိုင်ထား သောလက်က ထုဖို့ရာ မေ့ရ၏။
ထိုစဉ်ဦးအောင်ကျော်က ဖြူလဲ့သွယ် မြီးညှောင့်ရိုးကို စမ်း၏။
ဦးအောင်ကျော် စမ်းကိုင်ခံရသော ဖင်လုံးလေးက ဓါတ်လိုက်သလို ဆိုးဆိုးဆစ်ဆစ် ဖြစ်ရ၏။ တွန့်ရ၏။ ဖင်များနှိုက်ခံရဦးမလားဟုသော အတွေးက ကျိန်းတိမ်းတိမ်းဖင်ဝလေးကို စူပွပွ ဖြစ်စေ၏။
“ခွေးပေါက်မလေး အမြီးများထွက်သလားလို့ကွ၊.....ဟား ကျစ်...ခွေးမလေး....ရ လီးတန် ကိုင်တဲ့လက်ကလည်း ထုလေကွ.....လဥတွေကိုင်ပြီး ထုဖို့မေ့နေတာလား...ကျစ်...ကျစ်..”
“ဟင့်…ကျစ်…ဦးကြီးရယ်…….ရှက်…စရာကြီး အမြီးမပေါက်ပါဘူးနော်...ဟွန့်... ဖြူလဲ့က ..ခွေးမလေး..မဟုတ်ပါဘူးဆို.ကွာ……သူများ ကို….နော် .ဟွန့်”
ဖြူလဲ့သွယ် ဖြေသံက တစ်လုံးချင်း…။ စိတ်ဇောတွေ ထန်ရသည်။ လဥနှစ်လုံးကို ပွတ်ကာ ကွင်းထုရသည်။ လက်နှစ်ဖက်လုံး မအားရတော့….။
“ဖြူလဲ့ကလည်း .တကယ်တော့ ဘယ်ဟုတ်ပါ့မလည်း.... ချစ်စရာလေးမလို့ ခွေးမလေးလို့ တင်စားပြောတာလေ... မဟုတ်ဘူးလား....”
ဦးအောင်ကျော်၏ မြှောက်ပင့်ချုပ်သော စကားတွင် ဖြူလဲ့သွယ်မှာ နီရဲသော မျက်နှာလေး ဖြင့် မဝံ့မရဲကြည့်ကာ၊ ရှက်မျက်စောင်းလေးကို အသာထိုးရင်း
“ကဲ..ကဲ...တကယ်ပါဘဲ....ကွာ.....မဟုတ်ပါဘူးဆိုတာကို မရဘူး...ဟွန့်..... လူကို.....ဟင့်... အင်း.....ပါ....ဖြူ…ဖြူ…လဲ့.က..ဦး..ဦး..ကြီးရဲ့….ခွေး…ခွေး…မလေး ပါ..ရှင့်… ရပ လား… .ကျေနပ်ပလား...တကယ်ပါပဲ..ဟွင့်.... ….”
လက်ထဲတွင် ဆုပ်ထားသော လီးထွားကြီးအား ခပ်တင်းတင်းလေးညှစ်ကာ ဖြူလဲ့သွယ် အမူပိုပိုပြော၏။ တမင်လုပ်ယူသော ခပ်စူစူဟန်လေးဖြင့်ပြော၏။
“အိုး……လိမ္မာလိုက်တဲ့ ခွေးမလေး…..ကျစ်..အ အာ…. ထန်တယ်ဖြူလဲ့ရာ”
“အာ….ဟင့်…. သူများကို…နော်….”
ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်တဖြစ်လဲ ခွေးမကလေးဟု အခေါ်ခံအပြောခံရသော ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လီးကိုဆုပ်ကိုင်ရင်း….စောက်ပက်ကိုသာဘနာနာညှစ်ရတော့သည်။ နှိမ့်ချစော်ကားသည်ဟု မခံစားရဘဲ ကိုယ့်ကိုကိုယ်ပင် ဦးအောင်ကျော်၏ အလိုးခံခွေးမလေးသဖွယ် ခံစားထင်မြင်မိသည်တွင် စောက်ရည်တွေက တစက်စက်ထွက်တော့၏။
“အို့….အို့…ကျစ်ကျစ်…..လိမ္မာလိုက်တာ…ကွာ. သိပ်လှတဲ့ခွေးမလေးပါကွာ”
ဦးအောင်ကျော်က ခွေးမလေးများကို ချော့မြူသည့်နှယ် ဖြူလဲ့သွယ် ခေါင်းလေးကို ပွတ်သပ်ချော့မြူသည်။
“ဟင်း…နော်…ခွေး…မ….လေးက အကိုက် သန်တာ…. ဟောဒီဟာကြီးပါ ကိုက်ပစ်ဦးမယ် ဟွန်း”
ဖြူလဲ့သွယ်မှာ လက်ဖြူဖြူလေးကြား တင်းထွားနေသော လီးကြီးအား ကြည့်ရင်းလေးထိုးကာ ချစ်စဖွယ်ဟန်လေးဖြင့်ပြောသည်။
ဦးအောင်ကျော် လက်အစုံသို့ ခေါင်းလေး တိုးဝှေ့သည်။ ပိဘိ ခွေးပေါက်မလေးဟန်။ သည်အပြော သည်အပြုအမူလေးများက ဦးအောင်ကျော်၏ ခွေးမလေးသဖွယ်
စိတ်နှစ်ခံစားမိရာမှ သူ့အလိုလို ပြုမူပြောဆိုမိခြင်း ဖြစ်သည်။
“အီး….ကျစ်…ကျစ်.. ထန်တယ်ဖြူလဲ့ရာ…အင်းလေ…ကိုက်လည်းကိုက်ရမယ်. .စုပ်လည်းစုပ်ရမယ်…စိတ်ချ…ဟောဒီပါးစပ် လှလှလေးထဲ ကျုပ်လီးကြီးကို ထည့်ပေးဦးမှာ….အဲတော့မှ စုပ်လည်းစုပ် ကိုက်လည်းကိုက် ဟုတ်ပြီလား… ခွေးမလေး…ချစ်စရာလေး ကွာ….”
“အို……ဦး….ကြီး….နော်…..သူများကို……”
“အို….ဒီလူကြီးရဲ့ ခွေးပေါက်မလေးတဲ့လား…..။ ကိုရေ…ကို့မိန်းမတော့ သူ့ခွေးမ လေးဖြစ်နေပါပြီ ကိုရယ်….” ထိုသို့ တွေးသည့်ခဏ စောက်ပက်လေးမှ စောက်ရည်တစ် ချို့က တစိစိကျ၏။ တွေး၍ ကောင်းလွန်း၊ ခံစား၍ ကောင်းလွန်းလှသည်။
ချစ်သူကို တွေးရင်း တစ်ခြားလူကြီးလီးအား ဆုပ်ကိုင်ထုကာ သူ့အလိုကျ သူ့ခွေးမလေးအဖြစ် စိတ် နှစ်ခံစားလေလေ စောက်ရည်ထွက်သည်အထိ စောက်ပက်ရွ ရတော့သည်။
အရှက်တရားကို အနိုင်ယူသွားသော ကာမဆန္ဒ၏ တုန်ယင်လှိုက်မောစွာ ဖြေသံတွင် စောက်ပက်လေးက တစိစိညှစ်နေမိ၏။ ချစ်စဖွယ် စောင့်စောင့်အောင့်အောင့်လေးပြောနေရသော်လည်း ထိုအပြောတွင်ပင် သာယာမိ၏။
ထို့အတူ ဦးအောင်ကျော်မပြောရပါဘဲ လက်ဖဝါးကိုလျှာဖြင့်ယက်၏။ လဥနှစ်လုံးကိုင်ထားသောလက်အား လျှာဖြင့်ယက်၏။ လီးအနံ့နှင့်မတူ။ အနည်းငယ်ကွာခြား၏။ လဥအနံ့က အနည်းငယ် ပိုပြင်းသယောင်ယောင်။
ထိုပို၍ပြင်းသော ဘောအနံ့က ဖြူလဲ့သွယ်အား ပို၍ပင် စိတ်ထစေသည်။ ရှက်ရွံ့ခြင်းမရှိ။ လက်ကို တပြပ်ပြပ်မြည်သည်အထိ ယက်စုပ်၏။ ဂွေးဥနှင့်လီးတန်၏ အနံ့၊ အရသာကိုခံစား၏။ စိုရွှဲနေအောင်ယက်ပြီးမှ လီးကိုကိုင်ကာ ထုပေး၏။
ဦးအောင်ကျော်သာ လီးစုပ်ခိုင်းပါက စုပ်ပေးမည်မှာ မလွဲ။ မစုပ်ခိုင်း၍သာ ပါးစပ်လေး ဟန်ပြင်ကာ သွက်သွက်ထုပေး၏။ သွားရည်များ၊ လီးရည်ကြည်များ စိုရွှဲနေသောကြောင့် ကွင်းထုသံကို အတိုင်းသားကြားရ၏။
“စွိ..ပြိ..ပြိ…စွပ်…စွိ..စွိ”
“ရှီး….အား….”
ဦးအောင်ကျော်မှာ ညည်းတွားရေရွတ်ရင်း ဖင်ပါကြွ၍ လီးတောင်ကြီးပင် ကော့လာရသည်။
“ပြိ..စွိ…ပြပ်…ပြပ် စွိ စွပ်…”
“အိုး….လီး…လီး…က….အသံတွေ အရမ်းထွက်လိုက်တာ ဦး…ကြီး ဟင့်.. ကောင်းလား….လို့ဟင် တခြားဟာမတွေထက် ကောင်းလားဟင်…ဦး…၊ ဖြူလဲ့ ထုပေးတာလေ....ဟင့်.... ကျစ်”
“စွိ…စွိ..စွပ်…စွပ်…ပြိ…”
“အားအား…အရမ်းကောင်း….ဖြူလဲ့က အကောင်းဆုံး...အီး.... ကွင်းထုတာ အရမ်းတော်တယ်ကွာ….လီးဆို တင်းယားနေပြီ ရှီး……”
“ဟား….ဦး…ကြီး…ဟင့်…ဒစ်ကြီးက အရမ်းပြူးတင်းနေပြီ…..နော်..ဟင့် ဥ တွေကလည်း လှုပ်စိ လှုပ်စိနဲ့ ကွာ…..ဟင့်…..”
ဦးအောင်ကျော်စကားအဆုံးတွင် ဖြူလဲ့သွယ် လီးကြောများကို ပွတ်သပ်၏။ လီးဒစ်ကို ဖွဖွဆုပ်၏။ လီးတန်ကြီးကို သေချာကိုင်နယ်၏။ ဂွေးဥ နှစ်လုံးကို ဖွဖွ ပင့်မ၏။ ဆုပ်နယ် သည်။
“ဦးကြီးရယ်…..တောင့်တင်း ထွားတုတ်လိုက်တာ….နော်….ဟင့်….”
“တောက်….ရှီး…..အခု ဖြူလဲ့ကို လိုးချင်နေပြီ၊ ခံမလား ဖြူလဲ့…ဟန်…”
ဦးအောင်ကျော် မထိန်းနိုင် အံကြိတ်၍ ပြောသည်။ ဖြူလဲ့သွယ် ရမ္မက်စိတ်များညဟုန်းခနဲထရသည်။
“ဟုတ်.... ဟုတ်.... လိုး…လိုး….လေ... ဦးကြီး......”
ဖြူလဲ့သွယ် မပွင့်တပွင့်လေး ပြောရှာသည်။
“အင်း… အရမ်းလိုးချင်နေပြီ…လိုးမယ်ကွာ၊ လူမသိအောင် ခိုးလိုးကြရမှာဆိုတော့ ဖြူလဲ့ကလည်း ထိန်းပြီး အော်၊ ကျုပ်လည်း ထိန်းလိုးပေးမယ်…ကြားလား…”
“အင်းပါ..ဦးကြီးရဲ့…ဖြူလဲ့ ထိန်းပြီး အော်ပါ့မယ်၊ ဦးကြီးကလည်း ဖြည်းဖြည်းလိုးလေ နော်….ဦးဟာကြီးကအတုတ်ကြီး…..ဖြူလဲ့ အလိုးမခံရတာ ကြာနေတော့ ဖြူလဲ့ဟာနဲ့ ဆန့်မှာ မဟုတ်ဘူး…အရမ်းမလိုးပါနဲ့နော် ဦးကြီး..နော်..”
နောက်ဆုံးတော့ ဖြူလဲ့သွယ်ဆန္ဒတို့ ပြည့်ဝချေပြီ။ အလိုးခံရချေတော့မည်။ အလိုးခံရတော့မည်ဆိုတော့လည်း လီးထွားကြီးအား ကြောက်ရပြန်သည်။ ဖြည်းဖြည်းသာသာ လိုးပါရန် ကြို၍ တောင်းပန်ရပြန်၏။
ကို့အား ပြောမည်ဆိုခြင်းကို သတိရမိ၏။ သို့သော် မတတ်နိုင်။ အလိုးခံပြီးမှသာ ပြောရချေတော့ မည်။
“အင်းပါ ဖြူလဲ့ရ၊ ကျုပ်သိပါတယ်…ကျုပ်လီးကြီးနဲ့ အရမ်းလိုရင် ဖြူလဲ့စောက်ပက်ပြဲ တော့မပေါ့….. ဖြူလဲ့ခံကောင်းအောင် လိုးပေးပါမယ်၊ ကိုင်း…….ဖြူလဲ့အခန်းထဲ သွားလိုးကြအောင်…”
“ဟုတ်…ဟုတ်...ဦးကြီး…သွားမယ်လေ”
အပေအယူညီမျှသည်။ အတိုင်အဖော်ညီသည်။ လိုလားသူနှင့်ဖြည့်ဆည်းပေးသူ… အတွဲအဖက်ညီမျှလှသည်။ ကာမပွဲတော်ကြီးအား တူနွဲပျော်ရန် ဟန်ပြင်ချေပြီ။
အညာသားမုဆိုးဖို လီးညိုတုတ်ထွားကြီး၏ ထိုးခွဲ၍ သားမယားကျင့်ခြင်းကို ခံရတော့မည်။ ဆရာမလေးဖြူလဲ့သွယ်၏ ဖြူနီသွေးသော စောက်ပက်လှလှကြပ်ကြပ်လေးခမျာ မဆန့်မပြဲ တစ်တစ်ကြပ်ကြပ် ထိုးသွပ်ခံရချေတော့မည်….။
“လီးကိုမလွှတ်နဲ့..လက်ကကိုင်ရင်းရှေ့ကသွား….ဖြူလဲ့၊ ဖြူလဲ့စောက်ပက်လိုးမးယ့် လီးကို ကိုယ်တိုင်ကိုင်ပြီး လိုးခန်းထဲခေါ်တာပေါ့လေ....ဟားဟား... ကျုပ်လီးက ဖြူလဲ့လက်နုနုလှလှ လေး လွှတ်လို့ ရတော့မှာမဟုတ်ဘူးကွ…”
“အမယ်…ပိုလိုက်တာ ဦးကြီးရဲ့ ဟိ…ဟိ…”
နှစ်ဦးသား ရယ်ရယ်မောမော ရွှင်ရွှင်ပြပြ၊ ကာမသဘင်ပွဲ တူယှဥ်နွှဲပျော် အသေအကြေ လိုးဆော်ကြမည့်နှစ်ဦးဆိုတော့ ရီနိုင်ကြပေသည်။ ခဏကြာလျှင်တော့ ရီသံများအစား အော်သံ၊ ညည်းသံ စောက်ပက်အတွင်း လီးဝင်သံများ မြိုင်မြိုင်ကြားရပေတော့မည်။
အလိုးခံရတော့မည်ဆို၍ တတ်ကြွသောစိတ်၊ မြှောက်ပင့်ချီးကျူးခံရ၍ ရွှင်မြူးသော စိတ် တို့ဖြင့် ဖြူလဲ့သွယ် မြူးမြူးကြွကြွပြန်ပြောသည်။ ရီမိသည်။ လက်ကတော့ ဦးအောင်ကျော် လီးတန်ကြီးကို တင်းတင်းဆုပ်ကာ အခန်းဆီသို့သွားရန် ခြေလှမ်း၏။
မိမိကို သားမယားပြုကျင့် လိုးမည့်လီးအား လက်ဖြင့်ဆုပ်ကာ အလိုးခံမည့် အခန်းဆီ သို့ ဦးအောင်၍ ခေါ်သွားရသည့် ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်။
ဖြူဖြူသွယ်သွယ် နုနုနယ်နယ် ချောချောလှလှ ဆရာမလေးအား အလိုး ခံကာနီးတိုင် ရွှင်မြူးတတ်ကြွနေစေရန် လိုသလိုပုံသွင်း၍ လီးငေါငေါကြီးကိုင်ခိုင်း၍ လိုးခန်းသို့ ခေါ်၊ လိုးဆော်တော့မည့် ဦးအောင်ကျော်။
မကြာမှီ ကာမတဏှာပွဲကား စိတ်ဇောထန်စွာ စတင်ချေတော့မည်။
ဖြူဖြူလှလှ ဆရာမလေး နှင့် ညိုညိုထွားထွား အညာသားကြီး။
ဆရာမအပျိုလေး နှင့် မုဆိုးဖိုအညာသား ဦးလေးကြီး။
ချစ်သူ၏ လီးတန် သေးသေးဖြင့် ယုယကြင်နာစွာ လိုးပေးခြင်းကိုသာ ခံဖူးသော ဆရာ မလေးဖြူလဲ့သွယ်နှင့် မကြမ်းကျေ၍ မ…ဆိုက ထုံးလိုချေ ရေလိုနှောက် လီးတန်ထွားကြီး ငေါက်တောတ်ထ၍ အရိုင်းဆန် အကြမ်းလိုး နွားသိုးကြိုးပြတ် အပေါက်စုံကျုံးမည့် ဦးအောင်ကျော်…။
အစစအရာရာ….ဆန့်ကျင်ဘက်ဖြစ်သော အတွဲ၏ လိုက်ဖက်ညီစွာ သဟဇာတဖြစ်မှုက ကာမပွဲအတွက် မကြုံစဖူး အံ့ထူးကုန်နိုင် ဖြစ်တော့၏။
ထိုသို့ အစစအရာရာဆန့်ကျင် ဘက်ဖြစ်သောအရာတို့ သဟဇာတ ဖြစ်သည်ဆိုက သာမန်အရာများထက် ပို၍ ကြည့်ကောင်းလှပေသည်။ ခိုင်မြဲလှပေသည်။
ဥပမာဆိုရသော်…..
အဖြူနှင့်အနက်….. ဆန့်ကျင်ဘက်နှစ်ခု ယှဉ်တွဲကြည့့််က သာမန်ထက်ပိုလှ၏။
ရန်ဖြစ်ပြီးစ ချစ်သူစုံတွဲများ ပြေလည်ကာစ လိုးသည့်အခါ ပို၍တတ်ကြွစွာ လိုးကြစမြဲ။
ယခုလည်း ဖြူလဲ့သွယ်နှင့် ဦးအောင်ကျော် ဆန့်ကျင့်ဘက်နှစ်ခု သဟာဇာတဖြစ်စွာ ဆင်နွှဲမည့် လိုးပွဲကြီးကား……။
မည်မျှကြမ်း၍ မည်မျှ ရမ်းလေမည်နည်း။
ဆရာမလေး ဖြူလဲ့သွယ်ပဲ ကွဲပြဲမျော့ကျ ညည်းညူရချေမည်လား…။
တချီတည်းဖြင့် စောက်ပက်သာမက ဖင်ပါကင်၊ ပါးစပ်ပါကင် ဖွင့်ချေမည်လား....။
ဖြူလဲ့သွယ် စောက်ပက်လေးနှစ်ခြမ်း ဗြန်းဗြန်းကွဲကာ အသားနီလန်၍ ဦးအောင်ကျော် လီးရာ အကွင်းလိုက် ပွင့်ကျန်လေမည်လား....။
နို့ကျိန်း၊ ဖင်ကျိန်း စောက်ပက်ကျိန်း၍ လီးဒဏ်ခံစား မလှုပ်အားနိုင်ဘဲ ခြေကားယား လက်ကားယား ကာမအရသာခံစားနေရလေမလား....။
မပြောနိုင်....၊ မပြောနိုင်ပါ။
သေချာပြောနိုင်သည်ကတော့ နှစ်ဦးစလုံး ရမ္မက်ထန်ထန် အော်ကြ ဆော်ကြ လိုးကြ ခံကြမည်ဆိုခြင်းပင်။ ဖြူလဲ့သွယ်အဖို့ ချစ်သူမဟုတ်သော အညာသားမုဆိုးဖိုကြီး၏ လီးတုတ်ထွားကြီးဖြင့် အီစိမ့်နေအောင် အလိုးခံရမည် ဆိုခြင်းပင်။
........
အသစ်တင်ပါအုံး
ReplyDelete